Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Το αριστουργηματικό ντοκιμαντέρ GAZA από τις 7‑Δεκ στους κινηματογράφους

GAZA των Garry Keane και Andrew McConnell από τις 7/12 στους κινη­μα­το­γρά­φους σε 1η προ­βο­λή από τη NEW STAR
Το αρι­στουρ­γη­μα­τι­κό ντο­κι­μα­ντέρ πιο επί­και­ρο από ποτέ.
“Μονα­δι­κά απο­κα­λυ­πτι­κή και εντε­λώς δια­φω­τι­στι­κή, το GAZA επι­τρέ­πει στο κοι­νό να ταυ­τι­στεί με τους μονα­δι­κούς ρυθ­μούς της συνη­θι­σμέ­νης ζωής σε μια περιο­χή που ταρά­ζε­ται από συγκρούσεις”
“Ένα υπέ­ρο­χο ντο­κι­μα­ντέρ που εστιά­ζει στην καθη­με­ρι­νή ζωή της «ανοι­χτής φυλα­κής» της Μέσης Ανα­το­λής.” Observer

GAZA

Σκη­νο­θε­σία: Garry Keane, Andrew McConnell
Φωτο­γρα­φία Andrew McConnell
Μοντάζ: Mick Mahon
Μου­σι­κή: Ray Fabi
Γλώσ­σα: Αρα­βι­κά, Αγγλικά
Παρα­γω­γή: Ιρλαν­δία, Κανα­δάς, Γερ­μα­νία \ 2019
Διάρ­κεια: 92 min
ΣΥΝΟΨΗ
Σε αυτή τη συγκι­νη­τι­κή ται­νία, ξεδι­πλώ­νε­ται ένα όμορ­φο πορ­τρέ­το καθη­με­ρι­νών πολι­τών της Γάζας, που ζουν τις ζωές πέρα από τα ερεί­πια της αιώ­νιας σύγκρου­σης. Ελεύ­θε­ροι από το κλι­σέ του ρεπορ­τάζ ειδή­σε­ων, απο­κα­λύ­πτου­με έναν τόπο ομορ­φιάς μέσα στην κατα­στρο­φή, μέσα από τις ζωές των εξαι­ρε­τι­κών ανθρώ­πων του.
Η ται­νία μας επι­κε­ντρώ­νε­ται σε δύο έφη­βους από τα αντί­θε­τα άκρα του κοι­νω­νι­κού χάσμα­τος της Γάζας, τον Κάρ­μα και τον Αχμέντ.
Στο αυτο­σχέ­διο σπί­τι του Αχμέτ ζει η μεγα­λύ­τε­ρη οικο­γέ­νεια της Γάζας με 14 γιους, 22 κόρες, έναν πατέ­ρα και τρεις συζύ­γους. Λιγό­τε­ρο από 10 μίλια μακριά, το πολυ­τε­λές δια­μέ­ρι­σμα της Κάρ­μα, μαζί με τη φιλε­λεύ­θε­ρη μητέ­ρα του, τον παρα­δο­σια­κό πατέ­ρα και τις τρεις αδερ­φές της λένε μια δια­φο­ρε­τι­κή ιστο­ρία. Ο Αχμέντ δεν κοι­τά­ζει πέρα από τη Γάζα για τους στό­χους της ζωής του και ονει­ρεύ­ε­ται να γίνει μεγά­λος ψαράς στα μόλις τρία μίλια περιο­ρι­σμέ­νου νερού πέρα από την ακτή. Αλλά καθώς το Κάρ­μα ατε­νί­ζει τη θάλασ­σα, θρη­νεί για τις απρό­σι­τες ευκαι­ρί­ες που γνω­ρί­ζει ότι βρί­σκο­νται πέρα από αυτό.

Μαζί με τους δύο κεντρι­κούς μας χαρα­κτή­ρες, ακο­λου­θού­με έναν σκη­νο­θέ­τη θεά­τρου που ανε­βά­ζει μια παρα­γω­γή για τις κοι­νω­νι­κές δια­φο­ρές στη λωρί­δα, έναν ταξι­τζή, έναν εστιά­το­ρα στον τελευ­ταίο όρο­φο και δίδυ­μες γυναί­κες διορ­γα­νώ­τριες γάμων. Μέσα από αυτές τις συνη­θι­σμέ­νες ζωές με πλού­σια παρα­τή­ρη­ση, απο­κτού­με ένα απο­χρώ­σεις και περί­πλο­κο πορ­τρέ­το της ζωής σε αυτό το αξιο­ση­μεί­ω­το μέρος.
Η Γάζα μπο­ρεί να έχει χτυ­πη­θεί και να σπά­σει, αλλά παρα­μέ­νει ζωντα­νή και με χρώ­μα. Ένας λαός αήτ­τη­τος, και μέσα από την ται­νία βλέ­που­με μια εύγλωτ­τη, ανθε­κτι­κή, αστεία και θαρ­ρα­λέα ομά­δα ψυχών, στις ζωές των οποί­ων ο παγκό­σμιος φακός επι­κε­ντρώ­νε­ται, χωρίς όμως να βλέ­πει πραγματικά.

Ο έμπει­ρος Ιρλαν­δός σκη­νο­θέ­της Garry Keane και ο βρα­βευ­μέ­νος φωτο­γρά­φος Andrew McConnell έχουν ενσω­μα­τω­θεί βαθιά στην κοι­νό­τη­τα και τον πολι­τι­σμό και έχουν δημιουρ­γή­σει πρω­το­φα­νή σύν­δε­ση. Έχουν ανα­πτύ­ξει ένα ξεκά­θα­ρο όρα­μα για μια ται­νία για την ανεί­πω­τη ιστο­ρία της Γάζας μέσα από τους ανθρώ­πους της.
Μια γερ­μα­νο-ιρλαν­δο-κανα­δι­κή συμπα­ρα­γω­γή με τις Real Films, Filmoption International, Fine Point Films, gebrueder beetz filmproduktion και ZDF σε συνερ­γα­σία με την ARTE.
Οι εκπλη­κτι­κές εικό­νες που συλ­λαμ­βά­νει, οι πλού­σιοι χαρα­κτή­ρες που συνα­ντά­με – θα υπο­θέ­σε­τε ότι αυτό από μόνο του θα ήταν αρκε­τά ισχυ­ρό. Αλλά οι δημιουρ­γοί ται­νιών προ­σθέ­τουν μια παρεμ­βα­τι­κή παρ­τι­τού­ρα που περι­στα­σια­κά ανα­τρέ­πει την εικό­να από την παρα­τή­ρη­ση με καθα­ρή ματιά.
Wendy Ide – The Observer
«Είναι υπέ­ρο­χα γυρί­σμα­τα. Αναμ­φι­σβή­τη­τα ισχυ­ρά δυνα­μι­κό και εντυ­πω­σια­κό» — Daniel Feinberg, The Hollywood Reporter
«Η Γάζα εξε­ρευ­νά­ται στο ποι­η­τι­κό και ανθρώ­πι­νο ντο­κι­μα­ντέρ του Γκά­ρι Κιν και του Άντριου Μακ­Κό­νελ λιγό­τε­ρο ως σημείο ανά­φλε­ξης γεω­πο­λι­τι­κών συρ­ρά­ξε­ων παρά ως το σπί­τι ζωντα­νών ανθρώ­πων που ανα­πνέ­ουν». — Ed Potton, Sunday Times
«Η Γάζα είναι συγκλο­νι­στι­κή επει­δή ακού­με για τη ζωή εκεί με τα λόγια των ίδιων των ανθρώ­πων, μπο­ρού­με να κρί­νου­με τον τόνο των απο­κα­λύ­ψε­ων και των παρα­τη­ρή­σε­ων, να δού­με τις κου­ρα­στι­κές εκφρά­σεις» — Paddy Kehoe, RTÉ (Ιρλαν­δία)

 

 

 

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο