Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

To «Ψιθύριζε όταν μιλάς για αγάπη» παρουσιάστηκε με επιτυχία στη Διεθνή Έκθεση βιβλίου

Παρου­σιά­στη­κε με επι­τυ­χία, το από­γευ­μα του Σαβ­βά­του 27/11, το βιβλίο της Βάσως Ελευ­θε­ριά­δου-Γαλά­νη «Ψιθύ­ρι­ζε όταν μιλάς για αγά­πη» στη Διε­θνή Έκθε­ση Βιβλί­ου της Θεσ­σα­λο­νί­κης. ήταν μια από τις μαζι­κό­τε­ρες (αν όχι η μαζι­κό­τε­ρη) εκδή­λω­ση από όσες έγι­ναν τις τέσ­σε­ρις ημέ­ρες της Έκθε­ση στους χώρους της ΔΕΘ, σε ατμό­σφαι­ρα φιλι­κή και οικεία.

Η εκδή­λω­ση ξεκί­νη­σε με σύντο­μη χαι­ρε­τι­σμό του Ηρα­κλή Κακα­βά­νη εκ μέρους των εκδό­σε­ων Ατέ­χνως, ενώ για το βιβλίο μίλη­σαν η επι­με­λή­τριά του Ιωάν­να Παλιού­ρα και ο δημο­σιο­γρά­φος-συγ­γρα­φέ­ας Αλέ­κος Χατζηκώστας.

psithirize6

Η συγ­γρα­φέ­ας του βιβλί­ου αφού ανα­φέρ­θη­κε κυρί­ως στις αιτί­ες και τα κοι­νω­νι­κά ερε­θί­σμα­τα που την οδή­γη­σαν στη συγ­γρα­φή του, στα μηνύ­μα­τα που θέλει να περά­σει μέσα απ’ αυτό απά­ντη­σε σε ερω­τή­σεις των παρευ­ρι­σκό­με­νων και υπέ­γρα­ψε στα βιβλία της. Η ομι­λία της κυρί­ας Παλιού­ρα θα δημο­σιευ­τεί σύντομα.

Στη συνέ­χεια παρου­σιά­ζου­με ολό­κλη­ρη την παρέμ­βα­ση του Αλέ­κου Χατζηκώστα

Μιλώ­ντας για πρώ­τη φορά σε πάνελ της Έκθε­σης Βιβλί­ου- ενώ όλα τα προη­γού­με­να χρό­νια ήμουν επι­σκέ­πτης της- σίγου­ρα έχω μία συγκί­νη­ση, αν και ομο­λο­γου­μέ­νως αυτή δυστυ­χώς δεν έχει την λάμ­ψη του παρελ­θό­ντος. Όμως αυτό ακρι­βώς είναι και το δεδο­μέ­νο που επι­τρέ­πει «μικρούς και ταπει­νούς» εκδο­τι­κούς οίκους να δηλώ­σουν παρών, όπως και νεο­εμ­φα­νι­ζό­με­νους συγ­γρα­φείς όπως η Βάσω Ελευ­θε­ριά­δου να παρου­σιά­σουν τα βιβλία τους.

Οι εκδό­σεις «ατε­χνως»- συμ­με­τέ­χω σε δύο συλ­λο­γι­κούς τόμους που εξέ­δω­σαν-κάνει μέχρι τώρα καλή δου­λειά. Στη­ρί­ζει νέους συγ­γρα­φείς, έχει εκδώ­σει ορι­σμέ­να βιβλία-δια­μά­ντια, ενώ και η ποιό­τη­τα (τυπο­γρα­φι­κή-επι­μέ­λεια κει­μέ­νων κλπ) είναι επαγ­γελ­μα­τι­κή που τολ­μώ να υπο­στη­ρί­ξω ότι ξεπερ­νά και αρκε­τούς από τους «φτα­σμέ­νους». Αυτό απο­δει­κνύ­ε­ται και στο συγκρι­μέ­νο βιβλίο.

psithirize4

Το πρώ­το βιβλίο της Βάσ­σως, από πρώ­τη άπο­ψη μου προ­κά­λε­σε το ενδια­φέ­ρον λόγω εντο­πιό­τη­τας. Εξη­γού­με: Στο εξώ­φυλ­λο είναι οι περί­φη­μες ανθι­σμέ­νες ροδα­κι­νιές του κάμπου της Βέροιας. Μονα­δι­κός χώρος που πλέ­ον έχει γίνει σκη­νι­κό ται­νιών, θεα­τρι­κών παρα­γω­γών, αλλά πλέ­ον χρη­σι­μο­ποιεί­ται και ως ντε­κόρ για γάμους (εξα­γώ­γι­μο πλέ­ον προ­ϊ­όν…). Είναι το πρώ­το βιβλίο που τις έχει πλέ­ον και στο εξώ­φυλ­λο. Δια­βά­ζο­ντας τους χώρους που εξε­λίσ­σε­ται δεν λεί­πει η Βέροια και οι παρα­δο­σια­κές γωνιές της, τα παρα­δο­σια­κά σπί­τια, το άρω­μα της, αλλά και ο τρό­πος λει­τουρ­γί­ας των κατοί­κων μετα­δί­δε­ται μέσα από τις σελί­δες του.

psithirize3Πρό­κει­ται για ένα καθα­ρά ερω­τι­κό μυθι­στό­ρη­μα με «ελα­φρές πινε­λιές» (τις θέλω πάντα περισ­σό­τε­ρες) της περιρ­ρέ­ου­σας κοι­νω­νι­κής πραγ­μα­τι­κό­τη­τας (π.χ προ­σφυ­γι­κό, εκπαί­δευ­ση, δωρεά οργά­νων κ.α). Μία ιστο­ρία με αρκε­τούς «μικρούς» χαρα­κτή­ρες, λίγους όμως πρω­τα­γω­νι­στές-πρω­τα­γω­νί­στριες που έχει το στοι­χείο του λυρι­σμού αλλά και του φαντα­στι­κού, γλυ­κό­πι­κρο θα έλε­γα και μ’ ένα τέλος που κανείς δεν θα μπο­ρού­σε να προ­βλέ­ψει. Μία ιστο­ρία που συμπυ­κνώ­νει πολ­λές μικρό­τε­ρες ανθρώ­πι­νες ιστο­ρί­ες που ίσως έχουν ζήσει πολλοι/ες απ’ όλους εμάς. Στη ροή του, δεν λεί­πουν και μια σει­ρά από­ψεις της συγ­γρα­φέ­ως για τα ζητού­ντα του έρω­τα, των κοι­νω­νι­κών σχέ­σε­ων και συμ­βι­βα­σμών με έναν ιδιαί­τε­ρα ποι­η­τι­κό λόγο.

psithirize2

Πρό­κει­ται για ένα βιβλίο ευκο­λο­διά­βα­στο που δια­βά­ζε­ται μονο­ρού­φι. Άρα και όσοι έχουν πλέ­ον περιο­ρί­σει – κακώς βέβαια- την ανα­γνω­στι­κή τους ενα­σχό­λη­ση με το φβ και το τουι­τερ μπο­ρούν κάλ­λι­στα να το δια­βά­σουν ευχά­ρι­στα κάνο­ντας του­λά­χι­στον μία νέα αρχή… Είναι ένα βιβλίο που θέλει κυρί­ως να διε­γεί­ρει το συναί­σθη­μα και όχι τόσο τη σκέ­ψη και τη λογι­κή. Άλλω­στε και ο έρω­τας δεν μας οδη­γεί σε παρό­μοια μονο­πά­τια. Όσο δε την προ­τρο­πή του τίτλου «Ψιθύ­ρι­ζε όταν μιλάς για αγά­πη» δεν με βρί­σκει σύμ­φω­νο. Την αγά­πη θα πρέ­πει και να την λέμε και να την δεί­χνου­με. Μετα­νιώ­νου­με εξάλ­λου για πράγ­μα­τα που δεν είπα­με ή δεν κάναμε…

vivlio psithirize

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο