Δ. Κουτσούμπας: Ο Νίκος Καραντηνός έζησε ως μαχόμενος κομμουνιστής δημοσιογράφος, ταγμένος αταλάντευτα με το δίκιο της εργατικής τάξης και τα ιδανικά του ΚΚΕ

Ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημή­τρης Κου­τσού­μπας, στην ομι­λία του στην εκδή­λω­ση που διορ­γά­νω­σε η «Σύγ­χρο­νη Επο­χή» και ο «Ριζο­σπά­στης» για την παρου­σί­α­ση του βιβλί­ου της Εύας Νικο­λαϊ­δου “Εις μνή­μην Νίκος Καρα­ντη­νός”, το από­γευ­μα της Κυρια­κής 7 Ιανουα­ρί­ου 2024, ανέ­φε­ρε ότι «το βιβλίο της Εύας Νικο­λα­ΐ­δου αλλά και άλλες πρω­το­βου­λί­ες, όπως η πρό­σφα­τη ονο­μα­το­δο­σία του 5ου ορό­φου του κτη­ρί­ου της ΕΣΗΕΑ, απο­τε­λούν μια ελά­χι­στη οφει­λό­με­νη από­δο­ση τιμής στον ακρι­βό μας σύντρο­φο, Νίκο Καραντηνό.

15 χρό­νια πέρα­σαν από το τέλος της πλού­σιας, γεμά­της αγώ­νες και προ­σφο­ρά ζωής του. Πιστεύ­ου­με πως είναι σήμε­ρα ίσως πιο ανα­γκαίο από ποτέ, να τον θυμό­μα­στε οι παλιό­τε­ροι, να τον γνω­ρί­σουν οι νεώ­τε­ρες γενιές, οι νέοι κομ­μου­νι­στές. Και φυσι­κά, να τον γνω­ρί­σουν, όσοι κάνουν τα πρώ­τα τους βήμα­τα στη δημο­σιο­γρα­φία και έχουν την φιλο­δο­ξία να υπη­ρε­τή­σουν από αυτό το μετε­ρί­ζι το δίκιο και την αλή­θεια, αξιο­ποιώ­ντας και την παρα­μι­κρή χαρα­μά­δα που αφή­νει το σημε­ρι­νό ασφυ­κτι­κό πλαί­σιο του ελέγ­χου των ΜΜΕ από επι­χει­ρη­μα­τι­κά συμ­φέ­ρο­ντα αλλά και το αστι­κό κράτος».

Επι­σή­μα­νε ότι ο Νίκος Καρα­ντη­νός έδει­χνε πάντα ατα­λά­ντευ­τη εμπι­στο­σύ­νη στις νεό­τε­ρες γενιές, ενώ του «ήταν ξένες οι λέξεις έπαρ­ση και διδα­κτι­σμός, παρά το γεγο­νός ότι πρό­λα­βε να ζήσει τρεις ζωές μέσα σε μία και η εμπει­ρία του ήταν τεράστια».

«Είναι και αυτός ένας λόγος, για τον τερά­στιο σεβα­σμό που τού είχαν οι συνά­δελ­φοί του ανε­ξάρ­τη­τα από την πολι­τι­κή τοπο­θέ­τη­ση του καθε­νός και της καθε­μιάς, όπως φυσι­κά και η δια­δρο­μή του, οι γνώ­σεις του, η συνέ­πειά του, η μαχη­τι­κό­τη­τά του, η ενα­σχό­λη­σή του με τα προ­βλή­μα­τα των δημο­σιο­γρά­φων, ιδιαί­τε­ρα των πιο χαμη­λό­μι­σθων, που ήταν και είναι οι περισ­σό­τε­ροι» πρόσθεσε.

«Είναι σωστό αυτό που δια­βά­ζου­με στο βιβλίο ότι ο Καρα­ντη­νός, ήταν ευρεί­ας απο­δο­χής. Υπήρ­ξε για χρό­νια μέλος του προ­ε­δρεί­ου της ΕΣΗΕΑ και πρό­ε­δρος του Πανελ­λή­νιου Συν­δέ­σμου Δημο­σιο­γρά­φων Αγω­νι­στών της Εθνι­κής Αντί­στα­σης. Διε­τέ­λε­σε, επί­σης, γενι­κός γραμ­μα­τέ­ας στο πρώ­το, ιδρυ­τι­κό, ΔΣ της Πανελ­λή­νιας Ομο­σπον­δί­ας Ενώ­σε­ων Συντα­κτών (ΠΟΕΣΥ), στην ίδρυ­ση τής οποί­ας πρωτοστάτησε.

Ήταν ένας κομ­μου­νι­στής ευρεί­ας απο­δο­χής. Και τα στοι­χεία που προ­κα­λού­σαν τον σεβα­σμό και την εμπι­στο­σύ­νη σε όλους, είναι ακρι­βώς τα κομ­μου­νι­στι­κά στοι­χεία που ο καθέ­νας μας πρέ­πει να επι­διώ­κει να κατα­κτά σε όλο και μεγα­λύ­τε­ρο βαθ­μό. Όπως ανα­φέ­ρω και στον πρό­λο­γο που μου ζητή­θη­κε να γρά­ψω για το βιβλίο, τα λόγια του Νίκου Καρα­ντη­νού που μου έρχο­νται πρώ­τα στο μυα­λό είναι από μια συνέ­ντευ­ξή του στον Ριζο­σπά­στη το 1994 όπου λέει:

“Η σημε­ρι­νή νέα γενιά είναι ένα θαυ­μά­σιο κύτ­τα­ρο μέσα σε δύσκο­λες και λεπτές περι­στά­σεις. Τότε οι ήρω­ες είχαν ένα μέτω­πο απλό. Τώρα το μέτω­πο είναι πολύ πιο δύσκο­λο, πιο μεγά­λοι οι κίν­δυ­νοι και φυσι­κά τα παι­διά θέλουν πολύ μεγα­λύ­τε­ρη βοή­θεια για να μπο­ρέ­σουν να στα­θούν στις σημε­ρι­νές συν­θή­κες”» είπε ο Δ. Κουτσούμπας.

Όπως ανέ­φε­ρε στη συνέ­χεια, ο Ν. Καρα­ντη­νός «μπο­ρού­σε από τότε, 3 μόλις χρό­νια μετά τις αντε­πα­να­στα­τι­κές ανα­τρο­πές στην Ευρώ­πη, όταν διά­φο­ροι καλο­πλη­ρω­μέ­νοι και προ­βε­βλη­μέ­νοι αστοί ανα­λυ­τές μιλού­σαν για το τέλος της ιστο­ρί­ας και της ταξι­κής πάλης, το τέλος των πολέ­μων και την αρχή μιας περιό­δου αέναης ανά­πτυ­ξης, να δια­κρί­νει τις μπό­ρες που έρχο­νται, αλλά και τις μεγά­λες σύγ­χρο­νες απαι­τή­σεις της ιδε­ο­λο­γι­κής και πολι­τι­κής αντι­πα­ρά­θε­σης. 30 χρό­νια μετά όλοι ξέρου­με ποιος είχε δίκιο, αφού φυσι­κά η ταξι­κή πάλη δεν στα­μά­τη­σε. Αντί­θε­τα, η εκμε­ταλ­λεύ­τρια τάξη έγι­νε ακό­μα πιο επι­θε­τι­κή. Οι πόλε­μοι δεν στα­μά­τη­σαν, το βλέ­που­με αυτό στη Μέση Ανα­το­λή, στην Ουκρα­νία και σε πολ­λά άλλα μέρη του κόσμου. Οι κρί­σεις δεν στα­μά­τη­σαν και ούτε πρό­κει­ται να στα­μα­τή­σουν, όσο συνε­χί­ζει να υπάρ­χει αυτό το σύστη­μα που έχει όλα τα παρα­πά­νω στο DNA του».

«Αυτός ήταν ο Νίκος Καρα­ντη­νός. Ο “Διο­νύ­σης” της ΟΚΝΕ, της ΕΠΟΝ, ο αρχι­συ­ντά­κτης της “Νέας Γενιάς”, ο αγω­νι­στής της μάχης του Δεκέμ­βρη του 1944. Ο βασα­νι­σμέ­νος, ο διω­κό­με­νος, ο εξό­ρι­στος στη Μακρό­νη­σο και την Ικα­ρία, αλλά πάντα αλύ­γι­στος στο μετε­ρί­ζι των αγώ­νων όλα τα πέτρι­να χρό­νια που ακο­λού­θη­σαν μέχρι τη Μετα­πο­λί­τευ­ση. Αλλά και μετά, από το 1974 που ο Ν. Καρα­ντη­νός δίνει από τον “Ριζο­σπά­στη” τη δική του μάχη, ως μέλος του ΚΚΕ και ως δημο­σιο­γρά­φος, “για να γενού­νε τα σκο­τά­δια φως”! Η μόνι­μη στή­λη του, “Τότε και τώρα”, άφη­σε επο­χή, για τη δύνα­μη, τη ζωντά­νια, την αισιο­δο­ξία, τη μαχη­τι­κό­τη­τα, την παι­δεία, το ήθος, τις αξί­ες, την επι­και­ρό­τη­τα δοσμέ­νη και μέσα από την ιστο­ρι­κό­τη­τα των γεγο­νό­των και κατα­στά­σε­ων με τα οποία κάθε φορά κατα­πια­νό­ταν» τόνι­σε ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ και κατέ­λη­ξε στην ομι­λία του:

«Ο Νίκος Καρα­ντη­νός σε όλη του τη ζωή έζη­σε ως μαχό­με­νος κομ­μου­νι­στής δημο­σιο­γρά­φος, ταγ­μέ­νος ατα­λά­ντευ­τα με το δίκιο της εργα­τι­κής τάξης και τα ιδα­νι­κά του ΚΚΕ. Η τιμή στη μνή­μη του είναι ταυ­τό­χρο­να υπό­σχε­ση να συνε­χί­σου­με στον δρό­μο που και ο ίδιος βάδι­σε, μέχρι την τελι­κή νίκη του λαού μας. Το βιβλίο της Εύας Νικο­λα­ΐ­δου, το οποίο κρα­τά­με σήμε­ρα στα χέρια μας, συμ­βάλ­λει σε αυτή την κατεύθυνση».

Στην εκδή­λω­ση μίλη­σαν ακό­μη οι Στέ­φα­νος Λου­κάς, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και Νίκος Μπο­γιό­που­λος, δημο­σιο­γρά­φος, ενώ ακο­λού­θη­σαν παρεμ­βά­σεις από τη δημο­σιο­γρά­φο — συγ­γρα­φέα Εύα Νικο­λαϊ­δου και τον Θεο­χά­ρη Καρα­ντη­νό, δρ. πολι­τι­κό μηχανικό.

ΙΔΕΕΣ και «ΣΤΡΑΤΗΓΟΙ» που άλλα­ξαν το ποδό­σφαι­ρο – Γιάν­νης Γεωργάκης