Όταν η Δύση χαριεντίζονταν με τον αντικομμουνιστή και «φιλελεύθερο» Πούτιν…

Ο Πούτιν…ένας απ’ αυτούς

Όλοι αυτοί που σήμε­ρα καταγ­γέλ­λουν τον «αυταρ­χι­σμό» και την «απο­λυ­ταρ­χία» του Πού­τιν, για να ξελα­σπώ­σουν τα δικά τους εγκλή­μα­τα σε βάρος των λαών, είναι οι ίδιοι που πανη­γύ­ρι­ζαν όταν ένας «φιλε­λεύ­θε­ρος» και «δημο­κρά­της» ανα­λάμ­βα­νε την πρω­θυ­πουρ­γία της Ρωσί­ας τον Αύγου­στο του 1999, κατ’ επι­λο­γή του τότε Προ­έ­δρου Γιέλ­τσιν, που έπαι­ξε καθο­ρι­στι­κό ρόλο στη διά­λυ­ση της πρώ­ην ΕΣΣΔ, σε ανοι­χτή γραμ­μή με τον αμε­ρι­κα­νο­ΝΑ­ΤΟι­κό ιμπεριαλισμό.

Λίγους μήνες μετά, ο Πού­τιν διο­ρί­στη­κε και στη συνέ­χεια εξε­λέ­γη Πρό­ε­δρος της Ρωσί­ας. Οπως διη­γεί­ται ένας από τους στε­νό­τε­ρους συμ­βού­λους του Γέλ­τσιν σε συνέ­ντευ­ξή του στο BBC, ο τότε Πρό­ε­δρος της Ρωσί­ας «είχε αρκε­τούς υπο­ψή­φιους στο μυα­λό του, όπως τον Μπό­ρις Νεμ­τσόφ, τον Σερ­γκέι Στε­πά­σιν και τον Νικο­λάι Αξε­νέν­κο. Σε κάποια στιγ­μή ο Γέλ­τσιν με ρώτη­σε: Τι πιστεύ­εις για τον Πού­τιν; Απά­ντη­σα: Νομί­ζω ότι είναι ένας εξαι­ρε­τι­κός υπο­ψή­φιος. Πιστεύω ότι θα πρέ­πει να τον λάβεις υπό­ψη. Είναι ξεκά­θα­ρο από τον τρό­πο που κάνει τη δου­λειά του ότι είναι έτοι­μος για πιο δύσκο­λες εργα­σί­ες (…) Το γεγο­νός ότι ήταν πρώ­ην πρά­κτο­ρας της KGB δεν σήμαι­νε τίπο­τα. Ο Πού­τιν είχε απο­δει­χθεί ένας φιλε­λεύ­θε­ρος και δημο­κρά­της, ο οποί­ος ήθε­λε να συνε­χί­σει τις μεταρ­ρυθ­μί­σεις της αγοράς».

Ήταν τότε που οι ηγέ­τες της Δύσης συνα­γω­νί­ζο­νταν ποιος θα τον πρω­το­κα­λέ­σει για επί­ση­μη επί­σκε­ψη στη χώρα του και χαριε­ντί­ζο­νταν μαζί του, εκτι­μώ­ντας τον αντι­κομ­μου­νι­σμό του και βέβαια την προ­σή­λω­σή του στον «οικο­νο­μι­κό μετα­σχη­μα­τι­σμό» της Ρωσί­ας. Είχαν άλλω­στε ποντά­ρει πολ­λά στη «φιλε­λευ­θε­ρο­ποί­η­ση» της ρωσι­κής οικο­νο­μί­ας, διεκ­δι­κώ­ντας μερ­τι­κό από τον πλού­το του σοβιε­τι­κού λαού που οικειο­ποι­ή­θη­καν μια χού­φτα παρά­σι­τα μετά τις ανα­τρο­πές, ανα­δει­κνύ­ο­ντας βέβαια και το ανά­λο­γο πολι­τι­κό προ­σω­πι­κό, όπως ήταν και ο Πούτιν.

Χαρα­κτη­ρι­στι­κή είναι η στά­ση των Αμε­ρι­κα­νών Προ­έ­δρων απέ­να­ντι στον ανα­δυό­με­νο τότε αστέ­ρα της ρωσι­κής πολι­τι­κής. «Κοί­τα­ξα τον άντρα στα μάτια. Τον βρή­κα πολύ ευθύ και έμπι­στο (…) Κατά­φε­ρα να πάρω μια αίσθη­ση της ψυχής του», δήλω­νε ο Μπους τον Ιού­νη του 2001. «Ο Πρό­ε­δρος Γέλ­τσιν οδή­γη­σε τη Ρωσία στην ελευ­θε­ρία. Υπό τον Πρό­ε­δρο Πού­τιν η Ρωσία έχει την ευκαι­ρία να οικο­δο­μή­σει ευη­με­ρία και δύνα­μη, δια­φυ­λάσ­σο­ντας παράλ­λη­λα το κρά­τος δικαί­ου», έλε­γε ο Κλί­ντον το 2000, συμπλη­ρώ­νο­ντας ότι «ο Πού­τιν έχει εκφρά­σει μια γνή­σια δέσμευ­ση για οικο­νο­μι­κή μεταρρύθμιση».

Τι σημαί­νουν όλα αυτά; Οτι ο Πού­τιν, τον οποίο σήμε­ρα παρου­σιά­ζουν ως «σφα­γέα» και «παρία της δημο­κρα­τί­ας», είναι 100% «δικός τους». Για την ακρί­βεια είναι ένας απ’ αυτούς, όσο κι αν προ­σπα­θούν να χαρά­ξουν κάλ­πι­κες γραμ­μές με την καπι­τα­λι­στι­κή Ρωσία για να δικαιο­λο­γή­σουν τα δικά τους εγκλή­μα­τα και τη σύν­θλι­ψη των λαών στις μυλό­πε­τρες των αντα­γω­νι­σμών τους.

Ριζο­σπά­στης

Η στά­ση των κομ­μου­νι­στών απέ­να­ντι στον ιμπε­ρια­λι­στι­κό πόλε­μο της Ουκρανίας

Ν. Μπε­λο­γιάν­νης Ν. Πλου­μπί­δης – Στο σπί­τι των ηρώων