Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

200 χρόνια: «Σε γνωρίζω από τη όψη…»

Γρά­φει ο Βασί­λης Λιό­γκα­ρης //

Σε γνω­ρί­ζω από την ιστο­ρία σου, τα πάθη και τον πολι­τι­σμό σου. Σε γνω­ρί­ζω σαν σύμ­βο­λο ελευ­θε­ρί­ας και δημοκρατίας!

Σε γνω­ρί­ζω από τον Παρ­θε­νώ­να, το Θησείο, την Αρχαία Ολυ­μπία, τους Δελ­φούς, την Δωδώ­νη, την Επί­δαυ­ρο, τους Φιλίπ­πους, την Δήλο, το Σού­νιο και άλλα πολ­λά. Σε γνω­ρί­ζω από το άρω­μα που σκορ­πά η πανέ­μορ­φη φύση σου, από την πρα­σι­νά­δα του πεύ­κου και του έλα­του, από την ανθι­σμέ­νη αμυ­γδα­λιά. Σε γνω­ρί­ζω από την γαλή­νη και την όμορ­φη γαλα­νή θάλασ­σα με τις φαντα­στι­κές παραλίες.

Τον πανέ­μορ­φο ουρα­νό και τους βασα­νι­σμέ­νους ανθρώ­πους. Σε γνω­ρί­ζω από τον Αρι­στο­τέ­λη, τον Πλά­τω­να, τον Σωκρά­τη, τον Πίν­δα­ρο, τον Αισχύ­λο, τον Ευρι­πί­δη, τον Αρι­στο­φά­νη. Σε γνω­ρί­ζω από την Ηλιά­δα και την Οδύσ­σεια του Όμη­ρου! Σε γνω­ρί­ζω από τον Καζαν­τζά­κη, τον Παπα­δια­μά­ντη, τον Ελ Γκρέκο.

Τον Ελύ­τη, τον Σεφέ­ρη, τον Σικε­λια­νό, τον Παλα­μά, τον Βάρ­να­λη. Το Δημο­τι­κό μας τραγούδι…Σε γνω­ρί­ζω από τον Ρήγα Φεραίο «Καλύ­τε­ρα μιας ώρας ελεύ­θε­ρης ζωής παρά 40 χρό­νια σκλα­βιάς και φυλα­κής», τον Κολο­κο­τρώ­νη, τον Οδυσ­σέα Ανδρού­τσο, τον Παπαφλέσσα…τον Μακρυ­γιάν­νη. Την Φιλι­κή εται­ρία. Ήρω­ες μετα­ξύ ηρών, μάρ­τυ­ρες, αδι­κο­χα­μέ­νοι και προ­δο­μέ­νοι. 200 χρό­νια αγώ­νες και θυσί­ες (τα τελευ­ταία 100 χρό­νια με το ΚΚΕ στην πρωτορία0 με αγώ­νες, εκτε­λε­στι­κά απο­σπά­σμα­τα, μπου­ντρού­μια και θυσίες.

Σε γνω­ρί­ζω από την Μακρό­νη­σο, τον Άι Στρά­τη, τον Τρί­κη, την Ακρα­ναυ­πλία, την Ικα­ρία, την Αμορ­γό, την Φολέ­γαν­δρο. Σε γνω­ρί­ζω από το Ιτζέ­διν, το Γεντί Κου­λέ, την Αίγι­να, την Κέρ­κυ­ρα, την Καλλιθέα.

Σε γνω­ρί­ζω από τον Μπο­λο­γιάν­νη, τον Άρη Πλου­μπί­δη, τους χιλιά­δες αγωνιστές.

Τον Γραμ­μο-το Βίτσι, τις Πρέ­σπες, τον Γορ­γο­πό­τα­μο, τον Υμητ­τό και το Μπιζάνι.

(Για­τί όπως λέει και το τραγούδι)
Με ψηλά ονό­μα­τα μια χαρά
Ακρί­τας, είτε Αρματολός
Αντάρ­της, κλέ­φτης, Παλικάρι
Πάντα είναι ίδιος ο λαός

Σε γνω­ρί­ζω από το μεγά­λο συναί­σθη­μα των αγω­νι­στών και εξε­γερ­μέ­νων «όταν η Τυραν­νία απει­λεί τον Λαό, αυτός πρέ­πει να δια­λέ­ξει ανά­με­σα στα όπλα και τος αλυσίδες»

Μαυ­ρο­ντυ­μέ­νες κοπέ­λες με ψηλά το κεφάλι.

Σε γνω­ρί­ζω και από κακούς δαί­μο­νες, εφιάλ­τες, σπιού­νους, χαφιέ­δες, βασα­νι­στές! Από φτώ­χεια, ανερ­γία, εκμε­τάλ­λευ­ση, αδικία.

Σε γνω­ρί­ζω από την παγκό­σμια λάμ­ψη σου. Από το κατα­κόκ­κι­νο κερα­σά­κι που είναι πάνω στη τούρτα!

Ν. Μπε­λο­γιάν­νης Ν. Πλου­μπί­δης – Στο σπί­τι των ηρώων

 

 

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο