Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Ο διεθνισμός στην πράξη!

Η παρου­σία της πρέ­σβει­ρας της Κού­βας και του Γενι­κού Προ­ξέ­νου της Κού­βας απο­τέ­λε­σε ξεχω­ρι­στό γεγο­νός για την Βέροια. Δόθη­κε η δυνα­τό­τη­τα σε πολ­λούς πολί­τες να γνω­ρί­σουν πολ­λά για τη Νησί της Επα­νά­στα­σης, μα και να διδα­χτούν πολ­λά από τον τρό­πο που κινή­θη­καν, συμπε­ρι­φέρ­θη­καν οι επί­ση­μοι εκπρό­σω­ποί τους. Κάτι που συζη­τή­θη­κε ευρέως.

Στο σύντο­μο αυτό σημεί­ω­μα θα ήθε­λα να μετα­φέ­ρω ορι­σμέ­να χαρα­κτη­ρι­στι­κά στιγ­μιό­τυ­πα για το πώς εκφρά­στη­κε από τους απλούς ανθρώ­πους η αλλη­λεγ­γύη και ο διε­θνι­σμός στην πράξη.

Στιγ­μιό­τυ­πο πρώ­το: Μαθαί­νο­ντας σε συζή­τη­σή μας ότι στη Βέροια υπάρ­χουν οδοί με τα ονό­μα­τα ηρών της Αντί­στα­σης θέλη­σαν να επι­σκε­φτούν ορι­σμέ­νες απ’ αυτές. Επι­σκε­φθή­κα­με την οδό ΑΡΗ ΒΕΛΟΥΧΙΩΤΗ. Φωτο­γρα­φή­θη­καν σ’αυτήν, ενώ μόλις έγι­νε γνω­στή η παρου­σία τους, πλή­θος από γυναί­κες της γει­το­νιάς τους πλη­σί­α­σαν, για να τους σφί­ξουν το χέρι και να τους συγ­χα­ρούν για το ενδια­φέ­ρον τους. Στη συνέ­χεια επι­σκε­φθή­κα­με το Άγαλ­μα του Αντάρ­τη στο πάρ­κο της Ελιάς, όπου και εκεί θαμώ­νες του γει­το­νι­κού καφέ τους πλη­σί­α­σαν και όλοι είχαν να πουν μία ζεστή κουβέντα.

Στιγ­μιό­τυ­πο δεύ­τε­ρο: Επι­σκε­φθή­κα­με το Αρχαιο­λο­γι­κό Μου­σείο της Βέροιας. Λόγω έλλει­ψης παρ­κινγκ ανα­γκα­στή­κα­με να παρ­κά­ρου­με το αμά­ξι σε γει­το­νι­κή πυλω­τή πολυ­κα­τοι­κί­ας με την έγνοια μήπως και εξορ­γί­σου­με τους κατοί­κους της. Επι­στρέ­φο­ντας αρκε­τές γυναί­κες ήταν στον πρώ­το όρο­φο. Τους ζητή­σα­με συγνώ­μη. Όχι μόνο δεν δια­μαρ­τυ­ρή­θη­καν αλλά μαθαί­νο­ντας ποιοι ήταν εξέ­φρα­σαν τη χαρά τους για την τιμή που τους κάνα­νε, ενώ υπήρ­χε και πρό­σκλη­ση για να τους προ­σφέ­ρουν και καφέ…

Στιγ­μιό­τυ­πο τρί­το: Κατά τη διάρ­κεια της επί­σκε­ψη στη Βερ­γί­να στους Βασι­λι­κούς Τάφους των Αιγών, παρ­κά­ρο­ντας το αυτο­κί­νη­το πριν τον πεζό­δρο­μο, περ­πα­τή­σα­νε με τα πόδια μέχρι αυτούς, συνο­μι­λώ­ντας με τους επι­σκέ­πτες. Κατα­στη­μα­τάρ­χης της περιο­χής αφού συστή­θη­κε τους εξέ­φρα­σε τον ιδιαί­τε­ρο θαυ­μα­σμό του, ότι σε αντί­θε­ση με άλλους επί­ση­μους που έρχο­νται τακτι­κά στην περιο­χή, δεν είχαν αστυ­νο­μι­κή συνο­δεία, δεν μπή­καν με το αυτο­κί­νη­το κατευ­θεί­αν στο χώρο το Μου­σεί­ου, καθώς και ότι ήταν ντυ­μέ­νοι απλά και συμπε­ρι­φε­ρό­ταν ανθρώ­πι­να και όχι ως «αφε­ντι­κά» σε αντί­θε­ση με παρά­δειγ­μα επί­ση­μου σε πρό­σφα­τη επί­σκε­ψη όπως ανέ­φε­ρε. Και όλα αυτά τα απέ­δω­σε στο λαϊ­κό χαρα­κτή­ρα του ίδιου του καθε­στώ­τος. Μάλι­στα μετά το τέλος της περι­ή­γη­σης, κάλε­σε την αντι­προ­σω­πεία, προ­σφέ­ρο­ντας της τσί­που­ρο και φυσι­κά κάνο­ντας ανα­φο­ρά για τα προ­βλή­μα­τα που αντι­με­τω­πί­ζουν οι επαγ­γελ­μα­το­βιο­τέ­χνες της περιοχής.

Μικρά δείγ­μα­τα της αγά­πης και της αλλη­λεγ­γύ­ης προς τον ηρω­ι­κό λαό της Κού­βας από τους κατοί­κους της Ημα­θί­ας, όπως τα έζησα!

Δημο­σιο­γρά­φος και εκδό­της της εφη­με­ρί­δας «Η Άλλη Άπο­ψη της Ημα­θί­ας» και του alli-apopsi.gr. Άρθρα του έχουν δημο­σιευ­τεί σε εφη­με­ρί­δες, περιο­δι­κά και site εδώ και δεκα­ε­τί­ες, ενώ έχει συμ­με­τά­σχει με ειση­γή­σεις σε μια σει­ρά ιστο­ρι­κά συνέ­δρια και ημε­ρί­δες. Έχει εκδώ­σει 9 βιβλία και συμ­με­τέ­χει σε συλ­λο­γι­κούς τόμους.

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο