Το ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ ούτε είναι ούτε μπορεί να γίνει «καινούργιο»…

Κάλ­πες για την ανά­δει­ξη προ­έ­δρου στή­νει αυτήν την Κυρια­κή το ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ, το οποίο φιλο­δο­ξεί μέσα κι από αυτήν τη δια­δι­κα­σία να ανα­βαθ­μί­σει τον ρόλο του στο αστι­κό πολι­τι­κό σύστη­μα και στην κυβερ­νη­τι­κή εναλ­λα­γή, είτε με τα συν­θή­μα­τα της «αυτο­νο­μί­ας» είτε με αυτά της συνερ­γα­σί­ας, που λαν­σά­ρουν κατά περί­πτω­ση οι έξι υπο­ψή­φιοι για την προεδρία.

Παρά τις δια­φο­ρε­τι­κές από­ψεις για το ποιος είναι ο ασφα­λέ­στε­ρος δρό­μος προς τα εκεί, προς την «ανα­στή­λω­ση» δηλα­δή του ΠΑΣΟΚ στον χώρο της σοσιαλ­δη­μο­κρα­τί­ας και την ενί­σχυ­ση του ρόλου του στην ενσω­μά­τω­ση λαϊ­κών στρω­μά­των, στα βασι­κά ζητού­με­να και στις στρα­τη­γι­κές «γραμ­μές» του κεφα­λαί­ου οι έξι υπο­ψή­φιοι εμφα­νί­ζο­νται πλή­ρως συντο­νι­σμέ­νοι, όχι μόνο μετα­ξύ τους αλλά και με τα άλλα αστι­κά κόμ­μα­τα, κυρί­ως τη ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ.

Κεντρι­κό στοι­χείο της πολι­τι­κής — προ­γραμ­μα­τι­κής τους πρό­τα­σης είναι η αξιο­ποί­η­ση του Ταμεί­ου Ανά­καμ­ψης, του υπερ­μνη­μο­νί­ου δηλα­δή της ΕΕ, για τις ανά­γκες της «πρά­σι­νης» ανά­πτυ­ξης, που σημαί­νει κρα­τι­κή και ευρω­παϊ­κή στή­ρι­ξη στους ομί­λους για να επεν­δύ­σουν σε νέους κερ­δο­φό­ρους τομείς.

Ετσι, ο Ανδρέ­ας Λοβέρ­δος παρου­σιά­ζει στη δια­κή­ρυ­ξή του ως δικό του κυβερ­νη­τι­κό σχέ­διο οτι­δή­πο­τε απορ­ρέ­ει από τις συμ­βά­σεις του αντι­λαϊ­κού Ταμεί­ου Ανά­καμ­ψης, ασκώ­ντας κρι­τι­κή στη ΝΔ ότι δεν το δια­χει­ρί­ζε­ται σωστά και ότι «δεν ξεφεύ­γει από το παρω­χη­μέ­νο πρό­τυ­πο ανά­πτυ­ξης “μπε­τόν, ήλιος, θάλασσα”».

Ομοί­ως, ο Γιώρ­γος Παπαν­δρέ­ου παρου­σιά­ζει ως το δικό του μεγά­λο ατού ότι αυτός «άνοι­ξε» πρώ­τος απ’ όλα τα κόμ­μα­τα την ατζέ­ντα του «new green deal» και δια­βε­βαιώ­νει ότι «λεφτά υπάρ­χουν» για το κεφά­λαιο, «λόγω και του Ταμεί­ου Ανά­καμ­ψης», υπο­σχό­με­νος ένα πρό­γραμ­μα γεν­ναί­ας κρα­τι­κής στή­ρι­ξης των επι­χει­ρη­μα­τι­κών ομί­λων για τις «πρά­σι­νες» μπίζνες.

Ο Νίκος Ανδρου­λά­κης, με τη σει­ρά του, προ­πα­γαν­δί­ζει τη «μετά­βα­ση στην “πρά­σι­νη” οικο­νο­μία, που πρέ­πει να είναι κοι­νω­νι­κά δίκαιη και να συνο­δεύ­ε­ται από την αντι­με­τώ­πι­ση της ενερ­γεια­κής φτώ­χειας». Ο Παύ­λος Χρη­στί­δης μιλά κι αυτός για την «ευκαι­ρία» του Ταμεί­ου Ανά­καμ­ψης, παρου­σιά­ζο­ντας το «φαρ­μά­κι ως φάρ­μα­κο» και την καπι­τα­λι­στι­κή ανά­πτυ­ξη ως δήθεν προ­ϋ­πό­θε­ση για τη λαϊ­κή ευημερία.

Ο Χάρης Καστα­νί­δης ζητά­ει μεγα­λύ­τε­ρη «σαφή­νεια» στον τρό­πο που το Ταμείο Ανά­καμ­ψης θα αξιο­ποι­η­θεί και, τέλος, ακρι­βώς για να είναι απο­τε­λε­σμα­τι­κό­τε­ρη η δια­χεί­ρι­ση των «πρά­σι­νων» πακέ­των στή­ρι­ξης των ομί­λων, ο Παύ­λος Γερου­λά­νος επι­κε­ντρώ­νει στη συντα­γή της «απο­κέ­ντρω­σης» του κρά­τους και του πολι­τι­κού συστή­μα­τος, για την αμε­σό­τε­ρη δια­σύν­δε­σή τους με τους επι­χει­ρη­μα­τι­κούς ομίλους.

Στη βάση αυτής της στρα­τη­γι­κής σύμπλευ­σης «όλων με όλους», βρί­σκει έδα­φος και η συζή­τη­ση για το ενδε­χό­με­νο μετε­κλο­γι­κών συνερ­γα­σιών, όπου αστι­κά επι­τε­λεία επι­χει­ρούν να παρέμ­βουν προς τη μια ή την άλλη κατεύ­θυν­ση, ανά­λο­γα με τα ιδιαί­τε­ρα συμ­φέ­ρο­ντα που εκπροσωπούν.

Το βέβαιο είναι ότι ο λαός δεν έχει τίπο­τα καλό να περι­μέ­νει από τις διερ­γα­σί­ες στο ΠΑΣΟΚ, στον χώρο της σοσιαλ­δη­μο­κρα­τί­ας και γενι­κά στο πολι­τι­κό σύστη­μα, αφού οι όποιες προ­σαρ­μο­γές στο εσω­τε­ρι­κό και μετα­ξύ των αστι­κών κομ­μά­των γίνο­νται σε βάρος του και στο­χεύ­ουν ενά­ντια στα δικά του δικαιώ­μα­τα και τις ανάγκες.

Το ΠΑΣΟΚ ούτε είναι ούτε μπο­ρεί να γίνει «και­νούρ­γιο» και η όποια «ανα­νέ­ω­σή» του έχει να κάνει μόνο με την ικα­νό­τη­τά του να ενσω­μα­τώ­νει λαϊ­κά στρώ­μα­τα και να τα στοι­χί­ζει πίσω από στρα­τη­γι­κές επι­λο­γές του κεφαλαίου.

Απ’ αυτήν τη σκο­πιά, ειδι­κά ο λαϊ­κός κόσμος που ακο­λου­θού­σε τις προη­γού­με­νες δεκα­ε­τί­ες το ΠΑΣΟΚ, κλο­νί­στη­κε από την κατάρ­ρευ­σή του στα χρό­νια των μνη­μο­νί­ων και εγκλω­βί­στη­κε μετά στον νέο διπο­λι­σμό, μέχρι να απο­γοη­τευ­θεί εκ νέου από τον ΣΥΡΙΖΑ, δεν έχει κανέ­ναν λόγο να ελπί­ζει και να προσ­δο­κά ότι μέσα από τη δια­δι­κα­σία των εκλο­γών το ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ θα ανα­βα­πτι­στεί σε υπε­ρα­σπι­στή των λαϊ­κών συμ­φε­ρό­ντων, ως η «μεγά­λη δημο­κρα­τι­κή παράταξη».

Αντί­θε­τα, ήταν, είναι και θα παρα­μεί­νει στή­ριγ­μα της αντι­λαϊ­κής πολι­τι­κής, είτε βάλει πλά­τη στον σχη­μα­τι­σμό μιας «προ­ο­δευ­τι­κής» τάχα κυβέρ­νη­σης με κορ­μό τον ΣΥΡΙΖΑ είτε απο­τε­λέ­σει κυβερ­νη­τι­κή φτε­ρού­γα στην κεντρο­δε­ξιά διεύ­ρυν­ση της ΝΔ.

Ριζο­σπά­στης.