Ανακαλύφθηκε αρχαίος οικισμός στη θέση Πυργάρι-Ντάρδιζα

Μετά τα ευρή­μα­τα που «έφε­ρε στο φως» η αρχαιο­λο­γι­κή σκα­πά­νη στην Κύθνο, σημα­ντι­κή εγκα­τά­στα­ση των ιστο­ρι­κών χρό­νων εντο­πί­στη­κε στο πλαί­σιο παρα­κο­λού­θη­σης τεχνι­κού έργου, για την εγκα­τά­στα­ση αιο­λι­κού πάρ­κου στη θέση Πυρ­γά­ρι-Ντάρ­δι­ζα, 3 χλμ. νότια από το Γιαν­νί­τσι του δήμου Καρύ­στου. Στη θέση πραγ­μα­το­ποιεί­ται, υπό την επο­πτεία της Εφο­ρεί­ας Αρχαιο­τή­των Ευβοί­ας και της προϊ­στα­μέ­νης, δρ. Α. Σίμω­σι, αρχαιο­λο­γι­κός καθα­ρι­σμός, από τις 29 Ιου­λί­ου, ενώ θα ακο­λου­θή­σουν δοκι­μα­στι­κές τομές.

Η υπό διερεύνηση εγκατάσταση εντοπίζεται σε φυσικά οχυρή θέση, καθώς καταλαμβάνει τμήμα βραχώδους λόφου, με προσαρμογή στο φυσικό ανάγλυφο και με εποπτεία προς βορρά στους θαλάσσιους δρόμους και στον οχυρωμένο οικισμό της Φιλάγρας. Τα αρχιτεκτονικά κατάλοιπα εκτείνονται σε μήκος 46 μ. και πλάτος 22.50 μ. και αναπτύσσονται με διεύθυνση ΝΑ — ΒΔ, ενώ το συνολικό εμβαδό της υπό διερεύνηση θέσης καταλαμβάνει έκταση ενός στρέμματος περίπου. Κατά τον καθαρισμό αποκαλύφθηκαν ισχυροί εξωτερικοί τοίχοι, αψιδωτός χώρος και ορθογώνια δωμάτια, τα οποία διαρθρώνονται συμμετρικά, εκατέρωθεν ενός διαδρόμου που καταλήγει σε ανοιχτό χώρο στη ΒΔ στενή πλευρά και ενός αύλειου χώρου στη ΝΑ πλευρά.

Ο προ­κα­ταρ­κτι­κός χαρα­κτή­ρας της μελέ­της των δεδο­μέ­νων δεν επι­τρέ­πει προς το παρόν την εξα­γω­γή ασφα­λών συμπε­ρα­σμά­των, ανα­φο­ρι­κά με τη συσχέ­τι­ση των απο­κα­λυ­φθέ­ντων χώρων με συγκε­κρι­μέ­νες δρα­στη­ριό­τη­τες, ωστό­σο επι­βε­βαιώ­νε­ται πέραν πάσης αμφι­βο­λί­ας η ανθρω­πο­γε­νής χρή­ση του χώρου.

Τα κινη­τά ευρή­μα­τα που προ­ήλ­θαν από τον καθα­ρι­σμό του χώρου περι­λαμ­βά­νουν κυρί­ως ακό­σμη­τη, χον­δροει­δή κερα­μι­κή, από αγγεία χρη­στι­κού και απο­θη­κευ­τι­κού χαρα­κτή­ρα, ενώ ελά­χι­στα είναι τα παρα­δείγ­μα­τα της λεπτό­τε­χνης, δια­κο­σμη­μέ­νης κερα­μι­κής, τα οποία περιο­ρί­ζο­νται σε τμή­μα αρύ­βαλ­λου με μελα­νή γρα­πτή δια­κό­σμη­ση και λίγα μελαμ­βα­φή θραύ­σμα­τα. Επι­πλέ­ον, στα ευρή­μα­τα περι­λαμ­βά­νο­νται μια αγνύ­θα, καθώς και μια σκω­ρία σιδή­ρου, στοι­χεία που ενδε­χο­μέ­νως μαρ­τυ­ρούν βιο­τε­χνι­κές δρα­στη­ριό­τη­τες που λάμ­βα­ναν χώρα στη θέση.

Βάσει της κερα­μι­κής, η εγκα­τά­στα­ση χρο­νο­λο­γεί­ται στους αρχαϊ­κούς χρό­νους, πιθα­νώς στον 6ο αι. π.Χ., ενώ υπάρ­χουν ενδεί­ξεις που επι­τρέ­πουν την υπό­θε­ση της ύπαρ­ξης και άλλων ιστο­ρι­κών φάσε­ων. Η συνέ­χι­ση των αρχαιο­λο­γι­κών ερευ­νών στη θέση ενδέ­χε­ται να επι­φέ­ρει νέα δεδο­μέ­να, που θα βοη­θή­σουν στην κατα­νό­η­ση του χαρα­κτή­ρα της εγκατάστασης.