Του Μάρτη θέλω ένα φιλί φωτο_Video

Γρά­φει η  Χαρού­λα Βερί­γου_ Ζωή Δικταί­ου

Μια  καλη­νύ­χτα
που ποτέ της, δεν ειπώθηκε
παλιός καη­μός, αφό­ρε­το μαντή­λι στο λαιμό.

Ποιος είναι αυτός,
που απ’ την αγά­πη σώθηκε
Φτε­ρό χρυ­σό, του φεγ­γα­ριού σε σκο­τει­νό γκρεμό.

Η συν­θέ­της Αρε­τή Κοκ­κί­νου και η ερμη­νεύ­τρια Μήδεια Χουρ­σου­λί­δου συνε­χί­ζουν τη συνερ­γα­σία τους με ένα μελο­ποι­η­μέ­νο ποί­η­μα της Ζωής Δικταί­ου (λογο­τε­χνι­κό ψευ­δώ­νυ­μο της Χαρού­λας Βερί­γου) από την συλ­λο­γή “Αύριο, Στά­χυα οι Λέξεις”. Το ποί­η­μα “Του Μάρ­τη θέλω Ένα Φιλί” κου­βα­λά­ει πάνω του όλες τις εικό­νες και τις μυρω­διές των χει­μώ­νων της μνή­μης αλλά και της άνοι­ξης που γρή­γο­ρα έρχεται.
Οι εικό­νες που χρη­σι­μο­ποι­ή­θη­καν είναι έργα της εικα­στι­κού Ιωάν­νας Παληο­κώ­στα αλλά και φωτο­γρα­φί­ες της ίδιας της ποιήτριας.

• Ερμη­νεία: Μήδεια Χουρσουλίδου
• Μου­σι­κή: Αρε­τή Κοκκίνου
• Στί­χοι: Ζωή Δικταί­ου
• Φλά­ου­το: Στέ­φα­νος Χατζηαναγνώστου
• Κιθά­ρες: Αρε­τή Κοκκίνου
• Μπά­σο: Νικό­λας Βοστάνης
• Πιά­νο: Θανά­σης Μάντζαρης
• Τύμπα­να: Σωκρά­της Γανιάρης
• Ηχο­λη­ψία, επε­ξερ­γα­σία ήχου: Τόλης Κετσελίδης
• Ενορ­χή­στρω­ση, επι­μέ­λεια παρα­γω­γής: Αρε­τή Κοκκίνου

Πρώ­το φιλί,
θαλασ­σι­νό σε δύση κοραλλένια
ποιος το κακό λογά­ρια­σε και πήρε ανταμοιβή.

Πόσες φορές δακρύσανε
δυο μάτια ζαφειρένια
πάνω στην κόψη της ψυχής με τόση συντριβή.

Να ταξι­δεύω
με το νου, στου χάρ­τη σου το χρώμα
Απ’ τις εικό­νες τις παλιές να κλέ­βω όλο το φως.

Στην ίδια σκέψη
έρχε­ται η νύχτα μ’ άλλο σώμα
κι από τους όρκους λύνε­ται ο πόθος ο κρυφός.

Στ’ αστέ­ρια καίνε
τα παλιά, της λήθης τα βελούδα
όπου με πήγε ο και­ρός, θηλιά το σ’ αγαπώ
Εδώ γυρί­ζω στην αρχή,
αλμύ­ρα αιώ­νια φλούδα,
του Μάρ­τη θέλω ένα φιλί για να το ξαναπώ.

Τα μυστι­κά σου
φόρε­σες μα πια δεν περιμένει
κρα­τούν αλή­θειες οι πλη­γές και σύν­νε­φα τα χέρια.
Στον ίσκιο μιας ανάμνησης
πάει η ζωή χαμένη
παρά­θυ­ρα που κλεί­σα­νε νωρίς τα μεσημέρια.

Αύριο, εν ονό­μα­τι της αγάπης
Ζωή Δικταί­ου 24 χρό­νια πριν
Κέρ­κυ­ρα 13 Μάρ­τη 2000
Ποι­η­τι­κή συλ­λο­γή “Αύριο στά­χυα οι λέξεις”

σαν σήμε­ρα 1^η Μάρ­τη 2021

Να ΄χα μια χού­φτα θάλασ­σα σ΄ένα γυα­λί κλεισμένη
καρά­βι η μαύ­ρη σκέ­ψη μου τ΄ όνει­ρο άσπρα πανιά
ταξί­δι σ΄ άλλα πέρα­τα που χάνε­ται η οικουμένη
να κάνω ψάχνο­ντας να βρω εκεί­να τα πουλιά.

Κόσμε μεγά­λε άργη­σες ο ήλιος μ΄ έχει φέρει
να σε φοβά­μαι δε μπο­ρώ φαντά­ζεις ορφανός
σφίγ­γω γρο­θιά το χέρι μου απά­νω στο μαχαίρι
και λέω σου μπρος στο θάνα­το αξί­ζει ο γυρισμός.

Δένω ένα κόμπο στα φτε­ρά μια κόκ­κι­νη κορδέλα
και την κορ­δέ­λα εδώ στη γη που ταπει­νά πατώ
φοβά­μαι πως ο ουρα­νός δεν έχει πήγαι­νε έλα
και εγώ δεν θέλω να χαθώ μονά­χα να πετώ.

Αύριο, εν ονό­μα­τι της αγάπης
Ζωή Δικταίου

1^η Μάρ­τη 2024
Ξυπνά η Όστρια καμιά φορά και ξεχει­λί­ζει το ποτή­ρι από ανα­μνή­σεις, από λάθη και πάθη, από εκεί­νο τον παλιό και­ρό που το φιλί ήταν επανάσταση.
Έχουν σβή­σει όλα τα άνθη στις αμυ­γδα­λιές στους Φιλιά­τες, μόνο αυτή η πικρα­μυ­γδα­λιά με περί­με­νε χτες κατά­φορ­τη ανθι­σμέ­να παράπονα…