23η Διεθνής Συνάντηση Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων: ομιλία του Γ. Μαρίνου, μέλους του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ_ Η διέξοδος βρίσκεται στον δρόμο της ταξικής πάλης, στη σύγκρουση με το σάπιο σύστημα της εκμετάλλευσης και του πολέμου

Η ομιλία του Γ. Μαρίνου,
μέλους του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ

• Κατα­δι­κά­ζου­με τη δολο­φο­νι­κή στρα­τιω­τι­κή επί­θε­ση του κατο­χι­κού κρά­τους του Ισρα­ήλ στη Λωρί­δα της Γάζας και τον βάρ­βα­ρο απο­κλει­σμό, με τη στή­ρι­ξη των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, και απαι­τού­με να στα­μα­τή­σει αμέ­σως αυτή η γενοκτονία.
• Εκφρά­ζου­με την αμέ­ρι­στη αλλη­λεγ­γύη μας στον ηρω­ι­κό Παλαι­στι­νια­κό λαό και τον δίκαιο αγώ­να του. Ενώ­νου­με τη φωνή μας μαζί του, μαζί με τους άλλους λαούς, για τον τερ­μα­τι­σμό της απάν­θρω­πης ισραη­λι­νής κατο­χής και τη δημιουρ­γία ανε­ξάρ­τη­του παλαι­στι­νια­κού κρά­τους στα σύνο­ρα του 1967, με πρω­τεύ­ου­σα την Ανα­το­λι­κή Ιερουσαλήμ.
• Εκφρά­ζου­με τη διε­θνι­στι­κή μας αλλη­λεγ­γύη σε όλους τους λαούς και τους αγώ­νες τους, στο ΚΚ Κού­βας και τον κου­βα­νι­κό λαό και απαι­τού­με τον τερ­μα­τι­σμό του απο­κλει­σμού που έχει επι­βά­λει ο αμε­ρι­κα­νι­κός ιμπε­ρια­λι­σμός και κάθε επέμ­βα­σης στις εσω­τε­ρι­κές υπο­θέ­σεις της Κούβας.
• Χαι­ρε­τί­ζου­με την 23η Διε­θνή Συνά­ντη­ση Κομ­μου­νι­στι­κών κι Εργα­τι­κών Κομ­μά­των (ΔΣΚΕΚ), ευχα­ρι­στού­με το ΚΚ Τουρ­κί­ας (ΤΚΡ) για τη φιλο­ξε­νία και εκφρά­ζου­με την εκτί­μη­σή μας στους Τούρ­κους συντρό­φους μας, με τους οποί­ους παλεύ­ου­με συντο­νι­σμέ­να για να δυνα­μώ­σουν η κοι­νή πάλη και η αλλη­λεγ­γύη ανά­με­σα στους δύο γει­το­νι­κούς λαούς, ενά­ντια στην ιμπε­ρια­λι­στι­κή συμ­μα­χία του ΝΑΤΟ, στις αστι­κές τάξεις, στις κυβερ­νή­σεις και τα κόμ­μα­τα που υπη­ρε­τούν τα συμ­φέ­ρο­ντά τους, για την ανα­τρο­πή του εκμε­ταλ­λευ­τι­κού συστή­μα­τος και την οικο­δό­μη­ση του σοσια­λι­σμού σε μια περιο­χή ιδιαί­τε­ρης στρα­τη­γι­κής σημασίας.
• Κατα­δι­κά­ζου­με τη δολο­φο­νι­κή στρα­τιω­τι­κή επί­θε­ση του κατο­χι­κού κρά­τους του Ισρα­ήλ στη Λωρί­δα της Γάζας και τον βάρ­βα­ρο απο­κλει­σμό, με τη στή­ρι­ξη των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, και απαι­τού­με να στα­μα­τή­σει αμέ­σως αυτή η γενοκτονία.
• Εκφρά­ζου­με την αμέ­ρι­στη αλλη­λεγ­γύη μας στον ηρω­ι­κό Παλαι­στι­νια­κό λαό και τον δίκαιο αγώ­να του. Ενώ­νου­με τη φωνή μας μαζί του, μαζί με τους άλλους λαούς, για τον τερ­μα­τι­σμό της απάν­θρω­πης ισραη­λι­νής κατο­χής και τη δημιουρ­γία ανε­ξάρ­τη­του παλαι­στι­νια­κού κρά­τους στα σύνο­ρα του 1967, με πρω­τεύ­ου­σα την Ανα­το­λι­κή Ιερουσαλήμ.
• Εκφρά­ζου­με τη διε­θνι­στι­κή μας αλλη­λεγ­γύη σε όλους τους λαούς και τους αγώ­νες τους, στο ΚΚ Κού­βας και τον κου­βα­νι­κό λαό και απαι­τού­με τον τερ­μα­τι­σμό του απο­κλει­σμού που έχει επι­βά­λει ο αμε­ρι­κα­νι­κός ιμπε­ρια­λι­σμός και κάθε επέμ­βα­σης στις εσω­τε­ρι­κές υπο­θέ­σεις της Κούβας.

Η απο­κα­λού­με­νη 4η βιο­μη­χα­νι­κή επα­νά­στα­ση, η τεχνη­τή νοη­μο­σύ­νη, η «πρά­σι­νη» και ψηφια­κή οικο­νο­μία είναι στην υπη­ρε­σία του μεγά­λου κεφα­λαί­ου, σμι­λεύ­ο­ντας νέα δεσμά για τους εργα­ζό­με­νους σε όλο τον κόσμο, οξύ­νο­ντας την αντί­θε­ση κεφα­λαί­ου — εργα­σί­ας. Το κυνή­γι του καπι­τα­λι­στι­κού κέρ­δους βρί­σκε­ται πίσω από την κατα­στρο­φή του περι­βάλ­λο­ντος και τη λεγό­με­νη κλι­μα­τι­κή αλλα­γή, που χρη­σι­μο­ποιεί­ται ως άλλο­θι για τη δικαιο­λό­γη­ση της αντι­λαϊ­κής πολι­τι­κής των αστι­κών κυβερνήσεων.

Στις συν­θή­κες αυτές επι­βάλ­λε­ται το κάθε ΚΚ στον τόπο του να δυνα­μώ­σει την απαι­τη­τι­κό­τη­τά του και να παρέμ­βει απο­φα­σι­στι­κά στην ταξι­κή πάλη, να ενι­σχύ­σει τους δεσμούς του με την εργα­τι­κή τάξη και να ανα­λά­βει την ευθύ­νη για τη δια­φώ­τι­ση και την οργά­νω­ση του αγώ­να, σε σύγκρου­ση με τα μονο­πώ­λια και τον καπιταλισμό.

Γνω­ρί­ζου­με την κατά­στα­ση που επι­κρα­τεί και τις βαριές συνέ­πειες της ιδε­ο­λο­γι­κο­πο­λι­τι­κής κρί­σης του κομ­μου­νι­στι­κού κινή­μα­τος, αλλά οι κομ­μου­νι­στές έχουν καθή­κον να πιά­νουν το νήμα και στις πιο δύσκο­λες συν­θή­κες, να εξα­ντλούν όλες τις δυνα­τό­τη­τες και να συν­δυά­ζουν την καθη­με­ρι­νή πάλη με το καθή­κον της επα­να­στα­τι­κής ανα­συ­γκρό­τη­σης, παίρ­νο­ντας υπό­ψη πως η επο­χή μας εκφρά­ζει την ανα­γκαιό­τη­τα μετά­βα­σης από τον καπι­τα­λι­σμό στον σοσιαλισμό.

Καθοριστική η στάση των κομμουνιστών 
απέναντι στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο

Η επα­να­στα­τι­κή ανα­συ­γκρό­τη­ση έχει επεί­γο­ντα χαρα­κτή­ρα. Είμα­στε αντι­μέ­τω­ποι με την όξυν­ση των ιμπε­ρια­λι­στι­κών αντα­γω­νι­σμών για τον έλεγ­χο των αγο­ρών, των πρώ­των υλών και στρα­τη­γι­κής σημα­σί­ας οικο­νο­μι­κών — εμπο­ρι­κών δρό­μων που είναι η αιτία των ιμπε­ρια­λι­στι­κών πολέ­μων, όπως αυτός που βιώ­νουν οι λαοί σήμε­ρα στην Ουκρα­νία, ανά­με­σα στις ΗΠΑ, στο ΝΑΤΟ, στην ΕΕ και την καπι­τα­λι­στι­κή Ρωσία.

Ο ρωσι­κός και ο ουκρα­νι­κός λαός έζη­σαν μαζί δεκα­ε­τί­ες κτί­ζο­ντας τη νέα σοσια­λι­στι­κή κοι­νω­νία, μαζί αντι­με­τώ­πι­σαν τον ναζι­σμό στον Β’ Παγκό­σμιο Πόλε­μο και σήμε­ρα αλλη­λο­σκο­τώ­νο­νται για τα συμ­φέ­ρο­ντα των αμε­ρι­κα­νι­κών, ευρω­παϊ­κών, ουκρα­νι­κών και ρωσι­κών μονο­πω­λί­ων, μετρώ­ντας δεκά­δες χιλιά­δες νεκρούς και σακατεμένους.

Η αντε­πα­νά­στα­ση και η παλι­νόρ­θω­ση του καπι­τα­λι­σμού στη Σοβιε­τι­κή Eνω­ση και τις χώρες της σοσια­λι­στι­κής οικο­δό­μη­σης απο­δεί­χθη­κε τρα­γω­δία για τους λαούς.

Μετά την αντε­πα­νά­στα­ση επε­κτά­θη­κε ο ΝΑΤΟι­κός ιμπε­ρια­λι­σμός στην Ανα­το­λι­κή Ευρώ­πη, στή­ρι­ξε στην Ουκρα­νία φασι­στι­κές και φιλο­φα­σι­στι­κές δυνά­μεις που προ­χώ­ρη­σαν στη δίω­ξη των κομ­μου­νι­στών και του λαού που κατοι­κεί στην περιο­χή του Ντον­μπάς. Ομως, οι εξε­λί­ξεις αυτές δεν μπο­ρούν να δικαιο­λο­γή­σουν την απα­ρά­δε­κτη ρωσι­κή εισβο­λή στα ουκρα­νι­κά εδάφη.

Η αστι­κή τάξη, το ρωσι­κό αστι­κό κρά­τος και η κυβέρ­νη­ση Πού­τιν, φορείς της αντε­πα­νά­στα­σης και του αντι­κομ­μου­νι­σμού, που έχουν το δικό τους μερί­διο ευθύ­νης για την ενί­σχυ­ση των φασι­στι­κών δυνά­με­ων στην Ουκρα­νία από το 1991 έως το 2014, προ­χώ­ρη­σαν στην εισβο­λή στην Ουκρα­νία το 2022 για να προ­ω­θή­σουν το δικό τους σχέ­διο για τον έλεγ­χο της περιο­χής, σε αντι­πα­ρά­θε­ση με τον ΝΑΤΟι­κό σχε­δια­σμό με θύμα­τα τους δύο λαούς. Ο πόλε­μος διε­ξά­γε­ται με ευθύ­νη και για τα συμ­φέ­ρο­ντα των αστι­κών τάξε­ων, είναι ιμπε­ρια­λι­στι­κός και από τις δύο πλευ­ρές κι αυτό είναι καθο­ρι­στι­κό ζήτη­μα για τη στά­ση των κομμουνιστών.

Η θέση πως η ρωσι­κή κυρί­αρ­χη τάξη και ο Πού­τιν ανέ­λα­βαν να καθα­ρί­σουν την Ουκρα­νία από τους φασί­στες είναι εκτός πραγ­μα­τι­κό­τη­τας. Αυτό που επι­βε­βαιώ­νε­ται είναι πως η ρωσι­κή εισβο­λή συνέ­βα­λε στη λεγό­με­νη απο­κομ­μου­νι­στι­κο­ποί­η­ση της Ουκρα­νί­ας. Ο φασι­σμός είναι γέν­νη­μα του καπι­τα­λι­σμού και ο αγώ­νας ενά­ντιά του συν­δέ­ε­ται άμε­σα με τον αγώ­να για την ανα­τρο­πή του σάπιου συστή­μα­τος που τον χρη­σι­μο­ποιεί ως εφε­δρεία, για τους δικούς του σκοπούς.

Ο πόλε­μος στην Ουκρα­νία παγιώ­νε­ται, οι απο­φά­σεις της ΝΑΤΟι­κής συνό­δου στο Βίλ­νιους, η έντα­ξη της Φιν­λαν­δί­ας και της Σου­η­δί­ας στην ευρω­α­τλα­ντι­κή συμ­μα­χία και η προ­μή­θεια σύγ­χρο­νων οπλι­κών συστη­μά­των στον ουκρα­νι­κό στρα­τό, σε συν­δυα­σμό με την έντα­ση των επι­θέ­σε­ων του ρωσι­κού στρα­τού, οδη­γούν σε κλι­μά­κω­ση και κίν­δυ­νο επέ­κτα­σης του πολέμου.

Απέναντι στους λαούς 
όλα τα ιμπεριαλιστικά μπλοκ

Οι ιμπε­ρια­λι­στι­κοί αντα­γω­νι­σμοί οξύ­νο­νται. Η ανα­μέ­τρη­ση ΗΠΑ — Κίνας για την πρω­το­κα­θε­δρία στο καπι­τα­λι­στι­κό σύστη­μα παίρ­νει μεγά­λες δια­στά­σεις στο οικο­νο­μι­κό και γεω­στρα­τη­γι­κό πεδίο, στον Ινδι­κό — Ειρη­νι­κό, στην Αφρι­κή, στη Μέση Ανα­το­λή και τον Περ­σι­κό Κόλ­πο, στα Βαλ­κά­νια και σε άλλες περιοχές.

Τόσο το «ευρω­α­τλα­ντι­κό» μπλοκ, όσο και το υπό δια­μόρ­φω­ση «ευρα­σια­τι­κό», μέσα από τις αντι­θέ­σεις που εκδη­λώ­νο­νται στο εσω­τε­ρι­κό τους, προ­ω­θούν διε­θνώς τα συμ­φέ­ρο­ντά τους ενά­ντια στους λαούς.

Οι προσ­δο­κί­ες που καλ­λιερ­γού­νται για τον ρόλο των BRICS είναι απα­τη­λές. Τα μονο­πώ­λια που βρί­σκο­νται στον πυρή­να των BRICS αντα­γω­νί­ζο­νται με τα μονο­πώ­λια των ΗΠΑ και της ΕΕ. Το μερί­διο των BRICS στο παγκό­σμιο ΑΕΠ ξεπερ­νά το ΑΕΠ του G7 και είναι σε εξέ­λι­ξη η έντα­ξη και άλλων καπι­τα­λι­στι­κών κρα­τών, της Σαου­δι­κής Αρα­βί­ας, της Αιγύ­πτου, του Ιράν, των Ηνω­μέ­νων Αρα­βι­κών Εμι­ρά­των, της Αργε­ντι­νής και της Αιθιο­πί­ας. Το κου­βά­ρι των ενδοϊ­μπε­ρια­λι­στι­κών σχέ­σε­ων μπλέ­κε­ται παραπέρα.

Ο λεγό­με­νος πολυ­πο­λι­κός κόσμος, που δια­φη­μί­ζε­ται από τα αστι­κά κανά­λια της ενσω­μά­τω­σης συνει­δή­σε­ων, εκφρά­ζει την κίνη­ση του ιμπε­ρια­λι­στι­κού συστή­μα­τος στις μέρες μας και όχι προ­ο­δευ­τι­κές τάσεις, και σε καμία περί­πτω­ση δεν μπο­ρεί να «δαμά­σει» τις ενδοϊ­μπε­ρια­λι­στι­κές αντι­θέ­σεις, που οδη­γούν στους ιμπε­ρια­λι­στι­κούς πολέ­μους και επεμ­βά­σεις. Είναι αβά­σι­μες οι αντι­λή­ψεις που καλ­λιερ­γού­νται, πως είναι δυνα­τόν χωρίς ανα­τρο­πή της καπι­τα­λι­στι­κής βαρ­βα­ρό­τη­τας να υπάρ­ξει ένας δήθεν «ειρη­νι­κός κόσμος», μέσω της ανα­σύν­θε­σης του ΟΗΕ ή περι­φε­ρεια­κών συστη­μά­των ασφαλείας.

Στην πρά­ξη σήμε­ρα δημιουρ­γού­νται νέες συμ­μα­χί­ες, άξο­νες και αντιά­ξο­νες, συνυ­πάρ­χουν ο αντα­γω­νι­σμός και η συνερ­γα­σία μετα­ξύ καπι­τα­λι­στι­κών κρα­τών που έχουν εντα­χθεί στο ένα ή το άλλο μπλοκ, ανε­ξαρ­τή­τως του συμ­μα­χι­κού σχή­μα­τος που επι­λέ­γουν. Η Κίνα, που πρω­τα­γω­νι­στεί στους BRICS, δια­τη­ρεί υψη­λού επι­πέ­δου σχέ­σεις με τις ΗΠΑ, είναι κρά­τος πιστω­τής, τα κινε­ζι­κά μονο­πώ­λια εξά­γουν κεφά­λαια στις ΗΠΑ, στην ΕΕ, στην Αφρι­κή, σε όλη την υδρόγειο.

Αφε­τη­ρια­κό σημείο για το κομ­μου­νι­στι­κό κίνη­μα είναι πως ο ιμπε­ρια­λι­σμός είναι ο μονο­πω­λια­κός καπι­τα­λι­σμός, το τελευ­ταίο στά­διο του εκμε­ταλ­λευ­τι­κού συστή­μα­τος και δεν περιο­ρί­ζε­ται στην εξω­τε­ρι­κή πολι­τι­κή των ΗΠΑ ή τις επεμ­βά­σεις του ΝΑΤΟ και της ΕΕ.

Η κυριαρ­χία των μονο­πω­λί­ων δια­περ­νά τα καπι­τα­λι­στι­κά κρά­τη και κάθε κρά­τος, ανά­λο­γα με την οικο­νο­μι­κή, στρα­τιω­τι­κή και πολι­τι­κή του δύνα­μη στο πλαί­σιο της ανι­σό­με­τρης ανά­πτυ­ξης, που κατα­λαμ­βά­νει τη δική του θέση στο ιμπε­ρια­λι­στι­κό σύστη­μα, επι­διώ­κει οικο­νο­μι­κή και γεω­στρα­τη­γι­κή ανα­βάθ­μι­ση, αξιο­ποιώ­ντας τη συμ­με­το­χή του στη μια ή την άλλη ιμπε­ρια­λι­στι­κή ένω­ση, σημειώ­νο­νται αλλα­γές του συσχε­τι­σμού και ανακατατάξεις.

Το καπι­τα­λι­στι­κό σύστη­μα δεν εξαν­θρω­πί­ζε­ται. Οι λεγό­με­νες προ­ο­δευ­τι­κές κυβερ­νή­σεις, που χρη­σι­μο­ποιεί η σοσιαλ­δη­μο­κρα­τία για τη δια­χεί­ρι­ση του συστή­μα­τος, δια­τη­ρούν την οικο­νο­μι­κή βάση του καπι­τα­λι­σμού και το αστι­κό κρά­τος, ανα­πα­ρά­γουν τα αδιέ­ξο­δα για την εργα­τι­κή τάξη και τα λαϊ­κά στρώ­μα­τα, στη Λατι­νι­κή Αμε­ρι­κή, στην Ευρώ­πη, σε όλο τον κόσμο, σε εναλ­λα­γή με φιλε­λεύ­θε­ρα κόμματα.

Αυτοτελής στάση αρχών 
απέναντι σε κάθε αστική τάξη 
και ιμπεριαλιστική συμμαχία

Γι’ αυτά και άλλα ζητή­μα­τα που υπάρ­χουν στρα­τη­γι­κής σημα­σί­ας δια­φω­νί­ες επι­βάλ­λε­ται να εντα­θεί η συζή­τη­ση, η ιδε­ο­λο­γι­κή — πολι­τι­κή δια­πά­λη. Τα ΚΚ απαι­τεί­ται να κρα­τή­σουν μαχη­τι­κή αυτο­τε­λή στά­ση αρχών απέ­να­ντι στην αστι­κή τάξη των χωρών τους, σε κάθε αστι­κή τάξη και κάθε ιμπε­ρια­λι­στι­κή συμ­μα­χία τους.

Από αυτό θα εξαρ­τη­θεί αν το κομ­μου­νι­στι­κό κίνη­μα θα αντι­πα­λέ­ψει τους παρά­γο­ντες που το καθη­λώ­νουν και θα βαδί­σει σε πορεία επα­να­στα­τι­κής ανα­συ­γκρό­τη­σης, παίρ­νο­ντας υπό­ψη ότι η επο­χή μας εκφρά­ζει την ανα­γκαιό­τη­τα μετά­βα­σης από τον καπι­τα­λι­σμό στον σοσια­λι­σμό και ο χαρα­κτή­ρας της επα­νά­στα­σης είναι σοσιαλιστικός.

Υπε­ρα­σπι­ζό­μα­στε τις αρχές της σοσια­λι­στι­κής επα­νά­στα­σης και οικο­δό­μη­σης, την εργα­τι­κή εξου­σία, την κοι­νω­νι­κο­ποί­η­ση των μέσων παρα­γω­γής και τον επι­στη­μο­νι­κό, κεντρι­κό σχε­δια­σμό που δέχο­νται οργα­νω­μέ­νη επί­θε­ση. Ο σοσια­λι­σμός δεν έχει καμία σχέ­ση με τη δια­τή­ρη­ση των μονο­πω­λί­ων, το κρι­τή­ριο του κέρ­δους, την αντι­με­τώ­πι­ση της εργα­τι­κής δύνα­μης ως εμπο­ρεύ­μα­τος και την εκμε­τάλ­λευ­ση της εργα­τι­κής τάξης από το κεφά­λαιο. Ο λεγό­με­νος σοσια­λι­σμός της αγο­ράς διαιω­νί­ζει το καπι­τα­λι­στι­κό σύστημα.

Τα παρα­πά­νω είναι κρί­σι­μα ζητή­μα­τα για το Διε­θνές Κομ­μου­νι­στι­κό Κίνη­μα και ακο­λου­θεί το πολύ σημα­ντι­κό ζήτη­μα της πλη­ρο­φό­ρη­σης, των κανα­λιών επι­κοι­νω­νί­ας. Πολύ περισ­σό­τε­ρο που σήμε­ρα τα κόμ­μα­τα έχουν διά­φο­ρα ενη­με­ρω­τι­κά εργα­λεία στα χέρια τους, όπως και το SOLIDNET, που προ­βάλ­λει τις από­ψεις όλων των ΚΚ τα οποία συμ­με­τέ­χουν στις ΔΣΚΕΚ. Από τη Διε­θνή Συνά­ντη­ση της Αβά­νας έως αυτή της Σμύρ­νης 75 κόμ­μα­τα έκα­ναν χρή­ση του, δημο­σιεύ­ο­ντας συνο­λι­κά πάνω από 1.150 ντο­κου­μέ­ντα, ειδή­σεις, πλη­ρο­φο­ρί­ες. Το ΚΚΕ, που έχει την ευθύ­νη του SOLIDNET, είναι ανοι­χτό σε εποι­κο­δο­μη­τι­κές προ­τά­σεις για την παρα­πέ­ρα βελ­τί­ω­ση αυτού του σημα­ντι­κού κανα­λιού ενη­μέ­ρω­σης των ΚΚ.

Το ΚΚΕ πρωταγωνιστεί στην ταξική πάλη, συγκρούεται με το κεφάλαιο και την εξουσία του

Το ΚΚΕ πρω­το­στα­τεί στον αγώ­να ενά­ντια στον ιμπε­ρια­λι­στι­κό πόλε­μο και την εμπλο­κή της χώρας στους ΝΑΤΟι­κούς σχε­δια­σμούς και είναι πολύ σημα­ντι­κό που το Κόμ­μα μας μαζί με δεκά­δες ΚΚ και Κομ­μου­νι­στι­κές Νεο­λαί­ες, από όλο τον κόσμο, κρά­τη­σαν συνε­πή, επα­να­στα­τι­κή στά­ση και κατα­δί­κα­σαν τον ιμπε­ρια­λι­στι­κό πόλε­μο, μετα­ξύ δύο «ληστών». Σε εκα­το­ντά­δες ανέρ­χο­νται οι κινη­το­ποι­ή­σεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ έξω από τις βάσεις των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ σε όλη τη χώρα, ενά­ντια στην εμπλο­κή της Ελλά­δας στον πόλε­μο, για τον απε­γκλω­βι­σμό από ΕΕ και ΝΑΤΟ με την εγγύ­η­ση της εργα­τι­κής εξουσίας.

Στις επι­θέ­σεις που οργα­νώ­νουν διά­φο­ρα «κέντρα» κατά του ΚΚΕ, με τη συμ­με­το­χή οπορ­του­νι­στι­κών ανυ­πό­λη­πτων ομά­δων, χωρίς εργα­τι­κή — λαϊ­κή ανα­φο­ρά, και κομ­μά­των που βρί­σκο­νται σε παρακ­μή, απα­ντά­με με έντα­ση της δράσης.

Το ΚΚΕ πρω­τα­γω­νι­στεί στην ταξι­κή πάλη, στους αγώ­νες της εργα­τι­κής τάξης, των βιο­πα­λαι­στών αγρο­τών και αυτο­α­πα­σχο­λού­με­νων της πόλης, των γυναι­κών και της νεο­λαί­ας, εργα­τι­κής — λαϊ­κής προ­έ­λευ­σης, με κρι­τή­ριο τις ανά­γκες τους. Συγκρού­ε­ται με το κεφά­λαιο και την εξου­σία του, την πολι­τι­κή της κυβέρ­νη­σης του φιλε­λεύ­θε­ρου κόμ­μα­τος της ΝΔ και των κομ­μά­των της σοσιαλ­δη­μο­κρα­τί­ας, του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ, των φασι­στι­κών — ακρο­δε­ξιών μορφωμάτων.

Ο κομ­μου­νι­στές και οι κομ­μου­νί­στριες εκφρά­ζουν έμπρα­κτα την αλλη­λεγ­γύη τους στους πλη­γέ­ντες από τις πυρ­κα­γιές και τις πρό­σφα­τες κατα­στρο­φι­κές πλημ­μύ­ρες. Συμ­με­τέ­χουν στις κινη­το­ποι­ή­σεις και κατα­δι­κά­ζουν μαζί με τον λαό την πολι­τι­κή της ΕΕ, της κυβέρ­νη­σης και των αστι­κών κομ­μά­των που αντι­με­τω­πί­ζουν τις λαϊ­κές ανά­γκες ως κόστος και όφε­λος τα συμ­φέ­ρο­ντα και τα κέρ­δη του μεγά­λου κεφαλαίου.

Η πλού­σια δρά­ση του Πανερ­γα­τι­κού Αγω­νι­στι­κού Μετώ­που (ΠΑΜΕ), της ταξι­κής συσπεί­ρω­σης στο εργα­τι­κό συν­δι­κα­λι­στι­κό κίνη­μα, μέσα στην οποία παλεύ­ουν οι κομ­μου­νι­στές και άλλοι αγω­νι­στές που πιστεύ­ουν στην ταξι­κή πάλη, στη­ρί­ζε­ται και εκτι­μιέ­ται από τους εργά­τες και τις εργάτριες.

Οι δυνά­μεις του ΠΑΜΕ ανα­δεί­χθη­καν δεύ­τε­ρη δύνα­μη στις δύο συνο­μο­σπον­δί­ες του ιδιω­τι­κού και του δημό­σιου τομέα, με ποσο­στό πάνω από 20%, 1η δύνα­μη στο Εργα­τι­κό Κέντρο Αθή­νας, το μεγα­λύ­τε­ρο Εργα­τι­κό Κέντρο της χώρας, και σε άλλες μεγα­λύ­τε­ρες ή μικρό­τε­ρες πόλεις, σε κλα­δι­κές Ομο­σπον­δί­ες και σε μεγά­λο αριθ­μό σωμα­τεί­ων, που πρω­το­στα­τούν στους μεγά­λους απερ­για­κούς και κάθε μορ­φής εργα­τι­κούς αγώ­νες κόντρα σε κυβέρ­νη­ση, κεφά­λαιο και στις συμ­βι­βα­σμέ­νες συν­δι­κα­λι­στι­κές ηγεσίες.

Οι φοι­τη­τές εκτί­μη­σαν τη δρά­ση της Κομ­μου­νι­στι­κής Νεο­λαί­ας Ελλά­δας (ΚΝΕ) και έφε­ραν και φέτος, για 2η χρο­νιά, πρώ­τη δύνα­μη στις φοι­τη­τι­κές εκλο­γές την παρά­τα­ξη που στη­ρί­ζει η ΚΝΕ, με 35%.

Σημαντική πείρα
από την αντιπαράθεση
με τη
σοσιαλδημοκρατία

Η επί­μο­νη ιδε­ο­λο­γι­κή — πολι­τι­κή πάλη όλη την προη­γού­με­νη περί­ο­δο επέ­δρα­σε κατα­λυ­τι­κά στις εκλο­γι­κές μάχες που έδω­σε το ΚΚΕ τον Μάη και τον Ιού­νη του 2023 και από κοι­νού με την αντι­πα­ρά­θε­ση με την κυβέρ­νη­ση της ΝΔ και την πολι­τι­κή της, την απο­κά­λυ­ψη του αντι­λαϊ­κού ρόλου της σοσιαλ­δη­μο­κρα­τί­ας και της στρα­τη­γι­κής σύμπλευ­σης του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ με την κυβέρ­νη­ση, οδή­γη­σε στο θετι­κό εκλο­γι­κό απο­τέ­λε­σμα του ΚΚΕ μέσα στον γενι­κό­τε­ρο αρνη­τι­κό συσχε­τι­σμό δυνάμεων.

Η αύξη­ση του ποσο­στού στο 7,7% και η εκλο­γή 21 βου­λευ­τών, το γεγο­νός πως η εκλο­γι­κή δύνα­μη του ΚΚΕ είναι αυξη­μέ­νη σε μεγά­λα αστι­κά — βιο­μη­χα­νι­κά κέντρα και κατέ­λα­βε την 3η θέση στην Αττι­κή, τη μεγα­λύ­τε­ρη περι­φέ­ρεια της χώρας, δίνουν δύνα­μη στον αγώ­να για τα συμ­φέ­ρο­ντα της εργα­τι­κής τάξης και των λαϊ­κών στρωμάτων.

Έχει σημα­σία να σημειώ­σου­με ως πεί­ρα για το κομ­μου­νι­στι­κό κίνη­μα πως σημα­ντι­κό ρόλο για τον απε­γκλω­βι­σμό εργα­τι­κών — λαϊ­κών δυνά­με­ων και τη συμπό­ρευ­ση με το ΚΚΕ εκπλή­ρω­σε η στα­θε­ρή αντι­πα­ρά­θε­ση με το σοσιαλ­δη­μο­κρα­τι­κό κόμ­μα του ΣΥΡΙΖΑ, ως αστι­κό κόμ­μα στην υπη­ρε­σία των μονοπωλίων.

Το ΚΚΕ δικαιώ­θη­κε πολι­τι­κά για τη στά­ση του την περί­ο­δο 2012 — 2015 απέ­να­ντι στην άνο­δο των σοσιαλ­δη­μο­κρα­τι­κών αυτα­πα­τών που έφε­ρε η τότε εκλο­γι­κή ενί­σχυ­ση του ΣΥΡΙΖΑ, και παρά τις εκλο­γι­κές απώ­λειες που είχε το Κόμ­μα μας, στά­θη­κε όρθιο, δεν συναί­νε­σε στη στή­ρι­ξη της αστι­κής κυβερ­νη­τι­κής εναλλαγής.

Θυμά­στε όλοι σας πως το κόμ­μα του ΣΥΡΙΖΑ, ένα οπορ­του­νι­στι­κό κόμ­μα, για το οποίο καλ­λιερ­γή­θη­καν ψεύ­τι­κες προσ­δο­κί­ες σε Κομ­μου­νι­στι­κά Κόμ­μα­τα, μετα­σχη­μα­τί­στη­κε σε βασι­κό πυλώ­να της σοσιαλ­δη­μο­κρα­τί­ας και της αστι­κής δια­χεί­ρι­σης στην Ελλά­δα και δια­φη­μί­στη­κε ανά­λο­γα δήθεν ως «ανα­τρε­πτι­κή δύνα­μη» στην Ευρώ­πη και σε όλο τον κόσμο.

Κυβέρ­νη­σε για 5 χρό­νια και επέ­βα­λε στον λαό μνη­μό­νια, σκλη­ρή αντι­λαϊ­κή πολι­τι­κή, στή­ρι­ξε με όλα τα μέσα το μεγά­λο κεφά­λαιο, ενσω­μά­τω­σε βαθύ­τε­ρα τη χώρα στην ΕΕ, στους σχε­δια­σμούς του ΝΑΤΟ, επέ­κτει­νε τις αμε­ρι­κά­νι­κες βάσεις.

Μετά τη συντρι­πτι­κή ήττα που υπέ­στη στις πρό­σφα­τες εκλο­γές, επι­χει­ρεί­ται ανα­σύν­θε­ση του κόμ­μα­τος αυτού και γενι­κό­τε­ρα της σοσιαλδημοκρατίας.

Προ­βάλ­λε­ται ως νέος «σωτή­ρας» ο εφο­πλι­στής, επι­χει­ρη­μα­τί­ας νέος πρό­ε­δρος του ΣΥΡΙΖΑ που προ­έ­κυ­ψε μέσα από τον αμε­ρι­κά­νι­κο «δοκι­μα­στι­κό σωλή­να» και τους σχε­δια­σμούς της αστι­κής τάξης.

Η εκφυ­λι­στι­κή πορεία αυτού του κόμ­μα­τος ήταν ανα­με­νό­με­νη και απο­τε­λεί ένα ακό­μα παρά­δειγ­μα του πραγ­μα­τι­κού, αντι­λαϊ­κού χαρα­κτή­ρα της αμαρ­τω­λής σοσιαλ­δη­μο­κρα­τί­ας, της επι­κίν­δυ­νης λογι­κής της ανα­ζή­τη­σης του «μικρό­τε­ρου κακού» και τονί­ζει την ανα­γκαιό­τη­τα να τελειώ­σει το κομ­μου­νι­στι­κό κίνη­μα με τις αυτα­πά­τες που έχουν χρό­νια καλ­λιερ­γη­θεί περί των αρι­στε­ρών — προ­ο­δευ­τι­κών, σοσιαλ­δη­μο­κρα­τι­κών κομ­μά­των και κυβερνήσεων.

Συνεχίζουμε με περισσότερες δυνάμεις, 
ανοίγουμε τον δρόμο της ανατροπής

Το ΚΚΕ συνε­χί­ζει με περισ­σό­τε­ρες δυνά­μεις τον αγώ­να του. Στον 1ο γύρο των πρό­σφα­των περι­φε­ρεια­κών και δημο­τι­κών εκλο­γών, οι συν­δυα­σμοί που στη­ρί­ζει το ΚΚΕ ψηφί­στη­καν από εκα­το­ντά­δες χιλιά­δες λαϊ­κές δυνά­μεις, κατα­γρά­φο­ντας πανελ­λα­δι­κό ποσο­στό πάνω από 10% (από 6,86% στις περι­φε­ρεια­κές εκλο­γές του 2019).

Κομ­μου­νι­στής δήμαρ­χος από τον 1ο γύρο εκλέ­χτη­κε στο νησί της Ικα­ρί­ας, ενώ ο κομ­μου­νι­στής δήμαρ­χος στην 3η μεγα­λύ­τε­ρη πόλη της χώρας, την Πάτρα, συγκέ­ντρω­σε στον α’ γύρο 41% και επα­νε­κλέ­χτη­κε στον 2ο γύρο με 56%. Επί­σης, στον δεύ­τε­ρο γύρο εκλέ­χτη­καν κομ­μου­νι­στές δήμαρ­χοι σε 4 ακό­μη δήμους (Και­σα­ρια­νή, Πετρού­πο­λη, Χαϊ­δά­ρι και Τύρ­να­βο). Συνο­λι­κά εκλέ­χτη­καν 6 κομ­μου­νι­στές δήμαρ­χοι και εκα­το­ντά­δες κομ­μου­νι­στές και άλλοι συμπο­ρευό­με­νοι αγω­νι­στές δημο­τι­κοί και περι­φε­ρεια­κοί σύμβουλοι.

Συνο­λι­κά, το Κόμ­μα μας εκτι­μά ότι μέσα στον αρνη­τι­κό συσχε­τι­σμό δυνά­με­ων ενι­σχύ­ε­ται ένα ρεύ­μα αμφι­σβή­τη­σης της κυρί­αρ­χης πολι­τι­κής, του ταξι­κού της χαρα­κτή­ρα, των κομ­μά­των και των κυβερ­νή­σε­ων που την υπη­ρε­τούν, του κρά­τους του κεφαλαίου.

Συνε­χί­ζου­με με απο­φα­σι­στι­κό­τη­τα. Η διέ­ξο­δος βρί­σκε­ται στον δρό­μο της ταξι­κής πάλης, στη μάχη για την αλλα­γή του αρνη­τι­κού πολι­τι­κού συσχε­τι­σμού, την ανα­σύ­ντα­ξη του εργα­τι­κού κινή­μα­τος, την ισχυ­ρο­ποί­η­ση της κοι­νω­νι­κής συμ­μα­χί­ας της εργα­τι­κής τάξης με τα λαϊ­κά στρώ­μα­τα της πόλης και της υπαί­θρου, στη συγκρό­τη­ση ενός ρωμα­λέ­ου εργα­τι­κού — λαϊ­κού κινή­μα­τος που θα συγκρού­ε­ται με το κεφά­λαιο και τους πολι­τι­κούς του εκπρο­σώ­πους, θα αντι­στέ­κε­ται και θα διεκ­δι­κεί, θα ανοί­γει τον δρό­μο της ανα­τρο­πής αυτού του σάπιου εκμε­ταλ­λευ­τι­κού συστή­μα­τος, με ευρύ­τε­ρη συσπεί­ρω­ση γύρω από την πολι­τι­κή πρό­τα­ση του ΚΚΕ, το Πρό­γραμ­μά του για την εργα­τι­κή — λαϊ­κή εξου­σία, για τον σοσιαλισμό.

Ανοί­γο­ντας τις εργα­σί­ες της 23ης Διε­θνούς Συνά­ντη­σης των Κομ­μου­νι­στι­κών κι Εργα­τι­κών Κομ­μά­των, ο Κεμάλ Οκου­γιάν, ΓΓ της ΚΕ του ΚΚ Τουρ­κί­ας, χαι­ρέ­τι­σε «τη δίκαιη και εύλο­γη αντί­στα­ση του Παλαι­στι­νια­κού λαού» και τόνι­σε: «Απαι­τού­με τον άμε­σο τερ­μα­τι­σμό της ισραη­λι­νής κατο­χής και επι­θε­τι­κό­τη­τας. Η συνά­ντη­σή μας μόλις αρχί­ζει, αλλά νομί­ζω ότι δεν υπάρ­χει αμφι­βο­λία ότι αυτά τα λόγια είναι η κοι­νή στά­ση όλων των κομ­μά­των που είναι παρό­ντα εδώ. Η επα­να­στα­τι­κή μας θέλη­ση και οι καρ­διές μας είναι με τον λαό της Παλαιστίνης».

Σημεί­ω­σε ότι και στην Τουρ­κία έγι­νε προ­σπά­θεια, από τα ΜΜΕ, χρη­σι­μο­ποιώ­ντας εν μέρει πραγ­μα­τι­κές και άλλο­τε ψεύ­τι­κες εικό­νες, να δημιουρ­γη­θεί ένα κλί­μα υπέρ του Ισρα­ήλ και υπήρ­χαν ακό­μη και κάποιες «αρι­στε­ρές δυνά­μεις» της Τουρ­κί­ας που πήραν απο­στά­σεις από την αντί­στα­ση του λαού της Παλαι­στί­νης, με το πρό­σχη­μα της «Χαμάς».

«Το Κομ­μου­νι­στι­κό Κόμ­μα Τουρ­κί­ας», τόνι­σε, «δήλω­σε άμε­σα πως η παλαι­στι­νια­κή αντί­στα­ση είναι δίκαιη και παρε­νέ­βη για να δια­λύ­σει τη σύγ­χυ­ση στο μυα­λό των ανθρώ­πων. Ετσι μπο­ρέ­σα­με να αντι­με­τω­πί­σου­με την ιμπε­ρια­λι­στι­κή προ­πα­γάν­δα σε κάποιο βαθμό».

Ο σ. Κ. Οκου­γιάν ανα­φέρ­θη­κε στον ρόλο του πολι­τι­κού Ισλάμ στις εξε­λί­ξεις στις μου­σουλ­μα­νι­κές χώρες, εκτι­μώ­ντας ότι η ανά­πτυ­ξή του είναι ένα ζήτη­μα που οφεί­λε­ται στην υπο­χώ­ρη­ση του εργα­τι­κού κινή­μα­τος στον κόσμο σήμε­ρα, όπως και «στην εγκα­τά­λει­ψη των ταξι­κών θέσε­ων και της προ­ο­πτι­κής της επα­νά­στα­σης». Το λεγό­με­νο πολι­τι­κό Ισλάμ έχει επω­φε­λη­θεί από αυτήν την εξέ­λι­ξη και, όπως είπε χαρα­κτη­ρι­στι­κά, «καπη­λεύ­ε­ται την οργή των φτωχών».

Εκτί­μη­σε ότι όταν εγκα­τα­λεί­πε­ται και «παρα­με­ρί­ζε­ται η επι­και­ρό­τη­τα της επα­νά­στα­σης, τότε δια­πράτ­τε­ται λάθος. Οταν κάποιοι τοπο­θε­τού­νται κατά των ΗΠΑ χωρίς να θέτουν τον στό­χο του σοσια­λι­σμού, τότε οδη­γού­νται στο να θεω­ρούν συμ­μά­χους το πολι­τι­κό Ισλάμ ή τις λεγό­με­νες εθνι­κές αστι­κές τάξεις. Από την άλλη, η τοπο­θέ­τη­ση της δημο­κρα­τί­ας πάνω από τον σοσια­λι­σμό οδη­γεί συχνά στη συνερ­γα­σία με τις ΗΠΑ ή την ΕΕ ή άλλες αστι­κές δυνά­μεις. Αυτός είναι ένας φαύ­λος κύκλος», που οδη­γεί ορι­σμέ­να κινή­μα­τα, που εμφα­νί­ζο­νται ως «εθνι­κο-απε­λευ­θε­ρω­τι­κά» να συνερ­γά­ζο­νται με τις ΗΠΑ και, από την άλλη πλευ­ρά, κάποιοι να θεω­ρούν «αντι­ι­μπε­ρια­λι­στή» τον Ερντο­γάν, όταν αυτός αντι­προ­σω­πεύ­ει για την εργα­τι­κή τάξη της Τουρ­κί­ας το «βαθύ σκοτάδι».Η ιστο­ρι­κή μας απο­στο­λή δεν μπο­ρεί να ανα­βλη­θεί για περί­ο­δο με «ευνοϊ­κό­τε­ρες συνθήκες»

Ο Κ. Οκου­γιάν τόνι­σε ότι «δεν μπο­ρεί να υπάρ­ξει άλλος στρα­τη­γι­κός προ­σα­να­το­λι­σμός εκτός από μια σοσια­λι­στι­κή επα­να­στα­τι­κή προ­ο­πτι­κή στον 21ο αιώ­να, πρέ­πει να είναι κλει­στή η πόρ­τα σε οποια­δή­πο­τε προ­σω­ρι­νή ή μόνι­μη συνερ­γα­σία με την αστι­κή τάξη».

Ανα­φε­ρό­με­νος στον ιμπε­ρια­λι­στι­κό πόλε­μο στην Ουκρα­νία, τόνι­σε ότι αυτός «έχει δημιουρ­γή­σει βαθιά ρήγ­μα­τα μετα­ξύ των Κομ­μου­νι­στι­κών Κομ­μά­των» και είναι λυπη­ρό πως υπάρ­χουν ΚΚ που δεν χρη­σι­μο­ποιούν ως εργα­λείο ανά­λυ­σης αυτών των εξε­λί­ξε­ων την ταξι­κή προσέγγιση.

Πρό­σθε­σε ότι «ο αντι­ι­μπε­ρια­λι­σμός απο­κτά νόη­μα μόνο όταν συν­δέ­ε­ται με τη συγκε­κρι­μέ­νη ιστο­ρι­κή απο­στο­λή. Το θέμα αυτό δεν μπο­ρεί να ανα­βλη­θεί για μια περί­ο­δο που θα προ­κύ­ψουν ευνοϊ­κό­τε­ρες συν­θή­κες. Σε αυτό το πλαί­σιο, πρέ­πει να θυμό­μα­στε ότι πιο ευνοϊ­κές συν­θή­κες δεν θα υπάρ­ξουν ποτέ. Το σύν­θη­μα “σοσια­λι­σμός ή βαρ­βα­ρό­τη­τα” είχε μεγά­λη σημα­σία πριν από εκα­τό χρό­νια. Εκα­τό χρό­νια μετά, δεν μπο­ρού­με να επι­τρέ­ψου­με στη βαρ­βα­ρό­τη­τα να είναι η μόνη επι­λο­γή, χωρίς εναλ­λα­κτι­κή λύση (…)

Ο καπι­τα­λι­σμός είναι βαρ­βα­ρό­τη­τα σε όλες του τις μορ­φές και σε από­λυ­τους όρους, και κάθε στρα­τη­γι­κή που απο­σκο­πεί στην κοι­νω­νι­κή ανέ­λι­ξη μέσα στον καπι­τα­λι­σμό είναι κατα­δι­κα­σμέ­νη σε αποτυχία.

Η μόνη απο­τε­λε­σμα­τι­κή στρα­τη­γι­κή σήμε­ρα είναι η προ­ο­πτι­κή της σοσια­λι­στι­κής επα­νά­στα­σης και οι όποιες θέσεις και οι τρέ­χου­σες κατα­κτή­σεις πρέ­πει να καθο­ρί­ζο­νται σύμ­φω­να με αυτήν τη στρα­τη­γι­κή. Με αυτόν τον τρό­πο μπο­ρού­με να ξεφύ­γου­με από τη σκιά του αστι­κού κοι­νο­βου­λευ­τι­σμού ή του εθνι­κι­σμού ή του πολι­τι­κού Ισλάμ ή των κον­δυ­λί­ων της ΕΕ ή της ιδε­ο­λο­γί­ας της μεσαί­ας τάξης. Με αυτόν τον τρό­πο η ανθρω­πό­τη­τα δεν θα έχει να επι­λέ­ξει μετα­ξύ Μπάι­ντεν και Τραμπ, “Χαμάς” και σιω­νι­σμού, Ζελέν­σκι και Πού­τιν, καθε­στώ­τος των Μου­λά­δων και ΗΠΑ, Ερντο­γάν και αστι­κής αντι­πο­λί­τευ­σης που στη­ρί­ζε­ται στον Σόρος».

Ιδιαί­τε­ρη ανα­φο­ρά έκα­νε ο Κ. Οκου­γιάν στην ανά­γκη αντι­με­τώ­πι­σης του αντι­κομ­μου­νι­σμού σε όλο τον κόσμο. Δίνο­ντας ένα χαρα­κτη­ρι­στι­κό παρά­δειγ­μα σημεί­ω­σε ότι «σήμε­ρα υπάρ­χει μια ανοι­χτή και απο­κρου­στι­κή αντι­κομ­μου­νι­στι­κή επί­θε­ση από την ουκρα­νι­κή κυβέρ­νη­ση, με τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ να βρί­σκο­νται πίσω από αυτήν.

Ο αντι­κομ­μου­νι­σμός διαιω­νί­ζε­ται και στη Ρωσία με πολύ επι­δέ­ξιες μεθό­δους. Για παρά­δειγ­μα, σε όλες σχε­δόν τις ται­νί­ες και τηλε­ο­πτι­κές σει­ρές για τον Β’ Παγκό­σμιο Πόλε­μο που παρά­γο­νται στη Ρωσία με τη συνερ­γα­σία ή τη στή­ρι­ξη των κρα­τι­κών θεσμών, οι στρα­τιω­τι­κοί αξιω­μα­τού­χοι παρου­σιά­ζο­νται ως ήρω­ες, ενώ οι κομ­μα­τι­κοί ηγέ­τες ή οι κομι­σά­ριοι παρου­σιά­ζο­νται ως εγω­ι­στές, απάν­θρω­ποι και κατα­χρα­στές. Πρέ­πει να ανα­γνω­ρί­σου­με ότι αυτό είναι πιο απο­τε­λε­σμα­τι­κό από τον ανοι­χτό και ωμό αντικομμουνισμό».

Η δράση του ΚΚ Τουρκίας 
συναντά ευρύτερη αναγνώριση

Ο Κ. Οκου­γιάν ανα­φέρ­θη­κε στη δρά­ση του ΚΚ Τουρ­κί­ας μετά τους κατα­στρο­φι­κούς σει­σμούς. Μια δρά­ση αλλη­λεγ­γύ­ης που γνώ­ρι­σε ευρύ­τε­ρη ανα­γνώ­ρι­ση και έδω­σε τη δυνα­τό­τη­τα στο ΚΚΤ να οικο­δο­μή­σει νέες Οργα­νώ­σεις στις σει­σμό­πλη­κτες περιοχές.

Οπως είπε, «μετά από 80 χρό­νια απα­γό­ρευ­σης, το ΚΚ Τουρ­κί­ας έχει γίνει μια σημα­ντι­κή πραγ­μα­τι­κό­τη­τα αυτής της χώρας, ολο­κλη­ρώ­νο­ντας 20 χρό­νια αγώ­να και συνε­χί­ζου­με την πορεία μας. Η Τουρ­κία είναι μια χώρα με πολ­λές δυσκο­λί­ες για εμάς. Ενώ η χώρα μας, που εδώ και χρό­νια θεω­ρεί­ται φυλά­κιο του αμε­ρι­κα­νι­κού ιμπε­ρια­λι­σμού, δια­τη­ρεί αυτό το χαρα­κτη­ρι­στι­κό, απο­κτά επί­σης έναν αυτο­κρα­το­ρι­κό, νεο­ο­θω­μα­νι­κό χαρα­κτή­ρα ως προ­ϊ­όν των επε­κτα­τι­κών ανα­γκών της ραγδαία ενι­σχυό­με­νης τουρ­κι­κής αστι­κής τάξης. Στό­χοι όπως “πρώ­τα η δημο­κρα­τία”, “πρώ­τα το κουρ­δι­κό ζήτη­μα”, “πρώ­τα το τέλος της εξάρ­τη­σης από τις ΗΠΑ”, “πρώ­τα η ήττα του πολι­τι­κού Ισλάμ”, είναι στό­χοι που αλλη­λο­ε­ξου­δε­τε­ρώ­νο­νται και εμπο­δί­ζουν την ανε­ξάρ­τη­τη ανά­πτυ­ξη του εργα­τι­κού κινήματος».

Σημεί­ω­σε ότι το ΚΚΤ έχει χαρά­ξει αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κή γραμ­μή και παλεύ­ει για τον σοσια­λι­σμό στην Τουρ­κία και ότι «από εδώ και στο εξής, κάθε ριζι­κή αλλα­γή στην Τουρ­κία θα έχει μόνο σοσια­λι­στι­κό χαρα­κτή­ρα. Είμα­στε σίγου­ροι γι’ αυτό (…) Η ιστο­ρία της Τουρ­κί­ας είναι, κατά κάποιον τρό­πο, μια ιστο­ρία αντε­πα­να­στά­σε­ων, όμως εμείς την ερμη­νεύ­ου­με και ως “κυο­φο­ρία της επα­νά­στα­σης” και συνε­χί­ζου­με τον αγώ­να μας σύμ­φω­να με την ιστο­ρι­κή μας αποστολή».

Κοινή Ανακοίνωση αλληλεγγύης
προς τον λαό της Παλαιστίνης

Τα κόμ­μα­τα που συμ­με­τέ­χουν στην 23η Διε­θνή Συνά­ντη­ση Κομ­μου­νι­στι­κών κι Εργα­τι­κών Κομ­μά­των ενέ­κρι­ναν την Παρα­σκευή 20/10 Κοι­νή Ανα­κοί­νω­ση αλλη­λεγ­γύ­ης προς τον λαό της Παλαι­στί­νης, στην οποία επι­ση­μαί­νο­νται τα εξής:

1. Απαι­τού­με να στα­μα­τή­σουν τώρα η στρα­τιω­τι­κή επι­θε­τι­κό­τη­τα και ο ισραη­λι­νός απο­κλει­σμός στη Λωρί­δα της Γάζας και την Δυτι­κή Οχθη. Καλού­με τους λαούς να βγουν στον δρό­μο του αγώ­να, να οργα­νω­θούν λαϊ­κές κινη­το­ποι­ή­σεις σε όλο τον κόσμο ενά­ντια στην ισραη­λι­νή επιθετικότητα.

Εκφρά­ζου­με την αμέ­ρι­στη αλλη­λεγ­γύη μας στον Παλαι­στι­νια­κό λαό και κατα­δι­κά­ζου­με τη βάρ­βα­ρη στρα­τιω­τι­κή επί­θε­ση, τον απάν­θρω­πο απο­κλει­σμό και τη βάρ­βα­ρη γενο­κτο­νία του Ισρα­ήλ στη Λωρί­δα της Γάζας, με χιλιά­δες νεκρούς, αμά­χους, παι­διά και ηλι­κιω­μέ­νους, τη στέ­ρη­ση τρο­φής και νερού, ηλε­κτρι­κού ρεύ­μα­τος και ιατρο­φαρ­μα­κευ­τι­κού υλι­κού. Καταγ­γέλ­λου­με τη στή­ρι­ξη των ΗΠΑ, της Βρε­τα­νί­ας, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ στην επί­θε­ση του Ισραήλ.

2. Κατα­δι­κά­ζου­με την πολύ­χρο­νη ισραη­λι­νή κατο­χή στα παλαι­στι­νια­κά εδά­φη, τις δολο­φο­νί­ες, τις φυλα­κί­σεις, τις διώ­ξεις και τους εποι­κι­σμούς. Υπε­ρα­σπι­ζό­μα­στε το δικαί­ω­μα του Παλαι­στι­νια­κού λαού για ελεύ­θε­ρη πατρί­δα, να είναι κυρί­αρ­χος στον τόπο του. Απαι­τού­με τον τερ­μα­τι­σμό της ισραη­λι­νής κατο­χής, τη δημιουρ­γία και ανα­γνώ­ρι­ση ανε­ξάρ­τη­του παλαι­στι­νια­κού κρά­τους, το στα­μά­τη­μα και τη διά­λυ­ση των παρά­νο­μων εποι­κι­σμών στα παλαι­στι­νια­κά εδά­φη, την απε­λευ­θέ­ρω­ση των φυλα­κι­σμέ­νων από τις ισραη­λι­νές φυλα­κές, την επι­στρο­φή των προ­σφύ­γων σύμ­φω­να με το ψήφι­σμα 194 του ΟΗΕ.

Η κατο­χή των παλαι­στι­νια­κών εδα­φών από το Ισρα­ήλ, που στη­ρί­ζε­ται από τον αμε­ρι­κα­νο­ΝΑ­ΤΟι­κό ιμπε­ρια­λι­σμό, απο­τε­λεί πηγή των δει­νών του Παλαι­στι­νια­κού λαού και όλων των λαών της περιο­χής και όσο συνε­χί­ζε­ται η κατο­χή θα συνε­χί­ζο­νται οι συγκρού­σεις, θα εμπο­δί­ζο­νται οι λαοί να ζήσουν ειρη­νι­κά, θα κιν­δυ­νεύ­ουν να βρε­θούν στη δίνη γενι­κευ­μέ­νου πολέμου.

3. Τα ΚΚ που συμ­με­τέ­χουν στην 23η ΔΣΚΕΚ εκφρά­ζουν τη διε­θνι­στι­κή τους αλλη­λεγ­γύη και καλούν τους εργα­ζό­με­νους, τους λαούς, τη νεο­λαία, σε όλες τις χώρες να δυνα­μώ­σουν τον αγώ­να για να στα­μα­τή­σει η σφα­γή στη Λωρί­δα της Γάζας και να τερ­μα­τι­στεί η κατο­χή της Παλαι­στί­νης από το Ισρα­ήλ, να εκφρα­στεί απο­φα­σι­στι­κά η αλλη­λεγ­γύη στον δίκαιο αγώ­να του Παλαι­στι­νια­κού λαού.

Τα κόμματα που συμμετέχουν

Τα κόμ­μα­τα που συμμετέχουν:

• Κομ­μου­νι­στι­κό Κόμ­μα Αζερμπαϊτζάν
• Κομ­μου­νι­στι­κό Κόμ­μα Αυστραλίας
• Κόμ­μα Εργα­σί­ας της Αυστρίας
• Κομ­μου­νι­στι­κό Κόμ­μα Βελγίου
• Κόμ­μα Εργα­τών Βελγίου
• Κομ­μου­νι­στι­κό Κόμ­μα Βενεζουέλας
• Κομ­μου­νι­στι­κό Κόμ­μα Βιετνάμ
• Κομ­μου­νι­στι­κό Κόμ­μα Μακε­δο­νί­ας (Βόρεια Μακεδονία)
• Βρα­ζι­λιά­νι­κο Κομ­μου­νι­στι­κό Κόμμα
• Κομ­μου­νι­στι­κό Κόμ­μα της Βραζιλίας
• Κομ­μου­νι­στι­κό Κόμ­μα Βρετανίας
• Ενο­ποι­η­μέ­νο Κομ­μου­νι­στι­κό Κόμ­μα Γεωργίας
• Γερ­μα­νι­κό Κομ­μου­νι­στι­κό Κόμμα
• Κομ­μου­νι­στι­κό Κόμ­μα Δανίας
• Ελβε­τι­κό Κομ­μου­νι­στι­κό Κόμμα
• Κομ­μου­νι­στι­κό Κόμ­μα (Ελβε­τία)
• Κομ­μου­νι­στι­κό Κόμ­μα Ελ Σαλβαδόρ
• Κομ­μου­νι­στι­κό Κόμ­μα Ελλάδας
• Κομ­μου­νι­στι­κό Κόμ­μα ΗΠΑ
• Κομ­μου­νι­στι­κό Κόμ­μα Ινδίας
• Κομ­μου­νι­στι­κό Κόμ­μα Ινδί­ας (Μαρ­ξι­στι­κό)
• Κόμ­μα Του­ντέχ (Ιράν)
• Κομ­μου­νι­στι­κό Κόμ­μα Κουρ­δι­στάν — Ιράκ
• Ιρα­κι­νό Κομ­μου­νι­στι­κό Κόμμα
• Κομ­μου­νι­στι­κό Κόμ­μα Ιρλανδίας
• Κόμ­μα Εργα­τών Ιρλανδίας
• Κομ­μου­νι­στι­κό Κόμ­μα Ισπανίας
• Κομ­μου­νι­στι­κό Κόμ­μα Λαών Ισπανίας
• Κομ­μου­νι­στι­κό Κόμ­μα Εργα­ζο­μέ­νων Ισπανίας
• Κομ­μου­νι­στές Καταλονίας
• Κομ­μου­νι­στι­κό Κόμ­μα (Ιτα­λία)
• Σοσια­λι­στι­κό Κίνη­μα Καζακστάν
• Κομ­μου­νι­στι­κό Κόμ­μα Καναδά
• Κομ­μου­νι­στι­κό Κόμ­μα Κίνας
• Εργα­τι­κό Κόμ­μα Κορέας
• Κομ­μου­νι­στι­κό Κόμ­μα Κούβας
• Σοσια­λι­στι­κό Εργα­τι­κό Κόμ­μα Κροατίας
• ΑΚΕΛ
• Λαϊ­κό Επα­να­στα­τι­κό Κόμ­μα του Λάος
• Σοσια­λι­στι­κό Κόμ­μα Λετονίας
• Κομ­μου­νι­στι­κό Κόμ­μα Λευκορωσίας
• Κομ­μου­νι­στι­κό Κόμ­μα Λιβάνου
• Κομ­μου­νι­στι­κό Κόμ­μα Λουξεμβούργου
• Κομ­μου­νι­στι­κό Κόμ­μα Μεξικού
• Λαϊ­κό Σοσια­λι­στι­κό Κόμ­μα Μεξικού
• Δημο­κρα­τι­κό Προ­ο­δευ­τι­κό Βήμα Μπαχρέιν
• Κομ­μου­νι­στι­κό Κόμ­μα Νορβηγίας
• Νέο Κομ­μου­νι­στι­κό Κόμ­μα Ολλανδίας
• Ουγ­γρι­κό Εργα­τι­κό Κόμμα
• Ενω­ση Κομ­μου­νι­στών Ουκρανίας
• Κομ­μου­νι­στι­κό Κόμ­μα Ουκρανίας
• Κομ­μου­νι­στι­κό Κόμ­μα Ουρουγουάης
• Κομ­μου­νι­στι­κό Κόμ­μα Πακιστάν
• Παλαι­στι­νια­κό Κομ­μου­νι­στι­κό Κόμμα
• Κόμ­μα του Λαού της Παλαιστίνης
• Παρα­γουα­νό Κομ­μου­νι­στι­κό Κόμμα
• Πορ­το­γα­λι­κό Κομ­μου­νι­στι­κό Κόμμα
• Κομ­μου­νι­στι­κό Κόμ­μα Ρωσι­κής Ομοσπονδίας
• Κομ­μου­νι­στι­κό Εργα­τι­κό Κόμ­μα Ρωσίας
• Ενω­ση Κομ­μου­νι­στι­κών Κομ­μά­των — ΚΚΣΕ
• Κομ­μου­νι­στές Σερβίας
• Νέο Κομ­μου­νι­στι­κό Κόμ­μα Γιουγκοσλαβίας
• Νοτιο­α­φρι­κα­νι­κό Κομ­μου­νι­στι­κό Κόμμα
• Κομ­μου­νι­στι­κό Κόμ­μα Σουηδίας
• Συρια­κό Κομ­μου­νι­στι­κό Κόμ­μα (Ενο­ποι­η­μέ­νο)
• Κομ­μου­νι­στι­κό Κόμ­μα Τουρκίας
• Κομ­μου­νι­στι­κό Κόμ­μα Βοη­μί­ας και Μορα­βί­ας (Τσε­χία)
• Κομ­μου­νι­στι­κό Κόμ­μα Φινλανδίας