Γράφει ο Κωνσταντίνος Δέδες //
Ο Chet Baker γεννήθηκε στην Οκλαχόμα το 1929, μεγαλώνοντας ωστόσο στο Λος Άντζελες. Από νεαρή ηλικία το μυαλό του, ή καλύτερα… το αφτί του, αντιλαμβανόταν με διαφορετικό τρόπο τη μουσική. Ξεκίνησε να παίζει τρομπέτα στο σχολείο, ύστερα στον στρατό και στη συνέχεια σε διάφορες κολλεγιακές μπάντες. Το 1949, άκουσε τον δίσκο του Miles Davis, ”The Birth of the Cool”, με τον Baker να συνδέεται παθιασμένα με το συγκεκριμένο στιλ. Τον ίδιο χρόνο, ο Charlie Parker βρέθηκε στο L.A. και ο νεαρός τότε Chet δεν έχασε την ευκαιρία να ακούσει από κοντά τον ζωντανό θρύλο της τζαζ. Τότε ήταν και η πρώτη φορά που έκανε χρήση ηρωίνης, το ναρκωτικό που έγινε αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής του και φυσικά της καριέρας του.
Λίγο πριν το τέλος της ζωής του, με τα περισσότερα δόντια του να λείπουν μετά από ξυλοδαρμό στο Σαν Φρανσίσκο, με τον ίδιο να έχει μετατραπεί από επαγγελματία μουσικό σε επαγγελματία χρήστη σε Αμερική και Ευρώπη, ο Chet Baker δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε πως είχε τοποθετήσει μια ρυτιδιασμένη μάσκα στο πρόσωπό του. Σύμφωνα με τον παρουσιαστή και μουσικό Steve Allen, ο «Ο Baker ξεκίνησε σαν τον James Dean και κατέληξε σαν τον Charles Manson». «Είχε όλο τον κόσμο στα πόδια του τη δεκαετία του ’50, χωρίς να τον νοιάζει, δεν έδινε εξηγήσεις», ανέφερε ο John Burr, μπασίστας του Baker, με τον Gerry Mulligan να συμπληρώνει το παζλ του μεγάλου μουσικού υποστηρίζοντας πως: «Κάναμε πολλές προσπάθειες να τον αποκόψουμε από την ηρωίνη, μα εκείνος απλά δεν ήθελε. Ο Chet δεν έδινε μία!».
Chet Baker, ίσως ο πιο αυτοκαταστροφικός μουσικός της τζαζ, ο άνθρωπος πίσω από το ”My Funny Valentine”, είχε φτάσει σε σημείο να παίζει στους δρόμους της Ρώμης για τη δόση του. Τον Απρίλιο του 1988, στο Ανόβερο της Γερμανίας, έδωσε ίσως την καλύτερή του συναυλία ξεκινώντας με ένα επικό εννιάλεπτο του Valentine μόνο με την τρομπέτα του και τη συνοδεία κιθάρας. Το ίδιο μελαγχολικός, σαν σκελετός πάνω στη σκηνή, σε κακή κατάσταση, δείχνοντας όμως πως δεν ξεχνά αυτό για το οποίο γεννήθηκε. Σε λιγότερο από δύο βδομάδες αργότερα, στο Άμστερνταμ, έπεσε από το ανοιχτό του παράθυρο. Η αιτία άγνωστη, οι υποθέσεις πολλές.
O Robert Budreau μέσα από το ντοκιμαντέρ ”The Deaths of Chet Baker”, έκανε τις δικές του.