Η επι­στή­μη έχει εμβό­λια και φάρ­μα­κα, έχει εμπει­ρία, έχει συσ­σω­ρευ­μέ­νη επι­στη­μο­νι­κή γνώση.

Τι είναι αυτό που μπαί­νει εμπό­διο; Είναι η “ατο­μι­κή ανευ­θυ­νό­τη­τα” που λέει η κυβέρ­νη­ση; Είναι οι “μεταλ­λά­ξεις”; Είναι οι “ανεμ­βο­λί­α­στοι”;

Αυτά υπάρ­χουν, δεν είναι όμως η αιτία του μεγά­λου προ­βλή­μα­τος. Η αιτία βρί­σκε­ται στην ίδια τη δια­χεί­ρι­ση της παν­δη­μί­ας, όπου όλα τα κρά­τη, όλες οι κυβερ­νή­σεις δεν πορεύ­τη­καν με κρι­τή­ριο τις λαϊ­κές ανά­γκες, αλλά με κρι­τή­ριο τις “προ­τε­ραιό­τη­τες της καπι­τα­λι­στι­κής οικο­νο­μί­ας, τις ανά­γκες της βιο­μη­χα­νί­ας και του τουρισμού”.

Σε όλες τις καπιταλιστικές χώρες, καμία κυβέρνηση δεν έθιξε το “άγιο δισκοπότηρο”, τα κέρδη των επιχειρηματιών της Υγείας.

Αυτός είναι ο λόγος που ακό­μη και σήμε­ρα δεν στη­ρί­ζε­ται το δημό­σιο σύστη­μα Υγεί­ας, που στην Αιτω­λο­α­καρ­να­νία, σε έναν τερά­στιο νομό, στον οποίο οι απο­στά­σεις μπο­ρεί να είναι από μία έως και τρεις ώρες, υπάρ­χουν μόλις 9 Κέντρα Υγεί­ας και 2 νοσο­κο­μεία, στο Μεσο­λόγ­γι και το Αγρί­νιο. Κι αυτά, εντε­λώς υπο­στε­λε­χω­μέ­να σε ιατρι­κό, νοση­λευ­τι­κό και λοι­πό προ­σω­πι­κό, με προ­βλή­μα­τα υπο­δο­μής, κτι­ρια­κά, με παλιά μηχα­νή­μα­τα. Και απ’ ό,τι μαθαί­νου­με, στα σχέ­διά τους για το “νέο ΕΣΥ” είναι το κλεί­σι­μο του Νοσο­κο­μεί­ου του Μεσολογγίου.

Για­τί, όπως λένε, δεν χρειά­ζο­νται δύο νοσο­κο­μεία σε ένα νομό όπου η από­στα­ση μετα­ξύ τους είναι 35 χιλιό­με­τρα. Σα δε ντρέ­πο­νται! Αντί να στε­λε­χώ­σουν τα Κέντρα Υγεί­ας και τα νοσο­κο­μεία, με για­τρούς και προ­σω­πι­κό και με ό,τι άλλο χρειά­ζε­ται, αυτοί ετοι­μά­ζο­νται να κλεί­σουν νοσοκομεία.

Το πρό­βλη­μά τους είναι μην τυχόν και απει­λη­θούν τα κέρ­δη των μεγά­λων επι­χει­ρη­μα­τι­κών ομί­λων. Γι’ αυτό δεν παίρ­νο­νται μέτρα προ­στα­σί­ας σε κρί­σι­μους χώρους δια­σπο­ράς, όπως είναι τα σχο­λεία, οι χώροι δου­λειάς και τα μέσα μετα­φο­ράς, για­τί όλα αυτά θεω­ρού­νται περιτ­τό κόστος για τις κυβερ­νή­σεις και το κρά­τος. Γι’ αυτό δεν επι­τάσ­σε­ται ο ιδιω­τι­κός τομέ­ας της Υγεί­ας, οι ιδιω­τι­κές κλι­νι­κές και τα ιδιω­τι­κά δια­γνω­στι­κά κέντρα.

Δεν είναι βέβαια μόνο η παν­δη­μία, είναι και η ακρί­βεια. Αυτό το “τσου­νά­μι” των ανα­τι­μή­σε­ων στο ρεύ­μα, στα καύ­σι­μα, σε όλα τα είδη πρώ­της ανά­γκης που έχει κάνει κάθε λαϊ­κή οικο­γέ­νεια να παρα­μι­λά­ει. Η ακρί­βεια δεν είναι “μπό­ρα και θα περά­σει”, όπως κοροϊ­δεύ­ει η κυβέρ­νη­ση, αλλά κάτι που θα έχει διάρ­κεια. Και, φυσι­κά, δεν αντι­με­τω­πί­ζε­ται με τα “ψίχου­λα του μήνα” που ανα­κοι­νώ­νει η κυβέρ­νη­ση, κάτω από την πίε­ση της λαϊ­κής διεκδίκησης.

Είναι άλλη μια από­δει­ξη πως η επι­στρο­φή στην ανά­πτυ­ξη, στην καπι­τα­λι­στι­κή ανά­πτυ­ξη, με τους υψη­λούς ρυθ­μούς, τις καλές επι­δό­σεις και τις θετι­κές αξιο­λο­γή­σεις των διε­θνών οίκων, δεν σημαί­νει ευη­με­ρία για τον λαό, αλλά μόνο ευη­με­ρία των αριθ­μών, των καπι­τα­λι­στι­κών κερδών.

Όμως την ίδια στιγ­μή το ΚΚΕ ανα­δει­κνύ­ει όλα αυτά που οι άλλες δυνά­μεις ‑η ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΙΝΑΛ- θέλουν να κρύ­ψουν για­τί έχουν λερω­μέ­νη τη φωλιά τους. Ότι οι ελα­στι­κές εργα­σια­κές σχέ­σεις, η εντα­τι­κο­ποί­η­ση της εργα­σί­ας γενι­κεύ­ο­νται, ο μέσος μισθός συρ­ρι­κνώ­νε­ται και έχει φτά­σει σήμε­ρα περί­που στα επί­πε­δα του κατώ­τα­του πριν μια δεκαετία.

Αυτή είναι η κατά­στα­ση που βιώ­νει η εργα­τι­κή τάξη και δω στο Αγρί­νιο, σε όλη την Αιτω­λο­α­καρ­να­νία που δου­λεύ­ει στον κλά­δο του Του­ρι­σμού — Επι­σι­τι­σμού, στο Εμπό­ριο, στον κλά­δο Τρο­φί­μων, ιδιαί­τε­ρα στις ιχθυο­καλ­λιέρ­γειες, αλλά και στα μεγά­λα εργο­τά­ξια των Κατα­σκευών που έχουν ανοί­ξει τα τελευ­ταία χρό­νια στην περιο­χή εδώ.

Για ποιους εργάτες να πρωτομιλήσουμε;

Για αυτούς που δου­λεύ­ουν στα μεγά­λα εργο­τά­ξια κατα­σκευ­ής της Ιόνιας Οδού, αλλά και των μεγά­λων ξενο­δο­χεί­ων, που δου­λεύ­ουν με μερο­κά­μα­τα της τάξης 25 με 30 ευρώ, πολ­λές φορές ακό­μη και 12 ώρες τη μέρα, 7 μέρες την εβδο­μά­δα, μπο­ρεί και ανασφάλιστοι;

Για τα νέα παι­διά στον Επι­σι­τι­σμό ή στο Εμπό­ριο που δου­λεύ­ουν για 2,5 με 3 ευρώ την ώρα, ανα­σφά­λι­στοι, με σπα­στά ωρά­ρια ή όσες ώρες τους χρειά­ζε­ται ο εργοδότης;

Ή για τους εργα­ζό­με­νους στις μεγά­λες μονά­δες ιχθυο­καλ­λιέρ­γειας, όπου τα μέτρα ασφα­λεί­ας είναι ανύ­παρ­κτα, αφού δεν υπάρ­χει ενδο­ε­πι­κοι­νω­νία όσων δου­λεύ­ουν στη θάλασ­σα με όσους δου­λεύ­ουν έξω και έχουν υπάρ­ξει και θανα­τη­φό­ρα ατυχήματα;

Ιδιαί­τε­ρα οι γυναί­κες στα συσκευα­στή­ρια δου­λεύ­ουν στους ‑18οC, χωρίς τα απα­ραί­τη­τα δια­λείμ­μα­τα, με ό,τι αυτό μπο­ρεί να σημαί­νει για τον γυναι­κείο οργανισμό.

Και ξέρε­τε και σεις, όπως κι εμείς, πως όταν μιλά­με για τις μονά­δες ιχθυο­καλ­λιέρ­γειας, μιλά­με για εται­ρεί­ες με μεγά­λη κερ­δο­φο­ρία. Σκε­φτεί­τε, λοι­πόν, ότι όλοι αυτοί οι εργα­ζό­με­νοι, όπως και οι βιο­πα­λαι­στές αγρό­τες και επαγ­γελ­μα­τί­ες, βρί­σκο­νται αντι­μέ­τω­ποι και με την ιδιω­τι­κο­ποί­η­ση κοι­νω­νι­κών υπη­ρε­σιών, βλέ­πουν πολ­λές από τις ανά­γκες τους να υπο­νο­μεύ­ο­νται, να υπο­βαθ­μί­ζο­νται, να θυσιά­ζο­νται στον βωμό αυτού του αντι­λαϊ­κού δρό­μου ανάπτυξης.

Φίλες και φίλοι,
Συντρό­φισ­σες και σύντροφοι,

Έχει συγκε­ντρω­θεί μια πολύ πλού­σια πεί­ρα από την εναλ­λα­γή την τελευ­ταία δεκα­ε­τία, στη χώρα μας και διε­θνώς, κυβερ­νη­τι­κών σχη­μά­των κάθε είδους: Κυβερ­νή­σεις μονο­κομ­μα­τι­κές και συνερ­γα­σί­ας, κεντρο­δε­ξιές και κεντρο­α­ρι­στε­ρές, ονο­μα­ζό­με­νες δεξιές και ονο­μα­ζό­με­νες αρι­στε­ρές, με πρω­θυ­πουρ­γούς και υπουρ­γούς τεχνο­κρά­τες, κάθε καρυ­διάς καρύ­δι έχει παρε­λά­σει από την αστι­κή καρέ­κλα της εξου­σί­ας. Ακό­μα και κυβερ­νή­σεις ανά­με­σα σε πολι­τι­κά κόμ­μα­τα που ήταν ακό­μα και ορκι­σμέ­νοι εχθροί μετα­ξύ τους μέχρι τότε.

Και το συμπέρασμα ποιο ήταν από όλο αυτό το αλισβερίσι;

Ότι κάθε νέα κυβέρ­νη­ση έπαιρ­νε τη σκυ­τά­λη και συνέ­χι­ζε από εκεί που στα­μα­τού­σαν οι προη­γού­με­νες, με τη λαϊ­κή πλειο­ψη­φία να βγαί­νει με λιγό­τε­ρα δικαιώ­μα­τα και με περισ­σό­τε­ρα οικο­νο­μι­κά βάρη στις πλά­τες της.

Σήμε­ρα μάλι­στα ανα­κα­τεύ­ε­ται πάλι η σού­πα του αστι­κού πολι­τι­κού συστή­μα­τος. Αφού είναι δεδο­μέ­νο ότι η λαϊ­κή δυσα­ρέ­σκεια φου­ντώ­νει, το επό­με­νο διά­στη­μα θα γίνουν πιο ορα­τές οι συνέ­πειες των αντι­λαϊ­κών νόμων και επι­λο­γών της ΝΔ που έρχο­νται να προ­στε­θούν σε όλους τους προη­γού­με­νους. Και αυτή η δυσα­ρέ­σκεια κάνουν ό,τι μπο­ρούν για να εκτο­νω­θεί, να εγκλω­βι­στεί και προ­πα­ντός να μεί­νει μακριά από την ταξι­κή πάλη.

Άρχι­σαν να ρίχνουν στο τρα­πέ­ζι διά­φο­ρα σενά­ρια. Μιλούν και γρά­φουν για κυβέρ­νη­ση τεχνο­κρα­τών, για κυβέρ­νη­ση “εθνι­κής ενό­τη­τας” ή για διά­φο­ρα κυβερ­νη­τι­κά σχή­μα­τα μετά τις εκλογές.

Βλέ­που­με, επί­σης, κέντρα του κατε­στη­μέ­νου να δου­λεύ­ουν για την “ανα­πα­λαί­ω­ση” δοκι­μα­σμέ­νων πυλώ­νων του συστή­μα­τος, όπως είναι το ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ, που μπο­ρεί να απο­τε­λέ­σει έναν πιθα­νό “μπα­λα­ντέρ” σε κυβερ­νή­σεις συνερ­γα­σί­ας τόσο με τον ΣΥΡΙΖΑ όσο και με τη ΝΔ.

Ακού­σα­με και τον κ. Τσί­πρα σε πρό­σφα­τη συνέ­ντευ­ξή του να λέει ότι το πρό­βλη­μα της σημε­ρι­νής αντι­λαϊ­κής πολι­τι­κής δεν είναι όλη η ΝΔ, αλλά μόνο ο Μητσο­τά­κης. Άρα μπο­ρού­με να υπο­θέ­σου­με ότι μια ΝΔ π.χ. χωρίς τον Μητσο­τά­κη, θα μπο­ρού­σε να είναι κυβερ­νη­τι­κός συνε­ταί­ρος του ΣΥΡΙΖΑ.

Βέβαια, όλα αυτά τα σενά­ρια δεν είναι και τόσο άσχε­τα με τους αντα­γω­νι­σμούς ελλη­νι­κών, ευρω­παϊ­κών και υπε­ρα­τλα­ντι­κών ομί­λων, ενό­ψει του ξεκο­κα­λί­σμα­τος που προ­μη­νύ­ε­ται γύρω από τα δισε­κα­τομ­μύ­ρια του Ταμεί­ου Ανάκαμψης.

Και ανε­ξάρ­τη­τα από το ποιο από αυτά τα σενά­ρια τελι­κά επι­κρα­τή­σει, ένα είναι σίγου­ρο, ότι το κυβερ­νη­τι­κό πρό­γραμ­μα της σημε­ρι­νής κυβέρ­νη­σης, αλλά και όσων ράβουν κου­στου­μά­κι να καθί­σουν στη θέση της κάποια στιγ­μή στο μέλ­λον είναι ήδη γραμ­μέ­νο και προαποφασισμένο

«Τσε Γκε­βά­ρα, πρε­σβευ­τής της Επα­νά­στα­σης», του Νίκου Μόττα

Είναι αυτό που θα στη­ρί­ζε­ται και θα υλο­ποιεί τις Συμ­βά­σεις του Ταμεί­ου Ανά­καμ­ψης της ΕΕ, αυτής της νέας Ιερής Αγε­λά­δας για όλα τα άλλα κόμ­μα­τα, που την ψηφί­σα­νε μάλι­στα από κοι­νού, στα μου­λω­χτά, μέσα στο κατακαλόκαιρο.

Και που δεν είναι τίπο­τα άλλο από το νέο υπερ­μνη­μό­νιο για τον ελλη­νι­κό λαό. Είναι αυτό που θα υπη­ρε­τεί τις στρα­τη­γι­κές απαι­τή­σεις του κεφα­λαί­ου συνο­λι­κά. Και το λέμε αυτό, για­τί τώρα τελευ­ταία πολ­λοί είναι εκεί­νοι που μιλούν δήθεν ενα­ντί­ον της ολι­γαρ­χί­ας και των ολι­γαρ­χών, από τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΜέΡΑ25 μέχρι την Ελλη­νι­κή Λύση.

Και μάλι­στα χρη­σι­μο­ποιούν και διά­φο­ρους χαρα­κτη­ρι­σμούς: “Κρα­τι­κο­δί­αι­τοι”, “παρα­σι­τι­κοί”, “ημέ­τε­ροι” κλπ., λες και υπάρ­χουν και καπι­τα­λι­στές άσπι­λοι, αμό­λυ­ντοι και πραγ­μα­τι­κοί φίλοι των εργα­τών. Επί­σης ‑και πάνω από όλα- το κυβερ­νη­τι­κό πρό­γραμ­μα θα είναι αυτό που θα υλο­ποιεί τις επαί­σχυ­ντες συμ­φω­νί­ες εμπλο­κής της Ελλά­δας στα επι­κίν­δυ­να αμε­ρι­κα­νο­ΝΑ­ΤΟι­κά σχέ­δια, είτε αυτό αφο­ρά εξο­πλι­σμούς, που τους ακρι­βο­πλη­ρώ­νει ο ελλη­νι­κός λαός για να θησαυ­ρί­ζουν τα μονο­πώ­λια των στρα­τιω­τι­κών όπλων, είτε αυτό αφο­ρά τις συμ­φω­νί­ες με τις ΗΠΑ, τη Γαλ­λία και άλλους επι­κίν­δυ­νους παί­κτες που εμπλέ­κουν ακό­μη περισ­σό­τε­ρο τη χώρα και το λαό στις επι­κίν­δυ­νες γεω­πο­λι­τι­κές εξε­λί­ξεις, όπως αυτές που συμ­βαί­νουν στην Ουκρα­νία ή αλλού, που μπο­ρεί από στιγ­μή σε στιγ­μή να οδη­γή­σουν σε μια πολε­μι­κή σύγκρου­ση απρό­βλε­πτων διαστάσεων.

Και θυμί­ζου­με το εξής: Όταν δρο­μο­λο­γή­θη­κε η συμ­φω­νία με τις ΗΠΑ, για τις νέες αμε­ρι­κα­νι­κές στρα­τιω­τι­κές βάσεις στη χώρα μας, από την κυβέρ­νη­ση του ΣΥΡΙΖΑ τότε, την οποία σήμε­ρα επε­κτεί­νει και μονι­μο­ποιεί η κυβέρ­νη­ση της ΝΔ, το ΚΚΕ τους είχε προει­δο­ποι­ή­σει. Είχε προει­δο­ποι­ή­σει ότι σε μια πορεία κλι­μά­κω­σης του αντα­γω­νι­σμού ανά­με­σα σε ΝΑΤΟ και Ρωσία, Κίνα, αυτές οι βάσεις, που είναι κέντρα προ­ώ­θη­σης στρα­τιω­τι­κών δυνά­με­ων στην Ανα­το­λι­κή Ευρώ­πη για την περι­κύ­κλω­ση της Ρωσί­ας, όπως είδα­με να συμ­βαί­νει στην Αλε­ξαν­δρού­πο­λη, θα γίνουν στό­χος πιθα­νών αντι­ποί­νων και μαγνή­της κιν­δύ­νων για τον ελλη­νι­κό λαό.

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο είναι προφανές ότι το ΚΚΕ, η δράση του, η εναλλακτική του πρόταση τους χαλάει αυτή τη σούπα. Γιατί είναι μια στάση που φωτίζει την πραγματική και μοναδική διέξοδο για το λαό.

Είναι μια στά­ση που δεν μπο­ρεί να αξιο­ποι­η­θεί στα διά­φο­ρα μαγει­ρέ­μα­τα που επε­ξερ­γά­ζο­νται τα αστι­κά επι­τε­λεία, έτσι ώστε η λαϊ­κή δυσα­ρέ­σκεια να παρα­μεί­νει εγκλω­βι­σμέ­νη στις διά­φο­ρες “μετα­μορ­φώ­σεις” του αστι­κού πολι­τι­κού συστή­μα­τος που έχου­με δοκι­μά­σει μέχρι σήμερα.

Είναι μια στά­ση που αχρη­στεύ­σει τις παγί­δες που θέλουν να βάλουν στο λαό και στο κίνη­μά του.

Η νέα παγί­δα περί “προ­ο­δευ­τι­κής δια­κυ­βέρ­νη­σης” είναι παλιά και σκου­ρια­σμέ­νη. Αλή­θεια, ποιο θα είναι το πρό­ταγ­μα αυτής της δήθεν “προ­ο­δευ­τι­κής διακυβέρνησης”;

Προσέξετε τι λένε τα φιντάνια τους:

“Να δια­χει­ρι­στεί πιο δίκαια τους πόρους του Ταμεί­ου Ανά­καμ­ψης”. Λες και δεν υπάρ­χουν προ­κα­θο­ρι­σμέ­νοι στό­χοι και προ­α­παι­τού­με­να για το Ταμείο Ανά­καμ­ψης! Σιγά μην τα δώσει για τους εργα­ζό­με­νους και τους αγρό­τες, για τους μικρο­ε­πι­χει­ρη­μα­τί­ες. Τα τρώ­νε όλα οι μεγάλοι.

“Να επα­να­φέ­ρει τον κρα­τι­κό έλεγ­χο της ΔΕΗ”. Λες και δεν ήταν η ΔΕΗ που υπό κρα­τι­κό έλεγ­χο πρω­το­στα­τού­σε στην απε­λευ­θέ­ρω­ση της Ενέρ­γειας, στη γιγά­ντω­ση των ιδιω­τών παρό­χων και στο τσε­κού­ρω­μα των λαϊ­κών νοι­κο­κυ­ριών. Λες και δεν είναι αυτό το κρα­τι­κό μονο­πώ­λιο που ζητά από την απα­ξιω­μέ­νη από το ίδιο ΛΑΡΚΟ να κλεί­σει για­τί της χρω­στά ενώ είναι μέτοχος.

Λένε ακό­μα τα φιντά­νια του ΣΥΡΙΖΑ:

“Να μειώ­σει τον Ενιαίο Φόρο Κατα­νά­λω­σης στα καύ­σι­μα στα όρια που επι­τρέ­πει η ΕΕ”. Εδώ μόνο γελά­νε για να μην κλά­ψει κάποιος με την κατά­ντια τους!!!

“Να αυξή­σει τον κατώ­τα­το μισθό στα 800 ευρώ”. Χωρίς όμως καν να δεσμεύ­ο­νται ότι θα καταρ­γή­σουν αυτόν τον άθλιο νόμο Βρού­τση — Αχτσιό­γλου με βάση τον οποίο ο κατώ­τα­τος μισθός καθο­ρί­ζε­ται με Υπουρ­γι­κή Απόφαση.

Ή μήπως πρό­ταγ­μα αυτής της προ­ο­δευ­τι­κής δια­κυ­βέρ­νη­σης είναι αυτό που είπε ο Τσί­πρας στη Βου­λή, στη συζή­τη­ση για τα “Rafalle”: “Η γεω­γρα­φία και η Ιστο­ρία μας επι­βάλ­λουν οι ελλη­νι­κές Ένο­πλες Δυνά­μεις να ενερ­γο­ποιού­νται εκτός Ελλά­δας απο­κλει­στι­κά και μόνο στο πλαί­σιο διε­θνών οργα­νι­σμών στους οποί­ους ανήκουμε”;

Δηλα­δή, τι μας είπε αυτό το μεγά­λο φιντάνι;

Να πάνε Έλλη­νες στρα­τιώ­τες στο Σαχέλ, αν έχουν τη βού­λα του Ευρω­στρα­τού για παρά­δειγ­μα. Να πάνε Έλλη­νες στρα­τιώ­τες στην Ουκρα­νία, αν έχουν τη βού­λα του ΝΑΤΟ. Τέτοια κατάντια!