Δ. Κουτσούμπας: H οργή να γίνει εκατοντάδες χιλιάδες νεανικές αντισυστημικές ψήφοι στο ΚΚΕ (VIDEO)

Φίλες και φίλοι,

συντρό­φισ­σες και σύντροφοι,

Και από αυτόν εδώ τον ιστο­ρι­κό χώρο του Πολυ­τε­χνεί­ου, δια­χρο­νι­κό σύμ­βο­λο του αγώ­να της νέας γενιάς για την κατά­κτη­ση της γνώ­σης, της ελευ­θε­ρί­ας, του αγώ­να για μια ζωή που θα αντα­πο­κρί­νε­ται στα όνει­ρα και τις επι­θυ­μί­ες της, απευ­θύ­νου­με κάλε­σμα σε κάθε φοι­τη­τή και φοι­τή­τρια, σε κάθε νέο και νέα:

Στις 21 Μαΐ­ου κάντε αυτό που δεν περι­μέ­νουν. Κάντε αυτούς που σας μαυ­ρί­ζουν το μέλ­λον να λου­στούν από κρύο ιδρώ­τα, βλέ­πο­ντας το ΚΚΕ πολύ πιο ψηλά.

Δώστε δύνα­μη στη δική σας φωνή, στη δική σας δύνα­μη που θα τη βρεί­τε αύριο δίπλα σας, στή­ριγ­μα σε κάθε μικρό και μεγά­λο αγώ­να σας και όχι απέ­να­ντί σας.

Για­τί η όποια δύνα­μη του ΚΚΕ επι­στρέ­φει πάντα στο λαό, τη νεο­λαία και τους αγώ­νες τους. Αυτό απο­δει­κνύ­ει ολό­κλη­ρη η ιστο­ρία του.

Από την ίδρυ­σή του το μακρι­νό 1918, μέχρι τον ηρω­ι­κό ξεση­κω­μό του Πολυ­τε­χνεί­ου το 1973, από τον οποίο φέτος συμπλη­ρώ­νο­νται 50 χρό­νια, αλλά και μέχρι τις σημε­ρι­νές συγκλο­νι­στι­κές κινη­το­ποι­ή­σεις της νέας γενιάς, τις δύο μεγά­λες απερ­γί­ες που ξέσπα­σαν, μετά το προ­δια­γε­γραμ­μέ­νο έγκλη­μα στα Τέμπη.

Ένα έγκλη­μα στο βωμό του κέρ­δους, που κόστι­σε τη ζωή σε 57 ανθρώ­πους, ανά­με­σά τους δυστυ­χώς και πολ­λούς φοι­τη­τές και φοιτήτριες.

Αυτός ο αγώ­νας έχει ήδη πετύ­χει πολλά.

Πέτυ­χε να μη συγκα­λυ­φθεί το έγκλη­μα πίσω από τη γνω­στή θεω­ρία της ατο­μι­κής ευθύ­νης, απ’ την οποία χορ­τά­σα­με και μέσα στην πανδημία.

Να μην κρυ­φτούν οι ευθύ­νες πίσω από τον απο­κρου­στι­κό τσα­κω­μό των κομ­μά­των που κυβερ­νούν και κυβέρ­νη­σαν, της ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ. Ήταν δεν ήταν ρου­σφέ­τι ο σταθ­μάρ­χης; Ολο­κλη­ρώ­θη­κε ή όχι και σε τι ποσο­στό η μία και η άλλη σύμ­βα­ση για την τηλε­διοί­κη­ση; Κι όλα αυτά για­τί κανέ­νας τους δεν παρέ­δω­σε έναν σύγ­χρο­νο και ασφα­λή σιδηρόδρομο.

Ακύ­ρω­σε την προ­πα­γάν­δα περί “παθο­γε­νειών” του “βαθέ­ως κρά­τους”, ανα­δει­κνύ­ο­ντας ότι αυτό το βαθύ, σάπιο, εχθρι­κό για τον λαό και τη νεο­λαία αστι­κό κρά­τος, είναι όλο δικό τους και ας κάνουν ‑όπο­τε τους βολεύ­ει- ότι δεν το ξέρουν.

Αυτό το κρά­τος, είναι πολύ ικα­νό με τις δυνά­μεις κατα­στο­λής του, να χτυ­πά­ει τους νέους που δια­δη­λώ­νουν, να πλει­στη­ριά­ζει ηλε­κτρο­νι­κά σπί­τια, να βγά­ζει απερ­γί­ες παρά­νο­μες σε χρό­νο dt, να ψηφί­ζει δέκα-δέκα τους αντι­λαϊ­κούς νόμους, να μοι­ρά­ζει με το τσου­βά­λι τις επι­δο­τή­σεις του Ταμεί­ου Ανά­καμ­ψης στους επι­χει­ρη­μα­τι­κούς ομί­λους, αλλά απο­δει­κνύ­ε­ται κρά­τος ανί­κα­νο ακό­μα και για αυτό που μοιά­ζει το πιο απλό πράγ­μα τον 21ο αιώ­να: Να εξα­σφα­λί­σει ότι ένα τρέ­νο θα ξεκι­νή­σει από την Αθή­να και θα φτά­σει με ασφά­λεια στη Θεσσαλονίκη.

Ακρι­βώς γι’ αυτό και αυτή η ανι­κα­νό­τη­τα, σε σχέ­ση με τις ανά­γκες του λαού και της νεο­λαί­ας, δεν αντι­με­τω­πί­ζε­ται με την επα­να­κρα­τι­κο­ποί­η­ση της ΤΡΑΙΝΟΣΕ, της ΔΕΗ και άλλων επι­χει­ρή­σε­ων, που προ­βά­λουν αφε­λώς ορι­σμέ­νες πολι­τι­κές δυνά­μεις, για­τί πολύ απλά απορ­ρέ­ει από τον ίδιο τον ταξι­κό χαρα­κτή­ρα του κράτους.

Μπο­ρεί κάποιοι να εμφα­νί­ζο­νται σαν να “πιπι­λά­νε” το δάχτυ­λό τους, αλλά το μόνο κρά­τος που μπο­ρεί να υπε­ρα­σπί­σει, να δια­σφα­λί­σει τις λαϊ­κές ανά­γκες είναι το κρά­τος της εργα­τι­κής — λαϊ­κής εξουσίας.

Ναι, αυτός ο αγώ­νας έχει ήδη πετύ­χει πολ­λά. Το κύριο, ανέ­δει­ξε τις πραγ­μα­τι­κές αιτί­ες, τους πραγ­μα­τι­κούς ενό­χους: Την ίδια την πολι­τι­κή της απε­λευ­θέ­ρω­σης, του τεμα­χι­σμού των υπη­ρε­σιών και της ιδιω­τι­κο­ποί­η­σης του κερ­δο­φό­ρου κομ­μα­τιού, που υπη­ρέ­τη­σαν όλοι τους διαδοχικά.

Ανέ­δει­ξε το κατα­στρο­φι­κό για το λαό, κρι­τή­ριο του κόστους – οφέ­λους, με βάση το οποίο ‑είτε το αστι­κό κρά­τος είτε ο ιδιώ­της – επεν­δυ­τής- πετσο­κό­βουν τα μέτρα πρό­λη­ψης και ασφά­λειας, όχι μόνο στον σιδη­ρό­δρο­μο, αλλά και σε κάθε τομέα της ζωής μας. Και αυτό απο­τε­λεί μεγά­λη παρακαταθήκη.

Ανέ­δει­ξε όμως και τη δύνα­μη που έχει ο αγώ­νας όταν είναι οργα­νω­μέ­νος, όταν μαθη­τές, φοι­τη­τές, εργα­ζό­με­νοι, συζη­τούν, απο­φα­σί­ζουν συλ­λο­γι­κά για τις μορ­φές πάλης, τα αιτή­μα­τα, τα συν­θή­μα­τά τους, μέσα από το μαθη­τι­κό συμ­βού­λιο, τον φοι­τη­τι­κό σύλ­λο­γο, το εργα­τι­κό σωματείο.

Όταν ο καθέ­νας και η καθε­μιά κάνει τον αγώ­να πραγ­μα­τι­κά δική του υπό­θε­ση και δεν είναι απλά επι­σκέ­πτης σε ένα ανώ­νυ­μο, γενι­κά κι αφη­ρη­μέ­να, δια­δι­κτυα­κό κάλε­σμα, στο οποίο τελι­κά, όποιος θέλει, μπο­ρεί να κολ­λή­σει ό,τι ταμπέ­λα θέλει και να το “καπε­λώ­σει”.

Τόσο το περιε­χό­με­νο των αιτη­μά­των, όσο και το στοι­χείο της οργά­νω­σης, ήταν που έκα­νε πολύ δύσκο­λο, έως αδύ­να­το να βρουν χώρο, για να χύσουν το δηλη­τή­ριό τους οι διά­φο­ρες ακρο­δε­ξιές-φασι­στι­κές ομά­δες, όπως έχου­με δει να συμ­βαί­νει σε άλλες περι­πτώ­σεις στο παρελθόν.

Κι όμως, αυτό δεν έχει εμπο­δί­σει πολ­λά ΜΜΕ, τόσο φιλι­κά προς τη ΝΔ όσο και προς τον ΣΥΡΙΖΑ, να λένε και να ξανα­λέ­νε για το ενδε­χό­με­νο ενί­σχυ­σης αυτών των δυνά­με­ων, σε σημείο που ανα­ρω­τιέ­ται κανείς αν τελι­κά πρό­κει­ται για προει­δο­ποί­η­ση ή για επι­δί­ω­ξη. Έχουν μάλι­στα το θρά­σος να τις κατα­τάσ­σουν και στις αντι­συ­στη­μι­κές δυνά­μεις, όταν έχει απο­δει­χθεί τόσο ιστο­ρι­κά, όσο και στο πολύ πρό­σφα­το παρελ­θόν, ότι πρό­κει­ται για τα καλύ­τε­ρα μαντρό­σκυ­λα του συστή­μα­τος, που δεν διστά­ζουν να δια­πρά­ξουν τα πιο απο­τρό­παια εγκλή­μα­τα προ­κει­μέ­νου να το υπηρετήσουν.

Υπάρ­χει μεγα­λύ­τε­ρη από­δει­ξη για τις σχέ­σεις αυτών των ομά­δων με τμή­μα­τα του κρα­τι­κού μηχα­νι­σμού, από την προ­σπά­θεια του κατα­δι­κα­σμέ­νου ναζί Κασι­διά­ρη να βάλει “μπρο­στι­νό” του έναν πρώ­ην αντιει­σαγ­γε­λέα του Αρεί­ου Πάγου για να κατα­φέ­ρει το κόμ­μα του να κατέ­βει στις εκλο­γές, όπως ανα­φέ­ρουν τα σχε­τι­κά δημοσιεύματα;

Δεν είναι αυτό, λοι­πόν, που τους φοβί­ζει, ούτε και θα μπο­ρού­σε να είναι, αφού αυτοί οι ίδιοι άλλω­στε το προμοτάρουν.

Αυτό που πραγ­μα­τι­κά φοβού­νται, είναι η προ­ο­πτι­κή, το χει­ρο­πια­στό πια ενδε­χό­με­νο, ο θυμός και η αγα­νά­κτη­ση της νεο­λαί­ας να μετου­σιω­θεί, με μαζι­κούς όρους, σε συνει­δη­τή στά­ση αμφι­σβή­τη­σης της πολι­τι­κής και των επι­λο­γών τους. Να γίνει η οργή, δύνα­μη ανα­τρο­πής. Να εκφρα­στεί και στις εκλο­γές με εκα­το­ντά­δες χιλιά­δες νεα­νι­κές αντι­συ­στη­μι­κές, αγω­νι­στι­κές ψήφους στο ΚΚΕ.

Φίλες και φίλοι,

συντρό­φισ­σες και σύντροφοι,

Αυτή την περί­ο­δο, όπως ξέρε­τε, κινη­το­ποι­ή­σεις δε γίνο­νται μόνο στην Ελλά­δα, αλλά και στις μεγα­λύ­τε­ρες χώρες της ΕΕ. Από άκρη σε άκρη, καταρ­ρέ­ει με πάτα­γο ο μύθος της φιλο­λαϊ­κής ΕΕ, της ευρω­παϊ­κής κανο­νι­κό­τη­τας του δήθεν “κοι­νω­νι­κού κρά­τους” και του “κρά­τους δικαί­ου”, στην οποία ο κ. Τσί­πρας θέλει ‑λέει- να μας επα­να­φέ­ρει, διεκ­δι­κώ­ντας μάλι­στα αισί­ως και τη δόξα του συν­θή­μα­τος “μένου­με Ευρώ­πη”, που φώνα­ζαν οι υπε­ρα­σπι­στές του ΝΑΙ στο κάλ­πι­κο δημο­ψή­φι­σμα του ΟΧΙ, που έγι­νε από τον Τσί­πρα και τους συν αυτώ την άλλη μέρα ΝΑΙ, το 2015. Μαζί του γκρε­μί­ζε­ται για μία ακό­μη φορά και η λογι­κή του δήθεν “μικρό­τε­ρου κακού”.

Στη Γαλ­λία οι εργα­ζό­με­νοι απερ­γούν και δια­δη­λώ­νουν κατά εκα­τομ­μύ­ρια ενά­ντια στην αντια­σφα­λι­στι­κή μεταρ­ρύθ­μι­ση της κυβέρ­νη­σης Μακρόν. Θυμί­ζου­με ότι την εκλο­γή του Μακρόν χαι­ρέ­τι­ζαν παρέα, πριν έναν χρό­νο, η ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ ως νίκη της “δημο­κρα­τί­ας”, ενώ παλιό­τε­ρα τον είχε υπο­στη­ρί­ξει και ο Βαρου­φά­κης, αρθρο­γρα­φώ­ντας μάλι­στα με πάθος για αυτόν μέχρι και στον βρε­τα­νι­κό Guardian.

Και πώς αντι­με­τω­πί­ζει τη νεο­λαία και τους εργα­ζό­με­νους, αυτό το “περι­στέ­ρι της δημο­κρα­τί­ας” που μας τον είχε φέρει ο κ. Τσί­πρας να βγά­λει λόγους στην Πνύκα;

Με βία και κατα­στο­λή, η αγριό­τη­τα της οποί­ας σοκά­ρει και σε κάνει να ανα­ρω­τιέ­σαι τι δια­φο­ρε­τι­κό ‑αλή­θεια- θα έκα­νε στη θέση του η ακρο­δε­ξιά Λεπέν…

Αλλά και η Γερ­μα­νία συντα­ράσ­σε­ται από τις μεγα­λύ­τε­ρες απερ­γί­ες των τελευ­ταί­ων δεκα­ε­τιών, με αίτη­μα την υπο­γρα­φή συλ­λο­γι­κών συμ­βά­σε­ων με ουσια­στι­κές αυξή­σεις, πάνω από τον πλη­θω­ρι­σμό. Απέ­να­ντι σε ποια κυβέρ­νη­ση στρέ­φο­νται αυτές οι απερ­γί­ες; Απέ­να­ντι στη λεγό­με­νη προ­ο­δευ­τι­κή κυβέρ­νη­ση του SPD και των Πρα­σί­νων, κάτι σαν αυτή που θέλει να κάνει και στην Ελλά­δα ο ΣΥΡΙΖΑ με το ΠΑΣΟΚ και λοι­πές “δημο­κρα­τι­κές δυνάμεις”.

Στη Φιν­λαν­δία είδα­με σε επα­νά­λη­ψη το χιλιο­παιγ­μέ­νο έργο: Η αρι­στε­ρή κυβέρ­νη­ση με την πολι­τι­κή που ακο­λού­θη­σε ‑η οποία μετα­ξύ άλλων έβα­λε και τη χώρα στο ΝΑΤΟ- να απο­τε­λεί τον βασι­κό παρά­γο­ντα ενί­σχυ­σης της δεξιάς, που ήρθε πρώ­τη στις εκλο­γές της Κυρια­κής και της ακρο­δε­ξιάς που ήρθε δεύτερη.

Παντού απο­δει­κνύ­ε­ται πως η εφαρ­μο­γή δεξιάς, αντι­λαϊ­κής πολι­τι­κής στο όνο­μα της προ­ό­δου και της “αρι­στε­ράς” είναι τελι­κά ο καλύ­τε­ρος “χορη­γός”, τόσο της απο­γο­ή­τευ­σης, του “δεν αλλά­ζει τίπο­τα”, όσο και της ακροδεξιάς.

Είναι όμως και απο­κα­λυ­πτή­ρια των δυνά­με­ων που αυτο­προσ­διο­ρί­ζο­νται ως “προ­ο­δευ­τι­κές” για να κρύ­ψουν την στρα­τη­γι­κή τους σύγκλι­ση στα μεγά­λα και σημα­ντι­κά, με τις λεγό­με­νες “συντη­ρη­τι­κές” πολι­τι­κές δυνά­μεις. Εξάλ­λου, αυτή η κοι­νή πολι­τι­κή εμφα­νί­ζε­ται και στους χώρους των Πανε­πι­στη­μί­ων. Την ξέρε­τε καλά, τη ζεί­τε καθημερινά.

Μήπως δεν είναι η πολι­τι­κή της ΕΕ που με όχη­μα τη ”αντα­γω­νι­στι­κό­τη­τα” και το “αυτο­διοί­κη­το” των πανε­πι­στη­μί­ων, έχει μειώ­σει κατά 70% την κρα­τι­κή τους χρη­μα­το­δό­τη­ση; Την ίδια ώρα βέβαια που “το ταμείο είναι μεί­ον” για τις σπου­δές σας, εκα­το­ντά­δες εκα­τομ­μύ­ρια από το Ταμείο Ανά­καμ­ψης, κατευ­θύ­νο­νται στην “αρι­στεία” διά­φο­ρων επι­χει­ρη­μα­τιών, που είναι απλά μια ωραία λέξη για τον ανε­λέ­η­το αντα­γω­νι­σμό και την επι­βί­ω­ση λίγων (που άντε­ξαν) και κάποιων εκλε­κτών (που μπόρεσαν).

Γνω­ρί­ζε­τε, πόσο “δωρε­άν” είναι οι σπου­δές στο Πανε­πι­στή­μιο, που λει­τουρ­γεί με ιδιω­τι­κο­οι­κο­νο­μι­κά κρι­τή­ρια, σαν επι­χεί­ρη­ση, που αντι­με­τω­πί­ζει τους φοι­τη­τές ως πελά­τες. Με τα υψη­λά φοι­τη­τι­κά ενοί­κια στο έδα­φος της έλλει­ψης εστιών. Κι ας μη σχο­λιά­σου­με ανα­λυ­τι­κά τις άθλιες συν­θή­κες δια­βί­ω­σης απο­τέ­λε­σμα της εμπο­ρευ­μα­το­ποί­η­σης της στέ­γα­σης. Με τα δίδα­κτρα που γενι­κεύ­ο­νται στα μετα­πτυ­χια­κά, με την πλη­ρω­μή ενός σορού υλι­κών και άλλων απα­ραί­τη­των για τις σπουδές.

Μήπως δεν είναι αυτή η πολι­τι­κή που έχει υπο­βαθ­μί­σει την αξία των πτυ­χί­ων; Που έχει μετα­τρέ­ψει την από­κτη­ση επι­στη­μο­νι­κής γνώ­σης σε ένα σωρό από διά­φο­ρα “προ­σό­ντα” και “δεξιό­τη­τες”, δια­σπώ­ντας τη συνε­κτι­κό­τη­τα και τη συγκρό­τη­ση των προ­γραμ­μά­των σπου­δών, ενι­σχύ­ο­ντας την κατη­γο­ριο­ποί­η­ση τμη­μά­των και πτυχίων;

Έτσι οδη­γού­μα­στε σε ένα πτυ­χίο “για κορ­νί­ζα”. Που δεν εξα­σφα­λί­ζει την δυνα­τό­τη­τα άσκη­σης του αντί­στοι­χου επαγ­γέλ­μα­τος. Που οι από­φοι­τοι να πρέ­πει να “πιστο­ποιούν” κάθε λίγο και λιγά­κι τις γνώ­σεις τους και μάλι­στα σε φορείς που δεν είναι καν εκπαιδευτικοί.

Απο­τέ­λε­σμα των παρα­πά­νω, είναι οι κατευ­θύν­σεις για από­σπα­ση της διδα­κτι­κής επάρ­κειας από τα πτυ­χία, αλλά και η μη κατο­χύ­ρω­ση των πτυ­χί­ων δεκά­δων τμη­μά­των που πανε­πι­στη­μιο­ποι­ή­θη­καν… κάτι που έβγα­λε πρό­σφα­τα στον δρό­μο εκα­το­ντά­δες φοι­τη­τές Γεω­πο­νι­κών και σχο­λών Μηχανικών.

Αλλά αλή­θεια, μήπως, δεν είναι η ίδια πολι­τι­κή, που ονο­μά­ζει “σύν­δε­ση με την αγο­ρά εργα­σί­ας” την “υπο­τα­γή στις ανά­γκες των επι­χει­ρη­μα­τιών”; Τα παρα­δείγ­μα­τα πολ­λά: Η κοπτο­ρα­πτι­κή στα προ­γράμ­μα­τα σπου­δών, η τοπο­θέ­τη­ση διά­φο­ρων παρα­γό­ντων που καμία σχέ­ση δεν έχουν με την επι­στή­μη σε ρόλο μάνα­τζερ στα νέα Συμ­βού­λια Διοί­κη­σης, οι συνε­χείς αλλα­γές στον ακα­δη­μαϊ­κό χάρ­τη στο έδα­φος της κινού­με­νης άμμου της καπι­τα­λι­στι­κής αγο­ράς. Κι όμως η κατά­στα­ση για τους από­φοι­τους γίνε­ται όλο και χειρότερη.

Αυτό το πανε­πι­στή­μιο της μπίζ­νας και των επι­χει­ρη­μα­τιών δεν χωρά­ει τις ανά­γκες και τις διεκ­δι­κή­σεις των φοιτητών.

Για αυτό, στο έδα­φός του δυνα­μώ­νει η καταστολή.

-Με την απο­τυ­χη­μέ­νη προ­σπά­θεια να μπει η πανε­πι­στη­μια­κή αστυ­νο­μία στις σχολές.

-Με το στή­σι­μο πει­θαρ­χι­κών διώ­ξε­ων σε αγω­νι­στές, όπως πρό­σφα­τα με τον συνά­δελ­φό σας, μέλος της ΚΝΕ, εκλεγ­μέ­νο με την Παν­σπου­δα­στι­κή στην Πάτρα.

Αυτή την πολι­τι­κή έχουν εφαρ­μό­σει με ”στα­θε­ρό­τη­τα” όλοι όσοι κυβέρ­νη­σαν και κυβερ­νούν την χώρα. Για­τί και για την κατά­στα­ση στην ανώ­τα­τη εκπαί­δευ­ση, ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ-ΝΔ έχουν δια­χρο­νι­κές ευθύνες.

Αυτό που τελι­κά δίνει συνέ­χεια στο αντι­δρα­στι­κό εκπαι­δευ­τι­κό τους έργο δεν είναι απλά η δια­δο­χή κάποιων νόμων, αλλά οι κοι­νοί τους στό­χοι, η υπη­ρέ­τη­ση της ίδιας πολι­τι­κής για ένα Πανε­πι­στή­μιο φθη­νό για το κρά­τος, ακρι­βό για τους φοι­τη­τές και κερ­δο­φό­ρο για το κεφά­λαιο. Ένα Πανε­πι­στή­μιο όπου οι νέοι πλη­ρώ­νουν ακρι­βά τις σπου­δές τους, αλλά που­λά­νε φθη­νά τις ικα­νό­τη­τές τους στην αγο­ρά εργα­σί­ας των πετσο­κομ­μέ­νων μισθών και δικαιωμάτων.

Για αυτό και τελι­κά το κρά­τος είχε συνέ­χεια στην πορεία δια­μόρ­φω­σης της κρα­τι­κής χρη­μα­το­δό­τη­σης. Η δια­χρο­νι­κή πορεία αυτής της πολι­τι­κής είναι που δια­μόρ­φω­σε το έδα­φος, τόσο επί ΣΥΡΙΖΑ όσο και επί της ΝΔ, για το χτύ­πη­μα στα πτυχία.

Από την προ­σπά­θεια από­σπα­σης της διδα­κτι­κής επάρ­κειας, μέχρι την εξί­σω­ση των πτυ­χί­ων των κολε­γί­ων με αυτά του δημό­σιου Πανε­πι­στη­μί­ου, ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, με τις νομο­θε­τι­κές ρυθ­μί­σεις τους αλληλοσυμπληρώνονταν.

Την ίδια ώρα φοι­τη­τές στο ΠαΔΑ είναι ξεκρέ­μα­στοι όσον αφο­ρά τα επαγ­γελ­μα­τι­κά τους δικαιώ­μα­τα εδώ και 5 χρό­νια, από την ίδρυ­ση του πανεπιστημίου.

Αντί­στοι­χα, και με τη γενί­κευ­ση των διδά­κτρων: Από το πρώ­το ξενό­γλωσ­σο προ­πτυ­χια­κό με δίδα­κτρα επί ΣΥΡΙΖΑ, μέχρι και την έννοια της αυτο­χρη­μα­το­δό­τη­σης των μετα­πτυ­χια­κών της ΝΔ, που τελι­κά καταρ­γεί κάθε έννοια δωρε­άν φοί­τη­σης σε αυτά.

Φίλες και φίλοι,

συντρό­φισ­σες και σύντροφοι,

Οι θέσεις της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ για ζητή­μα­τα που “καί­νε” τη νεο­λαία, ο τρό­πος που αντι­με­τω­πί­ζουν τη διά­θε­σή της για δημιουρ­γία, για να αλλά­ξει ό,τι την “πνί­γει” και να παλέ­ψει για την ζωή που της αξί­ζει, είναι πραγ­μα­τι­κά ό,τι πιο συντη­ρη­τι­κό και οπι­σθο­δρο­μι­κό υπάρχει.

Η ΝΔ, λέει πως εκφρά­ζει την “σιω­πη­λή πλειο­ψη­φία, που δεν ανα­λώ­νε­ται σε στεί­ρες δια­μαρ­τυ­ρί­ες, αλλά θέλει να δημιουρ­γεί και να καινοτομεί”…!

Για κακή τους τύχη, η πλειο­ψη­φία της νέας γενιάς δεν σιώ­πη­σε μπρο­στά στο προ­δια­γε­γραμ­μέ­νο έγκλη­μα στα Τέμπη. Με τα δάκρυα, τις υψω­μέ­νες γρο­θιές και τα συν­θή­μα­τά της δημιούρ­γη­σε τις πιο συγκι­νη­τι­κές και ελπι­δο­φό­ρες εικό­νες της τελευ­ταί­ας δεκαετίας.

Όσο για το πώς εκφρά­ζουν την νεο­λαία που δημιουρ­γεί, είναι εξαι­ρε­τι­κά απο­κα­λυ­πτι­κή μια είδη­ση του προη­γού­με­νου δια­στή­μα­τος. Σε ένα πανε­πι­στή­μιο της βόρειας Ελλά­δας, μέσα στην καού­ρα των νεο­λαί­ων της ΝΔ να απο­δεί­ξουν πως και­νο­το­μούν και προ­σφέ­ρουν ρεα­λι­στι­κές λύσεις για τα προ­βλή­μα­τα των φοι­τη­τών, παρου­σί­α­σαν μια εφαρ­μο­γή, που δημιούρ­γη­σαν οι φοι­τη­τές του πανε­πι­στη­μί­ου, ως δική τους… Τέτοια αριστεία!

Η κυβέρ­νη­ση θέλει να την κρί­νουν για το σύνο­λο του κυβερ­νη­τι­κού της έργου. Μάλι­στα. Τι έργο έχει, λοι­πόν, να επι­δεί­ξει για τα ζητή­μα­τα που απα­σχο­λούν τη νέα γενιά; Μήπως τις πολ­λές και καλά αμει­βό­με­νες θέσεις εργα­σί­ας που φέρ­νει η καπι­τα­λι­στι­κή ανά­πτυ­ξη, όπως λένε;

Τα στοι­χεία μιλά­νε από μόνα τους. Σήμερα:

-1 στους 4 κατό­χους πτυ­χί­ων ΑΕΙ είναι άνεργος.

-1 στους 3 πτυ­χιού­χους δου­λεύ­ει σε επάγ­γελ­μα άσχε­το με το αντι­κεί­με­νο που σπούδασε.

-1 στους 6 πτυ­χιού­χους αμεί­βε­ται με 400 έως 800€.

-400.000 υπο­λο­γί­ζε­ται ότι έχουν φύγει στο εξω­τε­ρι­κό, παρά τα μεγά­λα λόγια…

Θα έκα­ναν όλη την Ελλά­δα ένα απέ­ρα­ντο Hub τεχνο­λο­γί­ας. Το μόνο που δεν έχουν πει είναι, πως οι εργα­ζό­με­νοι σε αυτές τις επι­χει­ρή­σεις κάθο­νται σε παι­δι­κές χαρές για ενή­λι­κες και απο­λαμ­βά­νουν τα απο­τε­λέ­σμα­τα της εργα­σί­ας τους.

Δεν έχουν καμία επα­φή με την πραγ­μα­τι­κό­τη­τα. Δεν έχουν καμία επα­φή με τη ζωή όλων αυτών των ανθρώ­πων που δου­λεύ­ουν με εξα­ντλη­τι­κά ωρά­ρια, που δεν έχουν εξα­σφα­λι­σμέ­νο κανέ­να σύγ­χρο­νο εργα­σια­κό δικαί­ω­μα, που συχνά οδη­γού­νται ακό­μα και στην παραί­τη­ση, για­τί αισθά­νο­νται ότι “καί­γο­νται” από τα ασφυ­κτι­κά χρο­νο­δια­γράμ­μα­τα για την παρά­δο­ση έργου των εργοδοτών!

Το περα­σμέ­νο Σάβ­βα­το, δια του Tik Tok, ο πρω­θυ­πουρ­γός απευ­θύν­θη­κε στη νεο­λαία, για να πει, ότι η αύξη­ση του κατώ­τα­του μισθού δεν είναι πρω­τα­πρι­λιά­τι­κο αστείο… Και τι είναι αλήθεια;

Το 2011 ο κατώ­τα­τος μισθός ήταν 751 ευρώ. Πέρα­σαν 12 χρό­νια. Ζήσα­με και την καπι­τα­λι­στι­κή κρί­ση και την καπι­τα­λι­στι­κή ανά­πτυ­ξη. Και την πρω­τα­πρι­λιά του 2023, τέθη­κε σε ισχύ μια αύξη­ση που φέρ­νει τον κατώ­τα­το μισθό να είναι αυξη­μέ­νος κατά 29 ευρώ από το 2011, την ίδια ώρα που η ακρί­βεια έχει εκτο­ξευ­θεί! Όχι αύξη­ση, μεί­ω­ση είναι, με όρους αγο­ρα­στι­κής δύνα­μης. Τέτοια κοροϊδία.

Εκεί, όμως που το έχουν απο­γειώ­σει, είναι με τη προ­σπά­θειά τους να πεί­σουν, ότι θα ικα­νο­ποι­ή­σουν την ανά­γκη των νέων ανθρώ­πων για φθη­νή και ποιο­τι­κή στέγη.

Το περι­βό­η­το πρό­γραμ­μα “Σπί­τι μου”, για το οποίο ξεκί­νη­σαν οι αιτή­σεις, θα αφο­ρά, στην καλύ­τε­ρη περί­πτω­ση 10.000 ανθρώ­πους όλους κι όλους. Νέους ανθρώ­πους που αμεί­βο­νται έως 850 ευρώ. Ακό­μα και αυτοί οι ελά­χι­στοι όμως, σπρώ­χνο­νται στα νύχια των τρα­πε­ζών, με δάνεια που θα κλη­θούν να απο­πλη­ρώ­νουν για όλη τους την ζωή.

Δίνουν από τα χρή­μα­τα των εργα­ζο­μέ­νων, που για χρό­νια παρα­κρα­τού­σε από τον μισθό τους ο ΟΑΕΔ, χωρίς να υλο­ποιεί κανέ­να πρό­γραμ­μα ανέ­γερ­σης νέων κατοι­κιών, 500 εκα­τομ­μύ­ρια στις τρά­πε­ζες, για να χορη­γή­σουν ένα μέρος του δανεί­ου άτο­κο. Αλή­θεια, όμως, τι θα κλη­θούν να πλη­ρώ­νουν όλοι αυτοί οι άνθρω­ποι, για το υπό­λοι­πο μέρος του δανεί­ου που θα τοκί­ζε­ται κανονικά;

Μέσα σε λίγους μήνες, όσοι έχουν στε­γα­στι­κό δάνειο, από την αύξη­ση των επι­το­κί­ων καλού­νται να πλη­ρώ­σουν αθροι­στι­κά έως και τρεις παρα­πά­νω δόσεις τον χρόνο!

Με αυτά τα “ρεα­λι­στι­κά” μέτρα καμώ­νο­νται ότι θα αντι­με­τω­πί­σουν τα ενοί­κια που έχουν φτά­σει στον θεό, με απο­τέ­λε­σμα τόσοι νέοι άνθρω­ποι να μένουν ακό­μα με τους γονείς τους.

Δεν θα μπού­με στον κόπο να αντι­πα­ρα­βά­λου­με τις “κοστο­λο­γη­μέ­νες” αντι­προ­τά­σεις του ΣΥΡΙΖΑ για τα παρα­πά­νω ζητή­μα­τα, που είναι κομ­μέ­νες και ραμ­μέ­νες στα περι­βό­η­τα όρια των “αντο­χών της οικο­νο­μί­ας”. Όχι για­τί δεν έχου­με ράμ­μα­τα για την γού­να του. Όχι για­τί δεν θυμό­μα­στε ότι σαν κυβέρ­νη­ση και μετά σαν αξιω­μα­τι­κή αντι­πο­λί­τευ­ση, έχει βάλει φαρ­διά-πλα­τιά την υπο­γρα­φή του και στή­ρι­ξε, στο να σφα­για­στούν εργα­σια­κά δικαιώ­μα­τα και κατα­κτή­σεις των εργα­ζο­μέ­νων και της νεολαίας!

Πιστεύ­ου­με πως το πιο απο­κα­λυ­πτι­κό για την μού­χλα και την συντή­ρη­ση με περι­τύ­λιγ­μα ιλου­στρα­σιόν, που πρε­σβεύ­ει το συγκε­κρι­μέ­νο κόμ­μα, είναι ακρι­βώς, ο τρό­πος που αντι­με­τω­πί­ζει την νεο­λαία και τα όνει­ρά της.

Δηλα­δή, πως, όπως μας ενη­μέ­ρω­σε στο γνω­στό κακό­γου­στο video ο πρό­ε­δρός του, “για να γίνει το δίκαιο πρά­ξη” αρκεί κάποιος να τους ψηφί­σει! Εύκο­λο, λένε, δεν είναι; Να κάθε­ται δηλα­δή στο περι­θώ­ριο, παρα­τη­ρη­τής των εξε­λί­ξε­ων, και απλά να πηγαί­νει μια φορά κάθε 4 χρό­νια και να επι­λέ­γει κάποιον ‑υπο­τί­θε­ται- λιγό­τε­ρο κακό δια­χει­ρι­στή της σαπίλας.

Συνο­λι­κά, αντι­με­τω­πί­ζουν τους νέους και τις νέες σαν θεα­τές, ανή­μπο­ρους να κατα­λά­βουν τι ακρι­βώς συμ­βαί­νει, τι πρέ­πει να γίνει, πολύ περισ­σό­τε­ρο να παρέμ­βουν στις εξε­λί­ξεις. Όμως οι νέοι άνθρω­ποι, οι φοι­τη­τές και οι φοι­τή­τριες, ξέρουν πολύ καλά, πως ό,τι μας επέ­τρε­ψε να χαμο­γε­λά­σου­με τα τελευ­ταία χρό­νια, ό,τι κατα­κτή­σα­με, όσες «ανά­σες» κατα­φέ­ρα­με να πάρου­με, ήταν ακρι­βώς όταν η νέα γενιά βγή­κε δυνα­μι­κά στο προ­σκή­νιο, με τα μέλη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ μπροστά!

Ποιος αντι­με­τώ­πι­σε τον αυταρ­χι­σμό και την κυνι­κό­τη­τα της ΝΔ; Αυτοί που καλού­σαν την νεο­λαία να μην απα­ντά στην “έντα­ση με έντα­ση” ή την καλού­σαν να κλεί­σει τα φώτα σε ένδει­ξη δια­μαρ­τυ­ρί­ας λίγες μέρες μετά το έγκλη­μα στα Τέμπη;

Οι απα­γο­ρεύ­σεις τσα­κί­στη­καν, η αλή­θεια δεν θάφτη­κε, η πανε­πι­στη­μια­κή αστυ­νο­μία δεν μπή­κε στα πανε­πι­στή­μια, με την κινη­το­ποί­η­ση και τις διεκ­δι­κή­σεις χιλιά­δων ανθρώ­πων. Ποιος κατά­φε­ρε να μεί­νουν στα χαρ­τιά μια σει­ρά αντερ­γα­τι­κοί νόμοι της ΝΔ;

Αυτοί που ψήφι­ζαν τους μισούς νόμους και έλε­γαν πως οι απερ­γί­ες δεν έχουν αποτέλεσμα;

Συλ­λο­γι­κές Συμ­βά­σεις Εργα­σί­ας με σημα­ντι­κές κατα­κτή­σεις για τους εργα­ζό­με­νους υπο­γρά­φτη­καν εκεί που οι κομ­μου­νι­στές μπή­καν μπρο­στά και οι εργα­ζό­με­νοι συγκρού­στη­καν με τους μεγά­λους ομίλους.

Εκεί, που με τον αγώ­να τους έκα­ναν πρά­ξη, όχι την “δίκαιη ανά­πτυ­ξη” που ευαγ­γε­λί­ζε­ται ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά το γεγο­νός ότι για να κερ­δί­σουν την παρα­μι­κρή ανα­κού­φι­ση οι εργα­ζό­με­νοι πρέ­πει να χάσει το κεφάλαιο.

Πότε τελι­κά αισθαν­θή­κα­με ότι κάτι μπο­ρεί να αλλά­ξει απέ­να­ντι στην βαθιά σήψη του συστή­μα­τος; Όταν ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ τσα­κώ­νο­νται για τις βίλες που έχει ο καθέ­νας τους; Όταν σκυ­λεύ­ουν πάνω στον ανθρώ­πι­νο πόνο για το σε ποια­νού τη βάρ­δια οι θάνα­τοι ήταν περισσότεροι;

Ή όταν εμπι­στεύ­τη­κε η νεο­λαία τη δύνα­μή της και βγή­κε μαχη­τι­κά στο προσκήνιο;

Σε αυτή τη λασπο­μα­χία, έχουν πολύ­τι­μους συμπα­ρα­στά­τες, όσους κυβέρ­νη­σαν και όσους δηλώ­νουν πρό­θυ­μους να ξανα­κυ­βερ­νή­σουν μαζί τους. Τα λεγό­με­να “μικρά κόμ­μα­τα”, ή αλλιώς πολι­τι­κές τσό­ντες που ιστο­ρι­κά έχει απο­δει­χθεί ότι προ­σφέ­ρουν μεγά­λες υπη­ρε­σί­ες στο σύστημα.

Τι να πει κανείς για το ΠΑΣΟΚ; Η μεγα­λύ­τε­ρή του, όντως, προ­σφο­ρά στη νεο­λαία είναι, πως με τη στά­ση του επι­βε­βαιώ­νει ότι ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ έχουν, παρά τις όποιες δια­φο­ρές τους, “κοι­νό πρό­γραμ­μα” για την επό­με­νη μέρα.

Η ΝΔ θέλει να συγκυ­βερ­νή­σει με το ΠΑΣΟΚ. Ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει να συγκυ­βερ­νή­σει με το ΠΑΣΟΚ. Το ΠΑΣΟΚ δηλώ­νει ότι μπο­ρεί να συγκυ­βερ­νή­σει και με τους δύο. Και κανείς, τελι­κά δεν μπο­ρεί να απα­ντή­σει για­τί δεν μπο­ρούν να συγκυ­βερ­νή­σουν ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ!

Τι να πει κανείς, όμως, και για διά­φο­ρους άλλους πλα­στο­γρά­φους κάθε έννοιας ριζο­σπα­στι­σμού, όπως το ΜέΡΑ 25; Και επει­δή εύστο­χα ο λαός λέει “δεί­ξε μου τους φίλους να σου πω ποιος είσαι”, αλή­θεια, αυτή η “προ­ο­δευ­τι­κή σύμπνοια” με τον πρό­ε­δρο του Μεξι­κού, τον Ομπρα­δόρ, πώς προ­χω­ρά­ει; Βλέ­πε­τε στο διε­θνές μέτω­πο της ρεα­λι­στι­κής ρήξης, εκεί στο ΜέΡΑ 25, χωρά­νε και την αστι­κή σοσιαλ­δη­μο­κρα­τι­κή κυβέρ­νη­ση του Μεξι­κού. Την κυβέρ­νη­ση που έχει τα χέρια της βαμ­μέ­να με το αίμα μεξι­κα­νών και μετα­να­στών εργατών.

Λίγες μέρες έχουν περά­σει από τότε που του­λά­χι­στον 39 μετα­νά­στες στην συγκε­κρι­μέ­νη χώρα κάη­καν ζωντα­νοί, επει­δή η αστυ­νο­μία τους άφη­σε κλει­δω­μέ­νους στα κελιά τους, όταν ξέσπα­σε πυρ­κα­γιά στο κέντρο κρά­τη­σης που κρατούνταν.

Στο ΚΚΕ και την ΚΝΕ μας χωρί­ζει άβυσ­σος από τα κόμ­μα­τα που δηλώ­νουν πρό­θυ­μα να συγκρο­τή­σουν την επό­με­νη προ­δια­γε­γραμ­μέ­να αντι­λαϊ­κή κυβέρνηση.

Για εμάς η ζωή είναι το μεγά­λο το ωραίο και το συγκλο­νι­στι­κό. Και αυτό το κάνου­με πρά­ξη καθη­με­ρι­νά με τις θέσεις και την δρά­ση μας.

Φίλες και φίλοι,

συντρό­φισ­σες και σύντροφοι,

Το τελευ­ταίο διά­στη­μα έχουν ξεπε­τα­χτεί πολ­λοί απί­θα­νοι τύποι που παρι­στά­νουν τους ειδι­κούς στο να ερμη­νεύ­ουν δήθεν τι νιώ­θει και πώς σκέ­φτε­ται να εκφρα­στεί η νέα γενιά, που σπεύ­δουν να της βάλουν λόγια στο στό­μα ή να μιλή­σουν εκεί­νοι στο όνο­μά της. Μόνο το άγχος τους ομολογούν…

Στις εκλο­γές τις 21ης Μάη η νέα γενιά έχει την ευκαι­ρία και την επι­λο­γή για να εκφρά­σει αυτά που νιώ­θει, χωρίς δια­με­σο­λα­βη­τές, με τρό­πο που δεν θα μπο­ρεί να αμφι­σβη­τη­θεί ή να παρερ­μη­νευ­τεί. Σίγου­ρα, αυτός ο τρό­πος δεν είναι να στη­ρί­ξει κάποιο από τα κόμ­μα­τα που κυβέρ­νη­σαν και μας έφε­ραν ως εδώ με την πολι­τι­κή που εφάρ­μο­σαν υπέρ των λίγων.

Απο­τυ­πώ­νε­ται, άλλω­στε, αυτό στην απά­ντη­ση “κανέ­νας από τους δύο” που δίνουν μαζι­κά οι νέοι άνθρω­ποι, όταν ερω­τώ­νται αν θεω­ρούν καλύ­τε­ρο για να τους λύσει τα προ­βλή­μα­τα τον Μητσο­τά­κη ή τον Τσίπρα.

Σίγου­ρα αυτός ο τρό­πος δεν είναι ούτε η απο­χή. Αυτή όχι μόνο δεν τη φοβά­ται το σύστη­μα, αλλά ίσα-ίσα την επι­διώ­κει για το κομ­μά­τι εκεί­νο της νεο­λαί­ας που δεν μπο­ρεί να πεί­σει σε αυτή τη φάση. Προ­τι­μά να τους έχει στην άκρη αυτούς τους νέους, τόσο τη μέρα των εκλο­γών, όσο και καθημερινά.

Ας μην ξεχνά­με ότι η ΝΔ κυβερ­νά μια χαρά εδώ και 4 χρό­νια με μια ισχυ­ρή πλειο­ψη­φία στη Βου­λή, παρό­λο που η απο­χή στις τελευ­ταί­ες εκλο­γές ήταν πάνω από 42%.

Αν φοβού­νταν, άλλω­στε, την απο­χή δεν θα αδια­φο­ρού­σαν απέ­να­ντι στα καλέ­σμα­τα που τους έχου­με κάνει ξανά και ξανά να δώσουν λύση, ώστε να μπο­ρέ­σουν να ψηφί­σουν από τον τόπο εργα­σί­ας τους οι χιλιά­δες νέοι και νέες που πιά­νουν ήδη δου­λειά ως επο­χια­κοί εργα­ζό­με­νοι στα κάτερ­γα του του­ρι­σμού, όπως μπο­ρεί πολύ καλά να γίνει και γίνε­ται ήδη, για παρά­δειγ­μα, με τα μέλη των σωμά­των ασφαλείας.

Το ψηφο­δέλ­τιο του ΚΚΕ δίνει την ευκαι­ρία να εκφρα­στούν και στην κάλ­πη αυτά που αισθά­νε­ται η νέα γενιά: Η οργή και η αγα­νά­κτη­ση, η αβε­βαιό­τη­τα για το αύριο, η επι­θυ­μία να μην ξεχα­στούν τα εγκλή­μα­τα του συστή­μα­τος, η διά­θε­ση για να αλλά­ξει επι­τέ­λους κάτι, η ελπί­δα για μια καλύ­τε­ρη ζωή, σε μια καλύ­τε­ρη χώρα.

Γι’ αυτό, στις 21 Μάη, με την καρ­διά και το μυα­λό ΚΚΕ πολύ πιο δυνατό!

Για να είναι όσο γίνε­ται πιο αδύ­να­μα τα κόμ­μα­τα που θα απαρ­τί­σουν την επό­με­νη αντι­λαϊ­κή κυβέρ­νη­ση. Για να τρέ­μει όταν θα προ­σπα­θεί να περά­σει ένα αντι­λαϊ­κό νομο­σχέ­διο και να είναι όσο γίνε­ται πιο δυνα­τός ο λαός και η νεο­λαία. Αλλά και για να ανοί­ξει επι­τέ­λους ένας δια­φο­ρε­τι­κός δρό­μος, μια δια­φο­ρε­τι­κή προ­ο­πτι­κή προς όφε­λος των πολλών.

Τέτοια προ­ο­πτι­κή δίνει μόνο η πρό­τα­ση εξου­σί­ας του ΚΚΕ. Το λέμε καθα­ρά: Εμείς είμα­στε έτοι­μοι, όταν η εργα­τι­κή τάξη, ο ελλη­νι­κός λαός το επι­λέ­ξει, να ανα­λά­βου­με την ευθύ­νη μας σε μια λαϊ­κή δια­κυ­βέρ­νη­ση, όπου πρω­τα­γω­νι­στές θα είναι οι εργα­ζό­με­νοι, η νεο­λαία και όχι το πολι­τι­κό προ­σω­πι­κό των κοι­νω­νι­κών παρα­σί­των, των καπιταλιστών.

Σε μια τέτοια εξου­σία των εργα­ζο­μέ­νων ο λαός δεν θα είναι θεα­τής, απλά με μια ψήφο στα τέσ­σε­ρα χρό­νια, η δημο­κρα­τία δεν θα στα­μα­τά­ει έξω από τις πύλες των εργο­στα­σί­ων ή στις εισό­δους των πολυ­κα­τα­στη­μά­των και των εταιρειών.

Κάθε παρα­γω­γι­κή μονά­δα, κάθε πανε­πι­στή­μιο, κάθε γει­το­νιά θα είναι κυψέ­λη, όχι μόνο δημιουρ­γί­ας, αλλά και δημο­κρα­τί­ας, συζή­τη­σης, αγω­νι­στι­κής εθε­λο­ντι­κής πρω­το­βου­λί­ας. Σε μια τέτοια δια­κυ­βέρ­νη­ση-εξου­σία, όπου θα συμ­με­τέ­χει το ΚΚΕ, οι εκλεγ­μέ­νοι αντι­πρό­σω­ποι του λαού θα λογο­δο­τούν πραγ­μα­τι­κά σε αυτούς που τους εξέ­λε­ξαν. Θα υπάρ­χει η δυνα­τό­τη­τα του ελέγ­χου και της ανά­κλη­σης, κάθε κρί­σι­μο νομο­σχέ­διο ή από­φα­ση θα συζη­τιέ­ται μέχρι κάτω, μέσα σε όλο το λαό, στους χώρους δου­λειάς, στις σχο­λές, στις εργα­τι­κές-λαϊ­κές συνελεύσεις.

Σε αυτή την εργα­τι­κή-λαϊ­κή εξου­σία θα πάρει σάρ­κα και οστά η πιο βαθειά και πλα­τιά έννοια τη ελευ­θε­ρί­ας και της δημο­κρα­τί­ας, θα καταρ­γη­θεί στα­δια­κά κάθε διά­κρι­ση, κάθε κατα­να­γκα­σμός και πρώ­τα απ’ όλα η εκμε­τάλ­λευ­ση ανθρώ­που από άνθρωπο.

Ο μόνος “κατα­να­γκα­σμός” θα είναι η απα­γό­ρευ­ση της εκμετάλλευσης.

Σε αυτή την εξου­σία, με όπλο την κοι­νω­νι­κο­ποί­η­ση και τον εργα­τι­κό έλεγ­χο, θα απε­λευ­θε­ρω­θούν οι πρω­τό­γνω­ρες δυνα­τό­τη­τες που υπάρ­χουν σήμε­ρα στην έρευ­να, στην παρα­γω­γή, θα αξιο­ποι­η­θεί όλο το εργα­τι­κό και εξει­δι­κευ­μέ­νο επι­στη­μο­νι­κό προ­σω­πι­κό, ο σημα­ντι­κός ορυ­κτός πλού­τος, οι δυνα­τό­τη­τες για πραγ­μα­τι­κά πρά­σι­νη ενέρ­γεια από όλες τις εγχώ­ριες πηγές ενέργειας.

Θα αξιο­ποι­η­θεί η πλού­σια πεί­ρα των εργα­ζο­μέ­νων, τα επι­στη­μο­νι­κά επι­τεύγ­μα­τα, όλη η οικο­νο­μία, κάθε πόρος, κάθε υπο­δο­μή, κάθε παρα­γω­γι­κή δρα­στη­ριό­τη­τα θα συγκλί­νουν μέσω του κεντρι­κού επι­στη­μο­νι­κού σχε­δί­ου σε έναν βασι­κό νόμο: Δηλα­δή, στην ικα­νο­ποί­η­ση των σύγ­χρο­νων κοι­νω­νι­κών ανα­γκών και όχι στο κέρδος.

“Ή οι ζωές μας ή τα κέρ­δη τους”. Το σύν­θη­μα αυτό συμπυ­κνώ­νει το δίλημ­μα που μπαί­νει μπρο­στά στη νεο­λαία! Και η απά­ντη­ση πρέ­πει να δίνε­ται κάθε μέρα, μέσα στον αγώ­να αλλά και σε όλες τις κάλ­πες που θα στη­θούν το επό­με­νο διάστημα!

Εσείς οι φοι­τη­τές θα έχε­τε, μια επι­πλέ­ον σημα­ντι­κή τέτοια ευκαι­ρία τις φοι­τη­τι­κές εκλο­γές στις 10 Μάη! Έχε­τε την ευκαι­ρία να ανα­δεί­ξε­τε την Παν­σπου­δα­στι­κή σε πρώ­τη δύνα­μη ξανά!

Αυτή η κάλ­πη που θα στη­θεί λίγες μέρες πριν τις βου­λευ­τι­κές εκλο­γές θα απο­τε­λέ­σει την πρώ­τη μεγά­λη “δημο­σκό­πη­ση” της νεο­λαί­ας. Και σας φοβούνται!

Για αυτό η κυβέρ­νη­ση έχει στή­σει παι­χνί­δι απο­προ­σα­να­το­λι­σμού για να απο­φύ­γει τη συζή­τη­ση γύρω από τα πραγ­μα­τι­κά προ­βλή­μα­τα των φοι­τη­τών. Για αυτό έχει αμο­λή­σει τη ΔΑΠ να καλεί τους φοι­τη­τές να “σκύ­ψουν το κεφά­λι” και επει­δή δεν της βγαί­νει, αρα­διά­ζει ψέμα­τα ενά­ντια στην Παν­σπου­δα­στι­κή, που απο­τε­λεί το πραγ­μα­τι­κό αντί­πα­λο δέος της πολι­τι­κής τους στα Πανεπιστήμια.

Στις φοι­τη­τι­κές εκλο­γές δεκά­δες χιλιά­δες φοι­τη­τές μπο­ρούν να στεί­λουν ένα ηχη­ρό μήνυ­μα που δεν θα μπο­ρούν να αγνο­ή­σουν. Να κατα­δι­κά­σουν και να τιμω­ρή­σουν την κυβερ­νη­τι­κή πολι­τι­κή, αυτή που έχουν εφαρ­μό­σει όλες οι κυβερ­νή­σεις μέχρι σήμε­ρα. Να γυρί­σουν την πλά­τη τους και στις παρα­τά­ξεις τους στις σχο­λές. Να δυνα­μώ­σουν την ελπι­δο­φό­ρα αγω­νι­στι­κή τους δρά­ση. Μόνο έτσι θα στα­λεί σαφές προει­δο­ποι­η­τι­κό μήνυ­μα στην επό­με­νη κυβέρνηση.

Έξαλ­λου, αν κάτι έδει­ξε ο χρό­νος αυτός με την πρω­τιά της Παν­σπου­δα­στι­κής είναι η δύνα­μη του συλ­λο­γι­κού οργα­νω­μέ­νου αγώ­να μέσα από τους φοι­τη­τι­κούς συλλόγους.

-Με τους αγώ­νες σας για να μη συγκα­λυ­φθεί το έγκλη­μα στα Τέμπη συγκλο­νί­σα­τε τη χώρα.

-Με την απο­φα­σι­στι­κό­τη­τά σας αφή­σα­τε νόμους στα χαρ­τιά, στα συρ­τά­ρια των υπουργείων.

-Με την δύνα­μή σας κατα­κτή­σα­τε να υπάρ­ξουν αυξή­σεις στους δικαιού­χους σίτι­σης, να βελ­τιω­θούν οι όροι δια­βί­ω­σης στις φοι­τη­τι­κές εστί­ες, να βελ­τιω­θεί η καθη­με­ρι­νό­τη­τα των σπου­δών σας.

Απο­δεί­χθη­κε ότι οι φοι­τη­τι­κοί σύλ­λο­γοι μπο­ρούν να γίνο­νται στή­ριγ­μα των φοι­τη­τών και όχι των κυβερ­νή­σε­ων. Μπο­ρούν να εκφρά­σουν τους προ­βλη­μα­τι­σμούς, τις ανη­συ­χί­ες τους, να δυνα­μώ­νει μέσα τους η αλλη­λεγ­γύη. Να γίνουν χώρος κοι­νής δρά­σης για την διεκ­δί­κη­ση των δικαιω­μά­των των φοι­τη­τών, χώρος ανα­ζή­τη­σης της γνώ­σης, της ψυχα­γω­γί­ας, του πολι­τι­σμού και αθλητισμού.

Απο­δεί­χθη­κε ότι ρεα­λι­σμός είναι να παίρ­νεις την κατά­στα­ση στα χέρια σου και όχι να περι­μέ­νεις λύσεις από αυτούς που δημιουρ­γούν το πρόβλημα.

Όλες αυτές οι μεγά­λες στιγ­μές, αλλά και οι καθη­με­ρι­νές στιγ­μές της καθη­με­ρι­νής προ­σπά­θειας στα μαθή­μα­τα και στον αγώ­να, έχουν την υπο­γρα­φή σας. Την υπο­γρα­φή των μελών, των φίλων της ΚΝΕ, άλλων αγω­νι­στών φοιτητών.

Η πρω­τιά της «Παν­σπου­δα­στι­κής», το 2022, με το γκρέ­μι­σμα της ΔΑΠ μετά από 36 χρό­νια, έδω­σε νέα πνοή στο φοι­τη­τι­κό κίνη­μα. Το βήμα έγι­νε. Συνε­χί­στε μόνο μπρο­στά. Μπο­ρεί το φοι­τη­τι­κό κίνη­μα, να ισχυ­ρο­ποι­η­θεί. Να γενι­κευ­τούν οι πρώ­τες προ­σπά­θειες για τη ζωντα­νή λει­τουρ­γία και την πολύ­μορ­φη δρά­ση των συλ­λό­γων, σε συντο­νι­σμό με το εργα­τι­κό κίνη­μα, τα εργα­τι­κά σωμα­τεία. Να ανοί­ξει η δρό­μος για την ανα­σύ­στα­ση της Εθνι­κής Φοι­τη­τι­κής Ένω­σης Ελλά­δας, την πανελ­λα­δι­κή έκφρα­ση του φοι­τη­τι­κού κινή­μα­τος. Να απο­κρου­στεί κάθε από­πει­ρα συκο­φά­ντη­σης, ελέγ­χου και κατα­στο­λής των συλλόγων!

Όπως χαρα­κτη­ρι­στι­κά ανα­φέ­ρει και το σύν­θη­μά σας: Μόνοι τους και όλοι μας! Στις 10 Μάη, 1η δύνα­μη ξανά η Παν­σπου­δα­στι­κή! Στις 21 Μάη όλοι μαζί, με την καρ­διά και το μυα­λό, για ΚΚΕ πολύ πιο δυνατό!

Μπο­ρού­με να τα κατα­φέ­ρου­με! Στις λίγες εβδο­μά­δες που μένουν, δίνου­με όλες μας τις δυνά­μεις, αξιο­ποιού­με κάθε ώρα, κάθε λεπτό, στο μάθη­μα, στο διά­λειμ­μα, στο διά­βα­σμα, στην απο­γευ­μα­τι­νή βόλ­τα, για να φτά­σει το κάλε­σμά μας παντού, σε κάθε φοι­τη­τή και φοι­τή­τρια, σε κάθε νέο και νέα, σε κάθε παι­δί των λαϊ­κών οικογενειών.

Καλή δύνα­μη και καλή συνέ­χεια στον αγώνα!

902.gr.

«Ναι, αλλά ο Στά­λιν…», του Νίκου Μόττα