“Studio New Art Cinema” Γιορτή του κινηματογράφου σήμερα με μηδενικό εισιτήριο

Την ημέ­ρα του κινη­μα­το­γρά­φου στις 27 Οκτώ­βρη γιορ­τά­ζει το «STUDIO new art cinema» και καλεί όλους τους φίλους του να γιορ­τά­σουν μαζί αυτήν την ιδιαί­τε­ρη ημέ­ρα, προ­σφέ­ρο­ντας ελεύ­θε­ρη είσο­δο για ται­νί­ες του παγκό­σμιου κινηματογράφου.

📽️  “Η Γιορτή του Σινεμά” 
🎬   για όποια ταινία επιλέξετε _ή…
✔️  και για όλες

Σπάρτης & Σταυρόπουλου 33 Πλατεία Αμερικής
Τηλ. 210–8640054 — 6932479731

• ΟΥΓΚΕΤΣΟΥ ΜΟΝΟΓΚΑΤΑΡΙ του Κέν­ζι Μιζο­γκού­τσι στις 15.00
• Η Μεγά­λη Πόλη (Mahanagar \ 1963) του (ινδού) Satyajit Ray \ Σατια­ζίτ Ράι | 16.45
• Μαγνη­τι­κά Πεδία του Γιώρ­γου Γού­ση | 18.15
• Merhaba Güzel Vatanim (Καλη­μέ­ρα Γλυ­κιά Πατρί­δα) του Cengiz Ozkarabeki | 19.30
• Εκεί που ζού­με του Σωτή­ρη Γκο­ρί­τσα | 21.15
• Το Τρί­γω­νο της Θλί­ψης» του Ruben Östlund (Ρού­μπεν Έστ­γουλντ) | 22.45
  • Η νέα ται­νία του Σου­η­δού, που γυρί­στη­κε στη Χιλια­δού Εύβοιας και κέρ­δι­σε τον Χρυ­σό Φοί­νι­κα στο Φεστι­βάλ Καν­νών και επι­θυ­μεί δια­κα­ώς να μας αρπά­ξει απ’ τον λαι­μό με το «καλη­μέ­ρα».
    Το έκα­νε με τις τρο­με­ρές εναρ­κτή­ριες σεκάνς του, τη χιο­νο­στι­βά­δα της οικο­γε­νεια­κής ισορ­ρο­πί­ας στο «Ανω­τέ­ρα Βία» και την κλο­πή του κινη­τού στο «Τετρά­γω­νο». Το επι­χει­ρεί τώρα και στο «Τρί­γω­νο της Θλί­ψης», αλλά πιο έντε­χνα, με έναν έμμε­σο, εισα­γω­γι­κό τρό­πο, περισ­σό­τε­ρο για να μας οδη­γή­σει πιο ελκυ­στι­κά στην αρέ­να με τους μονο­μά­χους του, αλλά θα λέγα­με ασθμαίνοντας.

📽️ Εκεί που ζούμε …

Νέα ται­νία με Προ­μη­θέα Αλει­φε­ρό­που­λο, Στέ­λιο Μάι­να, Μάκη Παπα­δη­μη­τρί­ου, Χρι­στί­να Τσά­φου, Μαρία Καλ­λι­μά­νη, Γερά­σι­μο Σκια­δα­ρέ­ση, Νατα­λία Τσα­λί­κη, Αργύ­ρη Μπα­κιρ­τζή, Γιού­λι­κα Σκα­φι­δά, Τάκη Σακελ­λα­ρίο, Μαί­ρη Μηνά, Λένα Παπα­λη­γού­ρα κά
O Σωτή­ρης Γκο­ρί­τσας επι­στρέ­φει δώδε­κα χρό­νια μετά από το «Απ’ τα Κόκα­λα Βγαλ­μέ­νη», με μια καυ­στι­κή σάτι­ρα της νεο­ελ­λη­νι­κής πραγματικότητας.
Ο Αντώ­νης Σπε­τσιώ­της, ένας νεα­ρός δικη­γό­ρος που παλεύ­ει να τα βγά­λει πέρα, τη μέρα των γενε­θλί­ων του πρέ­πει να υπε­ρα­σπι­στεί στο δικα­στή­ριο τη μητέ­ρα του παι­δι­κού του φίλου, η οποία έπε­σε θύμα απά­της ενός ινστι­τού­του ομορ­φιάς, να συνα­ντή­σει τον συντα­ξιού­χο πατέ­ρα του, ο οποί­ος συνε­χί­ζει τις μικρο­κο­μπί­νες του, να δια­πραγ­μα­τευ­θεί με την πρώ­ην του το δια­ζύ­γιό της και να παρα­βρε­θεί στο reunion της πανε­πι­στη­μια­κής θεα­τρι­κής ομά­δας, όπου συμ­με­τεί­χε ως φοιτητής.

Από τους δια­δρό­μους της Ευελ­πί­δων στον Λυκα­βητ­τό, και από τον Αλί­αρ­το στα μπα­ρά­κια του κέντρου, ο Γκο­ρί­τσας, βασι­σμέ­νος στο βιβλίο του Χρί­στου Κυθρε­ώ­τη, επι­χει­ρεί στο ύφος παλαιό­τε­ρων ται­νιών του μια μικρο­γρα­φία της σύγ­χρο­νης Ελλά­δας, μέσα από την οπτι­κή ενός νέου σε ηλι­κία ήρωα που δεν ανα­ζη­τά­ει να ρίξει τις ευθύ­νες σε κάποιον- ούτε σε προ­σω­πι­κό επί­πε­δο, ούτε σε κοινωνικό‑, αλλά αγω­νί­ζε­ται να επι­βιώ­σει μέσα σε έναν παραλογισμό.
Γλυ­κό­πι­κρα ενστα­ντα­νέ που όλοι γνω­ρί­ζου­με καλά συν­δυά­ζο­νται με τη δια­δρο­μή του Αντώ­νη και ανα­γνω­ρί­σι­μοι τύποι, που γίνο­νται χαρι­τω­μέ­νοι χαρα­κτή­ρες μπρο­στά στον φακό του Έλλη­να δημιουρ­γού, συν­θέ­τουν μια κινη­μα­το­γρα­φι­κή ηθο­γρα­φία, που αν και δεν δια­θέ­τει τη φρε­σκά­δα και το χιού­μορ του «Βαλ­κα­νι­ζα­τέρ» ή του «Μπρα­ζι­λέ­ρο», και σίγου­ρα μοιά­ζει αδύ­να­μη να ισχυ­ρο­ποι­ή­σει τη βασι­κή ιστο­ρία, παρα­μέ­νει αιχ­μη­ρή, δια­τη­ρώ­ντας ταυ­τό­χρο­να μια ρετρό ατμό­σφαι­ρα, που ενώ­νει δύο του­λά­χι­στον γενιές. Η μου­σι­κή της ται­νί­ας από τον Νίκο Πορτοκάλογλου

📩  Όποιος επι­θυ­μεί να κλεί­σει θέση μπορεί
τηλε­φω­νι­κά ‑ή να επι­κοι­νω­νή­σει στα e‑mail…
[email protected], [email protected]