«Το ημίχρονο του θανάτου»

«Το ματς του θανά­του» ενέ­πνευ­σε και μια εμβλη­μα­τι­κή ται­νία του σοβιε­τι­κού κινη­μα­το­γρά­φου: «Το ημί­χρο­νο του θανά­του» (1960) του Γιε­βγκέ­νι Καρέ­λοφ. Ο Καρέ­λοφ, με το «Ημί­χρο­νο του θανά­του» (πρω­τό­τυ­πος τίτλος «Τρί­το ημί­χρο­νο») δημιούρ­γη­σε ένα κλα­σι­κό αρι­στούρ­γη­μα πάνω στο πραγ­μα­τι­κό γεγο­νός που συνέ­βη στην Ουκρα­νία το 1942.

Σε μια προ­σπά­θεια των ναζί να «απο­δεί­ξουν» τη… φυλε­τι­κή τους «ανω­τε­ρό­τη­τα», διορ­γα­νώ­νουν έναν ποδο­σφαι­ρι­κό αγώ­να μετα­ξύ επί­λε­κτων και καλο­θρεμ­μέ­νων Γερ­μα­νών στρα­τιω­τών και ποδο­σφαι­ρι­στών και ομά­δας Σοβιε­τι­κών αιχ­μα­λώ­των πρώ­ην ποδοσφαιριστών.

Το παι­χνί­δι δεν εξε­λί­χθη­κε όπως το ήθε­λαν οι να ζί και στο ημί­χρο­νο απει­λούν τους Σοβιε­τι­κούς πως αν δε χάσουν, θα εκτε­λε­στούν. Και εκεί­νοι επι­λέ­γουν να αγω­νι­στούν για τη νίκη μέχρι τέλος.

Η τερά­στια επι­τυ­χία της ται­νί­ας ενέ­πνευ­σε και στον Τζον Χιού­στον τη «Μεγά­λη από­δρα­ση των 11», χωρίς όμως να πλη­σιά­ζει καν τη δημιουρ­γία του Καρέλοφ

ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ ΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ

(Χωρίς  μετά­φρα­ση)

Νίκησαν στον «αγώνα του θανάτου» ξέροντας τι τους περιμένει

Οι νίκες της START είχαν πάρει μια μορ­φή αντί­στα­σης, αφού οι κάτοι­κοι του Κιέ­βου έβλε­παν με αυτόν τον τρό­πο την αμφι­σβή­τη­ση των κατα­κτη­τών. Από την άλλη, οι ναζί και ντό­πιοι συνερ­γά­τες είχαν αρχί­σει να θορυ­βού­νται από το γεγο­νός και ιδιαί­τε­ρα μετά την ήττα της ομά­δας του γερ­μα­νι­κού στρα­τού. Γι’ αυτό και απο­φά­σι­σαν να ορί­σουν αντί­πα­λο της START μια ομά­δα επί­λε­κτων της Λουφτβάφε.

Το πρώ­το πεί­ρα­μα απο­τυγ­χά­νει πλή­ρως για τους κατα­κτη­τές, αφού η ομά­δα της Λου­φτ­βά­φε χάνει με 5–1. Τώρα οι ναζί όρι­σαν αγώ­να ρεβάνς τρεις μέρες μετά. Την ίδια ώρα ζητούν διπλα­σια­σμό της παρα­γω­γής του αρτο­ποιεί­ου, με απο­τέ­λε­σμα στους παί­κτες να μένει κάτι λιγό­τε­ρο από τρεις ώρες τη μέρα για ύπνο. Αρχί­ζουν να απει­λούν με εκτε­λέ­σεις και επι­βάλ­λουν κλί­μα τρο­μο­κρα­τί­ας στους εργα­ζο­μέ­νους του αρτο­ποιεί­ου, έχο­ντας σαφή στό­χο να τρο­μά­ξουν τους ποδο­σφαι­ρι­στές που εργά­ζο­νται εκεί.

Ο λαός του Κιέ­βου όμως τη μέρα του αγώ­να, ξέρο­ντας τις τακτι­κές των ναζί, δίνει βρο­ντε­ρό «παρών» κατα­κλύ­ζο­ντας το γήπε­δο της ΖΕΝΙΤ και αψη­φώ­ντας τις δυνά­μεις κατο­χής που πάνο­πλες έχουν περι­κυ­κλώ­σει το γήπε­δο και τους γύρω χώρους. Η γερ­μα­νι­κή ομά­δα εμφα­νί­ζε­ται με 7 και­νούρ­γιους παί­κτες σε σχέ­ση με το πρώ­το παι­χνί­δι, ενώ διαι­τη­τής ανα­λαμ­βά­νει ένας αξιω­μα­τι­κός των SS.

Η αντί­δρα­ση των ποδο­σφαι­ρι­στών της START στο ξεκί­νη­μα να μη χαι­ρε­τί­σουν φασι­στι­κά (παρά το γεγο­νός ότι τους είχαν επι­βά­λει να το κάνουν), αλλά να βάλουν το χέρι στο μέρος της καρ­διάς, έδει­ξε στον κόσμο ότι παρά τις δύσκο­λες συν­θή­κες και το γεγο­νός ότι οι Γερ­μα­νοί ήθε­λαν πάση θυσία τη ρεβάνς, δεν θα τους κάνουν τη… χάρη.

Και πραγ­μα­τι­κά έτσι έγι­νε. Παρά τα τερ­τί­πια του διαι­τη­τή και την αντια­θλη­τι­κή συμπε­ρι­φο­ρά των αντί­πα­λων παι­κτών, το τελι­κό σκορ έγρα­ψε 5–3 υπέρ της START, ξεση­κώ­νο­ντας όλους όσοι βρέ­θη­καν στις εξέδρες.

Την ίδια ώρα, Γερ­μα­νοί αξιω­μα­τού­χοι και στρα­τιώ­τες δεν μπο­ρούν να κρύ­ψουν την ταπεί­νω­ση. Και απο­φα­σί­ζουν να δράσουν…

Δια­τάσ­σουν «έκτα­κτη ανά­κρι­ση» και αμέ­σως μετά το παι­χνί­δι οι ποδο­σφαι­ρι­στές οδη­γού­νται στα γρα­φεία της γερ­μα­νι­κής διοίκησης.

Δύο μέρες μετά, κάποιοι θα τους δουν να φορ­τώ­νο­νται σε στρα­τιω­τι­κό φορ­τη­γό με ισχυ­ρή συνο­δεία. Αυτή ήταν και η τελευ­ταία φορά που κάποιος πολί­της του Κιέ­βου είδε τους ήρω­ες παί­κτες της START…

1942: Το «ματς του θανά­του» ή ένα ματς για την υπε­ρά­σπι­ση του σοσιαλισμού

Πηγή: Ριζο­σπά­στης