ΣΥΡΙΖΑ: Παραμένοντες και αποχωρήσαντες υπερασπίζονται την πολιτική που τσάκισε τον λαό

Η απο­χώ­ρη­ση της ομά­δας Αχτσιό­γλου από τον ΣΥΡΙΖΑ, την Πέμ­πτη, ήταν το νέο επει­σό­διο στο σίριαλ που ξεκί­νη­σε με την εκλο­γή Κασ­σε­λά­κη στην προ­ε­δρία του κόμ­μα­τος. Απο­χω­ρή­σεις μελών και στε­λε­χών ανά την Ελλά­δα κατα­γρά­φο­νται καθη­με­ρι­νά, με τελευ­ταί­ες την Παρα­σκευή αυτές των Ν. Παρα­σκευό­που­λου, πρώ­ην υπουρ­γού, Γ. Κυρί­τση, μέλους της ΚΠΕ και δημο­σιο­γρά­φου, Αγγ. Τσέ­κε­ρη, πρώ­ην διευ­θυ­ντή της «Αυγής», κ.ά.

Με την ομά­δα Αχτσιό­γλου απο­χώ­ρη­σαν και 9 βου­λευ­τές, οι οποί­οι μαζί με τον Ευ. Τσα­κα­λώ­το και την Π. Πέρ­κα, της «Ομπρέ­λας», θα συγκρο­τή­σουν νέα Κοι­νο­βου­λευ­τι­κή Ομά­δα με επι­κε­φα­λής, κατά τα φαι­νό­με­να, τον Αλ. Χαρίτση.

Η επι­στο­λή απο­χώ­ρη­σης των 9 βου­λευ­τών, που υπο­γρά­φε­ται επί­σης από 48 μέλη της Κεντρι­κής Επι­τρο­πής, καταγ­γέλ­λει τη νέα ηγε­τι­κή ομά­δα ότι «δια­λύ­ει τον ΣΥΡΙΖΑ και τον μετα­τρέ­πει σε ένα άμορ­φο κόμ­μα, ενώ την ίδια στιγ­μή το πολι­τι­κό του στίγ­μα εκπέ­μπει ένα συνον­θύ­λευ­μα αντι­φα­τι­κών από­ψε­ων χωρίς κανέ­να προ­γραμ­μα­τι­κό βάθος».

Μαλ­λιά – κου­βά­ρια στον ΣΥΡΙΖΑ μετά τις νέες αποχωρήσεις

Όσο κι αν ψάξει κανείς, όμως, δύσκο­λα θα βρει ένα ουσια­στι­κό σημείο δια­φο­ρο­ποί­η­σης αυτών που φεύ­γουν και αυτών που μένουν, σε κεντρι­κά ζητή­μα­τα και επι­λο­γές του ΣΥΡΙΖΑ που σχε­τί­ζο­νται με τον ρόλο του στη στή­ρι­ξη της στρα­τη­γι­κής του κεφα­λαί­ου, είτε ως κυβέρ­νη­ση είτε ως αντι­πο­λί­τευ­ση. Οι απο­χω­ρή­σα­ντες μάλι­στα δηλώ­νουν περή­φα­νοι για τη δια­κυ­βέρ­νη­ση 2015 — 2019, βεβαιώ­νο­ντας όποιον είχε ερω­τή­μα­τα ότι τον ίδιο δρό­μο θα υπη­ρε­τή­σουν και τώρα. Υπε­ρή­φα­νοι για τα μνη­μό­νια, τη συνέ­χι­ση της αντι­λαϊ­κής πολι­τι­κής, τα εύση­μα από το κεφά­λαιο, τους νόμους Αχτσιό­γλου — Βρού­τση και Κατρού­γκα­λου, τη στρα­τη­γι­κή συνερ­γα­σία με τις ΗΠΑ και το κρά­τος του Ισρα­ήλ. Δεν παρέ­λει­ψαν μάλι­στα να ξεχω­ρί­σουν ως σημα­ντι­κή στιγ­μή της θητεί­ας τους τη ΝΑΤΟι­κή Συμ­φω­νία των Πρε­σπών. Αυτή η πολι­τι­κή είναι όμως που οδή­γη­σε τελι­κά στην απο­γο­ή­τευ­ση, στη διά­ψευ­ση αυτα­πα­τών, στην τρο­φο­δό­τη­ση και επά­νο­δο τελι­κά της ΝΔ, αφού οι στρα­τη­γι­κές συμπλεύ­σεις βγά­ζουν μάτι.

Ολα τα στρα­τό­πε­δα λοι­πόν υπε­ρα­σπί­ζο­νται — με διά­φο­ρους αστε­ρί­σκους το καθέ­να — την κυβερ­νη­τι­κή θητεία του ΣΥΡΙΖΑ, που σε συνέ­χεια των ΝΔ και ΠΑΣΟΚ ξέσκι­σε τους εργα­ζό­με­νους και τα λαϊ­κά στρώματα.

Οι όποιες κατη­γο­ρί­ες για «ηγε­μο­νι­σμούς» και «αρχη­γο­κε­ντρι­κό κόμ­μα» καμία αξία δεν έχουν από αυτούς που συνέ­βα­λαν στη δια­μόρ­φω­σή του, αφού ένα αστι­κό κόμ­μα, όπως είναι πια ο ΣΥΡΙΖΑ, έχει υπο­χρε­ω­τι­κά τέτοια στοι­χεία. Εκεί που έχουν δίκιο είναι όταν ανα­φέ­ρουν ότι «οι παλιές συντα­γές έχουν δεί­ξει τα όριά τους». Πράγ­μα­τι, η παλιά, μπα­γιά­τι­κη, σάπια συντα­γή του δήθεν «εξαν­θρω­πι­σμού» του καπι­τα­λι­σμού και όχι της ανα­τρο­πής του, με δήθεν φιλο­λαϊ­κές κυβερ­νή­σεις στο πλαί­σιό του, με το κεφά­λαιο να έχει στα χέρια του την οικο­νο­μία και την εξου­σία, όχι μόνο έχει χρε­ο­κο­πή­σει αλλά πλέ­ον μόνο σαν ξανα­ζε­στα­μέ­νη σού­πα εξα­πά­τη­σης μπο­ρεί να σερ­βι­ρι­στεί στον λαό.

Ο ΣΥΡΙΖΑ σε ανα­κοί­νω­σή του μιλά­ει για διά­σπα­ση «εκτός πολι­τι­κών οργά­νων, εκτός κομ­μα­τι­κών δια­δι­κα­σιών, χωρίς πολι­τι­κό επί­δι­κο και χωρίς ουσια­στι­κή δια­φω­νία», προ­σθέ­το­ντας: «Καθώς φαί­νε­ται, η μόνη “δια­φω­νία” όσων εγκα­τέ­λει­ψαν σήμε­ρα το κόμ­μα (…) είναι το απο­τέ­λε­σμα των εσω­κομ­μα­τι­κών εκλο­γών για την ανά­δει­ξη προ­έ­δρου και η άρνη­σή τους να απο­δε­χθούν τη δημο­κρα­τι­κή ετυ­μη­γο­ρία των δεκά­δων χιλιά­δων μελών».

Την Πέμ­πτη, εξάλ­λου, την απο­χώ­ρη­σή του από τον ΣΥΡΙΖΑ γνω­στο­ποί­η­σε και ο Δ. Παπα­δη­μού­λης, μειώ­νο­ντας παρα­πέ­ρα την ευρω­κοι­νο­βου­λευ­τι­κή ομά­δα του ΣΥΡΙΖΑ, που δια­θέ­τει πλέ­ον 2 ευρωβουλευτές.

Ο ΣΥΡΙΖΑ έφτα­σε να μετρά­ει 36 βου­λευ­τές, λίγο περισ­σό­τε­ρους από το ΠΑΣΟΚ, ενώ έχει χάσει και το 1/3 σχε­δόν της Κεντρι­κής του Επι­τρο­πής, με πολ­λούς να επι­μέ­νουν ότι έπο­νται κι άλλες απο­χω­ρή­σεις, ακό­μα και από την κοι­νο­βου­λευ­τι­κή του ομά­δα. Μαζι­κές απο­χω­ρή­σεις ανα­μέ­νο­νταν και από τη νεο­λαία του κόμ­μα­τος, και συγκε­κρι­μέ­να από την οργά­νω­ση Αθήνας.

Η απο­χώ­ρη­ση της τάσης των «6+6» επι­σπεύ­στη­κε μετά τη γνω­στο­ποί­η­ση της πρό­θε­σης του Στ. Κασ­σε­λά­κη να συγκα­λέ­σει την Παρα­σκευή συνε­δρί­α­ση της Πολι­τι­κής Γραμ­μα­τεί­ας, όπου σε ρόλο νέας …εσω­κομ­μα­τι­κής αντι­πο­λί­τευ­σης εμφα­νί­στη­κε ο Δ. Τεμπο­νέ­ρας, αρνού­με­νος να συμ­φω­νή­σει με την πρό­τα­ση του προ­έ­δρου για δημιουρ­γία άτυ­που πολι­τι­κού κέντρου, αλλά και με την πρό­τα­ση για χρο­νι­κή μετά­θε­ση του συνεδρίου.

Πηγή Ριζο­σπά­στης