Τι δεν καταλαβαίνουν;

Κάθε βήμα του ΚΚΕ στην επα­να­στα­τι­κή του στρα­τη­γι­κή πολε­μιέ­ται από τον ταξι­κό αντί­πα­λο. Αυτό συμ­βαί­νει και με το Δοκί­μιο Ιστο­ρί­ας του ΚΚΕ (Γ2 τόμος). Κοι­νό σημείο ανά­με­σα στο «Βήμα» (4/2/2024) από τη μια, και από την άλλη στο «Documento» (11/2/2024) και ιστο­σε­λί­δες με τις οποί­ες αλλη­λο­κο­πιά­ρε­ται, είναι μια υπο­τι­θέ­με­νη υπο­βάθ­μι­ση, από το Δοκί­μιο, του ρόλου των ΗΠΑ — ΝΑΤΟ στη δικτατορία.

Προ­κα­τα­βο­λι­κά διευ­κρι­νί­ζου­με ότι η προ­σέγ­γι­ση του ΚΚΕ για τη δικτα­το­ρία υπάρ­χει ήδη στον παλαιό­τε­ρο Β’ τόμο του Δοκι­μί­ου Ιστο­ρί­ας (σελ. 502 — 503, 507), ο οποί­ος και εγκρί­θη­κε από Συν­διά­σκε­ψη. Θα βοη­θού­σε, προ­τού γρα­φτούν τα άρθρα, να δια­βα­στεί έστω και με 12 χρό­νια καθυ­στέ­ρη­ση. Ειδι­κό­τε­ρα από όσους τότε ανα­ρω­τιού­νταν «Μπο­ρεί η Πανελ­λα­δι­κή Συν­διά­σκε­ψη του ΚΚΕ να απο­φα­σί­ζει για θέμα­τα Ιστο­ρί­ας;» και σήμε­ρα ανα­ρω­τιού­νται για­τί εγκρί­θη­κε ο Γ2 τόμος από την ΚΕ και όχι από Πανελ­λα­δι­κή Συνδιάσκεψη.

Ας δού­με ποιους ανα­φέ­ρει ο Γ2 τόμος του Δοκι­μί­ου (σελ. 105, 152 — 153, 208 — 216) ως παρά­γο­ντες των γεγο­νό­των: Μετεμ­φυ­λια­κό αστι­κό σύστη­μα (ψηφι­σμέ­νο από όλα τα αστι­κά κόμ­μα­τα Σύνταγ­μα του ’52, παλά­τι, παρα­κρά­τος), «αδιέ­ξο­δα» για την εγχώ­ρια καπι­τα­λι­στι­κή εξου­σία, ιδί­ως ανα­φο­ρι­κά με την πολι­τεια­κή λει­τουρ­γία, ανι­σό­τι­μες αλλά ανα­γκαί­ες για αυτήν σχέ­σεις με τις ΗΠΑ και ισχυ­ρή επί­δρα­ση των τελευ­ταί­ων στο ελλη­νι­κό αστι­κό κρά­τος, ακό­μα και με «στρα­το­λό­γη­ση» πολι­τι­κών και άλλων προ­σώ­πων, επι­δί­ω­ξη από τις ΗΠΑ της κάθε φορά καταλ­λη­λό­τε­ρης μορ­φής εξου­σί­ας (δημο­κρα­τι­κής ή δικτα­το­ρι­κής), πλη­ρο­φό­ρη­σή τους για το πρα­ξι­κό­πη­μα και στή­ρι­ξή του, επι­διώ­ξεις της ελλη­νι­κής αστι­κής τάξης κατά τον αντα­γω­νι­σμό της με την τουρ­κι­κή, με επί­κε­ντρο την Κύπρο, δια­συν­δέ­σεις των πρα­ξι­κο­πη­μα­τιών με αστι­κά κόμ­μα­τα, το παλά­τι, επι­χει­ρη­μα­τί­ες και τη CIA.

Ανα­λύ­ο­νται συγ­χρό­νως η σύν­δε­ση, η αλλη­λο­τρο­φο­δό­τη­ση και η αλλη­λε­ξάρ­τη­ση όλων αυτών των ενδο­α­στι­κών και ενδοϊ­μπε­ρια­λι­στι­κών αντι­θέ­σε­ων, πάντα με στό­χο την ενί­σχυ­ση της εγχώ­ριας αστι­κής τάξης, τη θωρά­κι­ση της εξου­σί­ας της και τη ΝΑΤΟι­κή στα­θε­ρό­τη­τα στην Ανα­το­λι­κή Μεσό­γειο. Επο­μέ­νως, «made in capitalism» ήταν η δικτα­το­ρία, στο οποίο περι­λαμ­βά­νο­νται και το «made in Greece» και το «made in USA».

Αντί­θε­τα, τα αστι­κά κόμ­μα­τα και οι εκπρό­σω­ποί τους προ­βάλ­λουν δια­χρο­νι­κά το όποιο αμφί­βο­λο ή επι­μέ­ρους στοι­χείο («άφρο­νες αξιω­μα­τι­κοί», «κρά­τος της δεξιάς») για να «σώσουν» το συνο­λι­κό και το κύριο, την ίδια την καπι­τα­λι­στι­κή εξου­σία, και να απο­σεί­σουν τις ευθύ­νες της. Αλλω­στε, και όσοι υπερ­προ­βάλ­λουν τον ρόλο των ΗΠΑ — ΝΑΤΟ στην κρί­ση του αστι­κού πολι­τι­κού συστή­μα­τος κατά τη δεκα­ε­τία του 1960 και όσοι εξα­φα­νί­ζουν αυτόν τον ρόλο, στη­ρί­ζουν το ΝΑΤΟ (από τους εξο­πλι­σμούς μέχρι την έδρα των επι­χει­ρή­σε­ων κατά των Χού­θι, στη Λάρι­σα) και αντι­στρα­τεύ­ο­νται, φυσι­κά, τη θέση του ΚΚΕ για απο­δέ­σμευ­ση από αυτό.

Πηγή: Ριζο­σπά­στης

Ν. Μπε­λο­γιάν­νης Ν. Πλου­μπί­δης – Στο σπί­τι των ηρώων