Δημήτρης Βαλαής: Ο Γιωργάρας

Χθες, εκεί στο καφενείο,

που καθό­μουν μ’ άλλους δύο,

πέρα­σε η γυναικάρα

του γνω­στού μας, του Γιωργάρα.

Πρό­σφα­τα παντρεύτηκαν

και νοι­κο­κυ­ρεύ­τη­καν.

Γνω­ρι­στή­κα­νε στο Βόλο

μ’ έρω­τα κεραυνοβόλο.

Τον μπα­γά­σα το Γιωργή

πήρε μία καλλονή!

Όλοι μας ζηλέψαμε,

μα και τον παινέψαμε.

Τότε ήρθε κι ο Βαλάντης,

που ήτα­νε πολύ… μπερμπάντης

και με σιγου­ριά μεγάλη

έδω­σε μια γνώ­μη άλλη:

“Ο Γιωρ­γά­κης ο καημένος

είναι κατα­δι­κα­σμέ­νος!

Με αυτή για σύζυ­γό του

θε’ να βρει το διά­ο­λό του!

Δεί­τε την πώς περπατάει

και τρι­γύ­ρω πώς κοιτάει!

Η ματιά της φλό­γες βγάζει,

σ’ όλους υπο­σχέ­σεις τάζει!

Α, ρε Γιώρ­γη μπουνταλά,

έμπλε­ξες για τα καλά…

Είναι του μπε­λά γυναίκα,

σαν και σένα… θέλει δέκα!”

.….….….….…

Δεν επέ­ρασ’ ένας χρόνος

κι έμει­νε ο Γιώρ­γος μόνος.

Με τα πνεύ­μα­τα μιλάει,

το Θεό παρακαλάει:

“Θεέ μου, πάρε την ψυχή μου,

να τη στεί­λεις στην καλή μου…

Να την έχει άγγε­λό της,

φύλα­κα παντο­τι­νό της”…

Απρί­λης 2009

Δημή­τρης Βαλαής

δάσκα­λος — Νάουσα