Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Στιγμιότυπα από την πορεία αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη

«Είναι πολύ μεγά­λη η πορεία…» ξεκι­νά την ενη­μέ­ρω­ση προς το επι­χει­ρη­σια­κό κέντρο της ΕΛ.ΑΣ. ο επι­κε­φα­λής αξιω­μα­τι­κός των αστυ­νο­μι­κών δυνά­με­ων στο δρό­μο. Είναι λίγο πριν φτά­σει η πορεία στο ξενο­δο­χείο President. Αυτή­κο­ος μάρ­τυς ο συντά­κτης του κειμένου.

Και είναι όντως πολύ μεγά­λη η πορεία. Είναι χαρα­κτη­ρι­στι­κό πως όταν η κεφα­λή της πορεί­ας ήταν στη συμ­βο­λή Λ. Αλε­ξάν­δρας και Β. Σοφί­ας ακό­μα δεν είχαν ξεκι­νή­σει οι τελευ­ταί­οι δια­δη­λω­τές από το Πάρ­κο Ελευθερίας.

***

Τερά­στια ήταν και συγκέ­ντρω­ση που έγι­νε στο Πάρ­κο Ελευ­θε­ρί­ας. Συγκλό­νι­σαν τα ομοιώ­μα­τα των νεκρών παι­διών που κατά χιλιά­δες σφά­ζο­νται αυτές τις μέρες από τις κατο­χι­κές δυνά­μεις του Ισραήλ! 

***

«Να στα­μα­τή­σει τώρα η σφα­γή του παλαι­στι­νια­κού λαού στη Λωρί­δα της Γάζας από το κρά­τος — δολο­φό­νο του Ισρα­ήλ είναι η απαίτηση».

«Αγω­νι­ζό­μα­στε για την ειρή­νη των λαών. Για τερ­μα­τι­σμό της ισραη­λι­νής κατο­χής. Για Παλαι­στί­νη ελεύ­θε­ρη στα σύνο­ρα του 1967 με πρω­τεύ­ου­σα την Ανα­το­λι­κή Ιερου­σα­λήμ» ακού­γε­ται από τα μεγά­φω­να της συγκέντρωσης.

***

Από τις 12 το μεση­μέ­ρι που είναι προ­γραμ­μα­τι­σμέ­νη η πορεία στο Πάρ­κο Ελευ­θε­ρί­ας, πολί­τες που για διά­φο­ρους λόγους δεν μπο­ρούν να κατέ­βουν στο Πάρ­κο, φτά­νουν στη Λ. Κηφι­σί­ας, στο ύψος της πρε­σβεί­ας και περι­μέ­νουν. Και στην Κηφι­σί­ας, από την πρε­σβεία μέχρι την Αλε­ξάν­δρας, στο πεζο­δρό­μιο παρέ­ες και οικο­γέ­νειες περι­μέ­νουν την πορεία για να ενσω­μα­τω­θούν. Και είναι πολ­λοί. Άλλοι με την παλαι­στι­νια­κή μαντί­λα, άλλη με τη σημαία.

***

Μεγά­λος ο όγκος της πορεί­ας ‑περ­νού­σε επί ώρα μπρο­στά από την πρε­σβεία- μεγά­λη και η οργή για τη σφα­γή. Το ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ έχει την οργή και όσων δεν μπό­ρε­σαν να είναι σήμε­ρα στη μεγά­λη πορεία.

***

«Στης Γάζας τα συντρίμ­μια που σφίγ­γει ο κλοιός σηκώ­νει το κεφά­λι ο ήρω­ας λαός» ήταν η απά­ντη­ση σε όλους εκεί­νους τους εγχώ­ριους που πλα­σά­ρουν το αφή­γη­μα και την ερμη­νεία του Ισρα­ήλ και των συμ­μά­χων τους για ό,τι συμ­βαί­νει στη Γάζα. «Η πάλη για τη λευ­τε­ριά δεν είναι τρο­μο­κρα­τία» έβγαι­νε από το στό­μα χιλιά­δων διαδηλωτών.

***

«Η ιστο­ρία έχει μόνο μία σωστή πλευ­ρά, με την Παλαι­στί­νη ως τη λευ­τε­ριά» ανά­με­σα στα συν­θή­μα­τα, που φώνα­ξαν οι δια­δη­λω­τές κατα­δι­κά­ζο­ντας τόσο τα εγκλή­μα­τα πολέ­μου του κρά­τους — τρο­μο­κρά­τη, όσο και τη στά­ση της Δύσης και της ελλη­νι­κής κυβέρ­νη­σης στο πλευ­ρό του.

***

Δυνα­μι­κή η παρου­σία της παλαι­στι­νια­κής κοι­νό­τη­τας. Ανέ­μι­ζαν ψηλά τη σημαία τους για το δικό τους κρά­τος που δικαί­ως ζητούν και στέλ­νο­ντας το δικό τους μήνυ­μα στους δικούς τους ανθρώ­πους που υφί­στα­νται την ισραη­λι­νή βαρ­βα­ρό­τη­τα. Δεί­τε ΕΔΩ  σχε­τι­κό βίντεο.

***

Καθώς ο συντά­κτης κατα­γρά­φει την πορεία, μέσα από το πλή­θος τον πλη­σιά­ζει ένας νεα­ρός κοντά στα 20, τυλιγ­μέ­νος με την παλαι­στι­νια­κή σημαία, με ένα πλα­τύ χαμό­γε­λο και τον ενθου­σια­σμό ζωγρα­φι­σμέ­νο στο πρό­σω­πο. Ήταν ο Χ. από το Αφγα­νι­στάν. Ήρθε στην Ελλά­δα πριν 5 χρό­νια. Πέντε χιλιά­δες πλή­ρω­σε για το ταξί­δι, οδι­κός μέχρι την Τουρ­κία και από εκεί μέσω του ποτα­μιού στον Έβρο. Ο Χ. ‑από το Αφγα­νι­στάν- όλη τη βδο­μά­δα χύνει ιδρώ­τα για να βγά­λει τα απα­ραί­τη­τα για να ζήσει, σήμε­ρα όμως ήταν στην πορεία. Για την Παλαι­στί­νη που ματώ­νει από τους ίδιους που μάτω­σαν τη χώρα του.

 

Βλα­ντί­μιρ Μαγια­κόφ­σκι: «Ωδή στην Επανάσταση»

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο