Αγέλη λύκων οι χρυσαυγίτες, κατασπάρασσαν τα θύματά τους — Συγκλονιστική αγόρευση συνηγόρου αλιεργατών

(…) Μιχα­λο­λιά­κος λέει στις Θερ­μο­πύ­λες το 2012 “Εσείς είσα­στε τα τάγ­μα­τα εφό­δου”. Εχου­με το βίντεο και ξέρου­με ότι από κάτω είναι στην πρώ­τη γραμ­μή ο Ρου­πα­κιάς και η Νίκαια με τα ρού­χα πόλε­ως (…) Και συνε­χί­ζει, για να μη μεί­νει αμφι­βο­λία: “Οι ξιφο­λόγ­χες θα ακο­νί­ζο­νται στα πεζο­δρό­μια”, φρά­ση που επα­να­λαμ­βά­νει πολ­λές φορές (…) Είναι μετά­φρα­ση του ύμνου των SA, των ταγ­μά­των εφό­δου του ναζι­στι­κού κόμ­μα­τος (σας το είπε το πρώ­ην στέ­λε­χος της ΧΑ Σταύ­ρου, αλλά και σχε­τι­κά έγγρα­φα). Αλλο κατα­λα­βαί­νει το πλα­τύ κοι­νό, άλλο κατα­λα­βαί­νουν οι μύστες με ανα­φο­ρά σε “ξιφο­λόγ­χες”. Αυτός ο διπλός λόγος εκπαι­δεύ­ει τους μυη­μέ­νους στη συνω­μο­τι­κό­τη­τα. Και η συνω­μο­τι­κό­τη­τα είναι άρρη­κτα συν­δε­δε­μέ­νη με την τέλε­ση εγκλη­μα­τι­κών πρά­ξε­ων και με τη συγκά­λυ­ψή τους. Η φρά­ση “η ΧΑ δεν έχει σχέ­ση με το ναζι­σμό” είναι σχο­λείο για τη φρά­ση “η ΧΑ δεν έχει σχέ­ση με τη δολο­φο­νία στο Κερα­τσί­νι”. Απ’ αυτήν την άπο­ψη, ο εθνι­κο­σο­σια­λι­σμός δεν είναι απλά το κίνη­τρο, αλλά η συνω­μο­τι­κή γλώσ­σα της εγκλη­μα­τι­κής οργάνωσης».

Τα παρα­πά­νω απο­τε­λούν μία από τις πολ­λές σημα­ντι­κές ανα­φο­ρές του Θανά­ση Καμπα­γιάν­νη, εκ των συνη­γό­ρων της Πολι­τι­κής Αγω­γής των Αιγύ­πτιων αλιερ­γα­τών, στην αγό­ρευ­σή του στη δίκη της Χρυ­σής Αυγής που ξεκί­νη­σε την Τετάρ­τη και ολο­κλη­ρώ­θη­κε την Παρα­σκευή. Ο Θ. Καμπα­γιάν­νης επι­σή­μα­νε για τα τάγ­μα­τα εφό­δου ότι με δια­φο­ρε­τι­κές λέξεις κατη­γο­ρού­με­νοι και μάρ­τυ­ρες κατη­γο­ρη­τη­ρί­ου περιέ­γρα­ψαν το ίδιο πράγ­μα (ομά­δες ασφα­λεί­ας, ομά­δες κρού­σης, στρα­τιω­τι­κά αγή­μα­τα, τάγ­μα­τα ασφά­λειας, φάλαγ­γα, πολι­το­φυ­λα­κή…). «Πάντως το συμπέ­ρα­σμα είναι ότι η ύπαρ­ξη μιας διπλής δομής — αφε­νός ενός κοι­νο­βου­λευ­τι­κού κόμ­μα­τος αφε­τέ­ρου μιας παρα­στρα­τιω­τι­κής δομής — είναι βγαλ­μέ­νη από το εγχει­ρί­διο του ναζι­στι­κού κόμ­μα­τος Γερ­μα­νί­ας. Είναι μια στρα­τη­γι­κή την οποία ο Μιχα­λο­λιά­κος ξεπα­τί­κω­σε από τον Χίτλερ…».

Και πρό­σθε­σε: «Το όπλο, το εργα­λείο της βίας στην περί­πτω­ση αυτής της οργά­νω­σης, η εφο­δια­στι­κή υπο­δο­μή της, είναι οι ομά­δες κρού­σης της. Κάθε φορά που μια τέτοια ομά­δα κρού­σης της ΧΑ χτυ­πά­ει, η βία πιστώ­νε­ται άμε­σα σε όλη την οργά­νω­ση (.…) Οτι η ΧΑ καθά­ρι­σε! Και αυτό το ξέρουν και το καμα­ρώ­νουν τα μέλη της οργά­νω­σης. Για­τί καμα­ρώ­νει ο Λαγός με το “τους μακε­λέ­ψα­με”; Για­τί ξέρει ότι αύξη­σε την αξία της οργά­νω­σης. Για­τί λέει ο Απο­στό­λου “ανε­βα­σμέ­νος τώρα ο Ρου­πα­κιάς, έκα­νε κάτι καλό για το κόμ­μα”; Είναι τρε­λοί; Η βία μοχλεύ­ει την αξία της οργά­νω­σης. Και η βία των ομά­δων κρού­σης πιστώ­νε­ται κατευ­θεί­αν, είναι επι­τα­γή πλη­ρω­τέα επί τη εμφανίσει».

Παραχάραξη του αποδεικτικού υλικού

Ο συνή­γο­ρος σημεί­ω­σε για την εισαγ­γε­λι­κή πρό­τα­ση της Αδ. Οικο­νό­μου ότι «δεν τοπο­θε­τή­θη­κε επί του πυρή­να του κατη­γο­ρη­τη­ρί­ου, του επι­χει­ρη­σια­κού μηχα­νι­σμού τέλε­σης των αξιό­ποι­νων πράξεων».

«Το σημα­ντι­κό­τε­ρο όμως», τόνι­σε χαρα­κτη­ρι­στι­κά, «είναι ότι συστη­μα­τι­κά σε σκέ­ψεις και συλ­λο­γι­σμούς της η εισαγ­γε­λέ­ας παρα­χά­ρασ­σε το απο­δει­κτι­κό υλι­κό με απο­κλει­στι­κό σκο­πό να δικαιώ­σει τους ισχυ­ρι­σμούς της υπε­ρά­σπι­σης. Είχα­με μια εισαγ­γε­λι­κή πρό­τα­ση που όχι μόνο δεν δια­φώ­τι­σε, αλλά ενερ­γη­τι­κά συσκό­τι­σε και διέ­στρε­ψε το απο­δει­κτι­κό υλι­κό».

Ζήτη­σε τέλος από το δικα­στή­ριο την κατα­δί­κη της ναζι­στι­κής εγκλη­μα­τι­κής οργά­νω­σης, λέγο­ντας: «Σας καλού­με να βγά­λε­τε μια από­φα­ση που να αντι­στοι­χεί στη συντρι­πτι­κή απο­δει­κτι­κή δια­δι­κα­σία που προη­γή­θη­κε, μια από­φα­ση που να κάνει πάτα­γο, μια από­φα­ση που να μην επι­τρέ­πει παρερμηνείες».

Ο,τι κινείται σφάζεται…

Μετα­ξύ των πολ­λών στοι­χεί­ων και επι­χει­ρη­μά­των, «ξεδί­πλω­σε» τις επι­θέ­σεις της Χρυ­σής Αυγής από το 1992 και τις πρώ­τες κατα­δι­κα­στι­κές απο­φά­σεις, με απο­κο­ρύ­φω­μα την από­πει­ρα δολο­φο­νί­ας του Δ. Κου­σου­ρή από το στέ­λε­χος της ΧΑ Ανδρου­τσό­που­λο, το 1998, και την από­πει­ρα δολο­φο­νί­ας των μελών του «Αντί­πνοια» από το στέ­λε­χος της ΧΑ Β. Σια­τού­νη και τον Αθ. Στρά­το, το 2008.

Για τις σχε­τι­κές δικα­στι­κές απο­φά­σεις επι­σή­μα­νε ότι «και οι δύο ξεκα­θα­ρί­ζουν ότι ομά­δες μελών της ΧΑ, με επι­κε­φα­λής στέ­λε­χός της, τελούν επι­θέ­σεις με ανθρω­πο­κτό­νο σκο­πό σε βάρος ανθρώ­πων που δεν τους γνω­ρί­ζουν αλλά τους επι­λέ­γουν με βάση την ιδε­ο­λο­γία της οργάνωσης».

Για τη δικα­στι­κή από­φα­ση σχε­τι­κά με τη δολο­φο­νία του Πακι­στα­νού εργά­τη Σαχ­ζάτ Λουκ­μάν στα Πετρά­λω­να, το 2013, όπου ξεκα­θα­ρί­ζε­ται ότι το κίνη­τρο ήταν ρατσι­στι­κό και οι δρά­στες βγή­καν για να σκο­τώ­σουν, σημεί­ω­σε: «Η κυρία εισαγ­γε­λέ­ας είπε ότι η από­φα­ση ανα­φέ­ρει ότι βγή­καν για τη βρα­δι­νή τους έξο­δο και ότι δεν είχαν σχέ­ση με τη ΧΑ. Κυρία πρό­ε­δρε, που­θε­νά δεν ανα­φέ­ρει τέτοιο πράγ­μα η από­φα­ση, ότι δεν είχαν σχέ­ση με τη ΧΑ». Επί­σης ανα­φέρ­θη­κε στη δικα­στι­κή από­φα­ση για την οργα­νω­μέ­νη επί­θε­ση σε Πακι­στα­νούς εργά­τες στην Ιερά­πε­τρα. «Το ότι η ΧΑ έκα­νε τέτοιου τύπου δρά­σεις και αυτό ήταν πανελ­λα­δι­κή τακτι­κή της, το να πηγαί­νει σε βιο­μη­χα­νί­ες και να ανα­ζη­τά αν δου­λεύ­ουν εκεί ξένοι, το ξέρε­τε από δηλώ­σεις στε­λε­χών», πρόσθεσε.

Κάνο­ντας ανα­φο­ρά σε συλ­λο­γι­κές δρά­σεις της οργά­νω­σης με ναζι­στι­κά πρό­ση­μα, τόνι­σε: «Είναι σημα­ντι­κό, για­τί προ­σφέ­ρει το κίνη­τρο των εγκλη­μα­τι­κών πρά­ξε­ων σε βάρος αυτών που επι­λέ­γο­νται βάσει της ιδε­ο­λο­γί­ας και στο­χο­ποιού­νται ως “υπάν­θρω­ποι”». «Η ιδε­ο­λο­γία έχει προ­φα­νείς συνέ­πειες στην αντι­με­τώ­πι­ση των αλλο­δα­πών», πρό­σθε­σε, παρα­πέ­μπο­ντας σε σχε­τι­κές δηλώ­σεις Μιχα­λο­λιά­κου για ρατσι­σμό, «και επί­σης στην αντι­με­τώ­πι­ση των πολι­τι­κών αντι­πά­λων» (σχε­τι­κή ομι­λία του στε­λέ­χους Μάστο­ρα στην ορκω­μο­σία για το πώς πρέ­πει να τσα­κί­ζο­νται οι πολι­τι­κοί και ιδε­ο­λο­γι­κοί αντίπαλοι).

Σχε­τι­κά με την «Αρχή του Αρχη­γού», ανα­φέρ­θη­κε μετα­ξύ άλλων στο εν λόγω κεί­με­νο: «Στην κορυ­φή αυτής της Ιεραρ­χι­κής πυρα­μί­δας βρί­σκε­ται ο Ανθρω­πος που όλοι σεβό­μα­στε και όλοι ακο­λου­θού­με. Ο γνή­σιος εκφρα­στής της Ιδε­ο­λο­γί­ας μας, ο Αρχη­γός μας ο Νίκος Μιχα­λο­λιά­κος. Η έννοια του Αρχη­γού — Καθο­δη­γη­τή στην Ιδε­ο­λο­γία μας προ­σλαμ­βά­νει μετα­φυ­σι­κό περιε­χό­με­νο. Ως μετα­φυ­σι­κό περιε­χό­με­νο ορί­ζου­με την ακρά­δα­ντη πίστη όλων των Χρυ­σαυ­γι­τών πως ο Αρχη­γός μας είναι ο Ανθρω­πος που θα οδη­γή­σει την Ιδε­ο­λο­γία μας στην Τελι­κή Νίκη ενα­ντί­ον των δυνά­με­ων του σκότους».

Για την υπο­ψη­φιό­τη­τα του Μιχα­λο­λιά­κου στις δημο­τι­κές εκλο­γές το 2010, επι­σή­μα­νε ότι η εκλο­γή του ήταν ο στό­χος, το εργα­λείο ήταν οι επι­θέ­σεις σε βάρος αλλο­δα­πών. Παρέ­πεμ­ψε σε σχε­τι­κές δηλώ­σεις του Μιχα­λο­λιά­κου (21/1/2012) στα κεντρι­κά γρα­φεία: «Δεν κάνει τίπο­τα, λέει, η Χρυ­σή Αυγή για την πλα­τεία Αττι­κής, τον Αγιο Παντε­λε­ή­μο­να, τα Πατή­σια, για την Κυψέ­λη. Ε, ποιοι μαχαι­ρω­θή­κα­νε τότε σ’ αυτές τις περιο­χές για να μεί­νου­νε κάποια κομ­μά­τια ελλη­νι­κά… Στην πλα­τεία του Αγί­ου Παντε­λε­ή­μο­να ποιοι παί­ζα­νε ξύλο με τα ΜΑΤ και τρώ­γα­νε τα χημι­κά, οι κάτοι­κοι ή οι χρυσαυγίτες;».

Χαρα­κτή­ρι­σε το πογκρόμ του 2011 στο κέντρο της Αθή­νας, μετά τη δολο­φο­νία Καντά­ρη, «σημείο καμπής για την εγκλη­μα­τι­κή δρά­ση της Χρυ­σής Αυγής». Ανα­φέρ­θη­κε επί­σης σε σχε­τι­κό ανα­τρι­χια­στι­κό έγγρα­φο του ΕΚΑΒ. «Αυτό το έγγρα­φο είναι το “ό,τι κινεί­ται σφά­ζε­ται”. Ποιος έσπα­σε όλα αυτά τα κεφά­λια; Αγνω­στοι δρά­στες. Βέβαια, εσείς ξέρε­τε ότι στην περιο­χή εκεί­νη την ώρα υπήρ­χε ομά­δα κρα­νο­φό­ρων που την κίνη­σή της την καθό­ρι­ζε ο κατη­γο­ρού­με­νος Κασι­διά­ρης», υπογράμμισε.

Η δολοφονική επίθεση στους Αιγύπτιους αλιεργάτες

Για τη δολο­φο­νι­κή επί­θε­ση στους Αιγύ­πτιους αλιερ­γά­τες ανα­φέρ­θη­κε στην προ­α­ναγ­γε­λία της επί­θε­σης από τον Λαγό σε ομι­λία του στο Πέρα­μα. «Οι δύο βασι­κές δρά­σεις των ομά­δων κρού­σης στο Πέρα­μα τίθε­νται ως στό­χοι στις 11/6/2012. Βέβαια, το χτύ­πη­μα στο ΠΑΜΕ είναι πιο δύσκο­λο, γι’ αυτό και χρο­νι­κά ήρθε δεύ­τε­ρο». Η συγκε­κρι­μέ­νη επί­θε­ση έχει προ­α­ναγ­γελ­θεί όχι μόνο από τον Λαγό, είναι κεντρι­κή επι­λο­γή. Καταρ­χάς, ο Μου­λια­νά­κης ξεκα­θα­ρί­ζει στην ομι­λία του στο Πέρα­μα ότι «είναι προ­σω­πι­κή επι­λο­γή του Αρχη­γού να υπάρ­χει γρα­φείο στο Πέραμα».

Επι­σή­μα­νε ότι υπάρ­χει «μια συγκε­κρι­με­νο­ποί­η­ση της στο­χο­ποί­η­σης που γίνε­ται από τον Λαγό, όχι γενι­κά στους ξένους αλλά στους Αιγύ­πτιους αλιερ­γά­τες και ειδι­κό­τε­ρα στο σπί­τι της οικο­γέ­νειας Αμπού Χάμεντ, με σκο­πό να τσα­κί­σουν, να μακε­λέ­ψουν, να σφά­ξουν οποιον­δή­πο­τε είναι μέσα σ’ αυτό». «Το έγκλη­μα ήταν ρατσι­στι­κό, είναι ένα τυπι­κό έγκλη­μα απαν­θρω­ποί­η­σης του θύμα­τος», πρό­σθε­σε ο συνή­γο­ρος και σχο­λί­α­σε ότι η δολο­φο­νι­κή επί­θε­ση στους Αιγύ­πτιους «ήταν μόνο ένα “ζέστα­μα”, με δεδο­μέ­νη την κλι­μά­κω­ση της βίας που ακο­λού­θη­σε». Ανα­φέρ­θη­κε ακό­μα στην οικο­νο­μι­κή διά­στα­ση: «Το να κάνει κου­μά­ντο η ΧΑ στην ιχθυό­σκα­λα ήταν κρί­σι­μο. Τι σας είπε ο Παντα­ζής; Δολά­ρια βγά­ζα­νε τα μάτια του Πατέ­λη όταν ξεφόρ­τω­ναν τα ψάρια που περίσ­σευαν από την ιχθυό­σκα­λα και τα μετέ­φε­ρε στον Πατέ­λη για διανομές…».

Στην περι­γρα­φή της δολο­φο­νι­κής επί­θε­σης, ανα­φέρ­θη­κε μετα­ξύ άλλων στο ότι οι δρά­στες δηλώ­νουν πολι­τι­κή ταυ­τό­τη­τα και προ­φο­ρι­κά, με τη φρά­ση «Ελα να σου δεί­ξω τι είναι η Χρυ­σή Αυγή», και με τις μπλού­ζες που φορά­νε και οι οποί­ες γρά­φουν «Χρυ­σή Αυγή», στο ότι ηγε­τι­κό ρόλο έχει ο Παντα­ζής και στο ότι επι­τι­θέ­με­νοι αδειά­ζουν έναν πυρο­σβε­στή­ρα, τον οποίο φέρουν μαζί τους εκ των προ­τέ­ρων — άλλη μια από­δει­ξη σχεδιασμού.

Ανα­φε­ρό­με­νος στη δολο­φο­νι­κή επί­θε­ση στον Αμπου­ζίντ Εμπά­ρακ, τόνι­σε: «Εχου­με χτυ­πή­μα­τα πολ­λα­πλά, στο­χευ­μέ­να στο κεφά­λι. Με ρόπα­λα, σιδε­ρέ­νια και ξύλι­να. Πολ­λοί δρά­στες. Και σε μια πάρα πολύ ιδιαί­τε­ρη περί­στα­ση: Την ώρα που κοι­μό­ταν, την ώρα της μεγα­λύ­τε­ρης αδυ­να­μί­ας. Σκε­φτεί­τε τους εαυ­τούς σας, κύριοι δικα­στές, πώς είστε την ώρα που ξυπνά­τε άγαρ­μπα από έναν θόρυ­βο, πόση δυνα­τό­τη­τα έχε­τε να αντι­δρά­σε­τε σε μια τέτοιου τύπου επί­θε­ση. Και με αυτήν την ιδιαί­τε­ρη περί­στα­ση, του ύπνου, πρέ­πει εμείς να επι­χει­ρη­μα­το­λο­γή­σου­με για τον ενδε­χό­με­νο δόλο; Οχι, κυρία πρό­ε­δρε». Υπεν­θυ­μί­ζε­ται ότι η εισαγ­γε­λέ­ας υπο­στή­ρι­ξε ότι οι δρά­στες δεν είχαν ανθρω­πο­κτό­νο δόλο, επει­δή «αν ήθε­λαν θα είχαν απο­τε­λειώ­σει το θύμα».

Ο συνή­γο­ρος ανα­φέρ­θη­κε και στη βοή­θεια που δέχτη­καν οι χρυ­σαυ­γί­τες από την Αστυ­νο­μία στη ΓΑΔΑ και στη ΔΕΕ, και συγκε­κρι­μέ­να για την αλλα­γή των ρού­χων τους.

«Ο Παντα­ζής όχι μόνο δεν εκδιώ­χθη­κε από την οργά­νω­ση, αλλά ανέ­λα­βε πόστο στο 5μελές της. Οχι μόνο δεν εκδιώ­χθη­κε μετά την επί­θε­ση στο ΠΑΜΕ, αλλά τρεις μέρες πριν τη σύλ­λη­ψή του συζη­τά με δικη­γό­ρο ο οποί­ος του λέει ότι η συζή­τη­ση για το τι γραμ­μή θα ακο­λου­θη­θεί πρέ­πει να γίνει με τον Λαγό», τόνι­σε. Υπο­γράμ­μι­σε δε ότι για τη Χρυ­σή Αυγή «μέτρο της πει­θαρ­χι­κής ποι­νής δεν είναι η νομι­μό­τη­τα ή η παρα­νο­μία της ενέρ­γειας σύμ­φω­να με τους ισχύ­ο­ντες κανό­νες δικαί­ου, αλλά το αν το μέλος υπά­κου­σε ή παρα­βί­α­σε τις εντο­λές του ανώ­τε­ρου οργάνου».

Πώς δινόταν το «ΟΚ» για τις επιθέσεις

Ανα­ρω­τή­θη­κε ο συνή­γο­ρος: «Σε τι είδους οργά­νω­ση αντι­στοι­χεί η άρνη­ση της ιδιό­τη­τας του μέλους όταν βρί­σκε­σαι στους κόλ­πους της και η παρα­δο­χή της όταν απο­χω­ρείς; Μόνο στη μαφία ται­ριά­ζει αυτή η περι­γρα­φή». Ανέ­φε­ρε επί­σης το παρά­δειγ­μα του κατη­γο­ρού­με­νου Ν. Απο­στό­λου, που περι­γρά­φει με ακρί­βεια στην σύζυ­γό του το «πώς δινό­ταν το “ΟΚ”» μιας επί­θε­σης μελών της Χρυ­σής Αυγής σε εχθρούς της οργά­νω­σης: «Ναι μωρέ, αυτό είναι… Εντά­ξει… Η ιεραρ­χία πώς πήγαι­νε… Για να κάνεις κάτι παίρ­νεις πρώ­τα τον Γιάν­νη, ο Γιάν­νης το λέει στον Μεγά­λο και αν δώσει το ΟΚ ο Μεγά­λος πας…». Στην απο­λο­γία του ο Απο­στό­λου είπε ότι όταν λέει «Μεγά­λο» εννο­εί τον Μιχαλολιάκο.

«Η ασφά­λεια είναι κάποια άτο­μα εκ των ενό­ντων που κάθο­νται στο μπαλ­κό­νι και αν δουν κάποια απει­λή κλεί­νουν την πόρ­τα και καλούν το 100. Και τι χρειά­ζο­νται τότε οι στο­λές παραλ­λα­γής; Οι χωρι­στοί κατά­λο­γοι; Τα δια­βαθ­μι­σμέ­να μηνύ­μα­τα; Οι ασύρ­μα­τοι; Τα αλε­ξί­σφαι­ρα γιλέ­κα; Οι στρα­τιω­τι­κές εκπαι­δεύ­σεις; Οι νυχτε­ρι­νές δια­βιώ­σεις στη Σαλα­μί­να; Το έρπειν; Τα καπνο­γό­να για συν­θή­κες μάχης; Στρα­τιω­τι­κή δομή και δηλώ­σεις διευ­θυ­ντών (Μιχα­λο­λιά­κος, Κασι­διά­ρης, Λαγός, Πανα­γιώ­τα­ρος);», ανα­ρω­τή­θη­κε χαρακτηριστικά.

Η ύπαρ­ξη αυτού του μηχα­νι­σμού είναι το δια­φο­ρο­ποι­η­τι­κό στοι­χείο. «Είμα­στε στρα­τιώ­τες, είμα­στε πει­θαρ­χη­μέ­νοι, είμα­στε χρυ­σαυ­γί­τες. Είστε σαν στρα­τός πει­θαρ­χη­μέ­νος. Να ευχα­ρι­στή­σω τα παι­διά με τις μαύ­ρες μπλού­ζες», λέει ο Μιχα­λο­λιά­κος (17/6/2012, βρά­δυ βου­λευ­τι­κών εκλο­γών) και το είπε και αλλού. «Είπε ο Που­λι­κό­γιαν­νης “ήταν ανα­τρι­χια­στι­κό, ενώ τον ξέρεις τον άλλον, είναι σαν να σε δια­περ­νά­ει το βλέμ­μα του, ήταν στρα­τιώ­της”. Ο Χατζη­δά­κης παι­νευό­ταν ότι ήταν επι­κε­φα­λής τάγ­μα­τος εφό­δου και το δεξί χέρι του Λαγού. Και ως τέτοιος έδρα­σε εκεί­νο το βρά­δυ: Ως στρα­τιώ­της. Ως δρά­στης που είχε υπο­τά­ξει τη βού­λη­σή του!», τόνι­σε χαρα­κτη­ρι­στι­κά ο Θ. Καμπαγιάννης.

Αγέλη λύκων που χίμηξε στον Παύλο Φύσσα

«Λέει σε ένα τρα­γού­δι ο Παύ­λος Φύσ­σας», ανέ­φε­ρε ο Θανά­σης Καμπα­γιάν­νης, «“Μια τέτοια μέρα είναι ωραία για να πεθαί­νεις / όμορ­φα κι όρθιος σε δημό­σια θέα / με λένε Παύ­λο Φύσ­σα από τον Περαία / Ελλη­νας κι ό,τι συνά­δει αυτό, όχι μια σημαία”. Σε μια απο­δει­κτι­κή δια­δι­κα­σία όπου είδα­με πολ­λές ελλη­νι­κές σημαί­ες και ακού­σα­με πολ­λά για το έθνος, την πατρί­δα κ.λπ., υπάρ­χει κάποιος που λέει “Ελλη­νας με ό,τι συνά­δει αυτό, όχι μια σημαία” (…) Μια τέτοια αντί­λη­ψη για την ελλη­νι­κό­τη­τα είχε ο Φύσ­σας, δια­με­τρι­κά αντί­θε­τη από τον βιο­λο­γι­κό εθνι­κι­σμό της ΧΑ. Κι αυτό ήταν κάτι που, πρέ­πει να το πού­με, ο Παύ­λος Φύσ­σας το είχε μάθει από την οικο­γέ­νειά του, το έφε­ρε σαν κλη­ρο­νο­μιά (…) Αυτήν την εκδο­χή ελλη­νι­κό­τη­τας έφε­ρε ο Φύσ­σας και τη διέ­χεε μορια­κά με τη μου­σι­κή του. Γι’ αυτό ήταν επι­κίν­δυ­νος για τη ΧΑ. Και ήταν οργα­νι­κά δεμέ­νος με τη γει­το­νιά του, με την πόλη που τον γέν­νη­σε. Γι’ αυτό υπήρ­ξαν οι αντι­δρά­σεις που υπήρξαν».

Τέλος, στά­θη­κε στη σημα­σία της προ­σέ­λευ­σης όλων των μαρ­τύ­ρων σε όλες τις υπο­θέ­σεις, και ιδιαί­τε­ρα των δύο φοι­τη­τριών για τη δολο­φο­νία του Παύ­λου Φύσ­σα, λέγο­ντας χαρα­κτη­ρι­στι­κά: «Για­τί εκεί­νη την άγρια νύχτα δεν έδρα­σε μόνο ο κόσμος των λύκων — για­τί αγέ­λη λύκων ήταν αυτοί που χίμη­ξαν πάνω στον Παύ­λο Φύσ­σα. Αλλά έδρα­σε, ανα­δύ­θη­κε και ο κόσμος των μελισ­σών, ο κόσμος της αλλη­λεγ­γύ­ης, της ανθρω­πιάς, ο κόσμος που βλέ­πει κάτω πεσμέ­νο έναν άνθρω­πο και δεν λέει “να ένας ξένος” αλλά “να ο αδελ­φός μου”».

Πηγή: Ριζο­σπά­στης