Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

21 Μαρτίου, Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης: Γράψε, Ποιητή! (Δημήτρης Βαλαής)

Εσύ, Ποι­η­τή, που τόσο αποζητάς
το θαυ­μα­σμό των άλλων και τη δόξα…
Εσύ, Ποι­η­τή, που ξενυχτάς
λέξεις να βρεις να μας μαγέψεις…
Εσύ, Ποι­η­τή, που υπέ­ρο­χα υμνείς
τις ομορ­φιές της γης και τ’ ουρα­νού τ’ αστέρια
και του θεού του Έρω­τα τα πάθη στιχοπλέκεις…
Τι έχεις να πεις, Μεγά­λε Ποιητή,
Στη μάνα, που το παι­δί της λιμοκτονεί…
Στον άστε­γο, που στην παγω­νιά κοιμάται…
Στο προ­σφυ­γό­που­λο, που του κλέ­ψαν την πατρίδα…
Και σ’ όλους της γης τους κολασμένους;
Για­τί δε γρά­φεις, Μεγά­λε Ποι­η­τή, κι ένα ποίημα,
Που να γίνει σπα­θί στα χέρια των σκλάβων…
Να γίνει ρομ­φαία των φτω­χών και των αδικημένων…
Να γίνει κόκ­κι­νη σημαία κι εμβατήριο
των προ­λε­τά­ριων όλου του κόσμου;
Αν δεν τολ­μάς γι’ αυτά να γρά­ψεις ή απαξιείς,
τότε… δεν είσαι Ποιητής!
Δια­σκε­δα­στής των Αφε­ντά­δων είσαι!
Ένας αξιο­λύ­πη­τος κλό­ουν στην Αυλή τους!…
Κι αν, για τη βόλε­ψή σου,
Το Χρέ­ος σου σ’ αυτόν τον κόσμο
στην εξου­σία ξεπουλάς,
Και το ρόλο του Πόντιου Πιλάτου
με κυνι­σμό επιλέγεις,
Τότε, Μεγά­λε Ποιητή,
είναι πιο έντιμο…
Ν α   σ ω π ά σ ε ι ς   γ ι α   π ά ν τ α !…
Και να θυμάσαι:
Της λευ­τε­ριάς και του δίκιου οι νεκροί
τους αγνώ­μο­νες δε συγχωρούν!

(Αύγου­στος 2018)

Δημή­τρης Βαλαής
δάσκα­λος — Νάουσα

Σημεί­ω­ση: Η φωτο­γρα­φία είναι του Kevin Frayer από τον Κανα­δά (τρί­το βρα­βείο UNICEF 2017).
Πρό­σφυ­γες μου­σουλ­μά­νοι Ροχίν­γκια από τη Μιαν­μάρ (παι­διά ζητούν με κλά­μα­τα λίγο φαγητό).

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο