Τα ρωσικά ΚΚ και ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος στην Ουκρανία

Γρά­φει ο Νίκος Μότ­τας //

Από αυτό το βήμα, με άρθρο στις 8 Μάρ­τη («Η στά­ση των κομ­μου­νι­στών απέ­να­ντι στον ιμπε­ρια­λι­στι­κό πόλε­μο της Ουκρα­νί­ας») επι­ση­μαί­να­με, μετα­ξύ άλλων, πως «η ενδοι­μπε­ρια­λι­στι­κή δια­μά­χη μετα­ξύ των δυνά­με­ων του Ευρω­α­τλα­ντι­σμου (ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ) και της Ρωσί­ας με επί­κε­ντρο την Ουκρα­νία φέρ­νει ανα­πό­φευ­κτα στο προ­σκή­νιο σοβα­ρές ιδε­ο­λο­γι­κο­πο­λι­τι­κές δια­φω­νί­ες και χρό­νιες αντι­φά­σεις που ταλα­νί­ζουν το διε­θνές κομ­μου­νι­στι­κό κίνη­μα».

Έτσι, σημειώ­να­με πως «μια σει­ρά δυνά­μεις που αυτο­α­πο­κα­λού­νται «κομ­μου­νι­στι­κές» αδυ­να­τούν, ή σκο­πί­μως απο­φεύ­γουν, να δουν τον ιμπε­ρια­λι­σμό μέσα από τα λενι­νι­στι­κά κρι­τή­ρια» με απο­τέ­λε­σμα να καλούν την εργα­τι­κή τάξη να συντα­χθεί κάτω από ξένες για τα συμ­φέ­ρο­ντά της σημαί­ες με διά­φο­ρα προ­σχή­μα­τα (π.χ. «προστασία/απελευθέρωση των λαών του Ντον­μπάς», «απο­να­ζι­στι­κο­ποί­η­ση-απο­στρα­τι­κο­ποί­η­ση της Ουκρα­νί­ας», κλπ).

Χαρα­κτη­ρι­στι­κό παρά­δειγ­μα λαν­θα­σμέ­νης, αντι­λε­νι­νι­στι­κής και αντι­δια­λε­κτι­κής, οπτι­κής για τον πόλε­μο στην Ουκρα­νία απο­τε­λεί η στά­ση ρωσι­κών Κομ­μου­νι­στι­κών Κομ­μά­των, συμπε­ρι­λαμ­βα­νο­μέ­νου του ΚΚ της Ρωσι­κής Ομο­σπον­δί­ας (ΚΚΡΟ) αλλά και του Κομ­μου­νι­στι­κού Εργα­τι­κού Κόμ­μα­τος Ρωσί­ας (ΚΕΚΡ).

Πρό­κει­ται ασφα­λώς για δυο κόμ­μα­τα με τελεί­ως δια­φο­ρε­τι­κό πολι­τι­κό και οργα­νω­τι­κό μέγε­θος καθώς και, μεγα­λύ­τε­ρες ή μικρό­τε­ρες, δια­φο­ρές σε μια σει­ρά ιδε­ο­λο­γι­κά ζητή­μα­τα. Οι τελευ­ταί­ες ωστό­σο εξε­λί­ξεις δεί­χνουν ότι τόσο το ΚΚΡΟ όσο και το ΚΕΚΡ συγκλί­νουν στην υπο­στή­ρι­ξη της ρωσι­κής στρα­τιω­τι­κής επι­χεί­ρη­σης «Ζ» στην Ουκρα­νία με κύριο πρό­σχη­μα την λεγό­με­νη «απο­να­ζι­στι­κο­ποί­η­ση».

Δεν θα ανα­λύ­σου­με την στά­ση του ΚΚΡΟ, μιας και πάνε πολ­λά χρό­νια που το κόμ­μα του Γκ. Ζιου­γκά­νοφ, καλυ­πτό­με­νο πίσω από κού­φια «αρι­στε­ρή» και «αντι­ι­μπε­ρια­λι­στι­κή» ρητο­ρι­κή, στη­ρί­ζει την εξω­τε­ρι­κή πολι­τι­κή της αστι­κής κυβέρ­νη­σης Πού­τιν, προ­ω­θώ­ντας το αφή­γη­μα της Ρωσί­ας που μάχε­ται κατά του «δυτι­κού ιμπε­ρια­λι­σμού». Είναι φανε­ρή, άλλω­στε, η προ­σπά­θεια του ΚΚΡΟ να παρου­σια­στεί η σημε­ρι­νή καπι­τα­λι­στι­κή Ρωσία περί­που ως η ΕΣΣΔ και να ντυ­θούν με «αντι­ι­μπε­ρια­λι­στι­κό» και «πατριω­τι­κό» μαν­δύα οι επι­διώ­ξεις της ρωσι­κής αστι­κής τάξης.

Παρά τις συνε­χείς επι­λή­σεις στον Λένιν και τη λενι­νι­στι­κή κλη­ρο­νο­μιά το ΚΚΡΟ ερμη­νεύ­ει τον ιμπε­ρια­λι­σμό με τα ιδε­ο­λο­γι­κά εργα­λεία του Κάου­τσκι, καλώ­ντας το ρωσι­κό εργα­τι­κό-λαϊ­κό κίνη­μα να συρ­θεί κάτω από τις «σημαί­ες» της καπι­τα­λι­στι­κής Ρωσι­κής Ομο­σπον­δί­ας. Άλλω­στε, για τους «κόκ­κι­νους που­τι­νι­στές» — αυτούς που σκό­πι­μα μπλέ­κουν το σφυ­ρο­δρέ­πα­νο με τα τσα­ρι­κά σύμ­βο­λα και τις τρι­κο­λόρ σημαί­ες – η σημε­ρι­νή Ρωσία δεν είναι ιμπε­ρια­λι­στι­κή δύνα­μη αλλά… προ­με­τω­πί­δα «αντι­ι­μπε­ρια­λι­στι­κού» και, προ­σφά­τως, «αντι­φα­σι­στι­κού» αγώ­να! (1).

Σε λάθος ρότα το Κομμουνιστικό Εργατικό Κόμμα Ρωσίας (ΚΕΚΡ)

Σε αντί­θε­ση με το ΚΚΡΟ, το Κομ­μου­νι­στι­κό Εργα­τι­κό Κόμ­μα Ρωσί­ας (ΚΕΚΡ) είχε, από το ξεκί­νη­μα του πολέ­μου, εκδώ­σει ανα­κοί­νω­ση στην οποία ανα­γνώ­ρι­ζε ότι οι πραγ­μα­τι­κοί στό­χοι της Μόσχας είναι να ενι­σχύ­σει την θέση της ιμπε­ρια­λι­στι­κής Ρωσί­ας στο διε­θνές πολι­τι­κό σκη­νι­κό, επι­ση­μαί­νο­ντας ότι η πηγή του πολέ­μου «είναι οι ενδοι­μπε­ρια­λι­στι­κές αντι­θέ­σεις μετα­ξύ των ΗΠΑ-ΕΕ και της Ρωσί­ας». Το ΚΕΚΡ είχε χαι­ρε­τί­σει την ανα­γνώ­ρι­ση των επο­νο­μα­ζό­με­νων «Λαϊ­κών Δημο­κρα­τιών» του Ντον­μπάς από τον Πού­τιν, αλλά ταυ­τό­χρο­να επι­σή­μαι­νε πως «οι εργα­ζό­με­νοι, όχι τα αφε­ντι­κά θα σκο­τω­θούν και στις δυο πλευ­ρές», προ­σθέ­το­ντας πως «το να πεθά­νεις για τα ταξι­κά αδέρ­φια σου είναι κάτι που αξί­ζει, αλλά να σκο­τώ­σεις και σκο­τω­θείς για τα συμ­φέ­ρο­ντα των αφε­ντι­κών είναι ανό­η­το, εγκλη­μα­τι­κό και απα­ρά­δε­κτο» (2).

Δυστυ­χώς, στην πορεία της εξέ­λι­ξης του πολέ­μου, το ΚΕΚΡ οδη­γή­θη­κε στην υιο­θέ­τη­ση λαν­θα­σμέ­νης θέσης, προ­βάλ­λο­ντας τον «αντι­φα­σι­στι­κό αγώ­να στο Ντον­μπάς» ως πρό­σχη­μα για την έμμε­ση στή­ρι­ξη της ρωσι­κής εισβο­λής. Είναι χαρα­κτη­ρι­στι­κό ότι το ΚΕΚΡ δεν συνυ­πέ­γρα­ψε την Κοι­νή Ανα­κοί­νω­ση 41 Κομ­μου­νι­στι­κών και Εργα­τι­κών Κομ­μά­των και 30 Κομ­μου­νι­στι­κών Νεο­λαιών που δημο­σιεύ­θη­κε στις 24 Φλε­βά­ρη (3).

Πρό­σφα­τα, στις 20 Απρί­λη, σε μήνυ­μά του το Τμή­μα Διε­θνών της ΚΕ του ΚΕΚΡ επι­χεί­ρη­σε να δικαιο­λο­γή­σει το γεγο­νός ότι δεν προ­συ­πέ­γρα­ψε την Κοι­νή Ανα­κοί­νω­ση. Ωστό­σο, η όλη προ­σπά­θεια κατα­λή­γει σε ενα κεί­με­νο υιο­θέ­τη­σης της κυβερ­νη­τι­κής προ­πα­γάν­δας της Ρωσί­ας που βρί­θει αντι­φά­σε­ων και αντι­κα­θι­στά τον ιμπε­ρια­λι­στι­κό χαρα­κτή­ρα του πολέ­μου με τα γνω­στά αφη­γή­μα­τα περί «αντιφασιστικού/αντιναζιστικού αγώ­να» (4).

Η μετα­τό­πι­ση αυτή της θέσης του ΚΕΚΡ μπο­ρεί να ερμη­νευ­τεί ως απο­τέ­λε­σμα εσω­τε­ρι­κών αντι­φά­σε­ων, δια­φο­ρε­τι­κών εσω­κομ­μα­τι­κών προ­σεγ­γί­σε­ων αλλά ενδε­χο­μέ­νως και εξω­κομ­μα­τι­κών πιέ­σε­ων για να συντα­χθεί το κόμ­μα στην εθνι­κή γραμ­μή υπέρ της ρωσι­κής στρα­τιω­τι­κής επι­χεί­ρη­σης. Από το ξεκί­νη­μα του πολέ­μου μέχρι σήμε­ρα, ενα διό­λου ευκα­τα­φρό­νη­το τμή­μα του ΚΕΚΡ, συμπε­ρι­λαμ­βα­νο­μέ­νων ηγε­τι­κών στε­λε­χών και μελών της νεο­λαί­ας, έχει κάνει ξεκά­θα­ρη στρο­φή υπέρ της κυβερ­νη­τι­κής πολι­τι­κής, υιο­θε­τώ­ντας τα σαθρά αντι­λε­νι­νι­στι­κά αφη­γή­μα­τα για τον «νυν υπερ πάντων αγών» ενά­ντια στο «ναζι­σμό» με αρχη­γό… την αστι­κή ηγε­σία του Πούτιν.

Παλαιό­τε­ρη φωτο­γρα­φία των πρω­τερ­γα­τών του σύγ­χρο­νου μεγα­λο­ρω­σι­κού εθνι­κι­σμού Αλε­ξά­ντερ Ντού­γκιν (στο βάθος) και Εντουάρντ Λιμό­νοφ (ιδρυ­τής του ακρο­δε­ξιού Εθνι­κο­μπολ­σε­βί­κι­κου Κόμματος).

Προσέγγιση με ακροδεξιούς «εθνικομπολσεβίκους»

Στο πλαί­σιο της ιδε­ο­λο­γι­κής σύγ­χυ­σης που έχει επέλ­θει στο ΚΕΚΡ εντάσ­σε­ται και η διορ­γά­νω­ση, στα τέλη του περα­σμέ­νου Μάρ­τη, διά­σκε­ψης με τίτλο «για την υπο­στή­ρι­ξη του αγώ­να κατά του φασι­σμού στην Ουκρα­νία» στα γρα­φεία του κόμ­μα­τος στο Λένιν­γκραντ (Αγ. Πετρού­πο­λη) με την συμ­με­το­χή εκπρο­σώ­πων του εθνι­κο­μπολ­σε­βί­κι­κου κόμ­μα­τος «Η Άλλη Ρωσία» και άλλων ακρο­δε­ξιών-εθνι­κι­στι­κών παρα­γό­ντων. Για όσους τυχόν δεν γνω­ρί­ζουν, το κόμ­μα «Η Άλλη Ρωσία» είναι ο διά­δο­χος του «Εθνι­κο-Μπολ­σε­βί­κου Κόμ­μα­τος» που είχαν ιδρύ­σει οι νεο­φα­σί­στες – ιδε­ο­λο­γι­κοί πρω­τερ­γά­τες του σύγ­χρο­νου μεγα­λο­ρώ­σι­κου εθνι­κι­σμού — Αλε­ξά­ντερ Ντού­γκιν και Εντουάρντ Λιμό­νοφ. Ανά­με­σα στους παρευ­ρι­σκό­με­νους ήταν και ο συνταγ­μα­τάρ­χης Βλα­ντί­μιρ Κβά­τσκοφ, δια­βό­η­τος εθνι­κι­στής, συνο­μω­σιο­λό­γος και δηλω­μέ­νος αντι­ση­μί­της (5).

Μάλι­στα, στην προ­σπά­θειά του να δικαιο­λο­γή­σει την προ­σέγ­γι­ση του ΚΕΚΡ με εθνι­κι­στι­κά στοι­χεία, ο γραμ­μα­τέ­ας της ΚΕ του κόμ­μα­τος Βίκτορ Τιούλ­κιν έφτα­σε στο σημείο να ισχυ­ρι­στεί ότι οι εθνι­κο­μπολ­σε­βί­κοι είναι «φιλο­σο­βιε­τι­κοί» επει­δή τους αρέ­σουν οι… κόκ­κι­νες σημαί­ες (!) και πως δεν είναι κακό για τους κομ­μου­νι­στές να ενώ­νουν τις δυνά­μεις τους με ανθρώ­πους δια­φο­ρε­τι­κών απόψεων!

Αυτό που όμως απέ­φυ­γε να διευ­κρι­νί­σει ο Τιούλ­κιν είναι ότι οι εθνι­κο­μπολ­σε­βί­κοι της «Άλλης Ρωσί­ας» εκμε­ταλ­λεύ­ο­νται το ένδο­ξο σοβιε­τι­κό παρελ­θόν (χρη­σι­μο­ποιούν ως σύμ­βο­λο το μαύ­ρο σφυ­ρο­δρέ­πα­νο) και τα αντι­φα­σι­στι­κά ένστι­κτα του ρωσι­κού λαού για να προ­ω­θή­σουν εθνι­κι­στι­κές-σωβι­νι­στι­κές ιδέ­ες περί «παν­σλα­βι­σμού» και «μεγά­λης Ρωσί­ας», να απο­προ­σα­να­το­λί­σουν την ταξι­κή εργα­τι­κή-λαϊ­κή πάλη, εξυ­πη­ρε­τώ­ντας έτσι τα συμ­φέ­ρο­ντα της αστι­κής τάξης και των ρωσι­κών μονοπωλίων.

Ρωσι­κό άρμα μάχης στην ανα­το­λι­κή Ουκρα­νία. Όταν η σημαία της ΕΣΣΔ χρη­σι­μο­ποιεί­ται για να «ξεπλυ­θεί» η ρωσι­κή αστι­κή τάξη.

Ή με τον Λένιν, ή με τον Πούτιν

Η δικαιο­λό­γη­ση, με τον έναν ή με τον άλλο τρό­πο, υπό οποιο­δή­πο­τε πρό­σχη­μα, του ιμπε­ρια­λι­στι­κού πολέ­μου στην Ουκρα­νία είναι επι­ζή­μια για την εργα­τι­κή τάξη. Η προ­σπά­θεια του ΚΕΚΡ να κρα­τή­σει ισορ­ρο­πί­ες, καταγ­γέ­λο­ντας από τη μια τις ιμπε­ρια­λι­στι­κές επι­διώ­ξεις της κυβέρ­νη­σης Πού­τιν και στη­ρί­ζο­ντας από την άλλη τον «αντι­φα­σι­στι­κό αγώ­να στο Ντον­μπάς», το οδη­γεί σε προ­φα­νείς αντι­φά­σεις, ενδει­κτι­κές ενός ιδε­ο­λο­γι­κού μπλακ άουτ. Στην πρό­σφα­τη ανα­κοί­νω­σή του ανα­φέ­ρει μετα­ξύ άλλων:

«Ναι, οι ρωσι­κές αρχές είναι αναμ­φί­βο­λα ιμπε­ρια­λι­στι­κές. Ναι, είναι γεμά­τες με μαχη­τι­κό αντι­κομ­μου­νι­σμό. Ναι, η από­φα­ση των αρχών της Ρωσι­κής Ομο­σπον­δί­ας σίγου­ρα υπα­γο­ρεύ­ε­ται από την επι­θυ­μία να προ­ω­θη­θούν τα συμ­φέ­ρο­ντα των ρωσι­κών μονο­πω­λί­ων στην Ουκρα­νία και στον κόσμο στον σκλη­ρό αντα­γω­νι­σμό τους με τα δυτι­κά μονο­πώ­λια. Ωστό­σο, προ­κει­μέ­νου να επι­τύ­χουν τους στό­χους τους, οι ρωσι­κές αρχές ανα­γκά­ζο­νται τώρα να κατα­στεί­λουν τον φασι­σμό, ο οποί­ος υπο­στη­ρί­ζε­ται πλή­ρως από τον παγκό­σμιο ιμπε­ρια­λι­σμό και στον οποίο βασί­ζε­ται το δυτι­κό κεφά­λαιο. Επο­μέ­νως, είναι αδύ­να­το να αρνη­θεί κανείς αυτό το σημείο ισχυ­ρι­ζό­με­νος ότι δεν υπάρ­χουν στοι­χεία προ­στα­σί­ας των λαών στην περιο­χή του Ντονμπάς».

Επί της ουσί­ας πρό­κει­ται για μια ντρο­πα­λή παρα­δο­χή εκ μέρους του ΚΕΚΡ ότι έχει διο­λι­σθή­σει σε οπορ­του­νι­στι­κές-σοσιαλ­σω­βι­νι­στι­κές θέσεις, στη­ρί­ζο­ντας έναν πόλε­μο που γίνε­ται για την προ­ώ­θη­ση των συμ­φε­ρό­ντων των ρωσι­κών μονο­πω­λί­ων, στο πλαί­σιο του αντα­γω­νι­σμού τους με τα ευρω­α­τλα­ντι­κά μονο­πώ­λια, υπό το πρό­σχη­μα της «κατα­στο­λής του φασι­σμού» στο Ντονμπάς.

Πρό­κει­ται για το γνω­στό τρο­πά­ρι που επα­να­λαμ­βά­νουν ξένοι και εγχώ­ριοι σοσιαλ­σω­βι­νι­στές — «πρω­τα­θλη­τές» του οπορ­του­νι­σμού — προ­κει­μέ­νου να δικαιο­λο­γή­σουν την συστρά­τευ­σή τους υπό την σημαία της καπι­τα­λι­στι­κής Ρωσί­ας. Κάπως έτσι «ξεπλέ­νε­ται» η ρωσι­κή αστι­κή τάξη και η βαθιά αντι­δρα­στι­κή, αντι­κομ­μου­νι­στι­κή κυβέρ­νη­ση του Βλ. Πού­τιν ανα­γά­γε­ται σε… αντι­φα­σι­στι­κή δύνα­μη που θα σώσει το λαό του Ντον­μπάς από τους νεο­να­ζί του Αζόφ!

Μόνο που όποιος πατά­ει σε δυο βάρ­κες στο τέλος πέφτει στη θάλασ­σα: Ή με τον Λένιν, ή με τον Πού­τιν, τον Ντού­γκιν και τον σωβι­νι­σμό του ρωσι­κού κεφα­λαί­ου. Ας διάλεξουν.

Εμείς το γρά­ψα­με και το επα­να­λαμ­βά­νου­με: Η εργα­τι­κή τάξη, ο λαός, δεν έχει κανέ­να συμ­φέ­ρον από τη νίκη της μιας, ή της άλλης, ιμπε­ρια­λι­στι­κής δύνα­μης, είτε αυτή λέγε­ται ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ, είτε καπι­τα­λι­στι­κή Ρωσία. Το ουσιώ­δες σε κάθε πόλε­μο είναι ποια τάξη τον διε­ξά­γει, για ποιον σκο­πό και σε ποια φάση της ιστο­ρι­κής ανά­πτυ­ξης. Αυτή είναι η πυξί­δα βάσει της οποί­ας οφεί­λει να κινεί­ται το κομ­μου­νι­στι­κό κίνη­μα, αξιο­ποιώ­ντας την ιστο­ρι­κή εμπει­ρία και ερμη­νεύ­ο­ντας την ζώσα πραγ­μα­τι­κό­τη­τα με καθο­δη­γη­τι­κό νήμα την μαρ­ξι­στι­κή-λενι­νι­στι­κή κοσμοθεωρία.

Σημειώ­σεις:

(1) Δια­βά­στε περισ­σό­τε­ρα: Σχε­τι­κά με τον ιμπε­ρια­λι­στι­κό πόλε­μο στην Ουκρα­νία και τη στά­ση του ΚΚΡΟ, «Ριζο­σπά­στης» 23–24 Απρί­λη 2022. Βλέ­πε και: Βλ. ενδει­κτι­κά: http://solidnet.org/article/CPRF-Gennady-Zyuganov-It-is-time-to-put-a-stop-to-NATOs-actions-to-turn-Ukraine-into-a-Fascist-state/ καθώς και http://solidnet.org/article/CP-of-the-Russian-Federation-The-People-of-Ukraine-Must-Not-Be-a-Victim-of-World-Capital-and-Oligarchic-Clans.-Statement-of-the-CPRF-CC-Presidium/
(2) Russian Communist Workers’ Party on Ukraine war: http://www.idcommunism.com/2022/02/russian-communist-workers-party-on-ukraine-war.html
(3) https://www.rizospastis.gr/story.do?id=11597786
(4) Мы не имеем права мириться с фашизмом!: http://solidnet.org/article/Russian-CWP–00006/
(5) Конференция в поддержку борьбы против фашизма на Украине: https://bit.ly/3k5T1VR και https://vk.com/wall-43277292_347064

«Τσε Γκε­βά­ρα, πρε­σβευ­τής της Επα­νά­στα­σης», του Νίκου Μόττα