Φιντέλ Κάστρο: «Γιατρούς, όχι βόμβες»

Γρά­φει ο Νίκος Μότ­τας //

Η σπου­δαία συμ­βο­λή της Κού­βας στη μάχη ενά­ντια στην παν­δη­μία του COVID-19, τόσο στο εσω­τε­ρι­κό της χώρας όσο και με την απο­στο­λή ιατρι­κών απο­στο­λών σε λαούς που το έχουν ανά­γκη, μας υπεν­θύ­μι­σε μια πολύ ενδια­φέ­ρου­σα ομι­λία του αλη­σμό­νη­του Φιντέλ Κάστρο στη νομι­κή σχο­λή του Πανε­πι­στη­μί­ου του Μπου­έ­νος Άϊρες το Μάη του 2003. Τότε, μετα­ξύ άλλων, ο Φιντέλ υπο­γράμ­μι­ζε την σημα­σία που δίνει η Κού­βα στην εκπαί­δευ­ση ιατρι­κού προ­σω­πι­κού έτοι­μου να συνει­σφέ­ρει τις υπη­ρε­σί­ες του απλό­χε­ρα, σε όποιο μέρος του κόσμου κι’ αν χρειαστεί.

Ο Φιντέλ σημεί­ω­νε στο λόγο του:

«Είμαι αισιό­δο­ξος, πιστεύω ότι ο κόσμος μπο­ρεί να σωθεί, παρά τα λάθη που έχουν γίνει, παρά τις τερά­στιες, ηγε­μο­νι­κές δυνά­μεις που έχουν δημιουρ­γη­θεί, επει­δή πιστεύω ότι οι ιδέ­ες κυριαρ­χούν ένα­ντι της ισχύος…

Η χώρα μας δεν ρίχνει βόμ­βες σε άλλους λαούς, ούτε στέλ­νει χιλιά­δες αερο­σκά­φη να βομ­βαρ­δί­σουν πόλεις. Η χώρα μας δεν κατέ­χει πυρη­νι­κά, χημι­κά ή βιο­λο­γι­κά όπλα. Οι δεκά­δες χιλιά­δες επι­στη­μό­νων και για­τρών της χώρας μας έχουν εκπαι­δευ­τεί με την ιδέα να σώζουν ζωές. Θα ήταν τελεί­ως αντι­φα­τι­κό απέ­να­ντι σε αυτήν την ιδέα να βάλεις έναν επι­στή­μο­να ή για­τρό να δου­λεύ­ει προ­κει­μέ­νου να παρά­γει ουσί­ες, βακτή­ρια ή ιούς για να σκο­τώ­σει άλλους ανθρώπους.

Έχουν υπάρ­ξει κατη­γο­ρί­ες ότι η Κού­βα διε­ξά­γει έρευ­να για βιο­λο­γι­κά όπλα. Στη χώρα μας, η έρευ­να διε­ξά­γε­ται για να θερα­πεύ­σει ασθέ­νειες τόσο ισχυ­ρές όπως η μηνιγ­γο­κοκ­κι­κι­κή μηνιγ­γί­τι­δα και η ηπα­τί­τι­δα, να παρά­γει εμβό­λια μέσω τεχνι­κών γενε­τι­κής μηχα­νι­κής ή, κάτι εξαι­ρε­τι­κής σημα­σί­ας, να ανα­κα­λύ­ψει εμβό­λια και θερα­πευ­τι­κές φόρ­μες μέσω μορια­κής ανο­σο­λο­γί­ας – κάποιες εκ των οποί­ων μπο­ρούν να προ­λά­βουν και άλλες να θερα­πεύ­σουν ασθέ­νειες. Σε αυτό το δρό­μο προ­χω­ρά­με. Αυτή είναι η περη­φά­νια των για­τρών μας και των ερευ­νη­τι­κών μας κέντρων.

Δεκά­δες χιλιά­δες κου­βα­νών για­τρών έχουν προ­σφέ­ρει της διε­θνι­στι­κές τους υπη­ρε­σί­ες στις πιο απο­μα­κρυ­σμέ­νες και αφι­λό­ξε­νες περιο­χές. Κάπο­τε είπα ότι ποτέ δεν θα μπο­ρού­σα­με και δεν πρό­κει­ται να διε­ξά­γου­με προ­λη­πτι­κές ή αιφ­νι­δια­στι­κές επι­θέ­σεις απέ­να­ντι σε καμιά σκο­τει­νή γωνιά του κόσμου. Αλλά πως η χώρα μας θα έστελ­νε για­τρούς στις πιο σκο­τει­νές γωνιές του πλα­νή­τη. Για­τρούς, όχι βόμ­βες. Για­τρούς, όχι έξυ­πνα όπλα».

Σήμε­ρα, που η Κού­βα ανα­δει­κνύ­ε­ται και πάλι φωτει­νό παρά­δειγ­μα διε­θνι­στι­κής αλλη­λεγ­γύ­ης και προ­σφο­ράς, ο Φιντέλ δεν βρί­σκε­ται στη ζωή. 

Η σπο­ρά της Κου­βα­νι­κής Επα­νά­στα­σης όμως, που γαλου­χή­θη­κε με τα ιδα­νι­κά της σοσια­λι­στι­κής κοι­νω­νί­ας, μεγά­λω­σε και κάρπισε. 

Ο Κομα­ντά­ντε θα ήταν σίγου­ρα περή­φα­νος γι’ αυτό.