«Δυναμική» αντιπολίτευση

Πριν καλά καλά ορκι­στεί η κυβέρ­νη­ση της ΝΔ, πριν ακό­μα καθί­σουν στα έδρα­νά τους οι βου­λευ­τές του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ, άρχι­σαν να δίνουν «δείγ­μα­τα γρα­φής» της «αντι­πο­λί­τευ­σης» που σκο­πεύ­ουν να ασκήσουν.

Η …«δυνα­μι­κή» λοι­πόν αντι­πο­λί­τευ­ση καταρ­χάς από τον ΣΥΡΙΖΑ ξεκί­νη­σε με ένα από τα πρω­το­κλα­σά­τα στε­λέ­χη του και πρώ­ην υπουρ­γό του, σχε­δόν να συγ­χαί­ρει τον Κυρ. Μητσο­τά­κη για τους υπουρ­γούς του. «Είναι μια καλή κυβέρ­νη­ση», «ελπί­ζω και εκτι­μώ ότι θα πάει πολύ καλά», σχο­λί­α­ζε μετα­ξύ άλλων χτες ο βου­λευ­τής Επι­κρα­τεί­ας και πρώ­ην υπουρ­γός Αμυ­νας του ΣΥΡΙΖΑ Ευάγ­γε­λος Απο­στο­λά­κης. Μάλι­στα, στη διευ­κρι­νι­στι­κή ερώ­τη­ση του δημο­σιο­γρά­φου σημεί­ω­σε ότι προ­έ­χει το «καλό της χώρας». Υπεν­θυ­μί­ζε­ται ότι ο ίδιος είχε επι­λε­γεί από την κυβέρ­νη­ση της ΝΔ για να στε­λε­χώ­σει το υπουρ­γείο Αμυ­νας σε έναν από τους ανα­σχη­μα­τι­σμούς της, κάτι που, αν και δεν ευο­δώ­θη­κε, απέ­δει­ξε ότι αυτά που ενώ­νουν τα δύο κόμ­μα­τα είναι πολύ περισ­σό­τε­ρα από όσα τα χωρίζουν.

Βεβαί­ως δεν πρό­κει­ται για περί­πτω­ση που απο­τε­λεί «εξαί­ρε­ση» σε έναν κατά τ’ άλλα «απο­φα­σι­σμέ­νο» ΣΥΡΙΖΑ να μην αφή­σει την κυβέρ­νη­ση της ΝΔ σε …χλω­ρό κλαρί.

Είναι χαρα­κτη­ρι­στι­κή η ανα­κοί­νω­ση του κόμ­μα­τος της αξιω­μα­τι­κής αντι­πο­λί­τευ­σης. Τι βλέ­πει λοι­πόν ως «πρό­βλη­μα» ο ΣΥΡΙΖΑ στο νέο κυβερ­νη­τι­κό σχή­μα της ΝΔ; Οτι είναι «ογκώ­δες», ότι «ανα­κυ­κλώ­νει υπουρ­γούς από προη­γού­με­νες κυβερ­νή­σεις» και προ­φα­νώς ότι έχει «κρυ­φή ατζέ­ντα»…

Λες δηλα­δή και η φανε­ρή ατζέ­ντα του προ­γράμ­μα­τος της ΝΔ, τα εκα­το­ντά­δες προ­α­παι­τού­με­να του Ταμεί­ου Ανά­καμ­ψης, οι δεσμεύ­σεις της ΕΕ και του ΝΑΤΟ δεν είναι αρκε­τά για να τεκ­μη­ριώ­σουν το αντι­λαϊ­κό του περιε­χό­με­νο αφού θα φορ­τώ­σουν νέα βάρη στις πλά­τες του λαού.

Ενώ ο λαός θα έχει να αντι­με­τω­πί­σει την ενερ­γεια­κή φτώ­χεια από την επέ­κτα­ση των ΑΠΕ και από τη χρη­μα­το­δό­τη­ση των «πρά­σι­νων» μπίζ­νες, ο ΣΥΡΙΖΑ εστιά­ζει την κρι­τι­κή του στις «νεο­φι­λε­λεύ­θε­ρες εμμο­νές» βγά­ζο­ντας λάδι μια πολι­τι­κή που είναι κοι­νή για όλες τις κυβερ­νή­σεις και τα κρά­τη της ΕΕ.

Ενώ υπάρ­χουν οι ευρω­α­τλα­ντι­κές δεσμεύ­σεις για κλι­μά­κω­ση της εμπλο­κής της χώρας μας στον ιμπε­ρια­λι­στι­κό πόλε­μο και για επι­κίν­δυ­νες ΝΑΤΟι­κές διευ­θε­τή­σεις στα Ελλη­νο­τουρ­κι­κά, ο ΣΥΡΙΖΑ τις κάνει «γαρ­γά­ρα» και εστιά­ζει την κρι­τι­κή του στο αν και κατά πόσο «κόντυ­νε» ο Κυρ. Μητσο­τά­κης τον πρώ­ην υπουρ­γό Εξω­τε­ρι­κών Ν. Δένδια.

Αλλά ξεχα­στή­κα­με! Αυτές οι δεσμεύ­σεις δεν είναι δια­φο­ρε­τι­κές από αυτές που υπη­ρέ­τη­σε ο ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρ­νη­ση, από αυτές που υπη­ρέ­τη­σε ως αντι­πο­λί­τευ­ση αλλά και αυτές που υιο­θε­τεί στο δικό του κυβερ­νη­τι­κό πρόγραμμα.

Αντί­στοι­χα, συγ­χα­ρη­τή­ρια δέχε­ται η νέα κυβέρ­νη­ση και από στε­λέ­χη του ΠΑΣΟΚ, για «το καλό της πατρί­δας μας», όπως λένε, εντο­πί­ζο­ντας ότι η κυβέρ­νη­ση είναι «συγκρο­τη­μέ­νη» και με «πρό­γραμ­μα» από την πρώ­τη μέρα, με «πλαί­σιο συγκε­κρι­μέ­νο», επο­μέ­νως δεν χρειά­ζε­ται «να βγά­ζει ο ένας τα μάτια του άλλου». Ετσι, δεσμεύ­ο­νται ότι θα ασκή­σουν «αξιό­πι­στη αντι­πο­λί­τευ­ση». Κάπως έτσι μάλι­στα σκο­πεύ­ουν να χτί­σουν τη «σύγ­χρο­νη κεντρο­α­ρι­στε­ρά», επι­βε­βαιώ­νο­ντας ότι οι διερ­γα­σί­ες που θα «τρέ­ξουν» τόσο στον ΣΥΡΙΖΑ όσο και στο ΠΑΣΟΚ θα είναι σε ένα δεδο­μέ­νο φόντο στρα­τη­γι­κής σύγκλι­σης με την ίδια την κυβέρ­νη­ση της ΝΔ.

Οι εργα­ζό­με­νοι, λοι­πόν, που δικαί­ως ανη­συ­χούν για το «σήμε­ρα» και το «αύριο», που χωρίς αμφι­βο­λία βλέ­πουν ότι θα έχουν απέ­να­ντί τους μια εχθρι­κή — αντι­λαϊ­κή κυβέρ­νη­ση, δια­πι­στώ­νουν από τώρα ότι ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ θα «βάλουν πλά­τη» για μια ακό­μα φορά. Οτι πολύ­τι­μοι συνο­δοι­πό­ροι στα νέα αντι­δρα­στι­κά σχέ­δια θα είναι και οι κάθε λογής ακρο­δε­ξιοί και φασί­στες, τα μαντρό­σκυ­λα του συστή­μα­τος που μπή­καν στη Βουλή.

Στον αντί­πο­δά τους στέ­κε­ται μόνο το ΚΚΕ, οι δυνά­μεις του στο εργα­τι­κό — λαϊ­κό κίνη­μα που απέ­δει­ξαν από την πρώ­τη στιγ­μή ότι είναι στις «επάλ­ξεις». Που χωρίς να χάσουν χρό­νο, πήραν την ευθύ­νη για να σπά­σει κάθε στά­ση ανα­μο­νής, κάθε αμη­χα­νία από εργα­ζό­με­νους — λαϊ­κούς ανθρώ­πους. Για να πάρουν κου­ρά­γιο από τα αυξη­μέ­να ποσο­στά του που ήδη κατα­τί­θε­νται στην οργά­νω­ση της πάλης, με απα­νω­τές κινη­το­ποι­ή­σεις ενά­ντια σε πλει­στη­ρια­σμούς, για εργα­τι­κά «ατυ­χή­μα­τα», για τις ΣΣΕ και τα μέτρα προ­στα­σί­ας. Για όλα εκεί­να που συν­θέ­τουν την 100% εργα­τι­κή — λαϊ­κή αντι­πο­λί­τευ­ση της «επό­με­νης μέρας», τη μόνη στά­ση που δίνει την πραγ­μα­τι­κή προ­ο­πτι­κή στον λαό ότι μπο­ρεί να τα κατα­φέ­ρει όχι μόνο να στα­θεί στα πόδια του, αλλά και να ξεμπερ­δεύ­ει με το σημε­ρι­νό σάπιο σύστη­μα του κεφα­λαί­ου και της εκμε­τάλ­λευ­σης. «ΚΚΕ δυνα­τό, η ελπί­δα είναι εδώ», λοι­πόν, στον δρό­μο της σύγκρου­σης με αυτήν την πολι­τι­κή και όχι στον εξω­ραϊ­σμό της.

Ανα­δη­μο­σιεύ­ε­ται από την στή­λη «Η Άπο­ψή μας» του «Ριζο­σπά­στη»