Πέθανε ο μεγάλος μουσικός, φίλος της Κούβας, Μίκης Θεοδωράκης

Αθή­να, 2 Σεπτέμβρη:
Έφυ­γε από τη ζωή ο σπου­δαί­ος μου­σι­κός και φίλος της Κού­βας Μίκης Θεο­δω­ρά­κης, συν­θέ­της πολυά­ριθ­μων αρι­στουρ­γη­μά­των όπως το Canto General (ποί­η­ση του Pablo Neruda), ο Ζορ­μπάς και πολ­λά άλλα, η μου­σι­κή ιδιο­φυ­ΐα των οποί­ων θεω­ρεί­ται ότι συνέ­βα­λε απο­φα­σι­στι­κά στην πολι­τι­στι­κή ανα­γέν­νη­ση της μετα­πο­λε­μι­κής Ελλάδας.
Ο Μίκης, είχε την ευκαι­ρία να συνα­ντη­θεί με τον Αρχι­στρά­τη­γο ‑Comandante en Jefe Fidel Castro και τον ηρω­ι­κό αντάρ­τη Ερνέ­στο Τσε Γκε­βά­ρα, στην Κού­βα, με τον οποίο έδε­σε μια μεγά­λη φιλία.

Υπάρ­χουν πολ­λές δημο­σιευ­μέ­νες ιστο­ρί­ες για τις επι­σκέ­ψεις και τη φιλία του με τους παρα­πά­νω με σπου­δαί­ους κουβανούς:
Ο Έλλη­νας συν­θέ­της γνώ­ρι­σε τον Φιντέλ Κάστρο το 1962, όταν επι­σκέ­φθη­κε την Κού­βα ως βου­λευ­τής της ΕΔΑ μαζί με τον Βαγ­γέ­λη Σακελ­λά­ρη, ως φιλο­ξε­νού­με­νοι της επα­να­στα­τι­κής κυβέρ­νη­σης. Ήταν η επο­χή που όλο το νησί τρα­γου­δού­σε και χόρευε στους ήχους ήχο του «Luna de miel» μια σύν­θε­ση του Θεο­δω­ρά­κη που είχε γίνει πολύ δημοφιλής
(σσ. εννο­εί το «Αν θυμη­θείς τ΄όνειρό μου» ερμη­νεία Gloria Lasso «Nunca sabré- Luna de miel», το τρα­γού­δι που συν­δέ­θη­κε με την Κου­βα­νι­κή επανάσταση.
Ιδιαι­τέ­ρως δημο­φι­λές σε όλη τη Νότιο Αμε­ρι­κή, όπου και είχε ηχο­γρα­φη­θεί σε πολ­λές εκτελέσεις.
Όταν ο Φιντέλ και οι barbudos έμπαι­ναν θριαμ­βευ­τές στην Αβά­να το Γενά­ρη του 1959, ο ραδιο­φω­νι­κός σταθ­μός των επα­να­στα­τι­κών δυνά­με­ων, η θρυ­λι­κή «Ηavana Libre», άρχι­σε με πρώ­το-πρώ­το άκου­σμα αυτό το τρα­γού­δι του Μίκη μου­σι­κή εισα­γω­γή στο πρώ­το διάγ­γελ­μα προς το λαό

Είχαν μεί­νει για μια εβδο­μά­δα, όταν ο Θεο­δω­ρά­κης εξή­γη­σε ότι ήθε­λε να φύγει για­τί δεν άντε­χε τον υγρό και­ρό και ο Τσε του ξέκο­ψε: «Δεν πας που­θε­νά. Έχου­με βου­νά με καθα­ρό αέρα. Αύριο φεύ­γω για Σιέ­ρα Μαέ­στρα και θα περά­σω από το ξενο­δο­χείο να σε πάρω να πάμε παρέα. Παρά τις αντιρ­ρή­σεις, ο Γκε­βά­ρα έμει­νε ανένδοτος.
Πέρα­σαν να τον πάρουν το πρωί και ήταν «μια αξέ­χα­στη εβδο­μά­δα με τον Τσε» ομο­λό­γη­σε αργό­τε­ρα ο Θεοδωράκης.

Υπήρ­ξε ακό­μη φίλος του Φιντέλ Κάστρο — αντάλ­λα­ζαν και γράμματα.
Στις 29 Ιου­λί­ου 1981 ο Θεο­δω­ρά­κης έκα­νε συναυ­λία στην Αβά­να καλε­σμέ­νος του ίδιου του Φιντέλ παρου­σιά­ζο­ντας ένα από τα σπου­δαία έργα του, Canto General, βασι­σμέ­νο στο ποί­η­μα του Pablo Neruda, έργο που ερμή­νευ­σε μια Κου­βα­νι­κή ορχή­στρα και χορω­δία συνο­δεία Μαρί­ας Φαρα­ντού­ρη και Γιώρ­γου Ντα­λά­ρας. Ο Φιντέλ εμφα­νί­στη­κε απρό­σμε­να στη συναυ­λία στο Plaza de la Cathedral στην Αβά­να και το πλή­θος ζητω­κραύ­γα­ζε  «Viva Fidel!». Στο τέλος της συναυ­λί­ας, ο Κάστρο αγκά­λια­σε τον Θεο­δω­ρά­κη επαι­νώ­ντας το έργο του και οι δύο άνδρες μοι­ρά­στη­καν τον αμοι­βαίο σεβασμό.
Ο Κάστρο αγκά­λια­σε τον Θεο­δω­ρά­κη και είπε, «η μου­σι­κή είναι πιο δύσκο­λη από την πολι­τι­κή, άρα υπάρ­χουν περισ­σό­τε­ροι πολι­τι­κοί από τους μουσικούς».
Και συνέ­χι­σε: «Και είναι πολ­λοί λιγό­τε­ροι οι επα­να­στά­τες καλ­λι­τέ­χνες». Ακό­μα και αν οι καλ­λι­τέ­χνες θέλουν την επα­νά­στα­ση, υπάρ­χουν πολ­λοί περισ­σό­τε­ροι πολι­τι­κοί που δεν είναι επα­να­στά­τες. Αλλά το να είσαι επα­να­στά­της καλ­λι­τέ­χνης είναι πιο ουσια­στι­κό από το να είσαι πολιτικός…

Σε όλη τη ζωή του ο Μίκης Θεο­δω­ρά­κης δια­τή­ρη­σε την αγά­πη και τη φιλία του για την Κού­βα. Πριν το θάνα­τό του, παρά το γεγο­νός ότι ήταν άρρω­στος, ήταν μέλος της τιμη­τι­κής επι­τρο­πής και ένας από τους υπο­γρά­φο­ντες στο Νόμπελ Ειρή­νης για τις|τους διε­θνείς μπρι­γα­δί­στες για­τρούς Henry Reeve.
Ο λαός της Κού­βας αγά­πη­σε και θαύ­μα­σε τον Θεο­δω­ρά­κη, που θα μεί­νει για πάντα στις καρ­διές του.

Πηγή DiploCuba CubaGrecia