Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Ατομική ευθύνη και καθολική απαγόρευση

 Γρά­φει ο Χρή­στος Α. Τού­μπου­ρος //

Ο « Μεγά­λος περί­πα­τος της Αθη­νάς» έγι­νε εμβο­λια­σμός. Το τσί­μπη­μα μικρό. Δύο ακρι­βώς εκα­τομ­μύ­ρια  σε φοί­νι­κες, ζαρ­ντι­νιέ­ρες και χρώ­μα­τα. Τα βάλα­με, τα καμα­ρώ­σα­με, «μού­φα το καρ­πού­ζι» και τα στεί­λα­με στη χωμα­τε­ρή. Φωτο­γρα­φί­ες βγή­καν πολ­λές, για να χρη­σι­μεύ­σουν ως τεκ­μή­ρια χρη­στής και ενά­ρε­της διοί­κη­σης.  Καθα­ρή Πλα­τω­νι­κή ευβου­λία. Παλιό­τε­ρα ο «εμβο­λι­σμός Πλοί­ων» έγι­νε «εμβο­λια­σμός πλοί­ων» κι αυτό έγι­νε με σκο­πό δηλα­δή την  ανο­σο­ποί­η­ση του πλοί­ου σε ορι­σμέ­νη νόσο ή την ανά­πτυ­ξη αμυ­ντι­κών δυνά­με­ων.  Για να μην ματιά­ζο­νται; Ίσως. Το σίγου­ρο όμως είναι πως αυτή η σκέ­ψη, η κρί­ση  και η γνώ­ση είναι δείγ­μα ΑΡΙΣΤΕΙΑΣ. Χρειά­ζε­ται μετα­πτυ­χια­κό για να κατα­νο­ή­σου­με πως άλλο ο εμβο­λι­σμός και άλλο ο εμβο­λια­σμός.  Μάθα­με και τι δεν μάθα­με από τα επί­ση­μα διαγ­γέλ­μα­τα. Μάθα­με ακό­μα ότι η «έναρ­ξη του Β΄ Παγκό­σμιου Πολέ­μου» έγι­νε την 28η Οκτωβρίου».

Σε ποιον/α να πει κάποιος πως μέχρι τότε οι Γερ­μα­νοί του Χίτλερ είχαν κατα­σφά­ξει κυριο­λε­κτι­κά την Πολω­νία. Απαι­τεί­ται Μετα­πτυ­χια­κό; Από ποιο σχο­λείο; Ασφα­λώς από  «Σκοιλ ελικικού».

Όσα κι αν μάθα­με μηδε­νί­ζο­νται όλα, μπρο­στά στην έννοια της ατο­μι­κής ευθύ­νης. Βέβαια άλλο ατο­μι­κή ευθύ­νη και άλλο υπευ­θυ­νό­τη­τα. Έννοιες που εκφεύ­γουν της ΑΡΙΣΤΕΙΑΣ. Σαφώς με υπευ­θυ­νό­τη­τα, με συναί­σθη­ση δηλα­δή της ευθύ­νης (ένα­ντι τίνων;-γνωστό τοις πάσι-) ανοί­ξα­με τα σύνο­ρα  για τον του­ρι­σμό και «του­ρι­στι­κώς» ‑θέα­μα μονα­δι­κό- μάς πήρε και μάς σήκω­σε. Τα μικρά δεν κολ­λά­νε τον ιό, αλλά μετά από δεκα­πέ­ντε μέρες κολ­λά­νε.  Οι μαθη­τές 25 ανά τμή­μα πιο ασφα­λείς από τους πέντε. Κολ­λά­νε, δεν κολ­λά­νε και πότε ξεκολ­λά­νε δεν θα το μάθου­με. Αν φορέ­σουν την  μάσκα ή αν οι παπ­πού­δες και οι για­γιά­δες που θα τα πηγαι­νο­φέρ­νουν  επι­δεί­ξουν ατο­μι­κή ευθύ­νη. Κι αν κόβουν  και καμιά  βόλ­τα και  μπαί­νουν μέσα σε καμιά  εκκλη­σιά  πάλι  η ατο­μι­κή  ευθύ­νη πρέ­πει να  λει­τουρ­γή­σει. Μετά  ή  άνευ  Θεί­ας  Λει­τουρ­γί­ας. «Ένας Θεός ξέρει». Τρα­μπά­λα αλη­θι­νή. Μού θυμί­ζει  αυτό που έλε­γε ο καθη­γη­τής μας. «Κολ­λά­νε οι κολ­λη­τσί­δες στο νάι­λον; Δεν κολ­λά­νε. Το ίδιο και τα γράμ­μα­τα στο μυα­λό σου». Τότε που δεν υπήρ­χαν ΑΡΙΣΤΕΙΣ.

Στα λεω­φο­ρεία, Μετρό, τραμ μου­σού­δα-μου­σού­δα λόγω συνω­στι­σμού τρα­γου­δά­με: «Φίλα με ξανά στό­μα με στόμα/τη γλύ­κα αυτή του φιλιού σου/κανείς δεν ξεχνά/ Φίλα με ακόμα/πες μου πως είσαι δική μου/γιά παντο­τι­νά». Η ατο­μι­κή ευθύ­νη ενί­ο­τε ‑όχι πάντο­τε- χρη­σι­μεύ­ει ως άλλο­θι της ανε­πάρ­κειας, της αστο­χί­ας και  της οποιασ­δή­πο­τε αγκύ­λω­σης. Ο ψεκα­σμός… ο κορω­νο­ϊ­ός καθο­ρί­ζει πλέ­ον τα της ζωής μας. Και επι­βάλ­λει. ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΗ!  Απα­γό­ρευ­ση συνα­θροί­σε­ων!  Εμείς, «έχου­με το μαχαί­ρι, έχου­με και το πεπό­νι» και το κόβου­με κατα­πώς νομί­ζου­με και κρί­νου­με. Και  «η κρί­σις ημών δικαία εστί». Η Ένω­ση Δικα­στών και Εισαγ­γε­λέ­ων εισα­κού­ε­ται όταν και εφό­σον συνά­δει με τις σκέ­ψεις και τη στο­χο­προ­σή­λω­σή μας. Το Κρά­τος Δικαί­ου; θα δούμε…

Ως προς τα α υπόλοιπα:

Καθο­λι­κή απα­γό­ρευ­ση όλων των συνα­θροί­σε­ων σε όλη την επι­κρά­τεια, δηλα­δή καθο­λι­κή ανα­στο­λή του άρθρου 11 του Συντάγ­μα­τος, έχει γίνει και στο παρελ­θόν: στις 21/04/1967 και στις 17/11/1973.                      

« Το φέρε­τρό σου μακρύ, καθώς το πηγαίνανε
πάνω στους ώμους τους, μες στο φθινόπωρο’
κάτω απ’ τα δέντρα, δεν έδει­χνε θάνατο».
Νικη­φό­ρος Βρεττάκος

«Ο Χικ­μέτ στην Ελλά­δα», του Ηρα­κλή Κακαβάνη

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο