Ενα μνημείο για τον Κόκκινο Στρατό σε κάθε γωνιά της Ευρώπης!

Γρά­φει ο Νίκος Μότ­τας //

«Κάθε άνθρω­πος που αγα­πά την ελευ­θε­ρία χρω­στά­ει στον Κόκ­κι­νο Στρα­τό περισ­σό­τε­ρα από ό, τι μπο­ρεί ποτέ να πλη­ρώ­σει» έγρα­φε ο Ε.Χέμινγουέι ανα­φε­ρό­με­νος στον καθο­ρι­στι­κό ρόλο της ΕΣΣΔ στη νίκη ενά­ντια στα ναζι­στι­κά στρα­τεύ­μα­τα κατά τον Β’ Παγκό­σμιο Πόλεμο. 

Ενα ρόλο που ακό­μη και ορκι­σμέ­νοι αντι­κομ­μου­νι­στές, όπως ο εμπνευ­στής του Ψυχρού Πολέ­μου Ουίν­στον Τσώρ­τσιλ, ανα­γκά­στη­καν να παρα­δε­χθούν: «η σημε­ρι­νή και η αυρια­νή μέρα – σημεί­ω­νε σε δήλω­ση του στις 9 Μάη 1945 ο βρε­τα­νός πρω­θυ­πουρ­γός- θα γιορ­τα­στούν ως μέρες νίκης στην Ευρώ­πη… αύριο, όμως, θα απο­τί­σου­με ιδιαί­τε­ρο φόρο τιμής στους Ρώσους συμ­μά­χους μας, που η ανδρεία τους στα πεδία των μαχών στά­θη­κε ένας από τους μεγα­λύ­τε­ρους συντε­λε­στές της νίκης».

Για­τί τα ανα­φέ­ρου­με αυτά; Τα θυμί­ζου­με με αφορ­μή την πρό­σφα­τη άθλια από­πει­ρα της ακρο­δε­ξιάς κυβέρ­νη­σης της Πολω­νί­ας να ασελ­γή­σει πάνω στην ιστο­ρι­κή μνή­μη, γκρε­μί­ζο­ντας μνη­μεία της σοσια­λι­στι­κής περιό­δου, στο πλαί­σιο του νόμου-εκτρώ­μα­τος περί «απο­κομ­μου­νι­στι­κο­ποί­η­σης». Στη βάση αυτού του νόμου, οι πολω­νι­κές αρχές προ­χώ­ρη­σαν την Τετάρ­τη στο κατε­δά­φι­σμα ενός μνη­μεί­ου στη Βαρ­σο­βία που ήταν αφιε­ρω­μέ­νο σε 26 στρα­τιώ­τες του Κόκ­κι­νου Στρα­τού που έπε­σαν στη μάχη τον Σεπτέμ­βρη του 1944.

Ο λαός της Βαρ­σο­βί­ας υπο­δέ­χε­ται στρα­τιώ­τες του Κόκ­κι­νου Στρα­τού κατά την απε­λευ­θέ­ρω­ση της πόλης από τους Ναζί το 1945.

Η αθλιό­τη­τα αυτή της πολω­νι­κής κυβέρ­νη­σης εντάσ­σε­ται στο γενι­κό­τε­ρο πλαί­σιο της αντι­κομ­μου­νι­στι­κής πολι­τι­κής της Ε.Ε. που έχει επί­ση­μα υιο­θε­τή­σει την χυδαία και αντι-ιστο­ρι­κή θεω­ρία της εξί­σω­σης του κομ­μου­νι­σμού με το ναζι­σμό. Έτσι επι­χει­ρούν να ξανα­γρά­ψουν την ιστο­ρία, να σβή­σουν από την συλ­λο­γι­κή μνή­μη την ανε­κτί­μη­τη προ­σφο­ρά του Κόκ­κι­νου Στρα­τού και της ΕΣΣΔ στην πάλη ενά­ντια στο τέρας του φασισμού-ναζισμού. 

Όσο κι’ αν προ­σπα­θούν όμως η Ε.Ε, οι κυβερ­νή­σεις της και τα αστι­κά τους επι­τε­λεία να παρα­χα­ρά­ξουν τα γεγο­νό­τα, η ιστο­ρι­κή πραγ­μα­τι­κό­τη­τα είναι αμείλ­τι­κη: Η Βαρ­σο­βία και ο πολω­νι­κός λαός- όπως και τόσοι άλλοι λαοί- χρω­στούν την ελευ­θε­ρία τους στις θυσί­ες και την ηρω­ϊ­κό­τη­τα του Κόκ­κι­νου Στρα­τού. Η ίδια η Ευρώ­πη χρω­στά­ει- και θα χρω­στά­ει για πάντα- την απε­λευ­θέ­ρω­ση της από το ναζι­στι­κό ζυγό στην Σοβιε­τι­κή Ένω­ση που πλή­ρω­σε το μεγα­λύ­τε­ρο φόρο αίμα­τος (27 εκα­τομ­μύ­ρια απώ­λειες) για την επί­τευ­ξη της μεγά­λης Αντι­φα­σι­στι­κής Νίκης. 

Όσους νόμους «απο­κομ­μου­νι­στι­κο­ποί­η­σης» κι’ αν ψηφί­σουν, όσο αντι­κομ­μου­νι­στι­κό δηλη­τή­ριο κι’ αν χύσουν, τη βαθιά χαραγ­μέ­νη στις καρ­διές των λαών ιστο­ρι­κή μνή­μη δεν θα τη δια­γρά­ψουν. Τα μνη­μεία των ηρώ­ων μαχη­τών του Κόκ­κι­νου Στρα­τού, που η Ε.Ε. και οι αστι­κές κυβερ­νή­σεις απο­κα­θη­λώ­νουν σήμε­ρα, οι λαοί της Ευρώ­πης θα τα ξανα­χτί­σουν αύριο.

____________________________________________________________________________

Νίκος Μόττας Γεννήθηκε το 1984 στη Θεσσαλονίκη. Είναι υποψήφιος διδάκτορας (Phd) Πολιτικής Επιστήμης, Διεθνών Σχέσεων και Ιστορίας. Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Westminster του Λονδίνου και είναι κάτοχος δύο μεταπτυχιακών τίτλων (Master of Arts) στις διπλωματικές σπουδές (Παρίσι) και στις διεθνείς διπλωματικές σχέσεις (Πανεπιστήμιο Τελ Αβίβ). Άρθρα του έχουν δημοσιευθεί σε ελληνόφωνα και ξενόγλωσσα μέσα.