21ο Συνέδριο του ΚΚΕ: Το πρώτο κείμενο των Θέσεων της ΚΕ

Θέσεις της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ για το 21ο Συνέδριο

Πρώτο κείμενο

Το Κόμ­μα ως καθο­δη­γη­τής του επα­να­στα­τι­κού εργα­τι­κού κινή­μα­τος, της Κοι­νω­νι­κής Συμ­μα­χί­ας στην πάλη για τον Σοσια­λι­σμό — Κομ­μου­νι­σμό. Ο απο­λο­γι­σμός και τα συμπε­ρά­σμα­τα από τη δρά­ση της Κεντρι­κής Επι­τρο­πής και όλου του Κόμ­μα­τος από το 20ό στο 21ο Συνέδριο.

Εισαγωγή

1. Το Κόµµα, στο πεδίο της ιδε­ο­λο­γι­κής — πολι­τι­κής πάλης και της παρέ­µβα­σης στους εργα­τι­κούς — λαϊ­κούς αγώ­νες, έχει συγκε­ντρώ­σει µια τερά­στια πεί­ρα άνω των 100 χρό­νων. Είναι εµπει­ρία που απο­κρυ­σταλ­λώ­θη­κε πιο απο­τε­λε­σµα­τι­κά και ουσια­στι­κά την τελευ­ταία 30ετία, όταν το ΚΚΕ για πρώ­τη φορά από τη στι­γµή της ίδρυ­σής του το 1918, στη­ρι­ζό­µε­νο στις δικές του δυνά­µεις, έδω­σε τη µάχη για τη δια­τή­ρη­ση της κοµµου­νι­στι­κής του ταυ­τό­τη­τας. Κλή­θη­κε να ανα­συ­γκρο­τη­θεί, να ανα­διορ­γα­νω­θεί, να ανα­πτυ­χθεί παρα­πέ­ρα, σε συν­θή­κες συνο­λι­κής νίκης της αντε­πα­νά­στα­σης στις χώρες της Κεντρι­κής και Ανα­το­λι­κής Ευρώ­πης και στην ίδια την ΕΣΣΔ, το πρώ­το εργα­τι­κό κρά­τος στον 20ό αιώ­να. Το ΚΚΕ έδω­σε τη µάχη για την επα­να­στα­τι­κή προ­γρα­µµα­τι­κή και οργα­νω­τι­κή του ανα­συ­γκρό­τη­ση, τη συγκρό­τη­ση µαχη­τι­κών πυρή­νων και εστιών στο εργα­τι­κό — συν­δι­κα­λι­στι­κό και τα άλλα κοι­νω­νι­κά κινή­µα­τα, που, είτε είχαν πλή­ρως ενσω­µα­τω­θεί στο σύστη­µα, είτε είχαν διαλυθεί.

Το ΚΚΕ έχει ισχυ­ρές ιστο­ρι­κές παρα­κα­τα­θή­κες. Δεν χάθη­κε η συνέ­χεια της πεί­ρας, µπό­ρε­σε να αντέ­ξει, να στα­θεί ξανά στα πόδια του, να κάνει νέα βήµα­τα µπρο­στά, στη µελέ­τη και ανά­πτυ­ξη της θεω­ρί­ας, της επε­ξερ­γα­σί­ας της επα­να­στα­τι­κής στρα­τη­γι­κής µέσα στις νέες συνε­χώς µετα­βαλ­λό­µε­νες συν­θή­κες στον 21ο αιώ­να, µελε­τώ­ντας βαθιά και πατώ­ντας στα­θε­ρά στη συσ­σω­ρευ­µέ­νη πεί­ρα των 102 χρό­νων του.

Επε­ξερ­γά­στη­κε το Πρό­γρα­µµά του. Πλού­τι­σε τις προ­γρα­µµα­τι­κές του αντι­λή­ψεις για τον σοσια­λι­σµό — κοµµου­νι­σµό. Μελέ­τη­σε κι έβγα­λε συµπε­ρά­σµα­τα από την πορεία της σοσια­λι­στι­κής οικο­δό­µη­σης µε επί­κε­ντρο κυρί­ως την ΕΣΣΔ, ανί­χνευ­σε τις αιτί­ες της αντε­πα­να­στα­τι­κής ανα­τρο­πής. Προ­σπά­θη­σε και προ­σπα­θεί να διευ­ρύ­νει την ιδε­ο­λο­γι­κή — πολι­τι­κή επιρ­ροή του στον λαό. Ανέ­πτυ­ξε και ανα­πτύσ­σει τη δρα­στη­ριό­τη­τά του στο διε­θνές κοµµου­νι­στι­κό, εργα­τι­κό, αντι­ι­µπε­ρια­λι­στι­κό κίνη­µα, επι­διώ­κει να ανοί­ξει νέους δρόµους.

Από πολ­λές από­ψεις, η πεί­ρα όλης αυτής της τελευ­ταί­ας 30ετίας είναι πολύ­τι­µη και γι’ αυτό η µελέ­τη της και η ενσω­µά­τω­σή της στην καθη­µε­ρι­νή δου­λειά όλου του Κόµµα­τος, σήµε­ρα που όλο και νεό­τε­ρες γενιές έχουν µπει και συνε­χί­ζουν να µπαί­νουν στην επα­να­στα­τι­κή ταξι­κή πάλη, είναι όρος ανα­ντι­κα­τά­στα­τος για µια µεγά­λη πολύ­µορ­φη και πολύ­πλευ­ρη ισχυ­ρο­ποί­η­σή του, του­λά­χι­στον στο µέτρο που του ανα­λο­γεί η υπο­κει­µε­νι­κή ιστο­ρι­κή ευθύ­νη για την εργα­τι­κή τάξη και τον λαό στη χώρα µας, αλλά και µε αντί­κρι­σµα και σε αλλη­λε­πί­δρα­ση µε το κοµµου­νι­στι­κό κι εργα­τι­κό κίνη­µα στην περιο­χή µας, στην Ευρώ­πη, διεθνώς.

Η ύπαρ­ξη πρω­το­πό­ρου Προ­γρά­µµα­τος κι επε­ξερ­γα­σιών, µε θέσεις που εµπλου­τί­ζο­νται συνε­χώς µε βάση τις σύγ­χρο­νες εξε­λί­ξεις και την πεί­ρα της επα­να­στα­τι­κής ταξι­κής πάλης, είναι σηµα­ντι­κή προ­ϋ­πό­θε­ση για την ιδε­ο­λο­γι­κή — πολι­τι­κή — οργα­νω­τι­κή ενό­τη­τα και απο­τε­λε­σµα­τι­κή ισχυ­ρο­ποί­η­ση του Κόµµα­τος. Η πεί­ρα από την οργα­νω­τι­κή µας ανα­συ­γκρό­τη­ση στα 30 τελευ­ταία χρό­νια στη­ρί­χτη­κε στην προ­σπά­θεια δηµιουρ­γι­κής εφα­ρµο­γής των λενι­νι­στι­κών θέσε­ων για το Κόµµα νέου τύπου, το Κοµµου­νι­στι­κό Κόµµα. Στη­ρί­χτη­κε στη θετι­κή και αρνη­τι­κή πεί­ρα από τη δρά­ση του σε συν­θή­κες παρα­νο­µί­ας ή νοµι­µό­τη­τας κ.λπ. Ωστό­σο, δεν έγι­νε δυνα­τό να συν­δυα­στεί ολο­κλη­ρω­µέ­να η επί­µο­νη προ­σπά­θεια για απο­κα­τά­στα­ση του επα­να­στα­τι­κού χαρα­κτή­ρα του Κόµµα­τος µε τη βαθιά µελέ­τη ζητη­µά­των καθο­δή­γη­σης και ποιό­τη­τας δεσµών του Κόµµα­τος µε τις εργα­τι­κές — λαϊ­κές δυνά­µεις, στις νέες, πρω­τό­γνω­ρες ως ένα µεγά­λο βαθµό, συνθήκες.

Από το Προ­γρα­µµα­τι­κό και Κατα­στα­τι­κό µας Συνέ­δριο το 2013 είχε τεθεί ως κεντρι­κό πρό­βλη­µα και όρος, για να µπο­ρέ­σει το Κόµµα να αντα­πο­κρι­θεί επά­ξια στο επα­να­στα­τι­κό του καθή­κον, να γίνει αυτό που ονο­µά­σα­µε «Κόµµα παντός και­ρού», το ζήτη­µα της κοµµα­τι­κής οικο­δό­µη­σης, της ισχυ­ρο­ποί­η­σης του Κόµµα­τος, των καθο­δη­γη­τι­κών επι­τε­λεί­ων και Κοµµα­τι­κών Οργα­νώ­σε­ων Βάσης, της ΚΝΕ.

Βρι­σκό­µα­στε πλέ­ον περί­που 8 χρό­νια µετά το 19ο Συνέ­δριο και µε τη νέα διά­τα­ξη των κοµµα­τι­κών δυνά­µε­ων, µετά και την ψήφι­ση του νέου Κατα­στα­τι­κού, όπως και 4 χρό­νια µετά το 20ό Συνέ­δριο όπου εντο­πί­σα­µε προ­βλή­µα­τα καθο­δη­γη­τι­κής δου­λειάς, κατα­λή­ξα­µε σε προ­τά­σεις κι έναν µακρο­πρό­θε­σµο σχε­δια­σµό για την ανα­βά­θµι­σή της. Είναι αρκε­τός χρό­νος για να εξε­τά­σου­µε πού βρι­σκό­µα­στε, µέχρι πού έχου­µε προ­χω­ρή­σει τους στό­χους που θέσα­µε, ν’ αξιο­λο­γή­σου­µε τη θετι­κή ή αρνη­τι­κή πεί­ρα που συγκεντρώθηκε.

Σε ποιες συνθήκες δρα το Κόμμα σήμερα

2. Το Κόµµα, ως µέρος του Διε­θνούς Κοµµου­νι­στι­κού Κινή­µα­τος (ΔΚΚ), δια­τρέ­χει µια από τις πιο δύσκο­λες περιό­δους της Ιστο­ρί­ας του. Είναι περί­ο­δος κατά την οποία –30 χρό­νια µετά την επι­κρά­τη­ση της αντε­πα­να­στα­τι­κής ανα­τρο­πής του πρώ­του ιστο­ρι­κού εγχει­ρή­µα­τος περά­σµα­τος από τον καπι­τα­λι­σµό στον σοσια­λι­σµό — κοµµου­νι­σµό– συνε­χί­ζει να υφί­στα­ται και να βαθαί­νει η εξής µεγά­λη αντίφαση:

Από τη µια µεριά, η αντί­θε­ση ανά­µε­σα στον κοι­νω­νι­κό χαρα­κτή­ρα της εργα­σί­ας και στην καπι­τα­λι­στι­κή ιδιο­ποί­η­ση µεγά­λου µέρους των απο­τε­λε­σµά­των της να οδη­γεί σε κατα­στρο­φή σηµα­ντι­κού µέρους των παρα­γω­γι­κών δυνά­µε­ων, µε εκδή­λω­ση νέας οικο­νο­µι­κής κρί­σης πριν η φάση της ανά­κα­µψης πλη­σιά­σει το προ κρί­σης παρα­γω­γι­κό επί­πε­δο. Η καπι­τα­λι­στι­κή οικο­νο­µία δια­τη­ρεί υψη­λά ποσο­στά ανερ­γί­ας, µερι­κής απα­σχό­λη­σης, γενι­κό­τε­ρα υπο­α­πα­σχό­λη­σης και σε φάση ανά­κα­µψης. Οδη­γεί σε µαζι­κή κατα­στρο­φή ανθρώ­πι­νου και υλι­κού δυνα­µι­κού, λόγω έλλει­ψης των ανα­γκαί­ων υπο­δο­µών προ­στα­σί­ας από φυσι­κά φαι­νό­µε­να, λόγω έλλει­ψης υπο­δο­µών και άλλων µέτρων προ­στα­σί­ας της υγεί­ας, παρά τις µεγά­λες τεχνο­λο­γι­κές δυνα­τό­τη­τες. Η τεχνο­λο­γι­κή ανά­πτυ­ξη, η ψηφιο­ποί­η­ση, η τηλερ­γα­σία κ.ά., αντί να οδη­γούν στη γενι­κή µεί­ω­ση του εργά­σι­µου χρό­νου, χρη­σι­µο­ποιού­νται για την εντα­τι­κο­ποί­η­ση και αύξη­ση του βαθµού εκµε­τάλ­λευ­σης, για νέες µορ­φές χει­ρα­γώ­γη­σης. Δηµιουρ­γού­νται εκρη­κτι­κά προ­βλή­µα­τα από τις ισχυ­ρές προ­σφυ­γι­κές ροές, λόγω µακρο­χρό­νιων εστιών ιµπε­ρια­λι­στι­κών πολέ­µων, όξυν­σης των αντα­γω­νι­σµών µετα­ξύ ιµπε­ρια­λι­στι­κών κρα­τών, ενώ εµφα­νής είναι πλέ­ον η τάση ανα­κα­τα­τά­ξε­ων στην ιµπε­ρια­λι­στι­κή πυραµίδα.

Από την άλλη µεριά, συνε­χί­ζε­ται η µεγά­λη υπο­χώ­ρη­ση του εργα­τι­κού κινή­µα­τος –και του κοµµου­νι­στι­κού– η οποία κατά δια­στή­µα­τα παρου­σιά­ζει εξάρ­σεις µαζι­κό­τε­ρων αντι­δρά­σε­ων, αρκε­τές φορές µε απο­προ­σα­να­το­λι­στι­κά ή αντι­δρα­στι­κά αιτή­µα­τα. Καθυ­στε­ρεί σε διε­θνές επί­πε­δο, στις πιο σηµα­ντι­κές χώρες του διε­θνούς καπι­τα­λι­στι­κού συστή­µα­τος, η ανα­συ­γκρό­τη­ση του εργα­τι­κού — συν­δι­κα­λι­στι­κού κινή­µα­τος, πολύ περισ­σό­τε­ρο καθυ­στε­ρεί η επα­να­στα­τι­κή, ιδε­ο­λο­γι­κή — πολι­τι­κή ανα­συ­γκρό­τη­ση του κοµµου­νι­στι­κού κινή­µα­τος, ακό­µα και σε χώρες µε µακρο­χρό­νιο ιµπε­ρια­λι­στι­κό πόλε­µο, µε όξυν­ση των προ­βλη­µά­των στα όρια της επι­βί­ω­σης. Ταυ­τό­χρο­να, η αντι­δρα­στι­κο­ποί­η­ση όλου του αστι­κού εποι­κο­δο­µή­µα­τος (στην εκπαί­δευ­ση, στη µαζι­κή πλη­ρο­φό­ρη­ση –έντυ­πη, τηλε­ο­πτι­κή, δια­δι­κτυα­κή– στην εκδο­τι­κή και καλ­λι­τε­χνι­κή παρέ­µβα­ση κ.λπ.), µε κυρί­αρ­χο στοι­χείο τον αντι­κο­µµου­νι­σµό, καθώς και η εργο­δο­τι­κή χει­ρα­γώ­γη­ση εµπο­δί­ζουν την ανά­πτυ­ξη µιας πιο δια­κρι­τής επα­να­στα­τι­κής, ιδε­ο­λο­γι­κής — πολι­τι­κής, δηλα­δή κοµµου­νι­στι­κής πρωτοπορίας.

3. Και στο διά­στη­µα από το 20ό Συνέ­δριο το 2017, το Κόµµα µας έδω­σε και δίνει τη µάχη να δια­τη­ρη­θούν τα κατα­κτη­µέ­να επα­να­στα­τι­κά χαρα­κτη­ρι­στι­κά του σε πολύ δυσµε­νείς διε­θνείς και εγχώ­ριες συν­θή­κες. Είναι συν­θή­κες που συνε­χώς επι­δει­νώ­νο­νται και λόγω της παν­δη­µί­ας, που λει­τούρ­γη­σε σαν κατα­λύ­της της νέας οικο­νο­µι­κής κρί­σης, και λόγω της µεγά­λης προ­σφυ­γι­κής — µετα­να­στευ­τι­κής εισ­ρο­ής που προ­κα­λούν οι ιµπε­ρια­λι­στι­κοί πόλε­µοι και τρο­φο­δο­τού­νται από την πολι­τι­κή του τουρ­κι­κού κρά­τους. Σηµα­ντι­κός παρά­γο­ντας στην επι­δεί­νω­ση των συν­θη­κών είναι η ισχυ­ρο­ποί­η­ση της οικο­νο­µι­κής και στρα­τιω­τι­κής παρου­σί­ας των ΗΠΑ που επι­διώ­κουν να φρά­ξουν την κεφα­λαια­κή διείσ­δυ­ση των Κίνας — Ρωσί­ας στην Ελλά­δα ως πύλης προς την Ευρώ­πη, καθώς και τη συµµα­χι­κή προ­σέγ­γι­ση της Τουρ­κί­ας. Ενι­σχύ­ε­ται η έντα­ση των αντα­γω­νι­σµών και αντι­θέ­σε­ων στην περιο­χή µε τη συγκέ­ντρω­ση πολε­µι­κών µέσων στη Μεσό­γειο και τη Μέση Ανα­το­λή, η έντα­ση των τουρ­κι­κών διεκ­δι­κή­σε­ων ένα­ντι και ελλη­νι­κών κυριαρ­χι­κών δικαιω­µά­των, ακό­µα και η αµφι­σβή­τη­ση νησιω­τι­κής ελλη­νι­κής επι­κρά­τειας, στις οποί­ες συµβάλ­λει και η ΝΑΤΟι­κή και ευρω­ε­νω­σια­κή στή­ρι­ξη της Τουρ­κί­ας. Είναι φανε­ρή η επι­δί­ω­ξη των αστι­κών τάξε­ων Ελλά­δας και Τουρ­κί­ας να ανα­βα­θµί­σουν, η κάθε µια για λογα­ρια­σµό της, το ρόλο τους στην περιο­χή, γεγο­νός που οξύ­νει τον µετα­ξύ τους ανταγωνισµό.

Περνάμε σε νέα πιο δύσκολη φάση

4. Περ­νά­µε σε µια νέα, πιο σύν­θε­τη και δύσκο­λη φάση. Σε αυτές τις συν­θή­κες αυξά­νε­ται η αστι­κή και οπορ­του­νι­στι­κή πίε­ση για «εθνι­κή οµο­ψυ­χία και ενό­τη­τα» κάτω από τη σηµαία της αστι­κής τάξης για τη στή­ρι­ξη της γεω­στρα­τη­γι­κής ανα­βά­θµι­σής της. Σε αυτήν την επι­δί­ω­ξη χρη­σι­µο­ποιού­νται και ο ακραί­ος αστι­κός εθνι­κι­σµός, ιδιαί­τε­ρα σε σχέ­ση µε την τουρ­κι­κή προ­κλη­τι­κό­τη­τα, αλλά και ο κοσµο­πο­λι­τι­σµός ή η οπορ­του­νι­στι­κή του έκφρα­ση «τι µε νοιά­ζει ο πόλε­µός τους», «ας τα βρού­νε µε τη συνε­κµε­τάλ­λευ­ση». Ως πρό­σχη­µα της «εθνι­κής οµο­ψυ­χί­ας και ενό­τη­τας» χρη­σι­µο­ποι­ή­θη­κε και η παν­δη­µία, η οικο­νο­µι­κή καπι­τα­λι­στι­κή κρί­ση που δήθεν αφο­ρά το ίδιο όλους: Και τους µονο­πω­λια­κούς οµί­λους, και την εργα­τι­κή τάξη, τις λαϊ­κές οικο­γέ­νειες. Ταυ­τό­χρο­να, ιδιαί­τε­ρα µετά την κατα­δί­κη της ΧΑ ως εγκλη­µα­τι­κής ναζι­στι­κής οργά­νω­σης, πυκνώ­νουν οι φωνές στο αστι­κό στρα­τό­πε­δο, που προ­βάλ­λουν πως «αφού ξεµπερ­δέ­ψα­µε µε τον µαύ­ρο φασι­σµό, τώρα ήρθε η ώρα να ξεµπερ­δέ­ψου­µε µε τον κόκ­κι­νο φασι­σµό». Ιδιαί­τε­ρα ο γιορ­τα­σµός του Πολυ­τε­χνεί­ου τον Νοέ­µβρη του 2020 πυρο­δό­τη­σε νέο κύµα αντι­κο­µµου­νι­στι­κής επί­θε­σης, επα­νήλ­θε η θεω­ρία για τα «συντα­γµα­τι­κά όρια της νοµι­µό­τη­τας», κλι­µα­κώ­νε­ται η επί­θε­ση ενά­ντια στο Κόµµα και στο ταξι­κά προ­σα­να­το­λι­σµέ­νο συν­δι­κα­λι­στι­κό — εργα­τι­κό κίνη­µα, δυνα­µώ­νουν η κρα­τι­κή βία και καταστολή.

Παράλ­λη­λα, ο αντα­γω­νι­σµός µετα­ξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ στην κυβερ­νη­τι­κή εναλ­λα­γή είναι µια πηγή ιδε­ο­λο­γι­κής — πολι­τι­κής ρεφο­ρµι­στι­κής και οπορ­του­νι­στι­κής πίε­σης προς τον περί­γυ­ρο του Κόµµα­τος, σε συν­θή­κες µακρο­χρό­νιας νοµι­µό­τη­τας για το Κόµµα και υπο­χώ­ρη­σης του επα­να­στα­τι­κού κινή­µα­τος, ανα­τρο­πής του πρώ­του ιστο­ρι­κού κύκλου σοσια­λι­στι­κής οικοδόµησης.

Αυτή η πίε­ση ταυ­τό­χρο­να ασκεί­ται και στο επί­πε­δο του διε­θνούς κινή­µα­τος, αφού σε αυτό υπε­ρι­σχύ­ει η στρα­τη­γι­κή των µεταρ­ρυ­θµί­σε­ων µε τη µια ή την άλλη µορ­φή της («αντι­νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρη», «αντι­φα­σι­στι­κή — δηµο­κρα­τι­κή» ή και σε συν­δυα­σµό τους), ή ακό­µα και ως επι­λο­γή ενός άλλου «κέντρου», π.χ. Κίνας ή Ρωσί­ας, υπο­βα­θµί­ζο­ντας τον καπι­τα­λι­στι­κό χαρα­κτή­ρα τους. Κι όλα αυτά παρά τις σηµα­ντι­κές προ­σπά­θειες του Κόµµα­τος σε διε­θνές επί­πε­δο, τη δια­πά­λη στο πλαί­σιο των Διε­θνών Συνα­ντή­σε­ων Κοµµου­νι­στι­κών και Εργα­τι­κών Κοµµά­των, την Ευρω­παϊ­κή Κοµµου­νι­στι­κή Πρω­το­βου­λία, την Διε­θνή Κοµµου­νι­στι­κή Επι­θε­ώ­ρη­ση, τις περι­φε­ρεια­κές συνα­ντή­σεις, κυρί­ως τις διµε­ρείς σχέσεις.

Ταυ­τό­χρο­να, οι συν­θή­κες της Covid-19 επέ­δρα­σαν παρα­πέ­ρα αρνη­τι­κά, αφού χρειά­στη­κε και χρειά­ζε­ται µεγα­λύ­τε­ρη και πιο στα­θε­ρή προ­σπά­θεια για να µην παρα­λύ­σουν οι µαζι­κές οργα­νώ­σεις, να δια­τη­ρή­σουν λει­τουρ­γία και δρά­ση, εφα­ρµό­ζο­ντας επι­στη­µο­νι­κά τεκµη­ριω­µέ­να µέτρα προ­στα­σί­ας της δηµό­σιας υγείας.

Σε αυτές τις συν­θή­κες συνο­λι­κά απο­δει­κνύ­ε­ται πολύ πιο σύν­θε­το και απαι­τη­τι­κό από το προ­βλε­πό­µε­νο το καθή­κον που καθό­ρι­σε το 20ό Συνέ­δριο ως «το ολό­πλευ­ρο ατσά­λω­µα του Κόµµα­τος και της ΚΝΕ».

Το Κόμμα ανταποκρίθηκε στις σύνθετες συνθήκες από το 20ό Συνέδριο

5. Εκτι­µά­µε ότι γενι­κά το Κόµµα µας αντα­πο­κρί­θη­κε, υπό την καθο­δή­γη­ση της ΚΕ που εκλέ­χτη­κε στο 20ό Συνέ­δριο, καθώς και του ΠΓ που έχει την ευθύ­νη της καθο­δή­γη­σης ανά­µε­σα στις συνε­δριά­σεις της. Σε αυτήν την κατεύ­θυν­ση, η ΚΕ οργά­νω­σε πλού­σια ιδε­ο­λο­γι­κο­πο­λι­τι­κή παρέ­µβα­ση µε επί­κε­ντρο τα 100 χρό­νια του ΚΚΕ, τα 100 χρό­νια της Οκτω­βρια­νής Επα­νά­στα­σης, της Κοµµου­νι­στι­κής Διε­θνούς. Εκδό­θη­καν ανά­λο­γα βιβλία, συλ­λο­γές άρθρων, ντο­κου­µέ­ντα κ.λπ. και κυρί­ως οι 4 τόµοι του Δοκι­µί­ου Ιστο­ρί­ας του ΚΚΕ, από την ίδρυ­σή του έως τη λήξη του Εµφυ­λί­ου και την ήττα του ΔΣΕ το 1949, που συζη­τή­θη­καν κι εγκρί­θη­καν από δια­δι­κα­σία Πανελ­λα­δι­κής Συν­διά­σκε­ψης (2018), µε βάση την Από­φα­ση του 20ού Συνεδρίου.

Δηµιουρ­γή­θη­κε ένα ευρύ δίκτυο δια­φύ­λα­ξης της ιστο­ρι­κής µνή­µης µε µου­σεία και µνη­µεία για τα πιο σηµα­ντι­κά γεγο­νό­τα της ταξι­κής πάλης στην Ελλά­δα, της Ιστο­ρί­ας του Κόµµα­τος, κυρί­ως της δεκα­ε­τί­ας του ’40 και του ΔΣΕ. Έγι­ναν πλή­θος εκδό­σε­ων, κεντρι­κών και τοπι­κών, καθώς και πολ­λές εκδη­λώ­σεις που συνέ­βα­λαν στη διεύ­ρυν­ση των δεσµών του Κόµµα­τος µε νέες δυνά­µεις και ιδιαί­τε­ρα µε απο­γό­νους αντι­στα­σια­κών, µαχη­τών του ΔΣΕ, πολι­τι­κών προ­σφύ­γων, ανε­ξάρ­τη­τα από τη σηµε­ρι­νή τους πολι­τι­κή τοποθέτηση.

Όλη αυτή η δρα­στη­ριό­τη­τα συνο­δεύ­τη­κε από ηµε­ρί­δες, τα Φεστι­βάλ ΚΝΕ — Οδη­γη­τή και παρε­µβά­σεις ιδε­ο­λο­γι­κού — πολι­τι­κού χαρα­κτή­ρα µε επί­κε­ντρο την ανα­γκαιό­τη­τα του σοσια­λι­σµού — κοµµου­νι­σµού, το οικο­νο­µι­κό — κοι­νω­νι­κό — πολι­τι­κό περιε­χό­µε­νό του, την ερµη­νεία τού ιστο­ρι­κά πρώ­του εγχει­ρή­µα­τός του στον 20ό αιώ­να, ενώ παράλ­λη­λα συνε­χί­στη­κε και η διε­ρεύ­νη­σή του.

Η πολι­τι­στι­κή δρα­στη­ριό­τη­τα έπαι­ξε σπου­δαίο ρόλο στο ανέ­βα­σµα του επι­πέ­δου αλλά και στο ίδιο το πλά­τε­µα των εκδη­λώ­σε­ων, δηµιουρ­γώ­ντας υπο­δο­µή. Σηµα­ντι­κή και ξεχω­ρι­στή ποιο­τι­κή δρα­στη­ριό­τη­τα ήταν τα σχε­τι­κά Επι­στη­µο­νι­κά Συνέ­δρια. Ωστό­σο, η ανά­λο­γη δρα­στη­ριό­τη­τα σε περι­φε­ρεια­κό ή και τοπι­κό επί­πε­δο είχε σε µεγά­λο βαθµό την από τα πάνω παρέ­µβα­ση ή του­λά­χι­στον την κεντρι­κή υπο­στή­ρι­ξη, ενώ ήταν περιο­ρι­σµέ­νη και όχι στα­θε­ρή και συνε­χής η ανα­πα­ρα­γω­γή της σε επί­πε­δο ΚΟΒ.

Η ΚΝΕ έδω­σε παλι­κα­ρί­σια τις µάχες στο πλευ­ρό του Κόµµα­τος. Επε­ξερ­γά­στη­κε παρα­πέ­ρα θέσεις και στό­χους µε την πρα­γµα­το­ποί­η­ση του 12ου Συνε­δρί­ου της το 2018, στο οποίο εξει­δι­κεύ­τη­κε η ολό­πλευ­ρη παρέ­µβα­σή της στη νεο­λαία, αξιο­ποιώ­ντας και την τερά­στια πεί­ρα που έχει απο­κο­µί­σει παλεύ­ο­ντας στο πλευ­ρό του Κόµµα­τος επί µισόν αιώνα.

Συνο­λι­κά, στα χρό­νια αυτά οργα­νώ­θη­κε ένα πιο εντα­τι­κό πρό­γρα­µµα πολι­τι­κής δου­λειάς, µε περιο­δεί­ες, συσκέ­ψεις, συγκε­ντρώ­σεις. Δόθη­κε η µάχη για τα οικο­νο­µι­κά του Κόµµα­τος, µε χρο­νιά­τι­κες οικο­νο­µι­κές εξο­ρµή­σεις, ενώ το 2020, λόγω των ειδι­κών συν­θη­κών, δώσα­µε τρεις µάχες οικο­νο­µι­κής εξό­ρµη­σης µε επι­τυ­χία. Μπή­κε τάξη στα οικο­νο­µι­κά, µε επί­µο­νη δου­λειά εδώ και 8 χρό­νια από το 19ο Συνέ­δριο, λύθη­καν ή βρί­σκο­νται σε δρό­µο επί­λυ­σής τους χρο­νί­ζο­ντα προ­βλή­µα­τα. Δόθη­κε η µάχη για την αντι­µε­τώ­πι­ση των απα­γο­ρεύ­σε­ων, των αντι­δρα­στι­κών νόµων για τα οικο­νο­µι­κά των κοµµάτων.

Το Κόµµα, µε την καθο­δή­γη­ση της ΚΕ, έδω­σε ταυ­τό­χρο­να σηµα­ντι­κές πολι­τι­κές µάχες, όπως αυτή των τρι­πλών εκλο­γών (δηµο­τι­κές — περι­φε­ρεια­κές, ευρω­ε­κλο­γές, βου­λευ­τι­κές) µε ενιαίο περιε­χό­µε­νο που ήταν ένα σηµα­ντι­κά ποιο­τι­κό βήµα.

Έδω­σε, επί­σης, σηµα­ντι­κές µάχες σε φάσεις όξυν­σης του προ­σφυ­γι­κού προ­βλή­µα­τος, απο­κά­λυ­ψε τις αιτί­ες και τους υπεύ­θυ­νους. Πρό­τει­νε λύσεις από τη σκο­πιά των ανα­γκών των προ­σφύ­γων αλλά και του ελλη­νι­κού λαού.

6. Το Κόµµα µας πάλε­ψε για την ανα­σύ­ντα­ξη του εργα­τι­κού — συν­δι­κα­λι­στι­κού κινή­µα­τος και οι δυνά­µεις του όξυ­ναν την αντι­πα­ρά­θε­ση µε τις δυνά­µεις του εργο­δο­τι­κού συν­δι­κα­λι­σµού, ενά­ντια στα φαι­νό­µε­να εκφυ­λι­σµού και νοθεί­ας, στις δικα­στι­κές και άλλες κατα­σταλ­τι­κές επε­µβά­σεις στο συν­δι­κα­λι­στι­κό κίνη­µα (Πάτρα, Τρί­κα­λα, ΠΟΕΜ, Συνέ­δριο ΓΣΕΕ κ.α.).

Στις συν­θή­κες της παν­δη­µί­ας, οι οποί­ες αξιο­ποι­ή­θη­καν από την κυβέρ­νη­ση και το κρά­τος για το χτύ­πη­µα του κινή­µα­τος και του Κόµµα­τος, πρω­το­στά­τη­σε να περά­σει το µήνυ­µα της αντί­στα­σης, του αγώ­να, της «οργα­νω­µέ­νης απει­θαρ­χί­ας», µε σηµα­ντι­κές παρε­µβά­σεις και κινη­το­ποι­ή­σεις του µαζι­κού κινή­µα­τος όπως των υγειο­νο­µι­κών, των εµπο­ρο­ϋ­παλ­λή­λων, των ταξι­κά προ­σα­να­το­λι­σµέ­νων συν­δι­κά­των που συσπει­ρώ­νο­νται στο ΠΑΜΕ, ιδιαί­τε­ρα µε το συλ­λα­λη­τή­ριο της 1ης Μάη 2020, αλλά και τις εκδη­λώ­σεις για την 47η επέ­τειο της εξέ­γερ­σης του Πολυ­τε­χνεί­ου και την πανελ­λα­δι­κή πανερ­γα­τι­κή απερ­γία της 26ης Νοέ­µβρη κ.ά.

Από το ΠΓ και τη Γρα­µµα­τεία έγι­νε προ­σπά­θεια να εξει­δι­κευ­τούν οι Απο­φά­σεις της ΚΕ για τα ζητή­µα­τα της δρά­σης του Κόµµα­τος στο κίνη­µα σε αυτές τις συν­θή­κες. Υπήρ­ξε άνο­δος της πρω­το­βου­λί­ας και της σχε­δια­σµέ­νης παρέ­µβα­σης στο κίνη­µα για λαϊ­κά προ­βλή­µα­τα, όπως στην Αττι­κή, στη Δυτι­κή Θεσ­σα­λο­νί­κη, στην Καρ­δί­τσα, στην Εύβοια, για τη ΛΑΡΚΟ.

Δεν έγι­νε κατορ­θω­τό να πρα­γµα­το­ποι­η­θεί η Πανελ­λα­δι­κή Συν­διά­σκε­ψη για τη δου­λειά στην εργα­τι­κή τάξη, παρό­λο που η δρά­ση του Κόµµα­τος στο διά­στη­µα από το 20ό Συνέ­δριο έχει συσ­σω­ρεύ­σει και νέα δεδο­µέ­να στην πάλη για την αλλα­γή του συσχε­τι­σµού δυνά­µε­ων σε Εργα­τι­κά Κέντρα και Οµο­σπον­δί­ες, στην όξυν­ση της πάλης για την απο­κά­λυ­ψη του εργο­δο­τι­κού — κυβερ­νη­τι­κού συν­δι­κα­λι­σµού στη ΓΣΕΕ κ.ά. Έτσι η ΚΕ απο­φά­σι­σε η δου­λειά µας στην εργα­τι­κή τάξη και το κίνη­µά της να απο­τε­λέ­σει βασι­κό αντι­κεί­µε­νο προ­βλη­µα­τι­σµού και παρα­πέ­ρα επε­ξερ­γα­σί­ας στο 21ο Συνέδριο.

7. Και σε αυτήν την τετρα­ε­τία, τα µέλη και στε­λέ­χη του Κόµµα­τος πρω­το­στά­τη­σαν στην οργά­νω­ση αγρο­τι­κών αγώ­νων και αγώ­νων των αυτο­α­πα­σχο­λου­µέ­νων των πόλε­ων ενά­ντια στις ευρω­ε­νω­σια­κές, κυβερ­νη­τι­κές και εργο­δο­τι­κές επι­θέ­σεις, αγώ­νων µαθη­τι­κών και φοι­τη­τι­κών καθώς και του ριζο­σπα­στι­κού γυναι­κεί­ου κινή­µα­τος. Σε αρκε­τές περι­πτώ­σεις συνέ­βα­λαν στη συσπεί­ρω­ση και νέων δυνά­µε­ων, σε διερ­γα­σί­ες βελ­τί­ω­σης του συσχε­τι­σµού σε πρω­το­βά­θµια σωµα­τεία, Οµο­σπον­δί­ες κι Εργα­τι­κά Κέντρα, στο αγρο­τι­κό κίνη­µα επί­σης, στο µαθη­τι­κό — φοι­τη­τι­κό και λιγό­τε­ρο στο κίνη­µα των αυτο­α­πα­σχο­λου­µέ­νων. Συνέ­βα­λαν στην αύξη­ση κατά τι των δυνά­µε­ων που συσπει­ρώ­νο­νται στο ριζο­σπα­στι­κό γυναι­κείο κίνη­µα, αν και αυτό δεν εκφρά­ζε­ται ούτε σε όλους τους συλ­λό­γους — οµά­δες, ούτε σε όλες τις περιο­χές και νοµούς της χώρας, ενώ από την περί­ο­δο του lockdown και µετά υπάρ­χουν εµφα­νή σηµά­δια υπο­λει­τουρ­γί­ας ΔΣ και συνε­λεύ­σε­ων των συλλόγων.

Ειδι­κό­τε­ρα στο αγρο­τι­κό, ως ένα βαθµό, τα µέλη και στε­λέ­χη του Κόµµα­τος συνέ­βα­λαν ώστε να στα­θε­ρο­ποι­η­θεί η Πανελ­λα­δι­κή Επι­τρο­πή των Μπλό­κων (ΠΕΜ) ως µορ­φή πανελ­λα­δι­κού συντο­νι­σµού στην οποία αντι­προ­σω­πεύ­ο­νται οµο­σπον­δί­ες και αγρο­τι­κοί σύλλογοι.

Σε αυτήν την τετρα­ε­τία πρα­γµα­το­ποι­ή­θη­καν η συνε­δρια­κή µας Από­φα­ση για Πανελ­λα­δι­κή Συν­διά­σκε­ψη για τη δου­λειά του Κόµµα­τος στους αυτο­α­πα­σχο­λού­µε­νους της πόλης και η Διευ­ρυ­µέ­νη Ολο­µέ­λεια της ΚΕ για την εξέ­τα­ση της δου­λειάς στους βιο­πα­λαι­στές αγρό­τες. Αυτά τα Σώµα­τα, καθώς και η δια­δι­κα­σία εσω­κο­µµα­τι­κής συζή­τη­σης που προη­γή­θη­κε ή ακο­λού­θη­σε, βοη­θούν στη δια­µόρ­φω­ση ενιαί­ας και κυρί­ως συνει­δη­τής αντί­λη­ψης για την ανα­γκαιό­τη­τα παρέ­µβα­σής µας στις λαϊ­κές, σύµµα­χες δυνά­µεις της εργα­τι­κής τάξης, για τον ακρι­βέ­στε­ρο προσ­διο­ρι­σµό τους, τον εµπλου­τι­σµό των θέσε­ών µας για την προ­ο­πτι­κή τους στη σοσια­λι­στι­κή κοι­νω­νία, για ζητή­µα­τα τρέ­χου­σας δια­πά­λης, την επε­ξερ­γα­σία πλαι­σί­ου και στό­χων πάλης, την προ­ώ­θη­ση κοι­νής δρά­σης στην προ­ο­πτι­κή δια­µόρ­φω­σης κοι­νω­νι­κής συµµα­χί­ας σε αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κή — αντι­µο­νο­πω­λια­κή κατεύθυνση.

8. Αν και η πιο ανα­λυ­τι­κή τοπο­θέ­τη­ση για τα κινή­µα­τα θα γίνει σε χωρι­στό κεί­µε­νο, ως γενι­κή εκτί­µη­ση ισχύ­ει ότι το κύρος, η επιρ­ροή του Κόµµα­τος ως πρω­το­πό­ρας και συνε­πούς δύνα­µης στην πάλη για τα οξυ­µέ­να λαϊ­κά προ­βλή­µα­τα, σε σηµα­ντι­κό µέρος µαχό­µε­νων δυνά­µε­ων, είναι αυξη­µέ­νο. Κατά περί­πτω­ση, σηµειώ­νε­ται και διεύ­ρυν­ση δυνά­µε­ων κι επιρ­ρο­ής του Κόµµα­τος και της ΚΝΕ. Συνο­λι­κά, δεν σηµειώ­θη­κε ουσια­στι­κή αλλα­γή ως προς τη συµµε­το­χή στα κινή­µα­τα και εµφα­νής µαχη­τι­κο­ποί­η­ση δια­θέ­σε­ων, ή του­λά­χι­στον, όπου αυτή πρα­γµα­το­ποιεί­ται, είναι εύθραυ­στη, µε τάσεις πισω­γυ­ρί­σµα­τος. Εξα­κο­λου­θεί να κυριαρ­χεί µαζι­κά στους εργα­ζό­µε­νους, σε λαϊ­κά στρώ­µα­τα, η λογι­κή της «ανά­θε­σης», της µοι­ρο­λα­τρί­ας και του φόβου και όχι της άµε­σης δικής τους συµµε­το­χής στο κίνη­µα, στους αγώ­νες, παρά την εκτί­µη­ση που τρέ­φουν για το Κόµµα για την πάλη υπε­ρά­σπι­σης των συµφε­ρό­ντων τους. Ένα µέρος των εργα­ζο­µέ­νων, παρό­λο που συµµε­τέ­χει στην πάλη και ανα­γνω­ρί­ζει τη δρά­ση του Κόµµα­τος, παρα­µέ­νει επη­ρε­α­σµέ­νο από τη λογι­κή ότι «δεν υπάρ­χει διέ­ξο­δος», οι θέσεις του Κόµµα­τος δεν κατα­νο­ού­νται ως «ρεα­λι­στι­κές».

Αυτή η κατά­στα­ση είναι και αντα­νά­κλα­ση του γεγο­νό­τος ότι από το 20ό έως το 21ο Συνέ­δριο και προς τιµήν των 100 χρό­νων του Κόµµα­τος, ούτε το Κόµµα ούτε η ΚΝΕ κατόρ­θω­σαν να διευ­ρύ­νουν δια­κρι­τά τις δυνά­µεις τους και να συσπει­ρώ­σουν γύρω τους ένα, όσο γίνε­ται στις σηµε­ρι­νές συν­θή­κες, µεγα­λύ­τε­ρο τµή­µα της εργα­τι­κής τάξης και των συµµά­χων της. Αυτός όµως ο παρά­γο­ντας είναι απο­φα­σι­στι­κός και για τη δια­κρι­τή στρο­φή στη µαζι­κο­ποί­η­ση και µαχη­τι­κο­ποί­η­ση του εργα­τι­κού και λαϊ­κού κινήµατος.

Ο στό­χος που έθε­σε το 20ό Συνέ­δριο, της θεµε­λί­ω­σης του Κόµµα­τος στις παρα­γω­γι­κές ηλι­κί­ες στη βιο­µη­χα­νία και στους χώρους συγκέ­ντρω­σης µισθω­τών, παρα­µέ­νει. Τα βήµα­τα που έγι­ναν το διά­στη­µα αυτό δεί­χνουν δυνα­τό­τη­τες. Όµως η διευ­ρυ­µέ­νη αξιο­ποί­η­ση αυτών των δυνα­το­τή­των απαι­τεί πιο στο­χευ­µέ­νη προ­σπά­θεια προ­ε­τοι­µα­σί­ας νέων κοµµου­νι­στι­κών δυνά­µε­ων, µε πιο σχε­δια­σµέ­νη και συστη­µα­τι­κή ιδε­ο­λο­γι­κή, πολι­τι­κή, οργα­νω­τι­κή προ­σπά­θεια, προ­κει­µέ­νου να εξου­δε­τε­ρώ­νο­νται ανα­στο­λές από τις δυσκο­λί­ες της καθη­µε­ρι­νό­τη­τας, από το γενι­κό παθη­τι­κό κλί­µα, από τον φόβο της ανερ­γί­ας, της ανα­σφά­λειας κ.λπ.

Το κεντρικό ζήτημα που πρέπει να έχουμε
στραμμένη την προσοχή μας στην καθημερινή καθοδηγητική μας δουλειά

9. Το κεντρι­κό ζήτη­µα επε­ξερ­γα­σί­ας του 21ου Συνε­δρί­ου είναι να γίνε­ται ακό­µα πιο δια­κρι­τός στις πλα­τιές εργα­τι­κές — λαϊ­κές δυνά­µεις ο ρόλος του ΚΚΕ ως ισχυ­ρής οργα­νω­µέ­νης ιδε­ο­λο­γι­κο­πο­λι­τι­κής εργα­τι­κής — λαϊ­κής πρω­το­πο­ρί­ας, ως ο φορέ­ας νέων ιδε­ών της επα­να­στα­τι­κής κοι­νω­νι­κής προ­ο­πτι­κής, απά­ντη­σης στα µεγά­λα ζωτι­κά προ­βλή­µα­τα που έχουν συσ­σω­ρευ­τεί και απαι­τούν επι­τα­κτι­κά τη λύση τους τον 21ο αιώ­να. Αυτό απαι­τεί ανώ­τε­ρη ποιο­τι­κά καθο­δη­γη­τι­κή δου­λειά, ιδε­ο­λο­γι­κή — πολι­τι­κή µορ­φω­τι­κή ανα­βά­θµι­ση της δου­λειάς όλου του Κόµµα­τος, από την ΚΕ µέχρι τις ΚΟΒ, από το ΚΣ της ΚΝΕ µέχρι τις ΟΒ.

Κεντρι­κό στοι­χείο εδώ είναι ότι η καθο­δή­γη­ση και δρά­ση ξεκι­νούν από τη στρα­τη­γι­κή. Αυτό σηµαί­νει ότι χρειά­ζε­ται εξει­δί­κευ­ση της στρα­τη­γι­κής σε κάθε φάση, στον καθη­µε­ρι­νό αγώ­να, όπως σε µεγά­λο βαθµό το κάνα­µε πετυ­χη­µέ­να την περί­ο­δο της προη­γού­µε­νης καπι­τα­λι­στι­κής κρί­σης, κατά τη φάση της ασθε­νι­κής ανά­κα­µψης της οικο­νο­µί­ας και σήµε­ρα µε τη νέα κρί­ση που επι­τά­χυ­νε και επι­δεί­νω­σε η παν­δη­µία του κορο­νοϊ­ού. Στο πλαί­σιο αυτό, εξά­γο­νται πεί­ρα και γνώ­ση που πρέ­πει να αφο­µοιώ­νο­νται συλ­λο­γι­κά σε όλα τα επί­πε­δα. Σε αυτό το ζήτη­µα είναι ιδιαί­τε­ρα αξιο­ποι­ή­σι­µη η πεί­ρα από το πρό­βλη­µα της ανά­δει­ξης των σύγ­χρο­νων λαϊ­κών ανα­γκών –ζήτη­µα που τέθη­κε µε έµφα­ση στο 20ό Συνέ­δριο– που ανοί­γει τον δρό­µο για την αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κή — αντι­µο­νο­πω­λια­κή κατεύ­θυν­ση της πάλης, ανοί­γει τη συζή­τη­ση για την ανα­γκαιό­τη­τα της πάλης της εργα­τι­κής τάξης για τη δική της εξου­σία. Συµβάλ­λουν, επί­σης, τα θέµα­τα που επε­ξερ­γα­στή­κα­µε στη Συν­διά­σκε­ψη για τους αυτο­α­πα­σχο­λού­µε­νους της πόλης και στην Ευρεία Ολο­µέ­λεια για τους βιο­πα­λαι­στές αγρό­τες. Συµβάλ­λουν οι επε­ξερ­γα­σί­ες και τα αιτή­µα­τα που θέσα­µε σε συν­θή­κες παν­δη­µί­ας για την επί­τα­ξη του ιδιω­τι­κού τοµέα Υγεί­ας κ.λπ., βοη­θούν στην απο­κά­λυ­ψη του χαρα­κτή­ρα του καπι­τα­λι­στι­κού συστή­µα­τος, στο άνοι­γµα του προ­βλη­µα­τι­σµού για την ανά­γκη κοι­νω­νι­κο­ποί­η­σης των συγκε­ντρω­µέ­νων µέσων παρα­γω­γής, της γης και του κεντρι­κού σχε­δια­σµού που προ­τεί­νει το ΚΚΕ ως βασι­κό στοι­χείο µιας άλλης, ανώ­τε­ρης οργά­νω­σης της κοινωνίας.

10. Πρέ­πει να κάνου­µε σηµα­ντι­κή ακό­µα καθο­δη­γη­τι­κή δου­λειά στον ιδε­ο­λο­γι­κό — πολι­τι­κό — µαζι­κό αγώ­να της εργα­τι­κής τάξης και των συµµά­χων της, αφο­µοιώ­νο­ντας τις νοµο­τέ­λειες του καπι­τα­λι­σµού. Έτσι θ’ απαλ­λα­γού­µε από γνω­στές αδυ­να­µί­ες, άλλο­τε να συν­δέ­ου­µε τεχνη­τά τα αιτή­µα­τα της καθη­µε­ρι­νής πάλης µε την προ­ο­πτι­κή, κατα­λή­γο­ντας µε ένα σύν­θη­µα «για την εργα­τι­κή εξου­σία» και άλλο­τε, άθε­λά µας, να καλ­λιερ­γού­µε αντι­λή­ψεις ότι µπο­ρεί να υπάρ­ξουν και λύσεις — νησί­δες σοσια­λι­στι­κές µέσα στον καπι­τα­λι­σµό, ζήτη­µα που οδη­γεί στην επι­λο­γή κάποιου κυβερ­νη­τι­κού δήθεν µικρό­τε­ρου κακού, για την από­σπα­ση κάποιων πρό­σκαι­ρων µέτρων. Αυτό δεν σηµαί­νει ότι δεν παλεύ­ου­µε σε δύσκο­λες συν­θή­κες για από­σπα­ση έστω κάποιων µέτρων ανα­κού­φι­σης για τον λαό, ανά­λο­γα µε την εξέ­λι­ξη του συσχε­τι­σµού δυνά­µε­ων και της ταξι­κής πάλης. Η σωστή ιδε­ο­λο­γι­κή — πολι­τι­κή απο­τύ­πω­ση αυτών των ζητη­µά­των, πολύ περισ­σό­τε­ρο η συζή­τη­σή τους µέσα στα όργα­να, τις ΚΟΒ και τις Κοµµα­τι­κές Οµά­δες των µαζι­κών φορέ­ων, δεν συνι­στούν χάσι­µο χρό­νου αλλά δια­δι­κα­σία εξά­λει­ψης συγ­χύ­σε­ων. Πρέ­πει να συνει­δη­το­ποι­η­θεί συνο­λι­κά ότι έχει ειδι­κές απαι­τή­σεις η πάλη µέσα στον καπι­τα­λι­σµό και µάλι­στα σε συν­θή­κες συνο­λι­κής αντε­πα­νά­στα­σης και υπο­χώ­ρη­σης του κινή­µα­τος, όπου δεν είναι ρεα­λι­στι­κό να ανα­τρα­πούν οι στρα­τη­γι­κές επι­λο­γές του καπι­τα­λι­σµού χωρίς να έχουν δηµιουρ­γη­θεί οι προ­ϋ­πο­θέ­σεις επα­να­στα­τι­κής κατά­στα­σης. Ταυ­τό­χρο­να, χωρίς µοι­ρο­λα­τρία, οφεί­λου­µε να δεί­χνου­µε ότι η ορµη­τι­κή άνο­δος της ταξι­κής πάλης µπο­ρεί να φέρ­νει σε δυσκο­λία το σύστη­µα, άρα το εργα­τι­κό κίνη­µα να καθυ­στε­ρεί ή ν’ απο­τρέ­πει αντι­λαϊ­κές επι­λο­γές, να κερ­δί­ζει και κάτι, ως µικρό βήµα για την άνο­δο της ταξι­κής πάλης, µέχρι τη συνο­λι­κό­τε­ρη αντε­πί­θε­ση. Η στρα­τη­γι­κή µας, συνε­πώς, αφο­ρά και την καθη­µε­ρι­νό­τη­τα, την πάλη για διά­φο­ρα άµε­σα ζητή­µα­τα, έχο­ντας θέσει τις καθο­δη­γη­τι­κές µας απαι­τή­σεις σε αυτά, που δεν είναι άλλες από την ανά­γκη της πάλης για την εξου­σία, χωρίς «στα­διο­ποί­η­ση» ή συµµε­το­χή σε κυβερ­νή­σεις στο έδα­φος του καπι­τα­λι­σµού, θέµα­τα που απο­τε­λούν κρί­σι­µα ζητή­µα­τα της στρα­τη­γι­κής, του Προ­γρά­µµα­τός µας, βασι­σµέ­να στην 100χρονη µελε­τη­µέ­νη πεί­ρα µας.

Επιβεβαιώνεται
η καθοριστική σημασία
της ιδεολογικής-μορφωτικής δουλειάς
& προετοιμασίας των δυνάμεών μας

11. Σε αυτές τις αντι­κει­µε­νι­κές συν­θή­κες παρου­σιά­ζε­ται µαζι­κά το φαι­νό­µε­νο ο νέος κοµµου­νι­στής και η νέα κοµµου­νί­στρια να µη δια­θέ­τουν αρκε­τά ισχυ­ρό µαρ­ξι­στι­κό ιδε­ο­λο­γι­κό υπό­βα­θρο κι ένα ευρύ µορ­φω­τι­κό πολι­τι­στι­κό επί­πε­δο που βοη­θά­νε ώστε η γρα­µµή συσπεί­ρω­σης για τα οξυ­µέ­να καθη­µε­ρι­νά προ­βλή­µα­τα να µην επη­ρε­ά­ζε­ται από την αστι­κή ιδε­ο­λο­γία και προ­πα­γάν­δα και τη λογι­κή της αστι­κής δια­χεί­ρι­σης, των µεθό­δων και των ελι­γµών της αστι­κής τάξης, η οποία έτσι κι αλλιώς µαζι­κά διο­χε­τεύ­ε­ται, ανα­πα­ρά­γε­ται, ανα­νε­ώ­νε­ται και προ­ω­θεί­ται µε τα πιο σύγ­χρο­να µέσα. Επο­µέ­νως, και η ικα­νό­τη­τα του κάθε κοµµουνιστή/στριας να απορ­ρί­πτει αυτήν την επί­δρα­ση απαι­τεί διαρ­κή ατο­µι­κή και συλ­λο­γι­κή προ­σπά­θεια. Αυτό ασφα­λώς είναι απο­φα­σι­στι­κής σηµα­σί­ας καθή­κον για την ανά­πτυ­ξη της προ­σω­πι­κής ευθύ­νης και πρω­το­βου­λί­ας και για την ικα­νό­τη­τα διε­ξα­γω­γής της δια­πά­λης στα κινή­µα­τα, στα µέτω­πα πάλης, µε επι­χει­ρή­µα­τα και πει­στι­κή εκλαΐκευση.

Αντα­νά­κλα­ση αυτού του προ­βλή­µα­τος είναι ότι και στην τετρα­ε­τία, µετά το 20ό Συνέ­δριο δεν έχου­µε θεα­µα­τι­κή βελ­τί­ω­ση στη δια­κί­νη­ση του καθη­µε­ρι­νού Ριζο­σπά­στη και στο ιδε­ο­λο­γι­κό — πολι­τι­κό — ιστο­ρι­κό — λογο­τε­χνι­κό βιβλίο, παρά τα όποια βήµα­τα έγι­ναν στη βελ­τί­ω­ση του περιε­χο­µέ­νου τους, συµπε­ρι­λα­µβά­νο­ντας και τη µελέ­τη νέων θεµά­των, νέες θεω­ρη­τι­κές επεξεργασίες.

Παρά το γεγο­νός ότι έχου­µε δεί­γµα­τα επε­ξερ­γα­σµέ­νης εκλαϊ­κευ­τι­κής παρέ­µβα­σης και µαζι­κής δια­φώ­τι­σης, αυτά ακό­µα είναι µεµο­νω­µέ­να, δεν έχουν αγκα­λιά­σει όλο το στε­λε­χι­κό δυνα­µι­κό, όλες τις Οργα­νώ­σεις, δεν στη­ρί­ζο­νται πάντα σ’ ένα στέ­ρεο επα­να­στα­τι­κό ιδε­ο­λο­γι­κό — θεω­ρη­τι­κό υπόβαθρο.

12. Επι­διώ­ξα­µε να συστη­µα­το­ποι­ή­σου­µε τη µαρ­ξι­στι­κή µόρ­φω­ση µε σχο­λές, σεµι­νά­ρια, δια­λέ­ξεις, όµως όλα αυτά τα συστή­µα­τα δεν αγκα­λιά­ζουν στα­θε­ρά το σύνο­λο των δυνά­µε­ων και κυρί­ως δεν εξα­σφα­λί­ζουν την επα­να­λη­πτι­κό­τη­τα που απαι­τεί­ται να έχουν ανελ­λι­πώς όλο τον χρόνο.

Παρά τα θετι­κά βήµα­τα, παρα­µέ­νει ως βασι­κό πρό­βλη­µα ότι το σύστη­µα εσω­κο­µµα­τι­κής µόρ­φω­σης, και κατά συνέ­πεια της αυτο­µόρ­φω­σης, εξα­κο­λου­θεί να λει­τουρ­γεί ως ένα «παράλ­λη­λο πρό­γρα­µµα», που δεν συν­δέ­ε­ται ουσια­στι­κά και οργα­νι­κά µε το περιε­χό­µε­νο της καθη­µε­ρι­νής δρά­σης των Οργα­νώ­σε­ων. Κατα­νο­εί­ται ως ένα συµπλη­ρω­µα­τι­κό, ειδι­κό καθή­κον και όχι ως βασι­κό στοι­χείο της προ­σπά­θειας να ενα­ρµο­νί­ζε­ται η καθη­µε­ρι­νή δρά­ση µε το κύριο πολι­τι­κό καθή­κον. Λεί­πει η καθο­δη­γη­τι­κή βοή­θεια για τη συνέ­χι­ση της µαρ­ξι­στι­κής αυτο­µόρ­φω­σης και την αξιο­ποί­η­σή της στην τρέ­χου­σα πολι­τι­κή δρά­ση. Στην ουσία, το πρό­βλη­µα αυτό αφο­ρά τις καθο­δη­γη­τι­κές µας αδυ­να­µί­ες στο να µπαί­νουν στη ζωή συγκε­κρι­µέ­να και να δια­δί­δο­νται οι σύγ­χρο­νες επε­ξερ­γα­σί­ες µας, το Πρό­γρα­µµά µας, η στρα­τη­γι­κή µας για τον σοσια­λι­σµό — κοµµου­νι­σµό, να ξεπερ­νιού­νται συγ­χύ­σεις και λαθε­µέ­νες αντιλήψεις.

Ως ένα µεγά­λο βαθµό, η καθο­δη­γη­τι­κή δου­λειά από πάνω µέχρι κάτω δεν βελ­τιώ­θη­κε και δεν αντι­στοι­χή­θη­κε µε τις στρα­τη­γι­κές µας επε­ξερ­γα­σί­ες, ιδιαί­τε­ρα στον κρί­κο των τοµε­α­κών οργά­νων, όπως είχε εντο­πί­σει το 20ό Συνέ­δριο. Παρα­µέ­νει ζητού­µε­νο το να σχε­διά­ζου­µε και να υλο­ποιού­µε στον καθη­µε­ρι­νό αγώ­να µε στα­θε­ρό εργα­λείο τα ντο­κου­µέ­ντα µας.

Ταυ­τό­χρο­να, δεν έχου­µε ξεπε­ρά­σει µια «τσι­γκου­νιά» που µας δια­κρί­νει στη συλ­λο­γι­κή από­φα­ση που έχου­µε πάρει για να κατα­νέ­µε­ται ο χρό­νος των στε­λε­χών, να παρα­κο­λου­θούν τα συστή­µα­τα οργα­νω­µέ­νης κοµµου­νι­στι­κής µόρ­φω­σης και επι­µόρ­φω­σης, µέσα και από τη δια­δι­κα­σία απο­δέ­σµευ­σης ανώ­τε­ρων στε­λε­χών, της ΚΕ, ακό­µα και του ΠΓ, για την εκπλή­ρω­ση αυτού του καθή­κο­ντος. Ο ανα­γκαί­ος χρό­νος διαρ­κούς αυτο­µόρ­φω­σης είναι ανα­πό­σπα­στο στοι­χείο βελ­τί­ω­σης και απο­τε­λε­σµα­τι­κό­τη­τας της καθο­δή­γη­σης, της οργα­νω­τι­κής δου­λειάς, της µελέ­της των προ­βλη­µά­των και της πεί­ρας της ταξι­κής πάλης. Είναι υπο­χρέ­ω­ση ατο­µι­κή του στε­λέ­χους αλλά και συλ­λο­γι­κή των Οργάνων.

Κατά περιό­δους, ακό­µα κι όταν πετυ­χαί­να­µε έναν ευρύ­τε­ρο κύκλο συζή­τη­σης ιδε­ο­λο­γι­κών ζητη­µά­των σε όλο το Κόµµα και την ΚΝΕ (π.χ. µε αφο­ρµή τα 100χρονα, παλιό­τε­ρα µε αφο­ρµή τη συζή­τη­ση του Δοκι­µί­ου Ιστο­ρί­ας για την περί­ο­δο 1949–1967), δεν εξα­σφα­λί­ζα­µε τη συνε­χή επα­νά­λη­ψη, µε απο­τέ­λε­σµα να υπο­χω­ρεί η γνώ­ση ή και να εξα­νε­µί­ζε­ται εντε­λώς, µε δεδο­µέ­νη και τη µεγά­λη ηλι­κια­κή ανα­νέ­ω­ση του Κόµµα­τος και την ταχύ­τα­τη ανα­νέ­ω­ση των δυνά­µε­ων της ΚΝΕ.

Το σηµα­ντι­κό­τε­ρο πρό­βλη­µα, εν µέρει αντι­κει­µε­νι­κό, είναι ότι όλη η προ­σπά­θεια αφο­µοί­ω­σης ιστο­ρι­κών και ιδε­ο­λο­γι­κών συµπε­ρα­σµά­των, θέσε­ων κι επε­ξερ­γα­σιών µε βάση τις εξε­λί­ξεις και τις νέες απαι­τή­σεις, δεν συν­δυά­ζε­ται στα­θε­ρά µε τα άµε­σα πολι­τι­κά καθή­κο­ντα και τη δρά­ση. Είναι εν µέρει αντι­κει­µε­νι­κό, για­τί οι συν­θή­κες όπου δρού­µε είναι τέτοιες που χαρα­κτη­ρί­ζο­νται από δου­λειά αργή, βασα­νι­στι­κή, µακρό­συρ­τη, για­τί τα ζητή­µα­τα που αντι­µε­τω­πί­ζου­µε στη δρά­ση µας αφο­ρούν δια­µόρ­φω­ση προ­ϋ­πο­θέ­σε­ων για την επα­να­στα­τι­κή άνο­δο σε µελ­λο­ντι­κό χρό­νο. Από την άλλη, όµως, εκφρά­ζει και υπο­κει­µε­νι­κή αδυ­να­µία, την οποία πρέ­πει να αντι­µε­τω­πί­σου­µε, το πώς δηλα­δή φωτί­ζο­νται µε αυτά τα συµπε­ρά­σµα­τα πλευ­ρές και ζητή­µα­τα της τρέ­χου­σας δρά­σης, πώς δια­µορ­φώ­νο­νται κρι­τή­ρια κοµµου­νι­στι­κής δου­λειάς. Βαραί­νουν ακό­µα η απο­σπα­σµα­τι­κό­τη­τα και η τυποποίηση.

Μάλι­στα, ορι­σµέ­νες βασι­κές επε­ξερ­γα­σί­ες του Κόµµα­τος, όπως το τετρά­το­µο Δοκί­µιο Ιστο­ρί­ας του ΚΚΕ 1918 — 1949, δεν έχουν οργα­νω­µέ­να µελε­τη­θεί — αφο­µοιω­θεί ούτε από το στε­λε­χι­κό δυνα­µι­κό ούτε από κοµµα­τι­κές — ΚΝί­τι­κες δυνά­µεις, όπως της σπου­δά­ζου­σας, των εκπαι­δευ­τι­κών και των δυνά­µε­ών µας στον Πολι­τι­σµό, που εκ των πρα­γµά­των και από τη θέση τους βρί­σκο­νται κάτω από τον συνε­χή βοµβαρ­δι­σµό της αστι­κής ιδεολογίας.

Η ίδια οπωσ­δή­πο­τε ανά­γκη υπάρ­χει και για τις εργα­τι­κές µας δυνά­µεις, παρό­λο που σε ορι­σµέ­νες από αυτές, ιδιαί­τε­ρα στη Βιο­µη­χα­νία, τα ταξι­κά αντα­να­κλα­στι­κά δίνουν υπό­βα­θρο µεγα­λύ­τε­ρης αντο­χής στην αστι­κή ιδε­ο­λο­γι­κή χειραγώγηση.

Δεί­κτης αυτού του προ­βλή­µα­τος που εντο­πί­ζου­µε είναι το γεγο­νός ότι παρ’ όλη τη δου­λειά υπο­δο­µής που έχει γίνει µε εκδό­σεις, αρθρο­γρα­φία, σεµι­νά­ρια και σχο­λές, συζη­τή­σεις σε Όργα­να και ΚΟΒ, επα­νέρ­χο­νται ζητή­µα­τα που φανε­ρώ­νουν κενά στη γνώ­ση και αφο­µοί­ω­ση αυτών που συλ­λο­γι­κά έχου­µε κατα­κτή­σει ως Κόµµα. Ξεχω­ρί­ζου­µε για παρά­δει­γµα τα εξής ζητήµατα:

–Την κατα­νό­η­ση της εκµε­ταλ­λευ­τι­κής σχέ­σης και ιδιαί­τε­ρα τις σύγ­χρο­νες µορ­φές που παίρ­νει η καπι­τα­λι­στι­κή εκµε­τάλ­λευ­ση, εξαι­τί­ας της εφα­ρµο­γής νέων τεχνο­λο­γιών και άλλων µεθό­δων οργά­νω­σης της εργα­σί­ας. Ζητή­µα­τα όπως η υπε­ρα­ξία, το µέσο ποσο­στό κέρ­δους, ο χρό­νος εργα­σί­ας, η εφα­ρµο­γή της Πλη­ρο­φο­ρι­κής, η επί­δρα­ση της τηλερ­γα­σί­ας, πρέ­πει να είναι οργα­νι­κό στοι­χείο της αρθρο­γρα­φί­ας, αλλά και των δηµό­σιων παρε­µβά­σε­ων, ώστε να γίνε­ται κατα­νοη­τή η λει­τουρ­γία του εκµε­ταλ­λευ­τι­κού καπι­τα­λι­στι­κού συστήµατος.

–Την αντί­λη­ψή µας για τον χαρα­κτή­ρα της οικο­νο­µι­κής κρί­σης στον καπι­τα­λι­σµό, την εναλ­λα­γή φάσε­ων οικο­νο­µι­κής κρί­σης και ανά­κα­µψης, ζητή­µα­τα τα οποία βοη­θούν στη σωστή κατα­νό­η­ση και εκτί­µη­ση των διά­φο­ρων µορ­φών αστι­κής διαχείρισης.

–Την αντί­λη­ψή µας για τη σοσια­λι­στι­κή οικο­δό­µη­ση στον 20ό αιώ­να, απαλ­λα­γµέ­νη από τον εξω­ραϊ­σµό της για τις γενιές κυρί­ως που την γνώ­ρι­σαν, ενώ οι νέες γενιές έχουν τελεί­ως δια­στρε­βλω­µέ­νη αντί­λη­ψη ή άγνοια. Την αντί­λη­ψή µας ιδιαί­τε­ρα για τις αιτί­ες της ανα­τρο­πής του σοσια­λι­στι­κού συστή­µα­τος στην Κεντρι­κή και Ανα­το­λι­κή Ευρώ­πη, στην Κίνα και αλλού, κυρί­ως όµως της διά­λυ­σης της ΕΣΣΔ και του ΚΚΣΕ, αφού είχε καθο­ρι­στι­κό ρόλο στην πορεία της σοσια­λι­στι­κής οικο­δό­µη­σης και της γρα­µµής του ΔΚΚ, επι­δρού­σε απο­φα­σι­στι­κά και στο Κόµµα µας.

–Την κατα­νό­η­ση µιας σει­ράς εξε­λί­ξε­ων στο αστι­κό εποι­κο­δό­µη­µα, τόσο αυτο­τε­λώς όσο και από τη σκο­πιά της σχέ­σης τους µε αντί­στοι­χες αλλα­γές και τάσεις στην καπι­τα­λι­στι­κή οικο­νο­µία και την κοι­νω­νι­κή οργά­νω­ση και δυνα­µι­κή, όπως αλλα­γές στους κρα­τι­κούς µηχα­νι­σµούς, στη συγκρό­τη­ση αστι­κών κοµµά­των, στη νοµο­θε­σία, στην εκπαί­δευ­ση, στην οικο­γέ­νεια, µε επί­δρα­ση στις κοι­νω­νι­κές και δια­προ­σω­πι­κές σχέ­σεις, στην αξιο­ποί­η­ση του ελεύ­θε­ρου χρό­νου κ.λπ.

–Τη δυσκο­λία δια­µόρ­φω­σης γρα­µµής συσπεί­ρω­σης στο κίνη­µα, βασι­σµέ­νης στην παρα­κο­λού­θη­ση των εξε­λί­ξε­ων ανά κλά­δο, αλλά και ανά εργα­σια­κό χώρο ή κοι­νω­νι­κό πρόβληµα.

Η εκπαίδευση και η ανάπτυξη των στελεχών
γίνονται κομβικό ζήτημα για την πορεία και
την επαναστατική εξέλιξη του Κόμματος

13. Η ΚΕ συνο­λι­κά συγκε­ντρώ­νει την προ­σο­χή της κάθε φορά στα στρα­τη­γι­κά καθή­κο­ντα του Κόµµα­τος, επε­ξερ­γά­ζε­ται την πολι­τι­κή του σε κάθε φάση και στι­γµή, επι­διώ­κει να προ­σα­ρµό­ζει δηµιουρ­γι­κά τη δρά­ση της µε βάση την επι­και­ρό­τη­τα, χωρίς να εγκα­τα­λεί­πει την κύρια και βασι­κή γρα­µµή δρά­σης και του συνο­λι­κό­τε­ρου σχε­δια­σµού της. Σε πολύ µεγα­λύ­τε­ρο βαθµό σε σχέ­ση µε παλιό­τε­ρα, έχει ξεπε­ρά­σει την αδυ­να­µία που εντο­πι­ζό­ταν, να απορ­ρο­φά­ται από την καθη­µε­ρι­νό­τη­τα και την πίε­ση που αντι­κει­µε­νι­κά αυτή ασκεί.

Ταυ­τό­χρο­να, όµως, παρα­µέ­νουν προ­βλή­µα­τα και αδυ­να­µί­ες στη δια­χεί­ρι­ση αυτού του προ­βλή­µα­τος, που είναι σε βάρος της σχε­δια­σµέ­νης δου­λειάς µε στό­χο την ιδε­ο­λο­γι­κο­πο­λι­τι­κή και οργα­νω­τι­κή ισχυ­ρο­ποί­η­ση του Κόµµα­τος µε όρους υπο­δο­µής και προ­ο­πτι­κής. Το πρό­βλη­µα αυτό συνα­ντιέ­ται και στα Τµή­µα­τα της ΚΕ και στο ΚΣ της ΚΝΕ, όµως µε µεγα­λύ­τε­ρη έντα­ση και σε µεγα­λύ­τε­ρη έκτα­ση συνα­ντιέ­ται όσο πάµε προς τα κάτω, στις Επι­τρο­πές Περιο­χής, πολύ περισ­σό­τε­ρο στα Γρα­φεία και τις Τοµε­α­κές Επι­τρο­πές. Τόσο τα µέλη της ΚΕ όσο και τα υπό­λοι­πα στε­λέ­χη που συµµε­τέ­χουν στα Όργα­να δεν µπό­ρε­σαν να συν­δέ­σουν τη µελέ­τη κι επε­ξερ­γα­σία ζητη­µά­των που κάθε φορά συζη­τιού­νται µε την ανα­πό­σπα­στη σε κάθε συνε­δρί­α­ση συζή­τη­ση των προ­βλη­µά­των καθοδήγησης.

Σήµε­ρα, είναι κρί­σι­µο ζήτη­µα, απο­κτά προ­τε­ραιό­τη­τα, το να ξεπε­ρα­στεί η αδυ­να­µία της ΚΕ και από τη σκο­πιά της µελέ­της, αλλά και του τρό­που καθο­δή­γη­σης, να βοη­θά και να καθο­δη­γεί απο­τε­λε­σµα­τι­κά τη δια­δι­κα­σία ανά­πτυ­ξης και ανά­δει­ξης στε­λε­χών, ιδιαί­τε­ρα από την εργα­τι­κή τάξη, επί­σης νέων σε ηλι­κία, καθώς και γυναικών.

Οπωσ­δή­πο­τε, όλα αυτά τα τελευ­ταία χρό­νια έχου­µε εκτε­τα­µέ­νη ανά­δει­ξη νέων στε­λε­χών, βασι­κά από την ΚΝΕ που περ­νά­νε στο Κόµµα. Στε­λέ­χη που έδω­σαν ώθη­ση στη δου­λειά του Κόµµα­τος, στε­λέ­χω­σαν καθο­δη­γη­τι­κά όργα­να όλων των επι­πέ­δων, Τµή­µα­τα της ΚΕ, ανέ­λα­βαν δου­λειά στο κίνη­µα. Είναι σηµα­ντι­κή η ανα­νέ­ω­ση στε­λε­χών στα περισ­σό­τε­ρα καθο­δη­γη­τι­κά όργα­να, ειδι­κά των µεγά­λων αστι­κών κέντρων. Αρκε­τά στε­λέ­χη έχουν ανα­λά­βει σηµα­ντι­κές καθο­δη­γη­τι­κές ευθύ­νες, έχουν δεί­ξει ικα­νό­τη­τες και απαι­τεί­ται ένα ικα­νό χρο­νι­κό διά­στη­µα για να εξε­λι­χθούν, να ανα­πτύ­ξουν τις δυνα­τό­τη­τές τους. Αρκε­τά στε­λέ­χη έχουν ανα­δει­χτεί χωρίς κατα­κτη­µέ­νη τη συσ­σω­ρευ­µέ­νη πεί­ρα της συν­δυα­σµέ­νης συν­δι­κα­λι­στι­κής µε την κοµµα­τι­κή πολι­τι­κή παρέ­µβα­ση, µε µετρή­σι­µο δεί­κτη τη στρα­το­λο­γία και την κοµµα­τι­κή οικο­δό­µη­ση, τις ανά­γκες βαθύ­τε­ρης θεω­ρη­τι­κής, ιδε­ο­λο­γι­κής κατάρτισης.

Να µη διστά­σου­µε να διορ­θώ­σου­µε σε πολ­λές περι­πτώ­σεις τη διά­τα­ξη των στε­λε­χών, για να µπο­ρεί ο κατα­µε­ρι­σµός των Οργά­νων να είναι απο­δο­τι­κός. Όσο είναι δυνα­τό να απο­φεύ­γε­ται η πολυ­χρέ­ω­ση που οδη­γεί σε κατα­κε­ρµα­τι­σµό, προ­χει­ρό­τη­τα στην οργα­νω­τι­κή δου­λειά, ακό­µα και µε χρε­ώ­σεις που δεν συν­δυά­ζο­νται, µε απο­τέ­λε­σµα την επι­φα­νεια­κή ενα­σχό­λη­ση µε τους τοµείς δουλειάς.

Η ανά­πτυ­ξη των στε­λε­χών ξεκι­νά­ει από την όσο γίνε­ται καλύ­τε­ρη γνώ­ση των προ­σω­πι­κών τους χαρα­κτη­ρι­στι­κών και των ιδιαί­τε­ρων δυνα­το­τή­των τους στην αξιο­ποί­η­ση και εξέ­λι­ξή τους µε κοµµα­τι­κά κρι­τή­ρια. Σήµε­ρα, χρειά­ζε­ται να ανα­πτύ­ξου­µε στε­λέ­χη πολύ­πλευ­ρα, χωρίς ισο­πε­δω­τι­κά κρι­τή­ρια, να παίρ­νου­µε υπό­ψη και τη φυσι­κή τους ηλι­κία, την πεί­ρα κ.λπ. Η προ­ε­τοι­µα­σία, όµως, πρέ­πει να έχει ενιαία χαρα­κτη­ρι­στι­κά, όπως η δια­µόρ­φω­ση ενός ορι­σµέ­νου επι­πέ­δου θεω­ρη­τι­κής µόρ­φω­σης, γνώ­σης των θέσε­ων και επε­ξερ­γα­σιών του Κόµµα­τος, που απο­τε­λούν και παρά­γο­ντα ιδε­ο­λο­γι­κο­πο­λι­τι­κής ενό­τη­τας και συνει­δη­τής συµφω­νί­ας. Ταυ­τό­χρο­να, για την ολό­πλευ­ρη ανά­πτυ­ξη των στε­λε­χών, έχει σηµα­σία η εναλ­λα­γή κατά δια­στή­µα­τα του κατα­µε­ρι­σµού καθη­κό­ντων, όχι µονι­µο­ποί­η­ση σε οργα­νω­τι­κή δου­λειά καθο­δή­γη­σης γενι­κών καθη­κό­ντων, αλλά εναλ­λα­γή και σε καθή­κο­ντα στο µαζι­κό κίνη­µα, στον ιδε­ο­λο­γι­κό τοµέα, σε άλλους τοµείς δράσης.

Ένα µεγά­λο µέρος στε­λε­χών ξεχω­ρί­ζει και συνε­χί­ζει να εξε­λίσ­σε­ται, χωρίς όµως να έχει προη­γη­θεί µια ολό­πλευ­ρη δια­δι­κα­σία προ­ε­τοι­µα­σί­ας τους στις σύγ­χρο­νες ανά­γκες καθο­δή­γη­σης, ή «ανα­δει­κνύ­ε­ται αυτό­µα­τα» λόγω ανά­γκης κάλυ­ψης κενών, χωρίς σχέ­διο, πρό­βλε­ψη και κατάλ­λη­λη προ­ε­τοι­µα­σία, ενώ τα κρι­τή­ρια δεν τηρού­νται ολο­κλη­ρω­µέ­να. Τα κρι­τή­ρια περιο­ρί­ζο­νται µόνο σε µια γενι­κή συµφω­νία µε το Πρό­γρα­µµα, την πολι­τι­κή του Κόµµα­τος, που βεβαί­ως είναι ανα­γκαί­ες προ­ϋ­πο­θέ­σεις, αλλά πρέ­πει να υπο­λο­γί­ζο­νται και άλλα χαρα­κτη­ρι­στι­κά. Για παρά­δει­γµα, να είναι όσο γίνε­ται µε βάση την πεί­ρα τους απαλ­λα­γµέ­να από µια τυπι­κή και ρου­τι­νιά­ρι­κη καθη­µε­ρι­νή διεκ­πε­ραί­ω­ση κοµµα­τι­κών ζητη­µά­των από τα γρα­φεία, η οποία συνή­θως περιο­ρί­ζε­ται στη µετά­δο­ση κατευ­θύν­σε­ων κι εντο­λών και το πολύ-πολύ φτά­νει σε έναν τυπι­κό κι επι­φα­νεια­κό έλεγ­χο απο­τε­λε­σµά­των της δρά­σης µας. Ο κοµµου­νι­στι­κός κατα­µε­ρι­σµός δου­λειάς δεν δια­χω­ρί­ζει τεχνη­τά την επι­τε­λι­κή από την εκτε­λε­στι­κή εργα­σία, αλλά απαι­τεί δια­λε­κτι­κό συν­δυα­σµό τους.

Σε συν­θή­κες µικρής απο­τε­λε­σµα­τι­κό­τη­τας της κοµµα­τι­κής δου­λειάς, περιο­ρι­σµέ­νης συµµε­το­χής λαϊ­κών δυνά­µε­ων στην οργα­νω­µέ­νη δρά­ση, είναι κρί­σι­µο να καλ­λιερ­γη­θεί ένα καθο­δη­γη­τι­κό πνεύ­µα ασυ­µβί­βα­στο µε τις δυσκο­λί­ες. Δεν είναι απλώς θέµα στιλ δου­λειάς. Βασί­ζε­ται πρώ­τα απ’ όλα στη µαχη­τι­κό­τη­τα των στε­λε­χών, που πηγά­ζει από τη γνώ­ση της κοµµου­νι­στι­κής θεω­ρί­ας, αλλά και από την ταξι­κή — κοι­νω­νι­κή πεί­ρα. Πάνω σε αυτήν τη βάση εδρά­ζο­νται ο µη συµβι­βα­σµός µε τις δυσκο­λί­ες και τις υπο­κει­µε­νι­κές αδυ­να­µί­ες, η διαρ­κής προ­σπά­θεια αξιο­ποί­η­σης όλων των δυνα­το­τή­των, η δηµιουρ­γι­κή υλο­ποί­η­ση των κατευ­θύν­σε­ων, η διαρ­κής ανη­συ­χία κι επα­γρύ­πνη­ση, η ανά­πτυ­ξη της αυτο­κρι­τι­κής αξιο­λό­γη­σης της δουλειάς.

Ιδιαί­τε­ρα ένας µεγά­λος αρι­θµός στε­λε­χών προ­ερ­χο­µέ­νων από την ΚΝΕ, που περ­νούν στο Κόµµα και ανα­λα­µβά­νουν ευθύ­νες στην καθο­δή­γη­ση και κυρί­ως στο µαζι­κό κίνη­µα, χρειά­ζε­ται πολύ­πλευ­ρη και συστη­µα­τι­κή βοή­θεια, αφού µέχρι τότε έχουν ελά­χι­στη πεί­ρα συµµε­το­χής από υπεύ­θυ­νη θέση στο κίνη­µα, καθώς και ιδε­ο­λο­γι­κο­πο­λι­τι­κής δια­πά­λης σε αυτό, σε µια µαζι­κή οργά­νω­ση. Δεν έχουν πεί­ρα εργα­σια­κή ή συχνά είναι πολύ περιο­ρι­σµέ­νη. Άλλα στε­λέ­χη προ­έρ­χο­νται από το φοι­τη­τι­κό κίνη­µα, που όµως την τελευ­ταία δεκα­ε­τία χαρα­κτη­ρί­ζε­ται από απο­διορ­γα­νω­µέ­νες δια­δι­κα­σί­ες, ή δου­λεύ­ουν σε χώρους µε χαµη­λό ή ακό­µα και ανύ­παρ­κτο βαθµό συν­δι­κα­λι­στι­κής οργά­νω­σης, µε απο­τέ­λε­σµα να δυσκο­λεύ­ο­νται να απλώ­σουν τη δρά­ση ευρύ­τε­ρα, ιδιαί­τε­ρα σήµε­ρα που η πλειο­ψη­φία της νεο­λαί­ας έχει δυσκο­λί­ες να προ­σα­να­το­λι­στεί στη µαζι­κή πολι­τι­κή πάλη. Η βοή­θεια στα στε­λέ­χη που έχουν µια πιο άµε­ση σχέ­ση και πεί­ρα από τη δου­λειά στη νεο­λαία, µπο­ρεί να βελ­τιώ­σει σηµα­ντι­κά την κοµµα­τι­κή παρέ­µβα­ση ευρύ­τε­ρα στις νεα­ρές ηλι­κί­ες, στην καλύ­τε­ρη καθο­δή­γη­ση των δυνά­µε­ων της ΚΝΕ.

Η τόλµη στην ανά­δει­ξη νέων στε­λε­χών πρέ­πει να συν­δυά­ζε­ται µε συστη­µα­τι­κή δου­λειά για την ανά­πτυ­ξη εργα­τι­κών στε­λε­χών, ώστε η ταξι­κή τους προ­έ­λευ­ση να αξιο­ποι­η­θεί για την ωρί­µαν­σή τους, την ανά­δει­ξη των ικα­νο­τή­των τους, τη µαρ­ξι­στι­κή — λενι­νι­στι­κή κατάρ­τι­σή τους.

Η ΚΕ οφεί­λει να ανα­πτύ­ξει πιο απαι­τη­τι­κά κρι­τή­ρια για την από­δο­ση των στε­λε­χών, τόσο συλ­λο­γι­κά όσο και ατο­µι­κά, γεγο­νός φυσι­κά που προ­ϋ­πο­θέ­τει ότι δίνου­µε όλη την απαι­τού­µε­νη βοή­θεια, ώστε να µην ανα­πα­ρά­γε­ται ένας ανα­πο­τε­λε­σµα­τι­κός και ξεπε­ρα­σµέ­νος τρό­πος καθο­δή­γη­σης. Η ευθύ­νη της ΚΕ αφο­ρά ιδιαί­τε­ρα την προ­ε­τοι­µα­σία των στε­λε­χών της ΚΝΕ να περά­σουν στο Κόµµα, παίρ­νο­ντας υπό­ψη ότι έχουν αλλά­ξει αρνη­τι­κά οι συν­θή­κες ζωής (µεγά­λη ανερ­γία, δρα­µα­τι­κές αλλα­γές στις εργα­σια­κές σχέ­σεις, µεγα­λύ­τε­ρα οικο­γε­νεια­κά και προ­σω­πι­κά προ­βλή­µα­τα λόγω συν­θη­κών κ.λπ.). Έχουν αυξη­θεί οι πιέ­σεις από τις µεγά­λες σύγ­χρο­νες ανά­γκες, ενώ η ίδια η κατά­στα­ση του κινή­µα­τος, ο αρνη­τι­κός συσχε­τι­σµός, τα προ­βλή­µα­τα µειω­µέ­νης προ­σφο­ράς ορι­σµέ­νων κοµµα­τι­κών µελών και κάποιων στε­λε­χών προ­σθέ­τουν στα άλλα κοµµα­τι­κά στε­λέ­χη φόρ­το πρα­κτι­κών καθηκόντων.

Το Κόµµα έχει καθή­κον να δια­παι­δα­γω­γεί τις δυνά­µεις που σε συν­θή­κες επα­να­στα­τι­κής κατά­στα­σης θα οδη­γή­σουν στην ανα­τρο­πή της αστι­κής εξου­σί­ας, στη σοσια­λι­στι­κή οικο­δό­µη­ση. Προ­ε­τοι­µά­ζει το αύριο και αυτό ακρι­βώς καθο­ρί­ζει και τη δια­δο­χι­κό­τη­τα των γενε­ών και των στελεχών.

14. Πρέ­πει να κατα­πο­λε­µη­θεί δρα­στι­κά πλέ­ον µια εδραιω­µέ­νη από παλιά αντί­λη­ψη, που, στο όνο­µα των πιε­στι­κών οργα­νω­τι­κών καθη­κό­ντων, δεν υπάρ­χει ιδιαί­τε­ρη φρο­ντί­δα για ανά­πτυ­ξη και ειδί­κευ­ση στε­λε­χών στην ιδε­ο­λο­γι­κή δου­λειά, στε­λε­χών που δια­σφα­λί­ζουν γενι­κό­τε­ρα τον ουσια­στι­κό κατα­µε­ρι­σµό και την ανα­γκαία επι­τε­λι­κό­τη­τα στη δου­λειά των καθο­δη­γη­τι­κών οργά­νων, στη βοή­θεια στην ΚΝΕ, στην κοµµα­τι­κή δια­λε­κτι­κή — υλι­στι­κή έρευ­να, στη θεω­ρη­τι­κή και επι­στη­µο­νι­κή δου­λειά. Σε αυτήν να εντα­χθούν τα εκα­το­ντά­δες στε­λέ­χη που κάνουν µετα­πτυ­χια­κές, διδα­κτο­ρι­κές εργα­σί­ες, αλλά και στε­λέ­χη προ­ερ­χό­µε­να από την εργα­τι­κή τάξη, από λαϊ­κές οικο­γέ­νειες, µε πεί­ρα στην ταξι­κή πάλη, δοκι­µα­σµέ­να και στη δου­λειά των Οργα­νώ­σε­ων. Οι τρέ­χου­σες ανά­γκες δεν πρέ­πει να φέρ­νουν σε δεύ­τε­ρη µοί­ρα την ανά­γκη να δια­τί­θε­νται στε­λέ­χη για να απο­κτή­σουν θεω­ρη­τι­κή µόρ­φω­ση µέσα από το κοµµα­τι­κό εκπαι­δευ­τι­κό σύστη­µα. Είναι καθή­κον υπο­δο­µής, ιδιαί­τε­ρης όµως βαρύ­τη­τας για τη δια­τή­ρη­ση και ανά­πτυ­ξη του επα­να­στα­τι­κού χαρα­κτή­ρα του Κόµµα­τος. Το ελλι­πές θεω­ρη­τι­κό επί­πε­δο αυξά­νει τη ρου­τί­να, την επα­να­λη­πτι­κό­τη­τα χωρίς φαντα­σία, την πρα­κτι­κή σε βάρος της θεω­ρη­τι­κής δουλειάς.

15. Είναι αδια­µφι­σβή­τη­το γεγο­νός ότι σε όλα τα Όργα­να του Κόµµα­τος, από τα κάτω µέχρι τα πάνω, βασι­κό ρόλο παί­ζει ο Γρα­µµα­τέ­ας κάθε Οργά­νου, αφού αυτός είναι που έχει τη γενι­κό­τε­ρη ευθύ­νη, δίνει τον τόνο στον προ­σα­να­το­λι­σµό, στη βάση των συλ­λο­γι­κών απο­φά­σε­ων των Οργά­νων. Αυτο­νό­η­το πρέ­πει να θεω­ρεί­ται το καθή­κον να γίνε­ται όλο και πιο πολύ­πλευ­ρος, πιο απο­τε­λε­σµα­τι­κός. Είναι ατο­µι­κή ευθύ­νη, αλλά και σε αυτό έχει ανά­γκη και τη βοή­θεια. Ο Γρα­µµα­τέ­ας πρέ­πει να έχει επί­γνω­ση των ελλεί­ψε­ών του, να στη­ρί­ζε­ται στη γνώ­µη και την πεί­ρα των άλλων στε­λε­χών που είναι σχε­τι­κά πιο εξει­δι­κευ­µέ­να σε τοµείς δουλειάς.

Ο ρόλος πιο ειδι­κά των Γρα­µµα­τέ­ων των Επι­τρο­πών Περιο­χής και των Τοµε­α­κών Επι­τρο­πών είναι σηµα­ντι­κός για να λει­τουρ­γεί ο κατα­µε­ρι­σµός, για την αξιο­ποί­η­ση όλων των κρί­κων, για την ουσια­στι­κή λει­τουρ­γία του Οργά­νου από την άπο­ψη προ­σα­να­το­λι­σµού, θεµα­το­λο­γί­ας, προ­ε­τοι­µα­σί­ας, χρό­νου συζή­τη­σης, ενθάρ­ρυν­σης γρα­ψί­µα­τος, αρθρο­γρα­φί­ας από στε­λέ­χη, ανα­βά­θµι­σης της οργα­νω­µέ­νης αυτο­µόρ­φω­σης, προ­σπά­θειας γενί­κευ­σης της πεί­ρας. Χρειά­ζε­ται να µπαί­νουν µπρο­στά στην πολι­τι­κή δρα­στη­ριό­τη­τα, να εξα­σφα­λί­ζουν τον συλ­λο­γι­κό έλεγ­χο, αξιο­ποιώ­ντας στα­θε­ρά τη µορ­φή της ατο­µι­κής συνερ­γα­σί­ας µε τα στε­λέ­χη. Να µη µένουν µόνο στη βδο­µα­διά­τι­κη συνε­δρί­α­ση, να απο­κτά­νε εικό­να σε µεγα­λύ­τε­ρο βάθος, να γίνο­νται πιο ικα­νοί στην εξει­δί­κευ­ση, στον σχε­δια­σµό και τη γνώ­ση του χώρου ευθύ­νης, των κινη­µά­των, για το πώς διε­ξά­γου­µε τη δια­πά­λη, πού ιεραρ­χού­µε στην περιο­χή, στον χώρο ευθύ­νης κάθε Τοµε­α­κής Επι­τρο­πής και ΚΟΒ.

Είναι σηµα­ντι­κό στους συντρό­φους που χρε­ώ­νο­νται ως Γρα­µµα­τείς Τοµε­α­κών Επι­τρο­πών να δίνε­ται ο απαι­τού­µε­νος χρό­νος για να γνω­ρί­σουν καλά την Οργά­νω­ση, να µη γίνο­νται απο­σπα­σµα­τι­κές αλλα­γές, αλλά να γίνε­ται και όσο το δυνα­τό πιο οργα­νω­µέ­να και προ­γρα­µµα­τι­σµέ­να εναλ­λα­γή καθη­κό­ντων για την πιο ολο­κλη­ρω­µέ­νη κοµµα­τι­κά ανά­πτυ­ξή τους, για την αντι­µε­τώ­πι­ση της τυπο­ποί­η­σης που συχνά παρατηρείται.

16. Απο­φα­σι­στι­κά να ξεπε­ρά­σου­µε το φαι­νό­µε­νο να υπάρ­χουν όργα­να που λει­τουρ­γούν ως συντο­νι­στι­κά Γρα­µµα­τέ­ων των αντί­στοι­χων Οργα­νώ­σε­ων. Το πρό­βλη­µα δεν είναι µόνο θέµα κατα­µε­ρι­σµού, αλλά και προ­σα­να­το­λι­σµού στη λει­τουρ­γία των Οργά­νων για τη συζή­τη­ση των τοµέ­ων δου­λειάς, των µετώ­πων πάλης, ανα­βα­θµί­ζο­ντας την ιδε­ο­λο­γι­κή συζή­τη­ση, ώστε να ανοί­γο­νται δρό­µοι, να δια­µορ­φώ­νο­νται προ­ϋ­πο­θέ­σεις για αξιο­ποί­η­ση κι εκπαί­δευ­ση συντρόφων.

Τα Όργα­να πρέ­πει να σχε­διά­ζουν καλά τη συζή­τη­ση θεµά­των, όχι διεκ­πε­ραιω­τι­κά — ενη­µε­ρω­τι­κά, να µη συσ­σω­ρεύ­ουν σε µια συνε­δρί­α­ση πολ­λά θέµα­τα. Να αξιο­ποιούν την αρθρο­γρα­φία της ΚΟΜΕΠ, προ­λό­γους εκδό­σε­ων, να οργα­νώ­νουν συζή­τη­ση πάνω σε εκδό­σεις ιδε­ο­λο­γι­κού — ιστο­ρι­κού περιε­χο­µέ­νου και µε αντί­στοι­χες τοποθετήσεις.

Με δεδο­µέ­νο ότι σε επί­πε­δο παρα­κά­τω Οργά­νων, κυρί­ως των Τοµε­α­κών, τα στε­λέ­χη εργά­ζο­νται και µε άσχη­µα και άστα­τα πολ­λές φορές ωρά­ρια, άρα αντι­κει­µε­νι­κά περιο­ρί­ζε­ται ο χρό­νος τους, η προ­ε­τοι­µα­σία τους για τέτοια παρα­κο­λού­θη­ση της δου­λειάς και για τις συνε­δριά­σεις, δεν µπο­ρεί στην πρά­ξη να ακυ­ρώ­νε­ται µέσω της πολυ­χρέ­ω­σης σε καθή­κο­ντα που απαι­τούν πολ­λή πρα­κτι­κή εργα­σία, µε απο­τέ­λε­σµα αυτή να προ­τι­µά­ται, λόγω της υπάρ­χου­σας µεγά­λης εξοι­κεί­ω­σης µε αυτόν τον τρό­πο δουλειάς.

Η ίδια η Γρα­µµα­τεία της ΚΕ να ξεπε­ρά­σει στη σύν­θε­ση και λει­τουρ­γία της τα χαρα­κτη­ρι­στι­κά συντο­νι­σµού της καθο­δή­γη­σης Οργα­νώ­σε­ων Περιο­χής. Στον κατα­µε­ρι­σµό των µελών να ανα­βα­θµι­στούν οι χρε­ώ­σεις σε τοµείς δου­λειάς σε µέτω­πα πάλης. Πολ­λά µέλη των Οργά­νων, πρώ­τα απ’ όλα τα µέλη της ΚΕ, αλλά και των Γρα­φεί­ων Περιο­χής, έχουν µεγά­λο φόρ­το δου­λειάς να εκπλη­ρώ­σουν, πολ­λά και δια­φο­ρε­τι­κά καθή­κο­ντα. Έτσι, δυσκο­λεύ­ε­ται η επι­κέ­ντρω­ση στο κύριο, η επι­τε­λι­κό­τη­τα της δου­λειάς, η πιο ουσια­στι­κή βοή­θεια στην ανά­πτυ­ξη των στε­λε­χών, µε προ­σω­πι­κή επαρ­κή βοή­θεια και συνερ­γα­σία. Ο όγκος των καθη­κό­ντων δηµιουρ­γεί ορι­σµέ­νες φορές ένα είδος κόπω­σης και από­σπα­σης από τη ζωντα­νή δου­λειά στις µάζες, που εµπο­δί­ζει την ανά­πτυ­ξη και ωρί­µαν­ση των στε­λε­χών. Κυρί­ως δυσκο­λεύ­ει στο να ανα­πτύσ­σο­νται πολύ­πλευ­ρα τα στε­λέ­χη, ανε­ξάρ­τη­τα από τις ιδιαί­τε­ρες χρεώσεις.

Για τα µέλη των Οργά­νων, από τη Γρα­µµα­τεία της ΚΕ έως τις Τοµε­α­κές Επι­τρο­πές, µε ευθύ­νη των Γρα­µµα­τέ­ων, να εξα­σφα­λί­ζε­ται συνο­λι­κή αντί­λη­ψη για όλες τις Οργα­νώ­σεις, πέραν δηλα­δή εκεί­νων που είναι στην άµε­ση ευθύ­νη του καθέ­να, πρά­γµα που σηµαί­νει περιο­δι­κό­τη­τα στην παρα­κο­λού­θη­ση των συνε­δριά­σε­ων των Τοµε­α­κών Επι­τρο­πών µιας Οργά­νω­σης Περιο­χής ή των ΓΣ των ΚΟΒ µιας Τοµε­α­κής Οργά­νω­σης. Αυτό αφο­ρά και όλα τα µέλη της ΚΕ καθώς και µέλη βασι­κών Τµη­µά­των του­λά­χι­στον της ΚΕ.

Επείγουσα ανάγκη να ενισχυθεί το ιδεολογικό
στοιχείο στη λειτουργία όλων των καθοδηγητικών οργάνων

17. Απο­φα­σι­στι­κός παρά­γο­ντας για την προ­ώ­θη­ση της στρα­τη­γι­κής µας µέσα από την καθη­µε­ρι­νή δρά­ση είναι να ενι­σχυ­θεί το ιδε­ο­λο­γι­κό στοι­χείο στην εσω­κο­µµα­τι­κή και ΚΝί­τι­κη λει­τουρ­γία, στη λει­τουρ­γία των καθο­δη­γη­τι­κών οργά­νων, έτσι ώστε να ανα­πτύσ­σε­ται σωστά η ιδε­ο­λο­γι­κή δια­πά­λη στο µαζι­κό κίνη­µα και βεβαί­ως στην αυτο­τε­λή δρά­ση του Κόµµα­τος. Από το ΠΓ και τη Γρα­µµα­τεία της ΚΕ να υπάρ­ξει άµε­ση και σε βάθος βοή­θεια προς την κατεύ­θυν­ση αυτή. Μόνον έτσι θα µπο­ρέ­σουν να βοη­θή­σουν απο­τε­λε­σµα­τι­κά και ουσια­στι­κά τον κρί­σι­µο καθο­δη­γη­τι­κό κρί­κο για τη βοή­θεια στις ΚΟΒ που είναι οι Τοµε­α­κές Επι­τρο­πές, όπου ακό­µα βασι­κά δυσκο­λευό­µα­στε, ζήτη­µα που είχε θέσει µε επι­τα­κτι­κό τρό­πο το 20ό Συνέδριο.

Έχουν γίνει ορα­τά βήµα­τα στη συζή­τη­ση στην ΚΕ των εξε­λί­ξε­ων και των προ­σα­ρµο­γών στις επε­ξερ­γα­σί­ες µας στα µέτω­πα πάλης, σε µια περί­ο­δο όπου συντε­λού­νται σοβα­ρές αλλα­γές. Έτσι ανε­βαί­νει η συλ­λο­γι­κό­τη­τα και εξα­σφα­λί­ζει ώστε όλα τα µέλη της ΚΕ να κατα­κτούν ένα ανα­γκαίο επί­πε­δο µαρ­ξι­στι­κής αντί­λη­ψης για τα βασι­κά ζητή­µα­τα της οικο­νο­µί­ας, τα προ­βλή­µα­τα της εργα­τι­κής τάξης, των αυτο­α­πα­σχο­λου­µέ­νων της πόλης και του χωριού, να κατα­κτιέ­ται η πιο βαθιά γνώ­ση µέσα από τη συζή­τη­ση των αστι­κών και οπορ­του­νι­στι­κών ιδε­ο­λο­γη­µά­των, ώστε να επι­και­ρο­ποιεί­ται και να βαθαί­νει το επί­πε­δο της καθοδήγησης.

Ωστό­σο, παρα­µέ­νει αδύ­να­µη η συλ­λο­γι­κή και σε βάθος κρι­τι­κή εξέ­τα­ση της πεί­ρας της ταξι­κής πάλης, της ιδε­ο­λο­γι­κο­πο­λι­τι­κής δια­πά­λης, της συσπεί­ρω­σης δυνά­µε­ων από τα κάτω µε βάση τη στρα­τη­γι­κή και τις βασι­κές επι­λο­γές του Κόµµα­τος, της πολι­τι­κής µας για κοι­νω­νι­κή συµµα­χία σε συν­δυα­σµό µε την ανά­πτυ­ξη της κοµµα­τι­κής οικοδόµησης.

Παρά το γεγο­νός ότι έχουν γίνει βήµα­τα στη συζή­τη­ση γύρω από τα παρα­πά­νω σε επι­µέ­ρους κινή­µα­τα, όπως αυτά των αυτο­α­πα­σχο­λου­µέ­νων στις πόλεις, των αγρο­τών βιο­πα­λαι­στών, των γυναι­κών των λαϊ­κών οικο­γε­νειών κ.λπ., καθυ­στε­ρεί η γενί­κευ­ση της πεί­ρας της ταξι­κής πάλης, των αγώ­νων κατά κλά­δο και τοµέα οικο­νο­µί­ας. Δεν έχουν περά­σει σε βάθος όλα τα συν­δυα­σµέ­να κρι­τή­ρια για τη δου­λειά µας στο εργα­τι­κό κίνη­µα που είχα­µε θέσει µε Απο­φά­σεις Συνε­δρί­ων και των Πανελ­λα­δι­κών Συν­δια­σκέ­ψε­ων για τη δου­λειά στην εργα­τι­κή τάξη και το κίνη­µά της. Οπωσ­δή­πο­τε σε αυτό έχει συντε­λέ­σει και το γεγο­νός ότι δεν κατα­φέ­ρα­µε να πρα­γµα­το­ποι­ή­σου­µε την Από­φα­ση του 20ού Συνε­δρί­ου για νέα Πανελ­λα­δι­κή Συν­διά­σκε­ψη για την ανα­σύ­ντα­ξη του εργα­τι­κού — συν­δι­κα­λι­στι­κού κινή­µα­τος, τη δου­λειά στην εργα­τι­κή τάξη και την κοι­νω­νι­κή συµµαχία.

18. Η σε βάθος προ­ε­τοι­µα­σία και η οργά­νω­ση της συζή­τη­σης, της πεί­ρας της ταξι­κής πάλης σε συν­δυα­σµό µε το πώς καθο­δη­γού­µε, πώς προ­σα­να­το­λί­ζου­µε, ποια µέτρα παίρ­νου­µε συγκε­κρι­µέ­να, από την ίδια την ΚΕ, τα άλλα καθο­δη­γη­τι­κά όργα­να και τις κεντρι­κές Κοµµα­τι­κές Οµά­δες, θα συµβά­λουν στη µεγα­λύ­τε­ρη συµµε­το­χή στον προ­βλη­µα­τι­σµό και τη συζή­τη­ση όλων των µελών της ΚΕ καθώς και των άλλων καθο­δη­γη­τι­κών στε­λε­χών σε όλα τα Όργανα.

Βασι­κό εµπό­διο στην ολό­πλευ­ρη ανά­πτυ­ξη της καθο­δη­γη­τι­κής ικα­νό­τη­τας είναι η µονο­µέ­ρεια πολ­λών καθο­δη­γη­τι­κών στε­λε­χών, η οποία σε σηµα­ντι­κό βαθµό οφεί­λε­ται στην απο­κλει­στι­κή ενα­σχό­λη­ση µε βάση τον συγκε­κρι­µέ­νο κατα­µε­ρι­σµό της χρέ­ω­σης δου­λειάς, µε απο­τέ­λε­σµα να µη γνω­ρί­ζουν τη συλ­λο­γι­κή δου­λειά του Οργά­νου όπου ανή­κουν, αλλά και άλλες πλευ­ρές της καθη­µε­ρι­νής πολύ­πλο­κης εξέ­λι­ξης της ταξι­κής πάλης, ακό­µα και της τρέ­χου­σας πολι­τι­κής αντι­πα­ρά­θε­σης. Είναι φαι­νό­µε­νο που συνα­ντά­ται σε όλους τους τοµείς δου­λειάς, αλλά ιδιαί­τε­ρη βοή­θεια χρειά­ζο­νται στε­λέ­χη µας χρε­ω­µέ­να στο κίνηµα.

Παρα­µέ­νει σηµα­ντι­κή αδυ­να­µία µέλη της ΚΕ ως Γρα­µµα­τείς Περιο­χής, καθο­δη­γη­τές σηµα­ντι­κών Οργα­νώ­σε­ων, να τοπο­θε­τού­νται, γενι­κεύ­ο­ντας συµπε­ρά­σµα­τα ιδε­ο­λο­γι­κο­πο­λι­τι­κής πάλης, είτε γενι­κά είτε σε µέτω­πα πάλης, συµπε­ρά­σµα­τα από τη βελ­τί­ω­ση του συσχε­τι­σµού δυνά­µε­ων σε εργα­τι­κές οργα­νώ­σεις, ενώ­σεις αυτο­α­πα­σχο­λου­µέ­νων, αγρο­τι­κούς συλ­λό­γους, σε µαθη­τές και φοι­τη­τές, στη συσπεί­ρω­ση γυναι­κών στους συλ­λό­γους και οµά­δες της ΟΓΕ. Επί­σης, να γενι­κεύ­ουν συµπε­ρά­σµα­τα από την παρέ­µβα­σή µας και τη δια­πά­λη σε αστι­κούς θεσµούς, Τοπι­κής και Περι­φε­ρεια­κής Διοί­κη­σης, στη Βου­λή, στα ΑΕΙ ή άλλες βαθµί­δες σχο­λι­κής εκπαί­δευ­σης κ.λπ., αλλά και τη δια­πά­λη για την κοι­νω­νι­κή θέση της γυναί­κας, τις θεω­ρί­ες περί «κοι­νω­νι­κού φύλου» και άλλα µέτω­πα πάλης, όπως τα ναρ­κω­τι­κά, η προ­στα­σία του περι­βάλ­λο­ντος κ.λπ.

Θα πρέ­πει να ξεπε­ρα­στεί ο διστα­γµός για οµι­λία στα Όργα­να, λόγω αµφι­βο­λί­ας για τη συµβο­λή στην επε­ξερ­γα­σία εµπλου­τι­σµού ή και βελ­τί­ω­σης, ή όπου εκτι­µά­ται διόρ­θω­σης των θεµά­των που τίθε­νται από τις ειση­γή­σεις του ΠΓ ή άλλων Οργά­νων. Να ανα­πτυ­χθεί πρώ­τα απ’ όλα από τα µέλη της ΚΕ η ικα­νό­τη­τα γενί­κευ­σης της πεί­ρας από τη δρά­ση, όσο το δυνα­τό πιο αντι­κει­µε­νι­κά, χωρίς ωραιο­ποι­ή­σεις ή µηδε­νι­στι­κή στά­ση. Πρό­κει­ται για ικα­νό­τη­τα που προ­ϋ­πο­θέ­τει κρι­τι­κή και αυτο­κρι­τι­κή τόλµη, συλ­λο­γι­κό­τη­τα, άµε­ση επα­φή όλων µε κινη­µα­τι­κές δια­δι­κα­σί­ες και µε δια­φο­ρε­τι­κά αντι­προ­σω­πευ­τι­κά τµή­µα­τα, όσο το δυνα­τό, εργα­τι­κών — λαϊ­κών δυνάµεων.

Είναι ζητή­µα­τα που µας αφο­ρούν όλους και όλες. Η κρι­σι­µό­τη­τά τους δεν φαί­νε­ται βέβαια σε σχε­τι­κά οµα­λές συν­θή­κες, όπως οι σηµε­ρι­νές, αλλά σε κρί­σι­µες κοµµα­τι­κές στι­γµές. Ιστο­ρι­κά τέτοια παρα­δεί­γµα­τα υπάρ­χουν αρκετά.

Έκφρα­ση των δυσκο­λιών της ΚΕ να µελε­τά ζητή­µα­τα καθο­δή­γη­σης και γενί­κευ­σης της πεί­ρας είναι ότι τα µέλη της, ιδιαί­τε­ρα όσα είναι χρε­ω­µέ­να στη δου­λειά των Οργα­νώ­σε­ων, δυσκο­λεύ­ο­νται να συµβά­λουν µε αρθο­γρα­φία που θα εφο­δί­α­ζε µε πεί­ρα άλλα στε­λέ­χη της καθο­δή­γη­σης των Οργα­νώ­σε­ων και του εργα­τι­κού συν­δι­κα­λι­στι­κού, ευρύ­τε­ρα µαζι­κού κινή­µα­τος. Χρειά­ζε­ται να συνει­δη­το­ποι­η­θεί ότι η µελέ­τη και γενί­κευ­ση της πεί­ρας µέσω αρθρο­γρα­φί­ας, ειδι­κά σε ζητή­µα­τα καθο­δή­γη­σης, είναι βασι­κή πλευ­ρά για την ανά­πτυ­ξη και ολο­κλή­ρω­ση των στε­λε­χών. Υπάρ­χει ανά­γκη πιο σφαι­ρι­κής γνώ­σης όλης της κοµµα­τι­κής δρά­σης από τα µέλη της ΚΕ κι όχι µόνο µε βάση τη χρέ­ω­σή τους.

19. Η εκπαί­δευ­ση στην ανά­δει­ξη ιδε­ο­λο­γι­κών και στρα­τη­γι­κών πλευ­ρών κάθε πολι­τι­κού και µαζι­κού καθή­κο­ντος απαι­τεί τον ανά­λο­γο χρό­νο και προ­ε­τοι­µα­σία συζή­τη­σης σε κάθε καθο­δη­γη­τι­κό όργα­νο. Απαι­τεί συλ­λο­γι­κό­τη­τα στην προ­ε­τοι­µα­σία τέτοιας συζή­τη­σης και όχι να αφή­νε­ται λίγο ως πολύ –όπως συµβαί­νει– σε κάποιους «ειδι­κούς» ή µε βάση µόνο τις χρε­ώ­σεις του καθε­νός και της καθε­µιάς. Απαι­τεί µεγά­λη προ­σπά­θεια το στέ­λε­χος να ανα­τρέ­χει στη θεω­ρία, στην ιστο­ρι­κή πεί­ρα, στη µελέ­τη θεω­ρη­τι­κών θέσε­ων και ιδε­ών του ταξι­κού αντι­πά­λου και όχι απλά και µόνο στα στοι­χεία της δια­πά­λης όπως άµε­σα εκδη­λώ­νο­νται σε διά­φο­ρους µαζι­κούς φορείς των κινη­µά­των. Βέβαια, απαι­τεί και κατάλ­λη­λες χρε­ώ­σεις µέσα σε κάθε Όργα­νο για τη συστη­µα­τι­κή τέτοια παρα­κο­λού­θη­ση, εµβά­θυν­ση κι επε­ξερ­γα­σία των θέσε­ών µας και όχι µόνο ή κυρί­ως των αιτη­µά­των πάλης ή κάποιου προ­γρά­µµα­τος παρε­µβά­σε­ων, όσο κι αν είναι απα­ραί­τη­τα και αυτά να γίνονται.

Απαι­τεί στα­δια­κά να κατα­κτώ­νται η ικα­νό­τη­τα και η µεθο­δο­λο­γία για τη βοή­θεια όλων των καθο­δη­γη­τι­κών οργά­νων να συζη­τούν ουσια­στι­κά κάθε δρά­ση στο κίνη­µα, στα µέτω­πα πάλης, να φωτί­ζουν ιδε­ο­λο­γι­κο­πο­λι­τι­κά τα κύρια ζητή­µα­τα, τις αντι­θέ­σεις και συγκρού­σεις συµφε­ρό­ντων, τη ρίζα των προ­βλη­µά­των, τις θέσεις των άλλων πολι­τι­κών δυνά­µε­ων, να δεί­χνουν τη λύση τους. Να βρί­σκο­νται επο­µέ­νως, σε σύγκρου­ση και ρήξη µε τις αστι­κές και οπορ­του­νι­στι­κές από­ψεις, δεµέ­να όλα αυτά µε τη σοσια­λι­στι­κή — κοµµου­νι­στι­κή αναγκαιότητα.

Το ΠΓ πιο συχνά και για περισ­σό­τε­ρα θέµα­τα ιδε­ο­λο­γι­κά, κινη­µά­των, ζητή­µα­τα λει­τουρ­γί­ας, έπρε­πε να προ­γρα­µµα­τί­ζει συζή­τη­ση στην ΚΕ, έστω κι αν αυτό επι­βά­ρυ­νε τις συνε­δριά­σεις της. Στην ίδια την ΚΕ θα πρέ­πει να ενι­σχυ­θεί το στοι­χείο της προ­σω­πι­κής ευθύ­νης όλων των µελών της για την επε­ξερ­γα­σία των Απο­φά­σε­ων, για τον έλεγ­χο και την προ­ώ­θη­σή τους, για όλα τα ζητή­µα­τα του Κόµµατος.

Να δοθεί ώθηση στη βελτίωση της καθοδηγητικής
δράσης και λειτουργίας των Επιτροπών Περιοχής
και των Τομεακών Επιτροπών

20. Έχου­µε περι­θώ­ρια για αισθη­τή ενδυ­νά­µω­ση της ιδε­ο­λο­γι­κής, πολι­τι­κής και οργα­νω­τι­κής δου­λειάς του Κόµµα­τος, δίνο­ντας παρα­πέ­ρα ώθη­ση σε στοι­χεία βελ­τί­ω­σης του επι­πέ­δου της καθο­δη­γη­τι­κής δρά­σης και λει­τουρ­γί­ας των Επι­τρο­πών Περιο­χής, ενι­σχύ­ο­ντας κυρί­ως την καθο­δή­γη­ση των Γρα­φεί­ων Περιο­χής και των Τοµε­α­κών Επι­τρο­πών. Τα καθο­δη­γη­τι­κά όργα­να, παλεύ­ο­ντας γρή­γο­ρα να αντι­µε­τω­πί­σουν σύν­θε­τα ζητή­µα­τα σε εξε­λισ­σό­µε­νες οικο­νο­µι­κές, πολι­τι­κές, κοι­νω­νι­κές εξε­λί­ξεις, δοκι­µά­στη­καν σε µάχες που είχαν µεγά­λες ιδε­ο­λο­γι­κές και πολι­τι­κές απαι­τή­σεις στη διε­ξα­γω­γή τους, στην οργά­νω­ση και υλο­ποί­η­ση της πολι­τι­κής δρά­σης. Είναι πιο δου­λε­µέ­νη η πεί­ρα από την προ­σπά­θεια συσπεί­ρω­σης δυνά­µε­ων γύρω από το Κόµµα.

Στη βελ­τί­ω­ση της καθο­δη­γη­τι­κής µας δου­λειάς συνέ­βα­λαν: Η συζή­τη­ση Απο­φά­σε­ων της ΚΕ, άλλων σηµα­ντι­κών επε­ξερ­γα­σιών. Η ολο­κλή­ρω­ση των εορ­τα­σµών των 100 χρό­νων. Η πιο τακτι­κή θεµα­τι­κή συζή­τη­ση για τα µέτω­πα της πάλης. Η επε­ξερ­γα­σία της πεί­ρας από µια σει­ρά µάχες, πανελ­λα­δι­κές ή τοπι­κές, από παρε­µβά­σεις σε χώρους δου­λειάς, από αρχαι­ρε­σί­ες, επε­ξερ­γα­σία που βοη­θά­ει, ιδιαί­τε­ρα όταν συστη­µα­το­ποιεί­ται µε στα­θµούς ελέγ­χου σε επί­πε­δο τρι­µή­νου και εξα­µή­νου. Η συζή­τη­ση σε θέµα­τα που αφο­ρούν το ιδε­ο­λο­γι­κό και πολι­τι­κό µέτω­πο της παρέ­µβα­σής µας στην εργα­τι­κή τάξη ενι­σχύ­θη­κε, µε δια­φο­ρο­ποι­ή­σεις από Οργά­νω­ση σε Οργά­νω­ση, αν και το βασι­κό πρό­βλη­µα είναι ότι το επί­πε­δο και το βάθος του προ­βλη­µα­τι­σµού για την πορεία της ταξι­κής πάλης δεν αντα­πο­κρί­νο­νται πάντα σε αυτό που αντι­µε­τω­πί­ζου­µε. Υπάρ­χουν περι­θώ­ρια σηµα­ντι­κής βελ­τί­ω­σης στο πώς δου­λεύ­ου­µε εύστο­χα και συστη­µα­τι­κά µε τις θέσεις µας, το πόσο πετυ­χη­µέ­να διε­ξά­γου­µε την ιδε­ο­λο­γι­κή και πολι­τι­κή δια­πά­λη, πώς επε­ξερ­γα­ζό­µα­στε την επι­χει­ρη­µα­το­λο­γία, το πλαί­σιο, τους στό­χους και τις µορ­φές πάλης. Ανα­δει­κνύ­ε­ται η ανά­γκη πιο στα­θε­ρής και συλ­λο­γι­κής επε­ξερ­γα­σί­ας, ανταλ­λα­γής πεί­ρας στα κύρια ζητή­µα­τα που αφο­ρούν τη δρά­ση µας στο κίνη­µα και την οικο­δό­µη­ση του Κόµµα­τος, ώστε η ιδε­ο­λο­γι­κο­πο­λι­τι­κή παρέ­µβα­ση να απο­τε­λεί βασι­κή πλευ­ρά της καθη­µε­ρι­νής δρά­σης. Υπάρ­χουν ακό­µα µεγά­λα περι­θώ­ρια ώστε να ενι­σχυ­θούν η ευθύ­νη και η πρω­το­βου­λία κάθε Κοµµα­τι­κής Οργά­νω­σης στο σχε­δια­σµό δρά­σης για την άνο­δο της ταξι­κής πολι­τι­κής συνεί­δη­σης, της πάλης.

21. Στις Επι­τρο­πές Περιο­χής γίνε­ται προ­σπά­θεια να παρα­κο­λου­θη­θούν αστι­κοί σχε­δια­σµοί, παρε­µβά­σεις του αστι­κού κρά­τους και πιο ειδι­κά ζητή­µα­τα εξε­λί­ξε­ων σε συγκε­κρι­µέ­νους τοµείς της οικο­νο­µί­ας, κλά­δους, ανά εργα­σια­κό χώρο και περιο­χή. Αυτή η δου­λειά βοη­θά­ει στην πιο συγκε­κρι­µέ­νη και απο­δει­κτι­κή αντι­πα­ρά­θε­ση και προ­βο­λή, εκλα­ΐ­κευ­ση του Προ­γρά­µµα­τός µας, στην εξει­δί­κευ­ση της ιδε­ο­λο­γι­κής — πολι­τι­κής δια­πά­λης και στην επε­ξερ­γα­σία πλαι­σί­ων πάλης για τους φορείς του κινή­µα­τος. Να επι­µεί­νου­µε στην πιο ολο­κλη­ρω­µέ­νη γνώ­ση της ταξι­κής διάρ­θρω­σης κατά περιο­χή και πανελ­λα­δι­κά, των εξε­λί­ξε­ων σε οµί­λους, κλά­δους, µεγά­λες επι­χει­ρή­σεις, ώστε η κοµµα­τι­κή παρέ­µβα­ση σε όλα τα επί­πε­δα να γίνε­ται από τα καθο­δη­γη­τι­κά όργα­να και τις βασι­κές Κοµµα­τι­κές Οµά­δες συστη­µα­τι­κά σχε­δια­σµέ­νη, όχι απο­σπα­σµα­τι­κά. Υπάρ­χουν θετι­κά απο­τε­λέ­σµα­τα όπου έχουν γίνει σχε­δια­σµέ­νες παρε­µβά­σεις µπρο­στά σε σοβα­ρά ζητή­µα­τα, που αφο­ρούν την ποιό­τη­τα ζωής της εργα­τι­κής τάξης και των σύµµα­χων δυνά­µε­ων, για τη δια­µόρ­φω­ση θέσε­ων, διεκ­δι­κη­τι­κού πλαι­σί­ου και στό­χων πάλης.

Συνο­λι­κά τα βήµα­τα αυτά δεν αντα­πο­κρί­νο­νται στις απαι­τή­σεις που υπάρ­χουν για ολο­κλη­ρω­µέ­νη συζή­τη­ση από θεω­ρη­τι­κή — ιδε­ο­λο­γι­κή πλευ­ρά των θέσε­ών µας για όλα τα µέτω­πα πάλης, για τις επι­πτώ­σεις του καπι­τα­λι­στι­κού τρό­που παρα­γω­γής σε όλες τις πλευ­ρές της ζωής της εργα­τι­κής τάξης, κατά κατη­γο­ρία, φύλο, ηλι­κία κ.λπ. και από τη σκο­πιά της συµµα­χί­ας. Οι προ­σπά­θειες που έχουν γίνει δεν συνι­στούν µια συνο­λι­κή στρο­φή των καθο­δη­γη­τι­κών οργά­νων, ιδιαί­τε­ρα στις Τοµε­α­κές Επι­τρο­πές. Ακό­µα κι ένας πιο βελ­τιω­µέ­νος προ­σα­να­το­λι­σµός σε Τοµε­α­κές Επι­τρο­πές παρα­µέ­νει απο­σπα­σµα­τι­κός και δεν φτά­νει στις ΚΟΒ, ώστε να συµβά­λει στην καλύ­τε­ρη αφο­µοί­ω­ση των απο­φά­σε­ων, των κατευ­θύν­σε­ων, των ίδιων των θέσε­ών µας.

Το πρό­βλη­µα δεν είναι στε­νά οργα­νω­τι­κό, αλλά πρό­βλη­µα πιο εύστο­χου, στα­θε­ρού σχε­δια­σµού και καλής προ­ε­τοι­µα­σί­ας των συνε­δριά­σε­ων, έγκαι­ρης πρό­βλε­ψης και µελέ­της παρα­γό­ντων που σχε­τί­ζο­νται µε την πορεία της ταξι­κής πάλης, ουσια­στι­κής λει­τουρ­γί­ας των καθο­δη­γη­τι­κών οργά­νων, δου­λεύ­ο­ντας τις κεντρι­κές κατευ­θύν­σεις στον χώρο ευθύ­νης τους. Είναι λίγες οι Τοµε­α­κές Επι­τρο­πές που επε­ξερ­γά­ζο­νται στον προ­γρα­µµα­τι­σµό τους θεµα­το­λο­γία για τις ΚΟΒ για θέσεις του Κόµµα­τος, για θεω­ρη­τι­κά ή ιστο­ρι­κά ζητή­µα­τα, για τα µέτω­πα πάλης, για τη νεο­λαία του χώρου τους ή για συµπε­ρά­σµα­τα από παρε­µβά­σεις και µάχες που δόθη­καν. Οι περισ­σό­τε­ρες ΚΟΒ δεν εκτι­µούν τη δου­λειά τους µε µια συνέ­χεια από συνε­δρί­α­ση σε συνε­δρί­α­ση, ενώ οι θεµα­τι­κές συζη­τή­σεις κατά βάση εντάσ­σο­νται στα κεντρι­κά προ­γρα­µµα­τι­σµέ­να ιδε­ο­λο­γι­κά µαθήµατα.

Θετι­κή πεί­ρα υπάρ­χει εκεί όπου ο ίδιος ο Γρα­µµα­τέ­ας του Οργά­νου επι­µέ­νει για να λει­τουρ­γεί ουσια­στι­κά κι όχι τυπι­κά ο κατα­µε­ρι­σµός του Οργά­νου, να ενι­σχύ­ο­νται η συλ­λο­γι­κό­τη­τα, ο σχε­δια­σµός και η δου­λειά κάθε συντρό­φου στον τοµέα ευθύ­νης του. Ξεχω­ρί­ζει η ανά­γκη οι Γρα­µµα­τείς να έχουν στα­θε­ρό ενδια­φέ­ρον για να συζη­τιού­νται οι τοµείς δου­λειάς, όλα τα κινή­µα­τα, οι συσπει­ρώ­σεις, τα µέτω­πα πάλης, όχι ως καθή­κον οργά­νω­σης µιας εκδή­λω­σης αλλά ως προ­σπά­θεια παρέ­µβα­σης σε µη κοµµα­τι­κές δυνά­µεις, επε­ξερ­γα­σί­ας πλαι­σί­ου πάλης, ιδε­ο­λο­γι­κο­πο­λι­τι­κής δια­πά­λης στο κίνη­µα, τακτι­κής σε µαζι­κές οργα­νώ­σεις, ιδιαί­τε­ρα όπου υπάρ­χει αρνη­τι­κός συσχε­τι­σµός, σε συν­δυα­σµό µε την αυτο­τε­λή ιδε­ο­λο­γι­κο­πο­λι­τι­κή κοµµα­τι­κή παρέµβαση.

Τα θέµα­τα να προ­ε­τοι­µά­ζο­νται όσο το δυνα­τό πιο συλ­λο­γι­κά, από µια σύσκε­ψη στε­λε­χών ή τις βοη­θη­τι­κές επι­τρο­πές. Απο­τε­λεί ζήτη­µα προ­σα­να­το­λι­σµού η εκπαί­δευ­ση, η προ­ε­τοι­µα­σία, η αξιο­ποί­η­ση και συντρό­φων µε µικρό­τε­ρη πεί­ρα και πιο αδύ­να­τη ιδε­ο­λο­γι­κή συγκρό­τη­ση, ώστε να δηµιουρ­γού­νται προ­ϋ­πο­θέ­σεις να αντι­µε­τω­πί­ζε­ται η πολυχρέωση.

Στην πρά­ξη δεν έχει αντι­µε­τω­πι­στεί η καθο­δή­γη­ση βασι­κών τοµέ­ων δου­λειάς µε βοη­θη­τι­κές οµά­δες και επι­τρο­πές, σε όλες τις Επι­τρο­πές Περιο­χής και στις Τοµε­α­κές Επι­τρο­πές. Εκεί που τα έχου­µε κατα­φέ­ρει, έχουν ανοί­ξει δρό­µοι στον εµπλου­τι­σµό της καθο­δη­γη­τι­κής δου­λειάς, αλλά υπάρ­χει µεγά­λη ανο­µοιο­µορ­φία από Οργά­νω­ση σε Οργά­νω­ση. Να επι­µεί­νου­µε να συγκρο­τη­θούν σε όλα τα καθο­δη­γη­τι­κά όργα­να για όλους τους τοµείς µε επι­κε­φα­λής κατάλ­λη­λο στέ­λε­χος, µέλος του αντί­στοι­χου Οργά­νου. Αφού ορι­στούν, το πιο σηµα­ντι­κό είναι να καθο­δη­γη­θούν µε σχέ­διο και συνέ­χεια από το µέλος του Οργά­νου που έχει την ευθύ­νη. Χρειά­ζε­ται συγκε­κρι­µε­νο­ποί­η­ση του ρόλου τους, κατα­µε­ρι­σµός, σχε­δια­σµός µελέ­της θεµά­των κι εξα­σφά­λι­σης προ­ϋ­πο­θέ­σε­ων για να έχου­µε απο­τε­λέ­σµα­τα, συλ­λο­γι­κή βελ­τί­ω­ση, έλεγ­χος και βοή­θεια από το ίδιο το καθο­δη­γη­τι­κό όργα­νο που έχει την ευθύ­νη της ενί­σχυ­σης, ενθάρ­ρυν­σης, ανά­πτυ­ξης πνεύ­µα­τος πρωτοβουλίας.

22. Στη λει­τουρ­γία των Κοµµα­τι­κών Οργα­νώ­σε­ων δεν µπο­ρούν όλα να λύνο­νται από συνε­δρί­α­ση σε συνε­δρί­α­ση. Στις ειδι­κές συν­θή­κες της παν­δη­µί­ας, εκτός από τις δυσκο­λί­ες στη λει­τουρ­γία και τις συλ­λο­γι­κές δια­δι­κα­σί­ες των Οργα­νώ­σε­ων, εκτός από τις περιο­ρι­σµέ­νες αντι­κει­µε­νι­κά µαζι­κές εκδη­λώ­σεις και δρά­σεις του Κόµµα­τος και του κινή­µα­τος, εµφα­νί­στη­καν ορι­σµέ­να ποιο­τι­κά στοι­χεία της καθο­δη­γη­τι­κής δου­λειάς στην οργά­νω­ση που πρέ­πει να στα­θε­ρο­ποι­η­θούν και σε άλλες συν­θή­κες µη απα­γο­ρεύ­σε­ων, που η ίδια η πεί­ρα λέει ότι υπο­τι­µώ­νται, όπως: Οι συνερ­γα­σί­ες σε όλη την κλί­µα­κα και ιδιαί­τε­ρα µε τα µέλη της ΚΟΒ, η λει­τουρ­γία των ΚΟΒ και των Τµη­µά­των στις ΚΟΒ. Η ενη­µέ­ρω­ση για θέσεις και δρά­ση από τον Ριζο­σπά­στη. Η αρθρο­γρα­φία από στε­λέ­χη. Η πρω­το­βου­λία στην επι­κοι­νω­νία µε περί­γυ­ρο και η αξιο­ποί­η­ση όλων των µέσων επι­κοι­νω­νί­ας για προ­πα­γάν­δα. Ο σχε­δια­σµός και η ανα­βά­θµι­ση της αυτο­µόρ­φω­σης, η έντα­ση της ιδε­ο­λο­γι­κο­πο­λι­τι­κής συζή­τη­σης. Η στή­ρι­ξη στον σχε­δια­σµό δρά­σης των Γρα­φεί­ων των ΚΟΒ, για να µην «ξεπε­τά­νε» καθή­κο­ντα, να ανα­λα­µβά­νουν ευθύ­νη για οργά­νω­ση εκδη­λώ­σε­ων, οµι­λιών, παρε­µβά­σε­ων. Ο συντο­νι­σµός κλα­δι­κών — εδα­φι­κών δυνά­µε­ων για κινη­µα­τι­κές και κοµµα­τι­κές παρεµβάσεις.

Να συγκε­ντρώ­νου­µε την προ­σο­χή µας στο να φτά­νει το σύνο­λο των επε­ξερ­γα­σιών του Κόµµα­τος µέσα από ουσια­στι­κές δια­δι­κα­σί­ες τόσο στα καθο­δη­γη­τι­κά επι­τε­λεία όσο και στις ΚΟΒ, ενι­σχύ­ο­ντας το ιδε­ο­λο­γι­κό στοι­χείο, αξιο­ποιώ­ντας και την πεί­ρα κάθε Οργά­νω­σης. Στό­χος µας είναι να δού­µε πιο συστη­µα­τι­κή βελ­τί­ω­ση και να µην είναι κατά περί­πτω­ση τα θετι­κά παρα­δεί­γµα­τα. Δεν είναι εύκο­λο καθή­κον και δεν γίνε­ται να τα κατα­φέ­ρου­µε αν δεν εµπλου­τί­σου­µε την εσω­κο­µµα­τι­κή λει­τουρ­γία, αξιο­ποιώ­ντας µορ­φές και τρό­πους που δεν εξα­ντλού­νται στη συνε­δρί­α­ση, η οποία πρέ­πει να ανα­βα­θµι­στεί σε όλες τις Κοµµα­τι­κές Οργανώσεις.

Η καθο­δη­γη­τι­κή δου­λειά µπο­ρεί να στη­ρι­χτεί πιο οργα­νω­µέ­να και συντο­νι­σµέ­να, µε τακτι­κά ακτίφ υπεύ­θυ­νων τοµέ­ων δου­λειάς, Γρα­µµα­τέ­ων ΚΟΒ ή µελών Γρα­φεί­ων ΚΟΒ, επι­κε­φα­λής Κοµµα­τι­κών Οµά­δων, άλλων στε­λε­χών, που µπο­ρούν να γενι­κεύ­ουν την πεί­ρα, να ενο­ποιούν κατευ­θύν­σεις, να στη­ρί­ζουν τη χρέ­ω­ση στε­λε­χών µέσα από την ανταλ­λα­γή πεί­ρας και την αξιο­ποί­η­ση παρα­δει­γµά­των και συµπε­ρα­σµά­των, αξιο­ποιώ­ντας τα ντο­κου­µέ­ντα και τις απο­φά­σεις του Κόµµα­τος, αρθρο­γρα­φία του Ριζο­σπά­στη, της ΚΟΜΕΠ, τη θεω­ρία µας.

23. Χρειά­ζε­ται συνε­χής επα­γρύ­πνη­ση για την τήρη­ση των αρχών λει­τουρ­γί­ας και δρά­σης του Κόµµα­τος και της ΚΝΕ. Ιδιαί­τε­ρη προ­σο­χή χρειά­ζε­ται για να µη συγ­χέ­ο­νται οι συντρο­φι­κές σχέ­σεις που ανα­πτύσ­σο­νται στην κοµµα­τι­κή ζωή, µέσα στον σκλη­ρό αγώ­να που δίνου­µε, µε το πνεύ­µα φιλι­κό­τη­τας που οδη­γεί σε υπο­βά­θµι­ση της κρι­τι­κής, στον υπο­κει­µε­νι­σµό, στη δηµιουρ­γία προ­σω­πι­κού κύκλου επιρ­ρο­ής. Η ιδε­ο­λο­γι­κο­πο­λι­τι­κή ενό­τη­τα στο Κόµµα είναι κατα­κτη­µέ­νη σήµε­ρα περισ­σό­τε­ρο από κάθε προη­γού­µε­νη περί­ο­δο, όµως δεν πρέ­πει να εφησυχάζουµε.

Να µην ξεχνά­µε ότι αυτό εκτι­µού­σα­µε και άλλες φορές και σε διά­φο­ρες φάσεις, όµως αυτό που επι­βε­βαιώ­θη­κε είναι η εκτί­µη­ση ότι δεν πρέ­πει να υπάρ­χει κανέ­νας εφη­συ­χα­σµός. Η αντι­µε­τώ­πι­ση όποιων αρνη­τι­κών φαι­νο­µέ­νων πρέ­πει να είναι στα­θε­ρή, συγκε­κρι­µέ­νη, µε βάση το Κατα­στα­τι­κό µας και φρο­ντί­ζο­ντας πάντα να τηρού­νται όλες οι συλ­λο­γι­κές κοµµα­τι­κές δια­δι­κα­σί­ες, γεγο­νός που είναι οπωσ­δή­πο­τε πολύ σηµα­ντι­κό για την ίδια την καλή και σωστή λει­τουρ­γία των Οργά­νων και των ΚΟΒ.

Ο ρόλος των Τμημάτων της Κεντρικής Επιτροπής

24. Η ανα­γκαιό­τη­τα βοη­θη­τι­κών επι­τε­λεί­ων είναι εντο­πι­σµέ­νη, απο­δε­κτή και κατα­γε­γρα­µµέ­νη σε συνε­δρια­κές και άλλες Απο­φά­σεις της ΚΕ, όµως τα µέτρα υλο­ποί­η­σης είναι απο­σπα­σµα­τι­κά, η πρό­ο­δος που παρα­τη­ρεί­ται είναι αστα­θής, τα απο­τε­λέ­σµα­τα είναι ακό­µα περιο­ρι­σµέ­να. Κυρί­ως οφεί­λε­ται στην αδύ­να­τη και απο­σπα­σµα­τι­κή βοή­θεια που δίνε­ται από τα παρα­πά­νω καθο­δη­γη­τι­κά όργα­να προς τις βοη­θη­τι­κές επι­τρο­πές των παρα­κά­τω Οργά­νων. Για να αντα­πο­κρι­θεί η βοη­θη­τι­κή επι­τρο­πή χρειά­ζε­ται τη συνε­χή και ουσια­στι­κή βοή­θεια της καθοδήγησης.

Χρειά­ζε­ται πιο προ­σε­γµέ­νη στε­λέ­χω­ση των Τµη­µά­των της ΚΕ, ώστε η διά­θε­ση και η ικα­νό­τη­τα για τη µελε­τη­τι­κή εργα­σία να συν­δυά­ζο­νται µε το κοµµου­νι­στι­κό ατσά­λω­µα, στοι­χεία του οποί­ου είναι και η πρω­το­πό­ρα στά­ση στα γενι­κό­τε­ρα και τα πρα­κτι­κά καθή­κο­ντα των ΚΟΒ και ΟΒ, το συντρο­φι­κό ενδια­φέ­ρον για όλα τα προ­βλή­µα­τα που απα­σχο­λούν κάθε σύντρο­φο και συντρό­φισ­σα κ.ά.

Οπωσ­δή­πο­τε όλα τα παρα­πά­νω, σε πιο αυξη­µέ­νο βαθµό µάλι­στα, αφο­ρούν και τη σχέ­ση Κόµµα­τος — ΚΝΕ, τη σχέ­ση µετα­ξύ Τµη­µά­των της ΚΕ µε τα Τοµε­α­κά Συµβού­λια και τις ΟΒ Σπου­δά­ζου­σας, τόσο σε σχέ­ση µε το περιε­χό­µε­νο σπου­δών όσο και στη δια­πά­λη µε την αστι­κή ιδε­ο­λο­γία που δια­χέ­ε­ται µέσω του επι­στη­µο­νι­κού αντι­κει­µέ­νου. Αντί­στοι­χα και όσον αφο­ρά τη µέση εκπαίδευση.

Επί­σης, να αυξη­θεί το ενδια­φέ­ρον των αντί­στοι­χων Τµη­µά­των για το περιε­χό­µε­νο της εκπαί­δευ­σης στο Δηµο­τι­κό, για ζητή­µα­τα αγω­γής αλλά και υπο­δο­µών στην εκπαί­δευ­ση, συν­θή­κες εκπαί­δευ­σης, υγεί­ας, υγιει­νής δια­τρο­φής, δηµιουρ­γι­κής οργά­νω­σης και αξιο­ποί­η­σης του ελεύ­θε­ρου χρό­νου των παι­διών κ.ά. Συνο­λι­κά, να αυξη­θεί η ευθύ­νη για τα προ­βλή­µα­τα των µαθη­τι­κών ΟΒ και να οργα­νω­θεί συγκε­κρι­µέ­να η αντί­στοι­χη βοή­θεια προς αυτές.

25. Η καλή συνο­λι­κά στε­λέ­χω­ση των Τµη­µά­των της ΚΕ δια­µορ­φώ­νει προ­ϋ­πο­θέ­σεις και για την πιο ουσια­στι­κή βοή­θεια προς τις Οργα­νώ­σεις Περιο­χής και στο ΚΣ της ΚΝΕ.

Σε αυτήν την κατεύ­θυν­ση πρέ­πει να γίνουν πιο απο­φα­σι­στι­κά βήµα­τα. Ειδι­κό­τε­ρα, όσον αφο­ρά τα Τµή­µα­τα της ΚΕ, χρειά­ζε­ται συνο­λι­κά καλύ­τε­ρη στε­λέ­χω­σή τους. Στο κάθε Τµή­µα είναι κρί­σι­µο ζήτη­µα πλέ­ον, ανά­λο­γα µε το αντι­κεί­µε­νό του, η στε­λέ­χω­ση να συν­δυά­ζει τη µελε­τη­τι­κή ικα­νό­τη­τα µε την πεί­ρα από το κίνη­µα, δεδο­µέ­νου ότι πολ­λά Τµή­µα­τα έχουν στην ευθύ­νη τους την καθο­δή­γη­ση κεντρι­κών Κοµµα­τι­κών Οµά­δων µαζι­κών οργα­νώ­σε­ων. Ανά­λο­γη στε­λέ­χω­ση και ανα­νέ­ω­ση χρειά­ζο­νται οι κεντρι­κές Κοµµα­τι­κές Οµά­δες, κυρί­ως του εργα­τι­κού — συν­δι­κα­λι­στι­κού κινή­µα­τος που έχουν αυξη­µέ­νη πανελ­λα­δι­κή ευθύνη.

Αυτήν την τετρα­ε­τία έχει συσ­σω­ρευ­τεί αρκε­τή πεί­ρα θετι­κή από Τµή­µα­τα που συν­δύ­α­σαν έτσι τη δου­λειά. Έτσι µόνο µπο­ρεί να βελ­τιω­θεί η ικα­νό­τη­τα αντα­πό­κρι­σης πετυ­χη­µέ­να στην τρέ­χου­σα ιδε­ο­λο­γι­κο­πο­λι­τι­κή δια­πά­λη στο κίνη­µα, η επε­ξερ­γα­σία αιτη­µά­των πάλης.

Έχου­µε εντο­πί­σει την ανά­γκη καλύ­τε­ρης και ουσια­στι­κό­τε­ρης δια­τµη­µα­τι­κής συνερ­γα­σί­ας. Από το προη­γού­µε­νο Συνέ­δριο, έγι­ναν κάποια βήµα­τα, χωρίς να µπο­ρού­µε να εκτι­µή­σου­µε ότι αυτή στα­θε­ρο­ποι­ή­θη­κε και κατα­κτή­θη­κε. Με ευθύ­νη των µελών του ΠΓ βελ­τιώ­θη­κε η µετα­ξύ τους συνερ­γα­σία καθώς και µετα­ξύ των υπεύ­θυ­νων των Τµη­µά­των, βελ­τιώ­θη­κε η συνερ­γα­σία για παρα­τη­ρή­σεις σε επε­ξερ­γα­σί­ες, σε εκδό­σεις για ζητή­µα­τα συντο­νι­σµού των κινη­µά­των. Όµως ακό­µα δεν έχει εκφρα­στεί σε κοι­νούς προ­γρα­µµα­τι­σµούς — σχε­δια­σµούς που απαι­τούν και καλά οργα­νω­µέ­νες συνε­δριά­σεις Τµη­µά­των, κυρί­ως αυτών που εκπρο­σω­πού­νται σε δια­τµη­µα­τι­κές. Ακό­µα µεγα­λύ­τε­ρη συνερ­γα­σία Τµη­µά­των απαι­τεί­ται για την προ­ε­τοι­µα­σία και παρέ­µβα­ση για να πρα­γµα­το­ποι­η­θούν κοι­νές συνε­δριά­σεις ΔΣ φορέ­ων στους οποί­ους παλεύ­ου­µε για κοι­νή δρά­ση, για να γίνουν βήµα­τα κοι­νω­νι­κής συµµα­χί­ας. Επί­σης, χρειά­ζε­ται πιο στα­θε­ρή δια­τµη­µα­τι­κή συνερ­γα­σία για ζητή­µα­τα που σχε­τί­ζο­νται µε την ανα­πα­ρα­γω­γή της εργα­τι­κής δύνα­µης και την ποιό­τη­τα ζωής της εργα­τι­κής τάξης και των λαϊ­κών δυνάµεων.

Η βελ­τί­ω­ση αυτή µπο­ρεί να έχει την αντα­νά­κλα­σή της στη σχέ­ση των Τµη­µά­των µε τις Επι­τρο­πές Περιο­χής, αλλά και στην αύξη­ση του καθο­δη­γη­τι­κού ενδια­φέ­ρο­ντος και της µεγα­λύ­τε­ρης ενα­σχό­λη­σης από τους ίδιους τους Γρα­µµα­τείς Περιο­χής µε το αντι­κεί­µε­νο των Τµη­µά­των και τη συνερ­γα­σία µαζί τους. Ήδη σε όλα αυτά υπάρ­χει και θετι­κή και αρνη­τι­κή πεί­ρα από Τµήµατα.

Η ενί­σχυ­ση της µελε­τη­τι­κής δου­λειάς απαι­τεί­ται επει­γό­ντως για Τµή­µα­τα όπως της Εργα­τι­κής Συν­δι­κα­λι­στι­κής Δου­λειάς, της Υγεί­ας — Πρό­νοιας, κ.λπ. Θα πρέ­πει να αντι­µε­τω­πι­στεί η έλλει­ψη αντί­στοι­χων υπεύ­θυ­νων ή τµη­µά­των και οµά­δων δου­λειάς, όπως για θέµα­τα Ιστο­ρί­ας σε περιο­χές και σε µεγά­λες πόλεις µε αντί­στοι­χα πανε­πι­στη­µια­κά ιδρύµατα.

26. Από τώρα πρέ­πει να ξεκι­νή­σει από τα πάνω, από το ΠΓ και τη Γρα­µµα­τεία, ο σχε­δια­σµός στε­λέ­χω­σης Τµη­µά­των ΚΕ, κεντρι­κών Κοµµα­τι­κών Οµά­δων µαζι­κών Οργα­νώ­σε­ων και Οργά­νων µέχρι και τα Τοµε­α­κά Γρα­φεία, ώστε να υπάρ­ξει η καλύ­τε­ρη δυνα­τή διά­τα­ξη, υπο­λο­γί­ζο­ντας συν­δυα­σµέ­να την ανά­γκη εξει­δί­κευ­σης αλλά και πολυ­µέ­ρειας, το ιδε­ο­λο­γι­κό υπό­βα­θρο αλλά και την ανά­γκη από­κτη­σης οργα­νω­τι­κής πεί­ρας και πεί­ρας από το κίνη­µα, το κοµµου­νι­στι­κό ατσά­λω­µα αλλά και τις δια­φο­ρε­τι­κές αντι­κει­µε­νι­κές συν­θή­κες µέσα στις οποί­ες δια­µορ­φώ­νε­ται το πολύ­πλευ­ρο και µακρό­χρο­νο της κοµµου­νι­στι­κής δια­παι­δα­γώ­γη­σης, τη διά­θε­ση προ­σφο­ράς αλλά και τη βοή­θεια σε συντρό­φους και συντρό­φισ­σες που έχουν αντι­κει­µε­νι­κά προ­βλή­µα­τα χρό­νου, κυρί­ως προς τις µητέρες.

Η ανά­δει­ξη των στε­λε­χών µπο­ρεί να ξεκι­νά από τα κάτω, όµως ο σχε­δια­σµός στην ανά­πτυ­ξη των στε­λε­χών καθώς και στη διά­τα­ξή τους γίνε­ται κυρί­ως από τα πάνω.

Να δοθεί πιο άμεση βοήθεια στις
Κομματικές Οργανώσεις Βάσης (ΚΟΒ)

27. Είναι στην ευθύ­νη της ΚΕ να προ­σα­να­το­λί­σει και να βοη­θή­σει τις Επι­τρο­πές Περιο­χής και τα Τοµε­α­κά όργα­να, να προ­ε­τοι­µά­ζουν τις Συνε­λεύ­σεις των ΚΟΒ ώστε αυτές να είναι ζωντα­νές, δηµιουρ­γι­κές και πρα­κτι­κές στην εξέ­τα­ση της δου­λειάς και στις απο­φά­σεις. Μόνον έτσι καλ­λιερ­γεί­ται και η ανά­γκη να αγο­ρά­ζε­ται ο Ριζο­σπά­στης, η ΚΟΜΕΠ, το πολι­τι­κό — ιστο­ρι­κό — λογο­τε­χνι­κό βιβλίο, ο συν­δυα­σµός της θεω­ρη­τι­κής και πρα­κτι­κής δρά­σης, η συνε­χής άνο­δος του καθο­δη­γη­τι­κού ρόλου στο χώρο της ΚΟΒ. Πιο απο­φα­σι­στι­κά να αντι­µε­τω­πί­σου­µε µια δια­κύ­µαν­ση της ΚΟΒ, από τη θεω­ρη­τι­κή συζή­τη­ση σε γενι­κά ζητή­µα­τα ή το ιδε­ο­λο­γι­κό µάθη­µα στη ρου­τι­νιά­ρι­κη συνέ­λευ­ση µε ένα ηµε­ρο­λό­γιο εκδη­λώ­σε­ων και σκέ­της καθη­κο­ντο­λο­γί­ας που συνή­θως δια­µορ­φώ­νε­ται από τα παρα­πά­νω όργανα.

Ένα µεγά­λο µέρος των ΚΟΒ έχει πολύ λει­ψή εικό­να για το τι ζητή­µα­τα προ­ω­θεί, λύνει, σχε­διά­ζει και αντι­µε­τω­πί­ζει ο Τοµέ­ας όπου ανή­κουν. Επί­σης, υπάρ­χει πολύ περιο­ρι­σµέ­νη αντί­λη­ψη του εδα­φι­κού τοµέα για ζητή­µα­τα της δρά­σης των κλα­δι­κών τοµέ­ων, παρό­λο που έχουν ανά­λο­γους εργα­σια­κούς χώρους στα όριά τους. Το ίδιο, αντί­στρο­φα, αφο­ρά και τις κλα­δι­κές Οργα­νώ­σεις που αγνο­ούν την πεί­ρα και τα συµπε­ρά­σµα­τα από την πάλη σε µέτω­πα όπως της Υγεί­ας, της Παι­δεί­ας, του περι­βάλ­λο­ντος κ.ά.

Η ΚΕ δεν είναι όσο πρέ­πει απαι­τη­τι­κή, από τον ίδιο τον εαυ­τό της πρώ­τα απ’ όλα, για το πώς δου­λεύ­ουν οι ΚΟΒ, όχι για­τί τις καθο­δη­γεί άµε­σα, αλλά ως πρό­βλη­µα σωστής, δηµιουρ­γι­κής και απο­τε­λε­σµα­τι­κής καθο­δή­γη­σης των παρα­κά­τω οργά­νων. Το ίδιο ισχύ­ει και για το ΚΣ της ΚΝΕ σε σχέ­ση µε τις ΟΒ της ΚΝΕ.

Στις περισ­σό­τε­ρες ΚΟΒ και ΟΒ δεν συζη­τιού­νται η πεί­ρα, τα προ­βλή­µα­τα από τα µέτω­πα πάλης στο χώρο ευθύ­νης τους. Συζη­τιού­νται καθή­κο­ντα, λίγο ή και καθό­λου συν­δυα­σµέ­να µε την ανα­γκαία γενί­κευ­ση της θετι­κής ή αρνη­τι­κής πεί­ρας, για το πώς εξει­δι­κεύ­ε­ται η στρα­τη­γι­κή, µε αντί­στοι­χο προ­βλη­µα­τι­σµό για το πώς πρέ­πει να δρά­σου­µε. Ένας τέτοιος προ­σα­να­το­λι­σµός απαι­τεί η κάθε ΚΟΒ να κατα­κτά το δικό της σχέ­διο δρά­σης για τη συγκέ­ντρω­ση δυνά­µε­ων γύρω από το Κόµµα και την πολι­τι­κή του, να προ­σθέ­τει τη δική της συνει­σφο­ρά στην ανα­σύ­ντα­ξη του εργα­τι­κού — συν­δι­κα­λι­στι­κού κινή­µα­τος, στην προ­ώ­θη­ση της κοι­νω­νι­κής συµµα­χί­ας, την ξεχω­ρι­στή της ευθύ­νη για το κέρ­δι­σµα της νεο­λαί­ας στην επα­να­στα­τι­κή πάλη. Ένα τέτοιο σχέ­διο απαι­τεί καλή γνώ­ση του χώρου ευθύ­νης της ΚΟΒ, ολό­πλευ­ρη παρα­κο­λού­θη­ση της ιδε­ο­λο­γι­κο­πο­λι­τι­κής πάλης, εύστο­χη αξιο­ποί­η­ση όλων των δυνά­µε­ων κι εφε­δρειών του Κόµµα­τος και της ΚΝΕ, αξιο­ποί­η­ση της επι­και­ρό­τη­τας ως στα­θµού ελέγ­χου της δου­λειάς της και όχι για συνο­λι­κή ανα­τρο­πή του σχε­δια­σµού της.

Η ανάγκη ανάπτυξης
των θεωρητικών — ιδεολογικών επεξεργασιών
του Κόμματος και σύνδεσής τους με την πάλη

28. Το γεγο­νός ότι το Κόµµα µας έχει προ­χω­ρή­σει σε θεω­ρη­τι­κές — ιδε­ο­λο­γι­κές επε­ξερ­γα­σί­ες που δεν έχουν αφο­µοιω­θεί από τα µέλη, ακό­µα και από πολ­λά στε­λέ­χη, κάνει απα­ραί­τη­το περισ­σό­τε­ρο από ποτέ το περιε­χό­µε­νο αυτών των επε­ξερ­γα­σιών να δια­πε­ρά­σει όλη τη λει­τουρ­γία Οργά­νων και Οργα­νώ­σε­ων του Κόµµα­τος και της ΚΝΕ.

Αυτή η υστέ­ρη­ση στην αφο­µοί­ω­ση δεν σηµαί­νει ότι η θεω­ρη­τι­κή — µελε­τη­τι­κή δου­λειά πρέ­πει να περά­σει προς το παρόν σε δεύ­τε­ρο πλά­νο. Οι απαι­τή­σεις της θεω­ρη­τι­κής δου­λειάς καθο­ρί­ζο­νται, άλλω­στε, από την ίδια την κοι­νω­νι­κή κινη­τι­κό­τη­τα που ποτέ δεν σταµατά.

Ό,τι έχου­µε κατα­κτή­σει στη µελέ­τη του περά­σµα­τος από τον καπι­τα­λι­σµό στον σοσια­λι­σµό — κοµµου­νι­σµό είναι µόλις η βάση. Επο­µέ­νως χρειά­ζε­ται συνέ­χεια, οργα­νω­µέ­νη από κάθε Τµή­µα, δια­τµη­µα­τι­κά, ολό­πλευ­ρα από την ίδια την ΚΕ. Αυτό αφο­ρά όλα τα ζητή­µα­τα στη βάση και στο εποι­κο­δό­µη­µα. Αφο­ρά κοι­νω­νι­κά ζητή­µα­τα, ζητή­µα­τα της σοσια­λι­στι­κής οικο­νο­µί­ας, της εξω­τε­ρι­κής πολι­τι­κής του σοσια­λι­στι­κού κρά­τους, του Διε­θνούς Κοµµου­νι­στι­κού Κινή­µα­τος, του ρόλου και της δοµής του Κόµµα­τος, των αρχών λει­τουρ­γί­ας του, των µαζι­κών οργα­νώ­σε­ων, του κράτους.

Ταυ­τό­χρο­να, απαι­τεί­ται γνώ­ση και αξιο­ποί­η­ση των απο­φά­σε­ων και επε­ξερ­γα­σιών του Κόµµα­τος, µε τη βελ­τί­ω­ση της ιδε­ο­λο­γι­κο­πο­λι­τι­κής δια­πά­λης, έτσι ώστε να γίνε­ται πιο εύστο­χη η από­κρου­ση της αντι­σο­σια­λι­στι­κής — αντι­κο­µου­νι­στι­κής συκο­φα­ντι­κής επί­θε­σης που έχουν εξα­πο­λύ­σει ΕΕ και αστι­κά επιτελεία.

Ειδι­κό­τε­ρα η ανά­γκη θεω­ρη­τι­κής και ιδε­ο­λο­γι­κής — πολι­τι­κής γνώ­σης, αφο­µοί­ω­σης και ικα­νό­τη­τας διείσ­δυ­σης µε όρους δια­πά­λης σε κάθε χώρο, αφο­ρά τις φοι­τη­τι­κές µας δυνά­µεις, τους εκπαι­δευ­τι­κούς και τις δυνά­µεις µας στον χώρο του Πολιτισµού.

Επί­σης, σε πολ­λά ζητή­µα­τα δια­τη­ρού­µε ωραιο­ποι­η­µέ­νη αντί­λη­ψη, η οποία συνυ­πάρ­χει µε την άγνοια ή τη σύγ­χυ­ση, για τη σοσια­λι­στι­κή οικο­δό­µη­ση κατά τον 20ό αιώ­να. Η δική µας ιστο­ρι­κή διε­ρεύ­νη­ση θα πρέ­πει άµε­σα να συν­δέ­ε­ται µε την ανά­πτυ­ξη της αντί­λη­ψής µας συνο­λι­κά για το κοι­νω­νι­κό — οικο­νο­µι­κό — πολι­τι­κό — πολι­τι­στι­κό περιε­χό­µε­νο της νέας κοι­νω­νί­ας, της κοµµου­νι­στι­κής. Αυτό το καθή­κον δεν µπο­ρεί να αντι­µε­τω­πί­ζε­ται ως µελ­λο­ντι­κό, για µετά την επα­νά­στα­ση, αλλά ως καθή­κον άµε­σα συν­δε­δε­µέ­νο µε την τρέ­χου­σα ιδε­ο­λο­γι­κή — πολι­τι­κή δια­πά­λη µέσα στον καπι­τα­λι­σµό, µε την ερµη­νεία των σύγ­χρο­νων φαι­νο­µέ­νων κι εξε­λί­ξε­ων στο διε­θνές ιµπε­ρια­λι­στι­κό σύστη­µα και στη χώρα µας. Να αξιο­λο­γεί­ται ως βάση στη δια­µόρ­φω­ση αιτη­µά­των πάλης στα µαζι­κά κινή­µα­τα, στο πλαί­σιο συσπει­ρώ­σε­ων σε αντι­µο­νο­πω­λια­κή — αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κή κατεύ­θυν­ση. Επί­σης χρη­σι­µεύ­ει ως δια­δι­κα­σία ολό­πλευ­ρης ταξι­κής πάλης και στις πιο δύσκο­λες και πρω­τό­γνω­ρες συν­θή­κες, για τη δια­τή­ρη­ση και ανα­σύ­ντα­ξη των πρω­το­πό­ρων, για την αφύ­πνι­ση όλο κι ευρύ­τε­ρων εργα­τι­κών — λαϊ­κών δυνά­µε­ων, ανά­λο­γα και µε τις συν­θή­κες δια­πά­λης µε όλα τα αστι­κά και οπορ­του­νι­στι­κά ρεύ­µα­τα, από τα ακραία εθνι­κι­στι­κά και φασι­στι­κά, τα πιο εµφα­νή ρεφο­ρµι­στι­κά σοσιαλ­δη­µο­κρα­τι­κά έως τα πιο συγκα­λυ­µµέ­να και τα αναρχοαυτόνοµα.

Να ξεπεράσουμε φαινόμενα ανεπεξέργαστης
και αδούλευτης διαμόρφωσης πολιτικών δράσεων
σε κάθε συγκεκριμένο χώρο

29. Υπάρ­χουν φαι­νό­µε­να µηχα­νι­στι­κής και ανε­πε­ξέρ­γα­στης γρα­µµής συσπεί­ρω­σης κι εξει­δί­κευ­σης της στρα­τη­γι­κής µας στις συν­θή­κες κάθε συγκε­κρι­µέ­νου χώρου, µε απο­τέ­λε­σµα να δυσκο­λεύ­ε­ται η συσπεί­ρω­ση νέων, άπει­ρων, διστα­κτι­κών ή ακό­µα και φοβι­σµέ­νων σήµε­ρα εργα­τι­κών — λαϊ­κών δυνά­µε­ων. Έτσι δυσκο­λεύ­ε­ται ο απε­γκλω­βι­σµός τους από την πολι­τι­κή της εργο­δο­σί­ας, των αστι­κών κοµµά­των, του ρεφο­ρµι­σµού, του οπορτουνισµού.

Η ΚΕ οφεί­λει, χωρίς να δίνει λεπτο­µε­ρεια­κές κατευ­θύν­σεις και λύσεις για κάθε επι­µέ­ρους περί­πτω­ση, να δια­παι­δα­γω­γεί και να βοη­θά τα µέλη και τα στε­λέ­χη του Κόµµα­τος και της ΚΝΕ να σκέ­πτο­νται το κάθε πρό­βλη­µα, να απο­κτούν κρι­τή­ρια, να χρη­σι­µο­ποιούν ως εφό­διο την όποια µικρή ή µεγα­λύ­τε­ρη πεί­ρα τους, να χρη­σι­µο­ποιούν τα ντο­κου­µέ­ντα µας, να έχουν πνεύ­µα πρω­το­βου­λί­ας, να επι­διώ­κουν να λύνουν ζητή­µα­τα, να µελε­τά­νε το απο­τέ­λε­σµα. Η ΚΕ να βοη­θά ώστε µέλη και στε­λέ­χη να βλέ­πουν τα λάθη για να διορθώνονται.

Ιδιαί­τε­ρα πρέ­πει να ανα­δει­χτεί στο Συνέ­δριο η θετι­κή αλλά και αρνη­τι­κή πεί­ρα που έχου­µε συγκε­ντρώ­σει, λάθη τακτι­κής, τρό­που αντι­µε­τώ­πι­σης προ­βλη­µά­των. Ιδιαί­τε­ρα στο εργα­τι­κό — συν­δι­κα­λι­στι­κό κίνη­µα, αλλά και σε άλλα κινή­µα­τα, είναι χαρα­κτη­ρι­στι­κή η ανε­παρ­κής, σχε­τι­κά µηχα­νι­στι­κή εξει­δί­κευ­ση της δια­πά­λης και της συσπεί­ρω­σης. Η σωστή κρι­τι­κή και πολε­µι­κή µας πολ­λές φορές είναι γενι­κό­λο­γη και αφο­ρι­στι­κή, δεν είναι απο­δει­κτι­κή και συγκε­κρι­µέ­νη. Το να κάνεις κρι­τι­κή σε κόµµα­τα, λέγο­ντας ότι έχουν πολι­τι­κή «δια­χεί­ρι­σης της κρί­σης», ούτε πάντα κατα­νοη­τό είναι από τους εργά­τες, τα λαϊ­κά στρώ­µα­τα, ούτε πολύ περισ­σό­τε­ρο απο­δει­κνύ­ει τον αντι­λαϊ­κό χαρα­κτή­ρα της πολι­τι­κής τους, ενώ έχου­µε στοι­χεία κι επε­ξερ­γα­σί­ες για να ασκή­σου­µε επι­χει­ρη­µα­το­λο­γη­µέ­νη πολι­τι­κή κρι­τι­κή, να είµα­στε απο­δει­κτι­κοί στο για­τί η πολι­τι­κή τους κινεί­ται µε κρι­τή­ριο τα συµφέ­ρο­ντα της αστι­κής τάξης και, άρα, σε βάρος των συµφε­ρό­ντων της κοι­νω­νι­κής πλειοψηφίας.

Πολ­λές φορές τα ίδια τα µέλη της ΚΕ γινό­µα­στε κακός οδη­γός για τους συντρό­φους, τις Κοµµα­τι­κές Οµά­δες και τα Όργα­να που καθο­δη­γού­µε, µε συν­θή­µα­τα και µετα­φο­ρά κοµµα­τι­κών κει­µέ­νων σε ανα­κοι­νώ­σεις σωµα­τεί­ων, χωρίς δου­λειά συζή­τη­σης µε τα µέλη των διοι­κή­σε­ων. Η επι­φα­νεια­κή φρα­στι­κή όξυν­ση δεν είναι εύστο­χη ιδε­ο­λο­γι­κή αντι­πα­ρά­θε­ση ούτε µας προ­φυ­λάσ­σει από το ιδε­ο­λο­γι­κό πλευ­ρο­κό­πη­µα του ταξι­κού αντι­πά­λου και των πάσης φύσε­ως οπορτουνιστών.

Όµως αυτό δεν σηµαί­νει ότι θεω­ρού­µε πως ο αρνη­τι­κός συσχε­τι­σµός είναι ζήτη­µα προ­πα­γάν­δας, ότι δεν πατά στην υλι­κή και πολι­τι­κή λει­τουρ­γία του καπι­τα­λι­σµού στην Ελλά­δα και διε­θνώς, σε συν­θή­κες πολύ µεγά­λης ανά­πτυ­ξης της παρα­γω­γι­κό­τη­τας της εργα­σί­ας, πολύ­χρο­νης αστι­κής κοι­νο­βου­λευ­τι­κής νοµι­µό­τη­τας και τόσα άλλα. Σε αυτές τις συν­θή­κες, η σύν­δε­ση των αιτη­µά­των πάλης µε τον σοσια­λι­σµό, την κοι­νω­νία για την οποία παλεύ­ου­µε, απαι­τεί καλή γνώ­ση νέων ζητη­µά­των και προ­βλη­µά­των, επι­χει­ρη­µα­το­λο­γη­µέ­νη ανά­δει­ξη των αιτιών τους, στα­θε­ρή αντι­πα­ρά­θε­ση µε την αστι­κή πολι­τι­κή, κλι­µά­κω­ση στη σύν­δε­ση µε τη σοσια­λι­στι­κή προοπτική.

Η δρά­ση µας για την οργά­νω­ση του εργα­τι­κού κινή­µα­τος, για την οργά­νω­ση µαζών, τη συσπεί­ρω­ση δυνά­µε­ων, µε αιχµή τα οξυ­µέ­να προ­βλή­µα­τα, η δου­λειά για την προ­ώ­θη­ση της κοι­νω­νι­κής συµµα­χί­ας έρχε­ται αντι­µέ­τω­πη µε την αντι­κει­µε­νι­κή πίε­ση που ασκούν εργα­τι­κές — λαϊ­κές αλλά και µικρο­α­στι­κές δυνά­µεις, για λύσεις εδώ και τώρα, για από­σπα­ση κατα­κτή­σε­ων, ακό­µα και συντε­χνια­κών αιτηµάτων.

Απά­ντη­ση, βέβαια, σε αυτήν την πίε­ση δεν απο­τε­λεί η βαθιά λαθε­µέ­νη και περι­θω­ρια­κά εκφρα­σµέ­νη αντί­λη­ψη, ότι η «ιδε­ο­λο­γι­κή — πολι­τι­κή περι­χα­ρά­κω­ση», ακό­µα κι ένας προ­σω­ρι­νός «σεχτα­ρι­σµός», µπο­ρεί να µας προ­στα­τέ­ψει από την οπορ­του­νι­στι­κή πίε­ση της µακρό­χρο­νης και όχι προ­σω­ρι­νής, όπως τελι­κά απο­δεί­χτη­κε, αντε­πα­να­στα­τι­κής περιό­δου. Το αντί­θε­το χρειά­ζε­ται: Να ανα­πτύ­ξου­µε την ικα­νό­τη­τά µας να διε­ξά­γου­µε τη δια­πά­λη µε δυνά­µεις, αντι­λή­ψεις και θέσεις µέσα στην προ­σπά­θεια για οργά­νω­ση µαζών και συσπεί­ρω­ση δυνά­µε­ων και όχι έξω από αυτές τις δια­δι­κα­σί­ες. Να µπο­ρού­µε να αντι­µε­τω­πί­ζου­µε τα καλέ­σµα­τα να «βάλου­µε νερό στο κρα­σί µας», να µην παρα­συ­ρό­µα­στε από την αιτη­µα­το­λο­γία ή να µη γλι­στρά­µε σε «µίνι­µουµ αιτή­µα­τα» ή στη λογι­κή του «µίνι­µουµ προ­γρά­µµα­τος», να µην υπο­χω­ρού­µε από την κρι­τι­κή µας σε άλλες δυνά­µεις, στο όνο­µα µιας αµφί­βο­λης «πλα­τιάς συσπεί­ρω­σης δυνά­µε­ων». Συνο­λι­κά, να µην υπο­χω­ρού­µε απέ­να­ντι στην πίε­ση που θα είναι ισχυρή.

30. Είναι κρί­σι­µο ζήτη­µα να ξεκα­θα­ρί­σου­µε µε ποια κρι­τή­ρια συµµε­τέ­χου­µε σε πρω­το­βου­λί­ες, δρά­σεις και κινη­το­ποι­ή­σεις που εµφα­νί­ζο­νται σε τοπι­κό επί­πε­δο. Είναι βασι­κό να ξεκι­νά­µε από την εκτί­µη­ση του προ­βλή­µα­τος, του αιτή­µα­τος που έχει δια­µορ­φω­θεί και όχι από τον ιδε­ο­λο­γι­κο­πο­λι­τι­κό συσχε­τι­σµό µετα­ξύ των συµµε­τε­χό­ντων, ενώ δεν µπο­ρεί να µας αφή­νει αδιά­φο­ρους το σχε­τι­κό εύρος της κινη­το­ποί­η­σης. Σε αυτήν τη βάση µπο­ρού­µε να ξεπερ­νά­µε κι έναν διστα­γµό να µπουν κοµµα­τι­κές δυνά­µεις µε δυνα­µι­σµό σε δρα­στη­ριό­τη­τες από φορείς και συσπει­ρώ­σεις που δεν ξεκί­νη­σαν µε δική µας πρω­το­βου­λία. Ταυ­τό­χρο­να, να επα­γρυ­πνού­µε απέ­να­ντι σε ενέρ­γειες οπορ­του­νι­στι­κών δυνά­µε­ων, που, στο όνο­µα κάποιου προ­βλή­µα­τος, συγκε­ντρώ­νουν τις δυνά­µεις τους κι επι­διώ­κουν να µας πλα­γιο­κο­πή­σουν, προ­ω­θώ­ντας δήθεν την «ενό­τη­τα από τα κάτω σε αντί­θε­ση µε τον σεχτα­ρι­σµό της ηγε­σί­ας του ΚΚΕ». Απαι­τεί­ται µε συλ­λο­γι­κό τρό­πο να εξε­τά­ζε­ται συγκε­κρι­µέ­να κάθε φορά η κάθε δρά­ση, να προ­ε­τοι­µά­ζο­νται ολό­πλευ­ρα οι δυνά­µεις µας και για ιδε­ο­λο­γι­κή διαπάλη.

Το κύριο ζήτη­µα, αυτό που έχει µεγα­λύ­τε­ρη σηµα­σία, είναι έγκαι­ρα να εκτι­µά­µε τις δια­θέ­σεις για όποιο πρό­βλη­µα οξύ­νε­ται, να παίρ­νου­µε πρω­το­βου­λί­ες, για­τί όπου αφή­νου­µε κενό ή υπάρ­χει ατο­λµία ή έλλει­ψη πρω­το­βου­λιών, τότε η πρω­το­βου­λία θα εκδη­λω­θεί κατευ­θυ­νό­µε­νη από δυνά­µεις µε προ­βλη­µα­τι­κό προ­σα­να­το­λι­σµό και θα δυσκο­λευ­τεί η δια­πά­λη µέσα σε αυτήν. Το κύριο είναι οι δυνά­µεις µας να είναι ιδε­ο­λο­γι­κά, πολι­τι­κά, οργα­νω­τι­κά θωρα­κι­σµέ­νες µε τις θέσεις µας, τη συνο­λι­κό­τε­ρη στά­ση µας απέ­να­ντι στον οπορ­του­νι­σµό, ώστε να µην είναι ευά­λω­τες σε πιέ­σεις, αλλά και να δου­λεύ­ουν µε τέτοιον τρό­πο στο κίνη­µα, ώστε µε τη στά­ση τους, την ιδε­ο­λο­γι­κο­πο­λι­τι­κή δια­πά­λη µε επι­χει­ρή­µα­τα να κατα­φέρ­νουν στη βάση να απε­γκλω­βί­ζουν δυνά­µεις από τη µέγ­γε­νη του οπορ­του­νι­σµού και των αντι-ΚΚΕ ψυχώ­σε­ων που δυνά­µεις του καλλιεργούν.

31. Παίρ­νο­ντας υπό­ψη αυτά, οφεί­λου­µε να θωρα­κί­σου­µε όλο το Κόµµα και την ΚΝΕ, ιδιαί­τε­ρα τα µέλη που στρα­το­λο­γή­θη­καν τα τελευ­ταία χρό­νια, ώστε να απο­κτή­σουν γερά αντα­να­κλα­στι­κά απέ­να­ντι στον οπορ­του­νι­σµό και κυρί­ως να είναι σε θέση να ξεπερ­νά­νε τους υπο­κρι­τι­κούς ελι­γµούς του για «κοι­νή δρά­ση» στο όνο­µα του «αντι­µνη­µο­νια­κού», του «αντι­νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρου», του «αντι­δε­ξιού», του «αντι­φα­σι­στι­κού» µετώ­που, όπως κι αν εµφα­νί­ζε­ται αυτό κάθε φορά, για να περά­σουν τη γρα­µµή ενός µίνι­µουµ προ­γρά­µµα­τος µεταρ­ρυ­θµί­σε­ων, µιας µετα­βα­τι­κής κυβέρ­νη­σης στο έδα­φος του καπι­τα­λι­σµού, για να µας σύρουν σε συνερ­γα­σί­ες µε αστι­κά κόµµα­τα, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, η κυβερ­νη­τι­κή πεί­ρα του οποί­ου είναι αρνη­τι­κά πολύ­τι­µη για τις επα­να­στα­τι­κές δυνάµεις.

Το βασι­κό είναι να µην υπο­τι­µά­ται ο ρόλος του οπορ­του­νι­σµού τόσο σε συν­θή­κες του καπι­τα­λι­σµού όσο και του σοσια­λι­σµού, αφού η πηγή του αντι­κει­µε­νι­κά είναι ανε­ξά­ντλη­τη και ο αντε­πα­να­στα­τι­κός του ρόλος οδη­γεί σε υπό­σκα­ψη και συκο­φά­ντη­ση του κινή­µα­τος. Κάποια στε­λέ­χη και µέλη οπορ­του­νι­στι­κών οργα­νώ­σε­ων, µε τις επι­φα­νεια­κές και σκό­πι­µες µετα­µορ­φώ­σεις τους, εµφα­νί­ζο­νται άλλο­τε ως υπε­ρα­σπι­στές της προη­γού­µε­νης στρα­τη­γι­κής του Κόµµα­τος, άλλο­τε ως υπε­ρα­σπι­στές µετα­βα­τι­κών κυβερ­νή­σε­ων, µετα­βα­τι­κών πολι­τι­κών στό­χων, αλλά και άρνη­σης του Κοµµου­νι­στι­κού Κόµµα­τος ως συνει­δη­τής πρω­το­πο­ρί­ας της εργα­τι­κής τάξης της χώρας κ.ά. Ο ρόλος του ρεφο­ρµι­σµού είναι εξί­σου επι­κίν­δυ­νος, ασκεί πίε­ση σε εργα­τι­κές — λαϊ­κές δυνά­µεις για άµε­σες πολι­τι­κές λύσεις και µεταρ­ρυ­θµί­σεις στο έδα­φος του καπι­τα­λι­σµού, µε ανοι­χτή αλλά και καλυ­µµέ­νη υπο­νό­µευ­ση της επα­να­στα­τι­κής ταξι­κής πάλης. Αυτά δεν σηµαί­νουν ότι δεν υπάρ­χουν περι­θώ­ρια να απο­σπα­στούν από την επιρ­ροή τους εργά­τες, φοι­τη­τές, επι­στή­µο­νες, άλλοι εργα­ζό­µε­νοι που ακο­λου­θούν τέτοιες δυνά­µεις ή επη­ρε­ά­ζο­νται από αυτές. Τα µέλη του Κόµµα­τος πρέ­πει να καθο­δη­γού­νται σωστά και συστη­µα­τι­κά στο ζήτη­µα αυτό, για να µπο­ρούν µπρο­στά σε ευρύ­τε­ρες λαϊ­κές δυνά­µεις να κάνουν τη δική µας κρι­τι­κή, να ξεκα­θα­ρί­ζουν το δικό µας «όχι» στις από­ψεις τους και τη στά­ση τους, την πρα­κτι­κή τους στο κίνηµα.

32. Η συναί­σθη­ση της περιό­δου που βρι­σκό­µα­στε, της υπο­χώ­ρη­σης του εργα­τι­κού κινή­µα­τος, των µεγα­λύ­τε­ρων δυσκο­λιών για κατα­στά­λα­γµα πιο συγκε­κρι­µέ­νων απο­τε­λε­σµά­των, επι­βάλ­λει να παλεύ­ου­µε χωρίς κανέ­ναν εφη­συ­χα­σµό για να βελ­τιώ­νου­µε την κατά­στα­ση του υπο­κει­µε­νι­κού παρά­γο­ντα, για την ενδυ­νά­µω­ση των Κοµµα­τι­κών Οργα­νώ­σε­ων, αντι­στοι­χί­ζο­ντας συνε­χώς την καθο­δη­γη­τι­κή λει­τουρ­γία και δρά­ση στο Κόµµα, αλλά και του Κόµµα­τος στην εργα­τι­κή τάξη, µε τη στρα­τη­γι­κή µας, το Πρό­γρα­µµά µας, µε τα συµπε­ρά­σµα­τα από την πορεία του κοµµου­νι­στι­κού κινή­µα­τος, τις σύγ­χρο­νες απαι­τή­σεις της ταξι­κής πάλης.

Οι αντι­φά­σεις που βιώ­νου­µε δεί­χνουν ότι απαι­τεί­ται πολ­λή προ­σπά­θεια, µέσα από συζη­τή­σεις, συσκέ­ψεις, µαθή­µα­τα κ.ά., ώστε να κατα­νοη­θούν κρί­σι­µα ζητή­µα­τα στο δίλη­µµα «καπι­τα­λι­σµός — σοσια­λι­σµός», σε µεγα­λύ­τε­ρη έκτα­ση ζητη­µά­των, από νεό­τε­ρες ηλι­κί­ες, σχε­τι­κά ανή­συ­χα µυα­λά που βλέ­πουν τα προ­βλή­µα­τα του καπι­τα­λι­σµού, αλλά δεν βλέ­πουν άµε­σα τον σοσια­λι­σµό, δυσκο­λεύ­ο­νται και από τις καθη­µε­ρι­νές δυσκο­λί­ες της ζωής, εργα­σί­ας, µητρό­τη­τας που επι­δρούν αρνη­τι­κά στη στα­θε­ρή συµµε­το­χή στο κίνη­µα, σε αγώ­νες όταν δεν έχουν εξάρ­σεις. Είναι προ­βλή­µα­τα που έχουν µεγα­λύ­τε­ρο βάθος από αυτό που συχνά αντι­λα­µβα­νό­µα­στε, σχε­τί­ζο­νται ακό­µα και µε τον τρό­πο οργά­νω­σης της εργα­σια­κής και γενι­κό­τε­ρα της κοι­νω­νι­κής ζωής. Απαι­τούν συνε­χή πάλη µε την επί­δρα­ση που έχουν σε αγω­νι­στές, αλλά και στις γρα­µµές µας, που θα γίνε­ται πιο έντο­νη όσο περ­νά­ει ο και­ρός και δεν υπάρ­χουν συν­θή­κες δυνα­µι­κής ανό­δου της ταξι­κής πάλης, ανα­σύ­ντα­ξης του εργα­τι­κού — λαϊ­κού κινή­µα­τος στη χώρα µας, του Διε­θνούς Κοµµου­νι­στι­κού Κινήµατος.

Η επί­γνω­ση στη φάση αυτή του επι­πέ­δου των αγω­νι­στι­κών δια­θέ­σε­ων ‑ο υπο­λο­γι­σµός τους- δεν πρέ­πει να οδη­γεί στη µεί­ω­ση των απαι­τή­σε­ων της δικής µας δου­λειάς που αφο­ρούν όλους τους τοµείς, την πρω­το­βου­λία, την επε­ξερ­γα­σία σχε­δί­ου, του περιε­χο­µέ­νου και των µορ­φών της δρά­σης, της προ­πα­γάν­δας, τους στό­χους κινη­το­ποί­η­σης δυνά­µε­ων, της ανα­νέ­ω­σης του κοµµα­τι­κού περί­γυ­ρου και των κοµµα­τι­κών δυνά­µε­ων από εργά­τες και εργά­τριες, αγω­νι­στές νεό­τε­ρων ηλι­κιών, σε ανα­πτυσ­σό­µε­νους κλά­δους, σε χώρους στρα­τη­γι­κής σηµασίας.

Απο­τε­λεί καθο­δη­γη­τι­κή ευθύ­νη, η γενι­κή δρά­ση να µην καλύ­πτει αδυ­να­µί­ες και προ­βλή­µα­τα, ώστε να αντα­πο­κρί­νε­ται όσο το δυνα­τό πιο εύστο­χα αυτό που κάνου­µε στην ενδυ­νά­µω­ση κάθε Κοµµα­τι­κής Οργάνωσης.

Στα καθο­δη­γη­τι­κά επι­τε­λεία του Κόµµα­τος οι σύντρο­φοι µπαί­νουν µπρο­στά, µε διά­θε­ση προ­σφο­ράς, µέθο­δο, ανα­λα­µβά­νουν την ευθύ­νη καθο­δή­γη­σης και παίρ­νουν µέρος στην άµε­ση παρέ­µβα­ση και δρά­ση. Ταυ­τό­χρο­να, χρειά­ζε­ται σε κάθε περί­πτω­ση να υπάρ­χει αντι­στοι­χία λόγων και έργων, οι σωστές δια­πι­στώ­σεις να συνο­δεύ­ο­νται µε την ανά­λο­γη προ­σπά­θεια για ατο­µι­κή και συλ­λο­γι­κή βελ­τί­ω­ση στον χώρο όπου ο καθέ­νας είναι χρε­ω­µέ­νος. Χρειά­ζε­ται πολύ καλή συζή­τη­ση, για το πώς εξα­σφα­λί­ζου­µε το καλύ­τε­ρο που µπο­ρού­µε να κάνου­µε σε αυτό που µας αντι­στοι­χεί, χωρίς πολ­λές περι­γρα­φές και µετα­φο­ρά ευθυ­νών. Κάθε καθο­δη­γη­τι­κός κρί­κος και κάθε στέ­λε­χος να ανα­λα­µβά­νουν τη δικιά τους ακέ­ραιη ευθύ­νη κι έτσι πιο ουσια­στι­κά να δια­µορ­φώ­νε­ται η στέ­ρεη πεποί­θη­ση ότι λύνου­µε αυτό που κάθε φορά είναι δυνατό.

Το ζήτη­µα αυτό εκφρά­ζε­ται και στη συντρο­φι­κή και συλ­λο­γι­κή διά­θε­ση και πώς αυτή καλ­λιερ­γεί­ται, ξεκι­νώ­ντας από τα καθο­δη­γη­τι­κά όργα­να και φτά­νο­ντας στις ΚΟΒ, από την ποιό­τη­τα της συλ­λο­γι­κής συζή­τη­σης και δρά­σης, τον δηµιουρ­γι­κό έλεγ­χο συλ­λο­γι­κά, τις πιθα­νές διορ­θω­τι­κές κινήσεις.

33. Συνο­λι­κά η ΚΕ έπρε­πε να δώσει µεγα­λύ­τε­ρο ακό­µα βάρος µέσω του δηµιουρ­γι­κού και συγκε­κρι­µέ­νου ελέγ­χου της πεί­ρας των αγώ­νων, να ξεκα­θα­ρί­ζε­ται η σχέ­ση του Κόµµα­τος µε τις εργα­τι­κές — συν­δι­κα­λι­στι­κές οργα­νώ­σεις, τις άλλες οργα­νώ­σεις των εργα­ζο­µέ­νων, αυτο­α­πα­σχο­λου­µέ­νων της πόλης και της υπαί­θρου, τις οργα­νώ­σεις της νεο­λαί­ας και των γυναι­κών. Το πρό­βλη­µα γίνε­ται όλο και πιο σύν­θε­το σε συν­θή­κες κρί­σης και ανα­σύ­ντα­ξης του κινή­µα­τος, προ­ώ­θη­σης της κοι­νω­νι­κής συµµα­χί­ας, σε συν­θή­κες όπου, ενώ η εργα­τι­κή — λαϊ­κή πάλη αντι­κει­µε­νι­κά πρέ­πει να κατευ­θύ­νε­ται προς τον σοσια­λι­σµό, βαραί­νει η υποχώρηση.

Πλευ­ρές που έχου­µε επε­ξερ­γα­στεί από προη­γού­µε­να συνέ­δρια, και πρό­σφα­τα πιο συγκε­κρι­µέ­να στο 20ό Συνέ­δριο, δεν φαί­νε­ται να έχουν αφο­µοιω­θεί µέσα στο Κόµµα, ακρι­βώς για­τί δεν συζη­τιού­νται και δεν ενερ­γο­ποιού­νται όταν γίνε­ται ο έλεγ­χος των απο­φά­σε­ων, των απο­τε­λε­σµά­των, µετά από έναν αγώ­να ή στον ίδιο τον έλεγ­χο κατά την εξέ­λι­ξη µιας πρω­το­βου­λί­ας σε δράση.

Ακό­µα, σήµε­ρα, ορι­σµέ­να µέλη και στε­λέ­χη φαί­νε­ται να µπερ­δεύ­ουν την κατεύ­θυν­ση για πολι­τι­κο­ποί­η­ση του κινή­µα­τος, ισο­πε­δώ­νο­ντας τις δια­φο­ρές ανά­µε­σα στο Κόµµα και το ταξι­κά προ­σα­να­το­λι­σµέ­νο σωµα­τείο. Κάποιοι µιλούν σαν να είναι το ΠΑΜΕ ο ιδε­ο­λο­γι­κός — πολι­τι­κός καθο­δη­γη­τής του εργα­τι­κού κινή­µα­τος. Άθε­λα, βέβαια, µε τον τρό­πο αυτό γίνε­ται υπο­κα­τά­στα­ση του Κόµµα­τος και όχι ριζο­σπα­στι­κο­ποί­η­ση σε ταξι­κή κατεύ­θυν­ση. Αρκε­τά µέλη και στε­λέ­χη ισο­πε­δώ­νουν τις φυσιο­λο­γι­κές δια­φο­ρές που υπάρ­χουν ανά­µε­σα σε ένα εργα­τι­κό σωµα­τείο, σε µια επι­τρο­πή αγώ­να για ένα συγκε­κρι­µέ­νο πρό­βλη­µα, σε έναν γυναι­κείο σύλ­λο­γο ή µια ένω­ση γονέ­ων. Όλα αυτά αντα­να­κλούν αδυ­να­µί­ες στην καθο­δη­γη­τι­κή δου­λειά του Κόµµα­τος που οξύ­νο­νται προς τα κάτω. Αρκε­τές φορές αυτές οι από­ψεις δεν γίνο­νται αντι­λη­πτές ως λαθε­µέ­νες, ότι κάνουν ζηµιά και δυσκο­λεύ­ουν τη δου­λειά µας. Στα Όργα­να του Κόµµα­τος, στις ΚΟΒ, αντί­στοι­χα στην ΚΝΕ, πρέ­πει να ξεπε­ρά­σου­µε τον διστα­γµό να δίνο­νται συντρο­φι­κές απα­ντή­σεις, όχι µόνο σε από­ψεις που κλί­νουν φανε­ρά προς τον οπορ­του­νι­σµό ή επη­ρε­ά­ζο­νται απ’ αυτόν, αλλά και σε από­ψεις που εκφρά­ζουν άγνοια και σύγχυση.

Έχει συγκε­ντρω­θεί πλέ­ον αρκε­τή πεί­ρα µέσα στο κίνη­µα. Έχει δου­λευ­τεί, για παρά­δει­γµα, µε αφο­ρµή τα Πανελ­λα­δι­κά Σώµα­τα για τους αυτο­α­πα­σχο­λού­µε­νους της πόλης και για τους αγρό­τες, πεί­ρα για το πώς δου­λεύ­ου­µε µε τις ριζο­σπα­στι­κές συσπει­ρώ­σεις, πώς ανα­προ­σα­ρµό­ζου­µε τη δου­λειά µας στις νέες εξε­λί­ξεις και µε βάση την πεί­ρα που κατα­κτιέ­ται, πώς πρέ­πει να δου­λεύ­ου­µε µε πολι­τι­κά απο­προ­σα­να­το­λι­σµέ­νες δυνά­µεις, πώς χει­ρι­ζό­µα­στε ζητή­µα­τα, όταν δεν έχου­µε την από­λυ­τη πλειο­ψη­φία ή νέες άπει­ρες δυνά­µεις µπαί­νουν µαζι­κά στον αγώ­να κάτω από την όξυν­ση των προβληµάτων.

Αν και είχα­µε εντο­πί­σει σωστά ορι­σµέ­νες σχη­µα­τι­κό­τη­τες στο ζήτη­µα της προ­ώ­θη­σης της κοι­νω­νι­κής συµµα­χί­ας σε αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κή — αντι­µο­νο­πω­λια­κή κατεύ­θυν­ση, εξα­κο­λου­θούν να υπάρ­χουν προ­βλή­µα­τα στην πρά­ξη. Δεν είναι ουσια­στι­κή η συζή­τη­ση του σχε­δια­σµού για κοι­νές κινη­το­ποι­ή­σεις, του ΠΑΜΕ, των φορέ­ων των αγρο­τών, των ΕΒΕ, του ΜΑΣ, της ΟΓΕ, έτσι ώστε να βαθαί­νει η κοι­νή δρά­ση, να έχει µεγα­λύ­τε­ρα απο­τε­λέ­σµα­τα ο αγώνας.

34. Μέσα στο πλαί­σιο της συλ­λο­γι­κής λει­τουρ­γί­ας να εξα­σφα­λι­στούν ο απα­ραί­τη­τος χρό­νος και χώρος στα στε­λέ­χη να επε­ξερ­γά­ζο­νται και να συµµε­τέ­χουν στη συζή­τη­ση ολο­κλη­ρω­µέ­να µέσα στα καθο­δη­γη­τι­κά όργα­να, στις Κοµµα­τι­κές Οµά­δες, στις ΚΟΒ, για να αντι­µε­τω­πί­σου­µε την αδυ­να­µία που υπάρ­χει στην επε­ξερ­γα­σία πλαι­σί­ων πάλης, διεκ­δι­κή­σε­ων, µε το ιδε­ο­λο­γι­κό βάθος που απαι­τεί­ται, την κατα­νό­η­ση των κρι­τη­ρί­ων επι­λο­γής των αιτη­µά­των, το δού­λε­µα της γρα­µµής συσπεί­ρω­σης, αλλά και ζητή­µα­τα που αφο­ρούν τη δοµή του συν­δι­κα­λι­στι­κού κινήµατος.

Στα καθο­δη­γη­τι­κά όργα­να ένας αρι­θµός στε­λε­χών που είναι χρε­ω­µέ­να στη συν­δι­κα­λι­στι­κή δου­λειά, αν και είναι µάχι­µα στε­λέ­χη, συχνά προ­ε­τοι­µά­ζο­νται λιγό­τε­ρο για να συµβά­λουν στη γενί­κευ­ση της πεί­ρας από τη διε­ξα­γω­γή και την πορεία της ταξι­κής πάλης. Είναι ένα πρό­βλη­µα που µε πρα­κτι­κό τρό­πο και απο­φα­σι­στι­κά πρέ­πει να το αντι­µε­τω­πί­σου­µε, για­τί βρι­σκό­µα­στε σε µια περί­ο­δο µετά­βα­σης σε µια γενιά συν­δι­κα­λι­στι­κών στε­λε­χών που για να τα βγά­λουν πέρα στις σύγ­χρο­νες συν­θή­κες οργά­νω­σης της συν­δι­κα­λι­στι­κής δου­λειάς, χρειά­ζε­ται να απο­κτή­σουν και να ανα­πτύ­ξουν πολύ­πλευ­ρα χαρα­κτη­ρι­στι­κά, ανα­πτύσ­σο­ντας παρα­πέ­ρα συνο­λι­κά την ικα­νό­τη­τα των κοµµου­νι­στών και κοµµου­νι­στριών να είναι οργα­νω­τές µαζών, κατο­χυ­ρω­µέ­νοι στους χώρους δουλειάς.

Υστε­ρού­µε στην ανά­δει­ξη, κυρί­ως σε επί­πε­δο ΚΟΒ και Τοµε­α­κών Επι­τρο­πών του Κόµµα­τος και της ΚΝΕ, των κοµµα­τι­κών µελών σε πρα­γµα­τι­κούς λαϊ­κούς ηγέ­τες, για κάθε ζήτη­µα που απα­σχο­λεί την εργα­τι­κή — λαϊ­κή οικο­γέ­νεια, στη δου­λειά ή στο χώρο κατοι­κί­ας και σπου­δών. Χωρίς αυτόν τον παρά­γο­ντα η ιδε­ο­λο­γι­κή και πολι­τι­κή δου­λειά θα είναι απο­σπα­σµα­τι­κή και «στον αέρα». Ιδιαί­τε­ρη προ­σο­χή χρειά­ζε­ται σήµε­ρα ώστε να δια­µορ­φώ­νο­νται στε­λέ­χη και µέλη, όργα­να, τα οποία δεν θα ανα­πα­ρά­γουν γενι­κά τα θεω­ρη­τι­κά αξιώ­µα­τα, χωρίς να µπο­ρούν να τα βάλουν στην πρά­ξη, χωρίς να τα δένουν µε την πρω­το­πό­ρα δου­λειά στον χώρο όπου δρουν, στο µαζι­κό κίνη­µα, παντού. Δεν είναι βέβαια εύκο­λο να ανα­τρα­πεί αυτή η κατά­στα­ση από τη µια µέρα στην άλλη, αλλά είναι µονό­δρο­µος και χρειά­ζο­νται συν­δυα­σµέ­να µέτρα και από τα «πάνω» και από τα «κάτω».

Δεν έχου­µε απαλ­λα­γεί ακό­µα από προ­βλή­µα­τα στη συγκρό­τη­ση και στη λει­τουρ­γία των Κοµµα­τι­κών Οµά­δων, ιδιαί­τε­ρα στα πρω­το­βά­θµια σωµα­τεία, στο περιε­χό­µε­νό τους, στο πώς προ­σπα­θούν να υλο­ποι­ή­σουν τις απο­φά­σεις του Κόµµα­τος σχε­τι­κά µε την ευθύ­νη των κοµµου­νι­στών για τη λει­τουρ­γία και τον προ­σα­να­το­λι­σµό των συν­δι­κά­των. Συνε­χί­ζει να λεί­πει ένας πιο µακρό­πνο­ος σχε­δια­σµός για τον κλά­δο και τον χώρο ευθύ­νης, για τη βελ­τί­ω­ση του βαθµού οργά­νω­σης, τη µελέ­τη της παρέ­µβα­σης του αντι­πά­λου, τη λει­τουρ­γία του σωµα­τεί­ου, για το τι ζητή­µα­τα ανοί­γουν, τι πλαί­σιο επε­ξερ­γα­ζό­µα­στε, τι στό­χους έχου­µε για διεύ­ρυν­ση της πρω­το­πο­ρί­ας, των υπο­δο­µών στο κίνη­µα, τι διά­τα­ξη δυνά­µε­ων απαι­τεί­ται. Στον προ­γρα­µµα­τι­σµό δρά­σης συχνά γίνε­ται επι­κά­λυ­ψη ΔΣ, δεν απλώ­νε­ται η δου­λειά, η δρά­ση είναι καµπα­νια­κή µπρο­στά σε στα­θµούς. Σε Κοµµα­τι­κές Οµά­δες δευ­τε­ρο­βά­θµιων (Οµο­σπον­διών και Εργα­τι­κών Κέντρων) γίνε­ται πολύ γενι­κή συζή­τη­ση, για την κατά­στα­ση, µε γενι­κό­λο­γη πεί­ρα που κου­ρά­ζει και είναι αναποτελεσµατική.

Η δουλειά του Κόμματος και της ΚΝΕ στις
γυναίκες εργατικής — λαϊκής ένταξης ή καταγωγής

35. Παρά τα βήµα­τα που έχουν γίνει στο διά­στη­µα αυτό, η εξει­δι­κευ­µέ­νη κοµµα­τι­κή δου­λειά στις γυναί­κες δεν έχει απο­κτή­σει στα­θε­ρά χαρα­κτη­ρι­στι­κά στα Όργα­να του Κόµµα­τος. Σχε­τί­ζε­ται µε τον µικρό βαθµό αφο­µοί­ω­σης των θεω­ρη­τι­κών µας θέσε­ων και των σύγ­χρο­νων προ­βλη­µά­των της ιδε­ο­λο­γι­κής δια­πά­λης για τη γυναι­κεία ανι­σο­τι­µία. Ως απο­τέ­λε­σµα, εκφρά­ζε­ται δυσκο­λία στην έντα­ξη της εξει­δι­κευ­µέ­νης δου­λειάς του Κόµµα­τος –ακό­µα περισ­σό­τε­ρο της ΚΝΕ– στις γυναί­κες σε όλους τους τοµείς δρά­σης του Κόµµα­τος: το ιδε­ο­λο­γι­κό — πολι­τι­κό, οργα­νω­τι­κό, τη δου­λειά στο εργα­τι­κό συν­δι­κα­λι­στι­κό κίνη­µα, στο κίνη­µα των αυτο­α­πα­σχο­λου­µέ­νων, στο αγρο­τι­κό κίνη­µα, στο µαθη­τι­κό, σπου­δα­στι­κό, φοι­τη­τι­κό κίνη­µα και τη δου­λειά των κοµµου­νι­στριών στο ριζο­σπα­στι­κό γυναι­κείο κίνη­µα. Ταυ­τό­χρο­να, δηµιουρ­γεί καθο­δη­γη­τι­κά κενά και αδυ­να­µί­ες στην ανά­δει­ξη γυναι­κών στα όργα­να του Κόµµα­τος και του κινή­µα­τος (που δεν λύνε­ται µε ποσο­στώ­σεις, όπως προ­ω­θεί­ται από την αστι­κή αντί­λη­ψη και πρα­κτι­κή), στην καθο­δή­γη­ση των Κοµµα­τι­κών Οµά­δων των συλ­λό­γων της ΟΓΕ.

Από αυτήν τη σκο­πιά, χρειά­ζε­ται να απα­σχο­λή­σει τα Όργα­να του Κόµµα­τος η πορεία ανά­πτυ­ξης κι ευαι­σθη­το­ποί­η­σης των γυναι­κεί­ων στε­λε­χών (οργα­νω­τι­κών, συν­δι­κα­λι­στι­κών, αλλά και ιδε­ο­λο­γι­κών), ανε­ξάρ­τη­τα από χρέ­ω­ση, ώστε να συµβά­λουν µε δηµιουρ­γι­κό τρό­πο, συλ­λο­γι­κά να κατα­κτώ­νται από τα όργα­να η ανη­συ­χία, η γνώ­ση, η δηµιουρ­γι­κή σκέ­ψη και έλεγ­χος στην προ­ώ­θη­ση των παρα­πά­νω καθη­κό­ντων. Η κατεύ­θυν­ση αυτή θα ενι­σχύ­ε­ται µε την άνο­δο της µαρ­ξι­στι­κής τους µόρ­φω­σης και µε τη συµµε­το­χή τους στην επε­ξερ­γα­σία των θέσε­ών µας µε βάση τις εξε­λί­ξεις που αφο­ρούν όλες τις πτυ­χές της ζωής των γυναι­κών εργα­τι­κής — λαϊ­κής έντα­ξης ή κατα­γω­γής και σε όλες τις ηλι­κια­κές κατηγορίες.

Η ουσια­στι­κή συζή­τη­ση στα Όργα­να και στις Κοµµα­τι­κές Οργα­νώ­σεις σχε­τι­κά µε τη µαρ­ξι­στι­κή αντί­λη­ψη για το γυναι­κείο ζήτη­µα, ιδιαί­τε­ρα των Πανε­πι­στη­µί­ων — Έρευ­νας και στις κλα­δι­κές, µπο­ρεί να στη­ρί­ξει από ιδε­ο­λο­γι­κή — θεω­ρη­τι­κή σκο­πιά την προ­σπά­θεια των κοµµα­τι­κών µελών και στε­λε­χών, ιδιαί­τε­ρα των γυναι­κών, ώστε να συµβά­λουν στην εξει­δί­κευ­ση κι εκλα­ΐ­κευ­ση των θέσε­ών µας για την ισο­τι­µία της γυναί­κας, µε βάση το αντι­κεί­µε­νο ειδί­κευ­σης. Μπο­ρεί να ανα­βα­θµί­σει την προ­σπά­θεια προ­σα­να­το­λι­σµού συντρό­φων και συντρο­φισ­σών να ασχο­λη­θούν ερευ­νη­τι­κά µε πλευ­ρές του γυναι­κεί­ου ζητή­µα­τος, ως πλευ­ρά της ιδε­ο­λο­γι­κής — πολι­τι­κής αντεπίθεσης.

Ταυ­τό­χρο­να, χρειά­ζε­ται να βρί­σκε­ται στα­θε­ρά στον προ­σα­να­το­λι­σµό, κυρί­ως των Τοµε­α­κών Επι­τρο­πών, η στή­ρι­ξη των κοµµου­νι­στριών µητέ­ρων –στε­λε­χών και µελών– και µε πρα­κτι­κά µέτρα. Πρα­κτι­κό και δια­παι­δα­γω­γη­τι­κό χαρα­κτή­ρα µπο­ρούν να έχουν κεντρι­κές πρω­το­βου­λί­ες σε επί­πε­δο Οργα­νώ­σε­ων Περιο­χής ή Τοµε­α­κών Οργα­νώ­σε­ων, όπως η δια­µόρ­φω­ση χώρων και προ­γρά­µµα­τος δηµιουρ­γι­κής απα­σχό­λη­σης νηπί­ων, παι­διών πολύ µικρής σχο­λι­κής ηλικίας.

Πέρα από τα οργα­νω­τι­κά µέτρα, χρειά­ζε­ται και ιδε­ο­λο­γι­κή — πολι­τι­κή στή­ρι­ξη των συντρο­φισ­σών και συντρό­φων, ώστε να δια­µορ­φώ­νο­νται κρι­τή­ρια για το περιε­χό­µε­νο της δηµιουρ­γι­κής σχέ­σης µετα­ξύ γονιού — παι­διού. Μπο­ρεί να βοη­θή­σει η επε­ξερ­γα­σία ενός πλού­σιου, πολύ­µορ­φου σχε­δί­ου δρά­σης για παι­διά και γονείς (λογο­τε­χνι­κά βιβλία, θεα­τρι­κές παρα­στά­σεις, παι­γνί­δια — κατα­σκευ­ές), δια­µορ­φώ­νο­ντας ένα συγκε­κρι­µέ­νο πρό­γρα­µµα συζη­τή­σε­ων µε γονείς, ιδιαί­τε­ρα µε τις µητέ­ρες, αξιο­ποιώ­ντας την πεί­ρα των συζη­τή­σε­ων «Μιλώ­ντας στα παι­διά µας για την κρί­ση, για τον πόλε­µο» και δοκι­µά­ζο­ντας τη µελέ­τη της έκδο­σης «Κι όµως κινεί­ται…». Σε αυτήν την κατεύ­θυν­ση, θα δια­µορ­φώ­νο­νται κοµµου­νι­στι­κά κρι­τή­ρια σκέ­ψης και στά­σης απέ­να­ντι στην κυρί­αρ­χη αστι­κή αντί­λη­ψη, που παρου­σιά­ζει ως απο­κλει­στι­κά ατο­µι­κή — οικο­γε­νεια­κή υπό­θε­ση τη φρο­ντί­δα και ανα­τρο­φή του παιδιού.

36. Η αντι­µε­τώ­πι­ση µακρο­χρό­νιων κενών στην κατα­νό­η­ση της ανα­γκαιό­τη­τας εξει­δί­κευ­σης της παρέ­µβα­σης του Κόµµα­τος στις γυναί­κες είναι απο­φα­σι­στι­κός παρά­γο­ντας για τη βελ­τί­ω­ση των ρυθµών στρα­το­λο­γί­ας γυναι­κών στο Κόµµα, µε βάση τον κύριο στό­χο της κοµµα­τι­κής οικο­δό­µη­σης σε κλά­δους και χώρους δου­λειάς, κυρί­ως για τη στα­θε­ρο­ποί­η­ση της δρά­σης των νέων γυναι­κών στο Κόµµα και την ΚΝΕ.

Η βελ­τί­ω­ση του ποσο­στού των γυναι­κεί­ων κοµµα­τι­κών µελών συνο­λι­κά στο Κόµµα αυτά τα 4 χρό­νια, αν και µε ανο­µοιο­µορ­φί­ες ανά Οργά­νω­ση Περιο­χής, ακό­µα και ανά Τοµε­α­κή Οργά­νω­ση, όπως και η αύξη­ση του ποσο­στού στρα­το­λο­γιών γυναι­κών, δεν συνο­δεύ­ο­νται σε κάθε Όργα­νο µε συµπε­ρά­σµα­τα από τη γενί­κευ­ση της πεί­ρας, θετι­κής και αρνη­τι­κής, µε συγκε­κρι­µέ­να ιδε­ο­λο­γι­κά, πολι­τι­κά, οργα­νω­τι­κά µέτρα. Η έλλει­ψη στο σχε­δια­σµό αφο­ρά ιδιαί­τε­ρα στα όργα­να σε Οργα­νώ­σεις Περιο­χής και Τοµε­α­κές Οργα­νώ­σεις όπου είναι χαµη­λό­τε­ρη η γυναι­κεία συµµε­το­χή στο Κόµµα, σε σχέ­ση τόσο µε το πανελ­λα­δι­κό ποσο­στό όσο και µε το ποσο­στό της απα­σχό­λη­σης των γυναι­κών στην αντί­στοι­χη περιο­χή. Ταυ­τό­χρο­να, χρειά­ζε­ται στα­θε­ρή παρα­κο­λού­θη­ση η κοι­νω­νι­κο­τα­ξι­κή σύν­θε­ση των γυναι­κεί­ων κοµµα­τι­κών µελών κατά Οργά­νω­ση Περιο­χής, ιδιαί­τε­ρα σε βιο­µη­χα­νι­κούς και άλλους κλά­δους, τοµείς της οικο­νο­µί­ας µε µεγά­λη συγκέ­ντρω­ση µισθω­τών γυναι­κών ή µε αντι­κεί­µε­νο ειδί­κευ­σης που επι­δρά στη συνεί­δη­ση εργα­τι­κών — λαϊ­κών δυνά­µε­ων, ανδρών και γυναι­κών (π.χ. Εκπαίδευση).

37. Συστη­µα­τι­κά χρειά­ζε­ται να απα­σχο­λεί τα Όργα­να του Κόµµα­τος και της ΚΝΕ πώς προ­ε­τοι­µά­ζο­νται οι γυναί­κες του κοµµα­τι­κού περί­γυ­ρου για την οργά­νω­σή τους στο Κόµµα, παίρ­νο­ντας υπό­ψη ότι απαι­τού­νται περισ­σό­τε­ρος δηµιουρ­γι­κός χρό­νος και σκέ­ψη, επι­πλέ­ον µέτρα για να ξεπε­ρά­σει η οπα­δός πρό­σθε­τα αντι­κει­µε­νι­κά εµπό­δια που περιο­ρί­ζουν τον χρό­νο που αφιε­ρώ­νει στο διά­βα­σµα, στη µελέ­τη, στη συµµε­το­χή στην κοι­νω­νι­κή δρά­ση, αλλά και υπο­κει­µε­νι­κές αντι­λή­ψεις για τη θέση της γυναί­κας στην κοι­νω­νία που επι­βιώ­νουν, θρη­σκευ­τι­κές κατα­βο­λές. Ορι­σµέ­νοι τέτοιοι παρά­γο­ντες έχουν εντα­θεί στις σηµε­ρι­νές συν­θή­κες, για­τί γενι­κεύ­ο­νται τα ακα­νό­νι­στα ωρά­ρια εργα­σί­ας, η µερι­κή απα­σχό­λη­ση, οι συµβά­σεις ορι­σµέ­νου χρό­νου. Αυτή η κατά­στα­ση επι­δρά στη σκέ­ψη και τη στά­ση, ακό­µα και γυναι­κών κοµµα­τι­κών µελών, πιο έντο­να στις συν­θή­κες των περιο­ρι­στι­κών µέτρων µε τη γενί­κευ­ση της τηλερ­γα­σί­ας και της ανα­στο­λής σύµβα­σης, της τηλεκ­παί­δευ­σης, επι­βα­ρύ­νο­ντας την οικο­γε­νεια­κή, προ­σω­πι­κή ζωή.

Ο σχε­δια­σµός και η συζή­τη­ση στα καθο­δη­γη­τι­κά όργα­να αφο­ρούν τον δηµιουρ­γι­κό έλεγ­χο της πορεί­ας ανά­πτυ­ξης της συνεί­δη­σης και στά­σης των γυναι­κών του κοµµα­τι­κού περί­γυ­ρου, την πεί­ρα από τις προ­τά­σεις στρα­το­λο­γί­ας σε γυναί­κες, το υπό δια­µόρ­φω­ση πολύ­µορ­φο σχέ­διο κοµµα­τι­κής δρα­στη­ριό­τη­τας, που υπο­λο­γί­ζει στην κοι­νω­νι­κο­τα­ξι­κή σύν­θε­ση των γυναι­κών του περί­γυ­ρου. Στο επί­κε­ντρο χρειά­ζε­ται να βρε­θεί η προ­γρα­µµα­τι­κή αντί­λη­ψη του Κόµµα­τος για τη θέση των γυναι­κών στη σοσια­λι­στι­κή — κοµµου­νι­στι­κή κοι­νω­νία, η στά­ση των γυναι­κών απέ­να­ντι στον ιµπε­ρια­λι­στι­κό πόλε­µο, βιβλιο­πα­ρου­σιά­σεις των πρό­σφα­των εκδό­σε­ων της Σύγ­χρο­νης Επο­χής και άρθρων της ΚΟΜΕΠ. Έτσι, µπο­ρεί να απο­κτά δηµιουρ­γι­κό περιε­χό­µε­νο η κατεύ­θυν­ση βελ­τί­ω­σης της ηλι­κια­κής και κοι­νω­νι­κο­τα­ξι­κής σύν­θε­σης των γυναι­κών του κοµµα­τι­κού περί­γυ­ρου, η διεύ­ρυν­ση της προ­σέλ­κυ­σης γυναι­κών στην κοµµα­τι­κή δρα­στη­ριό­τη­τα και µέσα από τη συµµε­το­χή τους στο κίνη­µα, όπως µέσα από τη συµµε­το­χή στον γυναι­κείο σύλ­λο­γο, στον σύλ­λο­γο γονέων.

38. Στην ΚΝΕ είναι αυξη­µέ­νη, σε σχέ­ση µε το Κόµµα, η συµµε­το­χή των γυναι­κών στη δύνα­µή της, µε δια­κυ­µάν­σεις κατά κατη­γο­ρία νεο­λαί­ας και ανά Οργά­νω­ση Περιο­χής. Δυσκο­λία παρου­σιά­ζε­ται στην ανά­δει­ξη κορι­τσιών στα Όργα­να της ΚΝΕ και τους µαζι­κούς φορείς. Φαί­νε­ται να είναι πιο διστα­κτι­κές να ανα­λά­βουν χρε­ώ­σεις, ακό­µα και στα µαθη­τι­κά συµβού­λια. Ταυ­τό­χρο­να, ανα­δει­κνύ­ο­νται µια σει­ρά από παρά­γο­ντες που επι­δρούν στην απο­στρά­τευ­ση νέων γυναι­κών από την ΚΝΕ κατά την ηλι­κια­κή περί­ο­δο για το πέρα­σµά τους στο Κόµµα, όπως οικο­γε­νεια­κά προ­βλή­µα­τα, ανα­σφά­λεια, αρνη­τι­κή επί­δρα­ση από ερω­τι­κό σύντροφο.

Με βάση τα παρα­πά­νω, τα Όργα­να του Κόµµα­τος χρειά­ζε­ται να στη­ρί­ξουν τις ΟΒ της ΚΝΕ µε συγκε­κρι­µέ­να ιδε­ο­λο­γι­κά — πολι­τι­κά — οργα­νω­τι­κά µέτρα, ώστε µε δηµιουρ­γι­κό τρό­πο να προ­βλη­θούν οι κοµµου­νι­στι­κές αξί­ες, οι συν­θή­κες µέσα στις οποί­ες ανα­πτύσ­σε­ται ο σύγ­χρο­νος «βου­βός» ηρω­ι­σµός και να καλ­λιερ­γη­θεί η αντο­χή µπρο­στά στις δυσκο­λί­ες της ταξι­κής πάλης, αλλά και των συν­θη­κών εργα­σί­ας, σπου­δών, ζωής. Ταυ­τό­χρο­να, η ιδε­ο­λο­γι­κή — πολι­τι­κή στή­ρι­ξη στις Οργα­νώ­σεις της ΚΝΕ µπο­ρεί να δια­µορ­φώ­σει κρι­τή­ριο δια­λε­κτι­κής — υλι­στι­κής αντί­λη­ψης µπρο­στά σε σύν­θε­τα κοι­νω­νι­κά ζητή­µα­τα, ώστε στέ­ρεα κι επι­θε­τι­κά να οργα­νώ­νε­ται η ιδε­ο­λο­γι­κή — πολι­τι­κή αντι­πα­ρά­θε­ση µέσα στις σχο­λές, στα σχο­λεία, στους χώρους νεολαίας.

Πιο απαι­τη­τι­κή είναι η προ­σπά­θεια για τον εµπλου­τι­σµό της παρέ­µβα­σης του Κόµµα­τος στις ηλι­κί­ες παι­διών Δηµο­τι­κού µε την αντί­λη­ψή µας για το γυναι­κείο ζήτη­µα. Παίρ­νου­µε υπό­ψη ότι η αστι­κή τάξη, µε τους πολυ­πλό­κα­µους µηχα­νι­σµούς της, παρε­µβαί­νει ιδε­ο­λο­γι­κά από πολύ µικρή ηλι­κία στη σκέ­ψη και τη στά­ση της νεο­λαί­ας για τις ανι­σό­τι­µες σχέ­σεις µετα­ξύ των δύο φύλων. Άρα, χρειά­ζε­ται να συστη­µα­το­ποι­η­θεί µε πολύ­µορ­φο τρό­πο η συµβο­λή στις διά­φο­ρες δρα­στη­ριό­τη­τες του Κόµµα­τος γι’ αυτές τις ηλι­κί­ες, αλλά και στην ύλη του «Αερό­στα­του».

39. Στα Όργα­να χρειά­ζε­ται στα­θε­ρά να συζη­τιού­νται εκθέ­σεις από την παρα­κο­λού­θη­ση κι εκτί­µη­ση της παρέ­µβα­σης των αστι­κών θεσµών (κυβερ­νη­τι­κοί θεσµοί, Περι­φέ­ρειες, Δήµοι) στις γυναί­κες, ώστε να οργα­νώ­νε­ται η εύστο­χη ιδε­ο­λο­γι­κή — πολι­τι­κή δια­πά­λη. Ακό­µα, όµως, είµα­στε πίσω από τη στα­θε­ρή οργά­νω­ση του ιδε­ο­λο­γι­κού αγώ­να µε την αστι­κή ιδε­ο­λο­γία και πολι­τι­κή, αλλά και µε τις οπορ­του­νι­στι­κές από­ψεις για την ανι­σο­τι­µία της γυναί­κας, που χρειά­ζε­ται να στη­ρί­ζε­ται στην παρα­κο­λού­θη­ση κι εκτί­µη­ση της παρέ­µβα­σής τους στις γυναί­κες εργα­τι­κής — λαϊ­κής έντα­ξης ή κατα­γω­γής (κατά κλά­δο, χώρο εργα­σί­ας, αντι­κεί­µε­νο ειδίκευσης).

Βάρος χρειά­ζε­ται να δοθεί στην έντα­ση της ιδε­ο­λο­γι­κής — πολι­τι­κής δου­λειάς, για­τί µπο­ρεί να παί­ξει καθο­ρι­στι­κό ρόλο στην ανα­χαί­τι­ση του κλί­µα­τος φόβου και των µειω­µέ­νων απαι­τή­σε­ων που απο­τυ­πώ­νο­νται στις δια­θέ­σεις, στη στά­ση των γυναι­κών που µας ενδια­φέ­ρουν κοινωνικοταξικά.

Οι άξο­νες της παρέ­µβα­σης του Κόµµα­τος χρειά­ζε­ται να απο­κα­λύ­πτουν τον ταξι­κό εκµε­ταλ­λευ­τι­κό χαρα­κτή­ρα της κυβερ­νη­τι­κής πολι­τι­κής και της καπι­τα­λι­στι­κής εργο­δο­σί­ας, άλλων αστι­κών επι­τε­λεί­ων, αλλά και την προ­σπά­θεια να ενι­σχυ­θούν οι µηχα­νι­σµοί ενσω­µά­τω­σης µέσω Εται­ρι­κής Κοι­νω­νι­κής Ευθύ­νης των Δήµων, των ΜΚΟ (action aid κ.ά.), µε επί­δρα­ση ιδιαί­τε­ρα στη συνεί­δη­ση των γυναι­κών. Συνε­χί­ζει να βρί­σκε­ται στο επί­κε­ντρο της επί­θε­σης του κεφα­λαί­ου, των αστι­κών επι­τε­λεί­ων στην ΕΕ και την Ελλά­δα, η γενί­κευ­ση των ελα­στι­κών σχέ­σε­ων εργα­σί­ας και της τηλερ­γα­σί­ας σε γυναι­κείο εργα­τι­κό δυνα­µι­κό, στο όνο­µα της «συµφι­λί­ω­σης της οικο­γε­νεια­κής κι επαγ­γε­λµα­τι­κής ζωής». Ταυ­τό­χρο­να, εµπλου­τί­ζο­νται τα µέτρα για να δια­χει­ρι­στούν τις οξυ­µέ­νες συνέ­πειες από την επέ­κτα­ση της µισθω­τής εργα­σί­ας των γυναι­κών και την έλλει­ψη κοι­νω­νι­κής στή­ρι­ξης της µητρό­τη­τας, σε συν­θή­κες που οι στρα­τη­γι­κές επι­λο­γές της ΕΕ οδη­γούν στη συρ­ρί­κνω­ση και εµπο­ρευ­µα­το­ποί­η­ση των υπη­ρε­σιών Υγεί­ας — Πρό­νοιας. Χαρα­κτη­ρι­στι­κό είναι το πρό­γρα­µµα της κυβέρ­νη­σης της ΝΔ «Ντα­ντά της γει­το­νιάς», όπως και τα µέτρα που προ­τεί­νο­νται στην «έκθε­ση Πισ­σα­ρί­δη» (άδεια πατρό­τη­τας, ευε­λι­ξία στα ωρά­ρια εργα­σί­ας και στην άδεια µητρό­τη­τας κ.ά.). Το έδα­φος πάνω στο οποίο στη­ρί­ζο­νται αυτές οι πολι­τι­κές πρα­κτι­κές είναι η παρω­χη­µέ­νη, συντη­ρη­τι­κή αντί­λη­ψη της ατο­µι­κής ευθύ­νης για τη φρο­ντί­δα της οικο­γέ­νειας, η οποία το πολύ — πολύ να µοι­ρά­ζε­ται πιο ισό­τι­µα ανά­µε­σα στις γυναί­κες και τους άνδρες, ενώ ουσια­στι­κά υπο­βα­θµί­ζει την κοι­νω­νι­κή ευθύ­νη για ουσια­στι­κά µέτρα στή­ρι­ξης της οικο­γέ­νειας, που λογα­ριά­ζο­νται µε τη λογι­κή του «κόστους» για το αστι­κό κρά­τος και του οφέ­λους για τους επι­χει­ρη­µα­τι­κούς οµί­λους. Αυτό καθο­ρί­ζει και την όποια λει­τουρ­γία υπη­ρε­σιών και δοµών φρο­ντί­δας βρε­φών, νηπί­ων, ηλι­κιω­µέ­νων, ΑµεΑ µε προ­σα­ρµο­γή τους στις ευέ­λι­κτες εργα­σια­κές σχέ­σεις των εργα­ζό­µε­νων µητέρων.

Σε αυτό το πλαί­σιο, ενι­σχύ­ε­ται η κατεύ­θυν­ση των σοσιαλ­δη­µο­κρα­τι­κών και οπορ­του­νι­στι­κών πολι­τι­κών δυνά­µε­ων, στην ΕΕ και την Ελλά­δα, για κατα­νο­µή των ευρω­παϊ­κών κον­δυ­λί­ων µε κρι­τή­ριο τις συνέ­πειες της παν­δη­µί­ας στις γυναί­κες. Σε αυτήν την κατεύ­θυν­ση κινού­νται και οι σοσιαλ­δη­µο­κρα­τι­κές δυνά­µεις στο φεµι­νι­στι­κό κίνη­µα, που τα τελευ­ταία χρό­νια γίνε­ται συστη­µα­τι­κή προ­σπά­θεια να ανα­θε­ρµαν­θεί και στην Ελλά­δα, στο­χεύ­ο­ντας ιδιαί­τε­ρα στη νεολαία.

Επι­διώ­κε­ται να θολώ­σουν τον ταξι­κό προ­σα­να­το­λι­σµό των ευρω­παϊ­κών επι­δο­τή­σε­ων σε βάρος των εργα­τι­κών — λαϊ­κών συµφε­ρό­ντων, αλλά και την ταξι­κή πολι­τι­κή δια­χεί­ρι­σης της παν­δη­µί­ας µε βαριές συνέ­πειες στις εργα­ζό­µε­νες και άνερ­γες γυναί­κες. Παρου­σιά­ζε­ται ως αιτία της ανι­σο­τι­µί­ας στις σχέ­σεις των δύο φύλων, ιδιαί­τε­ρα στις συν­θή­κες των περιο­ρι­στι­κών µέτρων, το χαµη­λό ποσο­στό γυναι­κών στα λεγό­µε­να «Κέντρα Λήψης Απο­φά­σε­ων», η «ανδρο­κρα­τού­µε­νη» κοι­νω­νία, η «ανδρο­κρα­τία» στις υψη­λό­τε­ρες βαθµί­δες της τρι­το­βά­θµιας εκπαί­δευ­σης και ιδί­ως στις θετι­κές επιστήµες.

Στο πλαί­σιο πανε­πι­στη­µια­κών προ­γρα­µµά­των για τα φύλα ανα­πα­ρά­γο­νται και οι θεω­ρί­ες περί «κοι­νω­νι­κού φύλου», που ουσια­στι­κά αρνού­νται τη βιο­λο­γι­κή υπό­στα­σή τους ή την υπο­βα­θµί­ζουν τόσο πολύ ώστε να απο­σπούν πλή­ρως ζητή­µα­τα κοι­νω­νι­κών συµπε­ρι­φο­ρών, αντι­λή­ψε­ων κ.λπ. από το οικο­νο­µι­κό, κοι­νω­νι­κό υπό­βα­θρο, που σε συν­δυα­σµό µε την ιδιαί­τε­ρη θέση της γυναί­κας στην ανα­πα­ρα­γω­γι­κή δια­δι­κα­σία επέ­φε­ρε πρό­σθε­τες κοι­νω­νι­κές ανι­σό­τη­τες και ανι­σο­τι­µί­ες στο έδα­φος της επι­κρά­τη­σης εκµε­ταλ­λευ­τι­κών οικο­νο­µι­κών σχέσεων.

Δια­µορ­φώ­νουν στρε­βλή αντί­λη­ψη περί «ατο­µι­κών δικαιω­µά­των», απο­κό­βο­ντάς τα από τον κοι­νω­νι­κο­οι­κο­νο­µι­κό χαρα­κτή­ρα των δικαιω­µά­των, υπερ­προ­βάλ­λο­ντας ορι­σµέ­νες ατο­µι­κές επι­λο­γές, όπως του οµο­φυ­λό­φι­λου σεξουα­λι­κού προ­σα­να­το­λι­σµού ή ακό­µα της δήθεν ατο­µι­κής επι­λο­γής «αυτο­διά­θε­σης του σώµα­τος» στην πορ­νεία, στα ναρ­κω­τι­κά. Πρό­κει­ται για στρέ­βλω­ση της αντί­λη­ψης περί ατο­µι­κού δικαιώ­µα­τος, που δεν σχε­τί­ζε­ται µε την ανα­γκαία υπε­ρά­σπι­ση ατό­µων µε ιδιαί­τε­ρες επι­λο­γές από κάθε µορ­φή κοι­νω­νι­κής απο­ξέ­νω­σης, βίας, ρατσι­σµού κ.λπ. Η άπο­ψη του ΚΚΕ εδρά­ζε­ται ακρι­βώς στην αντι­µε­τώ­πι­ση τέτοιων αντι­δρα­στι­κών κι επι­κίν­δυ­νων φαι­νο­µέ­νων, µε την υπε­ρά­σπι­ση της κάθε ξεχω­ρι­στής προ­σω­πι­κό­τη­τας από κάθε µορ­φή ρατσι­σµού, βίας, απο­ξέ­νω­σης, µπού­λινγκ, άλλων επιθέσεων.

Η δράση και τα καθήκοντα του Κόμματος και
της ΚΝΕ στον χώρο της εκπαίδευσης

40. Από την περί­ο­δο του 20ού Συνε­δρί­ου ανα­δει­κνύ­ο­νται ως βασι­κοί άξο­νες της συνο­λι­κής εκπαι­δευ­τι­κής αστι­κής στρατηγικής:

α) Η προ­ώ­θη­ση νέων ικα­νο­τή­των και δεξιο­τή­των που απαι­τού­νται για την εργα­σια­κή έντα­ξη στην καπι­τα­λι­στι­κή οικο­νο­µία στο έδα­φος της ανά­πτυ­ξης νέων µέσων παρα­γω­γής, αλλά και για τη διαιώ­νι­ση της αστι­κής ιδε­ο­λο­γι­κής κυριαρχίας.

β) Η πιο στε­νή σύν­δε­ση των εκπαι­δευ­τι­κών δοµών µε τις ανά­γκες του κεφα­λαί­ου, η οποία εξυ­πη­ρε­τεί­ται και από την επί­κλη­ση της αυτό­νο­µης και δια­φο­ρο­ποι­η­µέ­νης λει­τουρ­γί­ας τους. Αυτή η προ­ο­πτι­κή αγγί­ζει ιδιαί­τε­ρα τις δοµές Επαγ­γε­λµα­τι­κής Εκπαί­δευ­σης και κυρί­ως τα Πανεπιστήµια.

γ) Η επι­τά­χυν­ση των δια­δι­κα­σιών αξιο­λό­γη­σης και πιστο­ποί­η­σης του συνό­λου του εκπαι­δευ­τι­κού έργου υπό το πρί­σµα της πιο απο­δο­τι­κής λει­τουρ­γί­ας τους για την ανα­πα­ρα­γω­γή της καπι­τα­λι­στι­κής κοι­νω­νί­ας στο σύνο­λό της.

Τόσο στα χρό­νια της κυβέρ­νη­σης του ΣΥΡΙΖΑ όσο και επί της ΝΔ ξεδι­πλώ­θη­καν µια σει­ρά από αλλα­γές σε συν­θή­κες σηµα­ντι­κής περι­στο­λής δαπα­νών λόγω της εξέ­λι­ξης της καπι­τα­λι­στι­κής κρί­σης, ενώ και στη φάση της αναι­µι­κής καπι­τα­λι­στι­κής ανά­κα­µψης (2016 — 2019), πριν από τη νέα φάση της οικο­νο­µι­κής επι­δεί­νω­σης, οι δαπά­νες για την Παι­δεία έχουν παγιω­θεί σε ένα επί­πε­δο που στην πρα­γµα­τι­κό­τη­τα επι­δει­νώ­νει την κατά­στα­ση. Οι εκσυγ­χρο­νι­σµοί που επι­χεί­ρη­σαν όλες οι αστι­κές κυβερ­νή­σεις δεν απα­ντούν στις νέες προ­κλή­σεις της γνώ­σης, της ανά­πτυ­ξης των παρα­γω­γι­κών δυνά­µε­ων που απαι­τούν υψη­λό γενι­κό µορ­φω­τι­κό επί­πε­δο καθώς και δεξιό­τη­τες στη χρη­σι­µο­ποί­η­ση υπερ­σύγ­χρο­νων τεχνο­λο­γι­κών µέσων. Επι­διώ­κουν να προ­σα­ρµό­σουν τη γενι­κή εκπαί­δευ­ση στις σύγ­χρο­νες ανά­γκες του καπι­τα­λι­σµού, σε βάρος της γενι­κής µόρφωσης.

Φυσι­κά, η εκά­στο­τε κυβερ­νη­τι­κή πολι­τι­κή έχει την ιδιαι­τε­ρό­τη­τά της, προ­βάλ­λει τις δικές της ιεραρ­χή­σεις και προ­τε­ραιό­τη­τες, αξιο­ποιεί και προ­τάσ­σει και στο επί­πε­δο της προ­πα­γάν­δας συµβο­λι­κές έννοιες για να επι­τύ­χει συναι­νέ­σεις, ανά­λο­γα µε το στί­γµα που επι­διώ­κει να δώσει, στο πλαί­σιο του συνο­λι­κού αστι­κού πολι­τι­κού σκη­νι­κού σε κάθε χώρα. Ιδιαί­τε­ρα στην Εκπαί­δευ­ση στη χώρα µας, αυτή η προ­σπά­θεια ανά­µε­σα στα δύο βασι­κά κυβερ­νη­τι­κά αστι­κά κόµµα­τα του σηµε­ρι­νού αστι­κού πολι­τι­κού συστή­µα­τος, τη ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ, πέρα από την επι­δί­ω­ξη ανά­δει­ξης πλα­στών ή και δευ­τε­ρευό­ντων πολι­τι­κών δια­χω­ρι­σµών, συν­δέ­ε­ται και µε την παρέ­µβα­ση του ΚΚΕ και της ΚΝΕ που ανα­δει­κνύ­ει την ενιαία στρα­τη­γι­κή των αστι­κών κυβερ­νή­σε­ων στην Παι­δεία και θέτει αιτή­µα­τα και στό­χους πάλης που προ­τάσ­σουν τις σύγ­χρο­νες πρα­γµα­τι­κές κοι­νω­νι­κές ανά­γκες ενά­ντια στις εκά­στο­τε αντι­δρα­στι­κές εκπαι­δευ­τι­κές αλλαγές.

41. Η ιδε­ο­λο­γι­κή παρέ­µβα­ση στη νεο­λαία είναι στοι­χείο της στρα­τη­γι­κής της αστι­κής τάξης. Δεν αφο­ρά µόνο την ιδε­ο­λο­γι­κή στή­ρι­ξη στις αστι­κές εκπαι­δευ­τι­κές µεταρ­ρυ­θµί­σεις, µε την επί­κλη­ση µιας σει­ράς εννοιών όπως αρι­στεία, αντα­γω­νι­στι­κό­τη­τα, ισό­τη­τα, σύν­δε­ση µε την αγο­ρά εργα­σί­ας κ.ά. Κυρί­ως έχει συνο­λι­κό­τε­ρο και µακρό­πνοο σχε­δια­σµό, έναν εκσυγ­χρο­νι­σµό στη σχέ­ση εκπαί­δευ­σης — παρα­γω­γής που στο­χεύ­ει και σε πολύ µικρές ηλικίες.

Πέρα από τις γενι­κές — βασι­κές ιδε­ο­λο­γι­κές θέσεις (αιτιο­λό­γη­ση της αιω­νιό­τη­τας των αστι­κών εκµε­ταλ­λευ­τι­κών σχέ­σε­ων, εξύ­µνη­ση και εξω­ραϊ­σµός της αστι­κής δηµο­κρα­τί­ας, «πρω­το­βου­λία και επι­χει­ρη­µα­τι­κό­τη­τα», αστι­κή αντί­λη­ψη για την τυπι­κή ισό­τη­τα κι ελευ­θε­ρία, από­κρυ­ψη του ταξι­κού χαρα­κτή­ρα της οικο­νο­µί­ας), προ­βάλ­λο­νται και κοι­νω­νι­κές ικα­νό­τη­τες ως ιδιό­τη­τα «του Ευρω­παί­ου πολί­τη», η «πολι­τι­σµι­κή συνεί­δη­ση», θέσεις όπως ότι «ο καπι­τα­λι­σµός είναι ο καλύ­τε­ρος δυνα­τός παρ’ όλες τις αδι­κί­ες του», «δεν µπο­ρού­µε να υπερ­βού­µε την ανι­σό­τη­τα η οποία, είτε εγγε­νής και φυσι­κή είτε κοι­νω­νι­κή, είναι ανυ­πέρ­βλη­τη» κ.ά. Ανα­πτύσ­σε­ται η επι­χει­ρη­µα­το­λο­γία για τις δυνα­τό­τη­τες αυτορ­ρύ­θµι­σης του καπι­τα­λι­σµού, βελ­τιώ­σε­ων και µεταρ­ρυ­θµί­σε­ών του, µε σκο­πό να τεθούν εµπό­δια στη συνά­ντη­ση του προ­βλη­µα­τι­σµού και των αδιε­ξό­δων των νέων µε την προ­ο­πτι­κή της επα­να­στα­τι­κής ανα­τρο­πής του καπι­τα­λι­σµού. Γι’ αυτό ιδιαί­τε­ρη στό­χευ­ση απο­τε­λεί ο αντι­κο­µµου­νι­σµός, ο οποί­ος είναι κεντρι­κή κρα­τι­κή πολι­τι­κή που µεθο­δεύ­ε­ται και χρη­µα­το­δο­τεί­ται σε ευρω­ε­νω­σια­κό επί­πε­δο. Αιχµές είναι η δια­στρέ­βλω­ση και ανα­θε­ώ­ρη­ση της Ιστο­ρί­ας, ειδι­κά γύρω από το Β΄ Παγκό­σµιο Πόλε­µο και τον ρόλο της ΕΣΣΔ, η εξί­σω­ση του φασι­σµού µε τον κοµµου­νι­σµό, η κατα­δί­κη της επα­να­στα­τι­κής βίας και η ταύ­τι­σή της µε την τρο­µο­κρα­τία και τον εξτρε­µι­σµό, η θεω­ρία των δύο άκρων κ.ά.

42. Επι­βε­βαιώ­νε­ται ότι η ιδε­ο­λο­γι­κή δου­λειά απο­τε­λεί ανα­γκαίο όρο για την πιο πλα­τιά δου­λειά µε τη στρα­τη­γι­κή και το Πρό­γρα­µµα του Κόµµα­τος ειδι­κά στη νεο­λαία, αλλά και για τη δια­πά­λη στο µαθη­τι­κό και φοι­τη­τι­κό κίνηµα.

Από το 20ό Συνέ­δριο το Κόµµα προ­χώ­ρη­σε σε µια σει­ρά από επε­ξερ­γα­σί­ες που προ­ω­θούν και εκλαϊ­κεύ­ουν παρα­πέ­ρα τις θέσεις µας κατά ηλι­κί­ες και βαθµί­δες εκπαί­δευ­σης µε άξο­να τις σύγ­χρο­νες δυνα­τό­τη­τες και ανάγκες.

• Συνε­χί­στη­κε η δια­φω­τι­στι­κή δου­λειά σχε­τι­κά µε τη θέση µας για το ενιαίο δωδε­κά­χρο­νο σχο­λείο σύγ­χρο­νης γενι­κής παιδείας.
• Δηµο­σιο­ποι­ή­θη­κε η θέση του Κόµµα­τος για την Προ­σχο­λι­κή Αγω­γή, που απο­τε­λεί δηµιουρ­γι­κή εξει­δί­κευ­ση της θέσης µας για την ευθύ­νη του σοσια­λι­σµού στη δια­παι­δα­γώ­γη­ση και συνο­λι­κή ανά­πτυ­ξη των παι­διών της προ­σχο­λι­κής ηλικίας.
• Δηµο­σιο­ποι­ή­θη­κε επί­σης η θέση του Κόµµα­τος για την ανώ­τα­τη επι­στη­µο­νι­κή εκπαίδευση.
• Προ­χω­ρή­σα­µε σε επε­ξερ­γα­σί­ες της αντί­λη­ψής µας για την επαγ­γε­λµα­τι­κή εκπαί­δευ­ση και κατάρτιση.
• Το επό­µε­νο διά­στη­µα, το βασι­κό καθή­κον του Κόµµα­τος στους χώρους της Εκπαί­δευ­σης είναι η ενί­σχυ­ση της ιδε­ο­λο­γι­κής — µορ­φω­τι­κής προ­σπά­θειας µε επί­κε­ντρο την εκλα­ΐ­κευ­ση της πρό­τα­σης του Κόµµα­τος για την Παι­δεία, την εργα­σία, την Υγεία, το σύνο­λο των κοι­νω­νι­κών ανα­γκών στον σοσια­λι­σµό, την απο­κά­λυ­ψη του αστι­κού επι­χει­ρή­µα­τος περί της «ουδε­τε­ρό­τη­τας» της επι­στή­µης, την ανά­δει­ξη των σύγ­χρο­νων δυνα­το­τή­των των παρα­γω­γι­κών δυνά­µε­ων, πρώ­τα απ’ όλα του ανθρώ­που, που ο καπι­τα­λι­σµός περιο­ρί­ζει. Να ανοί­ξει σε όλες τις βαθµί­δες συζή­τη­ση και δρά­ση στη βάση της ενό­τη­τας σχο­λείο — ιδε­ο­λο­γία, παι­δεία — οικο­νο­µία — κοι­νω­νία, δηλα­δή µε τη στρα­τη­γι­κή του Κόµµα­τος. Αξιο­ποιώ­ντας τις επε­ξερ­γα­σί­ες και τις εκδό­σεις µας να φωτί­σου­µε το κύριο: Η νεο­λαία µπο­ρεί να διεκ­δι­κή­σει το µέλ­λον της, τα δικαιώ­µα­τά της, µόνο αν δει ποιοι και για­τί της τα στε­ρούν, πώς και µε ποιους µπο­ρεί να τα κατακτήσει.

Στο έδα­φος της κοι­νω­νι­κο­ποί­η­σης των συγκε­ντρω­µέ­νων µέσων παρα­γω­γής, της κατάρ­γη­σης της καπι­τα­λι­στι­κής εκµε­τάλ­λευ­σης, του επι­στη­µο­νι­κού κεντρι­κού σχε­δια­σµού, µπο­ρεί να προσ­διο­ρι­στεί η πλη­θώ­ρα των ειδι­κο­τή­των που χρειά­ζο­νται, ώστε να βρί­σκουν αµέ­σως δου­λειά οι νέοι µετά το πτυ­χίο, πάνω στο αντι­κεί­µε­νο που έχουν σπου­δά­σει. Είναι η κοι­νω­νία που εξα­σφα­λί­ζει την όσο το δυνα­τό πιο ελεύ­θε­ρη επι­λο­γή σπου­δών, ώστε υπο­λο­γί­ζο­ντας τα ατο­µι­κά ενδια­φέ­ρο­ντα, αυτά να ικα­νο­ποιού­νται µε δηµιουρ­γι­κή εργα­σία προς όφε­λος των ανα­γκών της πλειοψηφίας.

Για τη δουλειά του Κόμματος και της ΚΝΕ
στις μικρότερες ηλικίες της νεολαίας

43. Τα προη­γού­µε­να χρό­νια η προ­σπά­θεια παρέ­µβα­σης Κόµµα­τος και ΚΝΕ σε µαθη­τές Γυµνα­σί­ων και Λυκεί­ων έφε­ρε ξανά στο προ­σκή­νιο τις δυσκο­λί­ες που απορ­ρέ­ουν από τη συστη­µα­τι­κή και σε βάθος δια­παι­δα­γώ­γη­ση, τη δια­µόρ­φω­ση συνεί­δη­σης στη νέα γενιά από την πλευ­ρά του συστή­µα­τος, που ξεκι­νά σε όλο και µικρό­τε­ρες ηλι­κί­ες. Τα τελευ­ταία χρό­νια, µάλι­στα, η παρέ­µβα­ση της καπι­τα­λι­στι­κής εξου­σί­ας έχει εντα­θεί µε διά­φο­ρα µέσα. Έχουν πολ­λα­πλα­σια­στεί µια σει­ρά από στο­χευ­µέ­νες δρα­στη­ριό­τη­τες, πολύ προ­σε­κτι­κά δου­λε­µέ­νες µε τη µορ­φή παι­χνι­διού, σεµι­να­ρί­ων κ.ά. Ξεχω­ρί­ζει ο ρόλος του σχο­λεί­ου µε τις κυρί­αρ­χες παι­δα­γω­γι­κές αντι­λή­ψεις και το περιε­χό­µε­νο των σχο­λι­κών βιβλί­ων, που συµπλη­ρώ­νο­νται από προ­γρά­µµα­τα της ΕΕ, ξένων πρε­σβειών, δήµων, της Εκκλη­σί­ας (κατη­χη­τι­κό) καθώς και άλλων µηχα­νι­σµών όπως των προ­σκό­πων ή µέσω δια­δι­κτύ­ου, ΜΚΔ, τηλε­ό­ρα­σης κ.ά.

Για την αντι­µε­τώ­πι­ση συγκρο­τή­θη­κε η Δια­τµη­µα­τι­κή Επι­τρο­πή της ΚΕ για τις µικρό­τε­ρες ηλι­κί­ες της νεο­λαί­ας µε στό­χο να παρέ­µβου­µε συλ­λο­γι­κά ως Κόµµα στη δια­παι­δα­γώ­γη­ση παι­διών µικρό­τε­ρων ηλι­κιών, δηλα­δή πριν από την ηλι­κία έντα­ξης στην ΚΝΕ που µε βάση το Κατα­στα­τι­κό της είναι τα 14 έτη. Στο διά­στη­µα που µεσο­λά­βη­σε από το προη­γού­µε­νο Συνέ­δριο, το βάρος δόθη­κε, από τη µία, στη συνει­δη­το­ποί­η­ση απ’ όλο το κοµµα­τι­κό δυνα­µι­κό της ανα­γκαιό­τη­τας αυτής της παρέ­µβα­σης και από την άλλη, στον καθο­ρι­σµό του περιε­χο­µέ­νου της, στό­χος που επι­τεύ­χθη­κε µέσα από την επε­ξερ­γα­σία του διµη­νιαί­ου περιο­δι­κού για παι­διά «Κόκ­κι­νο Αερό­στα­το», εκδό­σεις, δρα­στη­ριό­τη­τες στο επί­πε­δο των εδα­φι­κών Οργα­νώ­σε­ων, αλλά και κεντρι­κές πρω­το­βου­λί­ες (παι­δι­κή κατα­σκή­νω­ση, χώροι σε Φεστι­βάλ κ.ά.) µε σκο­πό την ενα­σχό­λη­ση των παι­διών µε τα θέµα­τα του περιο­δι­κού, τη δια­παι­δα­γώ­γη­σή τους µε τις προ­ο­δευ­τι­κές, ριζο­σπα­στι­κές αξί­ες και ιδα­νι­κά. Ανα­γνω­ρί­ζου­µε και αξιο­ποιού­µε τη δύνα­µη της οµά­δας συνο­µη­λί­κων και του νεα­ρού προ­τύ­που που στη φάση της προ­ε­φη­βεί­ας κι εφη­βεί­ας δια­δρα­µα­τί­ζουν πλέ­ον πολύ δυνα­µι­κό ρόλο.

Για το επό­µε­νο διά­στη­µα, στό­χος πρέ­πει να είναι η παρέ­µβα­ση στις µικρό­τε­ρες ηλι­κί­ες να γίνει πιο συγκρο­τη­µέ­νη και συστη­µα­τι­κή, να απο­κτή­σει πιο γερές βάσεις και στα­θε­ρά χαρα­κτη­ρι­στι­κά. Να αγκα­λιά­σει πολύ περισ­σό­τε­ρα παι­διά µέσα από τη λει­τουρ­γία οµά­δων παι­διών σε δήµους και πόλεις µε τη στή­ρι­ξη του Κόµµα­τος και της ΚΝΕ. Να στη­ρι­χτούν και να πολ­λα­πλα­σια­στούν αντί­στοι­χες πρω­το­βου­λί­ες στο επί­πε­δο του κινή­µα­τος (από εργα­τι­κά σωµα­τεία, συλ­λό­γους γυναι­κών, την ΕΕΔΥΕ κ.ά.). Να συνε­χί­σου­µε την προ­σπά­θεια εκδό­σε­ων γι’ αυτές τις ηλι­κί­ες µε σύγ­χρο­νες µορ­φές διεισ­δυ­τι­κό­τη­τας και επε­ξερ­γα­σµέ­νης — προ­σα­ρµο­σµέ­νης προ­βο­λής των µηνυµάτων.

Το σύνο­λο αυτής της προ­σπά­θειας µπο­ρεί να εκφρα­στεί µε οργα­νω­τι­κή ανά­πτυ­ξη της ΚΝΕ στα Γυµνά­σια και µε ποιο­τι­κή ανα­βά­θµι­ση στη λει­τουρ­γία και το περιε­χό­µε­νο ζωής και δρά­σης των µαθη­τι­κών ΟΒ.

Για τη δράση του Κόμματος και της ΚΝΕ
στον Πολιτισμό

44. Την περί­ο­δο που µεσο­λά­βη­σε από το προη­γού­µε­νο Συνέ­δριο σηµειώ­θη­καν νέα βήµα­τα στην παρέ­µβα­ση του Κόµµα­τος στον Πολι­τι­σµό. Η πλού­σια πολι­τι­στι­κή δρα­στη­ριό­τη­τα που συνε­χί­στη­κε µε πιο ανε­βα­σµέ­νους ρυθµούς µέσα από τα Επι­στη­µο­νι­κά Συνέ­δρια, τα Φεστι­βάλ της ΚΝΕ — Οδη­γη­τή, τις µεγά­λες καλ­λι­τε­χνι­κές παρα­γω­γές, τις συναυ­λί­ες, τα αφιε­ρώ­µα­τα, τις εκθέ­σεις, τους δια­γω­νι­σµούς πρω­τό­τυ­που καλ­λι­τε­χνι­κού έργου, χαρα­κτη­ρί­στη­κε από υψη­λό­τε­ρη στά­θµη και βαθύ­τε­ρη προ­σέγ­γι­ση του αντι­κει­µέ­νου της Τέχνης από το Κόµµα και την ΚΝΕ. Ο αρι­θµός των καλ­λι­τε­χνών, των δια­νο­ου­µέ­νων και των άλλων εξει­δι­κευ­µέ­νων στους τοµείς της Τέχνης ανθρώ­πων που συµµε­τεί­χαν ή συνέ­βα­λαν ενερ­γη­τι­κά σε όλη αυτήν τη δρα­στη­ριό­τη­τα διευ­ρύν­θη­κε ποσο­τι­κά και ποιο­τι­κά. Ορι­σµέ­νες Κοµµα­τι­κές Οργα­νώ­σεις, αξιο­ποιώ­ντας την κεντρι­κή πεί­ρα, ανέ­πτυ­ξαν σε τοπι­κό επί­πε­δο αντί­στοι­χες πρω­το­βου­λί­ες µε αξιό­λο­γα αποτελέσµατα.

Η έντο­νη πολι­τι­στι­κή δρα­στη­ριό­τη­τα αυτών των χρό­νων, αλλά και οι πρω­το­βου­λί­ες που ανα­πτύσ­σο­νται από τις κοµµα­τι­κές δυνά­µεις στο µαζι­κό κίνη­µα των εργα­ζο­µέ­νων στον Πολι­τι­σµό, πιο εντα­τι­κά την τελευ­ταία περί­ο­δο της παν­δη­µί­ας, συνέ­βα­λαν στο να ανα­βα­θµι­στεί το κύρος του Κόµµα­τος γενι­κό­τε­ρα και ειδι­κό­τε­ρα στον χώρο του Πολι­τι­σµού. Με την όλη δρά­ση του, το έµπρα­κτο ενδια­φέ­ρον του για τα οξυ­µέ­να προ­βλή­µα­τα των καλ­λι­τε­χνών και των άλλων εργα­ζο­µέ­νων στον κλά­δο και µε την εκτί­µη­ση που τρέ­φει στην κοι­νω­νι­κή προ­σφο­ρά τους, το Κόµµα κερ­δί­ζει τον σεβα­σµό τους, δηµιουρ­γώ­ντας το έδα­φος για να ξεπε­ρά­σουν ανα­στο­λές και να προ­σεγ­γί­σουν την πολι­τι­κή του. Η σχέ­ση τους µε την Τέχνη δίνει άλλω­στε µια δια­φο­ρε­τι­κή δυνα­µι­κό­τη­τα στη στά­ση τους απέ­να­ντι στη ζοφε­ρή κοι­νω­νι­κή πραγµατικότητα.

Η συσπεί­ρω­ση γύρω από το Κόµµα ενός σηµα­ντι­κού αρι­θµού καλ­λι­τε­χνών που έχει έως τώρα επι­τευ­χθεί δεν πρέ­πει ωστό­σο να θεω­ρεί­ται ακό­µα ικα­νο­ποι­η­τι­κή ούτε και δεδο­µέ­νη. Απαι­τεί­ται µεγά­λη προ­σπά­θεια µε στα­θε­ρή συστη­µα­τι­κή πολι­τι­κή και ιδε­ο­λο­γι­κή συζή­τη­ση για να δια­τη­ρεί­ται και να διευ­ρύ­νε­ται αυτή η συσπεί­ρω­ση, προ­πα­ντός για να καλ­λιερ­γού­νται πολι­τι­κοί και ιδε­ο­λο­γι­κοί δεσµοί µε νεό­τε­ρους ταλα­ντού­χους καλ­λι­τέ­χνες, µια πλευ­ρά στην οποία σηµειώ­νε­ται καθυστέρηση.

45. Γενι­κά δια­φαί­νε­ται η τάση να ξεπερ­νιέ­ται στα­δια­κά η αντί­λη­ψη στις γρα­µµές µας που –όπως είχε επι­ση­µαν­θεί στο 20ό Συνέ­δριο του Κόµµα­τος– αντι­µε­τω­πί­ζει τον πολι­τι­σµό ως δια­κο­σµη­τι­κό στοι­χείο της πολι­τι­κής δρά­σης του. Ο πολι­τι­σµός –ιδιαί­τε­ρα η στρα­τευ­µέ­νη στα κοµµου­νι­στι­κά ιδα­νι­κά τέχνη– αρχί­ζει να ανα­γνω­ρί­ζε­ται ως ένα ακό­µη πεδίο της ταξι­κής πάλης, ως ένας κρί­σι­µος τοµέ­ας δρά­σης του Κόµµα­τος, ικα­νός µε τα δικά του µέσα –αισθη­τι­κά, καλ­λι­τε­χνι­κά– να εκφρά­ζει και να προ­ω­θεί την κοµµου­νι­στι­κή ιδε­ο­λο­γία και την ανα­γκαιό­τη­τα του σοσια­λι­σµού — κοµµουνισµού.

Χρειά­ζε­ται, ωστό­σο, να συνει­δη­το­ποι­η­θεί βαθύ­τε­ρα πως η σπου­δαιό­τε­ρη λει­τουρ­γία της Τέχνης και γενι­κό­τε­ρα του Πολι­τι­σµού είναι να συµβάλ­λει στη διεύ­ρυν­ση του µορ­φω­τι­κού ορί­ζο­ντα, να συµβάλ­λει στην πολύ­πλευ­ρη ανά­πτυ­ξη της προ­σω­πι­κό­τη­τας, άρα και στην ικα­νό­τη­τα των κοµµου­νι­στών να κατα­νο­ούν και να επι­δρούν στην κοι­νω­νι­κή πρα­γµα­τι­κό­τη­τα. Τα στοι­χεία αυτά είναι απα­ραί­τη­τα για να κατα­κτούν το ρόλο τους ως επα­να­στα­τι­κή πολι­τι­κή πρωτοπορία.

Οι ανα­ξιο­ποί­η­τες ακό­µη δυνα­τό­τη­τες στον χώρο του Πολι­τι­σµού για την ανά­πτυ­ξη της πολι­τι­κής παρέ­µβα­σης του Κόµµα­τος θέτουν ακό­µη πιο επι­τα­κτι­κά την ανά­γκη να ξεπε­ρα­στεί η µεγά­λη ανο­µοιο­µορ­φία ανά­µε­σα στις Κοµµα­τι­κές Οργα­νώ­σεις ως προς το επί­πε­δο οργά­νω­σης της πολι­τι­στι­κής δου­λειάς, µε τη συγκρό­τη­ση επι­τρο­πών πολι­τι­σµού σε όλες τις Οργα­νώ­σεις Περιο­χής και κοµµα­τι­κών οργα­νώ­σε­ων καλ­λι­τε­χνών στις µεγα­λύ­τε­ρες του­λά­χι­στον πόλεις, τη συστη­µα­τι­κή παρα­κο­λού­θη­ση του τοµέα, τη µεγα­λύ­τε­ρη εξοι­κεί­ω­ση µε το αντι­κεί­µε­νο της Τέχνης, τη στα­θε­ρή πολι­τι­στι­κή δραστηριότητα.

46. Παρά τα όποια επι­τεύ­γµα­τα στην πολι­τι­στι­κή δου­λειά του Κόµµα­τος, υπάρ­χει ακό­µη µεγά­λη από­στα­ση από το να κατα­κτη­θούν η γνώ­ση και η ικα­νό­τη­τα αντι­πα­ρά­θε­σης µε σύγ­χρο­νες αστι­κές θεω­ρί­ες γύρω από το περιε­χό­µε­νο Της τέχνης, που καλ­λιερ­γού­νται συστη­µα­τι­κά και µε διά­θε­ση µεγά­λων κον­δυ­λί­ων µέσα από ένα πλέ­γµα κρα­τι­κών οργα­νι­σµών, ιδρυ­µά­των των επι­χει­ρη­µα­τι­κών οµί­λων και πανε­πι­στη­µί­ων, επι­δρώ­ντας σοβα­ρά στις νεό­τε­ρες και µε περισ­σό­τε­ρα µορ­φω­τι­κά εφό­δια γενιές των καλλιτεχνών.

Το κεντρι­κό και πιο επι­κίν­δυ­νο χαρα­κτη­ρι­στι­κό αυτών των θεω­ριών είναι ότι σύν­θε­τα κοι­νω­νι­κά ζητή­µα­τα, όπως η βία κατά των γυναι­κών, η «ταυ­τό­τη­τα φύλου», ο ρατσι­σµός κ.ά., παρου­σιά­ζο­νται µε όρους ατο­µι­κών δικαιω­µά­των. Έτσι, υπο­βα­θµί­ζε­ται και η ανά­γκη προ­στα­σί­ας των θυµά­των κάθε είδους βίας, ρατσι­σµού, απο­ξέ­νω­σης, λόγω φύλου, θρη­σκεί­ας, σεξουα­λι­κού προ­σα­να­το­λι­σµού κ.λπ.

Γίνε­ται φανε­ρό ότι απαι­τεί­ται να εντα­θεί η µελε­τη­τι­κή προ­σπά­θεια για την επε­ξερ­γα­σία θεω­ρη­τι­κών ζητη­µά­των της σύγ­χρο­νης Τέχνης και λογο­τε­χνί­ας µε συντο­νι­σµό και της εργα­σί­ας υπο­ψή­φιων διδα­κτό­ρων σε ανά­λο­γη θεµα­το­λο­γία. Θεµε­λια­κός παρά­γο­ντας για να εδραιω­θεί και να ενι­σχυ­θεί η παρέ­µβα­ση του Κόµµα­τος στον Πολι­τι­σµό είναι η ανά­πτυ­ξη µιας νέας γενιάς καλ­λι­τε­χνών — δηµιουρ­γών και επι­στη­µό­νων στο χώρο της Τέχνης, που µαζί µε το ταλέ­ντο και τη γνώ­ση των εργα­λεί­ων της Τέχνης τους θα δια­θέ­τουν µαρ­ξι­στι­κή κατάρ­τι­ση, ως καθο­ρι­στι­κή προ­ϋ­πό­θε­ση για τη δηµιουρ­γία πρω­το­πό­ρου καλ­λι­τε­χνι­κού έργου µε υψη­λή αισθη­τι­κή αξία. Πρό­κει­ται για έναν δύσκο­λο στό­χο που, ειδι­κά στις σηµε­ρι­νές αντε­πα­να­στα­τι­κές συν­θή­κες µεγά­λης υπο­χώ­ρη­σης του κοµµου­νι­στι­κού κινή­µα­τος, δεν επι­τρέ­πε­ται να αφε­θεί στην τύχη. Απαι­τεί επί­µο­νη και µακρό­πνοη προ­σπά­θεια, που παρό­τι τα απο­τε­λέ­σµα­τά της δεν θα φανούν άµε­σα, θα απο­δει­χτεί πολύ­τι­µη στην πάλη για τον επα­να­στα­τι­κό µετα­σχη­µα­τι­σµό της κοινωνίας.

Η πορεία της κομματικής οικοδόμησης
αποδεικνύεται πολύ δύσκολο καθήκον

47. Αυτά τα χρό­νια έχου­µε κατα­φέ­ρει να απο­κτή­σου­µε επα­φή µε δεκά­δες βιο­µη­χα­νι­κές και άλλες επι­χει­ρή­σεις, κατά περιο­χή και κατά κλά­δο. Είναι οι χώροι στους οποί­ους παλεύ­ου­µε µε επι­µο­νή και σχέ­διο για την οικο­δό­µη­ση ΚΟΒ και ΟΒ. Έγι­νε προ­σπά­θεια τα καθο­δη­γη­τι­κά όργα­να, όλες οι κοµµα­τι­κές δυνά­µεις, ανε­ξαρ­τή­τως τοµέα δου­λειάς και χρέ­ω­σης, να ανα­σκου­µπω­θούνν παλεύ­ο­ντας σε αυτήν την κατεύ­θυν­ση, µε χρέ­ω­ση και άλλων δυνά­µε­ων, µε ανά­λο­γη διά­τα­ξη, όπου χρεια­ζό­ταν, µε συγκε­κρι­µέ­νη και ζωντα­νή βοή­θεια από την ΚΕ, τα άλλα καθο­δη­γη­τι­κά όργα­να, µε αξιο­ποί­η­ση οπα­δών και άλλα µέτρα.

Ωστό­σο, δεν υπήρ­ξε πάντα και παντού ολό­πλευ­ρη προ­σή­λω­ση σε αυτόν τον στό­χο, έτσι ώστε να µετρή­σου­µε χει­ρο­πια­στά και σοβα­ρά απο­τε­λέ­σµα­τα µέχρι σήµε­ρα. Πρέ­πει να εκτι­µή­σου­µε ότι δεν αντα­πο­κρί­θη­καν καθο­δη­γη­τι­κά όργα­να και ΚΟΒ µε συνέ­πεια και επάρ­κεια σε αυτό το κεντρι­κό καθή­κον σε όλες τις περιπτώσεις.

Ανα­µφί­βο­λα, η ισχυ­ρο­ποί­η­ση του Κόµµα­τος και ο συστη­µα­τι­κός έλεγ­χος της πορεί­ας της απο­τε­λούν µόνι­µο καθή­κον για ένα επα­να­στα­τι­κό, εργα­τι­κό, κοµµου­νι­στι­κό κόµµα.

48. Στην περί­ο­δο έως το 22ο Συνέ­δριο παρα­µέ­νει το καθή­κον της ανα­νέ­ω­σης των κοµµα­τι­κών δυνά­µε­ων, της διεύ­ρυν­σής τους µε ταξι­κά κρι­τή­ρια, της ανά­πτυ­ξης της ΚΝΕ και πάνω απ’ όλα του κοµµου­νι­στι­κού ατσα­λώ­µα­τος µελών και στε­λε­χών του Κόµµα­τος και της ΚΝΕ. Προ­ϋ­πό­θε­ση γι’ αυτό το καθή­κον είναι η σε βάθος και έκτα­ση ενί­σχυ­ση του ιδε­ο­λο­γι­κού στοι­χεί­ου στην εσω­κο­µµα­τι­κή και ΚΝί­τι­κη λει­τουρ­γία, από τα ανώ­τε­ρα όργα­να έως τις ΚΟΒ και τις ΟΒ, των ιδε­ο­λο­γι­κο­πο­λι­τι­κών δεσµών ΚΟΒ και ΟΒ µε τον περί­γυ­ρό τους, µε τους συνα­γω­νι­στές στα διά­φο­ρα κινή­µα­τα και µέτω­πα πάλης.

Πρό­κει­ται για καθή­κον πολύ σύν­θε­το, επο­µέ­νως και δύσκο­λο στην υλο­ποί­η­σή του, που προ­σκρού­ει σε παλιούς και νέους ανα­σταλ­τι­κούς παρά­γο­ντες όπως:

–Την πολύ παλιά από­σπα­ση της πνευ­µα­τι­κής από την πρα­κτι­κή εργα­σία, αλλά και τις νέες δυσκο­λί­ες που προ­κύ­πτουν πλέ­ον από τις εκτε­τα­µέ­νες εφα­ρµο­γές της Πλη­ρο­φο­ρι­κής στην ταχεία και συνο­πτι­κή πλη­ρο­φό­ρη­ση, ο εθι­σµός στην οποία µειώ­νει την εκπαί­δευ­ση και την ικα­νό­τη­τα στη µελέ­τη, περιο­ρί­ζει την ανά­πτυ­ξη κρι­τι­κής σκέ­ψης και αντί­στοι­χης δράσης.

–Την επι­δεί­νω­ση των ωρα­ρί­ων εργα­σί­ας, την αστά­θειά τους. Τη µορ­φή της τηλερ­γα­σί­ας από το σπίτι.

–Τον περιο­ρι­σµό της στή­ρι­ξης των νέων γονιών από τις για­γιά­δες και τους παπ­πού­δες λόγω της παρά­τα­σης του ορί­ου συντα­ξιο­δό­τη­σης, σε συν­δυα­σµό µε την αύξη­ση των εργα­ζό­µε­νων γυναι­κών. Το πρό­βλη­µα αυτό υπάρ­χει και φυσι­κά επι­τεί­νε­ται για­τί το ανε­παρ­κές και υπο­βα­θµι­ζό­µε­νο κοι­νω­νι­κό σύστη­µα στή­ρι­ξης καθι­στά ατο­µι­κή — οικο­γε­νεια­κή υπό­θε­ση τη φρο­ντί­δα των παι­διών, των υπε­ρη­λί­κων και ΑµεΑ.

–Τη σχε­δια­σµέ­νη δου­λειά του εργο­δο­τι­κού και κρα­τι­κού µηχα­νι­σµού για να θέσει εµπό­δια στην επα­φή των εργα­ζο­µέ­νων και της νεο­λαί­ας µε την ιδε­ο­λο­γία και πολι­τι­κή του ΚΚΕ αλλά και τη δρά­ση του εργα­τι­κού — λαϊ­κού κινήµατος.

49. Απα­ραί­τη­τη προ­ϋ­πό­θε­ση για την ισχυ­ρο­ποί­η­ση του Κόµµα­τος είναι η διεύ­ρυν­ση των οργα­νω­µέ­νων δυνά­µε­ών του σε µαζι­κούς εργα­σια­κούς χώρους, σε όλους τους κλά­δους µισθω­τής εργα­σί­ας, αλλά και σε αυτο­α­πα­σχο­λού­µε­νους της πόλης και της υπαί­θρου. Την περί­ο­δο εορ­τα­σµού των 100 χρό­νων του Κόµµα­τος κατα­φέ­ρα­µε να ανα­πλη­ρώ­σου­µε απώ­λειες που είχα­µε προη­γού­µε­να χρό­νια κι έχου­µε µια σχε­τι­κή αύξη­ση των δυνά­µε­ών µας. Αυτή η θετι­κή µετα­βο­λή, παρό­λο που είναι πίσω από τις δυνα­τό­τη­τες, έγι­νε σε µια περί­ο­δο έντο­νων πολι­τι­κών εξε­λί­ξε­ων, πιέ­σε­ων και αυτα­πα­τών που καλ­λιερ­γή­θη­καν πλα­τιά στις λαϊ­κές δυνά­µεις σε συν­δυα­σµό µε την ηττο­πά­θεια. Όµως τα µικρά βήµα­τα που έγι­ναν στην οργα­νω­τι­κή ανά­πτυ­ξη του Κόµµα­τος, στη βελ­τί­ω­ση της εργα­τι­κής του σύν­θε­σης, συνο­λι­κά στην κοµµα­τι­κή οικο­δό­µη­ση σε εργο­στά­σια, µεγά­λες επι­χει­ρή­σεις, νοσο­κο­µεία, δεν αντι­στοι­χούν στη βαρύ­τη­τα που έχουν για την ανα­σύ­ντα­ξη του εργα­τι­κού κινή­µα­τος, ειδι­κά στις σηµε­ρι­νές συν­θή­κες υπο­χώ­ρη­σης του κινή­µα­τος και της πίε­σης για ενσω­µά­τω­ση µεγά­λων τµη­µά­των της εργα­τι­κής τάξης.

Παρά τον καλύ­τε­ρο προ­σα­να­το­λι­σµό που φαί­νε­ται να κατα­κτούν οι περισ­σό­τε­ρες κοµµα­τι­κές Οργα­νώ­σεις Περιο­χής στον ειδι­κό στό­χο να ανα­πτυ­χθεί το Κόµµα στη Βιο­µη­χα­νία και τους κλά­δους στρα­τη­γι­κής σηµα­σί­ας, τα βήµα­τα που έγι­ναν αλλά και τα απο­τε­λέ­σµα­τα είναι ακό­µα µικρά. Έχου­µε επα­φές σε περισ­σό­τε­ρους χώρους δου­λειάς, αλλά δεν έχει στα­θε­ρο­ποι­η­θεί παντού η συν­δυα­σµέ­νη και στο­χο­προ­ση­λω­µέ­νη δου­λειά, η αξιο­ποί­η­ση αυτών των επα­φών µε κοι­νό σχέ­διο παρέ­µβα­σης των κοµµα­τι­κών οµά­δων των συν­δι­κά­των, οµά­δων δου­λειάς κλα­δι­κών και εδα­φι­κών ΚΟΒ. Καλύ­τε­ρες προ­ϋ­πο­θέ­σεις παρέ­µβα­σης και ανά­πτυ­ξης του Κόµµα­τος δηµιουρ­γή­θη­καν εκεί που µελε­τή­σα­µε καλά το χώρο, εξα­σφα­λί­σα­µε σχε­δια­σµέ­νο πολι­τι­κό άνοι­γµα, ιδε­ο­λο­γι­κή ζύµω­ση, επε­ξερ­γα­σία πλαι­σί­ου πάλης για να στη­ρί­ζε­ται η παρέ­µβα­ση, ανα­νε­ώ­σα­µε δεσµούς, δου­λέ­ψα­µε πολύ­µορ­φα, αξιο­ποιώ­ντας εφε­δρεί­ες και δεν ανα­κυ­κλω­νό­µα­σταν στα ίδια. Απο­δεί­χτη­κε ότι χωρίς µια συστη­µα­τι­κή ιδε­ο­λο­γι­κή, πολύ­πλευ­ρη δου­λειά που είναι απα­ραί­τη­τη υπο­δο­µή, δεν µπο­ρούν να γίνουν ουσια­στι­κά βήµα­τα στην κοµµα­τι­κή οικοδόµηση.

Έχου­µε πλη­θώ­ρα µελών του Κόµµα­τος και της ΚΝΕ που, αξιο­ποιώ­ντας τις ιστο­ρι­κές παρα­κα­τα­θή­κες του Κόµµα­τός µας όλα αυτά τα χρό­νια µέσα σε δύσκο­λες συν­θή­κες, δίνουν πρω­το­πό­ρα µάχη στους τόπους δου­λειάς. Αυτή η µαχη­τι­κή πολι­τι­κή και συν­δι­κα­λι­στι­κή πρω­το­πο­ρία µπο­ρεί να διευ­ρυν­θεί και να βοη­θή­σει, ώστε οι προ­ϋ­πο­θέ­σεις που έχουν δια­µορ­φω­θεί σε εκα­το­ντά­δες χώρους δου­λειάς να φέρουν πιο συγκε­κρι­µέ­να απο­τε­λέ­σµα­τα στην κοµµα­τι­κή οικοδόµηση.

Οι κλα­δι­κές ΚΟΒ που δια­θέ­του­µε να προ­σα­να­το­λι­στούν καλύ­τε­ρα, ώστε να δια­µορ­φώ­νουν υπο­δο­µή οικο­δό­µη­σης ΚΟΒ εκεί καταρ­χάς που έχου­µε ορι­σµέ­νες δυνά­µεις ή έστω ενερ­γούς οπα­δούς και ο αρι­θµός των εργα­ζο­µέ­νων το ευνο­εί. Μπο­ρού­µε να επε­ξερ­γα­στού­µε πιο συγκε­κρι­µέ­να το σχέ­διο οικο­δό­µη­σης στο επί­πε­δο της επι­χεί­ρη­σης, της µονο­πω­λια­κής µονά­δας, στο νοσο­κο­µείο, στον συγκε­κρι­µέ­νο κάθε φορά χώρο δου­λειάς, όπου η υπο­δο­µή που έχου­µε µπο­ρεί να εξε­λι­χτεί σε πυρή­να ικα­νού αρι­θµού µελών για τη δηµιουρ­γία ΚΟΒ. Αυτό απαι­τεί συγκε­κρι­µε­νο­ποί­η­ση και επι­µο­νή στον προ­σα­να­το­λι­σµό των καθο­δη­γη­τι­κών οργά­νων, των ΚΟΒ, όλων των δυνά­µε­ων, µε βοή­θεια και στή­ρι­ξη στους συντρό­φους που δου­λεύ­ουν σε αυτές τις επι­χει­ρή­σεις. Επι­διώ­κου­µε τη δια­µόρ­φω­ση προ­ϋ­πο­θέ­σε­ων µε τη δηµιουρ­γία καταρ­χάς κοµµα­τι­κών πυρή­νων, µε στό­χο τη δηµιουρ­γία τµη­µά­των σε κλα­δι­κές ή επι­χει­ρη­σια­κές ΚΟΒ, που η καθο­δή­γη­σή τους έχει µεγά­λες απαι­τή­σεις, ώστε να είναι ουσια­στι­κή και συγκε­κρι­µέ­νη η συζή­τη­ση για την κατά­στα­ση µέσα στο χώρο δου­λειάς, τα συγκε­κρι­µέ­να ιδε­ο­λο­γι­κά, πολι­τι­κά και οργα­νω­τι­κά µέτρα που απαι­τού­νται. Την ίδια στι­γµή χρειά­ζε­ται προ­σο­χή ώστε να µην περιο­ρί­ζε­ται η επι­χει­ρη­σια­κή ΚΟΒ στον «µικρό­κο­σµο» του χώρου που, όσο σηµα­ντι­κός και να είναι, µπο­ρεί να οδη­γεί σε µια ορι­σµέ­νη «στε­νό­τη­τα», σε περιο­ρι­σµέ­νο ορί­ζο­ντα συζή­τη­σης και δρά­σης, ενδε­χο­µέ­νως και σε µια «συν­δι­κα­λι­στι­κο­ποί­η­ση». Άρα η καθο­δή­γη­ση χρειά­ζε­ται να µερι­µνά, ώστε να εµπλου­τί­ζο­νται η λει­τουρ­γία και η δρά­ση των ΚΟΒ, στε­ρε­ω­µέ­νες στη θεω­ρία µας, στα ιστο­ρι­κά συµπε­ρά­σµα­τα, στην ιδε­ο­λο­γι­κή υπε­ρο­χή των θέσε­ών µας, µε τις γενι­κό­τε­ρες εξε­λί­ξεις του κλά­δου, του χώρου, της περιοχής.

Οι κλα­δι­κές ΚΟΒ που έχουν κοµµα­τι­κά µέλη σε αρκε­τούς χώρους δου­λειάς να µην περιο­ρί­ζο­νται σε µια γενι­κή συζή­τη­ση και στό­χευ­ση γενι­κά στον κλά­δο, αλλά να µπο­ρούν να επι­κε­ντρώ­νουν στους συγκε­κρι­µέ­νους και κυριό­τε­ρους χώρους της ευθύ­νης τους. Να τους απα­σχο­λεί η δια­πά­λη σε αυτούς τους χώρους, η δρά­ση των άλλων δυνά­µε­ων, η καθο­δή­γη­ση των κοµµα­τι­κών πυρή­νων στις επι­χει­ρή­σεις µε στό­χο την οικο­δό­µη­ση ΚΟΒ. Να δια­µορ­φώ­νουν υπο­δο­µή και να προ­σα­να­το­λί­ζο­νται έγκαι­ρα στους παρά­γο­ντες που παί­ζουν σηµα­ντι­κό ρόλο στον κλά­δο, στον όµι­λο, στην επι­χεί­ρη­ση. Οι ΚΟΒ να δια­µορ­φώ­νο­νται µε βασι­κό κρι­τή­ριο το πού είναι κυρί­ως συγκε­ντρω­µέ­νη η παρα­γω­γή, η κύρια µάζα των εργα­τών και η σύν­θε­σή τους να διευ­κο­λύ­νει στην υλο­ποί­η­ση της δρά­σης, παίρ­νο­ντας υπό­ψη όλες τις παρα­µέ­τρους, όπως απο­στά­σεις, βάρ­διες κ.λπ.

Στη δια­µόρ­φω­ση της σύν­θε­σης των κλα­δι­κών ΚΟΒ πρέ­πει να υπάρ­χει σαφή­νεια του χώρου ευθύ­νης. Να µη γίνε­ται τυπι­κή µετα­φο­ρά της πεί­ρας µεγά­λων αστι­κών κέντρων, που οι απο­στά­σεις και οι χώροι είναι πιο συγκε­ντρω­µέ­νοι, σε περιο­χές πιο περι­φε­ρεια­κές και απο­µα­κρυ­σµέ­νες, κάτι που οδη­γεί σε κατα­κε­ρµα­τι­σµό δυνά­µε­ων και έλλει­ψη απο­τε­λε­σµα­τι­κό­τη­τας. Να απο­φεύ­γου­µε τις ΚΟΒ οι οποί­ες καλύ­πτουν πολ­λούς κλά­δους, ακό­µη και αν για λόγους υπαρ­χου­σών δυνά­µε­ων είναι προ­σω­ρι­νά ανα­γκαίο, να µπαί­νουν στό­χοι καλύ­τε­ρης διάταξης.

Στις κλα­δι­κές όπως και στις εδα­φι­κές ΚΟΒ πρέ­πει να υπάρ­χει φρο­ντί­δα, ώστε να περ­νά­ει η ανα­γκαιό­τη­τα και οργά­νω­ση µε πρα­κτι­κό τρό­πο της δρά­σης τους για την κοι­νω­νι­κή συµµαχία.

Συγκε­ντρώ­νου­µε την προ­σο­χή µας στους βιο­µη­χα­νι­κούς κλά­δους, σε επι­χει­ρή­σεις Ενέρ­γειας, Μετάλ­λου, Τρο­φί­µων, Φαρµά­κου, χηµι­κής βιο­µη­χα­νί­ας, στις Μετα­φο­ρές, στις Κατα­σκευ­ές, στην Πλη­ρο­φο­ρι­κή, στις Τηλε­πι­κοι­νω­νί­ες. Επί­σης, στα µεγά­λα εµπο­ρι­κά και ξενο­δο­χεια­κά κέντρα, στον Επι­σι­τι­σµό, στα Νοσο­κο­µεία, στους χώρους της Εκπαί­δευ­σης (σχο­λεία — πανε­πι­στή­µια), στις τρά­πε­ζες, στους ΟΤΑ.

Η πεί­ρα δεί­χνει πως για την οικο­δό­µη­ση ΚΟΒ, ιδιαί­τε­ρα σε µεγά­λους µονο­πω­λια­κούς οµί­λους, µεγά­λα εργο­στά­σια κι επι­χει­ρή­σεις, χρειά­ζε­ται η χρέ­ω­ση κατάλ­λη­λων στε­λε­χών, επι­τε­λείο δου­λειάς που θα σχε­διά­ζει, οργα­νώ­νει και ελέγ­χει την πορεία της όλης προσπάθειας.

Ειδικό ζήτημα η καλή διάταξη των δυνάμεων
του Κόμματος, ιδιαίτερα στις κλαδικές και
εδαφικές οργανώσεις

50. Στο επί­πε­δο των Τοµε­α­κών Οργα­νώ­σε­ων να αντι­µε­τω­πί­σου­µε πιο απο­φα­σι­στι­κά αδυ­να­µί­ες που συνε­χί­ζουν να υπάρ­χουν στη διά­τα­ξη των κοµµα­τι­κών δυνά­µε­ων και αντα­να­κλούν στη µη ολο­κλη­ρω­µέ­νη καθο­δή­γη­σή τους. Αυτές σχε­τί­ζο­νται µε κλα­δι­κές ΚΟΒ που η σύν­θε­σή τους δεν αντι­στοι­χεί στον χώρο ευθύ­νης τους, απαρ­τί­ζο­νται από συντρό­φους πολ­λών και ανο­µοιο­γε­νών κλά­δων ή κλα­δι­κές ΚΟΒ σε επί­πε­δο µεγά­λης εδα­φι­κής περι­φέ­ρειας µε µεγά­λες απο­στά­σεις που δυσκο­λεύ­ει τη λει­τουρ­γία τους. Επί­σης κλα­δι­κές ΚΟΒ οι οποί­ες έχουν πολύ λίγα µέλη για το τµή­µα του κλά­δου που έχουν ευθύ­νη, αρκε­τές φορές χωρίς σαφή­νεια στό­χων παρέ­µβα­σης και οικο­δό­µη­σης σε συγκε­κρι­µέ­νες επι­χει­ρή­σεις, αλλά και εδα­φι­κές ΚΟΒ που δυσκο­λεύ­ο­νται λόγω σύν­θε­σης και ανε­παρ­κούς προ­σα­να­το­λι­σµού να παρέ­µβουν µε κοι­νω­νι­κο­τα­ξι­κά κρι­τή­ρια στον χώρο ευθύ­νης τους.

Μπρο­στά στις Συν­δια­σκέ­ψεις να επε­ξερ­γα­στού­µε πιο ολο­κλη­ρω­µέ­να πώς γίνε­ται η διά­τα­ξη µε επί­κε­ντρο τον κλά­δο και τον χώρο δου­λειάς. Απαι­τεί­ται από τα καθο­δη­γη­τι­κά όργα­να σαφή­νεια στό­χων, να πάρουν υπό­ψη όλα τα δεδο­µέ­να στην υλο­ποί­η­ση της κύριας κατεύ­θυν­σης για συγκρό­τη­ση κλα­δι­κών και επι­χει­ρη­σια­κών ΚΟΒ. Σε αυτήν την επι­δί­ω­ξη να εντα­χθούν και εδα­φι­κές ΚΟΒ, κρα­τώ­ντας δρα­στή­ριες δυνά­µεις που µπο­ρούν να παί­ξουν τέτοιο ρόλο.

Το ζήτη­µα της οικο­δό­µη­σης κοµµα­τι­κών πυρή­νων σε εργα­σια­κούς χώρους απαι­τεί συντο­νι­σµέ­νη προ­σπά­θεια κοµµα­τι­κών δυνά­µε­ων, και από µέσα και απέ­ξω στον κάθε χώρο — στό­χο, προ­σπά­θεια πολύ­πλευ­ρης προ­σέγ­γι­σης από µαζι­κές οργα­νώ­σεις, έτσι ώστε να µετρια­στεί η δυσκο­λία λόγω, π.χ., έλλει­ψης παρα­δο­σια­κής ή άλλης ρίζας (συγ­γε­νι­κής, φιλι­κής κ.ο.κ.) σύν­δε­σης µε το Κόµµα, µε το οργα­νω­µέ­νο κίνη­µα. Μπο­ρεί να συµβά­λει η δια­το­µε­α­κή συνερ­γα­σία κλα­δι­κών κι εδα­φι­κών Οργα­νώ­σε­ων για να τρο­φο­δο­τεί µε πεί­ρα, στοι­χεία, συµπε­ρά­σµα­τα, να ενι­σχύ­ει τον προ­σα­να­το­λι­σµό δου­λειάς µε κοι­νω­νι­κο­τα­ξι­κά κρι­τή­ρια. Πιο δια­κρι­τή είναι η βελ­τί­ω­ση της δου­λειάς εδα­φι­κών ΚΟΒ όπου στα­θε­ρο­ποιεί­ται ο εδα­φο­πα­ρα­γω­γι­κός προ­σα­να­το­λι­σµός, ο σχε­δια­σµός και η δρά­ση για τα εργα­τι­κά και λαϊ­κά προ­βλή­µα­τα, η διά­τα­ξη δυνά­µε­ων για δου­λειά στην εργα­τι­κή τάξη, στους αυτο­α­πα­σχο­λού­µε­νους, στις γυναί­κες, στη νεολαία.

51. Έχου­µε δια­µορ­φώ­σει οργα­νω­τι­κή υπο­δο­µή για να δου­λέ­ψου­µε πιο συγκε­κρι­µέ­να µέτρα για την οικο­δό­µη­ση του Κόµµα­τος σε µια σει­ρά από σηµα­ντι­κούς για την υπό­θε­σή µας µεγά­λους εργα­σια­κούς χώρους, ανα­πτυσ­σό­µε­νους κλά­δους, σε βιο­µη­χα­νι­κές ζώνες.

Πιο απαι­τη­τι­κό θέµα είναι η διά­τα­ξη σε µεγά­λους κλά­δους µε ξεχω­ρι­στές Τοµε­α­κές Οργα­νώ­σεις, η παρέ­µβα­ση σε οµί­λους, σε περιο­χές µε µεγά­λη συγκέ­ντρω­ση εργα­τι­κού δυνα­µι­κού. Χρειά­ζε­ται καλή προ­ε­τοι­µα­σία για­τί µπο­ρεί να ξεκι­νά­µε µε σωστή αφε­τη­ρία και να κάνου­µε ζηµιά φτιά­χνο­ντας αδύ­να­µα σχή­µα­τα. Υπάρ­χουν κλά­δοι της οικο­νο­µί­ας που απο­κτούν ιδιαί­τε­ρο βάρος στη συνο­λι­κό­τε­ρη πορεία της ή που συγκε­ντρώ­νουν τα πιο πολυά­ρι­θµα τµή­µα­τα των εργα­ζο­µέ­νων και απαι­τούν ενιαία και συνε­χή παρα­κο­λού­θη­ση στην εξέ­λι­ξή τους, στη δοµή τους: Ενέρ­γεια, Πλη­ρο­φο­ρι­κή, Τηλε­πι­κοι­νω­νί­ες, Μέταλ­λο, Μετα­φο­ρές και πιο ειδι­κά αερο­µε­τα­φο­ρές, ναυ­πη­γεία, ακτο­πλο­ΐα, αστι­κές συγκοι­νω­νί­ες, Τρό­φι­µα αλλά και Εµπό­ριο, Επι­σι­τι­σµός, Του­ρι­σµός, Εκπαί­δευ­ση, Υγεία κ.λπ.

Να µελε­τή­σου­µε τη δυνα­τό­τη­τα και τη χρη­σι­µό­τη­τα για τη δηµιουρ­γία νέων κλα­δι­κών Τοµε­α­κών ή Κοµµα­τι­κών Επι­τρο­πών στο πλαί­σιο κλα­δι­κών Τοµε­α­κών Οργα­νώ­σε­ων για να προ­ε­τοι­µα­στεί µια τέτοια προ­ο­πτι­κή. Το ζήτη­µα αφο­ρά κυρί­ως τα µεγά­λα αστι­κά κέντρα, παίρ­νο­ντας υπό­ψη τη συνο­λι­κή πορεία της οικο­νο­µί­ας, της παρα­γω­γι­κής δρα­στη­ριό­τη­τας, της σηµα­σί­ας του κλά­δου στην παρα­γω­γή, την πρό­ο­δο στους στό­χους οικο­δό­µη­σης — στρα­το­λο­γί­ας, της ύπαρ­ξης ενός ικα­νού πυρή­να στε­λε­χών. Υπάρ­χει τέτοια πεί­ρα που µπο­ρεί να αξιοποιηθεί.

Στο πλαί­σιο αυτό χρειά­ζε­ται να συγκε­ντρω­θεί ακό­µη περισ­σό­τε­ρο η προ­σο­χή µας στη δια­µόρ­φω­ση προ­ϋ­πο­θέ­σε­ων για την παρέ­µβα­ση σε ορι­σµέ­νους πολύ σηµα­ντι­κούς µονο­πω­λια­κούς οµί­λους, για τη δηµιουρ­γία Κοµµα­τι­κών Οργα­νώ­σε­ων. Αυτό προ­ϋ­πο­θέ­τει συγκε­κρι­µέ­νη ανα­λυ­τι­κή συζή­τη­ση µε στοι­χεία (αρι­θµός εργα­ζο­µέ­νων, επι­χει­ρη­µα­τι­κή παρα­γω­γι­κή δρα­στη­ριό­τη­τα, βαθµός εκµε­τάλ­λευ­σης, σύµφυ­ση του κεφα­λαί­ου σε άλλους τοµείς εκτός από τους «κύριους», πολι­τι­κή προ­σλή­ψε­ων, δρά­ση του εργο­δό­τη στην ευρύ­τε­ρη τοπι­κή κοι­νω­νία και πώς αυτό επι­δρά, συν­δι­κα­λι­στι­κή οργά­νω­ση κ.λπ.). Να συν­δυα­στεί µε σχέ­διο παρέ­µβα­σης και διά­τα­ξης δυνά­µε­ων σε εται­ρεί­ες που έχουν επι­χει­ρή­σεις σε δια­φο­ρε­τι­κούς νοµούς στην ίδια περιο­χή. Να δοκι­µά­σου­µε και την πιο ενιαία παρέ­µβα­ση σε έναν όµι­λο που δρα­στη­ριο­ποιεί­ται σε πολ­λούς τοµείς και κλά­δους, π.χ. εργο­στά­σια τρο­φί­µων που ο ίδιος εργο­δό­της έχει και το «εµπο­ρι­κό» ή το «επι­σι­τι­στι­κό» κοµµά­τι κ.λπ. Άρα απαι­τεί­ται δια­κλα­δι­κή συνερ­γα­σία, στε­νή παρα­κο­λού­θη­ση των εξε­λί­ξε­ων, κοι­νές συσκέ­ψεις και άλλες µορφές.

Παρα­κο­λου­θώ­ντας την εξέ­λι­ξη της καπι­τα­λι­στι­κής δρα­στη­ριό­τη­τας, να µας απα­σχο­λεί στα­θε­ρά η κάλυ­ψη της πολι­τι­κής και µαζι­κής δρά­σης σε µεγά­λες βιο­µη­χα­νι­κές ζώνες, ειδι­κά σε περιο­χές που συγκε­ντρώ­νο­νται δίπλα σε µεγά­λα αστι­κά κέντρα, σε Αττι­κή, Κόριν­θο, Οινό­φυ­τα, Θήβα και Χαλ­κί­δα, καθή­κον που δεν µπο­ρεί να λύνε­ται παντού µε τον ίδιο τρόπο.

Επίλογος

52. Το 21ο Συνέ­δριο απο­κτά ιδιαί­τε­ρη σηµα­σία, αφού γίνε­ται σε µια περί­ο­δο κατά την οποία εξε­λίσ­σε­ται η νέα εκδή­λω­ση καπι­τα­λι­στι­κής οικο­νο­µι­κής κρί­σης, δηµιουρ­γού­νται κάποιες προ­ϋ­πο­θέ­σεις ανό­δου του κινή­µα­τος, αλλά και κίν­δυ­νοι µεγα­λύ­τε­ρου από ό,τι µέχρι σήµε­ρα συνο­λι­κού πισωγυρίσµατος.

Επα­γρύ­πνη­ση κι ετοι­µό­τη­τα απαι­τεί­ται για ενδε­χό­µε­νη περί­ο­δο όπου µπο­ρεί να συνυ­πάρ­χει η αστά­θεια του αστι­κού πολι­τι­κού συστή­µα­τος, η έντα­ση των αντι­θέ­σε­ων µέσα στην Ευρω­ζώ­νη και συνο­λι­κά την ΕΕ, µε την παρα­πέ­ρα όξυν­ση των ενδοϊ­µπε­ρια­λι­στι­κών αντα­γω­νι­σµών και την προ­σφυ­γή σε πόλε­µο ανά­µε­σα στις αστι­κές τάξεις και διά­φο­ρα µπλοκ δυνά­µε­ων σε περι­φε­ρεια­κό, ευρω­παϊ­κό, διε­θνές επί­πε­δο. Όµως και ο ταξι­κός αντί­πα­λος προ­ε­τοι­µά­ζε­ται, εντεί­νει την επί­θε­ση, ενι­σχύ­ει συνο­λι­κά τους κρα­τι­κούς µηχα­νι­σµούς κατα­στο­λής καθώς και τους µηχα­νι­σµούς της εργο­δο­σί­ας ενά­ντια στο εργα­τι­κό — λαϊ­κό κίνη­µα, ενά­ντια στο Κόµµα.

Οι σηµε­ρι­νές συν­θή­κες απαι­τούν προ­γρα­µµα­τι­σµέ­νη, στο­χο­προ­ση­λω­µέ­νη, συν­δυα­σµέ­νη ιδε­ο­λο­γι­κο­πο­λι­τι­κή και µαζι­κή δρά­ση: Σε νέους κλά­δους και τοµείς που εµφα­νί­ζουν ανά­πτυ­ξη µε βάση τη διάρ­θρω­ση της ελλη­νι­κής καπι­τα­λι­στι­κής οικο­νο­µί­ας. Στις νεό­τε­ρες ηλι­κί­ες που εργά­ζο­νται µε τις νέες εργα­σια­κές σχέ­σεις. Στην εξει­δί­κευ­ση της δρά­σης µας µε βάση τα γνω­ρί­σµα­τα και τις ιδιαι­τε­ρό­τη­τες του κάθε κλά­δου, στην εξει­δί­κευ­ση στις γυναί­κες και τη νεολαία.

Η θεω­ρη­τι­κή — ιδε­ο­λο­γι­κή θωρά­κι­ση όλων των µελών των καθο­δη­γη­τι­κών οργά­νων και των Κοµµα­τι­κών Οµά­δων των µαζι­κών οργα­νώ­σε­ων απο­τε­λεί βασι­κή προ­ϋ­πό­θε­ση και για την αντι­µε­τώ­πι­ση της κόπω­σης, της ρου­τί­νας, της τυπι­κό­τη­τας στην προ­ώ­θη­ση καθη­κό­ντων, είναι όρος για την αντι­κει­µε­νι­κή και µε διαύ­γεια πρό­βλε­ψη και κυρί­ως την αντι­µε­τώ­πι­ση καµπών των κοι­νω­νι­κών — οικο­νο­µι­κών — πολι­τι­κών εξε­λί­ξε­ων, σε συν­θή­κες επι­δεί­νω­σης του συσχε­τι­σµού της ταξι­κής πάλης.

Τέτοιες συν­θή­κες δεν µπο­ρούν γενι­κά να απο­κλει­στούν για την επό­µε­νη τετρα­ε­τία, όπως βέβαια δεν µπο­ρούν να απο­κλει­στούν και συν­θή­κες µιας από­το­µης ανό­δου της ταξι­κής πάλης, για τις οποί­ες φαί­νε­ται να είµα­στε κάπως πιο έτοι­µοι, αφού από µόνες τους αυτές έχουν και το στοι­χείο της ανάτασης.

Συνε­πώς, το κύριο είναι η επα­να­στα­τι­κή θεω­ρη­τι­κή ιδε­ο­λο­γι­κο­πο­λι­τι­κή θωρά­κι­ση να εκφρά­ζε­ται και να αντι­µε­τω­πί­ζει προ­βλή­µα­τα σε πιο σύν­θε­τες συν­θή­κες όπου µπο­ρούν να συνυ­πάρ­χουν από­το­µες και απρό­βλε­πτες εξε­λί­ξεις και η παρέ­µβα­ση του εργα­τι­κού κινή­µα­τος να µην είναι αντί­στοι­χη ή να υπάρ­χει ενδε­χό­µε­νο ακό­µα µεγα­λύ­τε­ρης υπο­χώ­ρη­σης του εργα­τι­κού κινή­µα­τος, δυσκο­λία στην ανα­νέ­ω­ση και διεύ­ρυν­ση των κοµµα­τι­κών και ΚΝί­τι­κων δυνά­µε­ων, που και τώρα εκφρά­ζε­ται σε κάποιες Οργα­νώ­σεις Περιοχής.

Σε όλα αυτά τα ζητή­µα­τα θα κρι­θού­µε ως ΚΕ και κυρί­ως η νέα ΚΕ µετά από το 21ο Συνέ­δριο και τις τελι­κές Απο­φά­σεις του.

29 Δεκέμ­βρη 2020
Η Κεντρι­κή Επι­τρο­πή του ΚΚΕ