Τα διεθνή και ελληνικά αστικά ΜΜΕ αναφέρθηκαν (και συνεχίζουν) επισταμένα στη φωτιά της γέφυρας, με σενάρια τύπου Φώσκολου για τις αιτίες κλπ. όλα αυτά μπορείτε να βρείτε –για όποιον ενδιαφέρεται, με φωτο, βίντεο και «μαρτυρίες» για στιγμές τρόμου μεταξύ των κατοίκων «ένας κρότος, μυρωδιά καμένου καουτσούκ κομμάτια πυρακτωμένου μετάλλου καταλήγουν στον Τίβερη, φλόγες άρχισαν να φωτίζουν τον ουρανό» …βραχυκύκλωμα, αυτοσχέδια σόμπα που χρησιμοποιούσαν άστεγοι, “σύνθετες εκτιμήσεις για τη στατική φύση των μετάλλων” –είχε γνώμη αν και δεν είναι μηχανικός μέχρι και η η δήμαρχος της Ρώμης Virginia Raggi… μέχρι και για το «πρόβλημα» χώρων νυχτερινής διασκέδασης που εκκενώθηκαν κά
Η επίσημη ονομασία της είναι Ponte dell’Industria (βιομηχανική γέφυρα) και χτίστηκε μεταξύ 1862 & 1863 από βελγική εταιρεία.
Το πρώτο τρένο –«καρβουνιάρης» της γραμμής Ρώμη- Civitavecchia (σσ. Τσιβιταβέκια λιμάνι στο Τυρρηνικό πέλαγος, βρίσκεται 60km Δ‑ΒΔ της πρωτεύουσας) την πέρασε παρουσία του Πάπα, (μάλιστα δύο τρένα ταυτόχρονα για τις δοκιμές φορτίου).
Η «αιώνια πόλη» έπαιρνε τότε νέα αστική μορφή, με ανάπτυξη γύρω από το κέντρο και ο τερματικός σταθμός ‑λίγο έξω από την Porta Portese, έπρεπε να ενωθεί με τον νέο (κεντρικό και σήμερα) σιδηροδρομικό σταθμό Termini.
Το 1911, με το άνοιγμα του νέου σταθμού Trastevere, η σιδηροδρομική γραμμή μεταφέρθηκε στη νέα γέφυρα του San Paolo (Σαν Πάολο), ακριβώς ανάντη.
Η κατασκευή μήκους 131 μέτρων πήρε φωτιά τη νύχτα μεταξύ 2 και 3 Οκτωβρίου 2021 και κατέρρευσε εν μέρει.
Για την ιστορία, η βελγική εταιρεία ετοίμασε το έργο στην Αγγλία, στη συνέχεια μεταφέρθηκε σε κομμάτια στη Ρώμη, όπου συναρμολογήθηκε. Αρχικά, η γέφυρα, αποτελούμενη από σιδερένιες καμάρες και χυτοσίδηρο που στηρίζονταν σε πυλώνες από σωλήνες από μαντέμι γεμάτες με σκυρόδεμα, υψώθηκε στο κεντρικό τμήμα για να επιτρέψει στα βαπόρια και τα οπλισμένα σκάφη να περνούν ελεύθερα.
Ογδόντα χρόνια αργότερα, 7‑Απρ-1944 έλαβε χώρα εκεί ένα από τα πολλά ναζιστικά-φασιστικά εγκλήματα με την εν ψυχρώ εκτέλεση από τα SS δέκα γυναικών, γνωστή ως σφαγή της Ponte dell’Industria, στην αφάνεια για περισσότερο από μισό αιώνα (ήρθε στο φως το 1994 σε ένα δοκίμιο του Cesare De Simon και μόλις το 1997 τοποθετήθηκε μια αναθηματική)
Γερμανικό απόσπασμα αποκαθιστά την τάξη
Δέκα γυναίκες, υποκινητές ταραχών πυροβολήθηκαν
«Ένα πλήθος γυναικών και παιδιών εισβάλλει στο φούρνο Tesei, αποθήκη ψωμιού για τα γερμανικά στρατεύματα.
Στρατιώτες SS και GNR επεμβαίνουν, δέκα γυναίκες αρπάζονται με τη βία, μεταφέρονται στο κατάστρωμα της γέφυρας και γαζώνονται με ριπές πολυβόλων»
Η ήδη επισφαλής κατάσταση των τροφίμων στην πρωτεύουσα επιδεινώθηκε περαιτέρω ως αποτέλεσμα της διαταγής που εκδόθηκε στις 26- Μαρτ-1944 από τον στρατηγό Kurt Mälzer, διοικητή της Ρώμης κατά τη διάρκεια της κατοχής, ο οποίος είχε μειώσει την ημερήσια δόση ψωμιού για πολίτες από 150 σε 100 γραμμάρια και από το δεύτερο 15ήμερο του Απρίλη, με πολλές αναφορές της αστυνομίας για «επεισόδια μπροστά σε φούρνους από ομάδες γυναικών και παιδιών», μεταξύ των οποίων τα δύο πιο γνωστά συνέβησαν στη via Nomentana (από τον εκεί φούρνο πήραν οκτακόσια κιλά ψωμί, ζυμαρικά και αλεύρι) και στις 3 Μαΐου, όταν δολοφονήθηκε η «Caterina Martinelli, μητέρα επτά παιδιών (που) έτρεχε με ένα καρβέλι στην κατοχή της), ενώ καθημερινές ήταν οι επιθέσεις σε φορτηγά που μετέφεραν άλευρα και κουραμάνες.
Στο βιβλίο ‑μαρτυρία του Cesare De Simone «Roma città prigioniera», αναφέρονται για πρώτη φορά και τα ονόματα των θυμάτων (Clorinda Falsetti, Italia Ferracci, Esperia Pellegrini, Elvira Ferrante, Eulalia Fiorentino, Elettra Maria Giardini, Concetta Piazza, Assunta Maria Izzi, Arialda Pistolesi, Silvia Loggreolo)
Το έγγραφο αναφέρει το αστυνομικό χρονικό:
«Χθες, λόγω επίθεσης στο φούρνο Tesei, στην οδό B. Baldini, περιοχή Portuense, από πλήθος που ήρθε και από τις γειτονικές γειτονιές, επενέβη ένα γερμανικό τμήμα, αποκαθιστώντας την τάξη. Δέκα γυναίκες, υποκινητές των ταραχών, πυροβολήθηκαν στην Ponte dell’Industria».
Το σώμα μιας από τις γυναίκες βρέθηκε γυμνό κάτω από τη γέφυρα.
