Αλήθειες και ψέματα _Για τον καπιταλισμό και το σοσιαλισμό

Πλη­σιά­ζου­με σε εκεί­νες τις κρύ­ες μέρες του 1991, όταν η κόκ­κι­νη σημαία με το σφυ­ρο­δρέ­πα­νο υπο­στέλ­λο­νταν από την κορυ­φή του Κρεμ­λί­νου όταν το πρώ­το εργα­τι­κό κρά­τος στον κόσμο – η ταξι­κή πατρί­δα κάθε εργά­τη – λύγι­ζε κάτω από το βάρος της αντεπανάστασης.

Γρά­φει ο \\ Αστέ­ρης Αλα­μπής _Μίδας 

Ήταν εκεί­νες τις μέρες που έβγα­ζε «βρώ­μα η ιστο­ρία ότι ξοφλή­σα­με», πως ο σοσια­λι­σμός ήταν «το παρα­τρά­γου­δο στα ωραία (ιμπε­ρια­λι­στι­κά) άσμα­τα» και οι κάθε λογής Φου­κου­γιά­μα δια­τυ­μπά­νι­ζαν το τέλος της ιστο­ρί­ας και την ορι­στι­κή επι­κρά­τη­ση του καπιταλισμού.

Η πατρί­δα που έχτι­σαν οι ηρω­ι­κοί μπολ­σε­βί­κοι, η πατρί­δα του Λένιν, του Στά­λιν, του Στα­χά­νοφ, του Ζού­κωφ, του Γκα­γκά­ριν, του Σοστα­κό­βιτς, η πατρί­δα του σοβιε­τι­κού λαού μετα­τρέ­πο­νταν σε λάφυ­ρο της νέας, αστι­κής Ρωσί­ας που ανα­δύ­ο­νταν από το βούρ­κο της περεστρόικα.

Όπως και οι εκα­το­ντά­δες χιλιά­δες, τα εκα­τομ­μύ­ρια Πάβελ Κορ­τσά­γιν που «έδε­ναν το ατσά­λι» μαζί με το τιτά­νιο ιστο­ρι­κό οικο­δό­μη­μα που “γέν­νη­σε” τον άνθρω­πο της νέας κοι­νω­νί­ας του πρώ­ι­μου και ανο­λο­κλή­ρω­του σοσιαλισμού.
Οι μυλό­πε­τρες της αντε­πα­νά­στα­σης, υπο­στη­ρι­ζό­με­νες από τα γρα­νά­ζια του διε­θνούς ιμπε­ρια­λι­σμού, συνέ­τρι­βαν τα πάντα, στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα όμως ο θάνα­τος των παρα­πά­νω είναι κατά βάση μόνο βιο­λο­γι­κός. Για­τί ακό­μα σήμε­ρα, όχι μόνο στην Ελλά­δα της κρί­σης, αλλά και σ΄όλο τον κόσμο συνε­χί­ζουν να εμπνέ­ουν αυρια­νούς επα­να­στά­τες για το τσά­κι­σμα της καπι­τα­λι­στι­κής βαρ­βα­ρό­τη­τας, την απε­λευ­θέ­ρω­ση της ανθρω­πό­τη­τας και την κομ­μου­νι­στι­κή προοπτική.Οι ανα­τρο­πές του σοσια­λι­σμού σήμα­νε μια νέα ανα­ζω­πύ­ρω­ση του αντι­σο­βιε­τι­σμού με σει­ρά εκδό­σε­ων, εκδη­λώ­σε­ων, αφιε­ρω­μά­των και αρθρο­γρα­φί­ας στον αστι­κό Τύπο.

Επι­βε­βαιώ­θη­κε για ακό­μη μια φορά ότι η συκο­φά­ντη­ση της Σοβιε­τι­κής Ένω­σης και του σοσια­λι­σμού που οικο­δο­μή­θη­κε απο­τέ­λε­σε και απο­τε­λεί ένα βασι­κό κομ­μά­τι της ιδε­ο­λο­γι­κής επί­θε­σης της αστι­κής τάξης, με διπλό χαρα­κτή­ρα και απο­στο­λή. Αφο­ρά αφε­νός τόσο ιστο­ρι­κά όσο και τώρα την αστι­κή ιδε­ο­λο­γι­κή και πολι­τι­κή αντι­πα­ρά­θε­ση και υπο­βάθ­μι­ση των επι­τευγ­μά­των της σοσια­λι­στι­κής οικο­δό­μη­σης κατά τον 20ό αιώ­να. Αφε­τέ­ρου εκπλη­ρώ­νει έναν βαθύ­τε­ρο σκο­πό: Σπι­λώ­νο­ντας την πρώ­τη προ­σπά­θεια να οικο­δο­μή­σει η εργα­τι­κή τάξη την κοι­νω­νία όπου αυτή είχε την εξου­σία, επι­χει­ρεί­ται να κατα­φερ­θεί ένα σημα­ντι­κό πλήγ­μα στην προ­ο­πτι­κή για την ανα­τρο­πή του καπι­τα­λι­σμού και τη διέ­ξο­δο του σοσια­λι­σμού — κομ­μου­νι­σμού σήμερα.

Η αστι­κή τάξη και τα διε­θνή της επι­τε­λεία βρί­σκουν σε αυτήν την αντι­κομ­μου­νι­στι­κή τους υστε­ρία έναν σημα­ντι­κό βοη­θό στις αντι­σο­βιε­τι­κές τοπο­θε­τή­σεις του οπορ­του­νι­στι­κού ρεύ­μα­τος. Μπο­ρεί να πρό­κει­ται για δυνά­μεις με ετε­ρό­κλη­τες θέσεις και φαι­νο­με­νι­κά μικρή πολι­τι­κή εμβέ­λεια, όμως δια­δρα­μα­τί­ζουν έναν διπλό πολύ­τι­μο ρόλο στον αντι­κομ­μου­νι­στι­κό θίασο.

Αρχι­κά, υιο­θε­τώ­ντας τον πυρή­να της αστι­κής αντι­κομ­μου­νι­στι­κής προ­πα­γάν­δας με ψευ­το­ε­πα­να­στα­τι­κή φρα­σε­ο­λο­γία, αμαυ­ρώ­νουν τη σοσια­λι­στι­κή οικο­δό­μη­ση στο όνο­μα του σοσια­λι­σμού. Λει­τουρ­γούν έτσι ως ένα σοβα­ρό ανά­χω­μα για τον εγκλω­βι­σμό εργα­ζο­μέ­νων και νεο­λαί­ας που τεί­νουν προς την αμφι­σβή­τη­ση του καπι­τα­λι­στι­κού συστήματος.

Παράλ­λη­λα, εντεί­νουν την πολε­μι­κή ενά­ντια στην προ­σπά­θεια του ΚΚΕ σχε­τι­κά με την υπε­ρά­σπι­ση της σοσια­λι­στι­κής οικο­δό­μη­σης κατά τον 20ό αιώ­να και την εξα­γω­γή συμπε­ρα­σμά­των από τα επι­τεύγ­μα­τα, τις κατα­κτή­σεις, τα λάθη, τις παρα­λεί­ψεις και τις σοβα­ρές αδυ­να­μί­ες που παρου­σιά­στη­καν σε αυτήν την πρω­τό­γνω­ρη προσπάθεια.

Το ΚΣ της ΚΝΕ με τη σει­ρά εκδό­σε­ων “Αλή­θειες και Ψέμα­τα για το Σοσια­λι­σμό” & “Αλή­θειες & ψέμα­τα για τον καπι­τα­λι­σμό”, φωτί­ζει τόσο θέμα­τα σοσια­λι­στι­κής οικο­νο­μί­ας και σοσια­λι­στι­κής εξου­σί­ας αντί­στοι­χα, όσο και βασι­κά ζητή­μα­τα για την ανά­λυ­ση της βαθύ­τε­ρης αιτί­ας των σύγ­χρο­νων εξε­λί­ξε­ων (μετα­ξύ αυτών την εκδή­λω­ση του πολέ­μου μέσα από την επα­να­στα­τι­κή «ματιά»).

Απα­ντώ­ντας σε ορι­σμέ­να ζητή­μα­τα παρα­χά­ρα­ξης και δια­στρέ­βλω­σης της ιστο­ρί­ας της σοσια­λι­στι­κής οικο­δό­μη­σης τον 20^ο αιώ­να, της ιστο­ρί­ας της Σοβιε­τι­κής Ένω­σης και των άλλων σοσια­λι­στι­κών χωρών, που μπο­ρεί να αφο­ρά το παρελ­θόν, μα στο­χεύ­ει στο παρόν και στο μέλ­λον, στις νεα­νι­κές συνει­δή­σεις. Η μελέ­τη της ιστο­ρί­ας του κινή­μα­τος της εργα­τι­κής τάξης και της πρω­το­πο­ρί­ας της, του Κομ­μου­νι­στι­κού Κόμ­μα­τος, απο­τε­λεί πηγή έμπνευ­σης και ατσα­λώ­μα­τος για τους νέους αγω­νι­στές, είναι πηγή διδαγ­μά­των και συμπε­ρα­σμά­των για τους σημε­ρι­νούς αγώ­νες, για τις νέες κοι­νω­νι­κές εξε­γέρ­σεις και επα­να­στά­σεις που θα έρθουν.

Τα ιστο­ρι­κά θέμα­τα που έχουν επι­λε­γεί και ανα­πτύσ­σο­νται είναι _μεταξύ άλλων τα εξής:

1. 1. Το Σύμ­φω­νο Μολό­τωφ – Ρίμπεντροπ.
   2. Η ναζι­στι­κή θηριω­δία στο δάσος Κατίν.
   3. Η Συμ­φω­νία της Γιάλτας.
   4. Η αλή­θεια για το τεί­χος του Βερολίνου.
   5. Τα αντε­πα­να­στα­τι­κά γεγο­νό­τα στις χώρες της Ανα­το­λι­κής Ευρώπης.

Απα­ντώ­ντας σε ορι­σμέ­να ζητή­μα­τα παρα­χά­ρα­ξης και δια­στρέ­βλω­σης της ιστο­ρί­ας της σοσια­λι­στι­κής οικο­δό­μη­σης τον 20ο αιώ­να, της ιστο­ρί­ας της Σοβιε­τι­κής Ένω­σης και των άλλων σοσια­λι­στι­κών χωρών, ανα­δει­κνύ­ο­ντας την αλή­θεια κόντρα στο ψέμα, τη λήθη, τη συκο­φά­ντη­ση του σοσια­λι­σμού που κατα­σκευά­ζουν και προ­ω­θούν τα επι­τε­λεία της αστι­κής τάξης. Σκο­πός της συγκε­κρι­μέ­νης έκδο­σης, _αναφέρει η ΚΝΕ, “δεν είναι βέβαια να ανα­λύ­σου­με διε­ξο­δι­κά και σε βάθος όλες τις πλευ­ρές του κάθε ιστο­ρι­κού θέμα­τος. Δε θα μπο­ρού­σε άλλω­στε αυτό να γίνει σε μια τόσο μικρή έκδο­ση. Αυτό που επι­διώ­κου­με είναι, με αφορ­μή ορι­σμέ­νες βασι­κές αιχ­μές της αστι­κής προ­πα­γάν­δας να απα­ντή­σου­με στις συγκε­κρι­μέ­νες πλευ­ρές που παρα­χα­ράσ­σο­νται, με επι­χει­ρή­μα­τα και ιστο­ρι­κή τεκ­μη­ρί­ω­ση, παρα­πέμ­πτο­ντας σε πηγές και ντοκουμέντα”.

Όπως και στα προη­γού­με­να μέρη παρα­θέ­του­με απο­σπά­σμα­τα από την ερμη­νεία που δίνουν στα ιστο­ρι­κά γεγο­νό­τα τα σχο­λι­κά βιβλία, αστοί και οπορ­του­νι­στές δημο­σιο­λό­γοι. Με αφε­τη­ρία τα δικά τους “επι­χει­ρή­μα­τα” ανα­πτύσ­σου­με την απά­ντη­σή μας.

Τα ιστο­ρι­κά θέμα­τα που ανα­πτύσ­σο­νται, το καθέ­να σε μια ενό­τη­τα, είναι τα εξής:

1. Το Σύμ­φω­νο Μολό­τωφ – Ρίμπε­ντροπ, στο οποίο ανα­δει­κνύ­ου­με ποιος πραγ­μα­τι­κά ενί­σχυ­σε τον Χίτλερ και το ναζι­σμό-φασι­σμό και στον αντί­πο­δα τις προ­σπά­θειες της Σοβιε­τι­κής Ένω­σης να απο­τρέ­ψει τον πόλεμο.
2. Η ναζι­στι­κή θηριω­δία στο δάσος του Κατίν. Παρου­σιά­ζου­με την αλή­θεια για τη σφα­γή των Πολω­νών αξιω­μα­τι­κών στο Κατίν που η δια­στρέ­βλω­ση της ναζι­στι­κής προ­πα­γάν­δας έφτα­σε μέχρι και τις κινη­μα­το­γρα­φι­κές αίθουσες.
3. Η Συμ­φω­νία της Γιάλ­τας. Απα­ντά­με στο μύθο του μοι­ρά­σμα­τος του κόσμου ανά­με­σα στις “μεγά­λες δυνάμεις”.
4. Η αλή­θεια για το τεί­χος του Βερο­λί­νου. Ποιοι και για­τί χώρι­σαν τη Γερ­μα­νία σε δύο κρά­τη; Ποιοι ήταν οι πραγ­μα­τι­κοί λόγοι που επέ­βα­λαν την ανέ­γερ­ση του τεί­χους του Βερολίνου;
5. Τα αντε­πα­να­στα­τι­κά γεγο­νό­τα στις χώρες της Ανα­το­λι­κής Ευρώ­πης. Παρου­σιά­ζου­με τα πραγ­μα­τι­κά γεγο­νό­τα και τις αιτί­ες τους, στην Ουγ­γα­ρία (1956) και στην Τσε­χο­σλο­βα­κία (1968) που προ­κά­λε­σαν τη διε­θνή βοή­θεια του συμ­φώ­νου της Βαρσοβίας. 

   

   

   
   

Αλήθειες & ψέματα για τον καπιταλισμό

1. Για τον ιμπε­ρια­λι­στι­κό πόλεμο

Τα τελευ­ταία χρό­νια, βλέ­που­με πολέ­μους να ξεσπούν σε διά­φο­ρα μέρη του πλα­νή­τη. Ο καθέ­νας με τη δική του πρό­φα­ση, με τη συμ­με­το­χή δια­φο­ρε­τι­κών κυβερ­νή­σε­ων. Ταυ­τό­χρο­να, παρα­τη­ρού­με διά­φο­ρες δια­πραγ­μα­τεύ­σεις, αντα­γω­νι­σμούς, δημιουρ­γία νέων συμ­φω­νιών και κατάρ­γη­ση παλιών. Τι κοι­νό έχουν όλα αυτά μετα­ξύ τους; Τι μπο­ρού­με να κάνου­με για να εξα­φα­νι­στεί διά παντός η απει­λή του πολέμου;

Μέσω αυτών και πολ­λών άλλων προ­βλη­μα­τι­σμών, η έκδο­ση ανα­δει­κνύ­ει βασι­κά ζητή­μα­τα για την ανά­λυ­ση της βαθύ­τε­ρης αιτί­ας των σύγ­χρο­νων εξε­λί­ξε­ων που σχε­τί­ζο­νται με την εκδή­λω­ση του πολέ­μου μέσα από την επα­να­στα­τι­κή «ματιά». Γι’ αυτό και απευ­θύ­νε­ται σε όλους όσοι σήμε­ρα προ­βλη­μα­τί­ζο­νται για το αν υπάρ­χει διέ­ξο­δος από τον κόσμο των πολέ­μων, ανη­συ­χούν για τις επι­κίν­δυ­νες διε­θνείς εξε­λί­ξεις. Απευ­θύ­νε­ται ιδιαί­τε­ρα στους νέους και τις νέες που δε συμ­βι­βά­ζο­νται με τον άδι­κο κόσμο που ζού­με και θέλουν να τον αλλάξουν.

Αλήθειες και Ψέματα για το σοσιαλισμό
1. Για τη σοσιαλιστική οικονομία

Οι νέοι και οι νέες της ηλι­κί­ας μας, όσοι δηλα­δή έχου­με γεν­νη­θεί από τη δεκα­ε­τία του ‘80 και μετά, μεγα­λώ­σα­με και ζού­με σε μία περί­ο­δο που έχει σφρα­γι­στεί συνο­λι­κά από την ανα­τρο­πή του Σοσια­λι­σμού στη Σοβιε­τι­κή Ένω­ση και τα κρά­τη της σοσια­λι­στι­κής οικο­δό­μη­σης. Είναι μια περί­ο­δος στην οποία έχουν χαρα­χτεί βαθιά οι αρνη­τι­κές συνέ­πειες της αντε­πα­νά­στα­σης και της κρί­σης του διε­θνούς κομ­μου­νι­στι­κού κινή­μα­τος. Έχουν εκτο­ξευ­τεί τόνοι λάσπης και συκο­φα­ντί­ας ενά­ντια στην προ­σφο­ρά του Σοσια­λι­σμού στην ανθρω­πό­τη­τα, κατά τη διάρ­κεια του 20ου αιώνα.

Η παρού­σα έκδο­ση του ΚΣ της ΚΝΕ έχει σκο­πό να συμ­βάλ­λει στο ιδε­ο­λο­γι­κό και πολι­τι­κό μέτω­πο ενά­ντια στην αστι­κή τάξη και τον οπορ­του­νι­σμό γύρω από τα ζητή­μα­τα του σοσια­λι­σμού – κομ­μου­νι­σμού, τις νομο­τέ­λειές του, την ιστο­ρι­κή προ­σφο­ρά. Η έκδο­ση “Αλή­θειες και Ψέμα­τα για το Σοσια­λι­σμό” απο­τε­λεί­ται από τρία μέρη. Το πρώ­το μέρος ασχο­λεί­ται με θέμα­τα της σοσια­λι­στι­κής οικο­νο­μί­ας. Απο­τε­λεί­ται από πέντε κεφάλαια:

1. Ο σκο­πός της άμε­σα κοι­νω­νι­κής παραγωγής
2. Η κοι­νω­νι­κο­ποί­η­ση των μέσων παραγωγής
3. Ο Κεντρι­κός Σχεδιασμός
4. Σοσια­λι­σμός, αγο­ρά και εμπο­ρευ­μα­τι­κές σχέσεις
5. Σοσια­λι­σμός σημαί­νει “απο­μό­νω­ση;”

Η παρού­σα έκδο­ση του ΚΣ της ΚΝΕ έχει σκο­πό να συμ­βάλ­λει στο ιδε­ο­λο­γι­κό και πολι­τι­κό μέτω­πο ενά­ντια στην αστι­κή τάξη και τον οπορ­του­νι­σμό γύρω από τα ζητή­μα­τα του σοσια­λι­σμού — κομ­μου­νι­σμού, τις νομο­τέ­λειές του, την ιστο­ρι­κή του προ­σφο­ρά. Η μελέ­τη, η γνώ­ση και αφο­μοί­ω­ση συμπε­ρα­σμά­των από τη σοσια­λι­στι­κή οικο­δό­μη­ση στον 20ο αιώ­να, όπως απο­τυ­πώ­θη­καν στην Από­φα­ση του 18ου Συνε­δρί­ου του ΚΚΕ, είναι βασι­κός όρος για να ενι­σχύ­ε­ται η πάλη ενά­ντια στην εκμε­τάλ­λευ­ση ανθρώ­που από άνθρωπο.

Τα επό­με­να δύο ανα­φέ­ρο­νται σε ζητή­μα­τα της εργα­τι­κής εξου­σί­ας και σε ζητή­μα­τα δια­στρέ­βλω­σης της ιστο­ρί­ας της σοσια­λι­στι­κής οικο­δό­μη­σης τον 20ο αιώ­να αντίστοιχα.

Το πρώ­το μέρος χωρί­ζε­ται σε 5 κεφά­λαια, όπου ανα­πτύσ­σο­νται 5 θεμα­τι­κές ενό­τη­τες. Επι­λέ­ξα­με να ξεκι­νά­με κάθε κεφά­λαιο παρα­θέ­το­ντας απο­σπά­σμα­τα αστών και οπορ­του­νι­στών για να γίνε­ται πιο γλα­φυ­ρή η απά­ντη­ση. Τα κεφά­λαια είναι τα εξής:

1. Ο σκο­πός της άμε­σα κοι­νω­νι­κής παρα­γω­γής, όπου ασχο­λού­μα­στε με το επι­χεί­ρη­μα ότι αν δεν υπάρ­χει ως κίνη­τρο της παρα­γω­γής το κέρ­δος τότε η παρα­γω­γή οδη­γεί­ται στην “ακι­νη­σία”, το “βάλ­τω­μα”.
2. Η κοι­νω­νι­κο­ποί­η­ση των μέσων παρα­γω­γής, όπου ανα­λύ­ου­με τι είναι και πως γίνε­ται η κοι­νω­νι­κο­ποί­η­ση και απα­ντά­με στην αστι­κή συζή­τη­ση περί “κρα­τι­σμού”.
3. Ο Κεντρι­κός Σχε­δια­σμός, όπου ανα­λύ­ου­με τον Κεντρι­κό Σχε­δια­σμό ως βασι­κή κομ­μου­νι­στι­κή σχέ­ση και απα­ντά­με στην αστι­κή και οπορ­του­νι­στι­κή προ­πα­γάν­δα ότι ο Κεντρι­κός Σχε­δια­σμός “πνί­γει” την οικο­νο­μι­κή ανάπτυξη.
4. Σοσια­λι­σμός, αγο­ρά και εμπο­ρευ­μα­τι­κές σχέ­σεις, όπου απα­ντά­με στο ζήτη­μα αν στο σοσια­λι­σμό – κομ­μου­νι­σμό υπάρ­χουν και αν μπο­ρούν να λει­τουρ­γή­σουν συμπλη­ρω­μα­τι­κά οι εμπο­ρευ­μα­το­χρη­μα­τι­κές σχέσεις.
5. Σοσια­λι­σμός σημαί­νει “απο­μό­νω­ση”; όπου ασχο­λού­μα­στε με το αν μπο­ρεί να οικο­δο­μη­θεί ο σοσια­λι­σμός σε μια χώρα κι αν αυτό μπο­ρεί να γίνει στην Ελλάδα.

Σοσιαλισμός — Κομμουνισμός,
η μόνη διέξοδος
από τους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς

Ψέμα: «Μετά από την Οκτω­βρια­νή Επα­νά­στα­ση, για τα επό­μενα 70 χρό­νια, η παρα­δο­σια­κή ιμπε­ρια­λι­στι­κή απο­στο­λή της Ρωσί­ας εκφρά­στη­κε μέσα από τις επε­κτα­τι­κές βλέ­ψεις του κομμουνισμού.»
Washington  Post. Μάρ­της 2022

Με το ξέσπα­σμα του πολέ­μου στην Ουκρα­νία, ακού­σα­με από πολ­λές ανα­λύ­σεις ότι για τα όσα συμ­βαί­νουν σημα­ντι­κό μερί­διο ευθύ­νης έχει και ο σοσια­λι­σμός που οικο­δο­μή­θη­κε σε αυτές τις χώρες. Λένε πως και στη Σοβιε­τι­κή Ένω­ση και τις άλλες σοσιαλιστι­κές χώρες κατα­πιέ­ζο­νταν λαοί ολό­κλη­ροι, υπήρ­χε εκμε­τάλ­λευ­ση κα. συγκρού­σεις μετα­ξύ δια­φο­ρε­τι­κών εθνο­τή­των, για να μας πεί­σουν ότι δεν υπάρ­χει εναλ­λα­κτι­κή πέρα από την καπι­τα­λι­στι­κή κοι­νω­νία στην οποία ζούμε.

Η πραγματικότητα είναι,
όμως, πολύ διαφορετική!

Οι λαοί της ΕΣΣΔ, όπως αυτοί της Ουκρα­νί­ας και της Ρωσί­ας, για 70 χρό­νια ζού­σαν ειρη­νι­κά! Αυτός ο δρό­μος άνοι­ξε με την Οκτωβρια­νή Επα­νά­στα­ση, που νίκη­σε το 1917 με την καθο­δή­γη­ση του μπολσε­βίκικου Κομ­μου­νι­στι­κού Κόμ­μα­τος και του ηγέ­τη του Β. I. Λένιν και τον «περ­πα­τή­σαν» δεκά­δες λαοί χέρι-χέρι μέχρι την ανα­τρο­πή του σο­σιαλισμού το 1991. Αντι­με­τώ­πι­σαν το μίσος και τον πόλε­μο των πα­λιών εκμε­ταλ­λευ­τών, που σαμπό­τα­ραν τα βήμα­τα της σοβιε­τι­κής εξου­σίας. Προ­ό­δευαν μαζί στο πλαί­σιο του σοσια­λι­σμού, πολέ­μη­σαν μαζί το ναζι­σμό-φασι­σμό, το γερ­μα­νι­κό ιμπεριαλισμό.

Κάπο­τε, λοι­πόν, περί­που στο 1/3 της Γης δεκά­δες λαοί ζού­σαν ειρη­νικά. Αντί για το μίσος, το ρατσι­σμό και την εχθρό­τη­τα, έζη­σαν με αλ­ληλεγγύη, φιλία μετα­ξύ τους. Αντί για την αμφι­σβή­τη­ση συνόρων…

Ιμπεριαλισμός, ο κόσμος των πολέμιων

Ψέμα: «Πρό­κει­ται για την ώρα της κρί­σης για την Ευρώ­πη- Πρό­κει­ται για μια σύγκρου­ση μετα­ξύ του κρά­τους δικαί­ου και του κρά­τους των όπλων, μετα­ξύ δημο­κρα­τι­κών και απολυταρχι­κών καθε­στώ­των, μετα­ξύ μιας διε­θνούς τάξης που βασί­ζε­ται σε κανό­νες και της απρο­κά­λυ­πτης επίθεσης»
Δήλω­ση της προ­έ­δρου της Ευρω­παϊ­κής Επι­τρο­πής, Ursula von der Leyden, στην έκτα­κτη σύνο­δο της ολο­μέ­λειας τον Ευρω­κοι­νο­βου­λί­ου στις Βρυ­ξέλ­λες για τον πόλε­μο στην Ουκρανία

Μετά από την έναρ­ξη του πολέ­μου στην Ουκρα­νία, υπάρ­χει ένας πραγ­μα­τι­κός καται­γι­σμός πλη­ρο­φο­ριών για τις στρα­τιω­τι­κές επιχει­ρήσεις και εξε­λί­ξεις. Ακού­με για τα είδη πυρη­νι­κών όπλων και τι θα γίνει αν χρη­σι­μο­ποι­η­θούν. Μαθαί­νου­με για ανταλ­λα­γές, παραγ­γε­λί­ες και συμ­φωνίες παρα­γω­γής νέων οπλι­κών συστη­μά­των. Δια­βά­ζου­με για διπλωμα­τικές «επι­σκέ­ψεις» και συμ­φω­νί­ες μετα­ξύ κρα­τών, που κάποιοι μπο­ρεί να μη γνώ­ρι­ζαν καν «πού πέφτουν» στο χάρ­τη. Διορ­γα­νώ­νο­νται συζη­τή­σεις αστι­κών οργα­νι­σμών για το αν θα γίνει Γ’ Παγκό­σμιος Πόλε­μος ή αν βρί­σκεται ήδη σε εξέ­λι­ξη. Ίσως, τη στιγ­μή που δια­βά­ζει ο ανα­γνώ­στης τη συ­γκεκριμένη έκδο­ση, να βλέ­που­με ή ήδη να ζού­με πολ­λά περισσότερα.

Την ίδια στιγ­μή, ακού­με ανα­λύ­σεις ότι αιτία του πολέ­μου είναι η σύ­γκρουση «Δύσης — Ανα­το­λής» ή η αντι­πα­ρά­θε­ση «δημο­κρα­τί­ας — απολυ­ταρχίας». «Μια σύγκρου­ση μετα­ξύ τον κρά­τους δικαί­ου και του κρά­τους των όπλων», όπως δήλω­σε η πρό­ε­δρος της Κομι­σιόν. Από αλλού ακού­σα­με ότι αιτία είναι η πολι­τι­κή «ανα­θε­ώ­ρη­σης» των συνό­ρων ή η «προ­στα­σία» των ανθρω­πί­νων δικαιω­μά­των και μειο­νο­τή­των. Μέσα σε αυτήν την ποι­κιλία πλη­ρο­φο­ριών, προ­πα­γάν­δας και ειδή­σε­ων το πρώ­το συμπέ­ρα­σμα που κατα­λή­γει κανείς είναι ότι «οι πόλε­μοι γίνο­νται για τα συμφέροντα».

Όμως, το πραγ­μα­τι­κό ερώ­τη­μα είναι: Για τα συμ­φέ­ρο­ντα ποια­νού γίνο­νται οι πόλε­μοι; Η απά­ντη­ση σε αυτό το ερώ­τη­μα μπο­ρεί να μας απο­κα­λύ­ψει τη βαθύ­τε­ρη αιτία των πολέ­μων, ξεπερ­νώ­ντας τα πρώ­τα προ­σχή­μα­τα και την προ­πα­γάν­δα που έχου­με ακού­σει.

Πηγή

Προμηθευτείτε τη σειρά “Αλήθειες και ψέματα”
Για όλες τις ηλικίες, να μαθαίνουν οι νεότεροι,
αλλά και μεις έχουμε πολλά να ανακαλύψουμε!!