Ανακοίνωση του ΚΚΕ για το θάνατο του Μανώλη Γλέζου

Σε ανα­κοί­νω­σή του για το θάνα­το του Μανώ­λη Γλέ­ζου, το Γρα­φείο Τύπου της Κεντρι­κής Επι­τρο­πής του ΚΚΕ ανα­φέ­ρει τα εξής:

«Έφυ­γε από τη ζωή, πλή­ρης ημε­ρών, σε ηλι­κία 98 ετών, ο αγω­νι­στής της αντί­στα­σης Μανώ­λης Γλέ­ζος. Ο Μανώ­λης Γλέ­ζος, μαζί με τον Λάκη Σάντα, τη νύχτα της 30ης προς 31η Μάη του 1941 κατέ­βα­σαν από την Ακρό­πο­λη την μιση­τή, χιτλε­ρι­κή σημαία, ενέρ­γεια-σύμ­βο­λο της θαρ­ρα­λέ­ας αντί­στα­σης του ελλη­νι­κού λαού.

Την περί­ο­δο της κατο­χής έδρα­σε μέσα από τις γραμ­μές του ΚΚΕ και του ΕΑΜ. Συνε­λή­φθη και κατα­δι­κά­στη­κε 3 φορές από τις ιτα­λι­κές και τις γερ­μα­νι­κές δυνά­μεις κατοχής.

Μετά την απε­λευ­θέ­ρω­ση ανέ­λα­βε αρχι­συ­ντά­κτης στον Ριζο­σπά­στη. Συλ­λαμ­βά­νε­ται και δικά­ζε­ται το 1948. Όπως χιλιά­δες αγω­νι­στές πέρα­σε χρό­νια σε φυλα­κές, εξο­ρί­ες, βασανιστήρια.

Τον Σεπτέμ­βρη του 1951, όντας φυλα­κι­σμέ­νος, εκλέ­γε­ται βου­λευ­τής με την ΕΔΑ. Απο­φυ­λα­κί­ζε­ται το 1954 και το 1956 ανα­λαμ­βά­νει διευ­θυ­ντής της Αυγής, που λει­τουρ­γού­σε ως εφη­με­ρί­δα της ΕΔΑ. Φυλα­κί­ζε­ται ξανά από το 1958 έως το 1962. Το 1962 τιμή­θη­κε από τη Σοβιε­τι­κή Ένω­ση με το Βρα­βείο Λένιν για την αντι­στα­σια­κή του δρά­ση, τον αγώ­να για την ειρή­νη και την πάλη ενά­ντια στο φασισμό.

Το 1961 εκλέ­χτη­κε τακτι­κό μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ από το 8ο Συνέ­δριο του Κόμ­μα­τος. Με την εκδή­λω­ση του στρα­τιω­τι­κού πρα­ξι­κο­πή­μα­τος, στις 21 Απρί­λη 1967, συλ­λαμ­βά­νε­ται και κρα­τεί­ται για 4 χρό­νια στο Γου­δή, το Πικέρ­μι, στη Γενι­κή Ασφά­λεια (Χωρο­φυ­λα­κής), τη Γυά­ρο, το Παρ­θέ­νι Λέρου. Απε­λευ­θε­ρώ­θη­κε το 1971 από τον Ωρωπό.

Απο­χώ­ρη­σε από το ΚΚΕ το 1968.

Από το 1981 και έπει­τα εκλέ­χτη­κε βου­λευ­τής και ευρω­βου­λευ­τής με το ΠΑΣΟΚ και αργό­τε­ρα με τον ΣΥΡΙΖΑ. Συμ­με­τεί­χε δρα­στή­ρια στο Εθνι­κό Συμ­βού­λιο για τη διεκ­δί­κη­ση των γερ­μα­νι­κών αποζημιώσεων.

Το ΚΚΕ εκφρά­ζει τα θερ­μά του συλ­λυ­πη­τή­ρια στην οικο­γέ­νειά του».