«Ψήφισε κι όπου βγει»;

«Ο,τι κι αν πού­με πριν τις εκλο­γές είναι σχε­τι­κό. Το βρά­δυ των εκλο­γών, που θα έχου­με το απο­τέ­λε­σμα, θα δού­με πώς θα το δια­χει­ρι­στού­με ώστε να προ­κύ­ψει κυβέρ­νη­ση»: Τα παρα­πά­νω δια­κι­νού­νται όλο και περισ­σό­τε­ρο τις τελευ­ταί­ες μέρες από στε­λέ­χη των αστι­κών κομ­μά­των, περι­γρά­φο­ντας με τον δικό τους χυδαίο τρό­πο το πώς γίνο­νται τα παζά­ρια για τον σχη­μα­τι­σμό κυβέρνησης.

Λένε δηλα­δή ωμά στον λαό ότι η ψήφος του σε ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ και άλλους «πρό­θυ­μους» θα ερμη­νευ­τεί κατά το δοκούν και με κρι­τή­ριο τη «συγκυ­ρία», όπως είπε πρό­σφα­τα κορυ­φαίο στέ­λε­χος του ΣΥΡΙΖΑ, μετα­φρά­ζο­ντας στη γλώσ­σα τους την «ανά­γκη» για σχη­μα­τι­σμό της επό­με­νης αντι­λαϊ­κής κυβέρνησης.

Πρό­κει­ται για την επι­βε­βαί­ω­ση όσων σημειώ­νει το ΚΚΕ: Οτι όποιος λαϊ­κός άνθρω­πος ψηφί­ζει τα παρα­πά­νω κόμ­μα­τα δεν μπο­ρεί να είναι σίγου­ρος πού ακρι­βώς θα κατα­λή­ξει η ψήφος του, παρά μόνο ότι αυτή θα μετα­φρα­στεί σε «πρά­σι­νο φως» για την εφαρ­μο­γή ενός προ­γράμ­μα­τος που εν πολ­λοίς είναι δεδο­μέ­νο: Περι­λαμ­βά­νει τις αντι­λαϊ­κές δεσμεύ­σεις του Ταμεί­ου Ανά­καμ­ψης, τις θυσί­ες για την «ανα­βάθ­μι­ση της ελλη­νι­κής οικο­νο­μί­ας», της εμπλο­κής στον ιμπε­ρια­λι­στι­κό πόλε­μο στο πλευ­ρό του ΝΑΤΟ κ.ο.κ.

Οι παρα­πά­νω τοπο­θε­τή­σεις θυμί­ζουν άλλω­στε όσα έλε­γε πρό­σφα­τα ο διοι­κη­τής της Τρά­πε­ζας της Ελλά­δας, ο οποί­ος, προει­δο­ποιώ­ντας για το «δυσκο­λό­τε­ρο περι­βάλ­λον» που θα αντι­με­τω­πί­σει η επό­με­νη κυβέρ­νη­ση, έδι­νε περιε­χό­με­νο στην παρα­πά­νω …«συγκυ­ρία». Σημεί­ω­νε χαρα­κτη­ρι­στι­κά: «Αλλο τι λένε προ­ε­κλο­γι­κά ότι θα κάνουν και άλλο τι θα κάνουν μετε­κλο­γι­κά. Δεν μπο­ρώ να δια­νοη­θώ κόμ­μα­τα συστη­μι­κά, ευρω­παϊ­κά, να συμπε­ρι­φερ­θούν αλλιώς απ’ ό,τι συμπε­ρι­φέρ­θη­καν στην κρίση».

Ουσια­στι­κά λοι­πόν η ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ και τα άλλα κόμ­μα­τα, που προ­ε­κλο­γι­κά μιλούν με «γρί­φους» για το τι θα κάνουν την επό­με­νη μέρα, λένε στον λαό ένα μεγα­λο­πρε­πές «ψήφι­σέ μας και βλέ­που­με». Αλλω­στε ειδι­κά ο ΣΥΡΙΖΑ, που ζητά­ει τέτοια «λευ­κή επι­τα­γή», είναι ο πρώ­τος διδά­ξας: Από τη συνερ­γα­σία του με τους ακρο­δε­ξιούς ΑΝΕΛ το 2015, που παρου­σιά­στη­κε σαν «λύση ανά­γκης», αν και όπως απο­δεί­χθη­κε ήταν συμ­φω­νη­μέ­νη από πριν, μέχρι το πιο χαρα­κτη­ρι­στι­κό παρά­δειγ­μα, του δημο­ψη­φί­σμα­τος όπου σε «χρό­νο dt» μετέ­τρε­ψε το «όχι» σε «ναι», φέρ­νο­ντας στη Βου­λή το τρί­το μνη­μό­νιο, που μόλις λίγες ώρες πριν το «ξόρ­κι­ζε», και ψηφί­ζο­ντάς το μαζί με τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ.

Οπό­τε, τα προ­σχή­μα­τα της …«συγκυ­ρί­ας», που αξιο­ποιού­νται πλέ­ον και προ­ε­κλο­γι­κά, δεί­χνουν ότι ανά­λο­γα με τις εξε­λί­ξεις, και παρά τις διά­φο­ρες δια­κη­ρύ­ξεις, στις 22 Μάη μπο­ρεί να προ­κύ­ψουν κυβερ­νη­τι­κές συμπρά­ξεις που σήμε­ρα απορ­ρί­πτο­νται. Οπως το ΚΚΕ στα­θε­ρά ανα­δει­κνύ­ει, υπάρ­χει δυνα­τό­τη­τα κυβέρ­νη­σης αντι­λαϊ­κά …δια­θέ­σι­μων!

Αλλω­στε η κοι­νή προ­γραμ­μα­τι­κή βάση είναι υπαρ­κτή ανά­με­σα σε ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ. Αυτό κατα­γρά­φη­κε και με το γεγο­νός ότι από κοι­νού ψήφι­σαν μια σει­ρά από αντι­λαϊ­κά νομο­σχέ­δια. Τα διλήμ­μα­τα που επι­στρα­τεύ­ο­νται για το αν η κυβέρ­νη­ση θα είναι «αυτο­δύ­να­μη» ή «συνερ­γα­σί­ας», αν θα είναι «μονο­κομ­μα­τι­κή» ή «πολυ­κομ­μα­τι­κή», αφο­ρούν τον μετα­ξύ τους αντα­γω­νι­σμό για το ποιος θα έχει ανα­βαθ­μι­σμέ­νο ρόλο την επό­με­νη μέρα, όχι όμως την ουσία της πολι­τι­κής που θα εφαρμοστεί.

Πώς λοι­πόν, μπρο­στά σε αυτές τις προ­δια­γε­γραμ­μέ­νες εξε­λί­ξεις, μπο­ρεί να κάνει τη δια­φο­ρά ο λαός; Πώς μπο­ρεί από τώρα να «κάψει» τα σενά­ρια που εξυ­φαί­νο­νται, να βάλει εμπό­δια στην όποια κυβέρ­νη­ση προ­κύ­ψει, να την κατα­στή­σει και από την κάλ­πη όσο πιο αδύ­να­μη γίνεται;

Μόνο με ισχυ­ρό ΚΚΕ. Το ΚΚΕ είναι το μόνο κόμ­μα που όσα λέει προ­ε­κλο­γι­κά, ακρι­βώς τα ίδια θα πει και το βρά­δυ των εκλο­γών. Είναι το μόνο κόμ­μα για το οποίο ο λαός είναι σίγου­ρος ότι δεν θα πάρει την ψήφο του για να την κατα­θέ­σει στην ενί­σχυ­ση της αντι­λαϊ­κής «στα­θε­ρό­τη­τας», η οποία για τον λαό σημαί­νει ακό­μα μεγα­λύ­τε­ρη αστά­θεια στο εισό­δη­μά του, στην ίδια του τη ζωή. Αυτή η συνέ­πεια του ΚΚΕ, αφού έχει επι­λέ­ξει «στρα­τό­πε­δο», αυτό του λαού και του δίκιου του, η οποία ανα­γνω­ρί­ζε­ται όλο και ευρύ­τε­ρα από τον εργα­τό­κο­σμο και τη νεο­λαία, προ­σθέ­τει ακό­μα περισ­σό­τε­ρους λόγους για απο­φα­σι­στι­κή στή­ρι­ξη και συμπό­ρευ­ση με το Κόμ­μα στις 21 Μάη.

Κόντρα λοι­πόν στο «ψήφι­σε κι όπου βγει», η απά­ντη­ση είναι ΚΚΕ όσο πιο ψηλά γίνε­ται! Μόνο έτσι θα δυνα­μώ­σει ακό­μα περισ­σό­τε­ρο η εργα­τι­κή πάλη και διεκ­δί­κη­ση. Αυτή είναι η πραγ­μα­τι­κή στα­θε­ρό­τη­τα για τον λαό και τις ανά­γκες του.

Ανα­δη­μο­σί­ευ­ση από τη στή­λη «Η Άπο­ψή μας» του «Ριζο­σπά­στη»

«Ναι, αλλά ο Στά­λιν…», του Νίκου Μόττα