Γιάννης Γεωργάκης: Πυρ

Ο και­ρός είναι σήμερα
σαν την καρ­διά μας.
Μελαγχολικός.
Συννεφιασμένος.
Μουντός.
Παπ­πού­δες, γιαγιάδες,
πατε­ρά­δες, μανάδες,
νέοι, νέες,
φεύ­γουν βίαια από τη ζωή.
Πυροβολημένοι
από έναν αόρα­το εχθρό.
Αδύ­να­μοι να ανα­με­τρη­θούν μαζί του
σε μαρ­μα­ρέ­νια αλώνια.
Αλήθεια,
τα πυρη­νι­κά όπλα,
τις έξυ­πνες βόμβες,
τα αερο­πλά­να που πετά­νε γρη­γο­ρό­τε­ρα από την ταχύ­τη­τα του φωτός,
τί τα χρεια­ζό­μα­στε, αφού υπάρ­χει ένας εχθρός που δεν μπο­ρού­με να νικήσουμε;
Η Ρωσία κατέ­θε­σε προ­χτές στον ΟΗΕ ψήφι­σμα ζητώ­ντας την άρση των οικο­νο­μι­κών κυρώ­σε­ων κατά πάντων, ώστε οι λαοί να δώσουν ενω­μέ­να και ισό­τι­μα την μάχη ενά­ντια στον κορονοιο.
Το μπλο­κα­ραν οι κυβερ­νή­σεις των ΗΠΑ, της ΕΕ, της Βρετανίας.
Εν ολί­γοις οι χώρες που σήμε­ρα πλήτ­το­νται περισ­σό­τε­ρο από τον ιό. Που μετρά­νε καθη­με­ρι­νά χιλιά­δες νεκρούς και εκα­το­ντά­δες χιλιά­δες τραυματίες.
Με τρο­μά­ζει η ανευ­θυ­νό­τη­τα με την οποία οι κυβερ­νώ­ντες μεγά­λων κρα­τών αντι­με­τω­πί­ζουν το θάνατο.
Δεί­χνουν ότι μετρά­νε αριθ­μούς, νού­με­ρα, αγέλες.
Ότι ασπά­ζο­νται την άπο­ψη, πως η γη δεν μας χωρά­ει όλους.
Ότι ο πολι­τι­σμός τους είναι φορ­τω­μέ­νος συμφέροντα.
Εύχο­μαι, οι κυβερ­νώ­ντες να μην μπουν εκ νέου στον πει­ρα­σμό να χρη­σι­μο­ποι­ή­σουν τα πυρη­νι­κά τους οπλοστάσια.
Για­τί όταν έρθει αυτή η ώρα,
θα βρε­θούν δεκά­δες Τρούμαν
να δια­τά­ξουν: Πυρ!

_______________________________________________________________________________________

Ο Γιάννης Γεωργάκης είναι δημοσιογράφος. Γεννήθηκε το 1955 στη Λευκάδα. Σπούδασε δημοσιογραφία στο Πανεπιστήμιο Λομονόσωφ της Μόσχας. Εργάστηκε στον «Οδηγητή», το «Ριζοσπάστη» και το «Βήμα». Συμμετείχε στην στη συγγραφή της δίτομης εγκυκλοπαίδειας Ελληνικός Αθλητισμός-Ιστορική Αναδρομή 1896–1996 και του βιβλίου Οι κορυφαίοι των γηπέδων. Έγραψε το βιβλίο: «Κόμμα αλλάζουμε, ομάδα ποτέ Ή ΟΤΑΝ Ο Μ. ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕ ΤΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΑΡΟ». Είναι μέλος της Ένωσης Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών (ΕΣΗΕΑ) και του Πανελλήνιου Συνδέσμου Αθλητικού Τύπου (ΠΣΑΤ).