Χάθηκε για πάντα το Αμερικάνικο Όνειρο

Γρά­φει ο Βασί­λης Λιό­γκα­ρης //

🌈 📉 Σάπη­σε κι έσβη­σε μια για πάντα το Αμε­ρι­κά­νι­κο όνειρο.
Κατρα­κύ­λη­σε στον βούρ­κο της δια­φθο­ράς και της ανυ­πο­λη­ψί­ας, δημιουρ­γώ­ντας μεγά­λη απο­γο­ή­τευ­ση σ’ αυτούς που είχα­νε πιστέ­ψει σ’αυτό.
Ήταν μια νού­λα, ένα απέ­ρα­ντο ψέμα μπλεγ­μέ­νο με τα δίχτυα της δια­φή­μι­σης και της προβολής.

Και έτσι μας δίνε­ται μια ευκαι­ρία να μιλή­σου­με γι’ αυτό.

📉 Ήτα­νε κάλ­πι­κο και είχε απα­ξιω­θεί εντε­λώς. Δημιούρ­γη­σε μια κοι­νω­νία αντι­θέ­σε­ων, αδιέ­ξο­δων και παρακμής.
📉 Ο βούρ­κος που έπε­σε ήταν βαθύς και χωρίς πάτο προς γνώ­ση και συμόρφωση.
♟️ Η Αμε­ρι­κά­νι­κη Δημο­κρα­τία του Χάους και της Δολο­φο­νί­ας των ηγε­τών της.

Τι να πρω­το­θυ­μη­θείς και τι να πρω­το­γρά­ψεις για το χαμέ­νο όνειρο.
Πόλε­μοι, κατα­στρο­φές, πρα­ξι­κο­πή­μα­τα σε βάρος των λαών.
Φτώ­χια, ανερ­γία, ρατσι­σμό, αυταρ­χι­σμό, άστε­γοι πολί­τες (πρέ­πει να ζήσει κανείς στην Ν.Ορλεάνη ή στο Σαν Φραν­τσί­σκο για να τα δει από κοντά).
Δολο­φο­νί­ες αστυ­νο­μι­κών σε αθώ­ους πολί­τες επει­δή έχουν δια­φο­ρε­τι­κό χρώμα!

🔳 Συν­θη­μα­τι­κή και ιστο­ρι­κή η φρά­ση “Δεν μπο­ρώ να αναπνεύσω”.
Κυριο­λε­κτι­κά : Στην Αμε­ρι­κή δεν μπο­ρείς να αναπνεύσεις.
(Δεν βγαί­νει σχε­δόν κανείς έξω από το σπί­τι του μετά τις 6 μμ.)

Και να προ­χω­ρή­σου­με περισσότερο.

• Δολο­φό­νη­σαν το ζεύ­γος Ρόζε­μπεργκ με την υπο­ψία ότι μετα­βί­βα­σαν τα μυστι­κά της ατο­μι­κής βόμ­βας στου Σοβιε­τι­κούς. Ανα­πό­δει­κτο ψέμα και ανακρίβεια.
• Τους συν­δι­κα­λι­στές Σακ­κο και Βαν­ζέ­τι σαν σαμπο­τέρ. Ήταν συνο­μό­τες και πέρα­σαν στην αγχόνη.
• Τον πάλαι ποτέ Τζό­ζεφ Μακάρ­θυ (Εκ ου και η λέξη Μακαρ­θι­σμός). Έβα­λε φού­μο και εξό­ντω­σε χιλιά­δες καλ­λι­τέ­χνες με πάτη­μα τις ιδέ­ες και αξιο­σύ­νες τους.
  (Και τα 5–6 μεγά­λα συγ­γρα­φι­κά ονό­μα­τα ήταν όλοι κατά τύχη προ­ο­δευ­τι­κοί και κομου­νι­στές — Τζακ Λόντον, Χέν­ρυ Μίλ­λερ, Τζον Στάϊ­μπεκ , Χεμιν­γουαίη και άλλοι).
• Τις υφά­ντρες στην απερ­γία του Σικάγου.
• Τις συμ­μο­ρί­ες της γει­το­νιάς. Τους γκά­γκ­στερ, τους Νονούς, τις Μαφί­ες. Έμπο­ροι και δια­κι­νη­τές ναρ­κω­τι­κών και άλλων δεινών.
• Κου-Κλούξ-Κλαν. Γιου­ρού­σια, δολο­φο­νί­ες και ίντριγκες.
• Δημο­κρα­τία στα χαρ­τιά και όχι στην πρά­ξη. Βία , τρο­μο­κρα­τία και θάνατος.΄Ενας συμ­φερ­τός φρι­κια­στι­κών εγκλημάτων.
  (Η χώρα μας το έζη­σε από πρώ­το χέρι με την Χού­ντα που ήταν δημιούρ­γη­μα τους).
• Η φύση και η συμπε­ρι­φο­ρά του «δια­βο­λι­κά ΄καλού’» κ. Τραμπ και η επί­θε­ση στο Καπι­τώ­λιο ήταν μόνο η κορυ­φή του παγόβουνου!!
• Πετά­ξα­με τη προ­βιά τους κι έμει­νε ξέσκε­πη η Ντρο­πή και το Ψέμα.

Αυτή ήταν η Δημοκρατία της Μητρόπολης του Πλανήτη!!

Βασίλης Λιόγκαρης

Γεν­νή­θη­κε στην Αθή­να από γονείς πρό­σφυ­γες, εργά­τες, πολυ­φα­με­λί­τες. Έζη­σε στα πρώ­τα παι­δι­κά του χρό­νια τη λαί­λα­πα της κατο­χής και μετα­φέ­ρει τις τραυ­μα­τι­κές αυτές εμπει­ρί­ες στα γρα­φτά του. Σπού­δα­σε θέα­τρο και για ένα διά­στη­μα δού­λε­ψε σ’ αυτό. Αργό­τε­ρα απορ­ρο­φή­θη­κε από την παρα­γω­γι­κή δια­δι­κα­σία όπου εργά­στη­κε σε διά­φο­ρες βιο­μη­χα­νί­ες. Ο Βασί­λης Λιό­γκα­ρης είναι συγ­γρα­φέ­ας της γενιάς και της τάξης του. Είναι μέλος της Εται­ρί­ας Ελλή­νων Λογοτεχνών.

Ν. Μπε­λο­γιάν­νης Ν. Πλου­μπί­δης – Στο σπί­τι των ηρώων