Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Χοσέ Ντιάζ

Στις 20 Μαρ­τί­ου 1942 πεθαί­νει ο Χοσέ Ντιάζ. Μορ­φή του ισπα­νι­κού και του διε­θνούς εργα­τι­κού κινή­μα­τος. Γεν­νή­θη­κε το 1895 και άρχι­σε να δου­λεύ­ει από τα παι­δι­κά του χρό­νια. Εφη­βος εντά­χθη­κε στο εργα­τι­κό κίνη­μα και ανα­δεί­χτη­κε σε ηγέ­τη των συν­δι­κά­των της Σεβί­λης. Το 1926 έγι­νε μέλος του Κομ­μου­νι­στι­κού Κόμ­μα­τος Ισπα­νί­ας και το 1932 εκλέ­χτη­κε Γενι­κός Γραμ­μα­τέ­ας του κόμ­μα­τος. Υπό την ηγε­σία του, το ΚΚΙ μετα­μορ­φώ­θη­κε σε μαζι­κό εργα­τι­κό κόμ­μα και ο ίδιος ανα­δεί­χτη­κε πρω­τα­γω­νι­στής της ενο­ποί­η­σης όλων των αρι­στε­ρών κομ­μά­των της Ισπα­νί­ας στο αντι­φα­σι­στι­κό Λαϊ­κό Μέτω­πο, που κέρ­δι­σε τις εκλο­γές το 1936. Ηταν ιδιαί­τε­ρα αγα­πη­τός στο ισπα­νι­κό προ­λε­τα­ριά­το και εκλέ­χτη­κε βου­λευ­τής στη Μαδρί­τη. Στο 7ο Συνέ­δριο της Κομι­ντέρν (1935) εκλέ­χτη­κε μέλος της Εκτε­λε­στι­κής της Επι­τρο­πής. Από το 1936 ως το 1939, το ΚΚΙ υπό την ηγε­σία του ήταν μια απο­φα­σι­στι­κή δύνα­μη στον εθνι­κό επα­να­στα­τι­κό αγώ­να του ισπα­νι­κού λαού κατά των φασι­στών στασιαστών.

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο