Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

38ο Συνέδριο ΓΣΕΕ: Εκτός τόπου και χρόνου.…

Παρά­ται­ρη και τρα­γι­κή ήταν η φιέ­στα που οργά­νω­σε η ηγε­σία της ΓΣΕΕ σήμε­ρα Πέμ­πτη πρώ­τη μέρα, υπο­τί­θε­ται, του 38 Συνε­δρί­ου της, το πρό­γραμ­μα του οποί­ου, κανείς δεν το ξέρει, ούτε ακό­μα και οι δημο­σιο­γρά­φοι που καλύ­πτουν το ρεπορ­τάζ. Χαρα­κτη­ρι­στι­κό είναι πως οι εργα­σί­ες ξεκί­νη­σαν στις 4.30 το από­γευ­μα και διήρ­κε­σαν μόνο 5 λεπτά! Για να συνε­χι­στεί τρεις ώρες μετά στις 7.30 μ.μ., χωρίς και πάλι να γίνει κάτι που να θυμί­ζει Συνέδριο.

Η ηγε­σία της ΓΣΕΕ ξένη και εχθρι­κή στην εργα­τι­κή τάξη της χώρας, αυτή που υπο­τί­θε­ται εκπρο­σω­πεί, κλει­σμέ­νη σε ένα πολυ­τε­λέ­στα­το ξενο­δο­χείο στο Καβού­ρι της Αττι­κής εξέ­φρα­σε τάχα τη θλί­ψη τους για το έγκλη­μα στα Τέμπη. Και όμως δύο μέρες πριν είχε αρνη­θεί να κηρύ­ξει απερ­γία στις 8 Μάρ­τη, τη μέρα που κατέ­κλυ­σαν τις πόλεις της χώρας τα απερ­για­κά ποτά­μια των εργα­ζο­μέ­νων, του λαού, απαι­τώ­ντας να τιμω­ρη­θούν οι ένο­χοι το κρά­τος, οι κυβερ­νή­σεις, οι μεγά­λοι επι­χει­ρη­μα­τι­κοί όμιλοι.

Η υπο­κρι­σία ξεχεί­λι­σε όταν ο απερ­χό­με­νος πρό­ε­δρος της ΓΣΕΕ Γιάν­νης Πανα­γό­που­λος με θλιμ­μέ­νο ύφος μίλη­σε για το έγκλη­μα στα Τέμπη. Κηρύσ­σο­ντας πανη­γυ­ρι­κά αθώ­ους τους ενό­χους, δεν είπε κου­βέ­ντα για το κέρ­δος που είναι αιτία για τα δει­νά του λαού. Το έκρυ­ψε πολύ καλά αυτό μιλώ­ντας για εμπει­ρο­γνώ­μο­νες, για βοή­θεια, για επι­στή­μο­νες, για τεχνο­γνω­σία και για ό,τι άλλο που θα μπο­ρού­σε τάχα να δώσει λύσεις και απα­ντή­σεις, που όπως ο ίδιος είπε δεν τις έχει.

Ακο­λού­θη­σε μια μου­σι­κή παρά­στα­ση με κεί­με­να που δια­βά­ζο­νταν εμβό­λι­μα και δεν είχαν καμία σχέ­ση με τους συγκλο­νι­στι­κούς αγώ­νες που έδω­σαν τα σωμα­τεία στο καμί­νι της ταξι­κής πάλης τα προη­γού­με­να χρόνια.

902.gr

«Ναι, αλλά ο Στά­λιν…», του Νίκου Μόττα

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο