Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Το γυφτάκι — Κώστας Χατζής

«Αφέντη που με βάζεις και χορεύω,
εσύ με έμαθες να ζητιανεύω»

Νεο­γέν­νη­το βλα­στά­ρι λερωμένο
στα από­νε­ρα του κόσμου ξεπλυμένο,
δεν έμα­θε βιβλίο να διαβάζει
γυφτά­κι, ο λαός μας το φωνάζει.

Γυφτά­κι, χόρε­ψέ μας τσιφτετέλι
να φας ένα κομ­μά­τι απ’ το καρβέλι,
κι αυτό, σαν πιθη­κά­κι μαθημένο
δαγκώ­νει το χαλ­κά που είναι δεμένο.

Το βρά­δυ, στη μεγά­λη την πλατεία
το πιά­σα­νε να κάνει επαιτεία,
σε κάτι λεπτε­πί­λε­πτους τουρίστες
που μοιά­ζαν περισ­σό­τε­ρο μ’ αρτίστες.

Γυφτά­κι, σε κοι­τά­ζουν οι ανθρώποι,
ρεζί­λι θα γενού­με στην Ευρώπη,
γυφτά­κι, δύο πήχες όλο κι όλο
ποιός σου ‘μαθε της ζητια­νιάς το ρόλο.

Αφέ­ντη, αν μου δώσεις δυο δραχμούλες
θα κάνω δεκα­πέ­ντε κωλοτούμπες,
αφέ­ντη, αν μου δώσεις και τσιγάρο
θα κάτσω σαν μαϊ­μού να το φουμάρω.

Αφέ­ντη που με βάζεις και χορεύω,
εσύ με έμα­θες να ζητιανεύω,
εσύ με έμα­θες να ζητιανεύω,
αφέ­ντη που με βάζεις και χορεύω.

Μου­σι­κή: Κώστας Χατζής
Στί­χοι: Φώντας Φιλέρης.

vivlio mpelogiannis

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο