Γιατί εμείς “Θέλουμε να λεγόμαστε άνθρωποι”….

Ως αντι­ση­μι­στι­στές είχε το θρά­σος ο Υπουρ­γός Παι­δεί­ας να κατη­γο­ρή­σει την ΟΛΜΕ και τους συνα­δέλ­φους που συμ­με­τεί­χαν στη μεγα­λειώ­δη συγκέ­ντρω­ση αλλη­λεγ­γύ­ης στον παλαι­στι­νια­κό λαό και τον αγώ­να του για ελευ­θε­ρία, για πατρί­δα. Να μας κατη­γο­ρή­σει τελι­κά όλους τους εκπαι­δευ­τι­κούς που αυτές τις μέρες μαζί με τον υπό­λοι­πο λαό πλημ­μυ­ρί­ζου­με τους δρό­μους, απαι­τώ­ντας να στα­μα­τή­σει η σφα­γή, να απε­μπλα­κεί η χώρα μας από το μακελειό.

Ποιους τόλ­μη­σε να “λερώ­σει” με τα λόγια του; Αυτούς που τα τελευ­ταία χρό­νια, ιδιαί­τε­ρα από την κρί­ση κι έπει­τα κρα­τά­νε τα σχο­λεία όρθια, αντα­πο­κρί­νο­νται στον παι­δα­γω­γι­κό τους ρόλο, αγκα­λιά­ζουν όλους ανε­ξαι­ρέ­τως τους μαθη­τές, χωρίς καμία στή­ρι­ξη από τα υπουρ­γεία Παιδείας.

Κατη­γο­ρεί εμάς για αντι­ση­μι­τι­σμό που αφιε­ρώ­νου­με ώρες ολό­κλη­ρες μέσα στην τάξη για να διδά­ξου­με την αδελ­φο­σύ­νη των λαών, την ειρή­νη, την αλλη­λεγ­γύη. Που δίνου­με μάχη για το δικαί­ω­μα στη μόρ­φω­ση της Ελί­ρα από την Αλβα­νία, του Καϊ­σάρ από τη Συρία, της Σαμάν από την Ουκρα­νία, του Νικο­λάι από τη Βουλ­γα­ρία, με κλει­στά τα τμή­μα­τα υπο­δο­χής, με εκπαι­δευ­τι­κούς ΖΕΠ να φτά­νουν στα σχο­λειά μας ακό­μα και τον Μάη, με χιλιά­δες προ­σφυ­γό­που­λα απο­κλει­σμέ­να από την εκπαίδευση.

Σε εμάς που διδά­σκου­με τις θηριω­δί­ες των ναζί απέ­να­ντι σε αγω­νι­στές, απέ­να­ντι στους αντάρ­τες του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ με το γνω­στό αφή­γη­μα περί “τρο­μο­κρα­τί­ας”, απέ­να­ντι στους εβραί­ους και το φρι­κια­στι­κό ολο­καύ­τω­μα, πρό­σφα­τα απέ­να­ντι σε εργά­τες και μετα­νά­στες από τα τάγ­μα­τα εφό­δου της χρυ­σής αυγής, με σκο­πό να μη βρί­σκουν έδα­φος στη συνεί­δη­ση της νέας γενιάς αντι­λή­ψεις ρατσι­σμού, μισαλ­λο­δο­ξί­ας, να κάνου­με πρά­ξη το “ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ ΦΑΣΙΣΜΟΣ”.

Την ίδια στιγ­μή που η κυβέρ­νη­ση της ΝΔ και η πλειο­ψη­φία της Βου­λής χει­ρο­κρο­τού­σε τους φασί­στες του Αζόφ, που η δίκη της Χρυ­σής Αυγής σέρ­νε­ται εδώ και 8 χρό­νια, που το πολι­τι­κό τους σύστη­μα ανα­ζη­τού­σε μια σοβα­ρή Χρυ­σή Αυγή ή όπως αλλιώς μετο­νο­μά­ζε­ται με το πέρα­σμα των χρό­νων. Που στη­ρί­ζουν μέσα στην ΕΕ την ανι­στό­ρη­τη θεω­ρία των δύο άκρων, βάζο­ντας στο ίδιο τσου­βά­λι τους μεγά­λους λαϊ­κούς αγώ­νες που “από τη λάσπη ξεκόλ­λη­σαν της Ιστο­ρί­ας τη ρόδα” με τον φασι­σμό, την μπό­χα του και τη βαρ­βα­ρό­τη­τα που έζη­σε στο πετσί του και ο ελλη­νι­κός λαός.

«Ε, κάπου όπα!», που λέει και η νέα γενιά. Αν ψάχνει ο κύριος Υπουρ­γός για αντι­ση­μι­τι­στές, καλύ­τε­ρα να κοι­τά­ξει στα έδρα­να που μοι­ρά­ζε­ται το κόμ­μα του με τα κόμ­μα­τα που κυβέρ­νη­σαν όλα αυτά τα χρό­νια και έθρε­ψαν το αυγό του φιδιού, γέμι­σαν τη χώρα με βάσεις του θανά­του, έδω­σαν και δίνουν γη και ύδωρ στους φονιά­δες των λαών εδώ και πολ­λά χρόνια.

Εμείς, από τη μεριά μας, θα συνε­χί­σου­με να στε­κό­μα­στε στη σωστή πλευ­ρά της Ιστο­ρί­ας. Θα συνε­χί­σου­με να προ­σπα­θού­με να απα­ντή­σου­με στις μεγά­λες αγω­νί­ες και ερω­τή­μα­τα των μαθη­τών μας για τον πόλε­μο και την ειρή­νη, για την αδι­κία και την αλλη­λεγ­γύη, για­τί σε αυτούς και μόνο σε αυτούς λογοδοτούμε!

Για­τί έχου­με χρέ­ος και ευθύ­νη, με επι­στη­μο­νι­κά εργα­λεία, να εφο­διά­σου­με τη νέα γενιά με τα διδάγ­μα­τα της ιστο­ρί­ας μας για τις ανε­ξά­ντλη­τες δυνά­μεις, την απο­φα­σι­στι­κό­τη­τα, το πεί­σμα που γεν­νά σε έναν λαό ο οργα­νω­μέ­νος, απο­φα­σι­στι­κός αγώ­νας για τη λευ­τε­ριά. Ο αγώ­νας απέ­να­ντι στο τέρας του φασι­σμού και όσων το εξέ­θρε­ψαν, ο αγώ­νας απέ­να­ντι στους ισχυ­ρούς αυτού του κόσμου που προ­κει­μέ­νου να βγουν κερ­δι­σμέ­νοι στα παζά­ρια τους, δε διστά­ζουν να δολο­φο­νούν γυναί­κες και παι­διά, να αφα­νί­ζουν ολό­κλη­ρους λαούς.

Το ζήσα­με άλλω­στε και εδώ στον τόπο μας. Τα διδά­σκου­με στα σχο­λειά μας. Απο­τε­λεί φάρο και οδη­γό ο αγώ­νας και του χανιώ­τι­κου λαού. Μας το θυμί­ζουν η Κάντα­νος, το Κοντο­μα­ρί, οι αγω­νι­στές της μάχης της Κρή­της, οι φυλα­κι­σμέ­νοι του Ιτζε­δίν, ο Μαρια­κά­κης, ο Καλα­φα­τά­κης και ο Κορ­να­ρά­κης από τους εκτε­λε­σμέ­νους της Καισαριανής.

Η νεο­λαία και αυτού του τόπου είναι μπο­λια­σμέ­νη από την ιστο­ρία της. Ξέρει καλά πως όταν ένα κρά­τος και οι σύμ­μα­χοί του κατα­χτούν, δολο­φο­νούν και ένας λαός αντι­στέ­κε­ται, πάντα είμα­στε στο πλευ­ρό του λαού. Δίνου­με το χέρι, εκφρά­ζου­με πλα­τιά την αλλη­λεγ­γύη μας, αγω­νι­ζό­μα­στε για τη λευ­τε­ριά και την ειρήνη.

Με αυτές τις αξί­ες θα συνε­χί­σου­με να πορευό­μα­στε μέσα στις τάξεις, θα ανα­λά­βου­με την παι­δα­γω­γι­κή μας ευθύ­νη, χέρι χέρι με τους μαθη­τές μας και τους γονείς τους, για­τί εμείς “Θέλου­με να λεγό­μα­στε ΑΝΘΡΩΠΟΙ!”.

Είμα­στε περή­φα­νοι για τη δου­λειά μας και μπρο­στά στο μεγά­λο συλ­λα­λη­τή­ριο της Κυρια­κής αντα­πο­κρι­νό­μα­στε στο κάλε­σμα του σωμα­τεί­ου μας. Με το κεφά­λι ψηλά οργα­νώ­νου­με τη δρά­ση για τα παι­διά της Παλαι­στί­νης μέσα στις τάξεις και στις 12 του Νοέμ­βρη στο­λί­ζου­με με τα έργα των μαθη­τών την πλα­τεία της Αγο­ράς, βου­λιά­ζου­με κυριο­λε­κτι­κά τα Χανιά, μετα­τρέ­που­με την οργή από τις δηλώ­σεις του κ. Πιερ­ρα­κά­κη σε δύνα­μη αγώ­να, δονού­με την πόλη απαι­τώ­ντας να κλεί­σει η βάση του θανά­του στη Σού­δα, να στα­μα­τή­σει η σφα­γή στην Παλαι­στί­νη, να απε­μπλα­κεί η χώρα μας από το έγκλημα!

Ξέρου­με ότι αυτό τους φοβίζει….να αντη­χεί το «Λευ­τε­ριά στην Παλαι­στί­νη» από τα χεί­λη όλων των λαών και ιδιαί­τε­ρα από τη νεο­λαία. Πάμε λοι­πόν, ακό­μα πιο πολ­λοί να τους κάνου­με να τρέμουν!

902.gr _Μαρία Γιαν­νά­κη, δασκάλα,
μέλος του ΔΣ του Συλ­λό­γου Εκπαιδευτικών
Πρω­το­βάθ­μιας Εκπαί­δευ­σης ν. Χανίων