Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Αν υπήρχε θεός…

Γράφει ο Τριαντάφυλλος  Μπαλωμένος ||

Σε κάθε κατα­κλυ­σμιαία δυστυ­χία  κάθε λαού,
“…του Θεού είναι η τιμωρία…”
ψελ­λί­ζει  η θνή­σκου­σα φωνή
κάθε ανθρώ­που  τ “αμαρ­τω­λού ”

Τότες  που ο άνθρω­πος  ήταν φοβι­σμέ­νος στις σπηλιές,
απ’ τους  κεραυ­νούς  τους σει­σμούς και  τις αστραπές…
και  τώρα, στις αστρο­φυ­σι­κές του γειτονιές,
που δίνει  ραντε­βού  με τις  λια­κά­δα και τις συννεφιές,
κι αρμε­νί­ζει  στους πλανήτες
μ΄ αλητειές…

ΚΙ όταν  σωθεί ένας,
από τα δισε­κα­τομ­μύ­ρια  των ανθρωπομυρμηγκιών,
“δόξα­σι ο θεός  όλων ημών”
των πνιγ­μέ­νων και στη γνώση,
ως  άοπλων  αρματολών…

Βεδουί­νοι νομά­δες οι άνθρωποι,
στην έρη­μο των  άστε­γων  αναγκών,
και των “αμαρ­τω­λών επιθυμιών.. .”

Σε κάθε χώρα  των Σεΐχηδων
πολυ­συλ­λε­κτι­κών αρπακτικών,
όλων  αυτών  των  αγαθών.…Marx Μαρξ

Μα όσο  προχωράει
στα βάθη  κάθε δυστυχίας
η ανθρώ­πι­νη ψυχή
με τη σκέ­ψη δετή,
χτί­ζει για τους απόκληρους
μια ακό­μα  φυλακή,
να βρουν  οι δούλεψες
τον Προ­μη­θέα τους δεσμώτη,
για  του  φωτός που καί­ει  την αρπαγή,
και τα σπλά­χνα τους ν’ αποκτούν
του καθε­νός   εμπό­ρου την  limit up τιμή…

Όταν η  “έγνοια”
όλων των ισχυρών,
πετα­ρί­ζει ως μύγα,
στο ορα­τό πεδίο,
των μικρών ή  των μεγάλων
σκε­λε­τω­μέ­νων παιδιών.

Ποια­νού θεού  η “σοφία”
και   η “πρό­νοια”   η   τιμωριτική
ερη­μώ­νει  κάθε  ανθρώ­πι­νη σκέψη
και στε­γνώ­νει  την κάθε ψυχή;
…από τα ποιος;
και τα διότι…
για ποιον…;
και τα γιατί…;

Σ όλη την Ήπει­ρο του
μετα­ξιού και του μαύ­ρου  χρυσού
χρυ­σο­ποί­κιλ­τοι καμβάδες
οι ναοί κάθε θεού,
κι αποι­κί­ες κηφήνων
οι ζωές  κάθε μελι­το­φό­ρου λαού,
του κάθε ομό­δο­ξου ή  αλλόδοξου
‑αμέ­τρη­των  ταλάντων
επί­γειου αφεντικού…

Και μέσα στις φλέ­βες  της μετα­ξέ­νιας γης,
ρέει  ο μαύ­ρος  χρυ­σός  της ληστρι­κής χλιδής ,
κάθε κορα­κο­ζώ­η­της  πολυεθνικής,
κι ο κρου­νός κάθε ανθρώ­πι­νης δυστυχίας,
πλη­μυ­ρί­ζει  τους ανθρώ­πι­νους ναούς,
που χουν για βάλ­σα­μο  τη προσευχή,
για κάθε  πόνο την ματαιο­δο­ξία  τη θεϊκή …

ΚΝΕ Να τον αλλάξουμε τον κόσμο δεν είναι τρέλλα ούτε ουτοπία

Κι ήρθαν  σε πρόνοια
οι επίγειοι
κι επου­ρά­νιοι θεοί,
για των απόκληρων
την απαλ­λο­τριω­μέ­νη ζωή..

Κάθε ανθρώ­πι­νο σώμα  κι ένας ναός,
“Να χει  το κάτι του …”
ο κάθε θεός…

Χωρίς  τον κύρη κι αφέ­ντη του,
κάνει πλιά­τσι­κο  η δικαιοαρπαγή,
κι  η περι­συλ­λο­γή όλων  των θεϊ­κών παγκαριών,
με τα  χρυ­σό­βου­λα  και τα τιμαλφή.

Κι όλοι  οι σταυροφόροι
για των θεών  την “τιμή”
είτε  με ράσο
είτε  με μπούρκα
είτε με τήβεν­νο Παπική,
μα όλοι όμως,
με του Βού­δα  την υπομονή,
για   των Ταλιμπάν
τη homos  sapient idaltu,
την  επιστροφή,
και κάθε  πολι­τι­σμι­κή   καταστροφή
έστη­σαν  βασίλεια,
με τη φτώ­χειας  τη ρέου­σα πληγή…

Κι εκεί  που ο ήλιος δύει,
δύει  κι ανθρω­πιά μαζί…
Στ’ όνο­μα των θεών,
εκστρα­τεύ­ουν  όλοι μαζί,
ΝΑΤΟι  οι στρατοί,
σε όλη τη γη…

Πόλε­μοι,  Φτώ­χεια, ξεκλη­ρι­σμέ­νοι λαοί,
πρό­σφυ­γες  στην “ευσπλα­χνία των θεών”,
κι «ο κύκλος  των χαμέ­νων  ποιητών…»

Όταν κάπο­τε  η  ανθρώ­πι­νη ψυχή,
βρει  τη στέ­γη της  στη νόηση,
και κατοι­κί­σει  στο τσαρ­δά­κι της,
‑παλεύ­ο­ντας–  με τα διό­τι  και  τα γιατί,

Και θα χει “ανα­στή­σει
δια παντός από κοντά μας …”
κάθε επί­γειο ή  επου­ρά­νιο Θεό
από τη  θεο­κρα­τού­με­νη σκλά­βα γη…

Οι πόλε­μοι  κι  η φτώχεια,
θα χουν αιτίες,
προϊ­στο­ρι­κές  δοξασίες,τις θεϊκές.

Το μπου­σού­λη­μα  της ανθρωπότητας,
στης πλά­νης τις ουτοπίες,
με της κοι­νω­νι­κής εξέ­λι­ξης τις ιστορίες…

Κι όλοι  αυτοί της  αρπα­γής  οι ταγοί,
μετά  των  από­κλη­ρων θεών,
θα  χουν  ένα προσκλητήριο
της ιστο­ρί­ας και  μία γραφή,
της λαο­κρα­τού­με­νης κοι­νω­νί­ας απολογητική.

Μόνο  για ένα  συγνώ­μη αυτών,
αλλά  ποτέ  τη συγ­χώ­ρε­ση όλων ημών.
Κι όλος  αυτός ο   επίλογος,
ενα­γώ­νιος  σκεπτικισμός
για το …αν  υπήρ­χε θεός.

Αγ. Παρα­σκευή  28–8‑2021 13.00 ‑15.00

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο