Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

30 χρόνια μετά την «πτώση του τείχους»

Με έναν φόβο ζει η αστική τάξη… Το φόβο της προοπτικής του σοσιαλισμού — κομμουνισμού.

🔻🔻

Της ανατροπής της από την οργανωμένη πάλη των εργαζομένων.

Αυτή είναι η μόνη λογι­κή εξή­γη­ση για το αντι­κομ­μου­νι­στι­κό παρα­λή­ρη­μα που έχει εξα­πο­λυ­θεί τα τελευ­ταία χρό­νια, με κορύ­φω­ση το κατά­πτυ­στο ψήφι­σμα στις 19 Σεπτέμ­βρη στο Ευρωκοινοβούλιο.

Η ΓΛΔ, όπως και κάθε σοσιαλιστική χώρα, ήταν το «βασίλειο» των παιδιών

Η ΓΛΔ, όπως και κάθε σοσια­λι­στι­κή χώρα, ήταν το «βασί­λειο» των παιδιών

Αντι­κομ­μου­νι­σμός που δεν μένει απλά στα χαρ­τιά, αλλά πλαι­σιώ­νε­ται από υπέ­ρο­γκα ποσά που δαπα­νώ­νται για αντι­κομ­μου­νι­στι­κές καμπά­νιες και φιέ­στες σε διά­φο­ρες χώρες, υπέ­ρο­γκα ποσά και διευ­κο­λύν­σεις σε εκα­το­ντά­δες ιδρύ­μα­τα που έχουν βάλει στο στό­χα­στρο την ιστο­ρι­κή μνή­μη του κάθε λαού, την αμαύ­ρω­ση και παρα­ποί­η­ση της Ιστο­ρί­ας του κάθε τόπου, της Ιστο­ρί­ας του Β’ Παγκο­σμί­ου Πολέ­μου, του Κόκ­κι­νου Στρα­τού, του ρόλου της ΕΣΣΔ στην Αντι­φα­σι­στι­κή Νίκη των Λαών.Η αστι­κή τάξη γνω­ρί­ζει καλά ποιος είναι ο αντί­πα­λός της. Ποιος πραγ­μα­τι­κά απει­λεί τα συμ­φέ­ρο­ντά της. Φρο­ντί­ζει να ξερι­ζώ­σει οποια­δή­πο­τε προ­ο­πτι­κή αμφι­σβή­τη­σης της εξου­σί­ας της, θωρα­κί­ζε­ται πίσω από μνη­μό­νια, παίρ­νει τα μέτρα της, για να σβή­σει την προ­ο­πτι­κή του σοσια­λι­σμού. Θέλει να κάνει τη νεο­λαία ενερ­γό υπο­στη­ρι­κτή της σε αυτήν την προ­σπά­θεια. Κι όλα αυτά παρά το γεγο­νός ότι σήμε­ρα το Διε­θνές Κομ­μου­νι­στι­κό Κίνη­μα βιώ­νει τις επι­πτώ­σεις μιας μακρό­χρο­νης κρί­σης, απο­τέ­λε­σμα και των αντε­πα­να­στα­τι­κών γεγο­νό­των της περιό­δου 1989 — 1991.

Η δημόσια δωρεάν Παιδεία ήταν κάτι δεδομένο για όλους τους πολίτες της ΓΛΔ. Ο κάθε νέος είχε τη δυνατότητα να επιλέξει ανάμεσα στο Πανεπιστήμιο ή σε μια Τεχνική Σχολή. Ενδεικτικό είναι ότι λίγους μήνες πριν την ανατροπή, το 1989, περισσότεροι από 69.000 νέοι έγιναν δεκτοί είτε σε άμεσα είτε σε απογευματινά είτε σε διά αλληλογραφίας μαθήματα στην ανώτατη εκπαίδευση της ΓΛΔ

Η δημό­σια δωρε­άν Παι­δεία ήταν κάτι δεδο­μέ­νο για όλους τους πολί­τες της ΓΛΔ. Ο κάθε νέος είχε τη δυνα­τό­τη­τα να επι­λέ­ξει ανά­με­σα στο Πανε­πι­στή­μιο ή σε μια Τεχνι­κή Σχο­λή. Ενδει­κτι­κό είναι ότι λίγους μήνες πριν την ανα­τρο­πή, το 1989, περισ­σό­τε­ροι από 69.000 νέοι έγι­ναν δεκτοί είτε σε άμε­σα είτε σε απο­γευ­μα­τι­νά είτε σε διά αλλη­λο­γρα­φί­ας μαθή­μα­τα στην ανώ­τα­τη εκπαί­δευ­ση της ΓΛΔ

DDR flag

Ο αντι­κομ­μου­νι­σμός τους έχει δια­βαθ­μί­σεις, εξει­δι­κεύ­ε­ται από χώρα σε χώρα, ανά­λο­γα με το επί­πε­δο του εργα­τι­κού και κομ­μου­νι­στι­κού κινή­μα­τος, ανά­λο­γα με την Ιστο­ρία του κάθε τόπου, ανά­λο­γα με την πεί­ρα του ίδιου του λαού. Αλλού είναι πιο χυδαί­ος, επι­θε­τι­κός, αλλού πιο εκλε­πτυ­σμέ­νος, πιο ραφι­να­ρι­σμέ­νος, ενώ σε κάποιες περι­πτώ­σεις φτά­νει και στα όρια του γελοίου.Στην Πρά­γα π.χ. εμφα­νί­ζε­ται σε αφί­σα η μπά­μπου­σκα με δόντια δρά­κου­λα ενώ στο Βερο­λί­νο βάζουν τα παι­δά­κια του Δημο­τι­κού να κάνουν πρό­τζεκτ για τη «Δικτα­το­ρία της DDR».

Αλλά­ζουν τα ονό­μα­τα των δρό­μων και των πλα­τειών που είναι αφιε­ρω­μέ­να στο διε­θνές και ντό­πιο εργα­τι­κό κίνη­μα με αργό αλλά στα­θε­ρό ρυθ­μό (η πλα­τεία Λένιν του Βερο­λί­νου έγι­νε πλα­τεία των Ηνω­μέ­νων Εθνών).

Γιορτή αντικομμουνισμού…

Με αφορ­μή, λοι­πόν, τα 30 χρό­νια από την πτώ­ση του Τεί­χους, βρί­σκε­ται σε εξέ­λι­ξη όλη τη φετι­νή χρο­νιά στη Γερ­μα­νία σει­ρά αντι­κομ­μου­νι­στι­κών δρα­στη­ριο­τή­των και εκδη­λώ­σε­ων, που θα κορυ­φω­θούν στις 9 Νοέμ­βρη στο Βερολίνο.

Οι εκδη­λώ­σεις, καμπά­νιες και πρό­τζεκτ επε­κτεί­νο­νται σε όλες τις πτυ­χές της καθη­με­ρι­νό­τη­τας, κυρί­ως της νεο­λαί­ας και των Ανα­το­λι­κο­γερ­μα­νών, αλλά στο στό­χα­στρο βρί­σκο­νται και οι του­ρί­στες από άλλες χώρες. Μερι­κά παρα­δείγ­μα­τα: Οδη­γί­ες στις σχο­λι­κές μονά­δες για ενα­σχό­λη­σή τους με το θέμα του Τεί­χους, δίνο­ντας μόνο κάποια περι­θώ­ρια επι­λο­γής στη θεμα­το­λο­γία: Λόγου χάρη, πώς διω­κό­ταν η μου­σι­κή ροκ στην DDR, εκθέ­σεις ζωγρα­φι­κής για το Τεί­χος, ενα­σχό­λη­ση με την ψυχο­λο­γία του απο­κλει­σμέ­νου Ανα­το­λι­κο­γερ­μα­νού για τις πιο μεγά­λες τάξεις, κ.λπ.

Μια ολόκληρη συνοικία είχαν στη διάθεσή τους στο Βερολίνο τα άτομα με ειδικές ανάγκες, στην οποία από τα διαμερίσματα μέχρι τους δρόμους, είχαν όλα μελετηθεί έτσι ώστε να διευκολύνουν την καθημερινότητα και τις μετακινήσεις τους. Με απόφαση του 9ου Συνεδρίου του Ενιαίου Σοσιαλιστικού Κόμματος Γερμανίας, το 1976, γινόταν προσπάθεια για ολοένα μεγαλύτερη ένταξή τους στην κοινωνία

Μια ολό­κλη­ρη συνοι­κία είχαν στη διά­θε­σή τους στο Βερο­λί­νο τα άτο­μα με ειδι­κές ανά­γκες, στην οποία από τα δια­με­ρί­σμα­τα μέχρι τους δρό­μους, είχαν όλα μελε­τη­θεί έτσι ώστε να διευ­κο­λύ­νουν την καθη­με­ρι­νό­τη­τα και τις μετα­κι­νή­σεις τους. Με από­φα­ση του 9ου Συνε­δρί­ου του Ενιαί­ου Σοσια­λι­στι­κού Κόμ­μα­τος Γερ­μα­νί­ας, το 1976, γινό­ταν προ­σπά­θεια για ολο­έ­να μεγα­λύ­τε­ρη έντα­ξή τους στην κοινωνία

DDR Behinderungen

Ο αριθ­μός «30» προ­βάλ­λε­ται με προ­πα­γαν­δι­στι­κό τρό­πο παντού. Ο εργα­ζό­με­νος του Βερο­λί­νου, κατά την επί­σκε­ψή του στο κολυμ­βη­τή­ριο της γει­το­νιάς, αντι­κρί­ζει μια μεγά­λη αφί­σα με την καμπά­νια του δήμου για 30% έκπτω­ση στα δημό­σια κολυμ­βη­τή­ρια για 30 επι­σκέ­ψεις (7,5 ευρώ τη φορά), ή, έκπτω­ση 30% στα τρέ­να προς το Βερολίνο.Εξάλλου, σε ανύ­πο­πτο χρό­νο μπο­ρεί να σου έρθουν δια­φη­μι­στι­κά από ιδιω­τι­κές εται­ρεί­ες για εκπτώ­σεις της τάξε­ως — φυσι­κά — του 30% σε ό,τι προ­ϊ­ό­ντα μπο­ρεί κάποιος να φαντα­στεί (π.χ. ηλε­κτρι­κά, ρου­χι­σμό, κ.λπ.). Ολη η πόλη ανα­γκά­ζε­ται να ζει στο ρυθ­μό αυτό, με τον αριθ­μό «30» να δεσπό­ζει παντού.

Εκβιά­ζο­ντας τη συμ­με­το­χή του λαού σε όλες αυτές τις φιέ­στες με έμμε­σο τρό­πο αφού, προ­κει­μέ­νου να ανα­κου­φί­σει κάποιος έστω και για λίγο την τσέ­πη του, παίρ­νει μέρος. Η αστι­κή τάξη το μετα­φρά­ζει και το προ­πα­γαν­δί­ζει αυτό ως μαζι­κή συμ­με­το­χή στους εορ­τα­σμούς και κατα­δί­κη του σοσια­λι­σμού. Προ­βάλ­λουν τη συμ­με­το­χή του λαού σε τέτοιες καμπά­νιες ως «ελεύ­θε­ρη ατο­μι­κή» επι­λο­γή του καθενός!

Εξει­δι­κευ­μέ­νες υπαί­θριες εκθέ­σεις, με δια­φο­ρε­τι­κή θεμα­το­λο­γία, έχουν στη­θεί σε συγκε­κρι­μέ­να σημεία: Π.χ. έξω από αθλη­τι­κά κέντρα έκθε­ση για το ντό­πινγκ των αθλη­τών της DDR, ή εκθέ­σεις για τις χημι­κές ουσί­ες που χρη­σι­μο­ποιού­σαν σαν φυτο­φάρ­μα­κα οι Ανα­το­λι­κο­γερ­μα­νοί και μόλυ­ναν το περι­βάλ­λον έξω από τη Γεω­πο­νι­κή Σχο­λή, κ.λπ. Εφαρ­μο­γές για τα κινη­τά και τα τάμπλετ, από τις οποί­ες μπο­ρεί ο του­ρί­στας, σε συγκε­κρι­μέ­να σημεία της πόλης, να βλέ­πει το Τεί­χος και την εξέ­λι­ξη κάποιων στιγ­μιό­τυ­πων από τη ζωή τότε.

Παιδιά εργαζομένων στον αγροτικό συνεταιρισμό Bundschuh στα νοτιοδυτικά της ΓΛΔ. Εκτός από νηπιαγωγεία και σχολεία πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης, τα μέλη του συνεταιρισμού είχαν ιδρύσει πολυτεχνικό λύκειο με δέκα κατευθύνσεις, χειρουργείο και σύλλογο νεολαίας

Παι­διά εργα­ζο­μέ­νων στον αγρο­τι­κό συνε­ται­ρι­σμό Bundschuh στα νοτιο­δυ­τι­κά της ΓΛΔ. Εκτός από νηπια­γω­γεία και σχο­λεία πρω­το­βάθ­μιας εκπαί­δευ­σης, τα μέλη του συνε­ται­ρι­σμού είχαν ιδρύ­σει πολυ­τε­χνι­κό λύκειο με δέκα κατευ­θύν­σεις, χει­ρουρ­γείο και σύλ­λο­γο νεολαίας

DDR Pioniere

Η τηλε­ο­πτι­κή και ραδιο­φω­νι­κή προ­πα­γάν­δα ακο­λου­θεί αντί­στοι­χη στρα­τη­γι­κή. Κυριο­λε­κτι­κά σε καθη­με­ρι­νή βάση τα κρα­τι­κά ραδιό­φω­να και τηλε­ο­πτι­κά κανά­λια, ειδι­κά αυτά της Ανα­το­λι­κής Γερ­μα­νί­ας, βομ­βαρ­δί­ζουν τους εργα­ζό­με­νους με ντο­κι­μα­ντέρ που παρα­ποιούν την ιστο­ρι­κή πραγ­μα­τι­κό­τη­τα και δεί­χνουν επι­λε­κτι­κά σκη­νές της ζωής στην DDR, συνε­ντεύ­ξεις και μαρ­τυ­ρί­ες κατοί­κων της πρώ­ην DDR, θεα­τρι­κά έργα και ται­νί­ες που δεί­χνουν τον πόνο που προ­κα­λεί ο χωρι­σμός μιας πόλης στα δύο.Πατώντας, κυρί­ως, στα συναι­σθή­μα­τα η αστι­κή τάξη στή­νει το μεγα­λύ­τε­ρο μέρος της προ­πα­γάν­δας της. Η «δικτα­το­ρία της DDR», που χώρι­σε τη χώρα στα δύο, που χώρι­σε μια πόλη στα δύο, που κατα­πί­ε­ζε τους πολί­τες της, που τους εξα­νά­γκα­ζε με αυταρ­χι­κές μεθό­δους να παρα­μέ­νουν στη χώρα, που έπνι­γε οποια­δή­πο­τε δια­φο­ρε­τι­κή άπο­ψη και που ανά­γκα­ζε τους πολί­τες της να ζού­νε με την καχυ­πο­ψία για τον διπλα­νό τους. Αυτά είναι λίγο — πολύ τα κύρια επι­χει­ρή­μα­τά τους!

Επι­χει­ρή­μα­τα που στο­χεύ­ουν κυρί­ως στα νεα­νι­κά μυα­λά και προ­σπα­θούν να τα πεί­σουν ότι η πραγ­μα­τι­κή ελευ­θε­ρία ταυ­τί­ζε­ται με τη σημε­ρι­νή αστι­κή «ελευ­θε­ρία», της ατο­μι­κής ιδιο­κτη­σί­ας των μέσων παρα­γω­γής, της «αυτο­διά­θε­σης του σώμα­τος», των «προ­σω­πι­κών επιλογών».

Ολα αυτά για να κρύ­ψουν ότι η ελευ­θε­ρία στον καπι­τα­λι­σμό είναι στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα η σκλα­βιά της καπι­τα­λι­στι­κής εκμε­τάλ­λευ­σης, της ζωής και δου­λειάς χωρίς δικαιώ­μα­τα, της εμπο­ρευ­μα­το­ποί­η­σης της Υγεί­ας, της Παι­δεί­ας, της Ασφά­λι­σης. Οτι στο όνο­μα της «ατο­μι­κής ελευ­θε­ρί­ας» και «επι­λο­γής» εγκα­τα­λεί­πο­νται στοι­χειώ­δεις υπο­χρε­ώ­σεις του κρά­τους για τις λαϊ­κές και κοι­νω­νι­κές ανά­γκες. Και πάνω απ’ όλα για να συσκο­τί­σουν ότι οι θεσμοί, τα όργα­να του αστι­κού κρά­τους, της αστι­κής δημο­κρα­τί­ας δεν λει­τουρ­γούν προς όφε­λος της κοι­νω­νι­κής πλειο­ψη­φί­ας αλλά προς όφε­λος των λίγων, της μειο­ψη­φί­ας των εκμε­ταλ­λευ­τών, ότι πρό­κει­ται για δικτα­το­ρία του κεφαλαίου.

Πολυτεχνίτες νέοι εργαζόμενοι στη ΓΛΔ, ειδικά εκπαιδευμένοι σε 14 τέχνες, δουλεύουν σε προσόψεις κτιρίων, καμινάδες κλπ. Η συγκεκριμένη ομάδα ειδικευόταν σε δύσκολες επισκευές, δούλευε 7ωρο και τα μέλη της χαρακτηρίζονταν ως «αθλητές - τεχνίτες». Το παράδειγμα αυτό για τόσο εξειδικευμένες εργασίες, υιοθετήθηκε και σε άλλες σοσιαλιστικές χώρες

Πολυ­τε­χνί­τες νέοι εργα­ζό­με­νοι στη ΓΛΔ, ειδι­κά εκπαι­δευ­μέ­νοι σε 14 τέχνες, δου­λεύ­ουν σε προ­σό­ψεις κτι­ρί­ων, καμι­νά­δες κλπ. Η συγκε­κρι­μέ­νη ομά­δα ειδι­κευό­ταν σε δύσκο­λες επι­σκευ­ές, δού­λευε 7ωρο και τα μέλη της χαρα­κτη­ρί­ζο­νταν ως «αθλη­τές — τεχνί­τες». Το παρά­δειγ­μα αυτό για τόσο εξει­δι­κευ­μέ­νες εργα­σί­ες, υιο­θε­τή­θη­κε και σε άλλες σοσια­λι­στι­κές χώρες

DDR Kornelia Ender

Η «πτώ­ση του τεί­χους του Βερο­λί­νου» ύψω­σε περισ­σό­τε­ρα αόρα­τα «ταξι­κά τεί­χη» για τους εργα­ζό­με­νους και τα λαϊ­κά στρώ­μα­τα, που είδαν το βιο­τι­κό τους επί­πε­δο να επι­δει­νώ­νε­ται σημα­ντι­κά όλα αυτά τα χρόνια.

Κραυ­γα­λέ­ες αποσιωπήσεις…

Είναι όμως πολύ προ­σε­κτι­κοί! Εχουν γνώ­ση και εμπει­ρία! Δεν αντι­πα­ρα­τί­θε­νται σε όλα τα επί­πε­δα. Δεν τολ­μά­νε να ανοί­ξουν συζή­τη­ση για τις εργα­σια­κές συν­θή­κες που επι­κρα­τού­σαν, για τις κατα­κτή­σεις των εργα­ζο­μέ­νων, των γυναι­κών, της νέας μάνας, της νεολαίας.

Δεν τολ­μά­νε να μιλή­σουν για το σύστη­μα Υγεί­ας και Παι­δεί­ας της DDR. Δεν τολ­μά­νε, για­τί ξέρουν ότι αυτά δεν ξερι­ζώ­νο­νται έτσι εύκο­λα από τις μνή­μες, είναι βιώ­μα­τα και στά­ση ζωής που έγι­ναν κτή­μα από εκα­τομ­μύ­ρια Ανα­το­λι­κο­γερ­μα­νών εργα­ζο­μέ­νων. Χαρα­κτη­ρι­στι­κό είναι ότι σε ειδι­κή κρα­τι­κή δια­δι­κτυα­κή πλατ­φόρ­μα στο ίντερ­νετ, στην οποία καλεί­ται όποιος θέλει να σηκώ­σει προ­σω­πι­κό βίντεο με την εμπει­ρία του από την πτώ­ση του Τεί­χους, η συμ­με­το­χή έφτα­σε στα μόλις 10 βιντε­ά­κια. Πράγ­μα καθό­λου τυχαίο…

Με μια απλή συζή­τη­ση με πρώ­ην πολί­τες της DDR, ειδι­κά με αυτούς που ηλι­κια­κά έζη­σαν την προ­σπά­θεια οικο­δό­μη­σης των σοσια­λι­στι­κών σχέ­σε­ων παρα­γω­γής, από πολ­λούς γίνε­ται ξεκά­θα­ρη η προ­τί­μη­σή τους στο τότε. Οχι επει­δή δεν υπήρ­χαν προ­βλή­μα­τα, αλλά για­τί ήταν άγνω­στο το συναί­σθη­μα της ανα­σφά­λειας για το αύριο, του άγχους για το τι θα σου ξημε­ρώ­σει. Δεν φοβό­ταν κάποιος ότι θα βρε­θεί στο δρό­μο από μια έξω­ση ή ότι θα χάσει τη δου­λειά του. Οι κατα­κτή­σεις των εργα­ζο­μέ­νων, ιδιαί­τε­ρα των γυναι­κών και της νεο­λαί­ας, δεν βρί­σκο­νταν υπό συνε­χή αμφι­σβή­τη­ση και απειλή.

Ας δού­με κάποιους βασι­κούς τομείς και να τους συγκρί­νου­με με το σήμερα:

Η εργα­σία απο­τε­λού­σε δικαί­ω­μα και υπο­χρέ­ω­ση κάθε πολί­τη που μπο­ρού­σε να εργα­στεί. Δεν υπήρ­χε στο λεξι­λό­γιο η λέξη «ανερ­γία». Η θέση εργα­σί­ας ήταν εξα­σφα­λι­σμέ­νη για όλους τους πολί­τες, ανά­λο­γα με την ειδι­κό­τη­τά τους. Ο εβδο­μα­διαί­ος χρό­νος εργα­σί­ας βρι­σκό­ταν σε συνε­χή δια­δι­κα­σία μεί­ω­σης, χωρίς μεί­ω­ση του μισθού, ενώ οι μέρες αδεί­ας συνε­χώς αυξά­νο­νταν. Η συμ­με­το­χή των εργα­ζο­μέ­νων στη διεύ­θυν­ση των παρα­γω­γι­κών μονά­δων έφτα­νε π.χ. το 1976 — 1980 στο 85%. Τόσο υψη­λό ποσο­στό των εργα­ζο­μέ­νων συμ­με­τεί­χε στη συζή­τη­ση για τα πλά­να, ενώ οι εργα­ζό­με­νοι είχαν δικαί­ω­μα να κατα­θέ­σουν νέες προ­τά­σεις, με απο­τέ­λε­σμα να κατα­τε­θούν εκεί­νη την πεντα­ε­τία πάνω από 2.500 προ­τά­σεις. Οι εργα­ζό­με­νοι συμ­με­τεί­χαν επί­σης ενερ­γά στη δια­μόρ­φω­ση του πολι­τι­κού συστή­μα­τος. Στη συζή­τη­ση για το νέο Σύνταγ­μα της χώρας συμ­με­τεί­χαν κατά χιλιά­δες οι πολί­τες της DDR, οι οποί­οι κατέ­θε­σαν χιλιά­δες προ­τά­σεις και πολ­λές απ’ αυτές πάρ­θη­καν υπό­ψη με τη μορ­φή τρο­πο­ποι­ή­σε­ων στο νέο Σύνταγ­μα, το οποίο υπερ­ψη­φί­στη­κε μετά από δημοψήφισμα.

DDR Berliner Mauer

Η αντι­κομ­μου­νι­στι­κή μανία που προ­βάλ­λε­ται στη Γερ­μα­νία ολό­κλη­ρο το έτος και κορυ­φώ­νε­ται στις 9 Νοέμ­βρη για τα 30 χρό­νια από την πτώ­ση του τεί­χους του Βερο­λί­νου περι­λαμ­βά­νει ένα τερά­στιο installation πάνω από την πύλη του Βρα­δεμ­βούρ­γου, μόνι­μες και επε­τεια­κές εκθέ­σεις ζωγρα­φι­κής και φωτο­γρα­φί­ας, συναυ­λί­ες, αθλη­τι­κές δρα­στη­ριό­τη­τες κατά μήκος του τεί­χους καθώς και πολ­λές ακό­μα εκδηλώσεις

Οι γυναί­κες και η μητρό­τη­τα, η οικο­γέ­νεια προ­στα­τεύ­ο­νταν από τον Οικο­γε­νεια­κό Κώδι­κα, που έθε­τε την οικο­γέ­νεια κάτω από την ολό­πλευ­ρη φρο­ντί­δα του σοσια­λι­στι­κού κρά­τους. Καθο­ρί­στη­καν η μεί­ω­ση του χρό­νου εργα­σί­ας για τη γυναί­κα και η αύξη­ση της ετή­σιας άδειας για 800.000 εργα­ζό­με­νες μητέ­ρες με δύο ή περισ­σό­τε­ρα παι­διά. 80% των παι­διών ηλι­κί­ας έως 3 ετών και όλα τα παι­διά από 3 έως 6 χρό­νων είχαν μια θέση σε παι­δι­κό σταθ­μό ήδη από τα πρώ­τα μετα­πο­λε­μι­κά χρό­νια. Καθιε­ρώ­θη­καν η δημιουρ­γι­κή απα­σχό­λη­ση και η σίτι­ση των παι­διών μέσα από τις δομές της Εκπαίδευσης.

DDR KinderbetreuungDDR KinderbetreuungΣτην Υγεία τα πράγ­μα­τα γίνο­νται ακό­μα πιο ξεκά­θα­ρα. Η σοσια­λι­στι­κή εξου­σία αντι­με­τώ­πι­ζε το ζήτη­μα της Υγεί­ας ως καθο­λι­κό δικαί­ω­μα, έχο­ντας στό­χο την προ­α­γω­γή της υγεί­ας του συνό­λου. Στο σοσια­λι­σμό η προ­στα­σία της υγεί­ας και της εργα­τι­κής δύνα­μης συνέ­βα­λε στην ολό­πλευ­ρη σωμα­τι­κή και πνευ­μα­τι­κή ανά­πτυ­ξη του ανθρώ­που καθώς και τη δια­μόρ­φω­ση μιας ευχά­ρι­στης ζωής. Ολοι οι εργα­ζό­με­νοι και τα μέλη των οικο­γε­νειών τους ήταν ασφα­λι­σμέ­νοι στον ενιαίο κρα­τι­κό φορέα Κοι­νω­νι­κής Ασφά­λι­σης. Αυτός παρεί­χε εντε­λώς δωρε­άν φάρ­μα­κα, χωρίς περιο­ρι­σμούς στη συντα­γο­γρά­φη­ση. Οι επι­σκέ­ψεις, οι εγχει­ρή­σεις, οι θερα­πεί­ες ήταν δωρε­άν, όσο δαπα­νη­ρές και να ήταν. Η πρό­λη­ψη των ασθε­νειών ήταν το πιο σημα­ντι­κό καθή­κον των υγειο­νο­μι­κών υπη­ρε­σιών, με τη βοή­θεια μιας ενιαί­ας δια­δι­κα­σί­ας από μέτρα προ­φύ­λα­ξης, έγκαι­ρης διά­γνω­σης και αντι­με­τώ­πι­σης των ασθε­νειών, μέχρι και την απο­κα­τά­στα­ση. Η ιατρι­κή περί­θαλ­ψη ήταν έτσι οργα­νω­μέ­νη, ώστε είτε από τον τόπο κατοι­κί­ας είτε από τον τόπο εργα­σί­ας να έχει ο καθέ­νας άμε­ση πρό­σβα­ση σε για­τρό. Οι πολυ­κλι­νι­κές, από 184 το 1950, έφτα­σαν τις 615 το 1987. Οι για­τροί από 13.222 σε 41.500. Τα Κέντρα Υγεί­ας από 575 στα 1.027. Ολες οι επι­χει­ρή­σεις με πάνω από 4.000 εργα­ζό­με­νους διέ­θε­ταν δικές τους πολυ­κλι­νι­κές με όλα τα σύγ­χρο­να μέσα που είχαν ανά­γκη οι για­τροί για τη θερα­πεία των ασθε­νών. Ιδιαί­τε­ρο ρόλο στην Υγεία έπαι­ζε, επί­σης, η στο­μα­τι­κή υγιει­νή, ενώ υπήρ­χαν σε πυκνο­κα­τοι­κη­μέ­νες περιο­χές στο­μα­το­λο­γι­κές κλινικές.

DDR Halle Neustadt Sachsen Anhalt

Η στε­γα­στι­κή πολι­τι­κή ήταν βασι­κό θέμα του σοσια­λι­στι­κού κεντρι­κού σχε­δια­σμού. Το πρό­βλη­μα της κατοι­κί­ας, που τόσο ταλαι­πω­ρεί σήμε­ρα το λαό του Βερο­λί­νου (με την έλλει­ψη σπι­τιών και με τα υπέ­ρο­γκα ενοί­κια), απο­τε­λού­σε δικαί­ω­μα του κάθε πολί­τη. Κάθε νέος ήξε­ρε με την ενη­λι­κί­ω­σή του ότι θα έχει ένα δια­μέ­ρι­σμα. Με την από­φα­σή του για γάμο έπαιρ­νε αυτό­μα­τα μεγα­λύ­τε­ρο σπί­τι και, αντί­στοι­χα, με τον ερχο­μό κάποιου παι­διού. Η θέρ­μαν­ση του σπι­τιού και του νερού δεν απα­σχο­λού­σε καθό­λου τα λαϊ­κά στρώ­μα­τα, αφού το ποσό που ανα­λο­γού­σε να πλη­ρώ­σουν ήταν αμε­λη­τέο σε σχέ­ση με το μισθό τους.

DDR in den Kindergarten

Τα σχο­λεία ήταν τα πρώ­τα κοι­νω­φε­λή κτί­ρια που χτί­ζο­νταν σε νεό­δμη­τες συνοι­κί­ες της DDR, ενώ πολ­λα­πλα­σιά­στη­καν μέσα σε 30 χρό­νια τα πανε­πι­στή­μια και οι ανώ­τα­τες σχο­λές (από 18 σε 53). Χιλιά­δες επι­στή­μο­νες και τεχνι­κοί απο­φοί­τη­σαν από το σύστη­μα Εκπαί­δευ­σης 🔻

DDR Παιδί

Στην DDR προ­α­γό­ταν οργα­νω­μέ­να η καλ­λι­τε­χνι­κή παι­δεία. Τα στοι­χεία του 1979 μιλά­νε από μόνα τους: 6.700 συγκροτήματα/χορωδίες με 220.150 μέλη, 6.400 μει­κτές ορχή­στρες με 775.00 μέλη, 1.140 λαϊ­κοί θία­σοι με 15.850 μέλη, 1.160 όμι­λοι ζωγρα­φι­κής με 16.500 μέλη. Οχι άδι­κα, χαρα­κτη­ρί­ζε­ται η DDR ως η χώρα του βιβλί­ου: 12.733 γενι­κές βιβλιο­θή­κες και 5.041 βιβλιο­θή­κες συν­δι­κά­των και εργο­στα­σί­ων, 77% των μαθη­τών ηλι­κί­ας 7 έως 14 ετών ήταν μέλη δανει­στι­κών βιβλιο­θη­κών. Από το 1949 έως το 1979 εκδό­θη­καν πάνω από 150.000 τίτλοι βιβλί­ων, 25.000 από τους οποί­ους ήταν μετα­φρά­σεις ξενό­γλωσ­σων έργων.

Ο ερα­σι­τε­χνι­κός αθλη­τι­σμός άγγι­ζε τα 3,6 εκα­τομ­μύ­ρια εργα­ζο­μέ­νων, με 261.000 προ­πο­νη­τές και γυμνα­στές, 159.000 διαι­τη­τές και 10.565 αθλη­τι­κούς συλλόγους.

DDR Kornelia Ender

Πώς λοι­πόν μετριέ­ται η ελευ­θε­ρία; Πότε είναι ο άνθρω­πος ελεύ­θε­ρος; Οταν νιώ­θει καθη­με­ρι­νά την ανα­σφά­λεια και την αβε­βαιό­τη­τα της επι­βί­ω­σης ή όταν έχει εξα­σφα­λι­σμέ­να δικαιώ­μα­τα στην εργα­σία, στην Παι­δεία, στην Υγεία, στην Κοι­νω­νι­κή Ασφά­λι­ση; Πότε ο εργα­ζό­με­νος μπο­ρεί να συμ­με­τέ­χει ουσια­στι­κά στην πολι­τι­κή; Οταν ψηφί­ζει κάθε τέσ­σε­ρα χρό­νια επι­λέ­γο­ντας το μικρό­τε­ρο κακό — για τα συμ­φέ­ρο­ντά του — ή όταν παίρ­νει μέρος μέσα από συλ­λο­γι­κές δια­δι­κα­σί­ες στον τόπο δου­λειάς στη λήψη και στην υλο­ποί­η­ση απο­φά­σε­ων;🔻

Ολα τα παρα­πά­νω απλά δεν ξεχνιού­νται. Δεν ξερι­ζώ­νο­νται έτσι εύκο­λα από τα βιώ­μα­τα των λαών. Χωρίς να ωραιο­ποιού­με την κατά­στα­ση, χωρίς να παρα­γνω­ρί­ζου­με τις παρεκ­κλί­σεις στην πορεία οικο­δό­μη­σης των σοσια­λι­στι­κών σχέ­σε­ων παρα­γω­γής στη Γερ­μα­νι­κή Λαο­κρα­τι­κή Δημο­κρα­τία, έχου­με χρέ­ος να προ­βάλ­λου­με όλες αυτές τις κατα­κτή­σεις και να σηκώ­νου­με ανά­στη­μα στον αντι­κομ­μου­νι­σμό τους. Είναι καθή­κον μας να μελε­τή­σου­με παρα­πέ­ρα την αρνη­τι­κή και τη θετι­κή πεί­ρα από την πορεία αυτή, τις συν­θή­κες προ­σπά­θειας ισχυ­ρο­ποί­η­σης των σοσια­λι­στι­κών σχέ­σε­ων παρα­γω­γής σε κάθε χώρα ξεχω­ρι­στά, στη ΓΛΔ. Να μελε­τή­σου­με την αδυ­να­μία να δοθούν λύσεις στα νέα προ­βλή­μα­τα και προ­κλή­σεις που εμφα­νί­ζο­νταν. Ολα αυτά όμως έχο­ντας ως βάση την ανω­τε­ρό­τη­τα του σοσια­λι­σμού, την τερά­στια προ­σφο­ρά στην ανθρω­πό­τη­τα αυτής της νέας κοινωνίας.


Κεί­με­νο |> Αννα ΓΡΗΓΟΡΙΑΔΟΥ
Μέλος της Κομ­μα­τι­κής Επι­τρο­πής Οργα­νώ­σε­ων Εξω­τε­ρι­κού του ΚΚΕ

Επι­μέ­λεια  Ομά­δα ¡H.lV.S!

Επι­κοι­νω­νία — [ FaceBook |>1<|-|>2<| ] — Blog


Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο