Σουηδία: Συνδικάτα και Εργοδότες επιβάλλουν εργασιακό Μεσαίωνα

Γρά­φει ο Πάνος Αλε­πλιώ­της // 

Η πανί­σχυ­ρη Συνο­μο­σπον­δία Εργα­τών Σου­η­δί­ας έβα­λε τρι­κλο­πο­διά στον εαυ­τό της. Συνει­δη­τά λένε οι γνή­σιοι αγω­νι­στές. Τους έφα­γε η αλλη­λεγ­γύη προς την Σοσιαλ­δη­μο­κρα­τι­κή κυβέρ­νη­ση που θέλει την εύνοια των επι­χει­ρη­μα­τιών λένε οι πιο ήπιοι. Μας ξέφυ­γε δηλώ­νουν οι σύμ­βου­λοι της Ομοσπονδίας. 

Από τις 1 Αυγού­στου περιο­ρί­στη­κε το απερ­για­κό δικαί­ω­μα στην Σου­η­δία με σύμ­φω­νη γνώ­μη των Εργο­δο­τών του Υπουρ­γεί­ου Εργα­σί­ας και της Συνο­μο­σπον­δί­ας. Εξαγ­γε­λία απερ­γί­ας θα γίνε­ται μόνο αν, μετά από διά­λο­γο, δεν δέχε­ται ο εργο­δό­της να υπο­γρά­ψει συλ­λο­γι­κή σύμ­βα­ση. Για κανέ­ναν άλλο λόγο.

Αν όμως δημιουρ­γή­σει ο εργο­δό­της ένα Σωμα­τείο που θα απο­τε­λεί­ται από στε­λέ­χη της επι­χεί­ρη­σης, τα ξέρου­με αυτά στην Ελλά­δα, κίτρι­νο Σωμα­τείο, έτσι τα ονο­μά­ζουν οι Σου­η­δοί, και αυτό είναι πρό­θυ­μο να υπο­γρά­ψει με λιγό­τε­ρο μισθό, με λιγό­τε­ρη ασφά­λι­ση, συντά­ξι­μα, ωρά­ρια ευέ­λι­κτα και άλλα;

Τότε ισχύ­ει η συμ­φω­νία για ΌΛΟΥΣ τους εργα­ζό­με­νους ό,τι και να λέει το επί­ση­μο σωμα­τείο. Δεν μπο­ρεί να διεκ­δι­κή­σει κάτι καλύ­τε­ρο ούτε να απερ­γή­σει αν υπάρ­ξει συμ­φω­νία του Εργο­δό­τη με το Κίτρι­νο σωματείο. 

Στις 1 Αυγού­στου στην ίδια συμ­φω­νία ισχύ­ει ο νόμος για τους πρω­το­προ­σλαμ­βα­νό­με­νους, νέους και πρόσφυγες.

Μειω­μέ­νο μισθό στο 75% της σύμ­βα­σης, μειω­μέ­νη απο­ζη­μί­ω­ση σε περί­πτω­ση από­λυ­σης, καμία απο­ζη­μί­ω­ση σε τραυ­μα­τι­σμό ή θάνα­το, απαλ­λα­γή από την ασφα­λι­στι­κή εισφο­ρά για τα συντάξιμα. 

Αυτά για 2 χρό­νια. Μετά; Απο­λύ­ου­με τους παλιούς και παίρ­νου­με φρέσκους.

“Δύο χρό­νια είναι καλά λένε οι Σοσιαλ­δη­μο­κρά­τες. Ας βγά­λουν και άλλοι μερο­κά­μα­το”. Αλλη­λεγ­γύη λένε σήμε­ρα την ανα­κύ­κλω­ση της μιζέριας. 

“Εργα­σια­κός Μεσαί­ω­νας” φώνα­ζαν οι ίδιοι το 2017 για τον νόμο που είχαν ψηφί­σει οι δεξιοί. Σήμε­ρα δηλώ­νουν πως θα ευνο­ή­σει τις προ­σλή­ψεις και την επιχειρηματικότητα.

Ας δού­με πως έφτα­σε η Σου­η­δία μέχρι εδώ. Τα περι­γρά­φει ο Andreas Sörensen Πρό­ε­δρος του Κομ­μου­νι­στι­κού Κόμ­μα­τος Σου­η­δί­ας στην ιστο­σε­λί­δα SOL του ΚΚ Τουρκίας. 

“Για μας τους κομ­μου­νι­στές είναι σημα­ντι­κό να ξεκα­θα­ρί­σου­με τις ψευ­δαι­σθή­σεις για τον επο­νο­μα­ζό­με­νο “σοσια­λι­σμό” της Σκαν­δι­να­βί­ας ή το Σκαν­δι­να­βι­κό μοντέ­λο ή το Σου­η­δι­κό μοντέ­λο. Ταυ­τό­χρο­να είναι σημα­ντι­κό να παρα­κο­λου­θού­με τους αγω­νι­στές των άλλων χωρών και να παίρ­νου­με έμπνευ­ση από αυτούς.

Πρέ­πει να γίνει κατα­νοη­τό ότι το μοντέ­λο που εξε­λί­χθη­κε στην Σου­η­δία είναι συνυ­φα­σμέ­νο με τις ανά­γκες του κεφα­λαί­ου και όχι μόνο με τις ανά­γκες του λαού. Στη Σου­η­δία υπάρ­χουν μεγά­λα κτι­ρια­κά συγκρο­τή­μα­τα όπως ακρι­βώς σε οποια­δή­πο­τε βιο­μη­χα­νι­κή χώρα. 

Το Σου­η­δι­κό κεφά­λαιο ευνο­ή­θη­κε από την κατα­σκευή των μεγά­λων οικι­στι­κών συγκρο­τη­μά­των στο βαθ­μό που με αυτή την συγκέ­ντρω­ση του εργα­τι­κού δυνα­μι­κού  στις πόλεις μπο­ρού­σε εκεί να χτί­σει τις βιο­μη­χα­νί­ες του και άλλες μεγά­λες επιχειρήσεις.

Το ίδιο συνέ­βη και με την Παι­δεία. Το 1962 η Σου­η­δία ακο­λού­θη­σε το μοντέ­λο του πολυ­τε­χνι­κού Σχο­λεί­ου και έτσι η εργα­τι­κή τάξη είχε πρό­σβα­ση στο εκπαι­δευ­τι­κό σύστη­μα. Δεν έγι­νε από την καλή θέλη­ση του Κεφα­λαί­ου αλλά επει­δή οι παρα­γω­γι­κές δυνά­μεις χρεια­ζό­ταν μορ­φω­μέ­νο προ­σω­πι­κό. Είναι επο­μέ­νως ένας σπου­δαί­ος παρά­γο­ντας οι ανά­γκες του κεφα­λαί­ου για αυτές τις μεταρρυθμίσεις!

Ταυ­τό­χρο­να είχε η εργα­τι­κή τάξη μεγά­λο βαθ­μό οργά­νω­σης. Την δεκα­ε­τία του 30 σημειώ­θη­καν στην Σου­η­δία οι περισ­σό­τε­ρες απερ­γί­ες από όλο τον κόσμο σε σχέ­ση με τον πληθυσμό. 

Μετά τον ΒΠΠ η Σοσιαλ­δη­μο­κρα­τία κυριάρ­χη­σε στην εργα­τι­κή τάξη και έτσι άρχι­σε την απο­διορ­γά­νω­ση της. Πρίν όμως απο­διορ­γα­νω­θεί είχε ακό­μη την δύνα­μη να πιέ­ζει τους καπι­τα­λι­στές και να τους ανα­γκά­ζει σε υπο­χω­ρή­σεις. Ένας ακό­μη παρά­γο­ντας που έφτια­ξε το λεγό­με­νο Σου­η­δι­κό μοντέλο. 

Είναι ένα δια­λε­κτι­κό προ­τσές και πρέ­πει να γνω­ρί­ζου­με και τις δύο πλευ­ρές. Σήμε­ρα οι καπι­τα­λι­στές έχουν άλλες ανά­γκες. Γι αυτό τον λόγο κάνουν επί­θε­ση στο κρά­τος πρό­νοιας που έχου­με. Σήμε­ρα δεν υπάρ­χουν οι ριζο­σπα­στι­κές δυνά­μεις για να αντι­δρά­σουν σε αυτή την εξέ­λι­ξη. Οι μικρές δυνά­μεις που υπάρ­χουν δεν έχουν κατα­φέ­ρει να οργα­νώ­σουν τις εργα­τι­κές μάζες.

Αυτό σημαί­νει πως δεν υπάρ­χει οργα­νω­μέ­νη ριζο­σπα­στι­κή εργα­τι­κή τάξη που θα αγω­νι­στεί για βελ­τί­ω­ση, έτσι οι καπι­τα­λι­στές έχουν πεδίο ελεύ­θε­ρο. Μπο­ρούν να επι­τε­θούν στην εργα­τι­κή τάξη χωρίς αντί­στα­ση, μπο­ρούν να κατε­βά­σουν τους μισθούς, να χει­ρο­τε­ρέ­ψουν τις εργα­σια­κές συν­θή­κες, να ανε­βά­σουν τα ενοί­κια και ότι άλλο”.

Αυτός ακρι­βώς είναι ο λόγος που ανέ­χε­ται η συμ­βι­βα­σμέ­νη Συνο­μο­σπον­δία το τσά­κι­σμα των εργα­σια­κών δικαιω­μά­των. Για να βοη­θη­θούν οι μεγά­λες Σου­η­δι­κές επι­χει­ρή­σεις να αντέ­ξουν και να νική­σουν στον ντό­πιο και διε­θνή αντα­γω­νι­σμό σε ένα οικο­νο­μι­κό περι­βάλ­λον που θυμί­ζει ολο­έ­να και περισ­σό­τε­ρο ανε­λέ­η­το οικο­νο­μι­κό πόλεμο. 

Τους δικούς τους τους μισθούς σαν στε­λέ­χη των ΔΣ της Συνο­μο­σπον­δί­ας ή των Ομο­σπον­διών δεν πρό­κει­ται να τον χάσουν οι νόμι­μοι συν­δι­κα­λι­στές. Έτσι θυσιά­ζουν τα μέλη τους, τους εργα­ζό­με­νους, για χάρη της κερ­δο­φο­ρί­ας των μονοπωλίων.

Πάνος Αλεπλιώτης

Εργά­στη­κε σαν γεω­λό­γος, περι­βαλ­λο­ντο­λό­γος και χωρο­τά­κτης στην Ελλά­δα και στην Σου­η­δία. Δημο­τι­κός σύμ­βου­λος Πυλαί­ας Θεσ­σα­λο­νί­κης 87/90 και 99/2002. Αντι­δή­μαρ­χος Πυλαί­ας από το 1987 έως και το 1990 και από το 1999 έως και το 2000.