95 χρόνια από τη γέννηση του κομμουνιστή επαναστάτη Ερνέστο Τσε Γκεβάρα

Σαν σήμε­ρα, στις 14 Ιού­νη 1928, γεν­νή­θη­κε το Ροσά­ριο της Αργε­ντι­νής ο κομ­μου­νι­στής επα­να­στά­της Ερνέ­στο Τσε Γκεβάρα. 

Γιός του Ερνέ­στο Γκε­βά­ρα Λιντς και της Σέλια ντε λα Σέρ­να, ο Τσε σπού­δα­σε Ιατρι­κή ενώ το 1950 μαζί με το φίλο του Αλμπέρ­το Γρα­νά­δο πάνω σε μια θρυ­λι­κή μοτο­σι­κλέ­τα «Νόρ­τον» ταξί­δε­ψαν σε μια σει­ρά χώρες της Λατι­νι­κής Αμε­ρι­κής, από τη Χιλή, το Περού και τη Βενε­ζου­έ­λα μέχρι τη Βολι­βία, τον Ιση­με­ρι­νό και τον Παναμά.

Μετά την απο­φοί­τη­σή του, ταξί­δε­ψε ξανά σε χώρες της Λατι­νι­κής Αμε­ρι­κής, ερχό­με­νος έτσι σε επα­φή με την σκλη­ρή ταξι­κή πραγ­μα­τι­κό­τη­τα και εκμε­τάλ­λευ­ση που βίω­νε η εργα­τι­κή τάξη της λατι­νο­α­με­ρι­κα­νι­κής ηπείρου.

Η συνεί­δη­ση του ριζο­σπα­στι­κο­ποι­ή­θη­κε στα­δια­κά ενώ το 1954, ευρι­σκό­με­νος στη Γουα­τε­μά­λα, έζη­σε από πρώ­το χέρι την, υπο­κι­νού­με­νη από τις ΗΠΑ, πρα­ξι­κο­πη­μα­τι­κή ανα­τρο­πή του εκλεγ­μέ­νου προ­έ­δρου Χακό­μπο Άρμπενς. Η γνω­ρι­μία του το 1955 με τον Φιντέλ Κάστρο, ηγέ­τη του “Κινή­μα­τος της 26ης Ιού­λη”, θα τον σημα­δέ­ψει για πάντα και το 1956 θα βρί­σκε­ται ανά­με­σα στους 82 αντάρ­τες του πλοια­ρί­ου Γκράν­μα με προ­ο­ρι­σμό τις κου­βα­νι­κές ακτές.

Ο Ερνέ­στο Γκε­βά­ρα, ξεκι­νώ­ντας ως για­τρός του αντάρ­τι­κου στρα­τού, ανα­δεί­χθη­κε σε σημα­ντι­κό στέ­λε­χος των επα­να­στα­τι­κών δυνά­με­ων της Κού­βας στον πόλε­μο ενά­ντια στη δικτα­το­ρία του Μπα­τί­στα, βοη­θώ­ντας στην εξά­πλω­ση και τον θρί­αμ­βο της Επα­νά­στα­σης το Γενά­ρη του 1959. Απο­δει­κνύ­ο­ντας σπά­νιες αρε­τές στη μάχη κατέ­κτη­σε επά­ξια το βαθ­μό του Κομαντάντε.

Ο Τσε υπη­ρέ­τη­σε την κου­βα­νι­κή επα­νά­στα­ση με όλες του τις δυνά­μεις από όποια θέση κι αν του ανα­τέ­θη­κε. Εκπρό­σω­πη­σε την επα­να­στα­τι­κή κυβέρ­νη­ση της Κού­βας σε διε­θνή φόρα, ενώ συνέ­βα­λε στις προ­σπά­θειες εκβιο­μη­χά­νι­σης της χώρας.

Πιστός στα διε­θνι­στι­κά του καθή­κο­ντα συνέ­δρα­με στο αντάρ­τι­κο ενά­ντια στις αποι­κιο­κρα­τι­κές δυνά­μεις στο Κον­γκό, ενώ το 1966 κατευ­θύν­θη­κε στη Βολι­βία με σκο­πό να συμ­βά­λει στο φού­ντω­μα του επα­να­στα­τι­κού αντι­ι­μπε­ρια­λι­στι­κού κινή­μα­τος σε ολό­κλη­ρη τη Λατι­νι­κή Αμερική.

Έπει­τα από 11 μήνες δύσκο­λης και άνι­σης μάχης απέ­να­ντι στα βολι­βια­νά στρα­τεύ­μα­τα, στις 8 Οκτώ­βρη 1967, ο τραυ­μα­τι­σμέ­νος Τσε συνε­λή­φθη και έπει­τα απο εντο­λή των ΗΠΑ δολο­φο­νή­θη­κε την επό­με­νη μέρα στο χωριό Λα Ιγέ­ρα. Παρα την φυσι­κή του εξό­ντω­ση, για τους αγω­νι­ζό­με­νους λαούς, για την εργα­τι­κή τάξη, τη νεο­λαία, τους φτω­χούς αγρό­τες, ο επα­να­στά­της κομ­μου­νι­στής Ερνέ­στο Τσε Γκε­βά­ρα παρέ­μει­νε- και θα συνε­χί­ζει- να είναι παρών στους αγώ­νες για έναν καλύ­τε­ρο κόσμο, χωρίς εκμε­τάλ­λευ­ση ανθρώ­που από άνθρωπο.

«Τσε Γκε­βά­ρα, πρε­σβευ­τής της Επα­νά­στα­σης», του Νίκου Μόττα