Γιώργος Μιχαλακόπουλος –ο ΗΘΟ…ΠΟΙΟΣ

Γρά­φει ο \\ Σπύ­ρος Τζόκας

Όταν λέμε τέχνη του θεά­τρου ανα­φε­ρό­μα­στε στη θεα­τρι­κή παρά­στα­ση κι όχι στην τυπω­μέ­νη δρα­μα­τουρ­γία, που απο­τε­λεί μέρος της λογο­τε­χνί­ας. Στη θεα­τρι­κή παρά­στα­ση το κυρί­αρ­χο στοι­χείο είναι ο ηθο­ποιός, που παρου­σιά­ζε­ται σαν εικό­να των συναι­σθη­μά­των και της σκέ­ψης του δρα­μα­τι­κού ποι­η­τή, σ’ όλη τους την πλη­ρό­τη­τα και την έντα­ση. Το θεα­τρι­κό έργο, όπως σχη­μα­τί­στη­κε στη φαντα­σία του ποι­η­τή κι όπως απο­τυ­πώ­θη­κε στο χαρ­τί, δεν έχει βρει την ολο­κλή­ρω­σή του προ­τού μετα­βλη­θεί σε παράσταση.

Η θεα­τρι­κή παρά­στα­ση δεν είναι μονά­χα μια εκτέ­λε­ση. Ο ηθο­ποιός δεν ζει μέσα στα στε­νά περι­θώ­ρια του απλού εκτε­λε­στή. Είναι δημιουρ­γός. Πάνω στην ιδε­α­τή μορ­φή της ποι­η­τι­κής σύλ­λη­ψης, μέσ’ από λόγια, αυτός δημιουρ­γεί μια πάλ­λου­σα μορ­φή. Ο κάθε άνθρω­πος είναι, ίσα­με ένα βαθ­μό, δημιουρ­γός. Ο καθέ­νας από μας έχει φαντα­σία αρκε­τή για να πλά­σει μια εικό­να. Η αξία του καλ­λι­τέ­χνη είναι πως πλά­θει τις εικό­νες του πιο τέλεια και πιο έντο­να. Εκεί ακρι­βώς βρί­σκε­ται κι η αξία του ηθο­ποιού σαν δημιουργού.

Τους χαρα­κτή­ρες και τις δρα­μα­τι­κές κατα­στά­σεις, που όλοι μας νιώ­θου­με πως υπάρ­χουν στο δρα­μα­τι­κό έργο, μα που λίγο ή πολύ μας ξεφεύ­γουν μες στην αορι­στία της ποί­η­σης, ο ηθο­ποιός τις αρπά­ζει αδί­στα­χτα και τους χαρί­ζει το αίμα του, ζωντα­νεύ­ο­ντας τες πάνω στο ίδιο του το κορ­μί. Τα  τυπω­μέ­νο έργο μορ­φώ­νει, το παιγ­μέ­νο συγκι­νεί. Θεα­τρι­κή συγκί­νη­ση δεν υπάρ­χει, παρά μονά­χα όταν ξεχά­σου­με το δρα­μα­τι­κό ποι­η­τή και δεχτού­με, σαν άπα­ντο της δρα­μα­τι­κής σύν­θε­σης, αυτό που μας προ­σφέ­ρει ο ηθοποιός.

Αυτό ακρι­βώς είναι  ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΙΧΑΛΑΚΟΠΟΥΛΟΣ ο δημιουρ­γός, ο οποί­ος πάνω στην ιδε­α­τή μορ­φή της ποι­η­τι­κής σύλ­λη­ψης δημιουρ­γεί μια πάλ­λου­σα μορφή.

Ανα­κοί­νω­ση του ΚΚΕ για το θάνα­το του Γιώρ­γου Μιχαλακόπουλου

Ο Γιώρ­γος Μιχα­λα­κό­που­λος γεν­νή­θη­κε στην Αθήνα.

Από­φοι­τος της Δρα­μα­τι­κής Σχο­λής Θεά­τρου Τέχνης Καρό­λου Κούν (1961). Ιδρυ­τής του Θεά­τρου Σάτι­ρας, Καθη­γη­τής Δρα­μα­τι­κής Σχο­λής Εθνι­κού Θεά­τρου. Δίδα­ξε στο Πανε­πι­στή­μιο Θεσ­σα­λο­νί­κης, Τμή­μα Θεά­τρου, Α΄ Βρα­βείο ανδρι­κού ρόλου (Καρό­λου Κούν) 1988–89. Βρα­βείο Α΄ανδρικής ερμη­νεί­ας Αιμί­λιος Βεά­κης 1998–2000. Βρα­βείο Ελλη­νι­κής Τηλε­ό­ρα­σης 1992. Τ. Δημο­τι­κός Σύμ­βου­λος Αθη­ναί­ων 1974–1986. Τ. Αντι­πρό­ε­δρος Κ.Ε.Θ.Ε.Α. ( Ιθά­κη – Έξο­δος – Στρο­φή- Παρέμ­βα­ση). Οργά­νω­σε στις φυλα­κές Κορυ­δαλ­λού με ποι­νι­κούς θεα­τρι­κό εργα­στή­ρι. (1981).

Εργά­στη­κε στα:

• ΘΕΑΤΡΟ ΤΕΧΝΗΣ: “ Όρνι­θες, Αρτού­ρο Ούι, Νέα Παι­διά, Ρινόκερος”.
• ΘΕΑΤΡΟ ΜΟΥΣΟΥΡΗ: Θέμα της Ημέ­ρας, Φώτο Φίνις, Άνθρω­πος για όλες τις επο­χές, Τρεις Αδελφές.
• ΘΕΑΤΡΟ ΛΥΚΑΒΗΤΤΟΥ: (Άννας Συνο­δι­νού) Εκκλη­σιά­ζου­σες, Αντιγόνη.
• ΘΕΑΤΡΟ ΔΙΟΝΥΣΙΑ: (Θία­σος Έλλης Λαμπέ­τη) Αγία Ιωάν­να (Γουώ­ρικ), Πέπσυ.
• ΘΙΑΣΟ ΔΗΜΗΤΡΗ ΧΟΡΝ: Δόν Ζουάν (Ζγα­να­ρέ­λος).
• ΘΕΑΤΡΟ ΚΑΡΕΖΗΣ: Ένας ιππό­της για τη Βασού­λα, Ζητεί­στε τη Βίκυ, Έντα Γκάμπλερ.
• ΘΕΑΤΡΟ ΑΛΦΑ: Τέσ­σε­ρις Συνταγ­μα­τάρ­χες, Επι­κίν­δυ­νο Φορ­τίο, Καλη­νύ­χτα Μαρ­γα­ρί­τα, Διά­ση­μος 702.

Το 1973 ίδρυ­σε το Θέα­τρο Σάτι­ρας και έπαι­ξε στα έργα: Ώ τι κόσμος μπα­μπά ( του Κώστα Μουρ­σε­λά), Άς παί­ξου­με τους δολο­φό­νους, Σάκ­κο και Βαν­τζέτ­τι, Συνερ­γός (του Ντύ­ρε­μαντ), Αίτη­ση σε γάμο, Βλα­βε­ρές συνέ­πειες του καπνού (του Τσέ­χωφ). Παι­δι­κή σκη­νή ΄Τα παι­διά στο δάσος του Ρομπέν (Τζόν Κρόκερ)”.

Επί­σης εργά­στη­κε στα:

• ΘΕΑΤΡΟ ΚΑΠΠΑ (1975–1981): Γλά­ρος (Σόριν), Αντα­πό­κρι­ση (Τομά­ζο), Ψηλά απ’ τη γέφυ­ρα (αφη­γη­τής)
• ΘΕΑΤΡΟ ΑΘΗΝΑΙΟ: Και­νού­ρια σελίδα.
• ΘΕΑΤΡΟ ΑΛΙΚΗΣ: Καμπα­ρέ, Άννυ.
• ΘΕΑΤΡΟ ΑΛΑΜΠΡΑ: Επι­στά­της (Άστον).
• ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΕΠΙΔΑΥΡΟΥ 1985: Ειρή­νη (Τρυ­γαί­ος).
• ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΕΠΙΔΑΥΡΟΥ: 1986: Βάτρα­χοι (Διό­νυ­σος), Εθνι­κό Θέατρο.
• ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ  1987: Γλά­ρος του Τσέ­χωφ (Τρι­γκό­ριν).
• ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΕΠΙΔΑΥΡΟΥ 1989: Θεσμο­φο­ριά­ζου­σες (Μνη­σί­λο­χος), Εθνι­κό θέατρο.
• ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ 1988: Περι­ποι­η­τής Φυτών.
• ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ 1989–1990: Δωδέ­κα­τη νύχτα (Μαλ­βό­λιο).
• ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ 1991: Ερρί­κος ο Δ΄του Πιρα­ντέλ­λο (Ερρί­κος).
• ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ 1991 Ιππείς (Αλλα­ντο­πώ­λης), Φεστι­βάλ Αθηνών.
• ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ 1992: Κατά φαντα­σί­αν ασθε­νής (Αργκάν).
• ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ 1993: Η τρέ­λα του Γεωρ­γί­ου του Γ΄ του Άλαν Μπένετ.
• ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ 1994: Νεφέ­λες (Στρε­ψιά­δης), Φεστι­βάλ Επιδαύρου.
• ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ (ΚΟΤΟΠΟΥΛΗ) 1995: Ο έμπο­ρος της Βενε­τί­ας (Σάυ­λοκ).
• ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΕΠΙΔΑΥΡΟΥ 1996: Εκκλη­σιά­ζου­σες (Πρα­ξα­γό­ρα).
• ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ 1997: Ρινό­κε­ρος (Μπε­ραν­ζέ).
• ΘΕΑΤΡΟ ΜΟΥΣΟΥΡΗ 1998: Κάτω από τη σκά­λα (Χάρυ).
• ΘΕΑΤΡΟ ΜΟΥΣΟΥΡΗ 1999: Ο πάπ­πος μου ήτο Ασιά­της, Οι καρέ­κλες του Ιονέσκο.
• ΕΠΙΔΑΥΡΟΣ 1999: Θεσμο­φο­ριά­ζου­σες (Ευρι­πί­δης).
• ΘΕΑΤΡΟ ΡΟΕΣ 2000: Κάθε Πέμ­πτη κύριε Γκρίν).
• ΘΕΑΤΡΟ ΔΙΑΔΡΟΜΗ 2000: Εκκλη­σιά­ζου­σες (Βλέ­πυ­ρος).
• ΘΕΑΤΡΟ ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΒΑΣΙΛΑΚΟΥ 2001: Ο Επι­στά­της (Νταί­η­βις).
• ΕΠΙΔΑΥΡΟΣ 2000; Λυσι­στρά­τη (Κινη­σί­ας).
• ΘΕΑΤΡΟ ΚΑΤΕΡΙΝΑΣ ΒΑΣΙΛΑΚΟΥ 2002: Ο Θάνα­τος του Εμποράκου.
• ΘΕΑΤΡΟ ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΒΑΣΙΛΑΚΟΥ 2003–2004: Τα ο παρά­ξε­νο ζευγάρι.
•  ΘΕΑΤΡΟ ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΒΑΣΙΛΑΚΟΥ 2006–2007  ‘Da’.

Σκη­νο­θέ­τη­σε στο θέα­τρο: Τα παι­διά στο Δάσος του Ρομπέν του Τζ, Κρό­κερ, τα μονό­πρα­κτα του Ιονέ­σκο: Καρέ­κλες, Μάθη­μα Εθνι­κό Θέα­τρο, Πάρ­τυ στη Σαχά­ρα Θέα­τρο Καρέ­ζη (Μίρ­κα Παπα­κων­στα­ντί­νου), Διπλό παι­χνί­δι Θέα­τρο Άλφα (Δάνης Κατρα­νί­δης), ΛΟΟΤ’ Τζ. Όρτον Θέα­τρο ΑΘΗΝΑ Θία­σος Πέτρου Φιλιπ­πί­δη, Ο πάπ­πος μου ήτο Ασιά­της Θέα­τρο Μου­σού­ρη, ‘Κάθε Πέμ­πτη κύριε Γκρίν Θέα­τρο Ροές ( Βρα­βείο Σκη­νο­θε­σί­ας Αθη­νό­ρα­μα), ‘Εκκλη­σιά­ζου­σες’ Θέα­τρο Δια­δρο­μή, ‘Ο Επι­στά­της’ Θέα­τρο Δια­δρο­μή, Λυσι­στρά­τη Επί­δαυ­ρος, ‘Το παρά­ξε­νο ζευ­γά­ρι’ Θέα­τρο Κατε­ρί­να Βασι­λά­κου, Από­στο­λος και μόνος.

Στον κινη­μα­το­γρά­φο έπαι­ξε στα έργα ‘Ασυμ­φω­νία (σκη­νο­θε­σία Ν.Μαυρουδή), Ξύπνα Βασί­λη’ του Ψαθά (σκη­νο­θε­σία Δαλια­νί­δη), Ένας ιππό­της για τη Βασού­λα, Το φράγ­μα του Πλα­σκο­βί­τη (σκη­νο­θε­σία Μακρή), Οι Φτω­χο­διά­βο­λοι, Το βλέμ­μα του Οδυσ­σέα του Θ.Αγγελόπουλου, Μερι­κοί το προ­τι­μούν χακί, του Κ.Φέρη, Ο κλοιός του Κ.Κουτσομίτη, Ο γύρος του θανά­του του Ερ.Θαλασσινού, Καπε­τάν Μει­ντά­νος  του Κ.Θέου, Η ωραία του κου­ρέα του Ντ.Δημόπουλου , Πέντε γυναί­κες για ένα άντρα, Ο κύριος με τα γκρι του Περι­κλή Χούρσογλου.

Στην τηλε­ό­ρα­ση έπαι­ξε στα μονό­πρα­κτα του Κώστα Μουρ­σε­λά Εκεί­νος κι Εκεί­νος (Σόλων), Χατζη­μα­νου­ήλ (Αντρέ), Καπνι­σμέ­νος Ουρα­νός (Χαρά­λα­μπος), Σιγά η πατρί­δα κοι­μά­ται, Κίτρι­νος Φάκε­λος (Κωστής Ρούσ­σης), Βαμ­μέ­να Κόκ­κι­να Μαλ­λιά (Κρι­τσί­νης) πρώ­το βρα­βείο Ελλη­νι­κής Τηλε­ό­ρα­σης, Η Εκτέ­λε­ση (Εμ. Μπενάκης),Ο μεγά­λος Θυμός πρώ­το βρα­βείο ανδρι­κής ερμη­νεί­ας Τ’ Έθνος, Με θέα το πέλα­γο (Νεκτά­ριος) πρώ­το βρα­βείο ανδρι­κής ερμη­νεί­ας Τ Έθνος 2004.Ειδικό βρα­βείο Τ ΕΘΝΟΣ για την προ­σφο­ρά του στην Ελλη­νι­κή τηλε­ό­ρα­ση. ‘Από­στο­λος και μόνος’.