H «Μεγάλη Πορεία», της Κίνας

Επι­μέ­λεια Ομά­δα ¡H.lV.S! //

Κατα­σκευά­ζο­ντας έναν δρό­μο με … τα χέρια: Ο παρα­πά­νω τίτλος, προ­βλή­θη­κε με πανο­μοιό­τυ­πο τρό­πο από τα αστι­κά ΜΜΕ αυτές τις μέρες. Είναι η ιστο­ρία του Γιανγκ Σια­ντού όταν παι­δί ‑15 χρο­νών, το 1937, «μαζί με χιλιά­δες συμπα­τριώ­τες του πήγαν να σκά­ψουν έναν δρό­μο, προ­κει­μέ­νου να βοη­θή­σουν τη χώρα να αντι­με­τω­πί­σει τους Ιάπω­νες εισβο­λείς στη διάρ­κεια του Δευ­τέ­ρου Παγκο­σμί­ου Πολέμου».

Χρο­νι­κά συμπί­πτει με την αρχή της θρυ­λι­κής «Μεγά­λης Πορεί­ας», που διέ­σχι­σε με τα πόδια τη μισή Κίνα, αυτού του ‑πρω­τό­γνω­ρου στην ιστο­ρία επι­κού κατορ­θώ­μα­τος των κινέ­ζων κομου­νι­στών, που αν και (χρό­νια πριν) είχαν «εξο­ντω­θεί» ‑υπο­τί­θε­ται από τον Τσιανγκ Κάι Σεκ με τις τέσ­σε­ρις «Εκστρα­τεί­ες Τελι­κής Εξό­ντω­σης» ενα­ντί­ον του «Κόκ­κι­νου Στρα­τού» και της «κυβέρ­νη­σης των σοβιέτ» του Κιαν­γκ­σί, αν και το 1934, 750.000 πάνο­πλοι του «Εθνι­κού Στρα­τού» ξεκί­νη­σαν την 5η «Εκστρα­τεία Τελι­κής Εξό­ντω­σης», αν και «απο­δε­κα­τί­στη­καν» από τις κακου­χί­ες (η αλή­θεια είναι πως από 72.000 επι­βί­ω­σαν μόνο 6.000 μαχη­τές) … τελι­κά έγρα­ψε ιστορία:

Καλύ­πτο­ντας (με τα πόδια) 9.600 χιλιό­με­τρα (και οι λεγό­με­νες «μονά­δες παρα­πλά­νη­σης και εξα­πά­τη­σης του εχθρού» πάνω από 19.000 χιλιό­με­τρα!), επί 368 ημέ­ρες, περ­νώ­ντας 24 ποτά­μια, δια­σχί­ζο­ντας 18 ορο­σει­ρές (η υψη­λό­τε­ρη με ύψος 4.880 μέτρων!!), δίνο­ντας του­λά­χι­στον 15 μεγά­λες μάχες και αμέ­τρη­τες συμπλο­κές με τους εθνι­κι­στές και στο­χεύ­ο­ντας στο αδύ­να­το, χάρη στην αυτο­θυ­σία και την απί­στευ­τη αντο­χή των μαχη­τών: η φάλαγ­γα συνέ­χι­ζε και συνέ­χι­ζε …και συνέ­χι­ζε, τον ατε­λεί­ω­το δρό­μο της με τον Μάο Τσε Τουνγκ ‑αυτο­δί­δα­κτο στρα­τη­γό να παρα­δί­δει μαθή­μα­τα επι­χει­ρη­σια­κής ευκι­νη­σί­ας και ευφυών ελιγ­μών, που ακό­μη και σήμε­ρα διδά­σκο­νται σε στρα­τιω­τι­κές σχο­λές της Ευρώ­πης και της Αμερικής!

📍 Η θρυλική «Μεγάλη Πορεία» του λαού της Κίνας

Η εξέ­λι­ξη του επα­να­στα­τι­κού αγώ­να στην Κίνα απέ­δει­ξε για μια ακό­μη φορά πως ο ιμπε­ρια­λι­σμός και η αστι­κή τάξη δεν είναι ανί­κη­τοι και απο­δεί­χτη­κε στην πρά­ξη η δυνα­τό­τη­τα να ξεσπά­σει και να νική­σει η επα­να­στα­τι­κή πάλη, ανα­δει­κνύ­ο­ντας την αξία των τακτι­κών στό­χων, σε σύν­δε­ση με την επα­να­στα­τι­κή νίκη και τη στρα­τη­γι­κή (παρά τα εμπό­δια από τις λαϊ­κο­με­τω­πι­κές κατευ­θύν­σεις της ΚΔ)

Αυτά πριν 80 και πάνω χρό­νια για­τί σήμε­ρα στην Κίνα έχουν έρθει τα πάνω κάτω με την εφαρ­μο­γή του «σοσια­λι­σμού της αγο­ράς» (σοσια­λι­σμού κατ’ ευφη­μι­σμό, αφού πρό­κει­ται για καρα­μπι­νά­το καπιταλισμό).

Ήταν το 2010, όταν αντι­προ­σω­πεία κομ­μά­των χωρών της Ευρω­παϊ­κής Ένω­σης, μετα­ξύ αυτών και του ΚΚΕ, επι­σκέ­φθη­κε τη «ΛΔ» Κίνας, μετά από πρό­σκλη­ση του ΚΚ Κίνας, για «ενη­μέ­ρω­ση»: η αντι­προ­σω­πεία ήταν φυσι­κά ανο­μοιο­γε­νής, δεδο­μέ­νου ότι συμ­με­τεί­χαν κόμ­μα­τα με σημα­ντι­κές ιδε­ο­λο­γι­κο­πο­λι­τι­κές δια­φο­ρές, ανά­με­σά τους και εκεί­να που πρω­το­στα­τούν στο ευρω­παϊ­κό οπορ­του­νι­στι­κό κέντρο (το Κόμ­μα Ευρω­παϊ­κής Αρι­στε­ράς), όπως το Γαλ­λι­κό ΚΚ, η «Αρι­στε­ρά» της Γερ­μα­νί­ας κά.

Από πλευ­ράς ΚΚΕ συμ­με­τεί­χε και ο Κύριλ­λος Παπα­σταύ­ρου σαν υπεύ­θυ­νος τότε της Ιδε­ο­λο­γι­κής Επι­τρο­πής (σήμε­ρα μέλος του ΠΓ και δντής του Ρίζου) που στη συνέ­χεια σε συζή­τη­ση με τη Συντα­κτι­κή Επι­τρο­πή της ΚΟΜΕΠ έδω­σε αρκε­τά ενδια­φέ­ρο­ντα στοιχεία.

• Η Λαϊ­κή Δημο­κρα­τία της Κίνας ιδρύ­θη­κε το 1949 ως απο­τέ­λε­σμα μακρό­χρο­νης πάλης των ένο­πλων επα­να­στα­τι­κών δυνά­με­ων, υπό την ηγε­σία του ΚΚΚ, ενά­ντια στην ιαπω­νι­κή κατο­χή και αργό­τε­ρα ενά­ντια στις ένο­πλες αστι­κές δυνά­μεις του κόμ­μα­τος Κουομιτάνγκ.
• Με τη στή­ρι­ξη της ΕΣΣΔ, η Κίνα έκα­νε τα πρώ­τα βήμα­τα στην κατεύ­θυν­ση της σοσια­λι­στι­κής οικο­δό­μη­σης. Χιλιά­δες Σοβιε­τι­κοί τεχνι­κοί εγκα­τα­στά­θη­καν στην Κίνα στη δεκα­ε­τία του 1950, ενώ ταυ­τό­χρο­να χιλιά­δες Κινέ­ζοι επι­στή­μο­νες και τεχνι­κοί εκπαι­δεύ­ο­νταν στην ΕΣΣΔ.
• Η Κίνα του 1949 έχει μεγά­λες ομοιό­τη­τες με την τσα­ρι­κή Ρωσία του 1917. Δηλα­δή υπήρ­χαν μεγά­λα βιο­μη­χα­νι­κά κέντρα (όπως η Σαγκάη, η Καντό­να κ.ά.) όπου ήταν εγκα­τε­στη­μέ­να ξένα μονο­πώ­λια, στα οποία ήταν συγκε­ντρω­μέ­νη η εργα­τι­κή τάξη. Αντί­θε­τα, η αγρο­τι­κή ενδο­χώ­ρα, ιδιαί­τε­ρα των ανα­το­λι­κών περιο­χών, βρι­σκό­ταν σε ημι­φε­ου­δαρ­χι­κή κατάσταση.
• Βεβαί­ως η κινε­ζι­κή επα­νά­στα­ση νίκη­σε σε ένα πιο ευνοϊ­κό περι­βάλ­λον — από την άπο­ψη του συσχε­τι­σμού δυνά­με­ων- σε σχέ­ση με την Οκτω­βρια­νή, αφού δεν ήταν μόνη της στη σοσια­λι­στι­κή οικο­δό­μη­ση. Το αν και σε ποιο βαθ­μό αξιο­ποι­ή­θη­κε η πεί­ρα της Οχτω­βρια­νής επα­νά­στα­σης και της σοσια­λι­στι­κής οικο­δό­μη­σης της ΕΣΣΔ είναι ζήτη­μα έρευ­νας. Πάντως οι ηγέ­τες του ΚΚ Κίνας, ήδη από τη δεκα­ε­τία του 1950, σημεί­ω­ναν ότι είχαν σημα­ντι­κές δια­φο­ρές σε σχέ­ση με τη σοσια­λι­στι­κή οικο­δό­μη­ση στην ΕΣΣΔ.
• Από την ίδρυ­σή του το ΚΚΚ είχε έντο­νη ιδε­ο­λο­γι­κή επί­δρα­ση από την αστι­κή τάξη και ιδιαί­τε­ρα τον αστι­κό εθνι­κι­σμό που ενέ­πνευ­σε τη δημο­κρα­τι­κή αστι­κή επα­νά­στα­ση, η οποία ανέ­τρε­ψε την αυτο­κρα­το­ρία των Κινγκ το 1912. Αυτό απο­τυ­πώ­θη­κε σε μια σει­ρά κεί­με­να και θέσεις του ΚΚ Κίνας, όπου ουσια­στι­κά το ταξι­κό ταυ­τί­ζε­ται με το εθνι­κό. Η αγρο­τι­κή σύν­θε­ση του κόμ­μα­τος και η υπερ­τί­μη­ση του ρόλου των αγρο­τών στην επα­νά­στα­ση έγι­νε άλλω­στε αντι­κεί­με­νο κρι­τι­κής εκ μέρους της Κομ­μου­νι­στι­κής Διε­θνούς τη δεκα­ε­τία του 1920.
• Ο συμ­βι­βα­σμός του ΚΚ Κίνας με τμή­μα της αστι­κής τάξης εκφρά­στη­κε και με τη θεώ­ρη­ση της εξου­σί­ας στη ΛΔ της Κίνας ως «δικτα­το­ρί­ας του λαού», στον οποίο συγκα­τα­λέ­γο­νταν η εργα­τι­κή τάξη, η αγρο­τιά, η μικρο­α­στι­κή τάξη των πόλε­ων και η «εθνι­κή αστι­κή τάξη» ενά­ντια «στους βαλέ­δες του ιμπε­ρια­λι­σμού». Αυτή η συμ­μα­χία εκφρά­ζε­ται σε συμ­βο­λι­κό επί­πε­δο και στη σημαία της ΛΔ της Κίνας (το μεγά­λο άστρο συμ­βο­λί­ζει το Κόμ­μα και τα τέσ­σε­ρα μικρό­τε­ρα την εργα­τι­κή τάξη, την αγρο­τιά, τους μικρο­α­στούς και την εθνι­κή αστι­κή τάξη αντίστοιχα).

• Ο Εργα­σια­κός Νόμος του 1994 επέ­τρε­ψε στις διοι­κή­σεις των κρα­τι­κών επι­χει­ρή­σε­ων να καθο­ρί­ζουν τους μισθούς από μόνες τους με βάση την αγο­ρά (προ­σφο­ρά-ζήτη­ση), την παρα­γω­γι­κό­τη­τα και την κερ­δο­φο­ρία της επι­χεί­ρη­σης, όπως ανα­φέ­ρουν. Από το 1995 οι κρα­τι­κές επι­χει­ρή­σεις, οι οποί­ες ήταν εισηγ­μέ­νες στα χρη­μα­τι­στή­ρια του Σιν­ζέν και της Σαγκά­ης, είχαν το δικαί­ω­μα να καθο­ρί­ζουν οι ίδιες τους μισθούς. Από τις κρα­τι­κές επι­χει­ρή­σεις, οι οποί­ες τότε υπο­λο­γί­ζο­νταν σε 100.000, οι 40.000 περί­που εξέ­δω­σαν μετο­χές και καθό­ρι­σαν τους μισθούς σύμ­φω­να με αυτό το σύστημα.
• Οι επι­σκέ­ψεις που κάνα­με στις παρα­γω­γι­κές μονά­δες μάς έδω­σαν μια εικό­να πρώτ’ απ’ όλα για τα πραγ­μα­τι­κά χαμη­λά επί­πε­δα των μισθών, π.χ. στην αυτο­κι­νη­το­βιο­μη­χα­νία LIFAN το μερο­κά­μα­το είναι 1–2 ευρώ την ημέ­ρα. Αλλά αυτό το μερο­κάμ­μα­το δεν αντα­να­κλά ένα περιο­ρι­σμέ­νο ύψος εργα­σια­κού χρη­μα­τι­κού εισο­δή­μα­τος σε σοσια­λι­στι­κή οικο­νο­μία, όπου το μεγα­λύ­τε­ρο μέρος των κοι­νω­νι­κών ανα­γκών καλύ­πτε­ται με δημό­σιες δωρε­άν υπη­ρε­σί­ες ή οι τιμές των προ­ϊ­ό­ντων έχουν συμ­βο­λι­κό χαρα­κτή­ρα. Στην προ­κεί­με­νη περί­πτω­ση όμως έχου­με μισθω­τή εργα­σία, τιμή πώλη­σης της εργα­τι­κής δύνα­μης και μάλι­στα σε συν­θή­κες που δεν εξα­σφα­λί­ζε­ται πρό­σβα­ση σε δημό­σια δωρε­άν υγεία, πρό­νοια, παι­δεία, κοι­νω­νι­κή ασφά­λι­ση παρά μόνο για ορι­σμέ­νες κατη­γο­ρί­ες πληθυσμού.

📍 ΙΔΡΥΣΗ ΚΑΙ ΔΡΑΣΗ ΤΟΥ ΚΚ ΚΙΝΑΣ

Η νεό­τε­ρη ιστο­ρία της Κίνας έχει την αρχή της στην αστι­κο­δη­μο­κρα­τι­κή επα­νά­στα­ση του 1911, που εκθρο­νί­ζει την τελευ­ταία δυνα­στεία των Τσιν και ανα­κη­ρύσ­σει την Κίνα Δημο­κρα­τία. Αρχη­γός της αστι­κο­δη­μο­κρα­τι­κής επα­νά­στα­σης είναι ο Σουν Γιατ Σεν, που ιδρύ­ει το Κουο­μι­τάνγκ (Εθνι­κό Λαϊ­κό Κόμμα).

Το 1919 η από­δο­ση των γερ­μα­νι­κών σφαι­ρών ελέγ­χου της Κίνας στην Ιαπω­νία, που συγκα­τα­λέ­γε­ται στους νικη­τές του Πρώ­του Παγκο­σμί­ου Πολέ­μου, πυρο­δο­τεί το σπου­δα­στι­κό πατριω­τι­κό κίνη­μα της 4ης Μάη που μετε­ξε­λίσ­σε­ται σε αντι­ι­μπε­ρια­λι­στι­κό εργα­τι­κό κίνη­μα και μέσα στο επα­να­στα­τι­κό κύμα που εξα­πλώ­θη­κε απ’ την Οκτω­βρια­νή Σοσια­λι­στι­κή Επα­νά­στα­ση, το 1921 ιδρύ­ε­ται το ΚΚ Κίνας στη Σαγκάη. Το 1923 σε μια χώρα δια­σπα­σμέ­νη σε αντι­μα­χό­με­νους πολέ­μαρ­χους που συν­δέ­ο­νται με ξένες δυνά­μεις ο Σουν Γιατ Σεν, με τη βοή­θεια της Σοβιε­τι­κής Ένω­σης και την υπο­στή­ρι­ξη του ΚΚΚ, εγκα­θι­δρύ­ει επα­να­στα­τι­κή δημο­κρα­τι­κή κυβέρ­νη­ση στη Νότια Κίνα.

Ξεκι­νά ο πρώ­τος επα­να­στα­τι­κός αντι­ι­μπε­ρια­λι­στι­κός εμφύ­λιος πόλεμος…

Οι επι­τυ­χί­ες του αντι­ι­μπε­ρια­λι­στι­κού κινή­μα­τος θορύ­βη­σε την αστι­κή τάξη, που βασι­ζό­με­νη στην υπο­στή­ρι­ξη των ιμπε­ρια­λι­στι­κών κρα­τών, με επι­κε­φα­λής τον Τσάνγκ Κάι Σεκ, το 1927 οργά­νω­σε αντε­πα­να­στα­τι­κό πρα­ξι­κό­πη­μα στο Ναν­κίν και τη Σαγκάη, όπου σφα­γιά­στη­καν χιλιά­δες κομ­μου­νι­στών. Τον Ιού­λιο του 1927 το ΚΚΚ κηρύ­χθη­κε εκτός νόμου και οι εργα­τι­κές και αγρο­τι­κές ενώ­σεις δια­λύ­θη­καν. Μετά την ήττα της αντι­ι­μπε­ρια­λι­στι­κής επα­νά­στα­σης στην Κίνα επι­βλή­θη­κε η στρα­τιω­τι­κή δικτα­το­ρία του Κουο­μι­τάνγκ ως εξου­σία της (μεγαλο)αστικής τάξης και των γαιοκτημόνων.

Παρά την επι­κρά­τη­ση της αντί­δρα­σης, σε αγρο­τι­κές περιο­χές δημιουρ­γή­θη­καν εστί­ες επα­να­στα­τι­κο-δημο­κρα­τι­κής εξου­σί­ας (τύπου «σοβιέτ»), όπου σε μερι­κές δημεύ­ο­νταν οι γαί­ες των γαιο­κτη­μό­νων και πραγ­μα­το­ποιού­νταν οικο­νο­μι­κοί και δημο­κρα­τι­κοί μετα­σχη­μα­τι­σμοί. Μετα­ξύ 1930–33 ο Κόκ­κι­νος Στρα­τός της Κίνας αντι­με­τώ­πι­σε νικη­φό­ρα τέσ­σε­ρις εκστρα­τεί­ες του Κουο­μι­τάνγκ, ενώ το 1934 οι κύριες μονά­δες ξεκί­νη­σαν τη «Μεγά­λη Πορεία» και στο τέλος του 2ου παγκο­σμί­ου πολέ­μου είχε δια­μορ­φω­θεί στη χώρα ιδιό­μορ­φη δυα­δι­κή εξου­σία, με τη μορ­φή δύο χωρι­στών κρατών

Το 1935 ο Μάο Τσε Τουγκ ανα­λαμ­βά­νει την ηγε­σία του ΚΚΚ και γενι­κεύ­ει την δικής του έμπνευ­σης στρα­τη­γι­κή του παρα­τε­τα­μέ­νου λαϊ­κού πολέ­μου και της περι­κύ­κλω­σης των πόλε­ων απ’ την ύπαιθρο.
Το ΚΚΚ καθο­δη­γού­με­νο απ’ τις απο­φά­σεις του 7ου Συνε­δρί­ου της Διε­θνούς (με τα γνω­στά προ­βλή­μα­τα, που δεν είναι της στιγ­μής να στα­θού­με ‑υπάρ­χει ανα­λυ­τι­κή προ­σέγ­γι­ση από το συνε­πές επα­να­στα­τι­κό κίνη­μα (βλ πχ. Δια­κή­ρυ­ξη της Κεντρι­κής Επι­τρο­πής για τα 100 χρό­νια του ΚΚΕ  &  η «αυτο­διά­λυ­ση» της Γ’ Κομ­μου­νι­στι­κής Διε­θνούς), προ­ω­θεί τη δημιουρ­γία ενιαί­ου εθνι­κού αντι­ι­μπε­ρια­λι­στι­κού (αντι-ιαπω­νι­κού) μετώπου.

Το 1945 ο Σοβιε­τι­κός κόκ­κι­νος Στρα­τός μπαί­νει στην Κίνα και κατα­τρο­πώ­νει τις δυνά­μεις κατο­χής, δημιουρ­γώ­ντας ευνοϊ­κές συν­θή­κες για τη νίκη της λαϊ­κο­δη­μο­κρα­τι­κής επα­νά­στα­σης και το ξεκί­νη­μα του δύσκο­λου δρό­μου για το σοσιαλισμό.

Το ΚΚΚ αντί να προ­χω­ρή­σει στην εδραί­ω­ση της επα­νά­στα­σης στην τερά­στια περιο­χή που έλεγ­χε, τάχθη­κε υπέρ της δημιουρ­γί­ας εθνι­κής δημο­κρα­τι­κής κυβέρ­νη­σης, όπως έπρα­ξαν και οι εθνι­κο­α­πε­λευ­θε­ρω­τι­κές δυνά­μεις σε Γαλ­λία & Ιτα­λία μέχρι που τον Ιούλ-1946, το εξα­πέ­λυ­σε (με τη βοή­θεια των Αμε­ρι­κά­νων) στρα­τιω­τι­κή επί­θε­ση κατά του ΚΚΚ, σε παν­κι­νε­ζι­κή κλί­μα­κα ‑κάπως όπως συνέ­βη και στη χώρα μας

Το ΚΚΚ, διόρ­θω­σε ‑ευτυ­χώς, την προη­γού­με­νη από­φα­σή του για κυβέρ­νη­σης εθνι­κής ενό­τη­τας και το 1947 ο Λαϊ­κός Απε­λευ­θε­ρω­τι­κός Στρα­τός πέρα­σε στην αντε­πί­θε­ση, απε­λευ­θε­ρώ­νο­ντας μέχρι το 1949 το μεγα­λύ­τε­ρο μέρος της Κίνας. Στις περιο­χές που απε­λευ­θέ­ρω­νε, το ΚΚΚ εφάρ­μο­ζε φιλο­λαϊ­κό πολι­τι­κό και οικο­νο­μι­κό-κοι­νω­νι­κό πρό­γραμ­μα, απο­δει­κνύ­ο­ντας έμπρα­κτα την υπε­ρο­χή του σοσια­λι­στι­κού δρόμου.

Αυτή την περί­ο­δο ‑για προ­φα­νείς λόγους δεν υπήρ­ξε άμε­ση εμπλο­κή σοβιε­τι­κών στρα­τευ­μά­των, αλλά ‑από πλευ­ράς ΕΣΣΔ, πέρα από την οικο­νο­μι­κο-τεχνι­κή βοή­θεια, η εξο­πλι­στι­κή ‑με τα πιο σύγ­χρο­να πολε­μι­κά συστή­μα­τα της επο­χής εξο­πλι­στι­κή βοή­θεια ήταν καθοριστική.

Αντί­θε­τα απρο­κά­λυ­πτη ήταν η παρου­σία ισχυ­ρών στρα­τιω­τι­κών δυνά­με­ων των ΗΠΑ

Το 1949 ολο­κλη­ρώ­νε­ται η «Μεγά­λη Πορεία» με την ολο­κλη­ρω­τι­κή ήττα Κουο­μι­τάνγκ / Τσάνγκ Κάι Σεκ εγκα­θί­δρυ­ση στην νήσο Ταϊ­βάν (Φορ­μό­ζα), του κρά­τους της «Εθνι­κι­στι­κής Κίνας».

Αυτή η νίκη της Κινέ­ζι­κης Επα­νά­στα­σης απέ­δει­ξε τον εσφαλ­μέ­νο χαρα­κτή­ρα του λαϊ­κού μετώ­που και της θεω­ρί­ας των στα­δί­ων της ΚΔ, που και σήμε­ρα ανα­βιώ­νει από τους κάθε λογής οπορ­του­νι­στές: Απο­δεί­χτη­κε δηλ ότι αυτή η στρα­τη­γι­κή οδη­γεί στην ηγε­μο­νία-κυριαρ­χία της αστι­κής τάξης, στο φρε­νά­ρι­σμα της επα­να­στα­τι­κής δια­δι­κα­σί­ας και (συνή­θως) στη συντρι­βή των επα­να­στα­τι­κών δυνάμεων.

Σήμε­ρα με την επι­κρά­τη­ση της αντε­πα­νά­στα­σης, έχου­με ραγδαία και αχα­λί­νω­τη καπι­τα­λι­στι­κο­ποί­η­ση της Κίνας, απόρ­ροια και της «εκσυγ­χρο­νι­στι­κής» προ­σαρ­μο­γής και έντα­ξης στο παγκό­σμιο ιμπε­ρια­λι­στι­κό οι τρα­γι­κές συνέ­πειες για τον κινε­ζι­κό λαό είναι παρα­πά­νω από εμφα­νείς (ανερ­γία, μαύ­ρη εργα­σία, εσω­τε­ρι­κή και εξω­τε­ρι­κή μετα­νά­στευ­ση, άλω­ση σημα­ντι­κών τομέ­ων της οικο­νο­μί­ας από το ξένο κεφά­λαιο κλπ).

Μεσο­λά­βη­σε ‑ιστο­ρι­κά μεγά­λος σταθ­μός η «Πολι­τι­στι­κή Επα­νά­στα­ση», υπο­τί­θε­ται κατά των δεξιών τάσε­ων, αλλά χει­ρα­γω­γού­με­νη εξαρ­χής απ’ τον Μάο, εκφυ­λί­στη­κε σε μια παρω­δία των ιδε­ών της οδη­γώ­ντας με μαθη­μα­τι­κή ακρί­βεια σε αντί­θε­τα απο­τε­λέ­σμα­τα: με την πολι­τι­κή του San_zi_yi_bao (Τρεις ελευ­θε­ρί­ες και μία καθο­ρι­σμέ­νη ποσό­στω­ση …ελεύ­θε­ρα αγρο­τε­μά­χια για ιδιω­τι­κή χρή­ση, ελεύ­θε­ρες αγο­ρές και επι­χει­ρή­σεις) ανοί­γε­ται στις «δυνά­μεις της αγο­ράς», αφή­νο­ντας ελεύ­θε­ρη τη δια­μόρ­φω­ση των τιμών και επα­να­φέ­ρο­ντας τα ιδιω­τι­κά αγρο­κτή­μα­τα, στη βιο­μη­χα­νία η απο­δο­τι­κό­τη­τα και το κέρ­δος γίνο­νται κινη­τή­ρια δύνα­μη, παρα­χω­ρού­νται αυξη­μέ­νες αρμο­διό­τη­τες στους διευ­θυ­ντές, καθιε­ρώ­νο­νται πριμ παρα­γω­γι­κό­τη­τας επα­να­φέ­ρε­ται η δου­λειά με το κομ­μά­τι κλπ.

Αυτή η πολι­τι­κή δημιουρ­γεί τερά­στιες ανι­σό­τη­τες, ανα­γεν­νά τους κου­λά­κους στο χωριό, δημιουρ­γεί ένα προ­νο­μιού­χο αστι­κό στρώ­μα (διευ­θυ­ντές στη βιο­μη­χα­νία κλπ), ενώ ‑φυσι­κή συνέ­πεια, αντί­στοι­χες μετα­βο­λές δημιουρ­γού­νται και στην κορυ­φή της πολι­τι­κής εξου­σί­ας και σε όλη την κομ­μα­τι­κή ιεραρ­χία του: την ηγε­σία κατα­λαμ­βά­νουν αυτά τα κυρί­αρ­χα στρώ­μα­τα και οι υπο­στη­ρι­κτές της αρχής «πάνω απ’ όλα το κέρ­δος» και η από­φα­ση της ΚΕ του ΚΚΚ, τον Αυγ-1966, που καλεί σε πάλη για «ανα­τρο­πή όσων προ­σώ­πων της εξου­σί­ας παίρ­νουν τον καπι­τα­λι­στι­κό δρό­μο» (οδη­γεί στη δημιουρ­γία των «εθνο­φρου­ρών») …τελι­κά μας φτά­νει στο σήμερα.

Το video που ακο­λου­θεί (Japanese Invasion of China | The Second Sino-Japanese War | 1937–45 | World War II Documentary), έχει κάποιες ανα­φο­ρές σ’ αυτή την περί­ο­δο (απλά το παρα­θέ­του­με, επι­ση­μαί­νο­ντας πως στέ­κε­ται στην επι­φά­νεια, χωρίς καμιά κοι­νω­νι­κή / πολι­τι­κή ανά­λυ­ση ‑το αντί­θε­το μάλιστα)

________________________________________________

ℹ️  Δεί­τε και Ριζο­σπά­στη, ΚΟΜΕΠ (συνέ­ντευ­ξη με αφορ­μή μια επί­σκε­ψη στην Κίνα) — Ο διε­θνής ρόλος της Κίνας του Ελι­σαί­ου Βαγενά

Περισσότερα