Ταϋγέτη, «Ήμουνα κομμουνίστρια. Δεν μετάνιωσα για ό,τι πέρασα»

Η Ταϋ­γέ­τη ήταν μια γυναί­κα καλό­ψυ­χη, γελα­στή, τρυ­φε­ρή, πλη­θω­ρι­κή και μαχη­τι­κή, γεμά­τη αισθή­μα­τα αγά­πης και αλλη­λεγ­γύ­ης για τον πάσχο­ντα άνθρωπο.

Γεν­νή­θη­κε στην Αθή­να το 1917 και σπού­δα­σε στη Σχο­λή του Εθνι­κού Ωδεί­ου, με δάσκα­λο στο τρα­γού­δι τον Μ. Κου­νε­λά­κη και κατό­πιν στη Σχο­λή του Εθνι­κού Θεά­τρου. Οι πρώ­τες εμφα­νί­σεις χρο­νο­λο­γού­νται στην αρχή της Κατο­χής, ενώ μέλος του ΣΕΗ έγι­νε το 1943. Συμ­με­τεί­χε δρα­στή­ρια στο ΕΑΜ Θεά­τρου. Στα χρό­νια της Κατο­χής συμ­με­τεί­χε δρα­στή­ρια στο ΕΑΜ Θεά­τρου, ενώ παράλ­λη­λα εντά­χθη­κε στο ΚΚΕ, με το οποίο επα­να­συν­δέ­θη­κε μετά τη μετα­πο­λί­τευ­ση. Από το 1944 μέχρι το 1948 έπαι­ξε με το ΕΑΜι­κό «Θέα­τρο του Λαού», στο θεα­τρι­κό χρο­νι­κό «’41-’44», με το θία­σο του ΕΑΜί­τη Αλκη Προ­βε­λέγ­γιου, με τους ΕΑΜι­κούς «Ενω­μέ­νους Καλ­λι­τέ­χνες», με το θία­σο των ΕΑΜι­τών πρω­τα­γω­νι­στών Δήμου Στα­ρέ­νιου-Αλέ­κας Παΐ­ζη-Τίτου Βαν­δή, το θία­σο Γιών­νη Ιατρού-Ζωζώς Νταλ­μάς και το «Θυμε­λι­κό Θία­σο» του Λίνου Καρζή.

Για τις ιδέ­ες και την αντι­στα­σια­κή της δρά­ση συνε­λή­φθη και κλεί­στη­κε στα κολα­στή­ρια σε Χίο, Μακρό­νη­σο, Τρί­κε­ρι, Αϊ-Στρά­τη, με συγκρα­τού­με­νες (Καί­τη Οικο­νό­μου). «Ήμου­να κομ­μου­νί­στρια. Δεν μετά­νιω­σα για ό,τι πέρα­σα», έλε­γε αντλώ­ντας ικα­νο­ποί­η­ση από το γεγο­νός ότι δεν υπέ­γρα­ψε την περι­βό­η­τη δήλω­ση μετανοίας…

Το συνερ­γείο καθα­ριό­τη­τας στην εξο­ρία: Πρώ­τη, όρθια, αρι­στε­ρά η Ταϋγέτη

Μετά την απε­λευ­θέ­ρω­σή της, από το 1951 εμφα­νί­στη­κε σε ποι­κί­λα έργα, σε όλα τα θεα­τρι­κά είδη (τρα­γω­δία, δρά­μα, κωμω­δία, μου­σι­κή κωμω­δία, επι­θε­ώ­ρη­ση) και σε ποι­κί­λους, κυρί­ως κωμι­κούς, ρόλους. Από το 1955 έπαι­ξε σε πολ­λές ται­νί­ες, με πρώ­τη την «Κάλ­πι­κη λίρα» και τελευ­ταία την ται­νία του Στέ­λιου Τατα­σό­που­λου «Δυο τρε­λοί και ο ατσί­δας». Το 1973 πρω­τό­παι­ξε στην τηλε­ό­ρα­ση, στη σει­ρά «Το εικο­σι­τε­τρά­ω­ρο ενός παλια­τζή». Το 1984 προ­σε­λή­φθη στο Εθνι­κό Θέα­τρο όπου παρέ­μει­νε μέχρι το 1992, οπό­τε συμπλη­ρώ­νο­ντας το μίνι­μουμ όριο των ενσή­μων μπό­ρε­σε να συνταξιοδοτηθεί.

Η τελευ­ταία της εμφά­νι­ση έγι­νε στο Εθνι­κό Θέα­τρο, στο δια­σκευα­σμέ­νο για παι­διά, από τον Αλέ­ξη Σολω­μό, έργο του Μπέρ­ναρντ Σο «Ο Ανδρο­κλής και το λιοντάρι»

Η Ταϋ­γέ­τη έφυ­γε από τη ζωή στις 28 Ιανουα­ρί­ου 2003.