Γ. Πέρρος: Τοποθέτηση στο 38ο Συνέδριο ΓΣΕΕ — Πρόταση για πανελλαδική απεργία στις 16 Μάρτη (VIDEO)

Πρό­τα­ση για πανελ­λα­δι­κή πανερ­γα­τι­κή απερ­γία την Πέμ­πτη 16 Μάρ­τη κατέ­θε­σε, εκ μέρους της ΔΑΣ, ο Γιώρ­γος Πέρ­ρος μιλώ­ντας το από­γευ­μα της δεύ­τε­ρης μέρας του 38 Συνε­δρί­ου της ΓΣΕΕ. Μάλι­στα κάλε­σε «το συνέ­δριο της ΓΣΕΕ να απο­φα­σί­σει σήμε­ρα. Να μην χαθεί λεπτό.»

Στην ομι­λία του, αρχι­κά κατήγ­γει­λε τη στά­ση της ΓΣΕΕ σημειώ­νο­ντας ότι το Συνέ­δριο πραγ­μα­το­ποιεί­ται μακριά από τους εργα­ζό­με­νους και τις ανά­γκες τους, μακριά από τις εξε­λί­ξεις. Παρό­λο που εξε­λίσ­σε­ται στο από­η­χο της ανεί­πω­της τρα­γω­δί­ας στα Τέμπη, και την επο­μέ­νη μεγά­λη απερ­γί­ας που «συνέ­θλι­ψε την άθλια επι­χεί­ρη­ση απαλ­λα­γής ευθυ­νών της σημε­ρι­νής κυβέρ­νη­σης και των προη­γού­με­νων, της Ηellenic Train, του ΟΣΕ» το κύρος της ηγε­σί­ας της ΓΣΕΕ «στους εργα­ζο­μέ­νους έχει ξεπε­ρά­σει τον πάτο, συνα­ντά την απο­λυ­τή απα­ξί­ω­ση. Η ανα­κοί­νω­ση της ΓΣΕΕ που βγή­κε για να δικαιο­λο­γή­σει την προ­χθε­σι­νή στά­ση της ίσως είναι η μόνη ανα­κοί­νω­ση της τρι­το­βάθ­μιας οργά­νω­σης που δια­κι­νή­θη­κε τόσο πλα­τιά στους εργα­ζό­με­νους, πήγε από στό­μα σε στό­μα δημιουρ­γώ­ντας συναι­σθή­μα­τα απέ­χθειας και ειρω­νεί­ας».

Δίνο­ντας το στίγ­μα συνέ­χι­σης του αγώ­να κάλε­σε τις συν­δι­κα­λι­στι­κές οργα­νώ­σεις, τους εργα­ζο­μέ­νους, τη νεο­λαία να συμ­με­τά­σχουν οργα­νω­μέ­να και μαζι­κά στα μεγά­λα συλ­λα­λη­τή­ρια σε κάθε πόλη της χώρας που προ­γραμ­μα­τί­ζο­νται τις επό­με­νες μέρες, στην Αθή­να την Κυρια­κή 12/3 στις 12μ., στο Σύνταγμα.

Σε έναν σύντο­μο απο­λο­γι­σμό των τριών ετών από το προη­γού­με­νο Συνέ­δριο της ΓΣΕΕ είπε πως ήταν «τρία χρό­νια σκλη­ρής δοκι­μα­σί­ας για την εργα­τι­κή τάξη της χώρας μας, μιας περιό­δου με νέα αντι­λαϊ­κά μέτρα από την κυβέρ­νη­ση και με ακό­μα πιο σκλη­ρή επί­θε­ση από τους επι­χει­ρη­μα­τι­κούς ομίλους. 

Σε αυτά τα χρό­νια ανα­δεί­χτη­κε ακό­μα πιο καθα­ρά ο ρόλος της ηγε­σί­ας στη διοί­κη­ση της ΓΣΕΕ και των δυνά­με­ων που τη στη­ρί­ζουν. Απο­δεί­χτη­κε στη ζωή ότι ο χαρα­κτη­ρι­σμός κυβερ­νη­τι­κός εργο­δο­τι­κός συν­δι­κα­λι­σμός δεν είναι άδι­κος ούτε υπερ­βο­λι­κός. Ανα­δεί­χτη­κε η μεγά­λη από­στα­ση που τον χωρί­ζει από τα μεγά­λα προ­βλή­μα­τα των εργα­ζο­μέ­νων, από τη δρά­ση συν­δι­κά­των για την υπε­ρά­σπι­ση της ζωής και των δικαιω­μά­των των εργα­ζο­μέ­νων, όπως στην κατά­στα­ση μελ­λο­θα­νά­των στον κλά­δο των σιδη­ρο­δρο­μι­κών. (…)

Η πλειο­ψη­φία της διοί­κη­σης της ΓΣΕΕ συντά­χθη­κε με τις κατευ­θύν­σεις της κυβέρ­νη­σης και των ομί­λων, κάλε­σε σε γενι­κό σιω­πη­τή­ριο απο­τε­λώ­ντας για μία ακό­μα φορά τον χρή­σι­μο σύμ­μα­χο της κυβέρ­νη­σης και των επι­χει­ρη­μα­τι­κών ομί­λων. Σε συν­θή­κες παν­δη­μί­ας κλεί­δω­σε τα συν­δι­κά­τα, το κτί­ριο της ΓΣΕΕ και επι­δί­ω­ξε να κάνει το ίδιο όλο το συν­δι­κα­λι­στι­κό-εργα­τι­κό κίνη­μα. Πίσω από ομι­χλώ­δες κυβερ­νη­τι­κό αφή­γη­μα της «ατο­μι­κής» ευθύ­νης επι­χεί­ρη­σε τον αφο­πλι­σμό των εργα­ζο­μέ­νων εξα­πο­λύ­ο­ντας μαζί με άλλους μηχα­νι­σμούς και επι­τε­λεία των επι­χει­ρη­μα­τι­κών ομί­λων άγρια ιδε­ο­λο­γι­κή επί­θε­ση απέ­να­ντι στους εργα­ζο­μέ­νους, που τους καθι­στού­σαν υπεύ­θυ­νους για τη ζωή και την υγεία.»

Από τη μεριά τους οι συν­δι­κα­λι­στι­κές οργα­νώ­σεις που συσπει­ρώ­νο­νται στο ΠΑΜΕ πραγ­μα­το­ποί­η­σαν μεγά­λους αγώ­νες σε πολύ δύσκο­λες συν­θή­κες που έφε­ραν απο­τε­λέ­σμα­τα, προ­στά­τευ­σαν την ζωή της εργα­τι­κής λαϊ­κής οικο­γέ­νειας. Δεν απο­δέ­χθη­καν την πλα­στο­γρα­φία της ατο­μι­κής ευθύ­νης που δια­λα­λού­σε η κυβέρ­νη­ση της ΝΔ για να κρύ­ψει ότι το δημό­σιο σύστη­μα υγεί­ας ήταν βαριά ασθε­νής από τις τερά­στιες ελλεί­ψεις και κενά απο­τέ­λε­σμα της πολι­τι­κής εμπο­ρευ­μα­το­ποί­η­σης και ιδιω­τι­κο­ποί­η­σης που ακο­λού­θη­σαν δια­χρο­νι­κά και χωρίς παρέκ­κλι­ση όλες οι προη­γού­με­νες κυβερ­νή­σεις. Ακό­μα «απορ­ρί­ψα­με τις σει­ρή­νες ενσω­μά­τω­σης, τα γενι­κά και αόρι­στα συν­θή­μα­τα του «θα λογα­ρια­στού­με μετά» όπως καλού­σε ο ΣΥΡΙΖΑ δίνο­ντας έτσι χέρι βοή­θειας στην κυβερ­νη­τι­κή πολι­τι­κή. Θέσα­με το ζήτη­μα της άμε­σης οργά­νω­σης του αγώ­να και της διεκ­δί­κη­σης για να μεί­νει όρθιος ο λαός με το σύν­θη­μα ΟΛΟΙ ΣΤΑ ΣΥΝΔΙΚΑΤΑ – ΟΛΟΙ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ – ΚΑΝΕΝΑΣ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ».

Απευ­θυ­νό­με­νος σε όλες τις συν­δι­κα­λι­στι­κές οργα­νώ­σεις, σε όλες τους εργα­ζό­με­νους τόνι­σε πως το ΠΑΜΕ τους καλεί «να δουν την αλή­θεια κατά­μα­τα. Να αξιο­ποι­ή­σουν την μεγά­λη πεί­ρα που έχου­με κερ­δί­σει όλοι με τους μεγά­λους αγώ­νες που δώσα­με τα προη­γού­με­να χρό­νια.

Η κατά­στα­ση της ζωής μας μπο­ρεί να αλλά­ξει, με την πάλη μας και τη συλ­λο­γι­κή μας οργά­νω­ση. Πραγ­μα­τι­κή ώθη­ση μπο­ρεί να δώσει η ενί­σχυ­ση της γραμ­μής πάλης που προ­ω­θούν τα συν­δι­κά­τα που συσπει­ρώ­νο­νται στο ΠΑΜΕ αλλά και συν­δι­κά­τα που είναι ζωντα­νά, που βρί­σκο­νται μέσα στους αγώ­νες, έχουν ανα­φο­ρά στους χώρους δου­λεί­ας, αντι­με­τω­πί­ζουν ταξι­κά την επί­θε­ση κρά­τους και εργοδοσίας. (…) 

Απευ­θυ­νό­μα­στε στους εργα­ζο­μέ­νους, σε μέλη ΔΣ σωμα­τεί­ων, σε συν­δι­κα­λι­στές που το μυα­λό τους, τους καλεί να τολ­μή­σουν αλλά δεν αισθά­νο­νται έτοι­μοι για ατο­μι­κές και συλ­λο­γι­κές συγκρού­σεις, σε όλους όσους κατα­νο­ούν αυτή την μεγά­λη ανα­γκαιό­τη­τα ανε­ξάρ­τη­τα αν έχουν επι­μέ­ρους δια­φω­νί­ες, προ­βλη­μα­τι­σμούς, επι­φυ­λά­ξεις, να συμπο­ρευ­τού­με σε αυτόν τον όμορ­φο αγώ­να. Όχι μόνο να αντι­με­τω­πί­σου­με όλα όσα μας βασα­νί­ζουν και φέρ­νουν την ζωή μας σε αδιέ­ξο­δο αλλά και να περά­σου­με στην αντε­πί­θε­ση με επί­κε­ντρο την ικα­νο­ποί­η­ση των αναγκών.

Με σωμα­τεία οργα­νω­τές της πάλης και όχι ηλε­κτρο­νι­κές πλατ­φόρ­μες, με τα μητρώα τους να έχουν παρα­δο­θεί στις ενώ­σεις των εργο­δο­τών. Με συν­δι­κά­τα που θα σχε­διά­ζουν, θα προ­βλη­μα­τί­ζο­νται και θα απο­φα­σί­ζουν από κοι­νού για την προ­ο­πτι­κή του αγώ­να, τις διεκ­δι­κή­σεις τους και όχι συν­δι­κά­τα που λει­τουρ­γούν ως μηχα­νι­σμός για να εξα­σφα­λί­ζο­νται θέσεις και καρέκλες.

Προ­ϋ­πό­θε­ση για όλα τα παρα­πά­νω και για να ανέ­βει συνο­λι­κά η απο­τε­λε­σμα­τι­κό­τη­τα των εργα­τι­κών αγώ­νων είναι τα συν­δι­κά­τα να περά­σουν στα χέρια των εργατών.

Οι αγώ­νες που θα οργα­νώ­σει η τάξη μας θα είναι αυτοί που θα βάλουν την τελι­κή σφρα­γί­δα για όλα όσα ονει­ρευό­μα­στε, όλα όσα έχου­με ανά­γκη! Σε αυτόν τον δρό­μο, σε αυτό το μεγά­λο μέτω­πο καλού­με τις συν­δι­κα­λι­στι­κές οργα­νώ­σεις και τους εργα­ζό­με­νους να προ­χω­ρή­σου­με και να συμπο­ρευ­τού­με μαζί.

Όσον αφο­ρά την παρω­δία του εργα­τι­κού συνε­δρί­ου που έχου­με αυτές τις 2 πρώ­τες μέρες, σίγου­ρα οι εργα­ζό­με­νοι, οι δια­δη­λω­τές, οι νέοι άνθρω­ποι που πήραν μέρος στις κινη­το­ποι­ή­σεις όλων αυτών των ετών και ιδιαί­τε­ρα της τελευ­ταί­ας βδο­μά­δας, σε καμιά περί­πτω­ση δε θα ήθε­λαν να δουν αγω­νι­στές συν­δι­κα­λι­στές του ΠΑΜΕ αλλά και άλλους αγω­νι­στές που βρί­σκο­νταν μέσα στους αγώ­νες να ταυ­τί­ζο­νται με την εκφυ­λι­στι­κή δια­δι­κα­σία που εξε­λίσ­σε­ται μπρο­στά στα μάτια μας. Και αυτό είναι το πιο κομ­ψό που μπο­ρού­με να πού­με».

«Συνδικάτα εργατών και όχι των κυβερνήσεων και των εργοδοτών»

Η υπο­βό­σκου­σα σύγκρου­ση των ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ για τις καρέ­κλες στη διοί­κη­ση της ΓΣΕΕ εκδη­λώ­θη­κε και από το βήμα του συνε­δρί­ου της, ανα­δί­νο­ντας έντο­νη δυσω­δία. Για αυτή τη «σύγκρου­ση» ο Γ. Πέρ­ρος αφιέ­ρω­σε λίγα λόγια στην αρχή της ομι­λί­ας του. Κάλε­σε τους συνέ­δρους να θυμη­θούν πως το προη­γού­με­νο συνέ­δριο όταν το ΠΑΜΕ μιλού­σε για την ανά­γκη ταξι­κού προ­σα­να­το­λι­σμού των συν­δι­κά­των η ηγε­σία της ΓΣΕΕ  έστελ­νε τα ΜΑΤ και έκα­νε μηνύ­σεις υπε­ρα­σπι­ζό­με­νη τη λογι­κή της σαπί­λας και του εκφυ­λι­σμού. Εμείς είπε λέμε και θα λέμε «Συν­δι­κά­τα εργα­τών και όχι των κυβερ­νή­σε­ων και των εργοδοτών».

902.gr

«Ναι, αλλά ο Στά­λιν…», του Νίκου Μόττα