Συνέ­ντευ­ξη στο CNN Greece και το δημο­σιο­γρά­φο Γ. Αλμπά­νη παρέ­θε­σε ο Γιάν­νης Πρω­τού­λης, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ.

1.

Η κυβέρ­νη­ση απο­φά­σι­σε νέο σκλη­ρό lockdown. 
Πώς κρί­νε­τε εσείς αυτήν την από­φα­ση; Τι άλλο θα μπο­ρού­σε να γίνει;

Με την ανα­κοί­νω­ση από τον πρω­θυ­πουρ­γό των νέων μέτρων εγκλει­σμού, υπήρ­ξε παρέμ­βα­ση, με επεί­γου­σα ανοι­χτή επι­στο­λή των για­τρών των δημό­σιων νοσο­κο­μεί­ων και των Κέντρων Υγεί­ας μέσω της Ομο­σπον­δί­ας τους. Καταγ­γέλ­λουν ότι τα μέτρα μεγα­λύ­τε­ρου ή μικρό­τε­ρου εγκλει­σμού, αν δεν συνο­δεύ­ο­νται από ενί­σχυ­ση του δημό­σιου συστή­μα­τος Υγεί­ας, της ΠΦΥ, μαζι­κά επα­να­λαμ­βα­νό­με­να τεστ στον πλη­θυ­σμό, μέτρα στους μεγά­λους εργα­σια­κούς χώρους και τα Μέσα Μαζι­κής Μετα­φο­ράς, τα οποία από την αρχή έχουν επι­ση­μαν­θεί ως φορείς υπερ­με­τά­δο­σης του ιού, τότε είναι όχι μόνο ανα­πο­τε­λε­σμα­τι­κά, αλλά δημιουρ­γούν και μεγα­λύ­τε­ρα προ­βλή­μα­τα. Η κυβέρ­νη­ση το μόνο που κάνει είναι να παί­ζει ένα ιδιό­τυ­πο «ακορ­ντε­όν», όπως οι ίδιοι το ονόμασαν.

Από την πρώ­τη μέρα κάνα­με συγκε­κρι­μέ­νες προ­τά­σεις, στη­ρί­ξα­με με όλες μας τις δυνά­μεις τα δίκαια και σωστά αιτή­μα­τα των σωμα­τεί­ων εργα­ζο­μέ­νων, υγειο­νο­μι­κών, επι­στη­μό­νων. Μετά από τόσους μήνες προ­σπά­θειας, πόνου και ανθρώ­πι­νων απω­λειών, έχει συσ­σω­ρευ­τεί μεγά­λη γνώ­ση στην παγκό­σμια επι­στη­μο­νι­κή κοι­νό­τη­τα και στο ελλη­νι­κό σύστη­μα υγεί­ας για την αντι­με­τώ­πι­ση του ‑μέχρι χθες- άγνω­στου ιού. Έχουν παρα­χθεί ασφα­λή και απο­τε­λε­σμα­τι­κά εμβό­λια και βγαί­νουν και άλλα. Εδώ και τώρα να υπάρ­ξει κατάρ­γη­ση της πατέ­ντας, πρό­σβα­ση και προ­μή­θεια όλων των ασφα­λών και απο­τε­λε­σμα­τι­κών εμβο­λί­ων, για να προ­χω­ρή­σει με γρή­γο­ρους ρυθ­μούς ο εμβο­λια­σμός του πλη­θυ­σμού, ο οποί­ος μπλο­κά­ρε­ται από τα κερ­δο­σκο­πι­κά παι­χνί­δια των μονο­πω­λί­ων του φαρ­μά­κου, τον «εθνι­κι­σμό των εμβο­λί­ων» ανά­με­σα στα καπι­τα­λι­στι­κά κρά­τη. Να επι­τα­χθεί ο ιδιω­τι­κός τομέ­ας Υγεί­ας για να εξα­σφα­λι­στούν άμε­σα ΜΕΘ, κλι­νι­κές, έμπει­ρο ιατρι­κό και νοση­λευ­τι­κό προ­σω­πι­κό, για να μην μετα­τρα­πεί το δημό­σιο σύστη­μα Υγεί­ας σε σύστη­μα μίας νόσου, να μην ακυ­ρω­θούν θερα­πεί­ες χρό­νιων παθή­σε­ων, χει­ρουρ­γεία για ακό­μα μια φορά, ανα­γκά­ζο­ντας χιλιά­δες ανθρώ­πους να τρέ­χουν στους μεγα­λε­μπό­ρους της υγεί­ας για να θερα­πευ­τούν. Ο χρό­νος που κερ­δή­θη­κε από τον λαό μας ‑με εντυ­πω­σια­κή αυτο­πει­θαρ­χία και θυσί­ες- ξοδεύ­τη­κε στην προ­κλη­τι­κή ενί­σχυ­ση των μεγά­λων καπι­τα­λι­στι­κών ομί­λων, σε ΝATOι­κούς εξο­πλι­σμούς. Ψηφί­στη­κε, από κοι­νού από ΝΔ — ΣΥΡΙΖΑ — ΠΑΣΟΚ, να δοθούν ‑εν μέσω της μεγα­λύ­τε­ρης παν­δη­μί­ας και της μεγα­λύ­τε­ρης ύφε­σης μετά τον Β’ Παγκό­σμιο Πόλε­μο, μετά από 10 χρό­νια φτω­χο­ποί­η­σης του ελλη­νι­κού λαού- 2,3 δισ. για ΝΑΤΟι­κά βομ­βαρ­δι­στι­κά αερο­πλά­να τύπου «Rafalle»!

2.

Κάνε­τε λόγο για πιο αυστη­ρά μέτρα ασφα­λείς στους χώρους εργασίας.
Τι εννοείτε;

Η πρώ­τη περιο­χή της Αττι­κής που μπή­κε στο κόκ­κι­νο ήταν η Δυτι­κή Αττι­κή. Είναι η περιο­χή με την μεγα­λύ­τε­ρη συγκέ­ντρω­ση εργο­στα­σί­ων και χώρων δου­λειάς, οι οποί­οι από τη φύση τους δεν μπο­ρούν να δου­λέ­ψουν εξ απο­στά­σε­ως. 170.000 εργα­ζό­με­νοι πηγαι­νο­έρ­χο­νται στις βιο­μη­χα­νι­κές ζώνες της περιο­χής, χωρίς μέτρα προ­στα­σί­ας, «παστω­μέ­νοι σαν σαρ­δέ­λες» στα λεω­φο­ρεία και τα τρέ­να, χωρίς μαζι­κά και επα­να­λαμ­βα­νό­με­να τεστ, χωρίς άδειες με απο­δο­χές για τις ευπα­θείς ομά­δες, με εργο­δο­τι­κή τρο­μο­κρα­τία για να μην φανε­ρω­θούν κρού­σμα­τα και κλεί­σει η επι­χεί­ρη­ση και φυσι­κά χωρίς κανέ­να κρα­τι­κό έλεγ­χο από τους αρμό­διους ελεγ­κτι­κούς οργα­νι­σμούς. Σε όλη αυτή την τερά­στια περιο­χή υπάρ­χουν μόνο 12 συνο­λι­κά Επι­θε­ω­ρη­τές Εργα­σί­ας, με ένα όχη­μα! Για ποια μέτρα ασφά­λειας στους χώρους εργα­σί­ας μιλά­ει η κυβέρ­νη­ση; Ένα χρό­νο μετά θυμή­θη­κε να καλέ­σει εργο­δό­τες που απα­σχο­λούν πάνω από 20 εργα­ζό­με­νους, αν το επι­θυ­μούν, να μπουν σε πλατ­φόρ­μα για δωρε­άν τεστ στους εργα­ζό­με­νους. Και μέσα στην παν­δη­μία ψήφι­σε νόμο, ο οποί­ος «τιμω­ρεί» τον εργα­ζό­με­νο που θα ασθε­νή­σει από Covid και θα χρεια­στεί αναρ­ρω­τι­κή άδεια, να ανα­πλη­ρώ­σει τον χαμέ­νο εργά­σι­μο χρό­νο με απλή­ρω­τη δου­λειά! Βρή­κε την ευκαι­ρία να ετοι­μά­σει νομο­σχέ­διο για 10ωρη δου­λειά, χωρίς πρό­σθε­τη αμοι­βή, παρα­πέ­ρα ιδιω­τι­κο­ποί­η­ση της κοι­νω­νι­κής ασφά­λι­σης και νέο περιο­ρι­σμό του απερ­για­κού δικαιώ­μα­τος και της συν­δι­κα­λι­στι­κής δρά­σης των εργα­ζο­μέ­νων. Είναι νομο­σχέ­διο έτοι­μο, το οποίο περι­μέ­νει τη σει­ρά του να ψηφι­στεί μετά το νόμο Χρυ­σο­χο­ΐ­δη — Κερα­μέ­ως, που βάζει χωρο­φύ­λα­κες στα πανε­πι­στή­μια και πετά­ει έξω δεκά­δες χιλιά­δες παι­διά των πιο φτω­χών λαϊ­κών στρωμάτων.

3.

Μπο­ρεί να συν­δυα­στεί η υγειο­νο­μι­κή ασφά­λεια με τη λει­τουρ­γία της οικονομίας;

Σε όλη την ΕΕ η εικό­να είναι σχε­δόν ίδια, η επί­θε­ση στον κόσμο της δου­λειάς ενιαία. Είναι απο­κα­λυ­πτι­κή η πρό­σφα­τη έκθε­ση του Ευρω­κοι­νο­βου­λί­ου «για τις ανι­σό­τη­τες στην ΕΕ και τη φτώ­χεια»: Σε του­λά­χι­στον 14 κρά­τη-μέλη της ΕΕ, το 50% των εργα­ζο­μέ­νων απα­σχο­λού­νται χωρίς Συλ­λο­γι­κή Σύμ­βα­ση. Ειδι­κό­τε­ρα, κατά τη διάρ­κεια της παν­δη­μί­ας, το 50% των εργα­ζο­μέ­νων στην ΕΕ αντι­με­τώ­πι­σαν μεί­ω­ση του χρό­νου εργα­σί­ας τους (εκ περι­τρο­πής, ανα­στο­λή σύμ­βα­σης κ.λπ.), ενώ το 75% των πολι­τών της ΕΕ δηλώ­νουν ότι η οικο­νο­μι­κή τους κατά­στα­ση είναι τώρα χει­ρό­τε­ρη απ’ ότι πριν από την παν­δη­μία. Δίπλα σ’ αυτά τα ευρή­μα­τα, στο 40% των ευρω­παϊ­κών χωρών δεν επι­τρέ­πε­ται στους εργα­ζό­με­νους να συμ­με­τέ­χουν σε Συν­δι­κά­τα, στο 68% των χωρών παρα­βιά­ζε­ται το δικαί­ω­μα στην απερ­γία και στο 50% παρα­βιά­ζε­ται το δικαί­ω­μα στις συλ­λο­γι­κές δια­πραγ­μα­τεύ­σεις! Σε κάθε περί­πτω­ση, τα στοι­χεία επι­βε­βαιώ­νουν τη ραγδαία επι­δεί­νω­ση των όρων υπό τους οποί­ους ζει και εργά­ζε­ται ο λαός σε όλα τα ευρω­παϊ­κά κρά­τη και ‑σε τελι­κή ανά­λυ­ση- το χάος που χωρί­ζει την άθλια καθη­με­ρι­νό­τη­τα από τις σύγ­χρο­νες λαϊ­κές ανά­γκες και τις δυνα­τό­τη­τες που υπάρ­χουν σήμε­ρα αυτές να ικα­νο­ποι­η­θούν ολό­πλευ­ρα. Οι βιο­μή­χα­νοι, οι εφο­πλι­στές, οι τρα­πε­ζί­τες, οι μεγα­λέ­μπο­ροι δεν έχα­σαν τίπο­τα μέσα στην πανδημία.

Ενδει­κτι­κή, επί­σης, των επι­πτώ­σε­ων της εμπο­ρευ­μα­το­ποί­η­σης της Υγεί­ας είναι η μελέ­τη της επι­τρο­πής της ιατρι­κής επι­θε­ώ­ρη­σης «The Lancet» για τη δια­χεί­ρι­ση της παν­δη­μί­ας στις ΗΠΑ: Στις ΗΠΑ θα μπο­ρού­σε να έχει απο­τρα­πεί το 40% των θανά­των ως συνέ­πεια της Covid-19! Το ποσο­στό προ­κύ­πτει ως σύγκρι­ση με βάση τη μέση θνη­τό­τη­τα από την ασθέ­νεια στις άλλες χώρες της G7 (Κανα­δάς, Γαλ­λία, Γερ­μα­νία, Ηνω­μέ­νο Βασί­λειο, Ιτα­λία, Ιαπω­νία), όπου, όμως, και σε αυτές η δια­χεί­ρι­ση της παν­δη­μί­ας δεν απέ­τρε­ψε τους μαζι­κούς θανά­τους. Η επι­τρο­πή επι­ση­μαί­νει ότι οι ΗΠΑ εισήλ­θαν στην επι­δη­μία με υπο­βαθ­μι­σμέ­νες υπο­δο­μές δημό­σιας Υγεί­ας. Σε όλες τις καπι­τα­λι­στι­κές χώρες υπάρ­χει δια­χρο­νι­κή μεί­ω­ση των δημό­σιων δαπα­νών για την Υγεία.

Η παν­δη­μία ήρθε να δεί­ξει ξανά, με επώ­δυ­νο τρό­πο, στους λαούς ότι ο ορα­τός εχθρός είναι ο καπι­τα­λι­σμός. Στο ερώ­τη­μα αν μπο­ρεί να συν­δυα­στεί η υγειο­νο­μι­κή ασφά­λεια με τη λει­τουρ­γία της οικο­νο­μί­ας, λεί­πει ένας κρί­σι­μος επι­θε­τι­κός προσ­διο­ρι­σμός. Καπι­τα­λι­στι­κή οικο­νο­μία, παρα­γω­γή με κρι­τή­ριο το καπι­τα­λι­στι­κό κέρ­δος και προ­στα­σία της υγεί­ας του λαού, δεν μπο­ρούν να συν­δυα­στούν. Ποτέ δεν μπο­ρού­σε, ούτε θα μπο­ρέ­σει. Το βλέ­που­με ολο­ζώ­ντα­να μπρο­στά μας στις πιο ανα­πτυγ­μέ­νες και προηγ­μέ­νες καπι­τα­λι­στι­κές οικο­νο­μί­ες, όπου όλα τα εμπο­ρευ­μα­το­ποι­η­μέ­να συστή­μα­τα Υγεί­ας κατέρ­ρευ­σαν. Το ζήσα­με το καλο­καί­ρι που πέρα­σε στην πατρί­δα μας, όπου όλα τα υγειο­νο­μι­κά πρω­τό­κολ­λα ακυ­ρώ­θη­καν για να τρέ­ξουν τα συμ­βό­λαια των tour operators, των αερο­πο­ρι­κών και ναυ­τι­λια­κών εται­ρειών, χωρίς τεστ, με 100% πλη­ρό­τη­τα, χωρίς καν απλή θερ­μο­μέ­τρη­ση. Το ζήτη­μα δεν είναι να αλλά­ξου­με την ιατρι­κή επι­στή­μη και να προ­σαρ­μό­σου­με τα υγειο­νο­μι­κά πρω­τό­κολ­λα στην καπι­τα­λι­στι­κή οικο­νο­μία, δηλα­δή το καπι­τα­λι­στι­κό κέρ­δος, αλλά να αλλά­ξου­με την οικο­νο­μία και την κοι­νω­νία. Η λύση είναι ο σοσια­λι­σμός. Το σύν­θη­μα «σοσια­λι­σμός ή βαρ­βα­ρό­τη­τα» είναι επί­και­ρο όσο ποτέ.

4.

Κάνε­τε κρι­τι­κή στην κυβέρ­νη­ση για αστο­χί­ες στη δια­χεί­ρι­ση της πανδημία.
Ωστό­σο, η άλλη πλευ­ρά σας εγκα­λεί για τις δια­δη­λώ­σεις τις οποί­ες χαρα­κτη­ρί­ζει εστί­ες υπερμετάδοσης.
Πώς απαντάτε;

Στην πρό­σφα­τη απερ­γία στις 26 Νοέμ­βρη τα παι­διά του Πανελ­λή­νιου Μου­σι­κού Συλ­λό­γου τρα­γου­δού­σαν με ρυθ­μό νησιώ­τι­κο το στί­χο «δεν κολ­λά­ει στο λεω­φο­ρείο, μόνο στο Πολυ­τε­χνείο…». Όλοι πλέ­ον κατα­λα­βαί­νουν, μετά και τις επα­να­λαμ­βα­νό­με­νες «ανε­με­λιές» του πρω­θυ­πουρ­γού, ότι στό­χος είναι η κατα­στο­λή και η συκο­φά­ντη­ση των κινη­το­ποι­ή­σε­ων. Αν υπάρ­χει κάποιος που πρω­το­στά­τη­σε για την αυστη­ρή τήρη­ση των οδη­γιών των για­τρών και τη διεκ­δί­κη­ση εφαρ­μο­γής των μέτρων αυτών παντού, δεν είναι άλλος από το ΚΚΕ. Το ανα­γνω­ρί­ζει κάθε άνθρω­πος καλής θέλησης.

Η κυβέρ­νη­ση επι­δί­ω­ξε από την πρώ­τη στιγ­μή να εκμε­ταλ­λευ­θεί την παν­δη­μία, τον περιο­ρι­σμό της μαζι­κής κοι­νω­νι­κής και πολι­τι­κής δρα­στη­ριό­τη­τας ως «ευκαι­ρία» για να περά­σει αντερ­γα­τι­κά – αντι­λαϊ­κά μέτρα, μέτρα περιο­ρι­σμού λαϊ­κών ελευ­θε­ριών. Έσπα­σε τα μού­τρα της την Πρω­το­μα­γιά. Έσπα­σε τα μού­τρα της στην επέ­τειο της εξέ­γερ­σης του Πολυ­τε­χνεί­ου. Τα έσπα­σε και με το νόμο για τα πανε­πι­στή­μια, που νόμι­ζε ότι ‑με κλει­στές τις σχο­λές και με lockdown, με πλή­ρη έλεγ­χο των ΜΜΕ- κανείς δεν θα μάθει, κανείς δεν θα αντι­δρά­σει. Θα τα ξανα­σπά­σει, αυτό είναι το μόνο σίγουρο.

5.

Εκτι­μά­τε ότι η κυβέρ­νη­ση θα προ­χω­ρή­σει σε πρό­ω­ρες εκλογές:

Βλέ­που­με ότι έχουν εντα­θεί οι προ­ε­τοι­μα­σί­ες. Παραγ­γέλ­νο­νται και δημο­σιεύ­ο­νται δημο­σκο­πή­σεις, όχι μόνο για την πολι­τι­κή επιρ­ροή της κυβέρ­νη­σης και των κομ­μά­των, αλλά και γνω­στών κυβερ­νη­τι­κών στε­λε­χών σε συγκε­κρι­μέ­νες εκλο­γι­κές περι­φέ­ρειες. Το ζήτη­μα είναι ‑αν γίνουν ή όπο­τε γίνουν- αυτές να αξιο­ποι­η­θούν από την λαό για την ισχυ­ρο­ποί­η­ση της θέσης του, δυνα­μώ­νο­ντας το ΚΚΕ.

6.

Ποιες θα είναι οι προ­τε­ραιό­τη­τες του ΚΚΕ το επό­με­νο διά­στη­μα, δεδο­μέ­νων και των απαγορεύσεων;

Ολο­κλη­ρώ­νε­ται αυτές τις μέρες μία μεγά­λη πολι­τι­κή εξόρ­μη­ση του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, με τις θέσεις της Κεντρι­κής Επι­τρο­πής για το 21ο Συνέ­δριο, με στό­χο να γίνει μέχρι το καλο­καί­ρι, αν όλα πάνε καλά. Ξεκι­νά­με τη συζή­τη­ση επι­διώ­κο­ντας να ανοί­ξει ένας γόνι­μος προ­βλη­μα­τι­σμός μέσα στο Κόμ­μα μας, αλλά και με τους αγω­νι­στές που συμπο­ρευό­μα­στε στο κίνη­μα, με όλους όσοι εκτι­μούν την αγω­νι­στι­κή μαχη­τι­κό­τη­τα, την αξιο­πι­στία και τη στά­ση του ΚΚΕ όλα αυτά τα χρό­νια. Επι­διώ­κου­με να εκτι­μή­σου­με τη νέα κατά­στα­ση και να χαρά­ξου­με μια απαι­τη­τι­κή πορεία δια­μόρ­φω­σης προ­ϋ­πο­θέ­σε­ων, συγκέ­ντρω­σης νέων δυνά­με­ων, ανα­σύ­ντα­ξης και αντε­πί­θε­σης. Γόνι­μος προ­βλη­μα­τι­σμός μέσα στη δρά­ση, μέσα στον αγώνα.

Είναι βασι­κή μας προ­τε­ραιό­τη­τα να βγει ο λαός μας όρθιος από αυτή τη δοκι­μα­σία με την παν­δη­μία. Να μην πλη­ρώ­σει ξανά τη νέα καπι­τα­λι­στι­κή κρί­ση που βρί­σκε­ται σε εξέ­λι­ξη με την επι­δεί­νω­ση της ζωής του. Δίνου­με βάρος στην Υγεία, για την άμε­ση ενί­σχυ­ση του δημό­σιου συστή­μα­τος Υγεί­ας, μπρο­στά στο τρί­το κύμα της παν­δη­μί­ας, για ουσια­στι­κά μέτρα προ­στα­σί­ας στους χώρους δου­λειάς. Ταυ­τό­χρο­να, πρω­το­στα­τού­με για την υπε­ρά­σπι­ση των δικαιω­μά­των και του εισο­δή­μα­τος των εργα­ζο­μέ­νων, των φτω­χών επαγ­γελ­μα­τιών, αυτο­α­πα­σχο­λού­με­νων, των αγρο­τών, των ανθρώ­πων της τέχνης, του πολι­τι­σμού και του αθλη­τι­σμού, που έχουν βρε­θεί σε τρα­γι­κή κατά­στα­ση. Δίνου­με προ­τε­ραιό­τη­τα στην νεο­λαία για τα μορ­φω­τι­κά δικαιώ­μα­τα φοι­τη­τών — μαθη­τών, απαι­τώ­ντας να παρ­θούν μέτρα για τα σχο­λεία, που ανοί­γουν… όπως έκλει­σαν (!) και μετά από λίγο ξανα­κλεί­νουν, με κίν­δυ­νο να μεί­νει με τερά­στια μορ­φω­τι­κά κενά και ψυχι­κά τραύ­μα­τα μια ολό­κλη­ρη γενιά από την έλλει­ψη κοι­νω­νι­κο­ποί­η­σης σε κρί­σι­μες ηλι­κί­ες. Στα εργα­σια­κά, ενά­ντια στα σχέ­δια κυβέρ­νη­σης — κεφα­λαί­ου για τη διευ­θέ­τη­ση του χρό­νου εργα­σί­ας και μισθούς 200 ευρώ. Δίνου­με προ­τε­ραιό­τη­τα να μην περά­σει η επί­θε­ση στις συν­δι­κα­λι­στι­κές ελευ­θε­ρί­ες και η έντα­ση της καταστολής.

7.

Το τελευ­ταίο διά­στη­μα, ειδι­κά μετά το Πολυ­τε­χνείο, γίνε­ται λόγος για ανοίγ­μα­τα του ΚΚΕ στο χώρο της Αριστεράς.
Ισχύ­ει αυτή η εκτίμηση;

Αυτό που συν­θη­μα­το­ποι­ή­σα­με στις προη­γού­με­νες εκλο­γές ότι «έχου­με μια ανοι­χτή αγκα­λιά για κάθε αγω­νι­στή, που νιώ­θει αρι­στε­ρός, ριζο­σπά­στης», δεν ήταν μια ψηφο­θη­ρι­κή ατά­κα. Τέτοιες εμείς δεν χρη­σι­μο­ποιού­με. Κατα­θέ­του­με όλες μας τις δυνά­μεις, χωρίς ανά­παυ­λα λόγω παν­δη­μί­ας, για την ανα­σύ­ντα­ξη του κινή­μα­τος σε κάθε χώρο. Για μια νέα άνο­δο των αγώ­νων και κυρί­ως του προ­σα­να­το­λι­σμού τους. Είδα­τε ότι εμείς δεν είπα­με στην κυβέρ­νη­ση «θα λογα­ρια­στού­με μετά», όπως ο ΣΥΡΙΖΑ ή άλλες δυνά­μεις. Πριν τις εκλο­γές είπα­με, επί­σης, ότι το ΚΚΕ θα είναι η μαχη­τι­κή αντι­πο­λί­τευ­ση στην κυβέρ­νη­ση της ΝΔ. Αυτό επιβεβαιώθηκε.

Μέσα στα Συν­δι­κά­τα, τους Φοι­τη­τι­κούς Συλ­λό­γους, στους αγώ­νες της αγρο­τιάς, στο δρό­μο της πάλης τελι­κά, επι­διώ­κου­με να συμπο­ρευ­τού­με με κάθε άνθρω­πο που δεν συμ­βι­βά­ζε­ται με αυτή την πολι­τι­κή και το σύστη­μα της εκμε­τάλ­λευ­σης. Εμείς βλέ­που­με μπρο­στά μας εργά­τες, υπάλ­λη­λους, νέους και νέες, αγρό­τες, επαγ­γελ­μα­τί­ες που κατα­στρέ­φο­νται, ανε­ξάρ­τη­τα τι έχει ψηφί­σει ο καθέ­νας και η καθε­μιά στις προη­γού­με­νες εκλο­γές. Την κοι­νω­νι­κή συμ­μα­χία ενά­ντια στους καπι­τα­λι­στές, τα μονο­πώ­λια και τις ενώ­σεις τους που θέλου­με να συγκρο­τή­σου­με, με αυτούς θα την κάνου­με. Το πώς αυτο­προσ­διο­ρί­ζε­ται ο καθέ­νας δεν είναι πλέ­ον αρκε­τό. Δεν είμα­στε ούτε το 2012 ούτε το 2015. Αυτή την συσ­σω­ρευ­μέ­νη πεί­ρα τη συζη­τά­με με πολ­λούς αγω­νι­στές, που τα προη­γού­με­να χρό­νια συμ­με­τεί­χαν στον ΣΥΡΙΖΑ, σε άλλα σχή­μα­τα, όπως η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, με ανέ­ντα­χτους αγω­νι­στές. Με συνέ­πεια θα κάνου­με προ­σπά­θεια αυτή η συμπό­ρευ­ση με το ΚΚΕ που υπάρ­χει να δυνα­μώ­σει, να μην οδη­γη­θεί ξανά ριζο­σπα­στι­κός κόσμος σε νέες αυτα­πά­τες, στη λογι­κή του μικρό­τε­ρου κακού, σε διλήμ­μα­τα του στυλ «μνη­μό­νιο — αντι­μνη­μό­νιο», στην χρε­ο­κο­πη­μέ­νη θεω­ρία της συμ­με­το­χής σε αστι­κές κυβερ­νή­σεις στο έδα­φος του καπι­τα­λι­σμού, όπως κι αν ονο­μα­τί­ζο­νται, «κοι­νω­νι­κής σωτη­ρί­ας», «πρώ­τη φορά αρι­στε­ρά» κ.λπ. Να συγκε­ντρώ­σου­με δυνά­μεις για να ανοί­ξει ο δρό­μος της πραγ­μα­τι­κής ανα­τρο­πής, που πλέ­ον, μετά την εμπει­ρία της παν­δη­μί­ας, απο­δει­κνύ­ε­ται ακό­μη πιο ανα­γκαία και επίκαιρη.

Πηγή 902.gr