Ο Louis Armstrong, μη θέλοντας να κουράσει, είπε με απλά λόγια την αλήθεια για τη μουσική που έπαιζε. «Φίλε μου, αν ρωτήσεις τι είναι, δεν θα μάθεις ποτέ». Είχε δίκιο (όσοι ασχολούνται με αυτή, το καταλαβαίνουν). Η τζαζ δε χωράει σε λέξεις, δε χωράει σε αναλύσεις, δε χωράει πουθενά. Αν κάποιος ακούει τζαζ, ακούει τζαζ. Δε ρωτάει. Απλά ακούει.
Thelonious Monk: Κάποιες φορές, είναι πλεονέκτημα να νομίζουν οι άλλοι πως είσαι τρελός.
Charles Mingus: Ο καθένας μπορεί να κάνει το απλό να μοιάζει περίπλοκο. Η πραγματική δημιουργικότητα, είναι να κάνεις το περίπλοκο να μοιάζει απλό.
-Η τζαζ είναι η γλώσσα των συναισθημάτων μας.
Art Blakey: Η μουσική της τζαζ, διώχνει τη σκόνη από την καθημερινή ρουτίνα.
George Gershwin: Η ζωή μοιάζει με τη τζαζ, είναι καλύτερη όταν αυτοσχεδιάζεις.
Miles Davis: Όταν δημιουργείς κάτι δικό σου, τότε, ούτε ο ουρανός δεν έχει όρια.
-So what? (από το δίσκο Kind of Blue)
-Κάποιες φορές, χρειάζεται αρκετό καιρό για να είσαι σε θέση να παίζεις σαν τον εαυτό σου.
Duke Ellington: Η τζαζ ήταν πάντα σαν το αγόρι που η κόρη σου δεν θα ήθελες να κάνει παρέα.
-Υπάρχουν δύο είδη μουσικής. Η καλή μουσική και… η άλλη.
Louis Armstrong: (Για τη μουσική της τζαζ) Φίλε μου, αν ρωτήσεις τι είναι, δεν θα μάθεις ποτέ.
-Αυτό που παίζουμε, είναι η ζωή.
Chet Baker: Τι κορόιδο που ήμουν όταν πίστεψα πως η ραγισμένη μου καρδιά μπορούσε να ξεγελάσει το φεγγάρι.
Dizzy Gillespie: Μου πήρε μια ολόκληρη ζωή για να μάθω τι δεν πρέπει να παίζω.
Billie Holiday: Δεν τραγουδώ ποτέ το ίδιο κομμάτι με τον ίδιο τρόπο δύο φορές.
Charlie Parker: Μη παίζεις το σαξόφωνο, άσε εκείνο να παίξει εσένα.