Φόρος τιμής στον Τσε

Επι­μέ­λεια Ομά­δα ¡H.lV.S! // 

Για τον μεγά­λο επα­να­στά­τη τον Τσε, έχουν εκδο­θεί βιβλία και βιβλία, άλμπουμ, έχουν γίνει μελέ­τες ένθεν και ένθεν ‑από άσπον­δους εχθρούς και φίλους, υπάρ­χουν οι χιλιά­δες φωτο­γρα­φί­ες και τα βίντεο — Homenaje al Che που κυκλο­φο­ρούν στο δια­δί­κτυο …τι να προ­σθέ­σει κανείς;

Τιμή σ’ εκεί­νους όπου στην ζωή των
ώρι­σαν και φυλά­γουν Θερμοπύλες.
Ποτέ από το χρέ­ος μη κινούντες·
δίκαιοι κ’ ίσιοι σ’ όλες των τες πράξεις,
αλλά με λύπη κιό­λας κ’ ευσπλαχνία·

…
πάντο­τε την αλή­θεια ομιλούντες,
…
Και περισ­σό­τε­ρη τιμή τούς πρέπει
όταν προ­βλέ­πουν (και πολ­λοί προβλέπουν)
(κλπ);

Και να που έπε­σε στα χέρια μας το ξεχα­σμέ­νο βιβλια­ρά­κι (εκδό­θη­κε πριν 22 χρό­νια) «Che, el Guerrillero heroico : 39 años de una vida intensa y llena de virtudes» |> Editora Política, La Habana — Cuba …72 σελί­δες όλες κι όλες σε 21x14 (επα­νεκ­δό­θη­κε σε πολ­λές γλώσ­σες ‑στα ελλη­νι­κά το 1998 από τη ΣΕ)

Από αυτό επι­λέ­γου­με την εισα­γω­γή και τις τελευ­ταί­ες σελί­δες του. Η μετά­φρα­ση είναι της συνα­γω­νί­στριας και εκλε­κτής φίλης Δέσποι­νας Μάρ­κου, αυτής της σεμνής φιγού­ρας ‑ταυ­τι­σμέ­νης από τη 10ετία του 70–80, με την οργά­νω­ση των μπρι­γά­δων και των απο­στο­λών στο νησί της επα­νά­στα­σης, μέσω του «Instituto Cubano de Amistad con los Pueblos Ινστι­τού­του Φιλί­ας» (|> Ινστι­τού­το Φιλί­ας των λαών) και του ελληνοκουβανικού.

(εισα­γω­γή)

Το βιβλίο αυτό δεν απο­τε­λεί φόρο τιμής στον Tσε, που ήταν εχθρός των επαί­νων. Eίναι απλά εκπλή­ρω­ση χρέ­ους απέ­να­ντι στους νέους που δεν πρό­λα­βαν να τον δουν να μάχε­ται από την Aλε­γρία ντε Πίο μέχρι τη Σάντα Kλά­ρα και από το Kογκό μέχρι τη Bολι­βία περι­φρο­νώ­ντας τελεί­ως τον κίν­δυ­νο.

Tο μεγα­λείο της προ­σω­πι­κό­τη­τάς του φαί­νε­ται σε όλες τις εκδη­λώ­σεις της ζωής του. Xαρα­κτη­ρι­ζό­ταν πάντα για το δυνα­τό και απο­φα­σι­στι­κό χαρα­κτή­ρα του, για την αγά­πη του προς τις υγιείς δια­σκε­δά­σεις, για τη ζωή στο ύπαι­θρο, για το διά­βα­σμα και τον αθλη­τι­σμό. Στην πάλη ενά­ντια στο άσθμα βγαί­νει κάθε φορά νικη­τής, παρά τις προ­σπά­θειες της αρρώ­στιας να τον καταβάλει.

Yπάρ­χουν πάρα πολ­λές αρε­τές στον Tσε. Ωστό­σο υπάρ­χει μια ιδιό­τη­τα που θα θέλα­με να την ξεχω­ρί­σου­με, για­τί είναι αυτή που τον χαρα­κτη­ρί­ζει σαν άνθρω­πο που αξί­ζει να μιμη­θεί κανείς. Πρό­κει­ται για το προ­σω­πι­κό του παρά­δειγ­μα. Kέρ­δι­σε την αγά­πη και τον αμέ­τρη­το θαυ­μα­σμό όλων όσων διοι­κού­σε στη διάρ­κεια του πολέ­μου. Kέρ­δι­σε το σεβα­σμό, την εμπι­στο­σύ­νη, αλλά και τον αμέ­ρι­στο θαυ­μα­σμό όλων εκεί­νων που μοι­ρά­στη­καν μαζί του τα καθή­κο­ντα της οικο­νο­μι­κής οικο­δό­μη­σης. Σαν επα­να­στά­της ηγέ­της αφο­σιώ­θη­κε ολό­πλευ­ρα στην οργά­νω­ση και ανά­πτυ­ξη της σοσια­λι­στι­κής οικο­νο­μί­ας, ανέ­λα­βε με απο­φα­σι­στι­κό­τη­τα τις διά­φο­ρες ευθύ­νες που του εμπι­στεύ­τη­καν, με ολο­κλη­ρω­μέ­νο τρό­πο, χωρίς ούτε μια μέρα ξεκού­ρα­σης.

Άνθρω­πος σπαρ­τιά­τι­κης θέλη­σης, μετέ­βα­λε τη λιτό­τη­τα σε κανό­να της ζωής του, τη μελέ­τη και το ξεπέ­ρα­σμα των αδυ­να­μιών του σε λατρεία.

H επί­μο­νη και ασυμ­βί­βα­στη υπε­ρά­σπι­ση των συμ­φε­ρό­ντων της Eπα­νά­στα­σης και του λαού, η πίστη και η εμπι­στο­σύ­νη στον Φιντέλ ήταν για τον Tσε η πρώ­τη αρχή του.

Όλα αυτά και πολ­λά άλλα τον έκα­ναν παρά­δειγ­μα, υπό­δειγ­μα κομ­μου­νι­στή, τον έκα­ναν κάτι το πολύ κοντι­νό και πολύ αγα­πη­τό, που πρέ­πει να προ­σπα­θού­με να πλη­σιά­σου­με με το μονα­δι­κό δυνα­τό τρό­πο: προ­σπα­θώ­ντας να γίνου­με σαν κι αυτόν.

Όπως είπε και ο Φιδέλ στις 18-Οκτ 1967, στην ιστο­ρι­κή ομι­λία του στην Plaza de la Revolucion,

Αν θέλου­με να εκφρά­σου­με τον τρό­πο με τον οποίο θα θέλα­με να είναι οι επα­να­στά­τες μαχη­τές μας, οι αγω­νι­στές μας, οι άνθρω­ποι μας, πρέ­πει να πού­με χωρίς κανέ­να δισταγ­μό: Να είναι σαν τον Τσε! Αν θέλου­με να εκφρά­σου­με πώς θέλου­με να είναι οι άνθρω­ποι των μελ­λο­ντι­κών γενε­ών, πρέ­πει να πού­με: Να είναι σαν τον Τσε! Αν θέλου­με να πού­με πώς να διδά­σκο­νται μεγα­λώ­νο­ντας τα παι­διά μας, πρέ­πει να πού­με χωρίς δισταγ­μό: Θέλου­με να γαλου­χού­νται με το πνεύ­μα του Τσε! Αν θέλου­με ένα μοντέ­λο ανθρώ­που, ένα μοντέ­λο που δεν ανή­κει σε αυτή τη χρο­νι­κή στιγ­μή, του ανθρώ­που που ανή­κει στο μέλ­λον, λέω από την καρ­διά μου πως αυτό το παρά­δειγ­μα χωρίς ψεγά­δι στη συμπε­ρι­φο­ρά του, χωρίς ψεγά­δι στη στά­ση του, χωρίς κηλί­δα στη δρά­ση του, αυτό το μοντέ­λο είναι Che! Αν θέλου­με να εκφρά­σου­με πώς θέλου­με να είναι οι γιοί και οι κόρες μας, πρέ­πει να πού­με με όλη την επα­να­στα­τι­κή μας θέρ­μη: Θέλου­με να είναι σαν τον Τσε!

Προσκλητήριο νεκρών …