Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Βλαντίμιρ Ι. Λένιν: Θρονιασμένος για πάντα στη μεγάλη καρδιά της εργατικής τάξης

Γρά­φει ο Νίκος Μότ­τας //

151 χρό­νια συμπλη­ρώ­νο­νται σήμε­ρα από τη γέν­νη­ση στο Ουλιά­νοφσκ (Σιμπίρσκ) της Ρωσί­ας του σπου­δαιό­τε­ρου επα­να­στά­τη του 20ου αιώ­να. Του ανθρώ­που που υπήρ­ξε ο ιδε­ο­λο­γι­κός κλη­ρο­νό­μος του έργου των Μαρξ-Ένγκελς, πρω­τερ­γά­της της Μεγά­λης Οκτω­βρια­νής Σοσια­λι­στι­κής Επα­νά­στα­σης και ιδρυ­τής του πρώ­του σοσια­λι­στι­κού κρά­τους στην ιστορία.

Ο Βλα­ντί­μιρ Ίλιτς Λένιν, γεν­νη­μέ­νος στις 22 Απρί­λη 1870, δεν απο­τε­λεί απλά και μόνο άλλη μια σημα­ντι­κή προ­σω­πι­κό­τη­τα στο διά­βα της ανθρώ­πι­νης ιστο­ρί­ας. Είναι ο άνθρω­πος που η ζωή, το έργο και η δρά­ση του σημά­δε­ψαν την ίδια την πορεία της κοι­νω­νι­κής εξέ­λι­ξης, το πέρα­σμα από το εκμε­ταλ­λευ­τι­κό σύστη­μα σε μια κοι­νω­νία χωρίς εκμε­τάλ­λευ­ση ανθρώ­που από άνθρω­πο που σημα­το­δό­τη­σε η Οκτω­βρια­νή Επα­νά­στα­ση και η δημιουρ­γία της Σοβιε­τι­κής Ένωσης.

Ο Λένιν έδω­σε σάρ­κα και οστά στις ελπί­δες, τα όνει­ρα και τις προσ­δο­κί­ες εκα­τομ­μυ­ρί­ων εργα­ζό­με­νων σε όλο τον κόσμο. Έγι­νε καθο­δη­γη­τής, εμπνευ­στής και σύμ­βο­λο για τους κατα­πιε­ζό­με­νους λαούς, για τα εκα­τομ­μύ­ρια των μαζών ανά τον κόσμο που πνί­γο­νταν από τα δεσμά της ταξι­κής εκμετάλλευσης.

einstein1«Τιμώ το Λένιν ως έναν άνθρωπο που θυσίασε πλήρως τον εαυτό του και αφιέρωσε όλη του την ενέργεια για την πραγμάτωση της κοινωνικής δικαιοσύνης […] Άνθρωποι σαν κι’ αυτόν είναι οι φύλακες και αποκαταστάτες της ανθρωπότητας».

– Άλμπερτ Άϊνστάιν.

Το όνο­μα του Β. Ι. Λένιν ταυ­τί­στη­κε τόσο με το κοσμοϊ­στο­ρι­κό γεγο­νός της Μεγά­λης Οκτω­βρια­νής Σοσια­λι­στι­κής Επα­νά­στα­σης του 1917 όσο και με το τερά­στιας αξί­ας επι­στη­μο­νι­κό έργο που άφη­σε πίσω του και που απο­τέ­λε­σε συνέ­χεια του έργου των Μαρξ-Ένγκελς. Στη ζωή και το έργο του Λένιν αντι­κα­το­πτρί­ζε­ται η δια­λε­κτι­κή σχέ­ση επα­να­στα­τι­κής θεω­ρί­ας και πρά­ξης, η οποία είναι ανα­γκαία προ­κει­μέ­νου η εργα­τι­κή τάξη μαζί με τους συμ­μά­χους της να επι­τε­λέ­σει το ιστο­ρι­κό της έργο, δηλα­δή το πέρα­σμα από το εκμε­ταλ­λευ­τι­κό σύστη­μα στον σοσιαλισμό-κομμουνισμό.

Το επι­στη­μο­νι­κό έργο του Βλ.Λένιν απο­τέ­λε­σε και απο­τε­λεί ανε­κτί­μη­το θησαυ­ρό για το παγκό­σμιο εργα­τι­κό κίνη­μα. Και αυτό, διό­τι μέσα από το έργο του Λένιν ανα­πτύ­χθη­καν, αλλά και συγκε­κρι­με­νο­ποι­ή­θη­καν, περαι­τέ­ρω όλα τα συστα­τι­κά μέρη του μαρ­ξι­σμού- στη φιλο­σο­φία, την πολι­τι­κή οικο­νο­μία, τον επι­στη­μο­νι­κό κομ­μου­νι­σμό. Οι θεω­ρη­τι­κές του επε­ξερ­γα­σί­ες και προ­σεγ­γί­σεις για τον Ιμπε­ρια­λι­σμό, σαν ανώ­τα­το στά­διο του καπι­τα­λι­σμού, έχουν σήμε­ρα, έναν αιώ­να μετά, εξαι­ρε­τι­κά επί­και­ρη και διδα­κτι­κή σημα­σία. H διδα­σκα­λία του για το Κόμ­μα Νέου Τύπου της εργα­τι­κής τάξης απο­τέ­λε­σε γιγα­ντιαία συνει­σφο­ρά – πραγ­μα­τι­κό θησαυ­ρό – στον αγώ­να του προ­λε­τα­ριά­του σε όλο τον κόσμο.

Δικαί­ως, λοι­πόν, ο Λενι­νι­σμός- ως ιδε­ο­λο­γι­κο­πο­λι­τι­κή έννοια- χαρα­κτη­ρί­ζε­ται ως ο μαρ­ξι­σμός της επο­χής του ιμπεριαλισμού.

Στο­χα­στές και θεω­ρη­τι­κοί του μαρ­ξι­σμού υπήρ­ξαν πολ­λοί- και πριν το Λένιν και μετά απ’ αυτόν. Ωστό­σο, το στοι­χείο που δια­φο­ρο­ποιεί το Λένιν είναι το γεγο­νός ότι δεν περιο­ρί­στη­κε σε μια γενι­κό­λο­γη κρι­τι­κή του καπι­τα­λι­σμού, ούτε σε μια απλή επα­νά­λη­ψη και εκλα­ΐ­κευ­ση των βασι­κών συμπε­ρα­σμά­των του «Κεφα­λαί­ου» του Μαρξ. Αξιο­ποί­η­σε τις νομο­τέ­λειες και τις θεμε­λιώ­δεις τάσεις του καπι­τα­λι­σμού, που είχαν ήδη απο­τυ­πω­θεί από τους Μαρξ και Ένγκελς, για να ανα­λύ­σει και να προσ­διο­ρί­σει συγκε­κρι­μέ­να τα βασι­κά χαρα­κτη­ρι­στι­κά του καπι­τα­λι­σμού, στην επο­χή που ξεσπού­σε ο Α΄ Παγκό­σμιος ιμπε­ρια­λι­στι­κός Πόλε­μος. Η επι­στη­μο­νι­κή εργα­σία του είχε καθο­ρι­στι­κό ρόλο στη χάρα­ξη νικη­φό­ρας επα­να­στα­τι­κής στρα­τη­γι­κής στην Οκτω­βρια­νή Επανάσταση.

Vladimir Ilich Lenin

«Λένιν, ο μεγά­λος μαθη­μα­τι­κός των σωστών τύπων του Οχτώ­βρη, άνοι­ξε με το κλει­δί του τη γιγά­ντια φυλα­κή που μέσα της χάνο­νταν το μέλ­λον του κόσμου…», έγρα­φε ο πολω­νός ποι­η­τής Βλό­ντμιερζ Σλόμποτνικ.

Η ζωή και η δρά­ση του Λένιν είναι αξε­χώ­ρι­στα δεμέ­νη με την ίδρυ­ση και τη δρά­ση του Κομ­μου­νι­στι­κού Κόμ­μα­τος. Με επι­κε­φα­λής τον Λένιν, το Κόμ­μα των μπολ­σε­βί­κων μπή­κε μπρο­στά­ρης στην ταξι­κή πάλη του προ­λε­τα­ριά­του και των λοι­πών κατα­πιε­σμέ­νων λαϊ­κών στρω­μά­των, κυρί­ως της φτω­χής αγρο­τιάς και των μισο­προ­λε­τά­ριων της Ρωσί­ας, και οδή­γη­σε ως τη νίκη, με την κατά­λη­ψη της εξου­σί­ας, την εγκα­θί­δρυ­ση της δικτα­το­ρί­ας του προ­λε­τα­ριά­του, στη Μεγά­λη Οκτω­βρια­νή Επα­νά­στα­ση. Έτσι ο πάγος έσπα­σε και άνοι­ξε ο δρό­μος για την οικο­δό­μη­ση του σοσια­λι­σμού για πρώ­τη φορά στον κόσμο.

«Οι ιδέ­ες», έγρα­φε ο Λένιν λίγο πριν τη Μεγά­λη Οκτω­βρια­νή Σοσια­λι­στι­κή Επα­νά­στα­ση, «μετα­τρέ­πο­νται σε δύνα­μη, όταν κατα­κτούν τις μάζες. Και ακρι­βώς τώρα οι μπολ­σε­βί­κοι, δηλα­δή οι εκπρό­σω­ποι του προ­λε­τα­ρια­κού διε­θνι­σμού, με την πολι­τι­κή τους ενσάρ­κω­σαν εκεί­νη την ιδέα, η οποία κινεί σ’ όλο τον κόσμο τερά­στιες μάζες των εργα­ζο­μέ­νων. Η κοσμο­θε­ω­ρία του μαρ­ξι­σμού έγι­νε το μεγά­λο ιδε­ο­λο­γι­κό όπλο του επα­να­στα­τι­κού μετα­σχη­μα­τι­σμού του κόσμου».

Στον επα­να­στα­τι­κό μετα­σχη­μα­τι­σμό του κόσμου, μέσω της Οκτω­βρια­νής Επα­νά­στα­σης αλλά και του σπου­δαί­ου επι­στη­μο­νι­κού του έργου, η συμ­βο­λή του Λένιν υπήρ­ξε κολοσ­σιαία. Οι αντε­πα­να­στα­τι­κές ανα­τρο­πές στην Σοβιε­τι­κή Ένω­ση και τις άλλες σοσια­λι­στι­κές χώρες της Ανα­το­λι­κής Ευρώ­πης δεν κατά­φε­ραν να σβή­σουν το μεγα­λείο και την τερά­στια σημα­σία της λενι­νι­στι­κής κληρονομιάς.

Fidel 9913«Ο Λένιν είναι ένας γίγαντας της ιστορίας και οι φωτεινές του ιδέες αντιπροσωπεύουν την κοινή κληρονομιά των επαναστατών μαχητών σε κάθε γωνιά του κόσμου».

– Φιντέλ Κάστρο, Ομιλία 22 Δεκέμβρη 1972.

Οι ιμπε­ρια­λι­στές και οι θεω­ρη­τι­κοί απο­λο­γη­τές της αστι­κής τάξης, με την συν­δρο­μή του πάντα πρό­θυ­μου οπορ­του­νι­σμού, επι­χεί­ρη­σαν πολ­λα­πλώς και σπι­λώ­σουν το έργο του Λένιν, να προ­ε­ξο­φλή­σουν τον ιδε­ο­λο­γι­κό θάνα­το και την απο­τυ­χία του μαρ­ξι­σμού-λενι­νι­σμού, δια­κη­ρύσ­σο­ντας αυτά­ρε­σκα το «τέλος της Ιστο­ρί­ας». Ωστό­σο, η ίδια η Ιστο­ρία φρό­ντι­σε να τους δια­ψεύ­σει και να υπεν­θυ­μί­σει πως ο μαρ­ξι­σμός-λενι­νι­σμός όχι μόνο δεν «πέθα­νε», αλλά επα­νέρ­χε­ται επι­τα­κτι­κά στο προ­σκή­νιο ως η μόνη πραγ­μα­τι­κά εφι­κτή για τους λαούς διέ­ξο­δος από την καπι­τα­λι­στι­κή βαρβαρότητα.

Σήμε­ρα, 151 χρό­νια από τη γέν­νη­ση του, ο Λένιν παρα­μέ­νει πιο ζωντα­νός, πιο επί­και­ρος από ποτέ άλλο­τε, για­τί όλα αυτά που σημα­το­δό­τη­σε το έργο και η δρά­ση του παρα­μέ­νουν επί­και­ρα. Σήμε­ρα, ο Λένιν δεν είναι μαυ­σω­λείο, ανδριά­ντας, μήτε συλ­λο­γή από τόμους επα­να­στα­τι­κής θεω­ρί­ας. Παρα­μέ­νει, όπως έγρα­φε ο Μπρεχτ, «θρο­νια­σμέ­νος στη μεγά­λη καρ­διά της εργα­τι­κής τάξης».

Εκεί υπάρ­χει και θα υπάρ­χει ο Λένιν. Σε κάθε έκφαν­ση της ταξι­κής πάλης, σε κάθε απερ­γία, σε κάθε δια­δή­λω­ση που χτυ­πά η καρ­διά της εργα­τι­κής τάξης. Υπάρ­χει – και θα υπάρ­χει – στον αγώ­να ενά­ντια στην ιμπε­ρια­λι­στι­κή βαρ­βα­ρό­τη­τα, ενά­ντια στους πολέ­μους των αστών. Υπάρ­χει – και θα υπάρ­χει – στην κάθε μικρή και μεγά­λη προ­σπά­θεια των κομ­μου­νι­στών, της εργα­τι­κής τάξης, των αγω­νι­ζό­με­νων λαών, να αλλά­ξουν τον κόσμο.

Μέχρι την επό­με­νη έφο­δο στον ουρανό.

Νίκος Μόττας Γεννήθηκε το 1984 στη Θεσσαλονίκη. Είναι υποψήφιος διδάκτορας (Phd) Πολιτικής Επιστήμης, Διεθνών Σχέσεων και Ιστορίας. Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Westminster του Λονδίνου και είναι κάτοχος δύο μεταπτυχιακών τίτλων (Master of Arts) στις διπλωματικές σπουδές (Παρίσι) και στις διεθνείς διπλωματικές σχέσεις (Πανεπιστήμιο Τελ Αβίβ). Άρθρα του έχουν δημοσιευθεί σε ελληνόφωνα και ξενόγλωσσα μέσα.
Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο